Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.
Στα decks για σήμερα, ο Johnny Koutsourakis.
The Davises
Κάθε χρόνο ο Luke Kennard κάνει ένα random καταπληκτικό παιχνίδι και όλοι σπεύδουν να τον αποκτήσουν. Στο αμέσως επόμενο παιχνίδι ωστόσο η άμαξα συνήθως ξαναγίνεται κολοκύθα. Αυτή την εβδομάδα όμως ήταν πραγματικά εξαιρετικός, έχοντας κατά μέσο όρο 21.7 πόντους, 6,3 ριμπάουντ και 5,6 ασίστ, σουτάροντας εξαιρετικά.
Γεμάτη εβδομάδα για τον Pascal Siakam, ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος μετά την περυσινή breakout season του. Τρία double double με 30 πόντους, 11 ριμπάουντ και 4 ασίστ μέσο όρο. Μοναδικό μελανό σημείο το σχετικά χαμηλό ποσοστό του από το τρίποντο, αλλά συγχωρείται με όλα τα υπόλοιπα. Με το στάτους και τις επιδόσεις που έχει πλέον, αρχίζει να λογίζεται στους φτασμένους παίκτες και δύσκολα θα τον ξαναδούμε σε αυτή τη στήλη.
Ποιος θα περίμενε ότι ο Eric Bledsoe θα βρισκόταν σε αυτή τη στήλη; Πιθανότατα ούτε κι ο ίδιος, αλλά αποδεικνύεται πως θαύματα γίνονται και στις μέρες μας. Ο point guard των Bucks είχε έναν μέσο όρο της τάξης του 22.5/6.5/5.5 σε πόντους/ριμπάουντ/ασίστ, με πραγματικά εξαιρετικά ποσοστά, κάτι που δεν είναι δεδομένο για την περίπτωσή του. Και εις ανώτερα!
Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζετε απανταχού haters του Andrew Wiggins. Ο παίκτης που έχει λοιδορηθεί όσο ελάχιστοι τα τελευταία χρόνια έκανε εβδομάδα για φίλημα, κάνοντας για εφτά έστω ημέρες περήφανους τους ιδιοκτήτες του. 120 ποντάκια, 18 ασίστ, 10 τριποντα, με δώρο 7 τάπες. Δεν σας χάλασε, έτσι; Επειδή προφανώς μιλάμε για τον Wiggins, είπε να χτυπήσει ένα 63% στις βολές για να σας καταστρέψει τουλάχιστον μία κατηγορία. Αυτό θα πει προσωπικότητα, κύριοι.
The Bennetts
Ο Lauri Markkanen ξεκίνησε τη σεζόν με μια τρομερή εμφάνιση. Έκτοτε θα μπορούσε να είναι όχι απλά στους Bennets της εβδομάδας, αλλά σε αυτούς της σεζόν. Την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν για άλλη μια φορά αποκρουστικός, προσφέροντας μόλις 12 πόντους και λιγότερα από 5 ριμπάουντ κάθε βράδυ, σουτάροντας με το απίθανο 37.9%! Ας ελπίζουμε να συνέλθει γρήγορα γιατί έχει κάψει κόσμο και κοσμάκη φέτος.
Άλλη μία κάκιστη εβδομάδα πρόσθεσε στο βιογραφικό του ο Delon Wright, σε μία χρονιά που ξεκίνησε με πολλές προσδοκίες. Ο Wright αυτή κατάφερε να πετύχει οχτώ (8) ολόκληρους πόντους σε 63 αγωνιστικά λεπτά και 3 αγώνες. Η αλήθεια είναι πως είναι λίγο δύσκολο να πετύχεις περισσότερους όταν σουτάρεις με 26,7%. Μόνη παρηγοριά οι 10 ασίστ και η αναλογία ασίστ/λάθη που κατέληξε στο 5.
Xαμηλές πτήσεις για τον RJ Barrett, με τα αναμενόμενα σκαμπανεβάσματα που έχουν όλοι οι ρούκις. Δυστυχώς για τους ιδιοκτήτες του, αυτή ήταν η εβδομάδα που το τραινάκι έκανε τη βουτιά πριν ξανανέβει. Εννιά πόντοι, 5 ριμπάουντ και τέσσερις ασίστ ήταν ο μέσος όρος του για αυτή την εβδομάδα, με πολύ άσχημα ποσοστά σε κάθε κατηγορία σουτ. Θετικό το γεγονός ότι περιορίστηκε σε σχετικά λίγα λάθη και δεν κατέστρεψε τα πάντα.
Η εβδομάδα που μας πέρασε δεν ήταν η καλύτερη στην καριέρα του Derrick White. Ο τριτοετής guard είχε ιδιαίτερα χαμηλή παραγωγικότητα (22 πόντοι συνολικά) και δεν κατάφερε να συνεισφέρει σε κάποια κατηγορία, πλην των ταπών (4). Γενικότερα αυτή την εβδομάδα πήρε λίγες προσπάθειες και όταν το έκανε ήταν άστοχος. Ας ελπίσουμε σε καλύτερες ημέρες για τον ίδιο.
One night stands
Η πρώτη 60ρα της χρονιάς είναι γεγονός! O Damian Lillard δεν κατάφερε να οδηγήσει τους Blazers στη νίκη κόντρα στους Nets, χάρισε όμως μια μοναδική παράσταση. Οι 60 πόντοι προήλθαν από 19/33 σουτ εντός παιδιάς, με 7 τρίποντα και 15/15 βολές. Για κερασάκι τους συνδύασε με 4 ριμπάουντ και 5 ασίστ.
Φέτος ο LaMarcus Aldridge δεν βγάζει μάτια με την απόδοσή του. Ωστόσο κόντρα στους Thunder έκανε μία από τις κορυφαίες εμφανίσεις της σεζόν. Θα πείτε πως 39 πόντοι μπαίνουν συχνά στο ΝΒΑ και δεν θα έχετε άδικο. 39 πόντοι ωστόσο με 19/23 σουτ συμβαίνει σπάνια, ακόμη και στο ΝΒΑ. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι σχεδόν όλα τα εύστοχα σουτ ήταν mid range!
Ο D’Angelo Russell είναι ο μόνος από τους «σταρ» που έχει απομείνει υγιής στο San Fransisco Golden State. Λίγο αυτό το γεγονός, λίγο η συγκίνηση που αντάμωσε με τον φίλο του ΚΑΤ, τον έκαναν να αφηνιάσει. 52 πόντοι με 19/37 σουτ κι εφτά τρίποντα είχε απέναντι στους Wolves, ενώ πρόσθεσε 9 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 3 κλεψίματα και 2 τάπες! Το λες και ολοκληρωμένη περιποίηση.
Μακάρι αυτό το one night stand να γραφόταν υπό άλλες περιστάσεις, αλλά και πάλι αξίζει να αναφερθεί. Το βράδυ της Τρίτης ο Gordon Hayward επέστρεψε στο Rocket Mortgage Fieldhouse, την έδρα των Cavaliers, όπου δύο χρόνια πριν είχε τον φριχτό τραυματισμό στο πόδι, στο ντεμπούτο του με τους Celtics. Ο Hayward, λοιπόν, πραγματοποίησε εκεί μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του, σκοράροντας 39 πόντους με 17/20 σουτ, μαζεύοντας 7 ριμπάουντ και μοιράζοντας 8 ασίστ. Ας ελπίσουμε να γίνει καλά σύντομα για να δούμε κι άλλες τέτοιες εμφανίσεις.
Να πανικοβληθώ;!;!;
Η φετινή χρονιά είναι κομβική για αρκετούς παίκτες. Είναι η σεζόν που πιθανότατα θα καθορίσει το στάτους που θα έχουν για την υπόλοιπη καριέρα τους. Ένας παίκτης για τον οποίον είναι εξαιρετικά σημαντική είναι ο Gary Harris. Κουβαλώντας ένα παχυλό συμβόλαιο και προερχόμενος από μία κακή σεζόν με αρκετά μικροπροβλήματα τραυματισμών, φέτος θέλει να αποδείξει ότι μπορεί να αποτελέσει έναν από τους πυλώνες των μελλοντικών Nuggets. Τι έχει καταφέρει μέχρι τώρα; Μια τρύπα στο νερό. Παρά το γεγονός πως φέτος ο Harris είναι υγιής από το καλοκαίρι, δεν έχει καταφέρει επ΄ουδενί να εδραιώσει το ρόλο του στην ομάδα. Αντίθετα, κάθε πέρυσι είναι και καλύτερα. Πλέον, παίρνει λίγες προσπάθειες και είναι φανερό ότι αποτελεί μάλλον την τελευταία επιλογή της βασικής πεντάδας στην επίθεση, πίσω όχι μόνο από τους αδιαμφησβήτητους ηγέτες της ομάδας (Jokic, Murray), αλλά και από πιο αναλώσιμους παίκτες, όπως οι Barton και Millsap.
Το περίεργο είναι πως θεωρητικά διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά για να αγωνίζεται στο Denver, που παραμένει μια διαφορετική περίπτωση ομάδας. Το πάναργο pace και το play making από τη θέση του center στους Nuggets απαιτούν όχι απλά τη δυνατότητα απειλής από μακριά (ιδιαίτερα σε catch and shoot καταστάσεις), αλλά και τη μεγάλη ικανότητα των περιφερειακών (κυρίως) και των forward για «κοψίματα» κίνηση χωρίς τη μπάλα. Χαρακτηριστικά που διαθέτει σε μεγάλο βαθμό ο Harris. Παράλληλα είναι και εξαιρετικός αμυντικός, όταν τουλάχιστον έχει διάθεση να παίξει άμυνα. Παρ’ όλα αυτά σε πολύ μεγάλα διαστήματα των αγώνων δείχνει εντελώς εξαφανισμένος από το γήπεδο, ακόμη κι όταν το παιχνίδι του πηγαίνει, όπως το χθεσινό στη Minneapolis. Φέτος έχει καταφέρει να έχει ακόμη χειρότερα νούμερα από πέρυσι, ενώ το ακόμη χειρότερο είναι πως οι Nuggets είναι μια ομάδα με πολύ ταλέντο και βάθος σχεδόν σε κάθε θέση. Αν ο Harris δεν συνέλθει γρήγορα, υπάρχουν έτοιμοι οι αντικαταστάτες του, που έχουν δείξει ότι αρπάζουν πρόθυμα την κάθε ευκαιρία.
Άρα ήρθε η ώρα του πανικού; Οι ιδιοκτήτες του μάλλον πρέπει να αρχίσουν να πανικοβάλλονται. Η χρονιά έχει δρόμο μπροστά της, τα σημάδια όμως δεν είναι αισιόδοξα. Έχουμε το νου μας και είμαστε έτοιμοι για το panic button. Ήδη στις salary λίγκες μάλλον κλαίνε τον μισθό του, ενώ μάλλον το ίδιο συμβαίνει και με όσους τον απέκτησαν προ διετίας σε dynasty λίγκες, με εντελώς διαφορετική από την σημερινή «τιμή». Ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να σκεφτείτε την παραχώρησή του, ενώ για όσους ακόμη τον πιστεύετε, πιθανότατα μπορείτε να τον αποκτήσετε σε εξαιρετική τιμή.
Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία
Η τοποθέτηση του Wiggins στους Davises μας συνεπήρε και τα μαγικά συνεχίζονται και στις υπόλοιπες στήλες. Δεν ξέρω πόσοι και πόσες περιμένατε στην αρχή της χρονιάς ότι ο Jabari Parker θα αγωνιστεί φέτος. Πόσο μάλλον ότι θα μπορούσατε ίσως να πάρετε στατιστικά από αυτόν, ίσως και να «βγάλετε» και κάτι. Κι όμως φίλες και φίλοι, μπορείτε και ίσως ήρθε η ώρα να το κάνετε. Εκμεταλλευόμενος την «εξυπνάδα» του συμπαίκτη του και – όπως φαίνεται – τιτάνα της διανόησης, John Collins, που ντοπαρίστηκε και θα ξαναπαίξει τον Δεκέμβρη, το άλλοτε Νο2 του draft είναι μεν επιζήμιος σε καθαρά μπασκετικό κομμάτι για τους Hawks, αλλά πολύτιμος στο φαντασιακό για όλους εμάς.
Αν θέλετε ένα παίκτη που να την βάζει στο πλεκτό, συνήθως με τίμια ποσοστά (ιδίως αν δεν θέλετε αυτό των τριπόντων), να σας παίρνει αμυντικά κι επιθετικά ριμπάουντ και περιστασιακά να δίνει και τα stocks, μπορεί να είναι ο άνθρωπός σας. Με την αγγελία έτοιμη, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να βρείτε το επίδοξο θύμα σας που θα τον πασάρετε. Ιδίως όσοι είστε σε ετήσιες λίγκες, μπορείτε να κάνετε καλή ληστεία αν βιαστείτε και δεν τον δώσετε με την επιστροφή του Collins.
Thinking Ahead
Ένα νέο ειδύλλιο εξελίσσεται τις τελευταίες ημέρες στο Oregon. Είχε αρχίσει δειλά δειλά πέρυσι, όπου τους χάρισε την 37ρα κόντρα στους Kings στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς. Αναθερμάνθηκε φέτος, πριν την έναρξη της περιόδου, όπου έκανε παπάδες στο summer league και αρχίζει να μετατρέπεται σε έρωτα στους τελευταίους αγώνες των Blazers. Κυρίες και κύριοι, καλησπερίστε τον Anfernee Simons. Anfernee, από εδώ οι μέλλοντες ιδιοκτήτες σου.
Πολλοί είχαν εντοπίσει το επιθετικό του ταλέντο, ωστόσο εξέφραζαν την ανησυχία τους για το γεγονός πως οι Blazers έχουν βαλσαμώσει τους Lillard και McCollum στις θέσεις των guards και τους βγάζουν μόνο όταν κινδυνεύουν να ξεψυχήσουν πάνω στο παρκέ από την κούραση. Μια ανησυχία που είναι δικαιολογημένη. Φέτος ωστόσο, ξεκίνησε να παίρνει χρόνο συμμετοχής με το second unit και να το αξιοποιεί στο έπακρο, εκμεταλλευόμενος την μικρό βάθος στο ρόστερ των Blazers. Δεν είναι μόνο το γεγονός πως έχει διψήφιο αριθμό πόντων στους 7 από τους 10 αγώνες, σε μόλις 20 λεπτά συμμετοχής. Είναι η εικόνα που βγάζει στο παρκέ. Δεν φοβάται να πάρει τα σουτ, χωρίς ωστόσο να εκβιάζει καταστάσεις. Μπορεί να διεισδύσει σχετικά αποτελεσματικά, παρόλο που δεν του αρέσει ιδιαίτερα η επαφή. Μπορεί να πασάρει και γενικά ψάχνει τους συμπαίκτες του, βελτιώνοντας σταδιακά τα εμφανώς άγουρα playmaking skills του. Το κομμάτι που δεν είναι το καλύτερό του για πολλούς και διαφορετικούς λόγους είναι η άμυνα. Ωστόσο, είναι θετικό το γεγονός πως δεν είναι αδιάφορος στην πίσω μεριά του παρκέ και δίνει την ελπίδα βελτίωσης.
Στους τελευταίους αγώνες εκμεταλλεύεται τον τραυματισμό του Hood και ουσιαστικά παίρνει μέρος των λεπτών του, αγωνιζόμενος εκτός της second unit και στην βασική πεντάδα ανά διαστήματα, δίπλα στους Lillard και McCollum. Σε αυτές τις καταστάσεις παίζει στη θέση «3» (αντί για τις θέσεις των guards που αγωνίζεται με τους αναπληρωματικούς) και είναι θεατής στις περισσότερες περιπτώσεις. Όχι πάντα όμως. Για παράδειγμα χθες, απέναντι στους Hawks πήρε φωτιά στην 3η περίοδο και με 12 συνεχόμενους πόντους κράτησε το Portland κοντά στο σκορ για να ολοκληρώσουν τη δουλειά οι υπόλοιποι στη συνέχεια.
Συνολικά η περίπτωση του Simons φαίνεται εξαιρετική και ελπιδοφόρα. Μιλάμε για ένα prospect εν εξελίξει με αρκετά θετικά ενθαρρυντικά στοιχεία. Σε φαντασιακό επίπεδο, ίσως υπάρχουν πιο αποδοτικές επιλογές σε ετήσιες λίγκες. Σε dynasty ωστόσο και ακόμη περισσότερο σε salary, είναι μία από τις περιπτώσεις που καλό είναι να έχετε στο νου σας, τουλάχιστον όσο η τιμή του είναι προσιτή. Δεν είναι καθόλου απίθανο να έχουμε ένα μικρό breakout σε περίπτωση απουσίας ενός εκ των δύο βασικών guard, και ειδικά του McCollum.
Η γωνιά του Embiid
Ο Kyle Lowry έσπασε τον αριστερό του αντίχειρα απέναντι στους Pelicans. Το καλό νέο είναι ότι αυτός ο τραυματισμός δεν συνδέεται με την επέμβαση που έκανε το καλοκαίρι στο ίδιο σημείο. Τα άσχημα νέα είναι πως θα απουσιάσει τουλάχιστον δύο εβδομάδες (αν και όλοι υπολογίζουν σαφώς περισσότερο) και στη συνέχεια θα επανεξεταστεί. Πάνω που είχε βρει ρυθμό.
Ο Mitchell Robinson δέχτηκε μία αγκωνιά στο παιχνίδι της Τετάρτης απέναντι στους Pistons και αποκόμισε μια ωραιότατη διάσειση. Δεν αγωνίστηκε στον αγώνα της Κυριακής και σίγουρα δεν θα αγωνιστεί σε αυτόν της Τρίτης, καθώς ακόμη δεν έχει περάσει το τεστ που ορίζει το πρωτόκολλο για αυτές τις περιπτώσεις. Γενικά δεν είναι πολύ σίγουρο ότι θα αγωνιστεί αυτή την εβδομάδα, οπότε ρισκάρετε με μέτρο.
Ο Gordon Hayward φαίνεται πως κουβαλάει ακόμη την κατάρα των Jazz για το γεγονός πως δεν ανανέωσε μαζί τους. Σε μία κυριολεκτικά ανύποπτη φάση, έπεσε πάνω σε ένα σκριν του LaMarcus Aldridge κι έσπασε το χέρι του. Τόσο απλά. Ανάλογοι τραυματισμοί συνήθως χρειάζονται από τέσσερις έως 6 εβδομάδες, όμως υπάρχει περίπτωση οι Celtics να είναι προσεκτικοί, καθώς διαθέτουν πληθώρα παιχτών στη θέση του.
Οι Warriors φέτος έχουν σκοπό να πάνε το tanking σε άλλο επίπεδο, θυμίζοντας όμορφες Hinkie εποχές που όλοι αγαπήσαμε. Έτσι, μετά την ετήσια απουσία του Klay Thompson, ανακοίνωσαν ότι το πρόβλημα του Steph Curry είναι σοβαρότερο απ’ όσο υπολόγιζαν και μάλλον και αυτός θα χάσει όλη τη χρονιά. Οπότε, έγιναν ωραία. Ο Draymond Green είναι κι αυτός στα πιτς αν και δεν έχει τόση σημασία, γιατί είναι γνωστό ότι ο Draymond ψιλοβαριέται να παίζει στην κανονική διάρκεια. Έτσι έμεινε ο D’ Angelo Russell παρέα με ένα ρόστερ έτοιμο για G League, ώστε να ανέβει η αξία του για την ερχόμενη περίοδο ανταλλαγών. Ο Sam σίγουρα θα χειροκροτεί από μακριά τους απογόνους του.
Ο Ben Simmons έχει χάσει ήδη δύο αγώνες με πρόβλημα στον ώμο και αναμένεται να χάσει τουλάχιστον έναν ακόμη. Μην εκπλαγείτε ωστόσο αν καθυστερήσει παραπάνω να επανέλθει, καθώς δεν είναι να ρισκάρεις με τέτοια θέματα. Ειδικά αν έχεις το υπόλοιπο ρόστερ των Sixers.
Bonus #1: Ο John ο Collins μιμήθηκε τον Ayton και τα ήπιε όλα – κατάφερε να κάνει χρήση απαγορευμένης ουσίας και τιμωρήθηκε με 25 αγώνες αποκλεισμού. Κοντά μας ξανά από τα τέλη Δεκεμβρίου.
Dion Waiters had a panic attack on Heat team flight after taking an edible sources tell @wojespn and me: https://t.co/rfMHsNsnVa
— Brian Windhorst (@WindhorstESPN) November 10, 2019
Bonus #2: Ένας άλλος τιτάνας της διανόησης, ο Dion Waiters, είπε να μασήσει μια τσιχλίτσα κατά τη διάρκεια της πτήσης των Heat για το Los Angeles. Όντας λίγο πιο μερακλής, δεν αρκείται στις απλές τσίχλες, αλλά ήθελε κάτι που θα μπορούσε να την «ακούσει», για να το θέσουμε ευγενικά. Μάλλον το πράγμα παραήταν καλό και οδήγησε σε μία κρίση πανικού κατά τη διάρκεια της πτήσης. Η τιμωρία του είναι 10 αγωνιστικές, χωρίς φυσικά να πληρωθεί.
*Οι περισσότερες ομάδες έχουν τα γνωστά τρία ή τέσσερα παιχνίδια αυτή την εβδομάδα. Εξαίρεση αποτελούν το Milwaukee, το Phoenix και η Oklahoma που παίζουν μόνο 2 φορές.
