Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VII, Part2

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

 

The Hardens

Τρομερό και φοβερός OG Anunoby παρουσιάστηκε στα παρκέ του ΝΒΑ αυτή την εβδομάδα, δικαιώνοντας επιτέλους όσους τον περίμεναν ήδη από πέρυσι. 20 πόντοι μαζί με 6 rebounds και 2.5 assists ήταν το ορεκτικό, εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας (53% και 100%) και 2.5 τρίποντα ήταν το κυρίως, ενώ τα 19 κλεψίματα που χάρισε αυτή την εβδομάδα (4.8 Μ.Ο.!) ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Όταν έγινε γνωστό το trade που τον έστελνε στην Atlanta, οι περισσότεροι θεώρησαν πως η φαντασιακή αξία του Dejounte Murray θα έπεφτε. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται μέχρι στιγμής και σίγουρα δεν φάνηκε αυτή την εβδομάδα. Ο Dejounte έκανε πλάκα στους αντιπάλους με μέσους όρους 26/6/9.7 για τις βασικές κατηγορίες, ενώ είχε 2.7 τρίποντα και 3 κλεψίματα κάθε βράδυ σε μία ολοκληρωτική εβδομάδα.

Μπορεί να μην ακούγεται πολύ, όμως ο Nicolas Claxton κάνει μία αξιοπρόσεκτη σεζόν, δίνοντας νούμερα σε συγκεκριμένες κατηγορίες. Αυτή την εβδομάδα είχε 14 πόντους, 9 rebounds, 2.5 assists και 3 τάπες μέσο όρο, σουτάροντας με το ακραίο 85% εντός πεδιάς. Αν δεν υπήρχε αυτό το 57% στις βολές του, θα μιλούσαμε για ονειρικό ψηλό.

Πολύ δυνατά έχει ξεκινήσει η σεζόν και για τον Lauri Markkanen και δεν πρέπει να λέμε πολλά ή να αναφέρουμε λέξεις όπως “Most Improved Player” τόσο νωρίς. Όμως με αυτά που έκανε και αυτή την εβδομάδα μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε όλα τα ενδεχόμενα. 22.5 πόντοι και 10 rebounds κάθε βράδυ, 6 τάπες και 8 τρίποντα συνολικά, 61% εντός πεδιάς και 91% στις βολές, μόλις 1.8 λάθη. Άψογος σε όλα του.

 

Σφηνάκια

Οι 7/7 βολές του DeAaron Fox κόντρα στο Orlando

Τα 10/12 εντός πεδιάς του Larry Nance Jr με αντίπαλο το Golden State

Τα 6 κλεψίματα του Paul Reed σε 18 λεπτά απέναντι στους Knicks

Οι 11 assists του Jordan McLaughlin κόντρα στους Rockets

Τα 8 blocks του Evan Mobley με αντίπαλο το Detroit

Οι 22 εκτελεσμένες βολές του DeMar DeRozan απέναντι στους Celtics

Τα 7 τρίποντα του Klay Thomspon κόντρα στο Orlando

Τα 21 rebounds του Bobby Portis με αντίπαλο την Oklahoma

 

The Bennets

Με τα μούτρα στο rookie wall φαίνεται πως έπεσε ο Jabari Smith. Την εβδομάδα που μας πέρασε παρά τον μεγάλο χρόνο συμμετοχής, δεν κατάφερε κάτι περισσότερο από 4.7 πόντους, 5.3 rebounds και μία τάπα. Είχε ακόμη δύο λάθη, ενώ το στατιστικό που έκανε τη διαφορά ήταν το αβυσσαλέο 19% στα εντός πεδιάς.

Αυτή η εβδομάδα θα σβηστεί γρήγορα από τη μνήμη του D’Angelo Russell. Ο point guard των Wolves ήταν άστοχος (30% ευστοχία εντός πεδιάς, 60% βολές), σκόραρε λίγο (9 πόντοι Μ.Ο.), δεν μοίρασε ιδιαίτερα το παιχνίδι (4 assists) και γενικά έδωσε σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες λιγότερα από τα αναμενόμενα.

Τουλάχιστον προβληματική ήταν η εβδομάδα του Jonas Valanciunas. Μόλις 10 πόντοι και 10 rebounds, με χαμηλά ποσοστά (43% εντός πεδιάς, 69% βολές) και δύο λάθη ήταν ο απολογισμός του, παρά το γεγονός πως το ρόστερ των Πελεκάνων ήταν ελλιπές σε τουλάχιστον δύο αγώνες.

Πολύ περίεργη στατιστική εβδομάδα για τον Josh Hart. Ο shooting guard του Portland αγωνιζόταν για 37 λεπτά κάθε βράδυ, όμως δεν κατάφερε να γίνει ιδιαίτερα απειλητικός για το καλάθι των αντιπάλων. Είχε μόλις 5 πόντους με λιγότερο από 1 τρίποντο, σούταρε με κάτω από 30% ευστοχία, ενώ ήταν άστοχος και στις βολές (57%). Τα 7.3 rebounds και οι 6 assists του βοήθησαν, όμως συνολικά δεν αντέστρεψαν το αρνητικό πρόσημο της εβδομάδας.

 

Σφηνάκια

Τα 10 λάθη του Trey Young με αντίπαλο το Toronto

Οι 10/20 βολές του Γιάννη Αντετοκούνμπο απέναντι στη Minnesota

Τα 0/7 τρίποντα του LeBron κόντρα στη Νέα Ορλεάνη

Τα 1/10 σουτ του Jalen Smith απέναντι στους Clippers

Οι 0 (μηδέν) assists του CJ McCollum με αντίπαλο την Atlanta

Τα 10 λάθη του Nicola Jokic απέναντι στην Oklahoma

Οι 5/12 βολές του Domantas Sabonis κόντρα στο Orlando

Οι 0 (μηδέν) πόντοι με 0/4 του Eric Gordon με αντίπαλο τους Clippers

 

Ω να σου

Στο τέλος της περυσινής σεζόν ο Steven Adams έσπασε το ρεκόρ για τα περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ στην ιστορία των Memphis Grizzlies (349). Το βράδυ που ξεπέρασε τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ για το franchise, τον Zach Radolph, ένας δημοσιογράφος του ζήτησε να του εξηγήσει “την τέχνη του επιθετικού ριμπάουντ”. Ίσως ο δημοσιογράφος επηρεάστηκε από το “The Last Dance” και τον Dennis Rodman, ο οποίος εξηγούσε πως μερικές φορές στην προθέρμανση των αγώνων παρατηρούσε τους παίκτες που σούταραν και συγκεκριμένα πόσες περιστροφές κάνει η μπάλα στο σουτ του καθενός, μέχρι να φτάσει στη στεφάνη. Ο Adams δεν φάνηκε να κολακεύεται ιδιαίτερα κι έδωσε μια τυπική απάντηση Steven Adams. Είπε πως “συνήθως πρέπει να κάθεσαι στην αντίθετη πλευρά από αυτή που γίνεται το σουτ. Συνήθως αυτό είναι αρκετό και με λίγη τύχη η μπάλα θα αναπηδήσει και θα φτάσει σε σένα”. Και, σαν να αντιλαμβανόταν το λόγο της ερώτησης, συνέχισε: “Μπορείς όμως να πας και στην εκπληκτική επιστήμη του Dennis Rodman που μιλούσε για περιστροφές της μπάλας. Αυτό είναι άρρωστο φίλε, εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Είμαι υπερβολικά χαζός για να σκεφτώ κάτι τέτοιο, δεν έχω αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα γι’ αυτό. Εγώ απλά στέκομαι εκεί”. Το βράδυ της Παρασκευής κόντρα στη Charlotte αυτός ο “υπερβολικά χαζός και με λίγα εγκεφαλικά κύτταρα” τύπος πήρε 10 (δέκα) επιθετικά ριμπάουντ στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης. Τι σημαίνει αυτό και πόσο δύσκολο είναι; Ας πούμε απλά πως στην play-by-play era (δηλαδή από το 1996 μέχρι σήμερα), μόλις 3 παίκτες έχουν πετύχει καλύτερη επίδοση από αυτό. Οι Zach Radolph, Andray Blatche και Rudy Gobert, οι οποίοι έχουν καταφέρει να μαζέψουν 11 επιθετικά σε ένα ημίχρονο. Επομένως αγαπητέ Steven, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν τα πήγες και τόσο άσχημα για μη έξυπνος άνθρωπος.

One night stands

O Chris Duarte τραυματίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα και θα λείψει για σημαντικό διάστημα από τους αγωνιστικούς χώρους, όμως πριν τραυματιστεί πρόλαβε να τα παστελώσει από παντού κόντρα στους Nets. Ο ήρεμος αλήτης της Δομηνικάνικης Δημοκρατίας είχε 10/15 σουτ και 30 πόντους στο Barclays Center, με 5/10 τρίποντα. Θα γράφαμε κι άλλα για την παρουσία του, αλλά με δεδομένο πως σε 38 λεπτά είχε μόνο 3 rebounds, 1 assist και 1 τάπα επιπλέον, καλύτερα να το αποφύγουμε.

Εμφάνιση που έσκασε από το πουθενά ήταν αυτή του Javonte Green απέναντι στους Hornets. O νεαρός 29χρονος στην εμφάνιση της ζωής του είχε 17 πόντους με 7/7 σουτ με 3/3 τρίποντα, 8 rebounds, 2 κλεψίματα και 3 τάπες σε 27 λεπτά συμμετοχής! Τα 3 λάθη που έκανε ήταν ένα ελάχιστο μελανό σημείο που δεν θα λάβουμε καν υπόψιν.

Από τον νέο πάμε στον παλιό και το παρτάκι που έκανε ο Kevin Love στο Detroit. Βασικά τέτοιες εμφανίσεις παίζει να μην είχε ούτε στα ντουζένια του. Σε μόλις 23 λεπτά είχε 21 πόντους με 7/10 σουτ, 4 τρίποντα, 8 rebounds (4 επιθετικά), 10 assists και μία τάπα. Την επόμενη μέρα που διαβάσαμε τα στατιστικά στο boxscore, ξαναπήγαμε αριστερά στο όνομα για να βεβαιωθούμε ότι είναι αυτός.

Ο DeAaron Fox τραυματίστηκε προσωρινά στον αγώνα με τη Charlotte και αποχώρησε, οπότε ο Davion Mitchell κλήθηκε να τον αντικαταστήσει. Και όπως συμβαίνει συνήθως φέτος, οι Hornets είναι η χαρά του κάθε πεθαμένου. Τεράστιο one night stand από τον Devion με 23 πόντους, 5/6 τρίποντα και 9/11 σουτ συνολικά, ενώ πρόσθεσε και 4 rebounds και 3 κλεψιματάκια στην εξίσωση.

Να πανικοβληθώ;;;!!;!;!!!;;!;

Ο περυσινός τελευταίος μήνας του Jalen Green ήταν ονειρικός: είχε πόντους, τρίποντα, σούπερ βολές, ακόμη και ψήγματα δημιουργίας (οκ, με λίγη φαντασία το τελευταίο). Ήταν τόσο καλός, που φέτος επιλέχθηκε εντός τοπ60 σχεδόν παντού. Γνωρίζαμε ότι είναι ένας παίκτης που μπορεί να δώσει σκορ και τρίποντα, ωστόσο πιθανότατα με χαμηλά ποσοστά. Η μέχρι στιγμής παρουσία του δεν είναι αποκαρδιωτική, σε καμία περίπτωση όμως δεν έχει την εξέλιξη που οι περισσότεροι περίμεναν την φετινή χρονιά. Σε τέτοιο σημείο που ξεκάθαρα προβληματίζει.

Μια συγκριτική ματιά με τα περυσινά στατιστικά επιβεβαιώνει ότι βελτίωση δεν έχει έρθει. Σε 1 λεπτό περισσότερης συμμετοχής φέτος, ο νεαρός shooting guard έχει 2.2 παραπάνω πόντους και 0.7 περισσότερα rebounds. Κλεψίματα και τάπες σταθερά, μειωμένες assists, ελαφρώς αυξημένα λάθη, αρκετά μειωμένα ποσοστά ευστοχίας (37.7% έναντι 42.6%). Όλα τα παραπάνω όμως αφορούν στη σύγκριση με τη συνολική περυσινή χρονιά. Αν αναλογιστούμε ότι το δεύτερο κομμάτι της περυσινής χρονιάς ήταν ασύγκριτα καλύτερο από το πρώτο (κι έτσι πήγαν εκεί οι περυσινοί μέσοι όροι), μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο χειρότερες είναι οι φετινές εμφανίσεις από τις περυσινές του δεύτερου διαστήματος.

Εκτός όμως από το κομμάτι των αριθμών, ακόμη και η “εικόνα” προβληματίζει κάπως. Πέρυσι ο Green φαινόταν να ήταν ξεκάθαρα η πρώτη επιλογή της ομάδας του, ειδικά στο τέλος. Φέτος, οπτικά τουλάχιστον, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται. Κάτι η μπάλα που δεν ξεκολλάει εύκολα από τα χέρια του Porter, κάτι ορισμένα ηγεμονικά διαστήματα του Sengun (που μέχρι στιγμής είναι σποραδικά), κάτι ο νέος ρούκι (Smith) που πρέπει να πάρει κι αυτός τις ευκαιρίες του στην επίθεση, δεν έχουν φέρει την ανάπτυξη που περιμέναμε με έναν αγωνιστικό χρόνο στην πλάτη. Αξίζει ο πανικός;

Ξεκάθαρα όχι, τουλάχιστον ακόμη. Αν αναλογιστούμε την περυσινή σεζόν, όταν ξεκίνησε από μέσους όρους 10 πόντων κι έφτασε στους 25, τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι φέτος το σημείο εκκίνησης είναι κατά πολύ υψηλότερο. Μπορεί να μην μας ικανοποιεί, όμως με την πάροδο του χρόνου τα ποσοστά θα ανέβουν και θα υπάρξει μεγαλύτερη συνεισφορά και σε άλλες κατηγορίες πλην πόντων και τριπόντων. Αυτή τη στιγμή ο Green είναι σε τρομερό buy low και καλό θα είναι να μην πέσετε στην παγίδα.

 

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

Την εβδομάδα που μας πέρασε ένας παίκτης που τρία χρόνια τώρα κάνει μεγάλη προσπάθεια να καθιερωθεί έστω και στο rotation μίας ομάδας του ΝΒΑ, βρέθηκε στους 30 καλύτερους παίκτες στατιστικά. Ο λόγος για τον Bol Bol, τον γιό του θρυλικού Manute, που στην κοψιά φέρνει αρκετά στον πατέρα του. Ο νεαρός σέντερ φαίνεται ότι έχει υποσκελίσει για τα καλά τον Mo Bamba και στους προηγούμενους αγώνες ήταν βασικός. Ας δούμε όμως γιατί πρέπει να πουλήσετε.

Το φετινό Orlando είναι ο παράδεισος του τραυματισμού. Πρακτικά οποιοσδήποτε έχει αγωνιστεί κάποια στιγμή ως point guard, έχασε και αγώνες της ομάδας. Ο Fultz δεν έχει επανέλθει ακόμη, ο Cole Anthony επανήλθε και τραυματίστηκε, ενώ αυτή τη στιγμή μόνο ο Suggs είναι διαθέσιμος και προσπαθεί να βρει τα πατήματά του. Παράλληλα, ο Garry Harris είναι επίσης τραυματίας, ενώ οι RJ Hampton και Terrence Ross δεν ενθουσιάζουν με την απόδοσή τους όταν αγωνίζονται. Όλα τα παραπάνω αναγκάζουν τον Jamahl Mosley να χρησιμοποιεί κάπως πιο “ψηλά” σχήματα από το συνηθισμένο. Στην ουσία κατεβάζει θέση τη μισή ομάδα (Wagner στο 2, Banchero στο 3, Carter στο 4) και αντί για κλασσικό shooting guard, βάζει στο γήπεδο έναν center. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο να αγωνίζεται βασικός ο Bol Bol, τη στιγμή που ήταν ο 4^ος ιεραρχικά center της ομάδας στην αρχή της χρονιάς, μετά τους Carter, Bamba και M.Wagner.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο Bol ήταν εντυπωσιακός, έχοντας 14 πόντους, 9 rebounds και 2.3 τάπες κάθε βράδυ. Αυτό όμως που ήταν εξωφρενικό ήταν τα ποσοστά του: 76.7% εντός πεδιάς, 50% τρίποντα, 100% βολές. Μάγοι δεν είμαστε, αλλά αποκλείεται να διατηρηθούν. Πόσο μάλλον όταν γνωρίζουμε πως αυτή η κατάσταση δεν θα διαρκέσει για πάντα, καθώς μόλις κάποιο point guard επιστρέψει, πιθανότατα το σχήμα θα έρθει και πάλι στην κανονικότητα και ο Bol στον πάγκο. Κι επειδή οι τάπες είναι μια κατηγορία που πουλάει αρκετά, καθώς δεν βρίσκονται εύκολα, θα ήταν καλή ιδέα να εκμεταλλευτείτε τη συγκυρία και να πουλήσετε για χρυσάφι το ομορφόπαιδό σας.

 

Thinking Ahead

Έχουμε πει αρκετές φορές ότι οι τραυματισμοί είναι ατυχή γεγονότα μεν, φέρνουν ευκαιρίες δε. Ο τελευταίος τραυματισμός που φέρνει ανακατατάξεις είναι αυτός του James Harden. Έχουμε παίκτες πρώτης γραμμής που αναμένεται να αποκτήσουν αυξημένο ρόλο (Maxey, Tobias Harris), παίκτες που θα πάρουν τη θέση του στη βασική 5δα (Melton) και παίκτες που είναι πιθανό να βρουν αρκετά περισσότερα αγωνιστικά λεπτά (Thybulle, House, Paul Reed). Αυτή τη στιγμή αποτελεί έγκλημα να μην βρίσκεται σε ρόστερ λίγκας ο De’Anthony Melton, οπότε βεβαιωθείτε ότι δεν είναι ελεύθερος στη δική σας. Ακόμη, οι ιδιοκτήτες του Tobias συνήθως δεν τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, οπότε αξίζει μια προσπάθεια μήπως τους πιάσετε στον ύπνο. Τέλος, οι αναπληρωματικές επιλογές των Sixers ίσως να είναι χρήσιμες για streaming, ειδικά τις νύχτες που δεν αγωνίζεται ο Embiid.

Άλλος ένας παίκτης που απαγορεύεται να κυκλοφορεί ελεύθερος είναι ο Isaiah Hartenstein. Ο τραυματισμός του Mitchell Robinson για τουλάχιστον 2 εβδομάδες του ανοίγει τον δρόμο και του δίνει σημαντικά αγωνιστικά λεπτά. Δεν αναμένεται να είναι το per minute monster που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία δύο χρόνια κόντρα σε αναπληρωματικούς, όμως και πάλι η αύξηση του χρόνου θα οδηγήσει σε αυξημένα νούμερα για κάποιο διάστημα.

Η επιστροφή του Zion έφερε μικρές ανακατατάξεις στη Νέα Ορλεάνη. Την τελευταία εβδομάδα οι επαφές του Jonas Valanciunas με τη μπάλα είναι ανάλογες του χρόνου του, ενώ αντιθέτως φαίνεται πως o Willie Green προτιμά πιο ευέλικτα σχήματα ψηλών. Κι αυτός που ταιριάζει περισσότερο σε αυτά είναι ο Larry Nance Jr. Το να είναι κάποιος καλός παίκτης in real life βοηθά πολύ και τις μετοχές του στο fantasy, καθώς όσο περισσότερο αγωνιστικό χρόνο έχει, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες στατιστικών. Και ο Nance είναι πολύ καλός παίκτης. Η εβδομάδα που έκανε είναι σούπερ, ενώ σε μεγάλο αριθμό λιγκών είναι ακόμη ελεύθερος. Αξίζει 100% ένα add για την πιθανότητα και μόνο να μονιμοποιηθεί σε ένα rotation 25 λεπτών.

 

Η γωνιά του Porzingis

Στο μεγαλύτερο χτύπημα της εβδομάδας, ο James Harden τραυματίστηκε στο πόδι σε ανύποπτη φάση και οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για απουσία ενός μήνα. Δεδομένης της αξίας του, αλλά και της εμπειρίας που έχουν οι 76ers με τους τραυματισμούς, αναμένεται μια συντηρητική επάνοδος, όταν θα είναι απολύτως έτοιμος.

Η μία εβδομάδα είναι το ελάχιστο διάστημα που μπορεί να απουσιάσει από τους αγωνιστικούς χώρους ο Mitchell Robinson, εξαιτίας του τραυματισμού του στο γόνατο. Δεδομένης της προϊστορίας του με τους τραυματισμούς, αυτό ακούγεται μάλλον σαν αισιόδοξο σενάριο.

Ο Paskal o Siakam έχει ένα μυϊκό θεματάκι στους προσαγωγούς που δεν είναι και πολύ απλό. Για αρχή θα χάσει τις επόμενες 2 εβδομάδες, όμως με δεδομένο ότι οι Raptors παραδοσιακά το πάνε χαλαρά με τους τραυματισμούς, ίσως πρέπει να περιμένετε μεγαλύτερη απουσία.

Αρκετά σοβαρό διάστρεμμα για τον Chris Duarte, το οποίο αναμένεται να τον κρατήσει εκτός αγώνων για 1μησι με 2 μήνες. Οπότε μάλλον κάπου εδώ λέμε: “Καλή Χρονιά!”.

Πάνω που φορμαρίστηκε, ο Cam Johnson ψιλοδιάλυσε τον μηνίσκο του και θα παίξει επεμβασούλα.  Ακόμη δεν ξέρουμε διάστημα απουσίας, το οποίο μπορεί να είναι από έναν μήνα (στην καλύτερη), μέχρι ολόκληρη τη σεζόν (στη χειρότερη).

Πρόβλημα στο πόδι για τον Anfernee Simons, ο οποίος έχει χάσει ήδη ένα παιχνίδι της ομάδας του και πάει προς ολοταχώς για 2^η απουσία. Λογικά όμως εντός της εβδομάδας θα καταφέρει να επιστρέψει.

Corona protocols στις μέρες μας; Κι όμως, οι Bradley Beal και Rudy Gobert (για 15^η φορά) θα λείψουν από μερικούς αγώνες της ομάδας τους αυτή την εβδομάδα.

 

*Όλες οι ομάδες έχουν τα γνωστά 3 ή 4 παιχνίδια αυτή την εβδομάδα