Η Ένοχη Απόλαυση που Λέγεται Knicks

Posted on Dec 14 2018 - 10:59am by Gus Chr

Μέσα στην όλη παράνοια των παραγωγικών επιθέσεων, των ρεκόρ που καταρρίπτονται μέρα με τη μέρα, στην ανατολική ακτή, στη Μέκκα, ο David Fizdale έχει αναλάβει το δύσκολο έργο να ανδρώσει μπασκετικά ένα τσούρμο πιτσιρικάδες και να τους “δέσει” μαζί με μερικούς ρολίστες και τον Tim Hardaway Jr., καθώς περιμένει την επιστροφή του Kristaps Porzingis. Και μπορεί τα αποτελέσματα να μην είναι νικηφόρα, αλλά η όλη διαδικασία έχει τη δική της μαγεία. Κυρίες και κύριοι, οι Knicks.

Δεν σας κρύβω πως όταν τον περασμένο Μάιο οι Knicks ανακοίνωναν τον David Fizdale ως τον νέο προπονητή της ομάδας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, σκέφτηκα μόνο θετικά πράγματα για αυτούς. Και ήταν η πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό που συνέβη κάτι τέτοιο. Δεν είναι λίγες οι φορές, άλλωστε, που η ομάδα της Νέας Υόρκης έχει γίνει αντικείμενο χλεύης από Μέσα και οπαδούς, τόσο για το αγωνιστικό της πρόσωπο, όσο και για τις επιλογές του front office. Τα περασμένα χρόνια υπήρξαν πολλά άρθρα που κατακεραύνωναν τον οργανισμό σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και το δικό μας, ενώ ακόμα και στην σειρά “Suits” o Harvey Specter αντιδράει με την δεύτερη ατάκα, όταν η Donna του λέει:

I have good news” – “James Dolan died and left me the Knicks1)S04E04 – 27:50?”.

Γίνεται εύκολα αντιληπτό λοιπόν πως το franchise δεν διάγει και τις καλύτερες ενδοαγωνιστικές και εξωαγωνιστικές του μέρες. Ωστόσο, από το καλοκαίρι του 2017 άρχισε να φαίνεται ένα μικρό φως στην άκρη του τούνελ, με την πρόσληψη του Scott Perry για την -πολύπαθη- θέση του General Manager. Τι εστί Scott Perry; Πριν περάσουμε στα κατά καιρούς διοικητικά του πόστα, είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως έπαιξε football για το πανεπιστήμιο του Michigan, έγινε all-american το 1951 και αγωνίστηκε για τους Pittsburgh Steelers, όπου έγινε ο πρώτος αφροαμερικανός βοηθός προπονητή στο NFL. Το πέρασμά του στο NBA έγινε μέσα από μία σειρά από front offices και έχουν όλα σημαντικές στιγμές.

Το 2000 προσλήφθηκε από τον Joe Dumars στους Detroit Pistons, στη θέση του front office executive, όντας μέλος της ομάδας που έχτισε το ρόστερ των έξι συνεχόμενων παρουσιών στους τελικούς της Ανατολής, από το 2003 ως το 2008, και φυσικά του Πρωταθλήματος το 2004. Το 2007/08 διατέλεσε assistant general manager των Sonics και ήταν ένας από τους ανθρώπους που βοήθησε να γίνει draft o Kevin Durant. Μετά την πώληση των Sonics και την μεταφορά τους στην Oklahoma, o Perry έγινε αντιπρόεδρος των Pistons κατά την περίοδο 2008-2012. Τον Ιούνιο του ’12 προσλαμβάνεται από τους Orlando Magic, για την θέση του αντιπροέδρου και assistant general manager και συμμετέχει στις επιλογές των Victor Oladipo, Aaron Gordon, Elfrid Payton και Mario Hezonja2)Ok, υπήρξε μια αστοχία εδώ.. Τον Απρίλιο του 2017 προσλαμβάνεται από τους Kings για τη θέση του αντιπροέδρου, στην οποία όμως κάθισε για τρεις μήνες, καθώς οι Knicks του πρόσφεραν την τωρινή του θέση. Ως αποζημίωση, η Νέα Υόρκη πρόσφερε ένα pick β’ γύρου για το 2019 στους Kings, καθώς και χρήματα. Και φτάνουμε στην τρέχουσα περίοδο, όπου μπορεί μεν οι Knicks να μην είναι ανταγωνιστικοί σε υψηλό επίπεδο, αλλά γίνεται εύκολα αντιληπτό πως μιλάμε για μια ομάδα που έχει μπει ξεκάθαρα σε μια διαδικασία.

Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει έναν εξαιρετικό προπονητή, μία καλή μαγιά νεαρών παιχτών και ένα front office του οποίου τα πρώτα δείγματα είναι θετικά.

Αλλά ας τα πάρουμε ένα-ένα.

Η Προσέγγιση Fizdale

Θα μπορούσαμε να “δαπανήσουμε” αρκετές αράδες γράφοντας για την αγωνιστική φιλοσοφία του “Fiz”. Να πούμε πως εκμεταλλεύεται το mobility των ψηλών του, το πως επιχειρεί με το pace n’ space να ανοίγει τους χώρους και να ψάχνει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, είτε για το σουτ, είτε για το drive. Ωστόσο, με αυτόν τον νεανικό κορμό είναι πολύ πιο σημαντικό3)Τουλάχιστον αυτό θεωρεί ο γράφων. να εστιάσουμε στην ψυχολογική του προσέγγιση και στο πως ανταποκρίνονται οι παίχτες του. Προφανώς θα φτάσουμε και στα νούμερα, αφού στο μπάσκετ αυτά ορίζουν την έκβαση ενός παιχνιδιού. Η προσέγγιση του 44χρονου coach, λοιπόν, θυμίζει εν πολλοίς εκείνη που έχει ένας δάσκαλος.

Ένας δάσκαλος που έχει το προστατευτικό ένστικτο για τους -νεαρούς- παίχτες του και που όπου σταθεί και όπου βρεθεί τους καλύπτει. Δεν είναι λίγες οι φορές που στα πρώτα 20 πρώτα παιχνίδια της σεζόν 2018-19, ο Τύπος και οι φίλοι των Knicks “κατακεραύνωναν” παίχτες όπως ο Frank Ntilikina και ο Kevin Knox. Εν μέρει καταλαβαίνουμε τους φίλους του οργανισμού. Έχουν πολλά χρόνια να δουν κάτι αξιόλογο στο Garden και η δίψα τους για μια άμεση διάκριση έστω παρουσία στην post season είναι τεράστια. Έτσι όταν βλέπουν τον Ntilikina να έχει προσφέρει μόλις δύο rebounds σε δύο παιχνίδια, ο εκνευρισμός είναι διάχυτος. Και εκεί είναι που μπαίνει η προστασία του Fizdale:

Ωστόσο μη νομίζετε πως για αυτά τα δύο άσχημα παιχνίδια δεν υπήρχε “ποινή” για τον νεαρό Γάλλο, ίσα-ίσα. O Fizdale τον άφησε στον πάγκο για τρία συνεχόμενα παιχνίδια, χωρίς όμως να προσπαθεί να βρει τον αποδιοπομπαίο τράγο πάνω στον παίχτη του. Το έκανε ως μια διαδικασία εκμάθησης. Πώς φάνηκε αυτό; Από την ανταπόκριση και αντίδραση που είχε ο Ntilikina στα παιχνίδια με Nets και Hornets, όταν συνολικά σε 35 λεπτά συμμετοχής είχε 25 πόντους, 10/17 σουτ εκ των οποίων τα 5/8 ήταν τρίποντα.

To ίδιο -περίπου- συνέβη και με την περίπτωση του Knox. Μπορεί να μην τον άφησε στον πάγκο ο Fizdale, αλλά του μείωσε αρκετά τον χρόνο συμμετοχής του σε αρκετά παιχνίδια μέσα στην σεζόν. Πριν την πρώτη μεγάλη του εμφάνιση απέναντι στους Bucks (26/4/4/1/1), ο Knox είχε αγωνιστεί συνολικά περίπου 31 λεπτά σε τρία παιχνίδια, κόντρα σε Pelicans, Grizzlies και Pistons. Με το παιχνίδι στην Philadelphia να μεσολαβεί, ο Knox έπαιξε για σχεδόν 37 λεπτά με το Milwaukee, ενώ την περασμένη Κυριακή έπαιξε για 41 λεπτά κόντρα στους Hornets, “γράφοντας” ένα γεμάτο double-double με 26 πόντους και 15 rebounds. Προφανώς δεν είμαστε μέσα στα αποδυτήρια των Knicks για να ξέρουμε τι γίνεται, ούτε καν στο “Μεγάλο Μήλο”, αλλά βλέποντας αυτές τις διάφορες αναρτήσεις στα Social Media και τις ιστορίες που βγαίνουν από τον Τύπο, αντιλαμβανόμαστε πως οι παίχτες του “Fiz” είναι έτοιμοι να περάσουν μέσα από τοίχο αν τους το πει.

Η εμπιστοσύνη, λοιπόν, που μοιάζει να χτίζεται μεταξύ προπονητή και παιχτών στην παρούσα φάση, είναι πιο σημαντική από τα αποτελέσματα. Οι νεαροί παίχτες επιδίδονται συχνά – πυκνά σε hustle plays, κάτι που έχει σαφώς το στίγμα του Fizdale, δεν επιχειρούν υπερβολικά σουτ, προσπαθούν να παίξουν ομαδικά, προσπαθούν να βρουν τη χημεία τους σε άμυνα και επίθεση και, το κυριότερο, ακούν αυτά που τους λέει ο προπονητής τους. Και ενώ, όπως είπαμε, τα αποτελέσματα δεν είναι νικηφόρα, η διαδικασία αυτή είναι απολαυστική αν σου αρέσει το μπάσκετ.

Νεανικός Κορμός

Αυτό που κάνει την διαδικασία απολαυστική είναι η παρουσία των νεαρών παιχτών. Την προσπάθειά τους να φτάσουν σε ένα υψηλό επίπεδο, κάνοντάς το κάθε βράδυ μέσα από τη διαδικασία των λαθών και των κακών παιχνιδιών. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως οι Knicks δεν διαθέτουν εκείνον τον βετεράνο/μέντορα που θα ασχοληθεί μαζί τους, θα τους καθοδηγήσει, θα γίνει “η φωνή” της λογικής, των “do’s and don’ts”. Ο Courtney Lee έχει μεν 10 χρόνια εμπειρία και τα όσα αναφέρονται προς το πρόσωπό του από τους συμπαίκτες του είναι άκρως κολακευτικά, ωστόσο ουδείς νομίζω θεωρεί τον 32χρονο μέντορα, ή τον παίχτη που μπορεί να τον δει σε αυτόν τον ρόλο. Αυτό φυσικά γράφεται σαν αίσθηση και προφανώς μπορεί να μην έχει σχέση με την πραγματικότητα.

Από εκεί και πέρα, οι Knicks απαρτίζονται από τους Knox, Robinson, Trier (rookies), Ntilikina, Kornet (sophomores), Baker (τρίτη χρονιά), Porzingis, Mudiay, Hezonja (τέταρτη χρονιά), Vonleh (πέμπτη χρονιά), Hardaway, Burke (έκτη χρονιά), Κanter, Thomas (όγδοη χρονιά) και τον πραναφερθέντα Lee. Αν βάλουμε στην εξίσωση πως αφενός ο καλύτερος παίχτης αυτού του ρόστερ, o Porzingis, δεν έχει σαφές χρονοδιάγραμμα επιστροφής, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως αυτό το ρόστερ δεν είναι για πολλά πράγματα, από πλευράς επιθυμητών αποτελεσμάτων. Αυτό φαίνεται και στην πράξη.

Οι Knicks αποτελούν την 22η ομάδα στην Λίγκα, όσον αφορά το Offensive Rating, 29η για το Defensive Rating, ενώ στο pace βρίσκονται λίγο πιο κάτω από τη μέση (17η θέση), απόρροια αυτού του νεανικού κορμού4)Πηγή: basketball-reference.com. Κι αν το ομαδικό κομμάτι είναι μια μακροπρόθεσμη διαδικασία που θα σμιλευτεί σιγά-σιγά, οι ατομικές επιδόσεις είναι εκείνες που μπορούν να κάνουν τους φίλους των Knicks να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον.

Δείτε, για παράδειγμα, τον Kevin Knox στο παιχνίδι με την Charlotte, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω. Ήρθε από τον πάγκο, σημείωσε 26 πόντους και μάζεψε 15 rebounds. Με αυτήν την επίδοση έγινε μόλις ο δεύτερος teenager που σημειώνει αυτήν την επίδοση στην Iστορία του NBA. Ποιος ήταν ο πρώτος; Ο LeBron James. Παράλληλα, έγινε ο δεύτερος rookie των Knicks τα τελευταία 30 χρόνια, που σημειώνει τουλάχιστον 25 πόντους και μαζεύει 15 rebounds σε ένα παιχνίδι. Ποιος ήταν ο πρώτος; Ο Patrick Ewing. Συμπαθητική παρέα για τον νεαρό Knox.

Και μπορεί ο Knox να θεωρείται ένα από τα πιο “καυτά” ονόματα στον τομέα των rookies, ωστόσο δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τους Mitchell Robinson και Allonzo Trier. Ειδικά για τον πρώτο, δεν περίμενε κανείς μας εδώ στο Hog να πέσει τόσο χαμηλά στο περασμένο draft. Τόσο χαμηλά που δεν το πίστευαν ούτε οι ίδιοι οι Knicks, που προόριζαν το #36 τους για τον Trier. Όταν είδαν πως ο Robinson όμως είναι διαθέσιμος, η επιλογή του ήταν μονόδρομος. Ο Robinson, λοιπόν, είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που δεν φαίνεται να τον πτοεί καθόλου η μετάβασή του από το Λύκειο στο NBA. Και είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο κάτι τέτοιο, αν αναλογιστούμε πως σκόπιμα κατέληξε να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για έναν χρόνο, ώστε να προετοιμαστεί για το NBA.

Όντας ψηλός, αθλητικός, γρήγορος σε πόδια και χέρια, ο Robinson δείχνει από νωρίς πως πρόκειται να γίνει ένας από τα σημεία αναφοράς της Λίγκας, όσον αφορά το rim protection, μιας και μιλάμε για τον ένατο blocker της, με 1,9 block κατά μέσο όρο ως τώρα και 50 στο σύνολο5)Με τη δεκάδα συμπληρώνει ο έτερος rookie, Jaren Jackson Jr.. Και στην επίθεση, όμως, τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Μπορεί να μην “γράφει” μέχρι στιγμής εντυπωσιακά νούμερα, αλλά ο τρόπος που κινείται στο γήπεδο, η ικανότητά του να πηδάει και να βρίσκεται μέσα σε όλες τις φάσεις, τον κάνουν ένα από τα πιο “ωμά” ταλέντα και που αν βελτιωθεί λογικά θα τρομάξουμε. Μέσα σε όλα αυτά, σημαντικό ρόλο θα παίξει και η ενδυνάμωσή του, καθώς όποτε έχει βρεθεί απέναντι σε πιο ογκώδεις αντιπάλους, τα έχει βρει σκούρα. Όμως, δεν θα αργήσει να γίνει και αυτό. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ίσως σε μερικά χρόνια θα τον χαρακτηρίζουμε “steal of the draft”.

Για τον Trier, τα γράψαμε πριν λίγες μέρες. Αυτό που αξίζει να αναφέρουμε είναι πως αγωνίζεται με τέτοια αυτοπεποίθηση και πείσμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί δεν τον επέλεξε κανείς μέχρι το #60. Η ενεργοποίηση του διετούς του συμβολαίου από τους Knicks, συνεπώς, την ώρα που γραφόταν αυτό το άρθρο, μόνο αναμενόμενη την λες.

Tim Hardaway Jr. Όπως Λέμε “Klay Thompson”

Το καλοκαίρι του 2017, οι Knicks προχώρησαν σε μια απόφαση που μας έκανε όλους να απορήσουμε. Μετά, θυμηθήκαμε πως μιλάμε για τους Knicks και συνεχίσαμε τις ζωές μας. Ποια ήταν αυτή; Ο Hardaway αποφασίζει να βγει ως restricted free agent στην αγορά, από τους Atlanta Hawks και οι Knicks -ως “άπλες που είναι”- του πρόσφεραν ένα τετραετές συμβόλαιο αξίας $70,9 εκατομμυρίων6)Πηγή: spotrac.com. Σημειωτέον πως οι Knicks ήταν εκείνοι που είχαν ντραφτάρει τον Hardaway στο draft του 2013 (#24), και το καλοκαίρι του 2015 τον είχαν στείλει στην Atlanta για τα δικαιώματα του Jerian Grant. Φτάνοντας, λοιπόν, στο καλοκαίρι του ’17, οι Knicks προχωρούν στην πρόταση αυτή προς τον 25χρονο, τότε, Hardaway Jr.

Με την συμφωνία του να “τρέχει” εδώ και ενάμισι χρόνο περίπου, και ενώ υπάρχουν ακόμα δύο χρόνια στο συμβόλαιό του7)Ο τέταρτος χρόνος είναι Player Option., οι Knicks έχουν στη διάθεσή τους έναν two-way guard, σε ένα φιλικό συμβόλαιο, που δικαιολογεί τα λεφτά του, εφόσον συνεχίζει να αποδίδει στα ίδια επίπεδα. Μέχρι και πέρυσι, ο 26χρονος Hardaway είχε το μυαλό του μόνο στην επίθεση, ωστόσο με την έλευση του Fizdale τα πάντα άλλαξαν. Δεν θυμόμαστε -σχεδόν- ποτέ τον παίχτη να προσπαθεί να “σπάσει” τα αντίπαλα σκριν, δεν τον θυμόμαστε ποτέ να βάζει το κορμί του στην φωτιά, και αυτά τα νέα στοιχεία στο παιχνίδι του είναι σαφώς επιτυχία του νέου coach. Στα ως τώρα παιχνίδια, η σύγκρισή του με τον -μάλλον καλύτερο two-way shooting guard της Λίγκας- Klay Thompson είναι αναπόφευκτη:

Όχι, δεν παραβλέπουμε την πολύ μεγάλη διαφορά του ποσοστού ευστοχίας που έχουν οι δύο παίχτες, αλλά εδώ θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το εξής: Πως παίρνει τις προσπάθειές του ο Thompson και πως ο Hardaway. Άλλο είναι να υπάρχει ένας shooting guard δίπλα σε Curry-Durant-Green και -οσονούπω και- Cousins, και άλλο είναι οι άλλοι τέσσερις να είναι οι Mudiay-Hezonja-Vonleh-Kanter. Τοποθετώντας το θέμα αυτό σε μια σφαίρα φαντασίας, δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να πω πως αν αυτή την στιγμή “φυτέψει” κάποιος τον Hardaway Jr. στους Warriors, θα είναι τόσο αποτελεσματικός, όσο ο Thompson, τόσο σε επίθεση, όσο και σε άμυνα8)Φτυσμένο τσάι κυλάει στην οθόνη του υπολογιστή του editor από αυτό που μόλις διάβασε….

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως ο Hardaway Jr. δεν ξεχνιέται ποτέ στην άμυνα, απόρροια της γενικότερης κακής αμυντικής λειτουργίας των Knicks, που προς ώρας την δικαιολογούμε λόγω του νεαρού της ηλικίας. Όντας όμως η μόνη μόνιμα σοβαρή επιθετική απειλή των Knicks, τον οδηγεί να παίρνει και πολλές επιλογές στην επίθεση, κάτι για το οποίο μίλησε και ο Fizdale πρόσφατα: “Πρέπει να αρχίσει να εμπιστεύεται περισσότερο τους συμπαίκτες του και να καταλάβει πως βρίσκονται εκεί για να τον βοηθήσουν και να τον αποφορτίσουν. Μόλις γίνει αυτό και ο ίδιος θα γίνει πιο αποτελεσματικός.”

Αναμένουμε με ενδιαφέρον.

Απαραίτητη Ωδή στον Noah Vonleh

Αν ρωτούσατε τον Fizdale ποιος είναι ο πιο ολοκληρωμένος παίχτης των Knicks, η απάντησή του θα ήταν “ο Noah Vonleh”. Αυτό τουλάχιστον μετέδωσε ο Mike Breen την ώρα που περιέγραφε το παιχνίδι των Knicks και των Wizards. Και ενώ η ρήση αυτή έχει την απαραίτητη δόση υπερβολής, η πραγματικότητα είναι άκρως εντυπωσιακή για αυτά που προσφέρει μέχρι στιγμής ο 23χρονος παίχτης. Πηγαίνοντας πίσω στον Οκτώβρη, ο Vonleh προοριζόταν ως αναπληρωματικός του Lance Thomas, κάτι που -ευτυχώς- δεν συνέβη ποτέ. Ο Vonleh αγωνίζεται περίπου για 25,5 λεπτά κατά μέσο όρο και “γράφει” μέχρι στιγμής 8,5 πόντους, 8,0 rebounds, 1,8 assists και 0,9 blocks, όλα τους υψηλά καριέρας. Παράλληλα βρίσκεται σε διαδικασία να πραγματοποιήσει υψηλά καριέρας και στις εξής κατηγορίες:

Όχι κι άσχημα. Πέρα από τους αριθμούς, όμως, είναι η γενικότερη εικόνα του στα παιχνίδια που δεν μπορείς να μην τον παρατηρήσεις. Είναι ο μόνος που μπορεί να πει κάποιος με σιγουριά πως επιδίδεται σε καλό αμυντικό transition, ο τρόπος με τον οποίο διεκδικεί το rebound είναι λες και εξαρτάται η ζωή του από αυτό, ενώ τα box outs θυμίζουν δαγκάνες, βγάζοντας εκτός μάχης τον οποιονδήποτε. Παράλληλα, μιλάμε για έναν παίχτη που βελτίωσε κατά πολύ το περιφερειακό του σουτ, μιας και ως undersized ψηλός έπρεπε να προσθέσει και άλλα στοιχεία στο παιχνίδι του, προκειμένου να γίνει πιο ανταγωνιστικός. Και μιας και μιλάμε για το περιφερειακό του σουτ, έχει 45,1% από τη γραμμή του τριπόντου φέτος. Αν σε όλα τα παραπάνω, προσθέσουμε και το πλέον σημαντικό στοιχείο του, που δεν είναι άλλο από το αμυντικό του versatility, τότε αντιλαμβάνεται κανείς γιατί ο Fizdale (και ο οποιοσδήποτε προπονητής ήταν στη θέση του, φανταζόμαστε) τον λατρεύει.

Η αθλητικότητά του, ο όγκος του, τα γρήγορα χέρια και πόδια του, του επιτρέπουν να μαρκάρει αντιπάλους κάθε θέσης. Ωστόσο, καλύτερο παράδειγμα στην σεζόν, δεν βρήκαμε από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, στην πρόσφατη αναμέτρηση μεταξύ Bucks και Knicks:

Και όλα αυτά από έναν παίχτη που υπέγραψε ένα μερικώς εγγυημένο συμβόλαιο.

Ο Χρόνος Είναι με το Μέρος τους

Ενώ σαφώς σε ατομικό επίπεδο υπάρχουν λόγοι που κάνουν τους φίλους των Knicks να αισιοδοξούν, η μεγάλη εικόνα, που είναι το πως θα αποδώσουν σαν ομάδα, είναι εκείνη που απασχολεί τους πάντες και προβληματίζει. Για τη θέση τους στον πίνακα των offensive και defensive ratings αναφερθήκαμε πιο πάνω, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σουτάρουν με 43,8% εντός πεδιάς, ποσοστό που είναι το τρίτο χειρότερο σε όλη τη Λίγκα. Αν το “σπάσουμε” σε δίποντα και τρίποντα, στα μεν πρώτα έχουν 48%, που είναι το δεύτερο χειρότερο ποσοστό στο NBA, ενώ στα δε δεύτερα σουτάρουν με 35% που τους φέρνει στη 19η θέση. Η δημιουργία τους είναι επίσης πολύ χαμηλά, καθώς έχουν 19,7 assists κατά μέσο όρο (27οι) και τα κλεψίματά τους φτάνουν τα 7,1 (22οι).

Εκεί που είναι -παραπάνω από- θετικά τα πράγματα είναι στο κομμάτι των rebounds. Οι Knicks είναι έκτοι σε όλο το NBA, στο να “μαζεύουν τα σκουπίδια” με 45,5 ανά παιχνίδι, ενώ είναι τρίτοι στα επιθετικά rebounds, απόρροια του εξαιρετικού Enes Kanter και του προαναφερθέντος Vonleh. Αυτό που “πονάει” πολύ τους Knicks είναι η αμυντική τους συμπεριφορά. Έχουν ένα πολύ κακό αμυντικό transition, ενώ ακόμα και σε σετ καταστάσεις, τόσο η περιφερειακή τους άμυνα, όσο και αυτή μέσα στο ζωγραφιστό είναι εξαιρετικά κακές. Αν θέλετε να έχετε μία χαρακτηριστική εικόνα για τι πράγμα μιλάμε, μπορείτε να δείτε εκτεταμένα στιγμιότυπα από το παιχνίδι με τους Hornets, όταν ο Cody Zeller διέλυε τόσο το αμυντικό transition των Knicks9)Είναι τόσο αστείο, όσο το φαντάζεστε, όσο και τους αντίπαλους ψηλούς του.

Παρόλα αυτά, ο χρόνος είναι με το μέρος τους. Η φετινή χρονιά είναι διαδικασία προσαρμογής, παρατήρησης και “ψησίματος” νεαρών παιχτών. Παράλληλα, όσο τρέχει αυτή η διαδικασία, εγείρονται και ερωτήματα: Θα αλλάξει κάπως η κατάσταση, όσον αφορά τα αποτελέσματα, όταν επιστρέψει ο Kristaps Porzingis; Είναι ο νεανικός κορμός των Ntilikina/Knox/Robinson ικανός να προσελκύσει κάποιο μεγάλο όνομα στην επερχόμενη free agency του 2019; Και το κυριότερο: Έχει η διοίκηση την υπομονή να στηρίξει τους χειρισμούς του Perry; Αν ναι, ίσως η επιστροφή των Knicks να μην είναι τόσο μακριά. Για την ώρα δανείζομαι τον τίτλο του Ringer σε πρόσφατο άρθρο του για τους Knicks: The New York Knicks Are the Right Kind of Bad.

The following two tabs change content below.

Gus Chr

Κώστα το λένε το παιδί, αλλά γυρνάει σπανίως όταν τον αποκαλούν με το κανονικό του όνομα. Φανατικός του twitter, λάτρης των guards και, όσο και αν δεν το παραδέχεται, κυρίως αυτών που ανήκουν στην κατηγορία “Vernon Maxwell”. Θα ήθελε να έχει διαρκείας στο Anfield, αλλά αφού δεν του έκατσε, έπιασε στασίδι στο Ball Hog. Εδώ θα τον βρείτε στην regular αρθρογραφία, λόγω του ένοχου παρελθόντος του με την αθλητική δημοσιογραφία. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

References
1 S04E04 – 27:50
2 Ok, υπήρξε μια αστοχία εδώ.
3 Τουλάχιστον αυτό θεωρεί ο γράφων.
4 Πηγή: basketball-reference.com
5 Με τη δεκάδα συμπληρώνει ο έτερος rookie, Jaren Jackson Jr.
6 Πηγή: spotrac.com
7 Ο τέταρτος χρόνος είναι Player Option.
8 Φτυσμένο τσάι κυλάει στην οθόνη του υπολογιστή του editor από αυτό που μόλις διάβασε…
9 Είναι τόσο αστείο, όσο το φαντάζεστε