Πέρασε σχεδόν μισός αιώνας από ένα από τα σημαντικότερα παιχνίδια στην ιστορία των Τελικών του ΝΒΑ. Σαν σήμερα, πριν από 47 ολόκληρα χρόνια, έγινε στο Los Angeles ένα παιχνίδι τόσο συνηθισμένο στα χαρτιά, αλλά τόσο ιδιαίτερο στην πραγματικότητα που πέρασε στην ιστορία για μια σειρά από λόγους.
5 Μαΐου 1969. Οι Los Angeles Lakers υποδέχονται στο θρυλικό Forum τους Boston Celtics στο 7ο παιχνίδι των Τελικών του ΝΒΑ εκείνης της χρονιάς. Μιας σειράς τελικών που οι φίλαθλοι του μπάσκετ είχαν δει εφτά φορές τα τότε τελευταία 11 χρόνια. Οι προσδοκίες που διαψεύστηκαν, η κατάληξη που οι περισσότεροι είχαν βαρεθεί να βλέπουν, ένα μυθικό σερί που τελείωσε, ένα βραβείο που ξεκίνησε την πορεία του από την ανάποδη, και μια φιλία που χάλασε για πολλά χρόνια. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Los Angeles Lakers
To καλοκαίρι του 1968, ο Jack Kent Cooke, ιδιοκτήτης των Lakers, βγαίνει νικητής στο μεγάλο trade φέρνοντας στην ομάδα τον σπουδαίο Wilt Chamberlain, την πρώτη φορά που εν ενεργεία MVP αλλάζει ομάδα το ίδιο καλοκαίρι. Ο Cooke προσφέρει στον Chamberlain ένα πρωτοφανές συμβόλαιο, προσφέροντάς του $ 250.000 καθαρά. Για την σύγκριση, ο αμέσως επόμενος μισθολογικά, Jerry West έπαιρνε $ 100.000 χωρίς τους φόρους. Ο Chamberlain συναντά στους Λιμνανθρώπους τους West και Elgin Baylor, σχηματίζοντας μια ονειρική τριπλέτα στην προσπάθεια να μπει στοπ στους δυνάστες της δεκαετίας, Boston Celtics, που έχουν κατακτήσει 10 πρωταθλήματα τα τελευταία 11 χρόνια, με τα έξι από τα αυτά να είναι εναντίον των Lakers στους Τελικούς.
Το εγχείρημα (σχεδόν) πέτυχε. O Chamberlain αγωνίστηκε σε 81 παιχνίδια, αλλά πλέον δεν ήταν ο επιθετικός τρόμος του παρελθόντος, πετυχαίνοντας την τρίτη χειρότερη επίδοση της καριέρας του αναφορικά με το σκοράρισμα. Ακόμα κι έτσι, βέβαια, είχε 20,5 ppg, και 4,5 apg ένα χρόνο από τη σεζόν – σταθμό που βγήκε πρώτος σε assists στη λίγκα. Στους αιθέρες παρέμεινε κυρίαρχος, μετρώντας 21,1 rpg. Ο Elgin Baylor, στην προτελευταία πρακτικά σεζόν της καριέρας του, μιας και την διετία 1970-72 αγωνίστηκε σε μόλις 11 συνολικά παιχνίδια, έβγαλε συνηθισμένα για εκείνον νούμερα, έχοντας 24,8 ppg, 10,6 rpg και 5,4 apg, την καλύτερη επίδοση της καριέρας του. Πρώτος σκόρερ της ομάδας ήταν ο Jerry West με 25,9 ppg, αλλά και 4,3 rpg και 6,9 apg. Με αυτήν την απόδοση από τους τρεις καλύτερους παίκτες τους, οι Lakers είχαν ρεκόρ 55-27, το καλύτερο στην μέχρι τότε ιστορία τους, και τερμάτισαν στην πρώτη θέση της Δύσης. Συνολικά ήταν δεύτεροι στο ΝΒΑ, πίσω από τους τρομερούς εκείνη τη χρονιά Baltimore Bullets του 57-25 και του φανταστικού rookie Wes Unseld, που με 13,8 ppg και 18,2 rpg έγινε ο δεύτερος παίκτης της ιστορίας μετά τον Wilt που βγαίνει στην ίδια σεζόν Rookie της χρονιάς κι MVP της κανονικής διάρκειας.
Στα playoffs, με τον West να ανεβάζει το σκοράρισμά του στους 26,5 ppg, τον Wilt να κατεβάζει 24 rebounds σε κάθε παιχνίδι και τον Baylor στο 15/9/4, οι Lakers κέρδισαν με 4-2 στον ημιτελικό κόντρα στους San Fransisco Warriors και στον τελικό της Δύσης ξεμπέρδεψαν με 4-1 με τους Atlanta Hawks (που τότε αγωνιζόντουσαν στην Δυτική Περιφέρεια), φτάνοντας έτσι στους Τελικούς της λίγκας, περιμένοντας να μάθουν τον αντίπαλό τους. Με τους Warriors πάντως τα χρειάστηκαν, μιας κι έχασαν τα δυο πρώτα παιχνίδια στο Los Angeles, στη συνέχεια σοβαρεύτηκαν και κέρδισαν και τα τέσσερα επόμενα, κι έγιναν η πρώτη ομάδα που προκρίνεται σε playoff σειρά ενώ έχει μείνει πίσω με 2-0.
Boston Celtics
Από την άλλη μεριά, η χρυσή εποχή των Celtics ήταν φανερό πως τελείωνε. Η ομάδα που τρομοκράτησε την περασμένη δεκαετία είχε πια ”γεράσει” κι αυτό φάνηκε την regular season. O Sam Jones αν και στο τέλος είχε 16,3 ppg ήταν εμφανώς κουρασμένος και σε κακή κατάσταση, με αποτέλεσμα να χάσει τη θέση βασικού από τον Larry Siegfried. Με ρεκόρ 48-34, τη χειρότερη επίδοσή τους μετά από 12 χρόνια, τερμάτισαν στην τέταρτη θέση της Ανατολής και στα playoffs αντιμετώπισαν αρχικά τους Philadelphia 76ers. Με τον Havlicek μπροστάρη στην επίθεση, με 27,2 ppg, και τον Russell κέρβερο στην άμυνα, δεν δυσκολεύτηκαν να προκριθούν με 4-1. Στον Τελικό της Ανατολής αντιμετώπισαν τους New York Knicks, που έφτασαν εκεί κάνοντας την έκπληξη αποκλείοντας με 4-0 τους Baltimore Bullets, την καλύτερη ομάδα της χρονιάς. Το matchup Celtics-Knicks ήταν πραγματικό derby με τα όλα του, με μόλις μια φορά η νικήτρια να έχει διψήφια διαφορά, και δη τους Knicks με 91-101 στο 3ο παιχνίδι. Η πρόκριση ήρθε για την Βοστόνη στο 6ο παιχνίδι στην έδρα της, με τον John Havlicek να δίνει την πρόκριση με σουτ στο τέλος για το 106-105 και την Βοστόνη να γίνεται η πρώτη ομάδα με 4ο seed που παίρνει την πρόκριση για τους Τελικούς.
Ο Δρόμος για τον 7ο Τελικό
Έστω κι αν οι Celtics ξεπέρασαν τα εμπόδια των 76ers και Knicks κι έφτασαν για ακόμη μια φορά στους Τελικούς, η γενικότερη πεποίθηση ήταν ότι είχε έρθει η ώρα των Lakers και οι γερασμένοι Κέλτες δεν μπορούσαν πια. Και στα πρώτα δυο παιχνίδια, αυτό φάνηκε να επιβεβαιώνεται. Με τον West να παραπονιέται ότι είναι εξουθενωμένος πριν την έναρξη των Τελικών, ο παίκτης-προπονητής Bill Russell αποφάσισε να μην παίξει με double-team πάνω στον “Logo”. To αποτέλεσμα; 53 πόντοι στο πρώτο παιχνίδι και 41 στο δεύτερο από τον West, και δυο νίκες των Lakers με 120-118 και 118-112 στα δυο πρώτα παιχνίδια. Ειδικά το πρώτο, πάντως, ήταν τόσο κλειστό όσο μαρτυρά το τελικό σκορ, με το προβάδισμα να αλλάζει χέρια 21 φορές πριν τελικά ο Chamberlain δώσει τη νίκη στους γηπεδούχους 23 δεύτερα πριν το τέλος. Στο πρώτο παιχνίδι στη Βοστόνη, η τακτική άλλαξε, ο West μαρκαρίστηκε από δυο παίκτες σε όλο το παιχνίδι και η κούραση για την οποία έκανε λόγο ήταν τέτοια, που ζητούσε από μόνος του αλλαγές για μεγαλύτερα διαστήματα από όσο συνήθιζε. Με τον John Havlicek να βάζει 34 πόντους έστω και με πρησμένο μάτι, οι Celtics ξαναμπήκαν στο κόλπο, κερδίζοντας σχετικά εύκολα με 111-105.
Το τέταρτο παιχνίδι, είναι από αυτά που λέμε κρατάμε το αποτέλεσμα (οι Celtics) και ξεχνάμε τα πάντα. Στο παιχνίδι έγιναν 50 λάθη και οι δυο ομάδες έδωσαν συνολικά 21 assists, αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ. Το φινάλε ήταν και πάλι αγχωτικό πάντως, με τους Lakers να προηγούνται και τους Κέλτες να έχουν την τελευταία επίθεση. Η εντολή που δόθηκε ήταν το σύστημα ”Ohio”, με τους John Havlicek, Larry Siegfried και Bailey Howell, απόφοιτους του Ohio State, να δίνουν τριπλό σκριν στον Sam Jones για το τελικό σουτ. Ο Jones χωρίς καν να πατήσει καλά, κατάφερε να περάσει την μπάλα πάνω από τον Chamberlain που σηκώθηκε για το κόψιμο, η μπάλα αναπήδησε τρεις φορές στο στεφάνι και τελικά έπεσε μέσα με την κόρνα της λήξης, δίνοντας στη Βοστόνη τη νίκη με 89-88 και η σειρά πήγε στο 2-2.
Το πέμπτο παιχνίδι δεν είχε σασπένς ως προς την εξέλιξη, αλλά αποδείχτηκε πολύ σημαντικό για αυτά που ακολούθησαν. Οι Lakers, τρέχοντας από την αρχή, ξέφυγαν στο σκορ και η υπόθεση νίκη είχε ξεκαθαρίσει νωρίς. Με τρία λεπτά όμως να απομένουν, ο guard των Celtics, Em Bryant έκλεψε τη μπάλα από τον West κι έφυγε στον αιφνιδιασμό. Ο West, αντί να τον αφήσει να κάνει ένα εύκολο (και άνευ σημασίας) lay-up που απλά θα μείωνε το σκορ, έκανε μια βουτιά προκειμένου να ξαναπάρει την μπάλα, αλλά είχε σαν αποτέλεσμα να πάθει τράβηγμα στον μηρό και να βγει από το γήπεδο υποβασταζόμενος. Οι Lakers κέρδισαν με 117-104, έκαναν το 3-2, αλλά όλοι περίμεναν να μάθουν τα νέα σχετικά με το πόδι του καλύτερού τους παίκτη. Η διάγνωση άφηνε ανάμεικτα συναισθήματα. Ο Jerry West θα ήταν σε θέση να αγωνιστεί στα επόμενα παιχνίδια, αλλά ήταν ξεκάθαρο πως το πρήξιμο στο πόδι του θα υποχωρούσε μετά τους Τελικούς.
Ο έκτος Τελικός είχε εξίσου κακό μπάσκετ με τον τέταρτο, και το ενδιαφέρον για τον τελικό νικητή ξεκαθάρισε πολύ νωρίς, μιας και ήδη στο ημίχρονο οι Celtics ήταν μπροστά με 55-39. Χαρακτηριστικό του παιχνιδιού, το γεγονός ότι παρόλο που Κέλτες είχαν ως ένα σημείο 6/27 σουτ, οι Lakers δεν κατάφεραν να τους πιάσουν, με τον Baylor να μην μπορεί να τραβήξει την ομάδα επιθετικά, τον West να κουτσαίνει και τον Chamberlain να κρατάει για τότε μια από τις χειρότερες εμφανίσεις τις καριέρας του, μιας κι ο επτά φορές πρώτος σκόρερ της λίγκας, και μάλιστα με αδιανόητους μέσους όρους, έμεινε σε εκείνο το κρίσιμο παιχνίδι μόλις στους 8! Έτσι με τη νίκη τους με 99-90, οι Boston Celtics έκαναν το 3-3 και το πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς θα κρινόταν στο τελευταίο παιχνίδι στην California.
Ο Έβδομος Τελικός
Παρά το ότι οι Celtics κατάφεραν να πάνε τη σειρά στο 7ο παιχνίδι, η πίστη ήταν μεγάλη ότι οι Lakers θα πάρουν εύκολα, ή …πολύ εύκολα, τον τελευταίο αγώνα και άρα και το πρωτάθλημα. Για την ακρίβεια, ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Jack Kent Cooke, είχε παραγγείλει χιλιάδες μπαλόνια που είχαν πάνω τους τυπωμένη τη φράση “Παγκόσμιοι Πρωταθλητές Lakers” και τα είχε τοποθετήσει πάνω από το παρκέ με ένα δίχτυ να τα συγκρατεί. Σε όλες τις θέσεις είχε μοιραστεί το πρόγραμμα των πανηγυρισμών για μετά το παιχνίδι, σύμφωνα με το οποίο, ”Όταν οι Lakers κατακτήσουν το πρωτάθλημα, τα μπαλόνια θα αφεθούν να πέσουν στον αγωνιστικό χώρο, η μπάντα του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας θα παίξει το τραγούδι ”Happy Days Are Finally Here Again”, και ο Chick Hearn, (ο θρυλικός εκφωνητής των παιχνιδιών των Λιμνανθρώπων για 3.338 συνεχόμενα παιχνίδια), θα πάρει συνέντευξη από τους Elgin Baylor, Jerry West και Wilt Chamberlain, με αυτήν τη σειρά”. “Όταν” θα κατακτήσουν το πρωτάθλημα, όχι “αν” το κατακτήσουν…
Το ραβασάκι έφτασε στα αποδυτήρια των Celtics οι οποίοι πείσμωσαν ακόμη περισσότερο. Όταν ο Jerry West βγήκε στο γήπεδο για προθέρμανση και είδε την εικόνα, τρελάθηκε και θύμωσε με την κίνηση του ιδιοκτήτη, μιας και οι παίκτες δεν είχαν ιδέα, αλλά πλέον δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Περνώντας δίπλα του ο Bill Russell, του είπε, “Those fucking balloons are staying up there.”
Οι Celtics μπήκαν με πείσμα στον αγώνα και με το ρόστερ των Lakers να έχει μόνο δυο guards και τον West ακόμη να μην πατάει καλά από τον τραυματισμό του πέμπτου αγώνα, η εντολή του Russell ήταν πίεση, τρέξιμο κι αιφνιδιασμός σε κάθε ευκαιρία. Ξεκίνησαν σκοράροντας οχτώ καλάθια με τις πρώτες 10 προσπάθειες, για το 24-12. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν ξανάχασαν το προβάδισμα, αλλά ο αγώνας είχε έντονες συγκινήσεις. Ξεκινώντας η τελευταία περίοδος, οι Celtics ήταν μπροστά με 91-76, τη μεγαλύτερη διαφορά τους στο παιχνίδι, και κάπου εκεί οι Lakers ξεκίνησαν να παίζουν σαν το φαβορί που οι περισσότεροι πίστευαν πως είναι.
Με τους Baylor και West να σκοράρουν το ένα καλάθι πίσω από το άλλο και τους Sam Jones και John Havlicek να έχουν πρόβλημα με τα φάουλ, η διαφορά μειώθηκε σχετικά γρήγορα. Με 7:05 να απομένουν και τους Celtics μπροστά με 101-89, ο Sam Jones έκανε το έκτο φάουλ πάνω στον Jerry West (που στην ουσία το κέρδισε πανέξυπνα) και κατευθύνθηκε προς τον πάγκο1)9:35 στο βίντεο στο τέλος της παραγράφου. Ήταν το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του Jones, που νωρίτερα μέσα στη χρονιά είχε ανακοινώσει πως θα αποσυρθεί στο τέλος της, και το Forum σηκώθηκε στο πόδι, προσφέροντας στον guard των Celtics ένα πολύ όμορφο standing ovation, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του ένα πολύ σπουδαίο αντίπαλο, που λίγο αργότερα κατέκτησε το 10ο πρωτάθλημά του2)δεύτερος στην ιστορία του ΝΒΑ, πίσω από τον Russell. Πίσω στον αγώνα, οι Lakers συνέχισαν να ροκανίζουν τη διαφορά. Με το σκορ στο 103-94 και 5:55 να απομένουν, ο Havlicek αστόχησε στο σουτ που πήρε και το rebound πήγε στον Wilt σε μια εντελώς ανύποπτη φάση, στην οποία όμως ο θρυλικός center, στραμπούλιξε το γόνατό του3)12:00 στο βίντεο. Οι Lakers αστόχησαν στην επίθεση και ο Chamberlain χωρίς να μπορεί να πατήσει καν το πόδι του, πήρε ένα ακόμα rebound μετά από το άστοχο σουτ του Havlicek και αμέσως κάλεσε time-out. Πήγε στον πάγκο κουτσαίνοντας, με 18 πόντους και 22 rebounds και όπως αποδείχτηκε δεν θα ξαναγύριζε στο παιχνίδι, όχι πάντως επειδή δεν μπορούσε. Με τον Mel Counts που μπήκε στη θέση του Chamberlain να παίζει καλά, τον Russell να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί την διαφορά με τον Counts, μιας και είχε κι εκείνος φτάσει τα πέντε fouls, τον Havlicek επίσης με πέντε και τον West να σκοράρει ασταμάτητα, οι Lakers μείωσαν στο 103-102. Με μόλις δυο λεπτά να απομένουν, και την διαφορά στην ελάχιστη τιμή της, το ψυκτικό στο γόνατο του Chamberlain έδειξε να πιάνει και δήλωσε στον προπονητή του έτοιμος να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Ο Butch van Breda Kolff, όμως, βλέποντας τον Counts να αποδίδει καλά, απάντησε τον Wilt, ”Δεν χρειάζεται, τα πάμε μια χαρά χωρίς εσένα”, απάντηση που έκανε έξαλλο τον West, καθώς, όπως δήλωσε μετά το τέλος του παιχνιδιού, κάθε προπονητής είναι υποχρεωμένος να έχει στο γήπεδο τους πέντε καλύτερους παίκτες που διαθέτει σε τόσο κρίσιμες στιγμές. Κάτι που φάνηκε σε μια από τις τελευταίες, κρίσιμες φάσεις του αγώνα, με τον Counts να παίρνει τα βήματα από τη baseline για lay-up χωρίς να προστατεύει την μπάλα και τον Russell πανεύκολα να σηκώνεται και να κολλάει την μπάλα στο ταμπλό4)23:15 στο βίντεο.
Οι Lakers συνέχιζαν να πιέζουν και οι Celtics με ένα λεπτό να απομένει και το σκορ στο 103-101 πέρασαν την μπάλα στον Havlicek. O Ericksοn πήγε από πίσω του και έσπρωξε την μπάλα, η οποία κατέληξε στον Don Nelson, που με το 24άρι να τελειώνει, σούταρε γρήγορα. Η μπάλα χτύπησε στο στεφάνι, σηκώθηκε μέχρι την κορυφή του ταμπλό, κι έπεσε μέσα για το 105-1025)22:15 στο βίντεο. Στην ουσία κάπου εκεί κρίθηκε το παιχνίδι, με τις ομάδες να είναι άστοχες στις τελευταίες προσπάθειες, και τους Lakers να κάνουν πολύ κρίσιμα λάθη που φυσικά οι Celtics δεν άφησαν ανεκμετάλλευτα. Τελικό σκορ, 108-106. Τα μπαλόνια που είχε παραγγείλει ο Cooke, παρέμειναν ψηλά..
O West αποχωρεί περίλυπος..
Τα (πολλά) επιμύθια του αγώνα
- Το πρωτάθλημα του 1969, σήμανε το τέλος της μεγαλύτερης δυναστείας του Αμερικάνικου αθλητισμού. Ήταν το 11ο πρωτάθλημα της ομάδας, μέσα σε 13 χρόνια, με τα οκτώ πρωταθλήματα να είναι συνεχόμενα, αριθμοί αξεπέραστοι.
Το δαχτυλίδι του John Havlicek
- Ήταν το τελευταίο παιχνίδι για δυο σπουδαίους παίκτες. Του Sam Jones όπως αναφέρθηκε ήδη, και του τεράστιου Bill Russell. Tα επιτεύγματα του Russell, συμπίπτουν με εκείνα της ομάδας του. 11 δαχτυλίδια πρωταθλητή σε 13 χρόνια, πρώτος στην ιστορία του ΝΒΑ, με τα δυο τελευταία, μάλιστα, να έχει τον ρόλο του παίκτη-προπονητή στην ομάδα, o πρώτος μαύρος head coach σε οποιοδήποτε επαγγελματικό άθλημα. Στο τελευταίο του παιχνίδι για το 11ο πρωτάθλημα, ο Russell αποσύρθηκε με 6 πόντους και 19 rebounds.
- Το παιχνίδι αυτό σήμανε το πάγωμα της φιλίας του Russell και του Chamberlain για πολλά χρόνια. Για τα 10 χρόνια που συνυπήρχαν στη λίγκα, Russell και Chamberlain αγωνίστηκαν 142 φορές ο ένας κόντρα στον άλλο, απόρροια του μικρού αριθμού των ομάδων, δημιουργώντας, όμως, με τις μονομαχίες τους και το διαφορετικό στυλ παιχνιδιού τους, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο εικονικά rivalries στην ιστορία του αθλητισμού. Έξω από το γήπεδο, όμως, ήταν δυο καλοί και πραγματικοί φίλοι. Λίγες μέρες μετά το πρωτάθλημα των Celtics, ο Russell ήταν καλεσμένος σε ένα κολέγιο της Nebraska κι ένας δημοσιογράφος ανακατεμένος με τους φοιτητές είπε στον Russell, ότι αν ο Chamberlain έμενε στο παιχνίδι, οι Celtics θα έχαναν. Πειραγμένος ο Russell, του απάντησε ότι αν ο ίδιος είχε χτυπήσει σε βαθμό που να μην μπορεί να συνεχίσει, θα έπρεπε να τον πάνε στο νοσοκομείο, υπονοώντας ότι ο Wilt δεν ήταν και τόσο σοβαρά τραυματισμένος και στην ουσία κρύφτηκε στα τελευταία λεπτά. Ο Chamberlain ενοχλήθηκε από την απάντηση του φίλου του και για 15 και πλέον χρόνια δεν μιλούσαν. Όπως, όμως, δήλωσε ο Russell, κάποια στιγμή του δόθηκε η ευκαιρία και ήταν μόνος του με τον Chamberlain, τον κοίταξε κατάματα και του ζήτησε συγγνώμη, πράξη που έφτιαξε τις σχέσεις τους, λίγα χρόνια πριν ο Wilt φύγει από τη ζωή το 1999.
- Το 1969 ήταν η πρώτη φορά που δόθηκε το βραβείο του MVP των Τελικών, που στις μέρες μας είναι γνωστό σαν Bill Russell NBA Finals MVP Award, προς τιμήν του μεγαλύτερου νικητή του παγκόσμιου μπάσκετ. Παρόλα αυτά, η πρώτη χρονιά του βραβείου είχε μια ιδιαιτερότητα που δεν επαναλήφθηκε. Το βραβείο πήγε σε χέρια ηττημένου. Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, με τον Jerry West να είναι συγκλονιστικός. Παίζοντας τραυματίας στα δυο τελευταία παιχνίδια, ήταν η αρχή και το τέλος στην επίθεση των Lakers και τελείωσε τη σειρά με μέσους όρους 37,9 πόντους6)53, 41, 24, 40, 39, 26, 42 στα αντίστοιχα παιχνίδια, 4,7 rebounds και 7,4 assists, ενώ στον 7ο Τελικό έκανε triple double με 42 πόντους, 13 rebounds και 12 assists. O Bill Russell ήταν ο τελευταίος που μπήκε στα αποδυτήρια για να γιορτάσει το πρωτάθλημα προκειμένου να παρηγορήσει τον West, ενώ και ο Red Auerbach στις πρώτες του δηλώσεις αναφέρθηκε στον φανταστικό West, αφού πρώτα είχε καγχάσει λέγοντας ”Να δούμε τώρα τι θα τα κάνουν όλα αυτά τα μπαλόνια εκεί πάνω”7)29:25 στο βίντεο. Οι περσινές εμφανίσεις του LeBron James με 35,8/13,3/8,8 ήταν ότι πιο κοντινό έχουμε δει σε ηττημένο παίκτη να προσπαθεί να κερδίσει το MVP των Τελικών.
- Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του ΝΒΑ που σε 7ο Τελικό κερδίζει -κι επομένως παίρνει το πρωτάθλημα- η ομάδα με το μειονέκτημα έδρας και η πρώτη φορά που ομάδα που ξεκινάει με 0-2 ήττες κερδίζει το πρωτάθλημα.
Latest posts by Kosmas Kapsalis (see all)
- 2019-20 Previews: Phoenix Suns - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Philadelphia 76ers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: New York Knicks - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: New Orleans Pelicans - October 18, 2019
- Τα Βραβεία της Χρονιάς όπως εσείς τα Ψηφίσατε - June 24, 2019
