Σκέψεις από το μέλλον, με καταστάσεις βγαλμένες από τη φαντασία του συντάκτη: “Βρισκόμαστε στο έτος 2031, λίγο μετά το All-Star Weekend, οι Blazers χωρίς να είναι ένα εκ των φαβορί για μια θέση στην post season, έχουν ξεκινήσει την αντεπίθεσή τους και σημειώνουν την 10η συνεχόμενη νίκη τους. Μπροστάρης σε όλο αυτό, ο T.J. Smith, o oποίος έχει καταφέρει να σπάσει όλα τα ρεκόρ του Damian Lillard. Το μέλλον διαγράφεται λαμπρό”.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προσωπικά ένας από τους λόγους που περιμένω την περίοδο του All-Star Break είναι για να δω αν, αμέσως μετά την ολοκλήρωση αυτού, θα επαληθευτεί και πάλι αυτό ντεμαράζ των Blazers, ντεμαράζ που λαμβάνει χώρα κάθε μία από τις τελευταίες σεζόν. Λες και υπάρχει κάποιος διακόπτης μέσα στους κύκλους της ομάδας, και όποτε φτάνει ο Ιανουάριος τον πατάνε και από εκεί και πέρα όλα γίνονται θρύψαλα – για τους αντιπάλους. Πέρυσι, από τις 23 Φεβρουαρίου και μέχρι το τέλος της regular είχαν ρεκόρ 18-8, ενώ το 2015-16 το comeback ξεκίνησε λίγο πριν το All-Star Break, όταν σε 31 παιχνίδια είχαν 20-11. Το ωραίο στην ιστορία αυτή είναι πως οι περισσότεροι είχαν (ή είχαμε) ξεγραμμένους τους Blazers από την εικόνα των playoffs. Όχι απλά για να μπουν σε αυτά, αλλά ούτε καν να τα πλησιάσουν.
Η κλισέ φράση “η ιστορία επαναλαμβάνεται” ταιριάζει γάντι στο Portland, του οποίου η πορεία αυτά τα χρόνια μοιάζει με αγώνα μποξ, που ο “τελειωμένος” πυγμάχος ξέρει πότε να δώσει περισσότερη ενέργεια. Ωστόσο, πέρα από το παραπάνω, ισχύει και το κλισέ “σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση”. Και το Portland έχει το προνόμιο να λέει πως βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα τα τελευταία χρόνια, το οποίο δεν περιλαμβάνει τους αστέρες πρώτης γραμμής, πέραν των Damian Lillard και C.J. McCollum, αλλά είναι ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Blazers έχουν ρεκόρ 37-26, σημειώνοντας έξι συνεχόμενες νίκες και στρογγυλοκάθονται στην τρίτη θέση της Δύσης. Ποιος αμφιβάλει πια για αυτούς;
The Mess in the West
Πριν περάσουμε στις παρακάτω αναλύσεις, καλό θα ήταν να δούμε τους Blazers από μια “σχετική απόσταση”. Τι εννοώ με αυτό; Ας μην ξεχνάμε πως πέραν του Lillard, το Portland δεν έχει άλλον αστέρα πρώτης γραμμής. Δεν έχει ένα δίδυμο Harden – Paul, ή Westbrook – George, για παράδειγμα. Για το “Curry – Durant – Thompson – Green”, δεν το συζητάμε καν. Με τον Lillard ως franchise/All-Star παίχτη λοιπόν, και με τον McCollum να αποδεικνύεται ως μια σταθερή καλαθομηχανή, οι Blazers έχουν καταφέρει να αναδείξουν όλα τα πλεονεκτήματα των υπολοίπων. Την πληθωρική παρουσία του Jusuf Nurkic, το all-around παιχνίδι του Al-Farouq Aminu, την σκυλίσια παρουσία των Mo Harkless και Evan Turner στην άμυνα και, πάνω απ’όλα, ένα από τα στοιχεία που τους επιτρέπει να φιγουράρουν στην τρίτη θέση της Δύσης: το rebound. Επιπλέον, θα πρέπει να σταθούμε και στο ότι οι Blazers από την 1/1/2018, επιχειρούν περίπου 30 τρίποντα ανά παιχνίδια, εκ των οποίων τα 25 είναι ελεύθερα1)Σύμφωνα με το nba.com, open ή wide open τρίποντο είναι αυτό που ο αμυντικός βρίσκεται τέσσερα πόδια μακρυά από τον παίχτη που σουτάρει, ήτοι σχεδόν 1,2 μέτρα..
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν θα μου κάνει εντύπωση αν στα εναπομείναντα παιχνίδια το Portland κατρακυλήσει στις χαμηλότερες θέσεις. Ωστόσο, είναι αξιέπαινο το γεγονός πως οι Blazers, τόσο τα τελευταία χρόνια, όσο και φέτος πάλι, διεκδικούν την παρουσία τους στα playoffs χωρίς τα “βαριά ονόματα” στο ρόστερ τους. Κι αυτό είναι ένα σημαντικό “γαλόνι” στους ώμους τους Terry Stotts, αλλά και του General Manager, Neil Olshey. Ειδικά αν δει κανείς τι ρόστερ υπάρχουν στις υπόλοιπες ομάδες που διεκδικούν την παρουσία τους στην post season. Το “mess in the West” φέτος ίσως ισχύει περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, αφού απειλείται η πρωτιά των πρωταθλητών Warriors από τους Rockets, ενώ στις θέσεις #3 ως #8 τα ποσοστά ρεκόρ των ομάδων κυμαίνονται από 58,7% (Blazers) ως 55,6% (Nuggets). Σαν να μη φτάνει αυτό, Clippers και Jazz, που βρίσκονται αυτή την στιγμή εκτός playoffs, έχουν από 54,1% και 52,4% αντίστοιχα. Αν αυτό δεν είναι ανταγωνιστική conference, δεν ξέρω τι είναι. Ας περάσουμε όμως στους Blazers και στα κατορθώματά τους.
Εξαιρετική επίθεση, συναγερμός για την άμυνα
Η ομάδα του Stotts κάνει και φέτος αυτό που έκανε πολύ καλά και τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή το να έχει μια πολύ καλή επιθετική συγκομιδή. Πιο συγκεκριμένα, οι Blazers έχουν 108,4 offensive rating, νούμερο που τους φέρνει στην 13η θέση της λίγκας2)Πηγή: basketball-reference.com. Όχι κι άσχημα, αν σκεφτεί κανείς πως τρεις παίχτες είναι όλοι κι όλοι εκείνοι με διψήφιο αριθμό πόντων κατά μέσο όρο, οι Lillard, McCollum και Nurkic. Όπως γράφτηκε παραπάνω, οι Blazers εκτελούν περίπου 30 προσπάθειες από το τρίποντο από την στιγμή που μπήκε το 2018, εκ των οποίων οι 25 είναι από ελεύθερες ως πολύ ελεύθερες. Εδώ φυσικά δεν γίνεται να μην εξάρουμε το αγωνιστικό πλάνο του Stotts, ο οποίος έχει εισάγει ένα διαρκές flow, το οποίο περιλαμβάνει μια σειρά από flare screens και hand-offs που μετατρέπονται σε pick n’ rolls. Όπως φυσικά και την υπομονή αυτού που δίνει τελικά την assist. Ενδεικτικά:
Ομορφιές. Ο Stotts και το επιτελείο του, λοιπόν, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν -και όπως δείχνουν τα αποτελέσματα να εκμεταλλευτούν- την εκτελεστική δεινότητα των παιχτών τους έξω από τη γραμμή του τριπόντου. Μπορεί να μιλήσαμε για τις 30 προσπάθειες3)12οι στην σχετική λίστα του NBA που παίρνει το Portland από το γύρισμα του χρόνου, άλλα δεν μιλήσαμε για εκείνες που έπαιρνε μέχρι τις 31/12, οι οποίες έφταναν τις 24,7, αριθμός που τους έφερνε μόλις στην 26η θέση του NBA. Tι μειώθηκε; Αυτό που έκανε δόγμα του ο Stan Van Gundy και εκείνο που απέφευγε ο Drazen Petrovic όπως ο διάολος το λιβάνι: Το mid-range shooting. Το παρακάτω πινακάκι από το step back είναι χαρακτηριστικό:
Φυσικά δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός πως το Portland διαθέτει δέκα παίχτες που μπορούν να σουτάρουν από μέτρια ως εξαιρετικά πίσω από τα 7,25. Οι μόνοι δύο που δεν παίρνουν προσπάθειες από το τρίποντο είναι οι Nurkic και Ed Davis. Kudos λοιπόν και για το recruitment της ομάδας. Αυτό που είναι ανησυχητικό, ωστόσο, είναι η αμυντική λειτουργία του Portland, η οποία από την αρχή της χρονιάς πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Και μπορεί το defensive rating του 106,5 να φέρνει την παρέα του Lillard στην έκτη θέση της λίγκας και να το βλέπουμε ως κάτι καταπληκτικό, αλλά τα πράγματα ανά μήνα έχουν ως εξής:
Τι συνέβη; Εδώ υπάρχουν μερικές ερμηνείες στις οποίες μπορούμε να σταθούμε. Η μία είναι ότι οι Blazers γεύονται το ίδιο τους το δηλητήριο, ότι δηλαδή δέχονται πολλά τρίποντα από τους αντιπάλους τους και πιο συγκεκριμένα 9,6 σε κάθε παιχνίδι. Το στατιστικό αυτό φέρνει το Portland στην 13η θέση των περιφερειακών αμυνών, κάτι όχι και τόσο κολακευτικό. Lillard και McCollum δεν είναι και οι καλύτεροι αμυντικοί του κόσμου, ή, αν θέλετε, όχι και οι πιο ορεξάτοι, με αποτέλεσμα να τρέχουν (και να μην φτάνουν) οι Aminu και Turner. H άλλη ερμηνεία έχει να κάνει με το boxing out. Όπως γράφτηκε πιο πάνω, το rebounding των Blazers είναι από τα πλέον δυνατά σημεία του παιχνιδιού τους4)Είναι έβδομοι στο NBA, με 45 rebounds ανά παιχνίδι κατά μέσο όρο., όμως από την στιγμή που μπήκε το νέο έτος, τα box outs πήγαν περίπατο. Eίναι ενδεικτικό το γεγονός πως κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου το Portland ήταν η πέμπτη χειρότερη ομάδα όσον αφορά τα επιθετικά rebounds που επέτρεπε στους αντιπάλους της (10,6 ανά παιχνίδι), ενώ τον Φεβρουάριο τα πράγματα ήταν μεν λίγο καλύτερα, αλλά όχι και ρόδινα (12οι με 9,9). Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε εριστικοί, τον περασμένο μήνα τα παιχνίδια των ομάδων ήταν λιγότερα λόγω All-Star. Ο Μάρτιος πάντως έχει ξεκινήσει καλύτερα, καθώς βρίσκονται μέσα στην δεκάδα των ομάδων που επιτρέπουν λιγότερα επιθετικά rebounds. Φυσικά το δείγμα είναι μικρό, οπότε ας περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί κι αυτός ο μήνας.
The Harkless – Turner dilemma
Μέρος της φετινής επιτυχίας της πορείας των Blazers είναι το γεγονός πως καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν το ρόστερ τους έχει κατορθώσει να παραμείνει υγιές. Προφανώς ορισμένοι παίχτες είχαν τα μικροπροβλήματά τους, αλλά ευτυχώς για την ομάδα του Stotts έμειναν σε αυτόν τον βαθμό. Εξαιτίας αυτού, τα 4/5 της πεντάδας είναι πάντα τα ίδια. Ο Lillard έχει ξεκινήσει σε 56 παιχνίδια, ο McCollum σε 62, ο Aminu σε 50 και ο Nurkic σε 60. Εκεί που υπάρχει μοιρασιά είναι στη θέση του small forward, με τους Harkless και Turner να έχουν ξεκινήσει ως βασικοί σε 28 και 29 παιχνίδια αντίστοιχα. Για την ιστορία, υπήρξαν και πέντε παιχνίδια που κανείς εκ των δύο δεν ξεκίνησε, καθώς προτιμήθηκε ο Pat Cannaughton. Το τελευταίο διάστημα, και πιο συγκεκριμένα από τότε που ο Turner αντιμετώπισε ένα πρόβλημα στην κνήμη του (δηλαδή όχι κάτι σοβαρό), o Harkless είναι αυτός που προτιμάται για το βασικό σχήμα. Η αθλητικότητά του είναι κάτι που του δίνει το πλεονέκτημα έναντι του Turner, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, καθώς ο Harkless είναι αρκετά πιο αξιόπιστος σκόρερ σε σχέση με τον συμπαίκτη του, τόσο κάτω από το καλάθι, όσο και από το τρίποντο.
Σε μια ομάδα που οι Lillard και McCollum είναι τα πρώτα βιολιά, όπως είναι αναμενόμενο, ο ρόλος του Harkless στην άμυνα είναι εξέχουσας σημασίας. Το wingspan του, σε συνδυασμό με τα γρήγορα χέρια του, τού επιτρέπουν ουκ ολίγες φορές να διακόπτει πάσες των αντιπάλων, αλλά και να βοηθάει στα κοψίματα. Επιπλέον, στα τελευταία επτά παιχνίδια πριν τον τραυματισμό του γόνατο, είχε επιδοθεί σε 12 κλεψίματα, κάτι που τον έφερνε στην 11η θέση της σχετική λίστας, για αυτό το διάστημα. Η παρουσία του, λοιπόν, είναι αδιαμφισβήτητα πολύτιμη.
Ωστόσο και ο Turner έχει τα πλεονεκτήματά του. Είναι ένας παίχτης που μπορεί να βοηθήσει εξίσου στο σκοράρισμα, είναι καλός distributor, ενώ θέλει και μπορεί να δημιουργεί συνθήκες για το σουτ του, αν και όπως βλέπετε στα παραπάνω shotcharts, αυτό περιορίζεται στο mid-range και στις γωνίες του τριπόντου. Είναι επίσης καλός αμυντικός με γρήγορα πόδια, κάτι που του επιτρέπει επίσης να πηγαίνει πάνω σε κοντύτερους αντιπάλους. Στα τελευταία έξι παιχνίδια, το defensive rating των Blazers φτάνει το 94,1 με τον Turner στο παρκέ, γεγονός που από μόνο του είναι παράσημο. Ένας από τους λόγους που μπορεί να ερμηνευθεί αυτό είναι το ότι ο Turner έρχεται από τον πάγκο και άρα με την second unit, πηγαίνοντας επίσης πάνω σε άλλους παγκίτες. Αυτό φυσικά δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό, ίσα-ίσα. Ίσως να ξεκαθαρίζει το τοπίο και για τον ίδιο τον Stotts, ο οποίος βλέπει πως έναντι άλλων second units έχει ένα πλεονέκτημα στα χέρια του. Με τον τραυματισμό του Harkless στο γόνατο αυτή την περίοδο, ο Turner θα είναι και πάλι βασικός, αλλά και με τους δύο υγιείς το ερώτημα παραμένει το ίδιο: Τι έχει ανάγκη πιο πολύ το Portland; Τις αμυντικές ικανότητες του Harkless, ή τα play making abilities του Turner, που μπορούν να δώσουν περισσότερο off-ball χρόνο σε Lillard και McCollum;
Λίγα λόγια για τον Shabazz Napier
Μπαίνοντας στο NBA το 2014, ο Napier θεωρούνταν από πολλούς πως θα ήταν ένα από τα steals του draft. Η επιλογή του στο #24, έκανε τους υποστηρικτές αυτής της θεωρίας να “πανηγυρίζουν”. Ωστόσο, η πορεία του στη λίγκα δεν δικαιολόγησε ποτέ αυτήν την πίστη. Στο Portland, όμως, ο νεαρός guard φαίνεται πως βρίσκεται σιγά-σιγά ένα λιμάνι για να δείξει τι μπορεί να κάνει. Μπορεί να έχει ξεκινήσει μόλις σε οχτώ από τα 56 παιχνίδια που έχει αγωνιστεί, όμως παίζει τα περισσότερα λεπτά (21,6 ανά παιχνίδι) και έχει τα υψηλότερα νούμερα που είχε ποτέ στην καριέρα του. Ως παγκίτης ο Napier σημειώνει 9,3 πόντους κατά μ.ο., σουτάρει με 43,9% εντός πεδιάς, 38,9% από το τρίποντο, 83,6% από τη γραμμή των βολών, ενώ μοιράζει 2,2 assists και κάνει 1,3 κλεψίματα. Αν του δοθούν και μερικές παραπάνω ευκαιρίες, τότε δείχνει ικανός να τιμωρήσει κάθε άμυνα που τον αφήνει να κάνει το κομμάτι του.
Για να τα λέμε και όλα, υπάρχουν και βραδιές που είναι αποκαρδιωτικός, όπως εκείνη απέναντι στους Suns στις 24 Φεβρουαρίου, που είχε 0/10 προσπάθειες. Αναμφίβολα, όμως, ο 26χρονος περνάει την καλύτερη φάση της καριέρας του και αυτό είναι κάτι που βγαίνει στην αυτοπεποίθησή του, κάθε φορά που πατάει παρκέ. Και αυτό μόνο καλό μπορεί να κάνει τόσο στον ίδιο, όσο και στην ομάδα του.
The big picture
Τα ερωτήματα που προκύπτουν για τους Blazers καθώς οδεύουμε προς το τέλος της regular season, είναι αρκετά: “Μπορούν να βελτιώσουν την άμυνά τους;” “Θα δείξουν διάθεση στην άμυνα οι Lillard – McCollum;” “Ποιος είναι καλύτερος για το αρχικό σχήμα, ο Harkless ή ο Turner;” Όποιες και αν είναι οι απαντήσεις, το σπουδαίο για την ομάδα του Portland είναι πως φτάνει να διεκδικεί με το σπαθί της την παρουσία της στην post season, και όχι από τις τελευταίες θέσεις, αλλά κοντράροντας στα ίσα ομάδες σαν τους Spurs. Το σημαντικότερο θέμα που προκύπτει πάντως είναι αυτό της άμυνας. Οι Blazers έχουν την δυνατότητα να προβαίνουν σε outscoring έναντι των αντιπάλων τους τις περισσότερες βραδιές, αλλά φτάνει αυτό; Η πρόσφατη εικόνα των τελευταίων σεζόν, δείχνει πως όχι. Υπομονή μέχρι την post season μήπως δούμε κάτι διαφορετικό.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
| ↑1 | Σύμφωνα με το nba.com, open ή wide open τρίποντο είναι αυτό που ο αμυντικός βρίσκεται τέσσερα πόδια μακρυά από τον παίχτη που σουτάρει, ήτοι σχεδόν 1,2 μέτρα. |
|---|---|
| ↑2 | Πηγή: basketball-reference.com |
| ↑3 | 12οι στην σχετική λίστα του NBA |
| ↑4 | Είναι έβδομοι στο NBA, με 45 rebounds ανά παιχνίδι κατά μέσο όρο. |
