NBA Playoffs Report – Miami Heat vs. Toronto Raptors Game 7

Posted on May 16 2016 - 8:10pm by The Ball Hog

Το σενάριο και για τις δύο ομάδες πριν το ξεκίνημα των playoffs, τις ήθελε να φτάνουν εύκολα ή δύσκολα (με την πλάστιγγα να γέρνει προς το εύκολα) στους τελικούς της Ανατολής, έτοιμες και αποφασισμένες να αμφισβητήσουν την κυριαρχία των Cavs του LeBron που θέλουν να φέρουν έναν τίτλο στην καταραμένη αθλητικά πόλη του Cleveland. Οι Raptors βάσιζαν την αισιοδοξία τους στην εκπληκτική regular season και τον συνεχώς βελτιούμενο κορμό τους, που έχει χτιστεί και σφυρηλατηθεί στο πέρασμα των ετών με μικρές μόνο αλλαγές, ενώ οι Heat του Miami, σαν να αναγνώριζαν ως διαδικαστικό τον χαρακτήρα της κανονικής περιόδου, πόνταραν στην σωρευμένη ποιότητα και εμπειρία των Wade, Johnson, Deng, Dragic και το λαχείο που έπιασαν στο πρόσωπο του Whiteside. Κανείς τους δεν περίμενε ότι θα περάσει των παθών του τον τάραχο για να αναμετρηθεί με τους ξεκούραστους Cavs. Τελικά, νικητές της επώδυνης αυτής μονομαχίας αναδείχθηκαν οι Toronto Raptors, οι οποίοι πέρασαν δια πυρός και σιδηρού, αλλά κατόρθωσαν να φτάσουν το franchise του Καναδά σε Tελικούς Περιφέρειας για πρώτη φορά στην ιστορία του.

NBA Shootaround

Miami Heat @ Toronto Raptors: 89 – 116 (TOR advances 4-3)
Dry spell

Πολύ καημό το είχαν εκεί στον Καναδά να δούνε μια μέρα την ομάδα τους να φτάνει στους τελικούς της Ανατολής. Την χαρά τους δεν τους την είχε δώσει το 2001 ο “Vinsanity”, όταν αστόχησε στο τελευταίο σουτ στο έβδομο παιχνίδι μέσα στην Philadelphia και έχασε τόσο την απίστευτη μονομαχία με τον διαπλανητικό Iverson, όσο και την σειρά.

Για όσους δεν το θυμούνται, αυτά είχαν γίνει:

Για όσους δεν το είχαν καν προλάβει, ευχόμαστε ό,τι χειρότερο, ζηλεύοντας τα νιάτα τους.

We the North

Από τότε πέρασε πάρα πολύς καιρός, άλλαξαν πρόσωπα και καταστάσεις, το Toronto έμεινε αμέσως μετά μόνο του να εκπροσωπεί τον Καναδά, αλλά η δίψα έμεινε ακόρεστη. Πριν τον αγώνα, το twitter κόντεψε να γκρεμιστεί, αφού τα σχετικά με το ματς και την σειρά tweets το είχαν κάνει ένα από τα κορυφαία trend παγκοσμίως.

Και για να φτάσει αυτή η πολυπόθητη ώρα, χρειάστηκε να περάσουν εκ νέου, μετά την Indiana, “δια πυρός και σιδήρου” από επτά ματς, τα οποία διαίρεσαν τα γραφεία του Ball Hog με μια γραμμή αίματος, χωρίζοντας αυτούς που έλεγαν “πονάνε τα ματάκια μας” από αυτούς που υποστήριζαν “πως κάνετε έτσι, playoffs στην Ανατολή είναι, τί περιμένατε;”. Οι δε κέρδισαν το ξύλο, αλλά οι μεν το επιχείρημα, καθώς πράγματι το θέαμα ως καθαυτό ήταν κάπως αβυσσαλέο. Χαρακτηριστικό είναι πως στην σειρά οι Raptors είχαν 14,8 apg και οι Heat 13,6 apg, αθροίζοντας σε 28,4 apg, το χειρότερο άθροισμα τα τελευταία 10 χρόνια στα playoffs!

Όσον αφορά τη διαμάχη για το θέαμα αυτό καθ’ αυτό πάντως, θα μπορούσαμε να πούμε πως η σειρά των Blazers με τους Warriors ήταν ένα πραγματικό κομψοτέχνημα, μία μάχη που θα εκτυλισσόταν σκηνοθετημένη από τον Ang Lee σε πανέμορφα τοπία με αέρινες μονομαχίες απαράμιλλης αισθητικής, όπου ο νικητής και ο ηττημένος λίγη σημασία έχουν, γιατί ο σεβασμός έχει ήδη κερδηθεί. Το βασικό χαρακτηριστικό μιας τέτοιας μονομαχίας που λαμβάνει την μορφή μιας μπασκετικής ραψωδίας, είναι πως το μπάσκετ που παίζεται  έχει μία αυταξία από μόνο του, και οι  μονομάχοι είναι απλά τα όργανα σε μία ορχήστρα που παίζει την πιο σπουδαία μουσική που σε κάνει να ονειροπολείς.

Για να έρθουμε στο θέμα μας, λοιπόν, τίποτα στην σειρά Miami – Toronto δεν μας έκανε να ονειροπολήσουμε. Η μουσική δεν ήταν καν μουσική, ήταν θόρυβος. Η μονομαχία δεν είχε τίποτα αριστοτεχνικό, τίποτα μοντέρνο, ήταν ωμή ανταλλαγή χτυπημάτων μέσα στις λάσπες. Το θέαμα ήταν ανύπαρκτο όσον αφορά την εκλεπτυσμένη του μορφή με την οποία το συναντήσαμε στην μάχη του Golden State με το Portland, ωστόσο μπορούμε κάλλιστα να ισχυριστούμε πως στην πραγματικότητα το ζευγάρι της Ανατολής ήταν πιο θεαματικό. Και αυτό γιατί εδώ συναντήσαμε μια μάχη επιβίωσης, μία μάχη ενστίκτων, γεμάτη αδυναμίες, γεμάτη απογοητεύσεις, γεμάτη τραυματισμούς, ηρωικές ιστορίες, προσωπικές υπερβάσεις, μια πάλη των πρωταγωνιστών με τους εσωτερικούς τους δαίμονες που βρήκαν στο τέλος την κάθαρση. Η μάχη της Ανατολής ήταν εντυπωσιακή ακριβώς γιατί ήταν η πιο ανθρώπινη1)Φυσικά μιλάμε για τα δεδομένα του ΝΒΑ, όπου ακόμα και αυτή η φτωχή σε απόδοση σειρά ήταν ευχάριστη στο μάτι – δεν σημαίνει ότι στο αντίστοιχο ελληνικό ντέρμπι των αρμάδων του Σφαιρόπουλου εναντίον Πεδουλάκη θα είμαστε ευχαριστημένοι αν τα ματς λήξουν 55-52 όπως είναι εξαιρετικά πιθανό.

Ακόμα κι έτσι, όμως, οι Raptors ήταν η καλύτερη ομάδα, ιδιαίτερα στο τελευταίο ματς, στο οποίο βρέθηκαν σε εξαιρετική μέρα επιθετικά.

Αλλά και συνολικά στη σειρά, οι Raptors ήταν καλύτεροι των Heat, αφού, αφ’ ενός κοντά στο καλάθι τους χτύπησαν πάνω στην απουσία των Bosh-Whiteside με την υπέρβαση που ακούει στο όνομα Bismack Biyombo, και αφ’ ετέρου, στην περιφέρεια, τους κέρδισαν κατά κράτος: περισσότερο σκοράρισμα, περισσότερες assists, περισσότερα κλεψίματα.

Right time, right place: The Lowry & DeRozan story

Η δυστοκία των Lowry και DeRozan έτεινε να γίνει το leitmotif των φετινών playoffs. Οι δυο τους, σαν πρωτοτυπικός χολιγουντιανός ήρωας, μπήκαν αιμοδιψείς και φοβεροί στα playoffs, φαινομενικά ικανοί να ανταποκριθούν σε κάθε πρόκληση – κι όμως για τον έναν ή τον άλλο λόγο, αποδεικνύονταν ξανά και ξανά λίγοι, έχοντας μπει σε έναν φαύλο κύκλο αστοχίας και εκβίασης καταστάσεων, με μια ξεροκεφαλιά που χειροτέρευε την κατάσταση. Κι όταν έπιασαν πάτο και έγιναν πια punch line ακόμα και για τους casual NBA fans, αναγεννήθηκαν από τις στάχτες τους και επέστρεψαν “with a vengeance” για να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις που άφησαν στον Καναδικό λαό. Ιδίως ο Kyle Lowry, μεστός πια στα 30 του, συνειδητοποίησε το ”τώρα ή ποτέ” που υψωνόταν μπροστά του και είδε το παλιό είδωλο (Dwyane Wade) που βρισκόταν απέναντί του και με αίμα στο μάτι όρμηξε στο έβδομο και κρίσιμο παιχνίδι σαν το pitbull που είναι. Άρπαξε τους αντιπάλους του από τον λαιμό με ζωώδη ένταση στους κυνόδοντές του και δεν τους άφησε να πάρουν ανάσα μέχρι να φτάσει στον στόχο του, να προστατεύσει τον λόγο για τον οποίο αγωνίζεται. Υπερασπίστηκε τις αξίες του με 35 πόντους, 7 rebounds, 9 assists και 4 κλεψίματα, δίχως να αφήσει αμφιβολία για το ποιος είναι ο κυρίαρχος παίκτης της σειράς. Το +31 του είναι ενδεικτικό της κατακλυσμιαίας ορμής που παρέσυρε το Miami, το οποίο μέχρι το ημίχρονο κρατιόταν στην επιφάνεια, και ενίοτε απειλούσε το ίδιο να πνίξει τους Raptors, οι οποίοι παρότι άστοχοι, ήταν μπροστά χάρη στα κερδισμένα fouls και την ευκολία με την οποία ανανέωναν επιθέσεις. Με το που γύρισαν οι ομάδες από τα αποδυτήρια, ο Lowry ήταν καταιγιστικός. 12 πόντοι και 4 assists στην τρίτη περίοδο και άλλοι 7 με 2 assists και 2 κλεψίματα στην τελευταία, όταν οι Raptors έβαλαν το παιχνίδι για ύπνο. Τι κι αν ο άνθρωπος που έδινε ανάσες και βοήθειες όλη τη χρονιά στον Lowry, και συμμάζευε τα πράγματα όταν ο Kyle έβγαινε εκτός ελέγχου, ο Cory Joseph, ήταν άφαντος για άλλο ένα παιχνίδι, ο PG του Toronto έπαιξε και γι’ αυτόν.

Σπουδαίος σε αυτή την σειρά ήταν φυσικά και ο DeRozan, ο οποίος, αντιγράφοντας το περσινό μοτίβο του Steph Curry, αποφάσισε να βάλει την κορούλα του να στείλει το μήνυμα στους Heat.

Αν υποθέταμε πως η διαφορά ανάμεσα στο Miami και στο Toronto ήταν η ότι οι Dragic-Wade έκαναν καλή σειρά, ενώ Lowry-DeRozan -από το τέταρτο παιχνίδι και μετά- ηγεμονική, θα λέγαμε την μισή αλήθεια. Και επειδή εμείς εδώ στο Ball Hog με σήμα το γουρούνι, σιχαινόμαστε το ψέμα και την υποκρισία, η άλλη μισή αλήθεια ήταν το matchup “Biyombo vs Κανένας”.

Αυτό ήταν το δεύτερο στοιχείο, που δεν περίμεναν οι δύο ομάδες, την απώλεια των centers τους. Οι Heat κατάφεραν να επιβιώσουν στο έκτο παιχνίδι με τον rookie Justise Winslow των δύο μέτρων να επανδρώνει τη θέση “5”, καθώς ο Biyombo ήταν ανέλπιστα παθητικός. Το σκηνικό, όμως, άλλαξε στο έβδομο παιχνίδι στο Toronto, o Biyombo συνειδητοποίησε την σωματική του κυριαρχία πάνω στον Justise Winslow. Οι προσπάθειες του τελευταίου ήταν συγκινητικές προσωπικά, και χαριτωμένες στον εξωτερικό παρατηρητή, σε κάθε rebound-υπέρβαση, κάθε θυσία του κορμιού του και άμυνα στο καλάθι. Το χαριτωμένο, όμως, δεν είναι πάντα αποτελεσματικό, και ο Bismack Biyombo, με κυνισμό βετεράνου, άφησε στο πλάι τεχνικά κομμάτια (που δεν έχει και πλούσια άλλωστε) και εκμεταλλεύτηκε τα προσόντα του, βουτώντας με όλη του την ορμή προς το καλάθι, τελειώνοντας φάσεις με δύναμη, και ένα μεταδοτικό χαμόγελο αυτοπεποίθησης που συμβόλιζε το βάρος που φεύγει από όλη την ομάδα των Raptors όσο σιγά-σιγά επιστρέφουν στο παιχνίδι τους. Πραγματικά, ελλείψει κάποιου που όντως έχει παίξει center στην ζωή του, και όχι του καημένου του Winslow, ο Biyombo έκανε θραύση, αφού ό,τι πέρναγε από πάσα σε αυτόν στην περίμετρο των 4-5 μέτρων, κατέληγε σε monster dunk. Κάτι τέτοιο δηλαδή:

Ή κάτι τέτοιο.

Δεν έχει νόημα να επεκταθούμε πολύ στην περίπτωση του Biyombo, αφού αναφερθήκαμε εκτενώς σε προηγούμενο report. Απλώς να πούμε πως οοοοοοοόλο και πλησιάζει το matchup των playoffs overachievers “Kiwi Phenom” – “Biz”, που είχαμε τότε προετοιμάσει ως “pro” απέναντι στα “cons” τελικών Thunder-Raptors.

Πάντως, χτες ήταν σπουδαίος ο Biyombo – και σε μια σειρά σπουδαίων εμφανίσεων, στο τελευταίο και κρίσιμο ματς έκανε την σπουδαιότερη: 17 πόντοι, 16 rebounds, 2 blocks, +25, και μοναδικός του “λεκές” η αδυναμία του στο “Hack-a-Biz”, όπως φαίνεται από τις 5/12 FT. Καταλαβαίνει κανείς πόσο σπουδαίος ήταν ο Biyombo, όταν ο παρακάτω παιχταράς ζητάει να φωτογραφηθεί μαζί του.

Επιπλέον, παρατηρώντας το άνωθεν “τουή”, δεν μπορούμε παρά να παινέψουμε το ντύσιμο του “Biz”…

…το οποίο έρχεται μάλλον σε πλήρη αντίθεση με το “hobo” look του Carroll.

Χαιρετίζουμε πάντως την ολική επαναφορά του τελευταίου, ο οποίος, παρά το αναμενόμενα μέτριο “φίνις” στην regular season, το νωθρό ξεκίνημα στα playoffs και τον νέο – ελαφρύτερο – τραυματισμό του σε αυτή την σειρά, ήταν ως συνήθως αφανής και καταλυτικός, με γεμάτη statline, όπου έγραψε 10,9 ppg/ 4,9 rpg/1 apg/1 spg/46,4% FG/47,8% 3P/33,9 mpg, αλλά και “σβήσιμο” των αντιπάλων του, καθώς αυτοί έγραψαν, ο μεν Deng μόλις 7,6 ppg/5,3 rpg/1,6 spg/35,8% FG/22,2% 3P/36,8 mpg, και ο δε Johnson με 13,6 ppg/5,1 rpg/2,1 apg μεν, σε 36,6 mpg και με 41,2% FG και 12,3% 3P.

Ο θρύλος του Wade

Για λόγους που δεν είναι ανοιχτά σαφείς, μια περίεργη συγκινησιακή αύρα συνόδευε τον “Flash” σε αυτή την postseason. Δάκρυα στο game 7 ενάντια στους Hornets, δηλώσεις για “συνάντηση της μοίρας” με τον LeBron στους τελικούς, βουρκωμένο και απρόσμενα γηρασμένο βλέμμα χτες προς την λήξη του αγώνα, καθώς η διαφορά είχε θρονιαστεί για τα καλά πάνω από τους 20. Ένας από τους all-time postseason greats έδειξε πως το πνεύμα δυνατό, η σάρκα όμως αδύναμη, αφού συμπερασματικά, ο Wade αδυνατούσε να παρακολουθήσει καθοριστικά την σειρά. Άφησε, όμως, τα φετινά playoffs με μια μικρή παρακαταθήκη…

Από ψυχολογικής άποψης, ο Wade, από τις αρχές κιόλας του δεύτερου ημιχρόνου, έμοιαζε να αποδέχεται την ήττα, να αδειάζει σωματικά και πνευματικά, αφήνοντας τα ηνία στον Goran Dragic. Ίσως η κούραση να μην του επέτρεπε να εφορμά στο καλάθι όπως μας έχει συνηθίσει, ίσως η συνειδητοποίηση ότι δεν έχει ελπίδα με τέτοιο φόρτο απέναντι σε έναν ξεκούραστο LeBron & Co., σε κάθε περίπτωση όμως ο Dwyane Wade δεν ήταν ο αναμενόμενος καθοριστικός παράγοντας στο κλείσιμο του παιχνιδιού, αλλά περισσότερο οικειοθελές άθυρμα στις ορέξεις του Toronto.

Επόμενα παιχνίδια

Για τους Heat, το tip-off της σεζόν 2016-17. Στα σοβαρά όμως, Τρίτη βράδυ (ξημερώματα Τετάρτης για εμάς) στις 03.30, η Quicken Loans Arena του Cleveland θα ανοίξει και πάλι μετά από τις 4 Μαίου και το δεύτερο παιχνίδι της σειράς Cavs – Hawks, που ολοκληρώθηκε με δυο νίκες στην Atlanta, και οι Cavaliers θα υποδεχτούν τους Raptors στο Game 1 των Τελικών της Ανατολής.

References
1 Φυσικά μιλάμε για τα δεδομένα του ΝΒΑ, όπου ακόμα και αυτή η φτωχή σε απόδοση σειρά ήταν ευχάριστη στο μάτι – δεν σημαίνει ότι στο αντίστοιχο ελληνικό ντέρμπι των αρμάδων του Σφαιρόπουλου εναντίον Πεδουλάκη θα είμαστε ευχαριστημένοι αν τα ματς λήξουν 55-52 όπως είναι εξαιρετικά πιθανό