The Ball Hog’s NBA Previews 2020-21: NorthWest Division

Συνεχίζοντας τα φετινά Previews ανεβαίνουμε προς τα βουνά της Αμερικάνικης Ηπείρου με την NorthWest Division. Με τους Nuggets να ονειρεύονται να βρεθούν και πάλι στους τελικούς της Περιφέρειας, την μεγάλη περσινή έκπληξη τους Thunder να ξεκινάν την αναμενόμενη πλέον πτώση τους, ενώ την αντίθετη πορεία θέλουν να έχουν οι Wolves. Blazers και Jazz από την άλλοι δύο από τις πιο σταθερές ομάδες της Δύσης θέλουν να διατηρήσουν τις θέσεις τους εντός playoffs χωρίς αυτό να είναι σίγουρο πλέον.

Καλή ανάγνωση λοιπόν.

Denver Nuggets

Γράφει ο Λουκάς Μοσχούλας

Λείπει κάτι από την ομάδα για το βήμα παραπάνω ή η απάντηση βρίσκεται μέσα στο roster της;

Οι Nuggets είναι από τις πιο fun to watch ομάδες του NBA τα τελευταία χρόνια και το σημαντικό είναι ότι αυτό συνδυάζεται και με αποτελέσματα την διετία που μας πέρασε. Το 2019 κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τα ημιτελικά της Δυτικής περιφέρειας και πέρσι στο Bubble έχασαν από τους Lakers στους τελικούς της Περιφέρειας με ένα what if να πλανάται, για εκείνο το buzzer beater τρίποντο του Davis που έστειλε σειρά στο 2-0. Χωρίς αμφιβολία οι δύο σειρές με Jazz και Clippers και η επιστροφή της ομάδας δύο φορές από το το καναβάτσο του 1-3 ήταν από τα πράγματα που κρατάμε στο Bubble.

Το roster με τους δύο Stars, Murray και Jokic συν τα βασικά γρανάζια Harris, Barton, Morris και πλέον τον Porter Jr δείχνει αρκετά δυνατό για να συνεχίσει από εκεί που τελείωσε την περσινή χρονιά. Όμως η φθινοπωρινή offseason δεν κύλησε ιδανικά για την ομάδα του Mike Malone καθώς κατάφεραν να χάσουν δύο κομμάτια που έδειχναν να είναι σημαντικά στο rotation και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους J. Grant και M. Plumlee, με τους δύο παίκτες να καταλήγουν στο Detroit και τους Pistons. Οι Nuggets από την πλευράς τους έδειξαν στον Grant ότι τον θέλουν καθώς μάτσαραν την πρόταση των $60 εκατ. για τρία χρόνια που του έδωσαν οι Pistons, όμως ο βασικός και αναντικατάστατος ρόλος που θα είχε στο Detroit συν ότι οι Nuggets θέλουν να επενδύσουν παραπάνω στον Michael Porter Jr. έγειρε την πλάστιγγα για την τελική απόφαση του Grant. Μετά την φυγή του 26χρονου forward λοιπόν -σε συνδυασμό και με την απώλεια του Torrey Craig- οι Nuggets κάνουν ένα βήμα πίσω στον θέμα των κορμιών που θα έχουν για να αντιμετωπίσουν παίκτες όπως ο LeBron James και ο Kawhi Leonard, καθώς Porter Jr και Barton δεν έχουν το μέγεθος, ο Millsap είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει όντας μόλις δύο μήνες πριν κλείσει τα 36 και η προσθήκη του JaMychal Green δεν φαίνεται να δίνει κάτι που θα του κάνει καλύτερους από ότι ήταν..

Και εδώ είναι που πρέπει να δοθεί η απάντηση στο ερώτημα που θέσαμε παραπάνω. Είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο για την ομάδα ο Michael Portet Jr. να γίνει ο τρίτος πόλος που θα βγει μπροστά και θα οδηγήσει την ομάδα σε νίκες. Στο Bubble με την ευκαιρία της απουσίας του Will Barton (τραυματισμός στο δεξί γόνατο) έδειξε ότι μπορεί να το κάνει τουλάχιστον επιθετικά για αρχή, καθώς από τους 7,5 pts και τα 4,1 rebs στα 48 παιχνίδια προ Κορονοϊού οι αριθμοί του στην regular season του Bubble εκτοξεύτηκαν σε 22pts και 8,6rebs στα επτά παιχνίδια. Ο χρόνος που του έδωσε ο Mike Malone φυσικά ήταν πολύς περισσότερος καθώς όπως αναφέραμε έλειπε ο Will Barton έτσι από τα 14 λεπτά συμμετοχής ανέβηκε στα 33, το σημαντικότερο και άξιο αναφοράς όμως ήταν ότι είχε ακριβώς το ίδιο ποσοστό από την γραμμή των τριών πόντων το εξαιρετικό 42,2% ενώ οι προσπάθειες του ανέβηκαν από τις 2,1 στις 6,4.

Όμως το ερώτημα για το αν είναι έτοιμος ο νεαρός να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε στο Bubble υπάρχει. Προσωπικά θεωρώ ότι όσο καλός και αν είναι επιθετικά -που είναι εξαιρετικός- το κομμάτι που λείπει από τους Nuggets είναι στο πίσω μισό. Και εκεί ο Porter Jr. δεν δείχνει -ακόμα τουλάχιστον- να μπορεί να βοηθήσει. Έτσι φτάνουμε στο θετικό κομμάτι για την ομάδα του Denver το οποίο είναι ότι βρίσκεται $5 εκατ. under the cap και έχει και το trade exception αξίας $9,3 εκατ. που μπορεί να τους βοηθήσει για να καταφέρουν να φέρουν κάποιον forward που θα τους δώσει το extra boost για να κάνουν μία ακόμα πορεία προς τους τελικούς της Δύσης.

Για το τέλος αφήσαμε τις προσθήκες που έγιναν, οι οποίες δεν ξέρουμε αν θα βοηθήσουν άμεσα, όμως δείχνουν να έχουν αρκετό potential. Από το draft ήρθε o R.J. Hampton με την ομάδα να δείχνει ότι τον πιστεύει πολλοί καθώς οι διοικούντες χαράμισαν ένα μελλοντικό Pick πρώτου γύρου για να τον επιλέξουν στο #24. Ένας combo-guard που ήταν από τα μεγαλύτερα porspect στο highschool όμως πέρσι επέλεξε να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα της Αυστραλίας, παρά να παίξει για κάποιο κολέγιο. O Zeke Nnaji που επιλέχθηκε στο #22, ένας άγουρος μεν, καθώς ήταν freshman στο κολέγιο, αλλά αθλητικός ψηλός που λείπει από την ομάδα. Η προσθήκη του Isaiah Hartenstein μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται λίγο περίεργη για μια ομάδα που έχει τον Jokic όμως ο πρώην παίκτης των Rockets ήταν ένας ψηλός που έκανε θραύση στην G League την περσινή σεζόν αφού είχε 24,9pts, 14,8rebs και 4,2asts και αναμένουμε να πάρει την θέση του Plumlee. Επίσης για τρίτος point guard ήρθε και ο Facundo Campazzo που κατάφερε να πάρει την ελευθέρας του από την Real για να κάνει το βήμα για το NBA.

Oklahoma City Thunder

Γράφει ο Λουκάς Μοσχούλας

Σε πόσα χρόνια μπορεί να γίνει ομάδα το σύνολο των 7 picks πρώτου και 5 δεύτερου γύρου για τα draft 2021 και 2022;

Στο projection του περσινού preview που κάναμε ως BallHog αναφέραμε ότι η ομάδα δύσκολα να κάνει πάνω από 35 με 37 νίκες σε 82 παιχνίδια, όμως οι Thunder κατάφεραν να διαψεύσουν και εμάς και σχεδόν όλους τους μπασκετόφιλους καταφέρνοντας να κάνουν 44 νίκες σε 72, με ποσοστό 61,1% το δεύτερο καλύτερο στην πενταετία του Bill Donovan. Και όλα αυτά μετά από το καλοκαίρι που η ομάδα είδε τους δύο καλύτερους παίκτες της -R. Westbrook και P.George- να φεύγουν. Έτσι με την ομάδα να πηγαίνει τρένο πέρσι και να μην μπαίνει σε τροχιά tanking ο Sam Presti βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τις υπεραξίες των παικτών που δημιούργησε το περσινό ρόστερ. Κατάφερε λοιπόν μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες από το τελευταίο παιχνίδι της ομάδα στο Bubble να στείλει τον Chris Paul στους Phoenix Suns, τον Steven Adams στους New Orleans Pelicans, τον Dennis Schroder στους Los Angeles Lakers, τον Terrance Ferguson στους Philadelphia 76ers και συγχρόνως κάποιους παίκτες που πήρε από αυτά τα trades να τους δώσει και αυτούς, βλέπε Danny Green σε Sixers, Ricky Rubio σε Wolves, Kelly Oubre σε Warriors και James Johnson σε Mavericks.

Αν βάλεις και τους ελεύθερους παίκτες που άφησαν την Oklahoma όπως ο Danilo Gallinari που μετακόμισε στους Atlanta Hawks και ο Nerlens Noel που βρήκε συμβόλαιο στους Knicks, τότε μιλάμε για το μεγαλύτερο ξεσκαρτάρισμα roster που έχουν δει τα μάτια μας.

Η επόμενη μέρα βρίσκει τους Thunder με νέο προπονητή τον 35χρονο Mark Daigneault, ένας προπονητής που ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός στο UConn ενώ ήταν και τέσσερα χρόνια βοηθός του Billy Donovan στους Gators πριν φύγει το 2014 για να γίνει βοηθός στους Oklahoma City Blues, ομάδα των Thunder στην G League και καταλήξει πάλι βοηθός του Billy Donovan στην περσινή ομάδα των Thunder. Ο νεαρότερος προπονητής του NBA θα έχει όλο τον χρόνο με το μέρος τους για να μπορέσει να δημιουργήσει ένα ρόστερ μέσα από την εξέλιξη των -αρκετών είναι η αλήθεια- νεαρών παικτών που θα έχει στην διάθεση του.

Μετά τις αποχωρήσεις να δούμε και τα νέα πρόσωπα στην ομάδα; Από έμπειρους παίκτες ήρθαν οι Al Horford, Trevor Ariza, George Hill και Mike Muscala που έχουν εμπειρία συνολικά 48 σεζόν στο NBA, ενώ από νεότερους έμειναν από αυτούς που ήρθαν, οι J.Jackson (SF – Mavs), D.Miller (F – Pelicans), Ty Jerome (G – Suns), T.J. Leaf (F – Pacers), A.Schofield (G – Wizards), K.Williams (F – Pelicans), F.Jackson (PG – Pelicans). Ενώ και από το draft προστέθηκαν οι A. Pokusevski και T. Maledon. Έτσι οι εκτός έμπειρων που θα είναι στο φετινό ρόστερ της ομάδας στα preseason έχουν συνολικά μόλις 23 σεζόν εμπειρία στο NBA.

Οπότε που καταλήγουμε για την ερχόμενη σεζόν; Φυσικά ότι μιλάμε ίσως και για την χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος, σίγουρα της Δύσης. Ένας Shai Gilgeous-Alexander δεν μπορεί μόνος να φέρει την άνοιξη, όμως μπορεί να βρει χώρο να εξελιχθεί, αν ο coach καταφέρει το συγκεκριμένο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για κάτι καλό που θα βγει από την φετινή σεζόν. Για το αν βέβαια θα καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα με τόσα Picks που έχει, προσωπικά το θεωρώ δύσκολο, γιατί αν δεν ψάξει να τα δώσει σε καλή τιμή τώρα που είναι νωρίς δύσκολα θα μπορέσει να το κάνει όταν θα είναι κοντά το Draft, γιατί τότε οι υπόλοιποι GMs θα έχουν εικόνα του ρόστερ της ομάδας και δεν θα δίνουν πολλά για κάτι που ενδεχομένως να ξέρουν ότι δεν χρειάζονται οι Thunder. Ότι δηλαδή έγινε με τον Danny Ainge και τους Boston Celtics.

Utah Jazz

Γράφει ο Γιάννης Κουτσουράκης

Θα βρουν επιτέλους οι Jazz ένα λειτουργικό σχήμα, καλύπτοντας τις αδυναμίες τους;

Η συνύπαρξη των Conley, Mitchell και Ingles είναι καθοριστική για τη Utah. H συνεργασία μεταξύ των δύο τελευταίων είναι αποδεδειγμένα εξαιρετική. Την περυσινή σεζόν το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν ο Ingles ερχόταν από τον πάγκο ως έκτος παίκτης – ιδιαίτερα κατά τα διαστήματα που ο Mitchell ξεκουραζόταν και ο Αυστραλός μοιραζόταν το γήπεδο με τον Conley. Ο 33χρονος πλέον point guard είναι ένας παίκτης που έχει πολλή ώρα την μπάλα στα χέρια του, με αποτέλεσμα ο Ingles να βγαίνει εκτός ρυθμού όταν έχει έναν παρατεταμένο off-ball ρόλο.

Στο Bubble ο Quin Snyder δοκίμασε ένα μικρό τρικ: τον Donovan Mitchell ως βασικό δημιουργό και τον Ingles ως συμπληρωματικό, όπως τον παλιό καλό καιρό. Ο ρόλος του Mitchell θύμιζε λίγο τον αντίστοιχο του Harden στα πρώτα του βήματα στο Houston ή του Devin Booker στο Phoenix. Ο Mike Conley από την άλλη απέκτησε κυρίως εκτελεστικό ρόλο, παίρνοντας πολύ μεγαλύτερο όγκο επιθέσεων από το συνηθισμένο. Αυτή η ιδέα παραδόξως λειτούργησε αρκετά καλά για όλες τις πλευρές και ίσως το να φύγει η μπάλα από τα χέρια του Conley να είναι η απροσδόκητη λύση στην παραπάνω εξίσωση. Με δεδομένο πως η περιφέρεια της Utah παρέμεινε σχεδόν ανέγγιχτη σε αυτή την offseason, αναμένεται να δούμε λίγο έως πολύ το ίδιο σκηνικό. Βέβαια, πλέον με έναν υγιή Bogdanovic είναι πιθανό ο Ingles να επιστρέψει στον πάγκο, όμως είναι θετικό ότι για πρώτη φορά βρέθηκε ένας αποδοτικός τρόπος εκμετάλλευσης της συγκεκριμένης τριάδας. Για πρώτη φορά ο Conley της Utah φάνηκε να είναι προτέρημα και όχι αδυναμία.

Μιλώντας για αδυναμίες, πρέπει να αναφερθεί ότι ο Jordan Clarkson ήταν η λύση σε ένα σημαντικό πρόβλημα: αυτό του instant scoring από τον πάγκο. Γι’ αυτό και ανανεώθηκε για άλλα 4 χρόνια. Πέραν αυτού, οι διαπιστωμένοι τομείς στους οποίους οι Jazz χρειάζονταν ενίσχυση την περασμένη χρονιά είναι η θέση του αναπληρωματικού σέντερ κι ένα 3&D φτερό – περισσότερο στη θέση “4” και λιγότερο στη θέση του small forward. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν οι Bogdanovic και Ingles που κατέχουν περισσότερο το “3” και ο Royce O’Neal που κατέχει αποκλειστικά το “D”. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά σε έναν παίκτη ή αλλιώς κάποιον που και να σουτάρει και να παίζει άμυνα. Από την άλλη πλευρά, όταν βλέπεις την ομάδα χωρίς τον Gobert, σκέφτεσαι αυτόματα να βάλεις τα κλάματα σε εμβρυακή στάση. Το πρόβλημα στην επίθεση και την άμυνα ήταν τεράστιο και δεν μπορούσε να επιλυθεί από τους Ed Davis και Tony Bradley που αποχώρησαν. Από αυτά τα δύο, οι Jazz επέλεξαν να καλύψουν την θέση του αναπληρωματικού σέντερ με τους Derrick Favors από τη free agency και τον Udoka Azubuike από το draft (No27). Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ο Favors όντως να προορίζεται για το “5” και να μην δούμε ξανά την αποτυχημένη ταυτόχρονη συνύπαρξη στο παρκέ με τον Gobert.

Εφόσον η Utah καταφέρει να απαντήσει θετικά στις παραπάνω ερωτήσεις, δεν αποκλείεται να κάνει το βήμα παραπάνω σε σχέση με πέρυσι. Τα ημιτελικά της Δύσης δεν είναι εκτός δυνατοτήτων της ομάδας. Κι αν οι αναλύσεις σας κουράζουν, ορίστε ένας πιο απλός και κατανοητός τρόπος για το τι πρέπει να κάνει η Utah φέτος.

 

Portland Trail Blazers

Γράφει ο Άρης Τόλιος

Ποιος μπορεί να μην υποστηρίξει τους Blazers να πάνε all the way;

Σκέφτεστε πως οι Lakers έκαναν μόνο προσθήκες και μόνο τις σωστές; Μετράτε τα picks των Thunder και των Pelicans και ζαλίζεστε; Μιλάμε για τους Phoenix Suns, ως την ομάδα που «έκλεψε την παράσταση» στην offseason;

Ας μιλήσουμε για την ομάδα που τερμάτισε αμέσως από πάνω από τους τελευταίους στο Bubble και τους πήρε την μπουκιά από το στόμα.

Μέσα σε μια εβδομάδα, από τις 16 Νοεμβρίου, όταν ο Mario Hezonja άσκησε την player option του μέχρι τις 22 του ίδιου μήνα, οι Blazers πρόλαβαν να:

• δώσουν τον Ariza, τον Isaiah Stewart και ένα pick α’ γύρου (top-14 protected για τα ερχόμενα επτά χρόνια) για να πάρουν τον Robert Covington
• δώσουν τον Mario Hezonja¹⁾τον οποίον άφησαν ελεύθερο οι Grizzlies… για να φέρουν πίσω τον Enes Kanter μέσω τριπλής ανταλλαγής με το Memphis και τη Βοστόνη
• ντραφτάρουν τον C.J. Elleby στον β’ γύρο
• αποχαιρετήσουν τους ακριβοπληρωμένους σε βαθμό κακουργήματος Hassan Whiteside και πλημμελήματος Kent Bazemore²⁾Αμφότεροι παίκτες στα 31 τους πήραν φέτος το μίνιμουμ…
• υπογράψουν εκ νέου με 1+1 τον Rodney Hood που έκανε opt-out (όπου πρακτικά τον πληρώνουν τέσσερα εκατομμύρια παραπάνω φέτος για να έχουν το δικαίωμα να μην τον χάσουν για το τίποτα, εκτός αν όντως πιστεύουν την ομοιόσταση του τόσο)
• δώσουν ένα μονοετές minimum στον Carmelo Anthony και άλλο ένα στον Harry Giles III³⁾Μέσα στη χρονιά θα ακούσετε μερικές δεκάδες φορές «τα ‘λεγα», ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη, μου έχει μείνει απωθημένο από πέρυσι που τον κράτησα με το ζόρι keeper σε λίγκα μου. Ο λόγος είναι αυτός: https://www.youtube.com/watch?v=srsgo6QlPTo
• υπογράψουν σε διετές κλειστό τον Derrick Jones Jr. με κάτω από δέκα εκατομμύρια το χρόνο, έναν από τους πιο υποτιμημένους ρολίστες εκεί έξω

Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους για το πόσο -συγχωρέσετε μου την έκφραση- γαμάτα τα πήγε το Portland στην offseason, αξίζει να σημειώσουμε τρία πράγματα.

Πρώτον, με 16 εκατομμύρια λιγότερα από όσα τους κόστιζαν πέρυσι Whiteside, Ariza, Bazemore, Anthony, Hood φέτος έχουν τους Covington, Jones Jr., Kanter, Giles III, Anthony, Hood.

Δεύτερον, την τελευταία φορά που οι Blazers έπαιξαν τελικούς Δύσης, δηλαδή πρόπερσι, είχαν τους Aminu, Harkless, Turner, Seth Curry, Layman, Stauskas, Meyers Leonard και πλέον – ας πούμε – αντί αυτών έχουν τους Covington, Jones Jr., Anthony, Giles III, Simons, Little και τους rookies τότε Trent Jr. και Simons σε πολύ πιο ουσιαστικό ρόλο.

Τρίτον, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη φετινή ομάδα η οποία στο παιχνίδι ρόλων – που εν πολλοίς είναι το σημερινό ΝΒΑ – έστω στα χαρτιά να μην έχει διακριτά εντοπίσιμα κενά. Θέλετε spacing και δημιουργία πόντων με range; Lillard, McCollum. 3&D παίκτες; Covington, Trent Jr.⁴⁾Γεια σας, τι κάνετε; Είμαι ο τύπος που σκόραρε 48,3% στα τρίποντα σε 13 παιχνίδια του Bubble, Hood, Collins. Περιφερειακούς αμυντικούς; Trent Jr., Jones Jr., Covington, Little. Άμυνα κοντά στο καλάθι; Nurkic, Collins, Little, Giles III. Σκορ κοντά στο καλάθι; Nurkic, Kanter, Giles III. Volume scoring από τον πάγκο; Anthony, Simons. Ενέργεια στο παρκέ από εξελίξιμους νέους; Jones Jr., Simons, Little.

Τι λέγαμε τόσα χρόνια μέχρι πέρυσι; Γιατί δεν παίρνουν ένα τεσσάρι της προκοπής οι Blazers; Έναν mobile ψηλό που να δίνει σκορ – άρα όχι τον Al-Farouq Aminu. Τι λέγαμε πέρυσι; Γιατί δεν έχουν κάποιον να παίζει οτιδήποτε σε περιφερειακή άμυνα, όπου ήταν η χειρότερη ομάδα, αν όχι στο ΝΒΑ, στο Bubble – άρα όχι τον Carmelo Anthony. Πέρυσι ήταν η έκτη καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα⁵⁾τρίτη σε offensive rating και η μόνη στο top-8 με αρνητικό net rating, εξαιτίας της αβυσσαλέας, 27ης στη λίγκα συνολικά, άμυνας της και έπαιζαν στο μεγαλύτερο διάστημα με βασικούς Bazemore, Whiteside. Φέτος η βασική τους πεντάδα θα είναι Lillard-McCollum-Jones Jr.-Covington-Nurkic και σκεφτείτε πόσες διαφορετικές πεντάδες μπορούν να χτιστούν γύρω από τους Lillard-Nurkic, ανάλογα με τον αγώνα ή την συνθήκη μέσα σε αυτόν! Τι μπορούμε να πούμε φέτος; Ειλικρινά;

Μην ξεχνάμε άλλωστε πως στη φοβερή φετινή λίστα του ESPN έχουν τέσσερις παίκτες στο top-60.

No top 100 da ESPN quatro jogadores dos Blazers entraram para a lista.

#7 Damian Lillard
#27 CJ McCollum
#53 Jusuf Nurkic
#60 Robert Covington#RipCity pic.twitter.com/sQjQWZR1ZM

— Blazers Brasil #RipCity 🇧🇷 (@BlazersBrasil) December 10, 2020

Και αμέσως μετά, διαβάζεις ότι το μοντέλο του Kevin Pelton πάλι από το ESPN τους βγάζει ένατους στη Δύση. Και σταματάς να ασχολείσαι με ηλίθιες λίστες.

ESPN’s projected standings via RPM

Bucks | 1 | Lakers
Raptors |2| Clippers
Heat |3| Rockets
76ers |4| Jazz
Celtics |5| Nuggets
Nets |6| Mavericks
Pacers |7| Pelicans
Hawks |8| Suns

— NBA Central (@TheNBACentral) December 1, 2020

Χωρίς πολλά-πολλά, λοιπόν, αυτή η ομάδα, αν μείνει στοιχειωδώς υγιής, δεν μπορώ να φανταστώ πως θα τερματίσει κάτω από τέταρτη στη Δύση. Είναι βασικά αδύνατο. Ασφαλής πρόβλεψη; 50-55 νίκες. Όχι ασφαλής-όχι ρισκαδόρικη; All-Stars οι McCollum και Nurkic. Μην ξεχνάμε άλλωστε πόσο παιχταράς είναι ο αντιπρόεδρος της ΝΒΡΑ.

Here’s something you probably didn’t know: since becoming a starter, CJ McCollum has made 3,120 field goals. The only players with more?

Harden, LeBron, Russ, Giannis, & AD.

That’s it. That’s the list. One of our generation’s most underrated scorers.

pic.twitter.com/aoi9tSjPVH

— Rip City Project (@ripcityproject) June 28, 2020

Ρισκαδόρικη; MVP ο Dame!

Minesota Timberwolves

Γράφει ο Νίκος Τσολάκης

Ποιος είναι ο πραγματικός στόχος των Wolves για φέτος;

Οι Timberwolves έπειτα από διάφορα ευτράπελα που συνέβησαν την τελευταία 15ετία έδειχναν πριν λίγα χρόνια να βάζουν τα πράγματα σε μια τάξη. Είχαν τον Tom Thibodeau στο τιμόνι, τον Jimmy Butler ως ηγέτη και το νεαρό δίδυμο των σταρ τους, τον KAT και τον Wiggins να έρχονται. Κι όμως μια εικόνα που απέχει μόλις δύο χρόνια, πλέον είναι τόσο μακρινή και οι Λύκοι κάνουν μια νέα αρχή. Μια νέα αρχή που για πρώτη φορά μοιάζει να έχει ένα σχέδιο από πίσω της. Μετά από πολλά χρόνια που οι Wolves θεωρούνταν ένα από τα χειρότερα franchise της λίγκας και έπειτα από πολλές προσπάθειες αυτή η κατάσταση να αλλάξει, φέτος για πρώτη φορά υπάρχει ένας αέρας διαφορετικός. Ένας αέρας που γεμίζει αισιοδοξία τους φίλους της ομάδας ότι τελικά η ελπίδα της ομάδας να γίνει ένας «world class» οργανισμός είναι ακόμη ζωντανή. Και αυτή ακριβώς είναι και η λογική του Rosas από τη πρώτη μέρα που αποφάσισε να σταματήσει να είναι ο ποιοτικότερος executive ομάδας σε όλο το NBA, να αφήσει το Houston όπου μεγαλούργησε στο πλευρό του Daryl Morey και να γίνει President Of Basketball Operation στο Βορρά της Mineapolis.

Στη πρώτη του λοιπόν εξολοκλήρου δική του off season ο Rosas έκανε ένα εξαιρετικό draft. Το ταλέντο του Edwards είναι ικανό να ανεβάσει το επίπεδο της ομάδας, ενώ την κάνει αρκετά γεμάτη στα φτερά με την παρουσία τεσσάρων παικτών με συμπληρωματικά χαρακτηριστικά. Ο Jarrett Culver δίνει μπασκετικό IQ και playmaking, o Josh Okogie δίνει ταχύτητα και defensive mentality, ενώ ο Malik Beasley δίνει σκορ και αμυντική ικανότητα. Ο Beasley μάλιστα έκλεισε σε μια τιμή των 60 εκατομμυρίων για 4 χρόνια που μάλλον είναι αρκετά καλή με βάση το πόσο πολύ μπορεί να εξελιχθεί, αλλά αρκετά κακή για έναν τόσο κακό τύπο όσο ο Beasley⁶⁾Θύτης σε επίθεση σεξιστικού περιεχομένου.. Στο draft o Rosas προσέθεσε στην ομάδα τους Bolmaro, McDaniels με τον δεύτερο να έχει ιδιαίτερα υψηλό upside ενώ η ανταλλαγή που έφερε τον Ricky Rubio πίσω στα βουνά της Mineapolis είναι μια εξαιρετική είδηση για όλους⁷⁾Εκτός από τον Jordan McLaughlin, αλλά οκ..

Τι έχει πετύχει λοιπόν η ομάδα της Minesota; Πρώτα και κύρια να έχει αρχές. Αρχές στην επίθεση που απαιτούν οι παίκτες να αντιληφθούν το συλλογικό καθήκον μιας σύγχρονης επίθεσης, που λειτουργεί με στόχο την καλύτερη αξιοποίηση όλου του υλικού. Ο Prigioni, ο άνθρωπος που θα ενορχηστρώνει την επίθεση των Wolves στο τακτικό κομμάτι, όπως και ο Saunders και φυσικά ο Rosas είναι οπαδός της σύμπλευσης αριθμών και προπονητικής, οπότε τα analytics και το shot selection θα είναι ο συνδετικός κρίκος όλης της επιθετικής φυσιογνωμίας των Wolves.

Tι άλλο έχει πετύχει; Να έχει τον κολλητό του Towns, που τυχαίνει να είναι και εξαιρετικός guard, στην ομάδα. Το δίδυμο KAT- Russell είναι αυτό που στη Minesota ευελπιστούν να τους οδηγήσει στα play off. Στο πρόσωπό τους βλέπουν -και ορθά- ένα δυναμικό Pick and roll/pop duo. Ωστόσο, θα πρέπει και να βλέπουν ότι πρόκειται πιθανότατα για το χειρότερο αμυντικά pick and roll duo στη λίγκα. Η παρουσία του Ricky Rubio δίνει σταθερότητα, εμπειρία και ομορφιά στο παιχνίδι της ομάδας και είμαστε σίγουροι πως για άλλη μια φορά ο Ισπανός σταρ θα καταφέρει να δείξει πόσο ικανός point guard είναι ανεβάζοντας επίπεδο άλλη μια ομάδα. Το κενό στο “4” ελπίζουν να καλυφθεί είτε με overachieving του συμπαθούς και υπερβολικά όμορφου Juancho Hernangomez είτε με ανέβασμα του Culver σε ειδικές περιστάσεις.

Overall, μια ομάδα με αρχές και ωραίο σχεδιασμό, πάντα είναι μια ομάδα που αξίζει την προσοχή μας. Όμως, από την άλλη είναι οι Wolves. Αυτό σημαίνει ότι όλο και κάτι θα πάει στραβά. Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Rosas φέρνει έναν αέρα γνώσης και πειραματισμού και τα σκονισμένα ντουλάπια της άδειας τροπαιοθήκης της Minesota χρειαζόταν ακριβώς αυτό. Κάποιον που ξέρει και τολμά να κινηθεί επιθετικά. Έτσι η ομάδα έχει το δίδυμο σταρ της – ανεξάρτητα από το πόσο καλοί είναι, έχει τον point guard της και έχει και τα γεμάτα φτερά της. Όλα αυτά σε ένα analytics driven σύστημα που το τρέχει ένας νέος προπονητής. Άρα, έχουν φαινομενικά ότι χρειάζεται ένας σύγχρονος οργανισμός. Τι κακό έχουν; Είναι η Minnesota και καμιά φορά αυτό αρκεί.