Δεύτερος μήνας κολεγιακού μπάσκετ στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού και οι Πάρης Πετρίδης και Λουκάς Μοσχούλας καταγράφουν τους παίχτες και τις ιστορίες που τους έκαναν εντύπωση.
Zion the Messiah?
Γράφει όλος ο κόσμος για αυτός, αλλά ας μιλήσουμε λίγο και εμείς για τον υπεραθλητικό freshman του Duke τώρα που έχουμε ολοκληρώσει τον πρώτο μήνα της σεζόν του κολεγιακού μπάσκετ, μιας και σαφώς έχουμε να κάνουμε με έναν παίχτη-φαινόμενο.
O Zion Williamson, έναν μήνα μετά το ονειρικό του ντεμπούτο στο κολεγιακό επίπεδο του μπάσκετ, έχει μέσους όρους που ζαλίζουν, χτυπητές αδυναμίες, συγκρίνεται με θρύλους του αθλήματος και επιστήμονες έχουν επιστρατευτεί για να ορίσουν το πόσο δυνατός είναι ο συγκεκριμένος δίμετρος 18χρονος!
Με ύψος 2,01 μέτρων, βάρος 129 κιλών και μέσους όρους στην επίθεση 20,4 πόντων και 66,1% FG παίρνοντας ταυτόχρονα τις περισσότερες προσπάθειες από οποιονδήποτε άλλον από τους 100 πρώτους scorers του NCAA, είναι ένα θωρηκτό έτοιμο να διαλύσει κάθε άμυνα μεταφορικά και κυριολεκτικά! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η Wall Street Journal, με τη βοήθεια του φυσικού Eric Goff του πανεπιστημίου Lynchburg, μας αναφέρει πως μία σύγκρουση με τον Zion Williamson αναπαράγει 136 κιλά δύναμης, κάτι που ισοδυναμεί με μετωπική σύγκρουση με jeep, το οποίο πηγαίνει με 16 χιλιόμετρα την ώρα!
Zion Williamson's listed measurements would make him something of an outlier in the NBA pic.twitter.com/HZhdqNwAHN
— The Nylon Calculus (@NylonCalculus) December 13, 2018
Αν κανείς εξετάσει και τα υπόλοιπα στατιστικά του Zion, πέρα από τα επιθετικά που έχουν αναφερθεί ήδη, ήτοι τα εννέα rebounds, τα 2,4 assists, τα δύο blocks και τα 2,1 steals, θα καταλάβει γιατί στα τελευταία mock drafts έχει ανέβει κατακόρυφα στις προτιμήσεις των ειδικών, ξεπερνώντας τον συμπαίκτη του, και κατά γενική ομολογία lock για το #1 του NBA Draft 2019 μέχρι και την έναρξη της σεζόν, RJ Barrett. Ο Zion προσφέρει θέαμα και ουσία και στις δύο άκρες του παρκέ συνδυάζοντάς τα με σωματοδομή, πλαστικότητα και φυσικότητα κινήσεων που δεν έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν.
Ή μήπως τα έχουμε ξαναδεί κάπου αυτά;
Ο νέος Larry Johnson;
Όλος ο μπασκετικός πλανήτης που παρακολουθεί highschool basketball, αλλά και βιντεάκια με καρφώματα και θεαματικές φάσεις στο youtube, περίμενε να δει τον Zion Williamson να ανταγωνίζεται σε κολεγιακό επίπεδο ώστε να καταλάβει αν η αθλητικότητά του θα μεταφραζόταν με επιτυχία και εκεί. Και από το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς όλος ο μπασκετικός πλανήτης έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό με τα κατορθώματα, τα καρφώματα, τις κινήσεις, τις άμυνες του Zion Williamson.
Από τότε ξεκίνησαν και οι διάφορες συγκρίσεις για τον Zion με αστέρες του NBA, τόσο του σήμερα, όσο και Hall of Famers. Οι δύο συγκρίσεις που έχουν επικρατήσει είναι η πρώτη με τον LeBron James και η δεύτερη με τον Charles Barkley, με πολλούς πρώην παίκτες του NBA να εκφράζονται στα social media για αυτό το θέμα. Πρώτος βγήκε ο πρώην All Star των Orlando Magic, Penny Hardaway και δήλωσε πως ο Zion Williamson αναφορικά με τον τρόπο που κινείται στο γήπεδο, του θυμίζει τον Charles Barkley στο πιο αθλητικό. Εδώ που τα λέμε, σωματομετρικά ο θείος Charles είναι ίδιος με τον Zion!
Μετά τον Penny Hardaway είχαμε τις δηλώσεις του Steve Kerr και του Stephon Marbury, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ είχαν το θάρρος (θράσος;) να συγκρίνουν τον Zion Williamson με τον LeΒron James! Ο Steve Kerr σε δηλώσεις του είπε πως πίστευε ότι o LeΒron James είναι παίκτης που συναντάς μια φορά στην ζωή σου μέχρι που είδε τον Zion να παίζει. Από εκείνη την στιγμή πιστεύει πως ο Zion είναι διάδοχος του King James. Ο Stephon Marbury σκέφτηκε να πάει τις δηλώσεις του ένα βήμα παραπέρα. Συγκεκριμένα σχολίασε στο Instagram Live πως ο Zion είναι κατά πολύ καλύτερος του LeBron James και πως, ούτε λίγο ούτε πολύ θα καταστρέψει όλο τον πλανήτη (Thanos is that you?!).
Προσωπική μου άποψη, μετά και τις δηλώσεις πρώην All Stars και προπονητών του NBA, είναι ότι ο Zion Williamson και ο τρόπος παιχνιδιού του θυμίζουν απίστευτα πολύ τον πρώην παίκτη των Charlotte Hornets και New York Knicks, Larry Johnson. Το #1 του NBA Draft το 1991 είχε δεκαετή καριέρα στη Λίγκα, με μέσους όρους 16,2 πόντους, 7,5 rebounds και 3,3 assists, και ήταν γνωστός για τα κατεδαφιστικά καρφώματά του, τα αθλητικά του προσόντα και το μπασκετικό του IQ. Ίδιο pattern βλέπουμε και στον Zion Williamson με δύο διαφορές: ο Williamson είναι ακόμα περισσότερο θηριώδης από τον “Grandmama”, όσο απίθανο και αν φαίνεται αυτό, αλλά έχει κατά πολύ χειρότερο τρίποντο και μάλιστα σε αποστάσεις NCAA. Ο Zion με 14,3% στο τρίποντο θα χρειαστεί να δουλέψει συστηματικά και να βελτιωθεί άμεσα στον συγκεκριμένο τομέα ώστε να μπορέσει να είναι ολοκληρωτικά κατεδαφιστικός στο NBA του σήμερα.
Ιστορίες του μήνα
Tennessee για Final Four;
Πριν από μερικές μέρες, και για την ακρίβεια στις 9 Δεκεμβρίου, έγινε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια μέχρι στιγμής στη σεζόν, ανάμεσα σε δύο ομάδες που θα μας απασχολήσουν και στη συνέχεια. Η μία είναι η μόνιμη τα τελευταία χρόνια νικήτρια της West Coast Conference, η ομάδα του Gonzaga, και η άλλη το σκληροτράχηλο Tennessee και οι Volunteers. Το Tennessee κέρδισε τον μεταξύ τους αγώνα με 76-73 και συνεχίζει με το πόδι στο γκάζι, καθώς έχει χάσει μόνο από το Kansas (και δη στην παράταση), έχοντας επτά νίκες σε οκτώ παιχνίδια.
Η νίκη απέναντι στο Gonzaga ήταν η πρώτη φορά που ο coach Rick Barnes, στην 31χρονη καριέρα του στους πάγκους κολεγίων1)George Mason, Providencem Clemson, Texas και τώρα Tennessee, καταφέρνει να κερδίσει ομάδα που βρίσκεται στο νούμερο #1, γεγονός που ο ίδιος δεν θυμόταν, όμως του το θύμισαν οι παίκτες του αφιερώνοντας του τη νίκη. Για το Tennessee ήταν η πέμπτη φορά που το καταφέρνει στην ιστορία του, με τελευταία να είναι στο 2009-10, με παίκτες όχι και τόσο γνωστούς, όπως ο Scotty Hopson που έχει παίξει μόνο τρία παιχνίδια στο NBA.
Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα, το παιχνίδι ήταν ντέρμπι με τα όλα του. Το Tennesse ξεκίνησε δυνατά, φτιάχνοντας ένα προβάδισμα από νωρίς που έφτασε μέχρι και τους εννέα πόντους (14-5) όμως ο Rui Hatcimura (o πρώτος Ιάπωνας που αναμένεται να γίνει draft στον πρώτο γύρο στην Ιστορία του NBA, και ένας παίκτης που θα μας απασχολήσει σε επόμενα κείμενα του NCAA) ήταν ζεστός στο πρώτο ημίχρονο και απέναντι σε μία από τις καλύτερες αμυντικές ομάδες στην frontcourt κατάφερε να σημειώσει 14 (από τους 21 συνολικά) πόντους του στο πρώτο ημίχρονο και να καλύψει τη διαφορά. Έτσι το ημίχρονο έληξε με βραχεία κεφαλή του Tennessee 34-33.
Στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού το Gonzaga ήταν συνέχεια μπροστά, μάλιστα με διαφορές που έφτασαν και τους οκτώ πόντους εννιά λεπτά πριν το τέλος του αγώνα, όμως ο Admiral Schofield ήταν αυτός που δεν θα άφηνε την ομάδα του να φύγει με την ήττα από το συγκεκριμένο παιχνίδι. Μπορεί ο έτερος αστέρας του Tennessee, ο Grant Williams, να έφυγε με πέντε φάουλ δυόμιση λεπτά πριν λήξει ο αγώνας έχοντας 16pts, 12rebs και 7asts, όμως ο senior forward σκόραρε τους τελευταίους 11 πόντους του Tennessee με τρία τρίποντα, με το τελευταίο που διαμόρφωσε και το αποτέλεσμα να έρχεται στα 22,1 δευτερόλεπτα πριν το τέλος.
When it matters most… 👌
Admiral Schofield knocks down the clutch three over No. 1 Gonzaga! @Vol_Hoops pic.twitter.com/ZfkKWIG6t5
— NCAA March Madness (@marchmadness) December 9, 2018
Για την ιστορία, ο Admiral Schofield τελείωσε τον αγώνα με 30pts, 6rebs, 1ast, 1stl έχοντας 12/22 σουτ με 6/10 τρίποντα. Όχι άσχημα ε;
Ψάχνοντας για Σταχτοπούτα
Είναι η αγαπημένη συνήθεια των Αμερικανών δημοσιογράφων κάθε χρόνο να ψάχνουν να βρουν “μία σταχτοπούτα” για το τελικό τουρνουά. Κάθε χρόνο ξεπηδούν διάφορα κολέγια, και ένα από αυτά για τη φετινή σεζόν είναι το University of San Fransisco και οι Dons του. Το πανεπιστήμιο που έχει κατακτήσει δύο φορές το πρωτάθλημα, το 1955 και 1956 με τον μεγάλο Bill Russell στις τάξεις του, έχει να βρεθεί σε τελικό τουρνουά από το μακρινό 1998, ενώ η τελευταία του νίκη σε αυτό ήταν στο ακόμα πιο μακρινό 1979.
Τη φετινή χρονιά, ωστόσο, έχει ξεκινήσει με 9-1, με μοναδική ήττα από το Buffalo και τις οκτώ από τις εννιά νίκες να τις έχουν κάνει με 18+ πόντους. Χαρακτηριστικό της μέχρι τώρα πορείας της ομάδας είναι ότι για το μέγεθος του πανεπιστημίου έχει αρκετά μεγάλο rotation, κάτι που ενδεχομένως να επιτρέπουν και οι μεγάλες σε εύρος νίκες της ομάδας, καθώς οκτώ παίκτες παίζουν από 12,2 έως 30,2 λεπτά. Όπως επίσης το τρομερό ποσοστό της ομάδας στα σουτ δύο πόντων, όπου έχει 59,8% όντας στην έβδομη θέση ολόκληρης της Αμερικής, αλλά και τα επιθετικά rebounds που έχει 13 μέσο όρο ανά αγώνα, τομέας στον οποίο βοηθά ιδιαίτερα ο seven footer της ομάδας Jimbo Lull. Οι παίκτες που κρατούν την ομάδα στις πλάτες τους είναι οι F.Ferrari (12,3pts, 3rebs, 6,5asts και 1,7stls), C. Minlend (14,4pts, 5,7rebs, 1,5asts), J.Ratinho (12,2pts, 3,5rebs, 1,4asts) και M.McCarthy (11,2pts, 7,7rebs).
Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα του coach Kyle Smith (που ως βοηθός προπονητή έχει πάει σε τελικό τουρνουά τρεις φορές με τους Saint Mary’s Gaels τις χρονιές 2003, 2005 και 2010) έχει τραβήξει το ενδιαφέρον των ανθρώπων που ασχολούνται με το κολεγιακό πρωτάθλημα. Μένει να δούμε αν στο ξεκίνημα του 2019, όταν και θα αρχίσουν τα δύσκολα παιχνίδια με τις ομάδες της West Coast Conference, θα μπορέσουν να αντέξουν και στο υψηλότερο επίπεδο.
Michigan: η πιο looser ομάδα όλων των εποχών, είναι αήττητη.
Πιο looser ομάδα καθώς έχει μόλις έναν κερδισμένο σε εφτά Τελικούς2)Με τους δύο να μην προσμετρούνται λόγω του Σκανδάλου με τον χρηματισμό των παικτών. Κείμενο που θα πρέπει να φτιάξουμε άμεσα εδώ στο Ball Hog μάλλον., με χαρακτηριστικότερο, βέβαια, αυτόν του 19933)Έναν από τους δύο που είπαμε ότι δεν μετράει, βέβαια… με τον Chris Webber να ζητά time out χωρίς να έχουν μείνει στην ομάδα του τέτοια και να δέχεται τεχνική ποινή.
Περνώντας στα φετινά κατορθώματα των Wolverines τώρα, μοιάζουν έτοιμοι να ξανακάνουν την περσινή πορεία τους μέχρι τον τελικό του Final Four. Το ρεκόρ τους είναι στο 10-0, όντας μία από τις εννιά αήττητες ομάδες, όμως έχουν κερδίσει μερικά από τα καλύτερα προγράμματα, όπως αυτά Villanova, North Carolina και Purdue, μάλιστα με συνολική διαφορά 63 πόντων! Είναι επίσης κοντά στο να ισοφαρίσουν το καλύτερο ξεκίνημα σεζόν τους, που είναι τα 16 νικηφόρα παιχνίδια την σεζόν 2012-13, χρονιά που πήγαν και στον τελικό της March Madness. Γενικά το Michigan ως τώρα είναι μια ομάδα που πείθει. Έχει μία εξαιρετική άμυνα, δεχόμενη μόλις 55,2 πόντους ανά αγώνα, κάτι που, ωστόσο, μοιάζει λίγο οξύμωρο καθώς ο coach John Beilein ήταν πάντα γνωστός για την επιθετική του προσέγγιση στα παιχνίδια. Ωστόσο, συνδυάζουν την καλή άμυνα με το γεγονός ότι καταφέρνουν να μην στέλνουν τους αντιπάλους τους στη γραμμή των βολών.
Ranking by KenPom.com
Στο επιθετικό κομμάτι τώρα, η προσθήκη του freeshman Ignas Brazdeikis δίνει μεγάλη ώθηση, καθώς ο νεαρός Καναδός forward είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 17,7, και μαζί του οι Charles Matthews και Jordan Poole στην περιφέρεια τρέχουν και ανοίγουν χώρους ακριβώς όπως ζητά ο coach Beilein. Το Michigan δείχνει μέχρι στιγμής να είναι μία από τις top-3 ομάδες και αναμένουμε να το δούμε να πρωταγωνιστήσει και στην ερχόμενη March Madness.
Loukas Moschoulas
Latest posts by Loukas Moschoulas (see all)
- 2019-20 Previews: Toronto Raptors - October 21, 2019
- 2019-20 Previews: San Antonio Spurs - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Oklahoma City Thunder - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: Minnesota Timberwolves - October 17, 2019
- 2019-20 Previews: Millwaukee Bucks - October 15, 2019
