Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part VI, Chapter 3

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

 

The Hardens

 

Σεμιναριακή εβδομάδα για τον Myles Turner, ο οποίος ήταν ο σέντερ που όλοι ονειρευόμαστε, αλλά λίγοι έχουν. Διέπρεψε σε όλες τις βασικές κατηγορίες των ψηλών (10.5 rebounds, 57% ευστοχία, 3 τάπες), αλλά είχε και πολλά έξτρα δώρα: 18 πόντοι, 3+ τρίποντα, 1 κλέψιμο, 82% στις βολές, μόλις 1.3 λάθη. Πραγματικά εβδομάδα-όνειρο. Η πιο wtf περίπτωση βελτιωμένου παίκτη που έσκασε από το πουθενά είναι ο Cole Anthony, που ήταν τρομερός και αυτή την εβδομάδα. Ο Κωλαντώνης είχε 24.5/6.5/5 στις τρεις βασικές κατηγορίες, σούταρε με 45% (και 88% από τις βολές), είχε 4.3 τρίποντα και 1.8 κλεψίματα και σχεδόν 1 τάπα ανά παιχνίδι, με μόνο αρνητικό τα 2.8 λάθη. Speechless. Μία εβδομάδα καλός και μία μέτριος είναι η φετινή χρονιά του Jordan Poole και τώρα ήμασταν στην καλή εβδομάδα. Πυροβολούσε από παντού με 57% ευστοχία, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα 27+ πόντους με 5 τρίποντα. Οι υπόλοιπες κατηγορίες ήταν από λίγα, με εξαίρεση τα 1.7 τρίποντα. Δεν χρειαζόταν όμως κάτι παραπάνω. Ο Poole έχει εξελιχθεί σε έναν Jordan Clarkson των φτωχών, μόνο που έχει ήδη μεγαλύτερη αξία από το πρωτότυπο. Ο Jalen Brunson πάντα ήταν πολύ χρήσιμος παίκτης, όμως σε επίπεδο ΝΒΑ δεν ήταν πρώτο βιολί. Αυτή την εβδομάδα ήταν όμως ο δεύτερος σκόρερ του Dallas, μετρώντας 23 πόντους με 59% ευστοχία, ενώ έδινε επιπλέον 7.3 rebounds, 3.7 assists κι ένα κλέψιμο, με μόλις 2.3 λάθη για 33 λεπτά συμμετοχής. Όχι κι άσχημα δηλαδή για έναν παίκτη που πήρατε ελεύθερο.

 

Σφηνάκια

 

Οι 11/11 βολές του Trey Young κόντρα στην Washington

Τα 6 κλεψίματα του Royce O’ Neal με αντίπαλο τους Heat

Τα 20 rebounds του Richaun Holmes απέναντι στη Charlotte

Τα 6/6 τρίποντα του De’Andre Hunter κόντρα στο Brooklyn

Οι 5 τάπες του Mitch Robinson με αντίπαλο το Cleveland

Οι 18 assists του Chris Paul απέναντι στη Νέα Ορλεάνη

Οι 15 ελεύθερες βολές του Jalen Brunson κόντρα στο San Antonio

Τα 8 τρίποντα του Buddy Hield με αντίπαλο τους Hornets

 

Πολλά έχουν δει τα μάτια μου μα αυτό μου φέρνει τρόμο

 

Ο υπέροχος Ricky Rubio διέθετε όλες τις μπασκετικές αρετές από παιδί και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό κι έτσι έκανε πλάκα στα υπόλοιπα παιδιά που έπαιζαν μαζί. Όλες, εκτός από μία: το μακρινό σουτ. Στο Madison κόντρα στους Knicks, οι Θεοί του μπάσκετ του έδωσαν κι αυτή την ικανότητα, υπό την προϋπόθεση να την κρατήσει μόνο για ένα βράδυ. Ο Rubio ευχαρίστησε για το δώρο και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε και μετατράπηκε σε ένα μυθικό μπασκετικό τέρας που μπορεί να κάνει τα πάντα. Αγωνίστηκε για 31 λεπτά ερχόμενος από τον πάγκο και αφού δοκίμασε κάθε πιθανό τρόπο για να σουτάρει πίσω από τη γραμμή των 7.25 (catch’n’shoot, μετά από ντρίμπλα, step back, fade away) σημείωσε 37 πόντους με 8/9 τρίποντα, ενώ ταυτόχρονα οργάνωσε υποδειγματικά την επίθεση των Cavs με 10 assists κι έπαιξε και την αμυνούλα του. Μπορεί να διάλυσε τις ομάδες μου αυτή την εβδομάδα, όμως το μόνο που μπορεί να πει κάποιος μπροστά σε τέτοιο μεγαλείο είναι “σε ευχαριστούμε για αυτό το βράδυ”.

 

 

The Bennets

 

Αυτή την εβδομάδα μπορεί να επανήλθε από τον τραυματισμό του, ωστόσο ο Terry Rozier δεν είναι ο παίκτης που είδαμε την περυσινή σεζόν. 13,5 πόντοι και 5 rebounds είναι ό,τι είχε να μας προσφέρει αυτή την εβδομάδα. Στα αρνητικά, έσπασε τα καλάθια (31%) και πέραν των δύο προαναφερθέντων κατηγοριών, η συγκομιδή σε όλες τις υπόλοιπες ήταν αρκετά φτωχή. Αν θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε έναν παίχτη που έχει πέσει με 200 και με το κεφάλι στο rookie wall, αυτός δεν είναι άλλος από τον Jalen Suggs. Τρίτη στη σειρά κάκιστη εβδομάδα, οπότε θα πρέπει να τιμηθεί στις στήλες μας. 2.5 rebounds, 2.8 assists, 0.3 κλεψίματα και 4 λάθη είναι αυτά που δεν θες να σου δώσει ο βασικός point guard σου. Αν αυτά  συνοδεύονται με 33% ευστοχία, τότε αποτελεί ένα πραγματικό βαρίδι για την ομάδα σου. O Jordan Clarkson δεν έχει ξεκινήσει ιδανικά τη χρονιά και αυτή η εβδομάδα δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μόλις 11 πόντοι, με 29% ευστοχία και πολύ λίγα πράγματα σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Αν αναλογιστείτε ότι αυτός ο μέσος όρος περιλαμβάνει και μία εμφάνιση με 30ρα και καλά ποσοστά, μπορείτε να αντιληφθείτε τι συνέβη στους άλλους τρεις αγώνες. Μέτρια εβδομάδα και για τον Spencer Dinwiddie, που δεν εκμεταλλεύτηκε τον άπλετο χώρο για usage σε αυτή την ομάδα των Wizards. Τα χαμηλά ποσοστά του (42%), μαζί με τα σχεδόν μηδενικά stocks ουσιαστικά ακυρώνουν τους 11 πόντους και τις 5.8 assists που μοίρασε. Αποτέλεσμα να είναι με το ζόρι στους 150 καλύτερους παίκτες του παιχνιδιού.

 

Σφηνάκια

 

Τα 0/6 τρίποντα του LaMelo Ball με αντίπαλο τους Warriors

Τα 7 λάθη του Darius Bazley κόντρα στο Portland

Τα 1/13 σουτ του Russell Westbrook απέναντι στους Blazers

Η 1/5 βολές του Miles Bridges με αντίπαλο το Sacramento

Τα 0/10 σουτ του Derrick White κόντρα στην Oklahoma

Τα 8 λάθη του Paul George με αντίπαλο τους Hornets

Tα 1/13 σουτ του Jordan Clarkson (με 0/11 τρίποντα) απέναντι στους Kings

 

One Night Stands

 

Αυτό που έκανε ο De’Andre Hunter στους Nets είναι λίγο περισσότερο από one night stand, αλλά κι εμάς μας τελειώνουν οι κατηγορίες. 26 πόντοι με 10/11 σουτ και 6/6 τρίποντα. Μαζί με λίγα rebounds και λίγα stocks ολοκλήρωσαν μία σούπερ εμφάνιση και μάλιστα κόντρα σε μία από τις καλές ομάδες της λίγκας.

 

Αν υπάρχει ένας παίκτης που ανταμείβεται και μπαίνει στη στήλη κάθε μα κάθε φορά που κάνει καλή εμφάνιση, δεν είναι άλλος από τον πολυαγαπημένο Boban Marjanovic. Τον έβαλαν μέσα με τους Spurs για 15 λεπτά. 17 πόντοι, 8/10 σουτ, 5 rebounds. Τους πήρε από το χεράκι και τους οδήγησε στη νίκη. Τόσο απλά.

 

Στον ίδιο αγώνα όμως, ένας παίκτης της αντίπαλης ομάδας έκανε το δικό του πάρτι και μία επίσης εξαιρετική εμφάνιση. Το όνομά του είναι Devin Vassell. Ναι, αυτός που περιμένουμε από πέρυσι. Εκπληκτικά εύστοχος, σταμάτησε στους 21 με 9/12 σουτ, πήρε 3 rebounds, έκανε και 2 τάπες. Απλός, λιτός, απέριττος.

 

Ένας τύπος που σπάνια περνάει από τα One Night Stands, ο Georges Niang, βρίσκεται στην παρέα μας απόψε. Αιτία η εμφάνισή του κόντρα στο Portland, όπου έσταξε 21 ποντάκια με 7/16 σουτ, πήρε 5 rebounds και μοίρασε 5 assists. Καθόλου άσχημα δηλαδή.

 

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

 

Το φετινό φαινόμενο Al Horford είναι κάτι που μελετάται καθημερινά από τους επιστήμονες. Κανένας δεν γνωρίζει και ούτε μπορεί να εξηγήσει τις συνθήκες που συνέβησαν ταυτόχρονα, ώστε αυτός ο σχεδόν πρώην μπασκετμπολίστας όχι μόνο να παίζει μπάσκετ στα 36 του, όχι μόνο να επανέρχεται στον αγωνιστικό ρυθμό σαν να μην συμβαίνει τίποτα μετά από περίπου 8 μήνες απραξίας, αλλά να δίνει και νούμερα που μέχρι στιγμής τον κατατάσσουν στους 8 καλύτερους παίκτες της φετινής χρονιάς, σε 9ρα λίγκα.

Μία πρόχειρη απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι το ελλιπές ρόστερ της Βοστώνης, τόσο στη θέση του center, όσο και σε αυτή του power forward. Κι αν στο “5” υπάρχει έστω ένας Timelord και τα 25 λεπτά που μπορεί πλέον να παίζει κάθε βράδυ, στο “4” υπάρχει το απόλυτο τίποτα (ναι, ο Tatum είναι 3ρι παιδιά και κατά συνθήκη παίζει εκεί σε χαμηλά σχήματα). Έτσι ο Horford βρίσκει τα 25 λεπτά του σε αυτή τη θέση και τα εκμεταλλεύεται δεόντως. Το ανεξήγητο είναι το πώς έχει φτάσει σε αριθμούς rebounds, κλεψιμάτων και ταπών που είναι είτε στο όριο του career high, είτε αρκετά υψηλότερο από αυτό. Σε κάθε περίπτωση, το θέμα είναι πως πιθανότητα δεν θα τα διατηρήσει όλα αυτά και γι’ αυτό βρίσκεται σε αυτή τη στήλη.

Αν βρίσκεστε σε ετήσιες λίγκες, είναι πολύ πιθανό να μπορείτε να πάρετε κάποιον παίκτη που ναι μεν τώρα θα δίνει καλύτερα νούμερα, όμως θα τα δίνει για όλη τη χρονιά. Αν από την άλλη είστε σε dynasty λίγκες, τότε είναι μια ευκαιρία να πάρετε κάτι για έναν 36χρονο παίκτη ο οποίος δεν είχε σχεδόν καμία αξία.

 

Να πανικοβληθώ;!!;;;!;!;

 

Από την αρχή της χρονιάς μιλάμε για τον Bridges. Ξέρετε, αυτόν που παίζει στη Charlotte. Ο οποίος μέχρι πέρυσι θεωρούνταν ο λιγότερο καλός από τους δύο. Σήμερα όμως θα ασχοληθούμε με τον άλλον που παίζει στο Phoenix, τον Mikal Bridges. Ο Mikal φέτος περιμέναμε ότι θα κάνει ένα ακόμη μεγαλύτερο βήμα (είναι ήδη στο όριο του Τοπ50 στο fantasy), θα βελτιώσει κατηγορίες που υστερεί και εδραιώσει ακόμη περισσότερο τη θέση του στον φαντασιακό χάρτη. Αν’ αυτού, περνάει μία τρομερά ήσυχη περίοδο που κάνει λιγότερα πράγματα από ποτέ. Τι ακριβώς συμβαίνει;

Τα φετινά νούμερα του είναι τα χαμηλότερα της καριέρας του σε αρκετές κατηγορίες. Κλεψίματα, assists, rebounds, εκτελεσμένες βολές είναι πιο λίγα από ποτέ. Παράλληλα, τα τρίποντα είναι μειωμένα συγκριτικά με πέρυσι. Ο μόνος τομέας που έχει βελτιωθεί είναι οι πόντοι και το ποσοστό εντός πεδιάς. Κι αυτό είναι εξηγήσιμο: αν κάποιος παρατηρήσει αγώνες του Phoenix, ο Bridges πλέον παίρνει περισσότερες προσπάθειες δύο πόντων, συγκριτικά με τρίποντα. Αυτό συμβαίνει αφενός μεν γιατί είναι εξαιρετικός στο παιχνίδι χωρίς την μπάλα, αφετέρου γιατί φέτος ο Booker επιχειρεί περισσότερο από το τρίποντο συγκριτικά με πέρυσι. Γενικά οι Suns είναι μια δουλεμένη ομάδα που δείχνει να πάει στον αυτόματο, έχει παίκτες που έχουν ξεκινήσει καλά (Paul, Booker) κι αυτό επιτρέπει σε άλλους (Ayton, Bridges) να είναι απλά καλοί, ξεκινώντας αρκετά χαλαρά το πρωτάθλημα.

Λόγος ανησυχίας για τον Bridges λογικά δεν υπάρχει. Ακόμη και με τα ισχνά νούμερα που βγάζει μέχρι στιγμής, παραμένει ένας τοπ90 παίκτης σε 9ρα κατηγορία. Αυτό και μόνο δείχνει το φαντασιακό του ταβάνι. Παραμένει παίκτης που είναι εξαιρετικά χρήσιμος ειδικά για ρότο λίγκες ή για “στρογγυλά” φορμάτ, η θέση του στην ομάδα του είναι δεδομένη και κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά σίγουρα θα ανέβει. Αν δεν παρουσιαστεί μία πραγματική ευκαιρία με αποδεδειγμένα καλύτερο παίκτη, η παραχώρησή του γιατί δεν αποδίδει όσο μπορεί δεν θα ήταν η ενδεδειγμένη κίνηση.

 

Thinking Ahead

 

Ένας από τους παίκτες που δεν έχουν ξεκινήσει καλά τη σεζόν είναι αναμφίβολα ο Nikola Vucevic. Ο Μαυροβούνιος σέντερ έχει σπάσει τα καλάθια στην αρχή της χρονιάς και η αναποτελεσματικότητά του αυτή είναι κατά βάση ο λόγος που είναι τόσο “πεσμένος”. Έτσι, έχουν αρχίσει να ακούγονται αρκετές υπερβολές για το πρόσωπό του. Ας δούμε όμως λίγο αναλυτικότερα τι ισχύει και τι όχι.

Όπως είπαμε και πριν, η αποτελεσματικότητά του είναι πολύ μειωμένη. Αυτό σημαίνει 38% εντός πεδιάς (μακράν το χειρότερο νούμερο της καριέρας του), με ευστοχία 25,6% από το τρίποντο (επίσης career low). Τέλος, το 72% που έχει στις βολές είναι το χαμηλότερο ποσοστό που είχε από τη sophomore χρονιά του. Μοιραία, όλα τα παραπάνω νούμερα δίνουν ως αποτέλεσμα την πενιχρή παραγωγικότητα των 13.4 πόντων ανά παιχνίδι. Άρα, στο κομμάτι της επίθεσης τα πράγματα δεν είναι θετικά. Επειδή όμως fantasy δεν είναι μόνο οι πόντοι, ας ρίξουμε μια ματιά και στα υπόλοιπα.

Ο Vuc κατεβάζει 10.8 rebounds ανά παιχνίδι, ένα νούμερο που είναι στα ίδια περίπου επίπεδα που έχει σε όλη την καριέρα του (από 8.9 μέχρι 12, με εξαίρεση την rookie χρονιά του). Μοιράζει 4.2 assists που είναι career high κι ενώ βρίσκεται στην ίδια ομάδα με Lonzo, DeRozan και LaVine. Κλέβει 1.2 μπάλες ανά παιχνίδι (επίσης career high) και κόβει 0.8 σουτ (block καριέρας από 0.7 έως 1.1 τη χρονιά). Τέλος κάνει 1.4 λάθη ανά παιχνίδι, την χαμηλότερη επίδοσή του με εξαίρεση τη rookie χρονιά του που έπαιζε λίγο.

Αφού όμως είναι τόσο κακός, πως ακριβώς βρίσκεται τόσο ψηλά σε όλα τα rankings; Έχοντας σπάσει κυριολεκτικά τα καλάθια, πλέον βρίσκεται στο Νο64 σε λίγκες 9 κατηγοριών. Οπότε να με συμπαθάτε, αλλά μήπως ο Vuc δεν είναι τόσο κακός όσο παρουσιάζεται;

Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Vucevic είναι ένας παίκτης που είναι καλός κυρίως στο επιθετικό κομμάτι. Αυτό τον έχει φτάσει ως εδώ που είναι σήμερα. Στους αγώνες των Bulls είναι τρομακτικά άστοχος, σε σημείο να χάνει σχεδόν όλα τα midrange σουτ του. Και όχι, δεν είναι λογικό να χάνει σουτ που είναι μόνος του από τις βολές ή floater από τα 4 μέτρα. Όλη αυτή η κατάσταση δεν γίνεται να συνεχιστεί, ούτε γίνεται ένας παίκτης που σούταρε σε όλη του την καριέρα με 49% ξαφνικά να έγινε παίκτης του 38%. Όταν βρει το ρυθμό του είναι πολύ εύκολο, διατηρώντας τα υπάρχοντας νούμερα και αυξάνοντας την ευστοχία να επιστρέψει τουλάχιστον σε τοπ30 επίπεδα.

Αν βρίσκεστε σε λίγκα που είναι διαθέσιμος, να τον πάρετε χθες. Είναι μια επένδυση που δεν μπορεί να πάει άσχημα. Ακόμη κι αν συνεχίσει να βρίσκει σίδερο παντού (δηλαδή worst case scenario) θα έχετε έναν παίκτη που θα τον έχετε πάρει φθηνά και θα κάνει σχεδόν τα πάντα.

 

 

Η γωνιά του Embiid

 

Έτσι όπως εξελίχθηκε η εβδομάδα, μπορεί αυτή να είναι η σημαντικότερη στήλη των σημερινών beasts. Αράξτε και ξεκινήστε το διάβασμα.

Πρόβλημα στον οπίσθιο μηριαίο για τον Jaylen Brown και δεν δείχνει πολύ καλό. Μίνιμουμ 1 εβδομάδα το διάστημα απουσίας, που μπορεί εύκολα να είναι και δύο.

Θεματάκι στον αγκώνα για τον PJ Washington. Έχει χάσει ήδη δύο αγώνες, ας πούμε ότι δεν είναι και η πιο σίγουρη επιλογή για εβδομαδιαία φορμάτ.

Kevin Love και Lauri Markkanen είναι εκτός λόγω corona. Αναμένεται να επιστρέψουν κάποια στιγμή στην εβδομάδα, άγνωστο όμως το πότε.

Καθόλου καλή δεν μοιάζει η κατάσταση για τον Collin Sexton. Οι εξετάσεις στο αριστερό του γόνατο συνεχίζονται. Καλό θα είναι να μην τον υπολογίζετε για την εβδομάδα, ενώ έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας ότι μπορεί να μην εξελιχθεί καλά.

Όταν στην ίδια πρόταση μπαίνουν η λέξη “μέση” και Michael Porter Jr., δεν μπορεί να υπάρχει ευτυχής κατάληξη. Με δεδομένη την προϊστορία, είναι προφανώς ένας άκρως ανησυχητικός τραυματισμός και οι ιδιοκτήτες του κρατάνε την ανάσα τους. Προς το παρόν απλώς χάνει μεμονωμένα παιχνίδια.

Πρόβλημα στους κοιλιακούς για τον LeBron, το οποίο ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί πόσο θα του στοιχίσει. Αρχικά ειπώθηκα για μία εβδομάδα, ενώ αργότερα ακούστηκε και για απουσία 4-8 εβδομάδων. Για αρχή μην τον υπολογίζετε για την επόμενη εβδομάδα, μέχρι να μάθουμε περισσότερα.

Κορόνα και για τον Khris Middleton που έχει χάσει ήδη μία εβδομάδα και αναμένεται να χάσει αγώνες και από αυτή που μας έρχεται.

Ο D’ Angelo Russell τραυματίστηκε στον αστράγαλο στις αρχές της εβδομάδας και ακόμη δεν έχει επιστρέψει. Είναι μεν αμφίβολος, αλλά με βάση και το ιστορικό του, ας μην εκπλαγούμε αν ξεκουραστεί λίγο ακόμη.

Ο Brandon Ingram έχασε όλη την εβδομάδα με προβλήματα στον γοφό. Τα καλά νέα είναι πως είναι πλέον αμφίβολος για τους επόμενους αγώνες, άρα πλησιάζει η επιστροφή. Τα άσχημα είναι ότι μπορεί να χάσει κι άλλον/ους αγώνες.

Μακελειό στη Phily, καθώς ο corona θα τους αναγκάσει να παίξουν με την εφηβική ομάδα σε λίγο. Tobias Harris, Matisse Thybulle, Joel Embiid βρέθηκαν θετικοί και μάλλον θα απουσιάσουν για όλη την επόμενη εβδομάδα.

Εκτός από την προηγούμενη εβδομάδα λόγω corona και ο Jacob Poeltl. Αμφίβολος και για αυτή την εβδομάδα.

Ο DeAndre Ayton πονάει στο πόδι και θα χάσει σίγουρα τον σημερινό αγώνα. Επομένως όχι η πιο σίγουρη επιλογή για την εβδομάδα σας.

 

 

*Κλασικά 3 ή 4 παιχνίδια για τις περισσότερες ομάδες αυτή την εβδομάδα. Εξαίρεση αποτελούν οι Magic και οι Wizards που αγωνίζονται μόνο 2 φορές.