NBA Playoffs Report – Conference Semifinals Game 4

Posted on May 10 2016 - 9:32pm by The Ball Hog

Ο Μάης προχωρά, μαζί του και τα playoffs. Οι Cavs κυκλοφορούν στην Ανατολή με φακιόλι και σκούπα, περιμένοντας το νικητή της ατσούμπαλης και άχαρης μάχης μεταξύ Toronto και Miami για να φτάσουν στους Τελικούς αήττητοι. Από την άλλη πλευρά, ο MVP γύρισε και το πάρτυ στο Portland σχόλασε. Ενώ την πολυαναμενόμενη μάχη μεταξύ Warriors και Spurs οι Thunder βάζουν τα δυνατά τους για να την ακυρώσουν. 

Ας δούμε, όμως, αναλυτικότερα τί έγινε στα τέταρτα παιχνίδια των ημιτελικών των Περιφερειών του ΝΒΑ.

Cleveland Cavaliers @ Atlanta Hawks: 100-99 (CLE wins series 4-0)

Για πρώτη φορά σε αυτή τη βασανιστική για τους Hawks σειρά η ομάδα της Atlanta μπήκε στο γήπεδο με την αυτοπεποίθηση που αρμόζει στα αποτελέσματά της την τελευταία διετία, αποφασίζοντας να ρίξει αυτή τις πρώτες γροθιές στους Cavaliers.

Και για λίγο ο ξεχασμένος Kris Humphries εμφανίστηκε από τις σκιές σαν η απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Σε έξι λεπτά είχε 6 πόντους με 2/2 τρίποντα, 5 rebounds, 1 assist και 2 blocks, σε ένα εκ των οποίων έφερε τη σκέψη της απόσυρσης βίαια στον μετωπιαίο λοβό του Richard Jefferson.

Playoff Dennis

Με τον Jeff Teague εξαφανισμένο, τον Paul Millsap να αποτυγχάνει για άλλο ένα παιχνίδι να πάρει την ομάδα στις πλάτες του στο κλείσιμο του αγώνα, όπως κι ο Horford, και τον Kyle Korver να μην έχει ανασάνει λεπτό αέρα που δεν είναι νοτισμένος από τον ιδρώτα του Iman Shumpert, που στα λεπτά που βρέθηκε μαζί με τον σουτέρ της Atlanta σε αυτή τη σειρά παρέδωσε μια από τις μεγαλύτερες παραστάσεις μονομανούς κυνηγητού και ball-denial, όπως σε μεγάλο βαθμό -απρόσμενα- και ο J.R. Smith, αυτός ο οποίος σήκωσε το γάντι και βάλθηκε να χαρίσει μια πολυπόθητη νίκη στον κόσμο της Atlanta ήταν ο Dennis Schroder. Έπαιξε σχεδόν σε όλη την τέταρτη περίοδο και έβαλε 13 πόντους, έπαιξε εξαιρετική -κατά διαστήματα- άμυνα, προσθέτοντας 2 κλεψίματα και μοίρασε και δύο assists, ενώ δεν φοβήθηκε στιγμή να χρησιμοποιήσει τα αεικίνητα πόδια του για να μπει στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της άμυνας του Cleveland. Ήταν αυτός που κρατούσε τους Hawks στο παιχνίδι, και τους έδωσε και το τελευταίο τους προβάδισμα (96-97).

Τί κι αν τελικά δεν μπόρεσε να τους προσφέρει τη χαρά της νίκης, νικημένος μια φορά από τον Tristan Thompson και μια από όλη την άμυνα του Cleveland και τον LeBron James, στο δικό μου μυαλό μαζεύει πολύτιμες εμπειρίες. Κι αν ήμουν ο Coach Bud θα επένδυα πάνω σε αυτόν προσπαθώντας να πάρω όσο το δυνατόν περισσότερα για τον Jeff Teague.

Τελικά οι Cavs έφτασαν σε ακόμα ένα sweep, με τον Kevin Love (και την τριπλέτα Love-Irving-James) να φτάνει το 12-0 σε playoff games. Βέβαια, ιστορία δεν έγραψαν γι’ αυτό αλλά για την μοναδική αυτοπεποίθηση και αποτελεσματικότητά τους από τα 7,25.

Ή μάλλον όχι. Έγραψαν ιστορία και για αυτό. Συγκεκριμένα οι Cavaliers έγιναν η πρώτη ομάδα στην ιστορία που με το φορμάτ των best-of-7 αγώνων ”σκουπίζει” την ίδια ομάδα σε δυο συνεχόμενες χρονιές (πέρσι το 4-0 οι Hawks το έφαγαν στους Ανατολικούς Τελικούς)

Αν δεν θέλεις να πνιγείς πήγαινε με το κύμα

Ο Kyrie Irving θέλει να ντριμπλάρει δίχως έλεος και να πηγαίνει στα τρελά pull-ups και τα drives του; Μην προσπαθείς να τον κάνεις playmaker, γιατί θα χάσεις και την δημιουργική τρέλα του, αλλά και το playmaking που θέλεις.

Ο J.R. Smith θέλει να παίρνει όλα τα τρίποντα; Κοίτα να του βγάλεις μερικά ελεύθερα στη ροή της επίθεσης, και τα άλλα πέντε contested είναι τόσο δηλητήριο όσο και όπλο, αλλά πλέον είναι contained risk.

Ο Kevin Love είναι ένας σουτέρ ολκής και διακρίνεται για τις outlet-passes με ακρίβεια χιλιοστού και εκατοστού του δευτερολέπτου; Βάλ’τον να σκρινάρει σε δύο από τους πιο επικίνδυνους παίκτες της υφηλίου one on one, και θα βρει τον χώρο στο pick and pop να σουτάρει, καθώς ο παίκτης του δεν ξέρει αν πρέπει να κάνει ένα βήμα πιο κοντά στον ballhandler ή σε αυτόν. Και αφού έχει outlets, ας τις κάνει προς τον καλύτερο.

Ο Tristan Thompson είναι κτήνος στα rebounds, αλλά με βρεφικό επιθετικό παιχνίδι; Ε λοιπόν πάρ’του την μπάλα από τα χέρια και ας έχει μόνο αυτό.

Ο καταλύτης που τα κάνει όλα δυνατά είναι, βεβαίως, ο LeBron James, που όταν όλα πάνε κατ’ ευχήν μπορεί να γεμίζει ό.τι τρύπα υπάρχει, και τελικά να έχει δυνάμεις να πηγαίνει στα χειμαρρώδη drives του.

San Antonio Spurs @ Oklahoma City Thunder: 97-111 (Series tied 2-2)

Oι San Antonio Spurs μπήκαν στο Chesapeake Arena με πολύ λιγότερο άγχος από τους αντιπάλους τους, και Kawhi-Parker-Green-Ginobili έπαιξαν στην αρχή καταπληκτική άμυνα πάνω σε Westbrook και Durant, αναγκάζοντάς τους σε ένα φριχτό ξεκίνημα. Ο πρώτος είχε 1/6 και δύο πόντους μέχρι τα μισά της δεύτερης περιόδου, ενώ ο KD είχε 2/7 και τέσσερις. Αυτοί που κρατούσαν στο παιχνίδι την ομάδα της Oklahoma ήταν ο Dion Waiters, ο οποίος περίμενε να ανέβουν τα πονταρίσματα για να ανέβει και ο ίδιος (στις νίκες των Thunder στα playoffs έχει περίπου 12 πόντους με ποσοστά κοντά στο 50/50/90), και ο Steven Adams, που βάλθηκε να γεμίσει μώλωπες το ταλαιπωρημένο κορμί του Tim Duncan (μηδέν πόντοι και τέσσερα fouls). Ο πρώτος, λοιπόν, έψαχνε μανιωδώς τον κεντρικό διάδρομο προς το καλάθι, ασκώντας πίεση στην άμυνα των Spurs, ενώ ο δεύτερος επέδειξε πρωτοφανή αυτοπεποίθηση επιθετικά, πηγαίνοντας κατευθείαν προς το καλάθι, είτε μετά από επιθετικά rebounds, είτε στα ρολαρίσματά του στα σκριν που έδινε στον Russell Westbrook. Στο ίδιο διάστημα είχαν από 10 πόντους έκαστος σε μια μοναδική εικόνα στην στατιστική της Oklahoma, όπου οι δύο παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων δεν ήταν οι δύο all-stars.

Από την άλλη πλευρά, οι Spurs διατηρούσαν τον έλεγχο του παιχνιδιού, αγνοώντας το τρίποντο που τόσο κυριάρχησε στο πρώτο παιχνίδι της μέρας, με έναν Parker να παίζει σε ταχύτητες 2007 και να σκοράρει όπως θέλει στα drives του, είτε με floaters, είτε βάζοντας τα μαγικά του φάλτσα στην μπάλα, την ώρα που ο Aldridge ήταν η συνήθης ήρεμη δύναμη και ο Kawhi τρομοκρατούσε τους πάντες με αγνή δύναμη, αλλά και με αυτό το απολαυστικό midrange που έχει αναπτύξει, και φέρνει σε αμηχανία τους αμυντικούς.

Τελικά η ευκολία με την οποία οι Spurs έβρισκαν διαδρόμους προς το καλάθι της Oklahoma άρχισε να σβήνει στο δεύτερο ημίχρονο, και βγήκαν στην επιφάνεια δύο μεθοδολογικά λάθη τους σε αυτό το παιχνίδι. Πρώτο η καταφανής αδιαφορία για το τρίποντο, καθώς σχεδόν κανείς δεν σούταρε, ακόμα και υπό καλές προϋποθέσεις, κοιτάζοντας να πάρουν -συνήθως- τον δεξιό διάδρομο προς το καλάθι, και, δεύτερον, η απρόσμενη για Spurs επιμονή να τελειώνουν προσπάθειες ατομικά. Η κυκλοφορία δεν ήταν όσο καρποφόρα έχουμε συνηθίσει και ακόμα και σε φάσεις που που ξέφευγε το εκστατικό “οοο” από τη χορογραφική ομορφιά, οι πάσες δεν κατέληγαν πουθενά ιδιαίτερα. Κάπως έτσι τελείωσαν με μόλις 12 assists, τρεις λιγότερες από τον Russell Westbrook.

Οι Thunder, μετά τον πρώτο αγώνα στον οποίο οι Spurs 39 assists, έχουν πάρει την απόφαση να μην δώσουν την ευκαιρία στο San Antonio να επιδοθεί στο σύνηθες μαγευτικό του passing game. Kαι το κατάφεραν, μιας και τα Σπιρούνια από τις 39 assists του πρώτου αγώνα, στα επόμενα τρία παιχνίδια έβγαλαν 19, 19 και 12 αντίστοιχα. Αντιθέτως, έχουν κόψει τα double teams και τις πολλές βοήθειες, προκαλώντας τους παίκτες των Spurs να απαρνηθούν το παιχνίδι της ομάδας τους τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό και δεν κάνουν double team στον Aldridge, αλλά προτιμούν να τον αφήσουν να παίρνει τις προσπάθειες μόνος του κι ας τους σκοτώνει, ή στις διεισδύσεις του Parker, όπου μπορεί να βγει πάνω του ένας ψηλός, αλλά δεν κλείνουν όλοι γύρω από τον μικρόσωμο guard. Και κάπως έτσι έχουν κατευνάσει την επιθετική λειτουργία του San Antonio, το οποίο μας προσφέρει κάτι διαμαντάκια σαν αυτό που ακολουθεί, αλλά, ειδικότερα στο φινάλε του αγώνα, επιδόθηκε σε περισσότερες επιθέσεις ένας εναντίον ενός από όσες μας έχει συνηθίσει.

Την ίδια στιγμή, σε τουλάχιστον δύο τρίποντα στο φινάλε του αγώνα, παίκτης των Spurs άφησε τον προσωπικό του αντίπαλο που ήταν σε απόσταση μιας πάσας για να δώσει βοήθεια στον Westbrook και τον Durant, πεπεισμένος πως θα κάνουν ηρωική προσπάθεια τύπου ένας εναντίον όλων και αυτό οδήγησε σε δύο εύκολα τρίποντα από τους Foye και Waiters.

Toronto Raptors @ Miami Heat: 87-94 (Series tied 2-2)

Με την απουσία του Whiteside να έχει αφήσει ένα τεράστιο κενό στη ρακέτα του Miami, ο Eric Spoelstra πάσχισε να καλύψει το κενό του επιβλητικού center με κάθε πιθανό τρόπο. Στην αρχή ξεκίνησε αυτή τη μούμια που έχει το ίδιο όνομα με τον Amar’e, χωρίς κάτι άλλο να θυμίζει τον κάποτε παίχτη του Phoenix, καθώς κατάλαβε πως η επιμονή του με τον Udonis Haslem του στοίχισε το τρίτο παιχνίδι, οπότε τον εμπιστεύτηκε μονάχα για πέντε λεπτά, και δοκίμασε περισσότερο τον McRoberts σαν κατά συνθήκη center, βελτιώνοντας την επιθετική λειτουργία της ομάδας, αλλά ο McBob δεν κατάφερε να σκοράρει από μακριά και οι πάσες του δεν έγιναν assists από τους άστοχους συμπαίκτες του ώστε να δικαιολογεί την παρουσία του για περισσότερο χρόνο.

Τελικά κατάλαβε το λάθος του στα προηγούμενα παιχνίδια και εμπιστεύτηκε τον Justise Winslow για 31 ολόκληρα λεπτά, παίζοντας το μεγαλύτερο μέρους του δευτέρου ημιχρόνου και την παράταση με την πεντάδα των Dragic-Wade-JJ-Winslow-Deng.

Με το Σουδανό να είναι ο ψηλότερος παίκτης της πεντάδας και τον Winslow να μαρκάρει και τις πέντε θέσεις ακόμη και στην ίδια φάση το Miami έπαιξε το πιο εξτρεμιστικό small ball. Και στην παράταση έπρεπε να βρεθεί κάποιος να καλύψει το κενό του Whiteside kai να προστατεύσει τη ρακέτα των Heat. Και αυτό ήρθε από τον πιο αναπάντεχο παίκτη, τον Joe Johnson, που έκανε το έκτο και έβδομο κόψιμό του μέσα στη σεζόν σε δύο διαδοχικές φάσεις!!

Και φυσικά για να βρει την επιτυχία με αυτό το σχήμα που είναι η μοναδική λογική επιλογή, ο Spoelstra είχε τη βοήθεια του Dwane Casey που θεώρησε τον Biyombo περιττό και στα πλαίσια του fair play αποφάσισε να κατέβει κι αυτός δίχως center χαρίζοντας τρία πολύτιμα επιθετικά rebound στο Miami στην παράταση. Την παράταση στην οποία οι Raptors έμειναν στους μόλις 4 πόντους, κι έτσι το 27-16 της τρίτης περιόδου πήγε στράφι, με τους Heat να παίρνουν το παιχνίδι και να κάνουν το 2-2. Αξιομνημόνευτο πάντως πως οι Raptors έμειναν στο κόλπο κι έχασαν μεν, στην παράταση δε, ένα ακόμη παιχνίδι στο οποίο Lowry και DeRozan ήταν κακοί επιθετικά, έχοντας αθροιστικά 19 πόντους, με 6/28 σουτ και 0/7 τρίποντα.

Από την άλλη, με τους 30 πόντους που έβαλε στο παιχνίδι ο Wade έφτασε τα 34 παιχνίδια με 30+ πόντους σε αγώνα playoffs, ένα περισσότερο από τον LeBron και είναι πλέον πρώτος στη σχετική λίστα των Miami Heat. Ταυτόχρονα, ξεπέρασε τον Magic Johnson και είναι ο 14ος σκόρερ στην ιστορία των playoffs. Δεν θα μείνει για πολύ στην 14η θέση, βέβαια, μιας και Hakeem Olajuwon και John Havlicek δεν θα αργήσουν να μπούνε κάτω από τον Flash.

Αλλά όσο και να προσπαθεί ο συγκινητικός D-Wade η αλήθεια είναι πως…

Golden State Warriors @ Portland Trail Blazers: 132-125 (GSW leads 3-1)

Ο αγώνας μεταξύ Warriors και Blazers ήταν ο καλύτερος κακός αγώνας που έχει παιχθεί στα φετινά playoffs. Ή ο χειρότερος καλός αγώνας. Ήταν βασικά ένα απολαυστικά κακοπαιγμένο παιχνίδι.

Στο δεύτερο δωδεκάλεπτο, στο οποίο σημειωτέον οι δύο ομάδες δεν σούταραν καθόλου καλά, ο Terry Stotts, προκειμένου να αποφύγει κάποιο σερί από το εκτός ρυθμού Golden State, ξεκίνησε να κάνει το Hack-A-Bogut. Ο Αυστραλός με τις 3/6 βολές προσέφερε τρεις ξεκούραστους πόντους στην ομάδα του, που μέχρι εκείνο το σημείο πάσχιζε να ξεπεράσει τους πενήντα πόντους, παρόλο που το παιχνίδι παίζονταν σε φρενήρη ρυθμό. Το αληθινά τραγικό ήταν όμως ότι ο Steve Kerr θέλησε να απαντήσει και εκείνος με “οφθαλμό αντί οφθαλμού”, κάνοντας ο ίδιος ένα Hack-A-Human, στο οποίο, μην έχοντας κάποιο συγκεκριμένο στόχο, έκανε φάουλ στους Harkless, Davis και Aminu. Οι διαφωνίες μας με την συγκεκριμένη τακτική δεν είναι τόσο ηθική φύσεως (αντικειμενικά είναι εύκολο να βάλεις τις ελεύθερες βολές), όσο λόγω του ότι ακολούθησαν τον βασανιστικό αγώνα μεταξύ Raptors και Heat και ο ήλιος είχε ήδη ανατείλει δίχως να έχουμε φθάσει καν στο δεύτερο ημίχρονο. Ευτυχώς, το παιχνίδι θα μας αποζημίωνε αργότερα. Αφού προηγουμένως είχε δει άπειρες κατοχές που ξεκινούσαν με ένα pick’n’roll στην κορυφή της ρακέτας μεταξύ του σταρ point guard και του center, με τους τρεις συμπαίκτες να περιμένουν στο τρίποντο για την πάσα. Και τους Lillard και Curry να έχουν σπάσει τα καλάθια, μιας μέχρι ενός σημείου στην τελευταία περίοδο είχαν αθροιστικά οι δυο τους 2/21 τρίποντα.

Οι δύο καλύτεροι scoring guards του γαλαξία είχαν πετύχει ένα λιγότερο τρίποντο από τον Marresse Speights, έχοντας πάρει 18 περισσότερες προσπάθειες! Ναι, ήταν τέτοιο παιχνίδι, σε σημείο, που λόγω της νύστας, να με έχει πείσει πως βρίσκομαι σε ένα από αυτά τα παράλογα όνειρα, στα οποία η πραγματικότητα είναι οριακά αληθοφανής, αλλά τόσο διαστρεβλωμένη ώστε να νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν μπορείς να το ερμηνεύσεις και να ξυπνήσεις.

Μέχρι το σημείο που άρχισαν να ευστοχούν και οι δύο από μακριά, με τον Dame να έχει 3/6 και τον Steph 5/7 τρίποντα στο φινάλε του αγώνα. Όχι, πως τα σουτ που έπαιρναν στο τέλος ήταν πιο λογικά. Απλά πλέον είχαν ζεσταθεί και το έβλεπαν βαρέλι βάζοντας τα πιο παράλογα σουτ.

Η παράταση ετοιμαζόταν να ξεκινήσει και όλα μα όλα έδειχναν Portland.

Το Moda Center, που είναι εύκολα μία από τις καλύτερες έδρες του ΝΒΑ, είχε πάρει φωτιά.

Ο Shaun Livingston, ο παίκτης εγγύηση στις κρίσιμες κατοχές για το Golden State είχε αποβληθεί με δύο τεχνικές ποινές από την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου.

Ο Andrew Bogut ήταν ήδη στον πάγκο με έξι φάουλ.

Τους δύο συμπαίκτες του, ετοιμαζόταν να ακολουθήσει ο MVP της καρδιάς και του μυαλού μας, Draymond Green.

Οι Lillard, McCollum, και ο Aminu έμπαιναν τέρμα ζεστοί. Και μιας και ο λόγος στον Lillard…

Και το κυριότερο, ο Steph Curry είχε ξεπεράσει κατά πολύ τον αγωνιστικό χρόνο που του αναλογούσε, αφού είχε επιστρέψει μετά από ένα τόσο σοβαρό τραυματισμό, μόλις μετά από 15 μέρες. Ενώ στην αρχή υπολογιζόταν να αγωνιστεί μόλις είκοσι λεπτά, αυτός είχε φθάσει τα 32, χάρη σε μια χορηγία του διαιτητή Scott Foster στο κοινό, καθώς, μετά την αποβολή του Shaun Livingston με δύο τεχνικές ποινές, οι Warriors, έχοντας μείνει δίχως point guard, ρίσκαραν να ξεζουμίσουν τον Steph.

Όλα φάνταζαν ιδανικά για τους Blazers, αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως ο Steph Curry θα έστηνε μία παράσταση αντάξια του εορτασμού για το δεύτερο συνεχόμενο MVP του. Και ειλικρινά είναι αδιανόητο πως ο Curry καταφέρνει να μας εκπλήσσει ενώ έχουμε μάθει να περιμένουμε τα πάντα από αυτόν. Βρίσκοντας ρυθμό ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόταν, ξεκίνησε σκοράροντας τους πρώτους 12 πόντους των Warriors, ευστόχησε στα 6 από τα 7 τελευταία τρίποντα που πήρε, και συνολικά στην παράταση έβαλε 17 πόντους, κάνοντας ρεκόρ για πόντους σε έξτρα πεντάλεπτο αγώνα playoffs. Τελείωσε το παιχνίδι με 40 πόντους, 9 rebounds και 8 assists, και με τους Blazers να σκοράρουν 14 πόντους στον έξτρα χρόνο, τρεις λιγότερους από τον Curry. Το 3-1 στη σειρά ήταν γεγονός, με τελικό σκορ 132-125.

Και το καλύτερο από όλα, πήρε το ρεκόρ για περισσότερους πόντους σε παράταση από τα χέρια του σιχαμένου Gilbert Arenas, κάνοντας τον κόσμο μας ένα λίγο καλύτερο μέρος.

Και μετά το τέλος του αγώνα ο Steve Kerr αποκάλυψε άθελά του το playbook που χρησιμοποιούσε φέτος στους Pelicans ο περσινός του βοηθός, Alvin Gentry.

Μέσα σε όλα αυτά πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η εμφάνιση του Draymond, ο οποίος τελείωσε τον αγώνα με 21 πόντους, 9 rebounds, 5 assists, 4 κλεψίματα και 7 κοψίματα, έφθασε ένα κλέψιμο μακριά από το 5×5, το οποίο θα ήταν και πρώτη φορά που θα είχε επιτευχθεί στην ιστορία των playoffs. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να δώσουμε στο ρεκόρ καριέρας με επτά κοψίματα, το οποίο είναι επίδοση με την οποία μας άφησε για ακόμη μία φορά με το σαγόνι στο πάτωμα αυτός ο υπέρβαρος small forward, που είναι πολύ κοντός για να παίξει power forward και δεν μπορεί να πηδήξει ούτε βρεγμένη εφημερίδα.

“Ο Draymond Green είναι το μπάσκετ”.-

Επόμενα παιχνίδια

Τρίτη 10 Μαίου, 3.00 πμ, Thunder @ Spurs, AT&T Center, San Antonio, Texas

Τετάρτη 11 Μαίου, 3.00 πμ, Heat @ Raptors, Air Canada Centre, Toronto, Ontario

Τετάρτη 11 Μαίου, 5.30 πμ, Blazers @ Warriors, Oracle Arena, Oakland, California