Στα ημιτελικά της Ανατολής έχουν διεξαχθεί τα δύο πρώτα παιχνίδια και τα πρώτα εύκολα συμπεράσματα είναι πως παίζει οι Cavaliers να πάνε στον Τελικό του ΝΒΑ αήττητοι, ενώ οι Raptors είναι ενδεχομένως η πιο κομπλεξική ομάδα που έχουμε δει εδώ και αρκετό καιρό. Με τους Cavaliers να κάνουν πάρτυ και τον LeBron να κρατάει ακόμα σβηστές τις νιτρομπουκάλες για τον (όποιον) αντίπαλο από τη Δύση, και από την άλλη δύο παρατάσεις και στα δύο παιχνίδια που διεξήχθησαν στον Καναδά μεταξύ Raptors και Ηeat εξελίχθηκαν τα πρώτα δύο match ups των ημιτελικών της Ανατολικής Περιφέρειας.
Ας τα δούμε, όμως, παιχνίδι-παιχνίδι αναλυτικότερα.
Atlanta Hawks @ Cleveland Cavaliers: 93 – 104 (CLE leads 1-0)
Παίζει άμυνα ο Kyrie;
Ένα από τα ερωτήματα που θα βασανίζει τους ιστορικούς του μέλλοντος, αν φυσικά έχουν αποφασίσει να ασχοληθούν με οτιδήποτε άλλο πέρα από εκείνη την στιγμή στην ιστορία που ο μισός πληθυσμός της ισχυρότερης χώρας του κόσμου είχε να αποφασίσει αν επιλέξει έναν εκ των Donald Trump και Ted Cruz για υποψήφιο πλανητάρχη, είναι κατά πόσον ο Kyrie Irving είναι καλός αμυντικός.
Ο Kyrie διατηρεί μια σχέση εξ αποστάσεως με την άμυνα και το έδειξε για μια ακόμη φορά στο πρώτο παιχνίδι εναντίον της Atlanta, όταν αποφάσισε με την παντελή αδιαφορία του να ξαναβάλει τους Hawks στο παιχνίδι, να αναζωπυρώσει το δίλημμα για το ποιος θα πρέπει να είναι ο βασικός point guard της Atlanta και να ανεβάσει ξανά τις μετοχές του Dennis Schröder στο μπασκετικό στερέωμα.
Η άμυνα του Irving απέναντι στον Γερμανό guard ήταν εφάμιλλη με αυτή του Γαλλικού στρατού απέναντι στα στρατεύματα του Άξονα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ολοκληρωτική παράδοση με μια snob αδιαφορία που προσκαλούσε τον Schröder να φθάσει στο καλάθι κατά βούληση σαν να έλεγε “Ω, περάστε προς τη ρακέτα, s’il vous plaît…”
O Γερμανός guard των Hawks είχε 27 πόντους και 9 assists σε 29 λεπτά συμμετοχής, γυρνώντας το παιχνίδι από το -18 στα τέλη του τρίτου δωδεκαλέπτου, σουτάροντας αναπάντεχα αξιοπρεπώς από τα 7,25, αλλά, κυρίως, δημιουργώντας ρήγματα στην άμυνα των Cavaliers, αφού κάθε φορά που πήγαινε προς τα μέσα ο Irving τον απέφευγε όπως ο matador τον ταύρο.
Και φθάνουμε σε μία από τις τελευταίες φάσεις του παιχνιδιού, και ενώ οι Cavs έχουν εξασφαλίσει τη νίκη, σε ένα μπάσιμο του Schröder ο Kyrie κάνει το πιο εντυπωσιακό κόψιμο που θα μπορούσε ποτέ να κάνει guard απλά και μόνο για να μας οδηγήσει όλους σε εσωτερικούς μονολόγους για το κατά πόσον είναι καλός αμυντικός ή απλά δεν ενδιαφέρεται…
O J.R. πάντως παίζει άμυνα
Πριν ξεκινήσει η σειρά αγώνων ο Tyronn Lue ήταν ξεκάθαρος για τις αμυντικές προτεραιότητες της ομάδας του. Να βγάλουν τον Kyle Korver εκτός παιχνιδιού. Όπως πολύ σωστά δήλωσε ο προπονητής των Cavaliers, οι Hawks στη σειρά αγώνων εναντίον των Celtics ήταν στο +78 με τον Korver μέσα στο παρκέ και στο -24 όταν ο Korver καθόταν στον πάγκο.
Το Cleveland επικεντρώθηκε, λοιπόν, στο να βγάλει εκτός παιχνιδιού τον παίκτη-βαρόμετρο της Atlanta και τα κατάφερε στην εντέλεια. Με τον Smith να παίζει εξαιρετική άμυνα πάνω στην μπάλα και να κυνηγάει ανελέητα τον Korver γύρω γύρω, και όταν δεχόταν ένα καλό screen κι έμενε πίσω, ο LeBron εμφανιζόταν στη βοήθεια σαν μπαμπούλας με αποτέλεσμα ο shooting guard των Hawks να επιχειρήσει μόλις ένα σουτ σε 37 λεπτά αγώνα. Και δίχως τον Korver να σκοράρει για τρεις η Atlanta δεν μπορεί να φθάσει τους 100 πόντους που θα χρειαστούν για να κάνει κάποια νίκη απέναντι στους Cavs.
Και κοιτώντας τη λειψή περιφερειακή γραμμή των Hawks, φαίνεται πόσο λανθασμένη ήταν η επιλογή του καλοκαιριού, να παραχωρήσουν το pick του πρώτου γύρου του draft, το οποίο έγινε με τη βοήθεια των Wizards, ο Jerian Grant για τους Knicks, για αντάλλαγμα τον Tim Hardaway Jr. Την ίδια στιγμή που, παραβλέποντας το πόσους άλλους παίκτες θα μπορούσαν να είχαν πάρει με αυτό το pick, ήταν ακόμη διαθέσιμος ο Bobby Portis, που αποτελεί ότι κοντινότερο έχει εμφανιστεί στον Paul Milsap τα τελευταία χρόνια.
Miami Heat @ Toronto Raptors: 102 – 96 (MIA leads 0-1)
Έχει δει κανείς τον Valanciunas να προκαλεί επαφή με τον guard όταν σκρινάρει;
Ο Λιθουανός εκμεταλλεύτηκε ένα χτύπημα του Hassan Whiteside στο γόνατο και εξέθεσε για μια ακόμη φορά την αδυναμία του να μαρκάρει με επιτυχία παραδοσιακούς post-up centers. Έπαιξε για μόλις τρίτη φορά στην καριέρα του περισσότερα από 40′, έκανε το καλύτερο του παιχνίδι στα playoffs και κουβάλησε στις πλάτες του τους Raptors, που και πάλι απογοητεύτηκαν από το δίδυμο των stars τους. O Jonas είχε 24 πόντους, με 10/16 σουτ, 14 rebounds, 3 assists, 2 κλεψίματα και 3 blocks, για ένα +10, που ήταν το καλύτερο της ομάδας του και το μόνο θετικό μαζί με του Kyle Lowry.
O Milenko Tepic του NBA
Όπως πήρε φωτιά στην δεύτερη περίοδο βάζοντας 11 πόντους με 4/5 και δίνοντας μια assist, δίνοντας ουσιαστικά στους Raptors το μόνο τους καλό προβάδισμα στο παιχνίδι, έτσι ακριβώς έσβησε στο τέταρτο δωδεκάλεπτο, όταν είχε 1/4, πριν αποσυρθεί για να μπει ο άφαντος Carroll, ενώ ήταν αόρατος στην παράταση, χωρίς να επιχειρήσει σουτ, ή γενικά να κάνει κάτι άλλο.
Full Terrence Ross experience right there. Great D on wade then turns it over trying to crossover.
— Kevin Rashidi (@KevinRashidi) May 4, 2016
Aim Low(ry)1)Έχετε δεν έχετε χρόνο, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και δείτε το όλο
Worst FG pct in single postseason, last 50 years (min. 100 att)
2016 Kyle Lowry: 30.6
2006 Larry Hughes: 31.9
2005 Lindsey Hunter: 31.9— Love=1/2 The Battle (@HeadcACE1906) May 4, 2016
Ακόμα κι έτσι, στο τέλος της κανονικής διάρκειας του παιχνιδιού, ο Kyle Lowry δεν φοβήθηκε να επιχειρήσει ένα buzzer beater που θα έκανε και τον Steph Curry να ζηλέψει.
Μια βόμβα που πλήγωσε βαθιά τα αισθήματα του Dwyane Wade, ο οποίος είδε τους κόπους 48′ λεπτών σε μια εχθρική έδρα να ξαναμπαίνουν σε κίνδυνο από ένα σουτ που θα μπορούσε να αποτελέσει προπέλα για την αυτοπεποίθηση των Raptors.
Στην παράταση, όμως, μίλησε ο Dwyane Wade, με 7 πόντους και 2 κλεψίματα σε ένα πεντάλεπτο.
Αυτός είναι στο κάτω-κάτω ο Wade του 2016. Έχει ανέβει στις πιο δοξασμένες κορυφές και έχει ζήσει, έστω και σύντομα, τα πιο ερεβώδη βάθη. Έχει φτάσει από την ατομική κορυφή, στο να θεωρείται τελειωμένος. Δεν σουτάρει τρίποντα, παίρνει τα ρεπό του στην άμυνα, απολαμβάνοντας όμως μια γενική ασυλία, λόγω της μοναδικής του ικανότητας να ορθώνει το ανάστημά του “when the going gets tough”. Κι αν αυτό κάποτε γινόταν με εξωπραγματικές επιδείξεις αθλητικής ικανότητας, πλέον γίνεται με πιο μεθοδικές προσαρμοσμένες κινήσεις, με τις σποραδικές εκρήξεις του παρελθόντος.
Τί κι αν στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού μισοξεκουραζόταν στην άμυνα; Όταν οι Raptors πήγαν να στείλουν το παιχνίδι σε δεύτερη παράταση, όρμησε σαν οργισμένο σκυλί κυνομαχιών στον DeMar DeRozan κλέβοντας του με δύο προσπάθειες την μπάλα και ξεχύθηκε στον αιφνιδιασμό για ένα μακρινό κάρφωμα με μια αθλητικότητα που πια δεν έχει μετά από 40φεύγα αγωνιστικά λεπτά και 35 χρόνια, ασυμβίβαστος με τις χαρακιές του χρόνου, μα ακόμα και έτσι, και με τον DeMarre Carroll να χώνεται για ένα ύπουλο φάουλ, κατάφερε να πείσει την μπάλα να μπει στο καλάθι του Toronto.
Game 1 Miami, και οι Raptors θα πρέπει να προσπαθήσουν πάρα πολύ για να αρπάξουν τους τελικούς περιφέρειας από τα χέρια του Wade.
Atlanta Hawks @ Cleveland Cavaliers: 98 – 123 (CLE leads 2-0)
Δεν υπάρχει λόγος να το κρύβετε πλέον. Πολλοί από σας ξυπνάτε απότομα καταμεσής της νύχτας, ιδρωμένοι, με το κεφάλι σας να κουδουνίζει από σκέψεις: “είναι δυνατόν ομάδα με 73-9 να χάσει το πρωτάθλημα;“, “ποιος θα κερδίσει τους Spurs που έκαναν 67 νίκες με τουριστικό rotation ξεκούρασης και συντρίβουν τα πάντα στα playoffs με εξωπραγματικά stats;“, “θα γίνει καλά ο Curry;“, και τελευταία “γίνεται οι Cavaliers να παίζουν καλύτερα κι από τις δύο υπερδυνάμεις της Δύσης;“, “πως σπάνε τα ρεκόρ τρίποντων των Warriors τόσο εύκολα;“
Όπως και εναντίον των Pistons, οι Cavs συνεχίζουν τα ταχύτατα πικεπό με βομβαρδισμό τρίποντων, και την αγκυροβόληση στις γωνίες για τους Love and forward friends. Έσπασαν το ρεκόρ που πέτυχαν οι Warriors πριν δέκα περίπου ημέρες, πετυχαίνοντας 25 τρίποντα σε playoff match. Κλειδί για την απόλυτη δημιουργία χάους στις αντίπαλες άμυνες παραμένει ο J.R. Smith (7/13 τρίποντα), o οποίος δεν έχει καμία ανάγκη να ακολουθήσει κάποιο στοιχειώδες σύστημα για να βομβαρδίσει, όπως οι υπόλοιποι. Παρατηρώντας τα σουτ του, μπορούμε να δούμε πως για να ευστοχήσει, χρειάζεται μόνο ένα σταθερό πάτημα για γρήγορο release, ανεξάρτητα με το που βρίσκεται ο αντίπαλος. Το μέγεθος του εκνευρισμού που προκαλεί με το three point randomness, δεν απέχει πολύ από του Stephen Curry.
Σε αυτόν τον καταιγισμό, δεν βοηθάει καθόλου η άμυνα των Hawks, που έχει το κακό συνήθειο να συγκλίνει υπερβολικά στη ρακέτα στα picks και στις διεισδύσεις, δίνοντας χώρο στον εκάστοτε pop man και στους απλωμένους σουτέρ των Cavs.
Halftime pic.twitter.com/WxQhCekA5L
— Atlanta Hawks (@ATLHawks) May 5, 2016
Οι Cavaliers έβγαζαν ελεύθερα εύστοχα τρίποντα με όποιον τρόπο θέλανε. Όταν πλέον είχε καταντήσει βαρετό, αποφάσισαν να παίξουν μπιλιάρδο με το κεφάλι του Muscala και φυσικά η μπάλα κατέληξε σε τρίποντο του Schumpert από τη γωνία.
Αν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να μας μείνει από αυτό το διασυρμό, είναι πως ο J.R. Smith έχει εξελιχθεί στον απόλυτο ρολίστα. Αν ξεπεράσουμε όλες τις προκαταλήψεις που τον συνοδεύουν δικαίως, δεν πρέπει να υπάρχει προπονητής ή φίλαθλος (ή ιδιοκτήτης μπαρ) που να μην τον ήθελε να αγωνίζεται για την ομάδα του.
Ο αδιανόητα ταλαντούχος και ανώριμος Smith έχει επιβληθεί ολοκληρωτικά πάνω στον περσινό All Star, σοφό Νέστορα με φράντζα των 7,25, Kely Korver, σε σημείο που θα πρέπει να οδηγεί σε απελπισία όλους αυτούς που περιμένουν στη γωνία να κηρύξουν για το εγκεφαλικό μπάσκετ που πάντα θα πατάει κάτω τους ανώριμους καραγκιόζηδες.
O J.R. έχει θετικό συντελεστή +45 (!!) όποτε αγωνίζεται, έχοντας κρατήσει τον Korver σε αθροιστικά 10 πόντους στα δύο πρώτα παιχνίδια, με τον ίδιο να έχει σκοράρει 35 πόντους στο ίδιο διάστημα. Το τρελό νούμερο, παρόλα αυτά, είναι πως ο Smith αποδεικνύεται απτόητος από της αμυντικές προσπάθειες όποιου τον μαρκάρει. Για την ακρίβεια όσο καλύτερη άμυνα τον παίζουν, τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες να ευστοχήσει, μιας που στο δεύτερο παιχνίδι είχε 4/5 στα τρίποντα υπό πίεση και μόλις 3/8 στα πιο ελεύθερα τρίποντα!!
"NO! NO!" J.R. Smith cannot be stopped. pic.twitter.com/QG91KQmWMo
— Kenny Ducey (@KennyDucey) May 5, 2016
Σε σημείο που να μας κάνει να αναρωτιόμαστε, μήπως θα ήταν προτιμότερο οι Hawks να τον αφήσουν ξεμαρκάριστο;
Miami Heat @ Toronto Raptors: 92 – 96 (Series tied 1-1)
Οι Raptors κατάφεραν να κάνουν το 1-1 στη σειρά και ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε το πως. Παρά το γεγονός ότι η γενικότερη εικόνα που βγάζουν στο παρκέ είναι καλή, είναι η απόδοση των δύο superstars της ομάδας που μας προκαλεί πονοκεφάλους. Οι Lowry και DeRozan, για ακόμα ένα παιχνίδι, συνδυάστηκαν προσπαθώντας να αναπαραστήσουν την τελευταία παράσταση του Kobe Bryant, παίρνοντας κοντά στα 50 σουτ (46), αλλά το έκαναν ακόμα πιο αποτυχημένα, ευστοχώντας σε ακόμα λιγότερα (16). Αν, μάλιστα, εξετάσουμε και τις επιδόσεις τους στις βολές, όπου έγραψαν 3/6 και 2/8 αντίστοιχα, το μυστήριο αποκτά πλέον άλλες διαστάσεις. Και αν για τον DeRozan υπήρχαν υποσχέσεις για κάτι πιο αποτελεσματικό, στην περίπτωση του Lowry, οι μέχρι τώρα εμφανίσεις του δεν μας προϊδέαζαν για τίποτα καλύτερο.
Lowry is 1st player in shot clock era with 9 straight playoff games shooting under 40% while taking 10 or more shots.
— Micah Adams (@MicahAdams13) May 6, 2016
Δεν ξέρω αν κάποιος περίμενε ότι μετά τα σουτάκια που δοκίμαζε μετά την λήξη του πρώτου παιχνιδιού θα είχε βρει τον ρυθμό του, αλλά η σκληρή πραγματικότητα έδειξε το προφανές, ότι δεν είναι θέμα προπόνησης, είναι θέμα ψυχολογίας, και ακόμα και αν ο Lowry καθίσει και σουτάρει για τις επόμενες 48 ώρες μέχρι το επόμενο παιχνίδι, δεν πρόκειται να υπάρξει κάποια σημαντική βελτίωση.
It's 1 a.m. and that's Kyle Lowry. #WeTheNorth pic.twitter.com/I2iT8TXtLV
— Toronto Raptors (@Raptors) May 4, 2016
Ο συμπαθής Lowry, πάντως, καταφέρνει παρά την τραγική του κατάσταση να μην είναι αρνητικός για την ομάδα του, αφού αντιπαραβάλει στην πρόσκαιρη ανικανότητα του να σημαδέψει το καλάθι, ακόμα και αν είναι κάτω από αυτό, ένα άσβεστο πάθος στα όρια του φανατισμού, σαν να προσπαθεί να αποδιώξει το πέπλο της γκαντεμιάς που τον περιβάλλει μέσω του ιδρώτα και της τελευταίας ικμάδας ενέργειας που διαθέτει. Σίγουρα κανείς δεν πρόκειται να πει ότι δεν προσπαθεί.
Την προδιαγεγραμμένη μοίρα αυτού του παιχνιδιού, που είχε γράψει η αστοχία των δύο ηγετών, αποσόβησε ο πιο σταθερός παίκτης τους ως τώρα, ο Jonas Valanciunas, εκθέτοντας όσους ψήφισαν τον Hassan Whiteside για καλύτερο Αμυντικό της Χρονιάς, κάνοντας για μία ακόμα φορά πάρτυ κάτω από τα καλάθια. Συμπαραστάτης του ο επίσης σταθερός εγκέφαλος των Καναδών ως τώρα στα playoffs, ο Cory Joseph, ο οποίος φροντίζει να προσφέρει την απαραίτητη ηρεμία ως αντίδοτο στην τρικυμία που προκαλεί σε συμπαίκτες και αντιπάλους ο Lowry.
Όμως οι δυό τους ήταν σταθερά καλοί από την αρχή των playoffs, και δεν ήταν αρκετοί ως τώρα για να πάρουν μόνοι τους ματς. Για να επικρατήσουν οι Καναδοί έπρεπε να γίνουμε μάρτυρες άλλης μιας Ανάστασης, για να μείνουμε στο πνεύμα των ημερών2)spoiler alert, δεν μιλάμε για την Ανάσταση του Χριστούλη προφανώς. O DeMarre Carroll, για τον οποίον αναρωτιόμασταν στο preview αν θα συνεχίσει να κινείται στην ανυπαρξία ή θα θυμηθεί το ότι στα περσινά playoffs των Hawks ήταν ο μόνος παίκτης ο οποίος δεν έπαιξε απλά αξιοπρεπώς, αλλά ξεπέρασε το ταβάνι του, αποφάσισε να μας απαντήσει και να μας εκθέσει. Καταλαβαίνω ότι οι πιθανότητες λένε ότι είναι αδύνατο ο Carroll να κάθισε να διαβάσει BallHog στον Καναδά, ωστόσο μπορώ να φαντασιώνομαι ότι του τσιγκλήσαμε τον εγωισμό και επιτέλους απέδωσε. Το εντυπωσιακό είναι ότι στην περίπτωση του Carroll συνέβη το αντίθετο από ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, δηλαδή η καλή του απόδοση στην επίθεση του έδωσε τον απαραίτητο ρυθμό στην άμυνα και ξανάγινε εξολοθρευτής.
Στο άλλο στρατόπεδο, ήταν η αδυναμία του Joe Johnson να βάλει την μπάλα στο καλάθι που στοίχισε στο Miami. Το 8/22 είναι ούτως ή άλλως ένα κακό ποσοστό, όπως και τα έξι άστοχα τρίποντα που επιχείρησε, ωστόσο πρέπει να κρατήσουμε την ευκολία με την οποία βγαίνει συνεχώς κοντά στο καλάθι ποστάροντας χαμηλότερους αντιπάλους, χρησιμοποιώντας τον κώλο του, όπως θα το έκανε ο master του είδους, Boris Diaw. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να κρατήσουμε, καθώς φαίνεται ότι ο Spoelstra ποντάρει αρκετά πάνω σε αυτό το play.
Κατά τα άλλα το Miami, αν και είχε μείνει πίσω, κατάφερε με δύο συνεχόμενα τρίποντα να φέρει το match στην παράταση, απαντώντας στα συνεχόμενα καλάθια στα τελευταία δευτερόλεπτα του Lowry, ο οποίος φαίνεται να βρίσκει το χέρι του στις πιο clutch στιγμές, αλλά τι να το κάνεις όταν το έχει χάσει σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι. Το ένα τρίποντο, μάλιστα, πριν το τρίποντο της ισοφάρισης του Dragic, το σημείωσε ο Dwyane Wade, έχοντας 4/4 στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια, ποσοστό που αν συγκριθεί με το 15,9% που σούταρε μέσα στη χρονιά, μας κάνει να τον θαυμάζουμε ακόμα περισσότερο.
Στην παράταση το Toronto έκανε τη μία λογική επίθεση πίσω από την άλλη, μη θυμίζοντας σε τίποτα το Toronto των τελευταίων αγώνων, καθαρίζοντας το παιχνίδι, και κερδίζοντας το δικαίωμα να αναπνεύσει. Η σειρά απέχει ακόμα από το να θεωρηθεί λήξασα παρά το προβάδισμα του Miami, κυρίως γιατί πραγματικά από τους Raptors δεν μπορείς να ξέρεις τι να περιμένεις.
Επίσης, η σειρά απέχει πολύ από να θεωρηθεί σύγχρονο μπάσκετ, καθώς τρίβει στα μούτρα των τριποντολάγνων της εξέλιξης όλα τα σουτ που χτυπάνε στο σίδερο, και αυτά είναι πάρα πολλά, και, αντίθετα, μας σερβίρει παιχνίδι μέσα στη ρακέτα, πάθος, δύναμη, και άπειρα για τα δεδομένα της εποχής σουτ από τα 5-6 μέτρα, κυρίως χάρη στους μετρ του είδους, Wade και DeRozan, κάνοντας κάπου τον Daryl Morey να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Old school μπάσκετ εκτυλίσσεται στις οθόνες μας και σαν αλλαγή στον βομβαρδισμό από την περιφέρεια που συντελείται στις υπόλοιπες σειρές, είναι μια χαρά.
Επόμενα Παιχνίδια
Cavaliers @ Hawks, 6/5 2.00 πμ (Ξημερώματα Σαββάτου), Philips Arena, Atlanta, Georgia
Raptors @ Heat, 7/5 12.00 πμ, American Airlines Arena, Miami, Florida
