Μετά την Δυτική Περιφέρεια ήρθε η σειρά της Ανατολικής και συνεχίζουμε από τα Νότια και την SouthEast Division. Σε αυτή βρίσκεται ο πρωταθλητής της περιφέρειας Miami Heat που ΄λίγοι θα πίστευαν ότι μπορεί να τα καταφέρει πέρσι και αναμένουμε με αγωνία τα φετινά τους κατορθώματα. Είναι οι Magic σε μια περίεργη χρονιά χωρίς τον Isaac, και οι Hornets που γίνεται μεγάλη κουβέντα για το συμβόλαιο του Hayward. Σε αυτό το division πλέον έχουμε την τιμή να βρίσκεται ο Mr. Triple Double season Russell Westbrook και να δούμε πως θα κινηθεί και η συνεργασία του με τον Beal. Και φυσικά ίσως η ομάδα που κινήθηκε περισσότερο από όλους στην offseason, οι Hawks που αναμένουμε να δούμε τι ομάδα θα παρουσιάσει.
Πάμε λοιπόν στην παρουσίαση..
Miami Heat
Γράφει ο Λουκάς Μοσχούλας
Μπορούν να συνεχίσουν από εκεί που τελείωσαν το Bubble;
Μια παραμυθένια σεζόν για τους Heat και τον Jimmy Butler που μετά τα καμώματα του στους Wolves αρκετοί ήταν αυτοί που δεν πίστευαν ότι μπορεί να ηγηθεί μιας ομάδας για την κατάκτηση του δαχτυλιδιού. Έλα όμως που ο ίδιος είχε άλλη άποψη και στο Bubble μας το απέδειξε. Για την σεζόν που ξεκινά λοιπόν το θετικό για τους Heat είναι ότι οι 10 από τους 12 παίκτες που έπαιξαν στους τελικούς απέναντι στους Lakers επέστρεψαν και θα βρίσκονται και την νέα αγωνιστική χρονιά υπό τις οδηγίες του coach Spoelstra. Οι δύο παίκτες που αποχαιρέτησαν το Miami είναι οι J. Crowder και D. Jones Jr., ξεκινώντας από τον δεύτεροι οι Heat ήξερα ότι ήταν η χρονιά να πληρωθεί και δεν μπήκαν καν στην διαδικασία να του δώσουν κάποιο συμβόλαιο καθώς δεν ήθελαν να δεσμεύσουν το cap τους για τα επόμενα χρόνια. Με τον Crowder όμως έγινε το αντίθετο, καθώς η ομάδα έκανε μία πρόταση στον 30χρονο forward για να τον κρατήσει για τα επόμενα δύο χρόνια η οποία πρόταση όμως δεν ήταν τόσο δελεαστική για τον ίδιο καθώς οι Heat είχαν άλλα σχέδια για τις επόμενες σεζόν, έτσι τα μόλις $14 εκατ. για τα επόμενα δύο χρόνια ήταν μία πρόταση που απέρριψε άμεσα ο Jae, και αμέσως βρήκε καλύτερη από τους Suns υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο έναντι $30 εκατ.
Στις προσθήκες τώρα τρεις είναι οι νέοι παίκτες που θα δούμε στις ακτές της Νότιας Florida, οι δύο από την free agency. Ο βετεράνος Αvery Bradley και ο Mο Harkless ήρθαν για να καλύψουν τα κενά που άφησαν οι δύο παίκτες που αναφέραμε παραπάνω και χωρίς όμως να γεμίσει το salary cap. Το επιπλέον χαρακτηριστικό που τους προσδίδει η προσθήκη του Bradley είναι ότι βρίσκουν έναν καλό αμυντικό για τα αντίπαλα point guards πράγμα που τους πονούσε. Ενώ σε συνδυασμό με το καλό σουτ τριών πόντων που διαθέτει (36,4% ποσοστό καριέρας) δίνει και πάλι την ευκαιρία στον Spoelstra να δοκιμάσει κοντά σχήματα με Butler στην θέση 4 και τους Herro και Robinson στις θέσεις της περιφέρειας.
Να σημειώσουμε ότι και οι δύο παίκτες ήρθαν με μονοετή συμβόλαια, στην συμφωνία του Bradley βέβαια υπάρχει και option ανανέωσης για έναν ακόμα χρόνο από την πλευρά της ομάδας. Το τρομερό λοιπόν στην φετινή offseason για τους Heat είναι ότι μαζί με τα δύο συμβόλαια που αναφέραμε ανανεώθηκαν και αυτά των G.Dragic και M.Leonard ακριβώς με την ίδια διάρκεια, μονοετή με option ανανέωσης από την ομάδα για το 2021. Και αν προσθέσουμε και τα συμβόλαια των Iggy, Nunn και Robinson που λήγουν και αυτά το επόμενο καλοκαίρι γίνεται ηλίου φαεινότερο το πόσο περίμεναν οι Heat για την free agency του 2021. Εδώ όμως ήρθε να τους χαλάσει ή ίσως να τους βγάλει από τον αρχικό σχεδιασμό τους η πρόωρη ανανέωση του Giannis καθώς όπως θα διαβάσετε και στο παρακάτω thread του Νίκου στο twitter μετά την ανανέωση του Έλληνα forward με τους Bucks ίσως οι Heat θα πρέπει να το δουν διαφορετικά.
Διαβάζοντας ανάποδα την από τώρα ανανέωση του Giannis με τους Bucks, αυτή δίνει τη δυνατότητα στους Raptors και τους Heat να ενισχυθούν άμεσα, μην κρατώντας πλέον cap για αυτόν το επόμενο καλόκαίρι, δυσκολεύοντας με αυτόν τον τρόπο τον δρόμο των Bucks προς τους Τελικούς.
— Nicolas Radicopoulos (@NicolasRadi) December 15, 2020
Η τρίτη προσθήκη για τους Heat ήρθε από το φετινό Draft, και θα πρέπει να δώσουμε και την απαραίτητη προσοχή, καθώς μιλάμε για μια ομάδα που έχει επιλέξει τον B. Adebayo στο #14 και τον T. Herro στο #13, και αν βάλουμε στην εξίσωση και τις προσθήκες των Nunn και D.Robinson από την G League καταλαβαίνετε γιατί μάτι αετίσιο μιλάμε. Έτσι στο #20 για φέτος επιλέχθηκε ο Precious Achiuwa ένας παίκτης που παίζει στην θέση του power forward που οι Heat δεν έχουν πολλές επιλογές. Μπορεί ο νεαρός να μην είναι καλός σουτέρ όμως είναι ένας δυνατό forward που μπορεί να εξελιχθεί, και το staff των Heat έχει δείξει ότι μπορεί να εξελίξει παίκτες που θα φτάσουν το υψηλότερο επίπεδο.
Θα κλείσουμε με δύο πράγματα, φυσικά την σημαντικότερη ανανέωση για τους Heat στην φετινή κουτσουρεμένη offseason, που δεν είναι άλλη από αυτή του Bam Adebayo. Ο 23χρονος forward-center συμφώνησε για επέκταση πενταετή επέκταση συμβολαίου έναντι $168 εκατ. έτσι έγινε ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της ομάδας. Αλλά και ένα tip για έναν sleeper για την φετινή χρονιά του fantasy, ο λόγος για τον KZ Okpala που αρκετοί δημοσιογράφοι που ασχολούνται με τους Heat αναφέρουν ότι θα πάρει παραπάνω χρόνο συμμετοχής φέτος και αναμένουμε να δούμε αν θα τον εκμεταλλευτεί. Όμως νεαρή ηλικία, forward και Miami Heat μας κάνει ένα καλό τρίπτυχο για την επιτυχία.
Orlando Magic
Γράφει ο Δημήτρης Μαντζούκας
Μπορούν να ξεφύγουν από αυτό το limbo που είναι παγιδευμένοι εδώ και δύο χρόνια;
Πάνε δύο χρόνια, συμπωματικά -ή και όχι- , υπό τις οδηγίες του Steve Clifford, όπου οι Orlando Magic παρουσιάζουν μια αρκετά αξιοπρεπή ομάδα που καταφέρνει να μπαίνει playoffs για να αποκλειστεί στον πρώτο γύρο από εμφανώς καλύτερες ομάδες. Είναι φανερό ότι ο υπάρχων κορμός δεν μπορεί να φτάσει ψηλότερα λόγω έλλειψης ταλέντου, αλλά σίγουρα το ομοιογενές και σκληρό σύνολο που εμφανίζεται είναι δυνατότερο από τις ομάδες που ακόμα χτίζονται. Αποτέλεσμα αυτής της εμμονής στην 7η-8η θέση της Ανατολής, οι εύκολοι αποκλεισμοί μεν, η ανυπαρξία ψηλών picks που θα μπορούσαν να δώσουν νέους πρωταγωνιστές στην ομάδα δε. Κάπως έτσι, ο φαύλος κύκλος της μετριότητας διαιωνίζεται.
Ενδιαφέρον στατιστικό σφηνάκι που παραθέτουμε στο ενδιάμεσο είναι πως η πρώτη χρονιά που ο πυρήνας Vucevic – Fournier – A. Gordon αγωνίστηκε μαζί με την φανέλα των Magic ήταν το 2014. Για να καταλάβουμε πόσο παλιά είναι αυτό σε μπασκετικά χρόνια, από τους 15 παίκτες που ξεκίνησαν ως βασικοί κάποιον αγώνα των Dallas Mavericks εκείνη την χρονιά, οι 12 έχουν αποσυρθεί, ενώ ο δέκατος τρίτος ψάχνει ακόμα ομάδα στα περασμένα γεράματα του (J.J. Barea). Από τους δύο ενεργούς δε, ο ένας πήρε πρόσφατα πρωτάθλημα (R. Rondo) ενώ ο άλλος αγωνίζεται – που αλλού- στους Magic, και παίρνοντας αυτή την ασσίστ από τον Al Farouq Aminu, επιστρέφουμε στο θέμα μας, το Orlando δηλαδή.
Ούτε φέτος ήταν η χρονιά που οι Magic έκαναν κάποια δραματική κίνηση για να βγουν από αυτή την μετέωρη κατάσταση, είτε προς την μία κατεύθυνση υπογράφοντας κάποιο μεγάλο όνομα, είτε προς την άλλη, πατώντας το κουμπί του rebuilding. Για την ακρίβεια, η μοναδική προσθήκη παίκτη μέσω της free agency ήταν η υπογραφή του Dwayne Bacon με minimum contract, o οποίος προερχόταν από δύο αποτυχημένες χρονιές στους Hornets. Η κύρια προσθήκη ήρθε μέσω του draft, όπου οι Magic πέτυχαν στο #16 τον Cole Anthony και δεν το σκέφτηκαν δεύτερη φορά.
Ο Anthony, παιδί θαύμα του αμερικάνικου μπάσκετ είχε μπει στην περσινή χρονιά ως ένα από τα μεγαλύτερα prospects της φουρνιάς, αλλά είχε μια καταστροφική χρονιά στο North Carolina και οι μετοχές του έπεσαν δραματικά. Αυτό δεν επηρέασε το Orlando, όπως δεν το εμπόδισαν και τα ανησυχητικά δείγματα που αφορούν σε ένα πολύ προβληματικό decision making, κακό shot selection, και ένα φτωχό 38% fg%. To ταλέντο υπάρχει και είναι άφθονο, αλλά είναι σαφές ότι χρειάζεται πολλή δουλειά καθώς και πολύ προσεκτική καθοδήγηση για να μπει στον σωστό δρόμο. Επέλεξαν λοιπόν με κριτήριο το potential, προτιμώντας να πάρουν ένα μεγάλο ρίσκο που μπορεί να αποδώσει πολλαπλάσια οφέλη, παρά να βρουν έναν ακόμα ρολίστα που θα προσφέρει σίγουρα, αλλά περιορισμένα.
Παρά την μηδαμινή ενίσχυση ωστόσο, η φετινή ομάδα θα φαίνεται αρκετά αλλαγμένη σε σχέση με την περσινή. Ο Jonathan Isaac δεν θα μας κάνει την τιμή φέτος, καθώς λόγω ενός κομμένου χιαστού παίρνει τον χρόνο του συνεχίζοντας τα πνευματικά του ταξίδια, με πιο πρόσφατο κρούσμα όταν τον πετύχαμε να αράζει με τον Πάπα στο Βατικανό.
Από την άλλη, έχουμε δύο new entries που θα τον αντικαταστήσουν στις θέσεις των forwards. Ο Chuma Okeke έγινε ντραφτ πέρσι, αλλά λόγω του τραυματισμού που κουβαλούσε δεν υπολογιζόταν καθόλου για την περσινή χρονιά. Φέτος είναι υγιής, είναι το νέο μας πουλέν, και με λίγη τύχη θα καταφέρει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να κάνει δική του την θέση του βασικού forward. Από πίσω, προσφέροντας ένταση στην άμυνα και μπέρδεμα στην επίθεση ο Al Farouq Aminu, ο οποίος ήρθε επίσης πέρσι αλλά οι τραυματισμοί τον περιόρισαν σε ελάχιστες εμφανίσεις πριν μπει οριστικά στα pits.
Τα πράγματα είναι απλά. Η απώλεια του D.J. Augustin είναι σχετικά σημαντική, αλλά κανείς δεν θα χύσει κάποιο δάκρυ για την αποχώρηση του. Ο διαρκώς αναπτυσσόμενος Markelle Fultz θα φροντίσει να ξεχαστεί πολύ σύντομα. Θα μπορέσει όμως να κάνει το επόμενο τεράστιο βήμα και να δείξει ότι αποτελεί έναν εκκολαπτόμενο σταρ, όπως περίμεναν όλοι όταν ντραφταρίστηκε στο #1 μόλις 3 χρόνια πριν από τους Sixers?Αν ο Fultz ανέβει επίπεδο, οι Magic γίνονται αυτόματα ένα σεβαστό μέγεθος.
Οι προσδοκίες για την νέα φουρνιά των Magic είναι αυξημένες, ωστόσο το πόσο γρήγορα θα προσαρμοστούν στην πραγματικότητα φέτος, θα καθορίσει την άμεση κατεύθυνση του οργανισμού. Αν οι Fultz, Anthony, Okeke, ακόμα και ο Mo Bamba, ο οποίος υπάρχει ακόμα, καταφέρουν να ανταποκριθούν σε αυτές τις προσδοκίες και δείξουν ότι είναι ο κορμός του παρόντος, όλα καλά. Αν διαψευστούν οι προσδοκίες και δείξουν ότι στην καλύτερη θέλουν χρόνο, στην χειρότερη ούτε ο χρόνος δεν τους σώζει, το πάτημα του κουμπιού έρχεται όλο και πιο κοντά. Οι παρουσίες στα playoffs εμπόδισαν να συμβεί αυτό, το οποίο έμοιαζε λογική επιλογή και πριν δύο χρόνια, ωστόσο αν φέτος μέχρι το deadline οι Magic δεν είναι σταθερά στην δεκάδα, κάτι μας λέει ότι οι Fournier, Vucevic και Gordon θα κατοχυρωθούν στον πλειοδοτούντα.
Και είναι πραγματικά κρίμα φίλοι μας, γιατί για έβδομη συνεχή χρονιά, εγώ ο Δημήτρης Μαντζούκας, έχοντας σώας τας φρένας δηλώνω ότι φέτος θα είναι η χρονιά του Aaron Gordon, η χρονιά που θα κάνει το ξεπέταγμα που περιμένω από τότε που ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ και η ελπίδα ερχόταν. Δεν ξέρω αν με επηρέασε το αγέρωχο μαλλί με το οποίο εμφανίστηκε στην preseason, δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου ή βλέπω βελτίωση στο σουτ του, δεν ξέρω, μπορεί να το λέω απλά από συνήθεια, αλλά ναι, φέτος ο Aaron Gordon θα σπάσει τα κοντέρ και θα γίνει o Blake Griffin 2.0.
Ή ίσως απλά οι Magic παίξουν σκληρό μπάσκετ, μπουν ως όγδοοι στα playoffs και αποκλειστούν στον πρώτο γύρο. Ναι αυτό μοιάζει κάπως πιο πιθανό. Τουλάχιστον θα τερματίσουν πάνω από τους Hornets.
Charlotte Hornets
Γράφει ο Άρης Τόλιος
Θα είναι η πιο fun ομάδα του ΝΒΑ οι Hornets του χρόνου;
Η καρδιά μου σκίζεται στα δύο όταν σκέφτομαι την φετινή, αγαπημένη μου Charlotte. Από τη μία, στην πεντάδα ο μόνος center είναι ο Cody Zeller1)Υπάρχει και ο Vernon Carey Jr. που, ας ελπίσουμε ότι είναι πολύ ωμός ακόμα και όχι το PR στο οποίο επιδίδεται σε μόνιμη βάση ο Jordan με τα μεγάλα κολέγια, ενώ ο Bismack Biyombo δεν έχει ιδέα τι είναι το μπάσκετ, αλλά χαιρόμαστε που είναι εκεί ο συμπαθέστατος – ειδικά όταν κοστίζει 15 μύρια λιγότερα το χρόνο: το λευκό άτι της Indiana, το πουλέν κάθε λογής «πουριστών» του μπάσκετ, η αποθέωση του να λες καλά το μάθημα (δηλαδή να βάζει κόντρα στα screen assists με τον Rudy fucking Gobert), επειδή ξέρεις να παπαγαλίζεις, χωρίς ίχνος φαντασίας ή πρόδηλης ευφυίας. Από την άλλη, η πεντάδα που επικαλέστηκε ο Borrego με τον Miles Bridges στο “4” και τον P.J. Washington στο center είναι τόσο ιντριγκαδόρικη και fun. Αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε μια αναλογία, θα είναι αυτό που δεν τόλμησε ούτε ο Νέστορας του «όσα φάμε κι όσα βάλουμε» Alvin Gentry να κάνει στη ΝΟ – δηλαδή τον Zion στο “5” – απλώς με πιο καλά analytics.
Όχι δεν πάνε να μιμηθούν το micro-ball των Rockets οι Hornets, απλώς εκμεταλλεύονται τα ειδικά χαρακτηριστικά των παικτών που διαθέτουν: ότι οι Graham – Rozier είναι τόσο γρήγοροι αλλά και τόσο streaky που μπορούν να αλλάξουν εντελώς το ρυθμό ενός αγώνα, ότι οι Bridges – Washington είναι «γυμναστηριακοί», αλλά τους αρέσει και το transition, ότι ο Hayward μπορεί να παίξει θεωρητικά τα πάντα και να μαρκάρει σχεδόν τα πάντα από το 1 ως το 4, ότι ο LaMelo Ball είναι ένας ψηλός guard με υπέροχο flow μέσα στον αγώνα, σα να κινείται πάνω σε ράγες τραμ και court vision καλύτερο ακόμα κι από τον αδελφό του -μέχρι εκεί ξέρουμε σίγουρα, μπορεί να είναι κοντά σε bust ή μπορεί να είναι αυτός που είχε προφητεύσει ο αχώνευτος μπαμπάς του.
Τι θα κάνουν; Απολύτως τίποτα. Αν το μπάσκετ τους είναι, εκτός από διασκεδαστικό, έστω και λίγο efficient, κινδυνεύει να την ψωνίσει ο Michael Jordan και να πιστεύει ότι «τό’πιασε» επιτέλους το σύγχρονο το μπασκετάκι. Αυτή τη στιγμή είναι το φαβορί για να αποκλείσουν τους Hawks από το να αποκλειστούν από τους Bucks στον α’ γύρο – και τα playoffs μετά το ’16 μπορεί να φαίνεται λόγος να πάμε Ομόνοια όλοι εμείς οι Hornets fans (εννοείται ότι θα το κάνω), αλλά στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο κέρδος είναι το κίνητρο να δεις μια μικρή ομάδα της Ανατολής να γίνεται αντικείμενο σχολιασμού τύπου «ρε αυτοί πλάκα έχουν και κάτι παίζουν κιόλας». Θυμάστε την τελευταία ομάδα που το είπαμε αυτό στην Ανατολή και δεν πήγαινε για τίτλο; Οι Nets του Atkinson, ίσως; Σκεφτείτε το λίγο: αυτό που λέγαμε για τους Suns πέρσι, για τους Kings πρόπερσι και για τους Nuggets την αμέσως προηγούμενη χρονιά, δεν έχει υπάρξει μια ομάδα της Ανατολής που να το έχουμε πει τα τελευταία χρόνια εκτός από τους γνωστούς Raptors, Celtics, Bucks, Heat, Sixers, Pacers, τους Cavs του LeBron και όποτε το θυμούνται οι Wizards.
Κατά τα άλλα, είναι δεδομένη η ικανοποίηση μας που μετά από χρόνια παλινωδιών στα draft (MKG, Vonleh, Kamisky), η ομάδα έχει ντραφτάρει καλά για τέταρτη σερί χρονιά2)Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα, αν οι Blazers δεν είχαν πάρει τον Zach Collins μέσα από τα χέρια μας και δεν πέφταμε πάνω στον Malik Monk, που βέβαια ακόμα δεν τον έχουμε εγκαταλείψει, γιατί εδώ δεν είχαμε εγκαταλείψει τις ελπίδες μας στο σουτ που κάποτε θα έφτιαχνε ο Kidd-Gilchrist, που έσβησε από πάνω της μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος τα συμβόλαια των Marvin Williams, Nicolas Batum και MKG και που οι αχώνευτοι Orlando Magic, η έτερη unbecoming expansion ομάδα των early-90’s, με την οποία η κόντρα μας ξεκινάει από την εποχή των O’Neal-Mourning και συνεχίζει στην εποχή της δικής μου και του Μαντζούκα, θα τερματίσει από κάτω μας. Θετικό ρεκόρ «φίλοι» των Magic και άντε γεια!
Στο ερώτημα λοιπόν που κανείς δεν συζητάει, παρά μόνο από τον γραφόντα, απαντά μόνο ο γραφόντας: βεβαίως!
Washighton Wizards
Γράφει ο Σταύρος Μαρίνος
Θα τα καταφέρουν ο Παντελής και η Ρίτσα μετά τον χωρισμό;
Οκτώ χρόνια παίζουν μαζί οι John Wall και Bradley Beal, έχοντας επιτύχει τέσσερις προκρίσεις σε playoffs (με ταβάνι τον δεύτερο γύρο) κι άλλους τόσους αποκλεισμούς που συνήθως (τρεις από τις τέσσερις φορές) κατέληγαν σε ρεκόρ κάτω το .400. Αποτέλεσαν μία από τις κλασικές περιπτώσεις σχέσης σαν κι αυτή που ο Παντελής και η Ρίτσα γνωρίζουν καλά ότι δεν ταιριάζουν, αλλά με τα χρόνια, γίνονται δέσμιοι ψευδαισθήσεων άλλων παραγόντων όπως η σχολή όπου γνωρίστηκαν, εκείνες οι διακοπές στην Σίφνο, το κοινό ενοίκιο και κυρίως η ανασφάλεια της ενδεχόμενης αλλαγής. Έτσι περνούν το πιο σημαντικό μέρος της καριέρας τους κάνοντας όνειρα για μεγάλες πορείες σε τελικούς μέσα σε ένα καθημερινό κλίμα νεύρων, ενώ και οι δύο τη νύχτα που πέφτουν για ύπνο, ονειρεύονται πως θα ήταν η ζωή τους αλλιώς.
Ευτυχώς το αέναο ποτάμι της ζωής τα φέρνει έτσι που αργά ή γρήγορα, επίπονα ή ανακουφιστικά, παρασύρεται κάθε εμπόδιο, ακόμα κι αν έχεις υπογράψει super max. Έτσι, σήμερα έχουμε τον Russell Westbrook να φέρνει έναν άνεμο ανανέωσης μεν και προβληματισμού δε. Το άνοιγμα νέου κεφαλαίου ήταν κάτι αναγκαίο για τους Wizards και το ερώτημα που αναδύεται τώρα είναι πως μπορούν να χτίσουν μια ομάδα υψηλού ανταγωνισμού γύρω από δύο αμφιλεγόμενους σταρ (Westbrook, Beal); Για τα επόμενα τρία χρόνια, οι μόνοι παίχτες με εγγυημένο συμβόλαιο είναι οι δυο ηγέτες, ο φρέσκο-ανανεωμένος Davis Bertans και οι δύο νέοι, Hachimura (sophomore) και Avdija (rookie). Οι πέντε δείχνουν να αποτελούν τον βασικό κορμό αρχικού χτισίματος, με τα συμβόλαια των Thomas Bryant, Troy Brown και Mo Wagner να λήγουν του χρόνου (καθώς και του Bonga φέτος), κάτι που δείχνει πως η φετινή χρονιά θα είναι κομβική για να αποφασιστεί ποιος θα ενσωματωθεί στα μελλοντικά πλάνα.
Το σίγουρο είναι πως όντας 32, o Westbrook δεν έχει το χρόνο για μακρόπνοα σχέδια. Δεν θα χρειαστεί άλλωστε, γιατί η ομάδα είναι ήδη έτοιμη για playoff push. Αυτό όμως είναι κάτι συνηθισμένο τόσο για τους Wizards τα τελευταία χρόνια όσο και για τον Russell. Το θέμα είναι μπορούν μαζί να καταφέρουν την υπέρβαση και να ξεφύγουν από τις πελατειακές σχέσεις των πρώτων γύρων των playoffs;
Ποιοι νέοι θα συμπληρώσουν το παζλ; Θα καθιερωθεί ο Troy Brown σαν πολυσουγιάς-6ος παίχτης; Θα σταθεροποιηθεί ο Wagner σε ένα τίμιο 12-6 χωρίς να κάνει ακατάληπτα φάουλ ξεχνώντας το μπάσκετ ανά εβδομάδες; Θα αποδείξει ο Jerome Robinson γιατί ήταν το αγαπημένο prospect του Jerry West στο draft του 2018; Θα τελειώσει την σεζόν με 100% ευστοχία ο Deni Avdija μετά το 6/6 στο ντεμπούτο του, αποδεικνύοντας την ύπαρξη του σιωνιστικού λόμπι στο NBA; Θα γίνει ο Isaac Bonga ένα 3 and D beast; Το μπασκετικό ένστικτο λέει πως οι απαντήσεις στα περισσότερα ερωτήματα τείνουν προς το όχι.
– Westbrook: Robin θες να πεις κάτι ωραίο;
– Lopez: Σε σένα;
– Ναι.
– Δεν μπορώ, δεν πέρασε κάτι από το κεφάλι μου. Δεν έχω συνηθίσει να λέω καλά πράγματα.
– Για αυτό δεν πάω ούτε εσένα ούτε τον αδερφό σου.
Atlanta Hawks
Γράφει ο Νίκος Τσολάκης
Αξίζει ένα all in απλά για να μπεις στα play off;
Οι Atlanta Hawks έχουν φτιάξει ένα πολύ βαθύ ρόστερ. Σε μια σεζόν που το βάθος θα κρίνει πάρα πολλά πράγματα, οι Hawks έφτιαξαν μια ομάδα που έχει 15 παίκτες ικανούς να είναι στο rotation και φυσικά κάποιοι από αυτούς να πρωταγωνιστήσουν. Οι προσθήκες πολλές, το ρόστερ γεμάτο. Κι όμως, τα ερωτήματα πάρα πολλά καθώς η Atlanta φαίνεται να έκανε ένα άλμα… στον πρωταθλητισμό, χωρίς όμως να μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό – ούτε καν να είναι κοντά σε αυτό. Γύρω από τον Trae Young ήρθε ταλέντο και εμπειρία που μπορεί να βελτιώσει τα πράγματα. Μιλάμε φυσικά για τους Rondo, Bogdanovic και Gallinari -ίσως και Tony Snell- που μπορούν να δώσουν ποιότητα και φυσικά να καθορίσουν την εξέλιξη ολόκληρων αγώνων. Ήρθε φυσικά και defensive stopper. Ο λόγος για τον Kris Dunn που φαίνεται να είναι ιδανικός bodyguard για τον μικρό μάγο των Hawks. Τέλος, ήρθε ο Onyeka Okongwu που για όποιους δεν ξέρουν, μπορούν να δουν την ανάλυση μας για το draft στο youtube και να καταλάβουν ότι πρόκειται για εξαιρετικό παίκτη. Τόσο εξαιρετικό που τον παίρνουμε στο fantasy σε όποια λίγκα είμαστε ή που απλά ευχόμαστε να φύγει με κάποιο trade o Capela για να παίξει ο Okongwu.
Κάπως έτσι, εντελώς συνειρμικά, πέφτουμε πάνω στο μεγάλο κενό της Ατλάντα. Πάνω στην μεγάλη αντίφαση που κάνει τον σχεδιασμό τους να φαίνεται λίγο επιπόλαιος. Αυτή η αντίφαση και ταυτόχρονα λανθασμένη προσέγγιση δεν είναι παρά το ότι η Ατλάντα κάνει ένα βήμα προς τα μπροστά χωρίς οι παίκτες της να είναι έτοιμοι να το κάνουν. Ναι, ο Galo, ο Rondo και ο Gallinari αν ήταν οι ενισχύσεις του Γιάννη στους Bucks ή του Curry στους Warriors ίσως να μιλούσαμε για φαβορί. Όμως δεν είναι. Είναι οι ενισχύσεις του Young. Ίσως και του Collins και αυτό δεν είναι αρκετό. Τι θα γίνει η ανάπτυξη των Reddish, Hunter, Okongwu, Huerter που όλοι τους έχουν εξαιρετικό potential; Τι θα γίνεται όταν η μπάλα καίει και οι Rondo, Gallinari είναι σαφώς πιο έτοιμοι και πιο ικανοί από τον Trae στις αντίστοιχες καταστάσεις; Θα παίρνουν την μπάλα ή θα την αφήνουν στον Trae; Και τι θα σημαίνει αυτό για τα αποδυτήρια;
Η Atlanta φέτος θα είναι όμορφη να την βλέπεις. Ο Young αντιμετωπίζεται σαν το κέντρο του κόσμου σε ένα ρόστερ που φέτος είναι πραγματικό ερώτημα αν είναι καν ο καλύτερος παίκτης. Αντιμετωπίζεται σαν ο Luka της Ανατολής, μόνο που ο Luka Doncic βαδίζει στο superstardom ενώ ο Trae έχει το ίδιο φανταχτερές ικανότητες, όσο και αδυναμίες. Για κάθε πανέμορφη ασίστ του, υπάρχει ένα turnover (πραγματικά το projected Ast-to ratio του αναμένεται κάκιστο αν πάρουμε υπόψιν έστω και λίγο την preseason), για κάθε σουτ του από τα 10 μέτρα υπάρχει μια πολύ κακή άμυνα. Κι όμως, η ομορφιά του παιχνιδιού του είναι εκεί και κάνει όλο το παιχνίδι πιο όμορφο. Μήπως θα ήταν καλύτερα για την Ατλάντα, αυτή την σπάνια ομορφιά να την αφήσουν να ωριμάσει πριν την πετάξουν στα βαθιά νερά των play off; Να ωριμάσουν μαζί οι Young, Reddish, Huerter, Hunter, Okongwu ίσως θα ήταν ένα εξαιρετικό σενάριο για οποιαδήποτε ομάδα της λίγκας.
Και σαν συμπληρωματικό ερώτημα: τι απολογισμό θα κάνει η Atlanta αν το τέλος της σεζόν τους βρει εκτός 8αδας;
| ↑1 | Υπάρχει και ο Vernon Carey Jr. που, ας ελπίσουμε ότι είναι πολύ ωμός ακόμα και όχι το PR στο οποίο επιδίδεται σε μόνιμη βάση ο Jordan με τα μεγάλα κολέγια, ενώ ο Bismack Biyombo δεν έχει ιδέα τι είναι το μπάσκετ, αλλά χαιρόμαστε που είναι εκεί ο συμπαθέστατος – ειδικά όταν κοστίζει 15 μύρια λιγότερα το χρόνο |
|---|---|
| ↑2 | Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα, αν οι Blazers δεν είχαν πάρει τον Zach Collins μέσα από τα χέρια μας και δεν πέφταμε πάνω στον Malik Monk, που βέβαια ακόμα δεν τον έχουμε εγκαταλείψει, γιατί εδώ δεν είχαμε εγκαταλείψει τις ελπίδες μας στο σουτ που κάποτε θα έφτιαχνε ο Kidd-Gilchrist |
