BallHog’s Playoffs 2018 Walkaround #2

Posted on Apr 21 2018 - 4:37pm by Kosmas Kapsalis

Τα NBA Playoffs 2018 βρίσκονται σε εξέλιξη και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς. 

Eastern Conference

Philadelphia 76ers @ Miami Heat
Game 3:

Ή αλλιώς το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο του Joel Embiid στα Playoffs. Ή αλλιώς “Tο  Παιχνίδι της Μάσκας”. Ή αλλιώς, αυτό που ο Winslow πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που όλοι περιμένουν από αυτόν εδώ και τρία χρόνια.

Ξεκινώντας η μέρα, το σενάριο να παίξει ο Embiid ήταν αμφίβολο, το απόγευμα έγινε πιθανό, και τελικά ο Καμερουνέζος πήδηξε στο jumpball φορώντας προστατευτική μάσκα και γυαλιά. Η παρουσία του πιθανότατα επιταχύνθηκε από το γεγονός ότι η σειρά ισοφαρίστηκε στο δεύτερο παιχνίδι, αν και, σε κάθε περίπτωση, χωρίς το “ok” των γιατρών δεν θα έπαιζε ποτέ. Το έχουμε καταλάβει πια στην περίπτωσή του, όσο κι αν γκρινιάζει. Τα αξεσουάρ που έπρεπε αναγκαστικά να φορά ο all star center έκαναν τη ζωή του δύσκολη, αφού με τον ιδρώτα τα γυαλιά θόλωναν κι έτσι σε κάθε ευκαιρία, διακοπή ή ελεύθερες βολές, τα έβγαζε, ενώ σε δυο περιπτώσεις τα πέταξε στο παρκέ εκνευρισμένος. Στη μια από αυτές ο -εξαιρετικός χθες- Winslow, σε μια κίνηση απροσεξίας ή επιβίωσης, τα πάτησε και τα έσπασε, με τον Embiid να λέει στη συνέντευξη τύπου μετά το τέλος του αγώνα ότι θα χρειαστούν πολλά παραπάνω από αυτά για να τον κρατήσουν εκτός, μιας κι έχει καμιά 50αρια μάσκες καβάτζα και σκοπεύει να γίνει εφιάλτης για τους Heat.

Το πρώτο ημίχρονο είχε μπόλικες δόσεις μπάσκετ και ξύλου. Οι ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια σχεδόν στα ίσια, (64-63 οι Heat) και μέχρι να γίνει αυτό είχαμε 14 εναλλαγές στο σκορ, εννέα ισοπαλίες, 31 φάουλ και τέσσερις τεχνικές ποινές. Η αίσθηση που έβγαινε ο αγώνας ήταν ότι περισσότερο άγχος είχαν οι Heat να δικαιολογήσουν την νίκη τους στο δεύτερο παιχνίδι, παρά οι Sixers που είχαν χάσει το πλεονέκτημα της έδρας.

Στο δεύτερο μέρος οι Sixers κράτησαν την παραγωγικότητά τους στα ίδια επίπεδα, αλλά οι λύσεις του Miami εξαντλήθηκαν. Ο Ellington, που έκανε ρεκόρ για το franchise με εύστοχα τρίποντα από τον πάγκο στο αμέσως προηγούμενο, είχε μόλις 1/5, ο ήρωας του δεύτερου αγώνα Wade 2/10 σουτ συνολικά, ο Whiteside, παρόλο που υποτίθεται η απουσία του Embiid τον κράταγε χαμηλά, έπαιξε 13 λεπτά όλα κι όλα, έκανε τέσσερα φάουλ και πήρε ένα σουτ, ενώ κι ο πολύ καλός στα προηγούμενα Olynyk έμεινε στους οχτώ πόντους. Την ίδια στιγμή οι Sixers είχαν τρεις παίκτες με πάνω από 20 πόντους, τον Simmons με ένα εξωπραγματικά συνηθισμένο για αυτόν 19/12/7/4, ενώ ευστόχησαν και σε 18 τρίποντα, απόδοση που αποτελεί franchise record για την postseason. H επάνοδος του Embiid δεν έδειξε να τους βγάζει από το ρυθμό, αλλά, αντίθετα, να προσαρμόζονται εξαιρετικά, είτε με αυτόν ως βασικό πυλώνα της επίθεσης, είτε στο ταχύτατο και γεμάτο τρίποντα στυλ παιχνιδιού, όταν ο Καμερουνέζος είναι στον πάγκο. Ο Belinelli, ορισμός του παίκτη ρυθμού, συνεχίζει ακάθεκτος να πυροβολεί από όπου θέλει και συνολικά η ποιότητα και η ποσότητα των σουτέρ είναι τέτοια που ένα κακό βράδυ κάποιου μπορεί πανεύκολα να κρυφτεί, όπως συνέβη με το 1/5 του Redick στον συγκεκριμένο αγώνα.

Κι ενώ οι ομάδες πήγαιναν σχεδόν χέρι-χέρι, στο τέταρτο δωδεκάλεπτο ο Embiid, με ένα προσωπικό 7-0, άνοιξε τη διαφορά, στέλνοντάς την πάνω από τους 10 και (ακολουθεί αγαπημένο κλισέ:) “οι Sixersδεν ξανακοίταξαν πίσω”. Με ένα επιμέρους 32-14 καθάρισαν το παιχνίδι, έπιασαν και πάλι μεγάλα επίπεδα στην επίθεση (130 είχαν βάλει στο πρώτο παιχνίδι, 128 σε αυτό) και η γενική εικόνα δείχνει ότι εφόσον είναι καλά, το Miami θα είναι το πρώτο εμπόδιο για κάτι πολύ καλό που ετοιμάζουν.

Η μεγαλύτερη ένσταση όλων αρχίζοντας τα Playoffs είναι ότι οι Sixers δείχνουν υπερβολικά καλοί, αλλά στα κρίσιμα η απειρία θα στοιχίσει.
Ίσως γίνει.
Ίσως από την άλλη ισχύσει αυτό που τουίταρε ο Simmons (o Bill):

Κάπως έτσι, λοιπόν, το πλεονέκτημα ανακτήθηκε από τους Sixers, με τη σειρά στο..

Cleveland Cavaliers @ Indiana Pacers
Game 3:

Ξεκινώντας με ένα στατιστικό. Στα προηγούμενα δύο παιχνίδια οι Pacers κατάφεραν να κερδίσουν σε επιμέρους σκορ τις εφτά από τις οχτώ περιόδους. Η μία που έχασαν ήταν η πρώτη του δεύτερου παιχνιδιού, με 18-33, που τους στοίχισε όμως τον αγώνα.

“Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει” λέει το δεύτερο κλισέ του κειμένου, και ο Lue αποφάσισε να πορευτεί με J.R. Simth και Korver στην αρχική πεντάδα. Ο JR ανέλαβε και το δύσκολο έργο να περιορίσει τον Victor Oladipo, και τα κατάφερε, είναι η αλήθεια, στο πρώτο ημίχρονο, καθώς η αντιμετώπιση του πικερό των Pacers από τους Cavs, βγάζοντας δεύτερο παίκτη μπροστά από τον Oladipo (είτε ο Love είτε ο Nance), ανάγκασε τον νεαρό να πασάρει γρήγορα και να φεύγει η μπάλα από τα χέρια του.

Όταν, βέβαια, η υπόλοιπη ομάδα καταλάβαινε ότι έχει αριθμητικό πλεονέκτημα και έκανε γρήγορη επίθεση, συνήθως σκόραρε. Πολλές φορές, όμως, βραχυκυκλωνόταν και έμοιαζαν σαν να μην ήξεραν τι να κάνουν χωρίς τον (super?)star τους. Έτσι οι Cavs έχτισαν μια διαφορά που έφτασε μέχρι και τους 17 πόντους.

Από την άλλη, το Cleveland, με αρκετό παιχνίδι μέσα από το ζωγραφιστό, κατάφερνε με ευκολία να βρίσκεται μπροστά σε όλα το πρώτο ημίχρονο. O Bogdanovic με την άμυνα του προσπαθούσε να σταματήσει τον LeBron James, αλλά το συγκεκριμένο φαντάζει έτσι κι αλλιώς κομματάκι δύσκολο.

https://www.instagram.com/p/Bh0DecRFZFt/?hl=el&tagged=nbaplayoffs

Παρόλα αυτά, αξίζουν τρία πράγματα να αναφερθούν αναφορικά με το πως γύρισε το παιχνίδι. Η Indiana “έβαλε στα καλάθια” τους Cavs, καθώς σκόραρε το 48% των πόντων της από το ζωγραφιστό. Ο Thad Young έπαιξε εξαιρετική άμυνα στον Love, τον οποίο εξαφάνισε από το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο, μετά το πολύ καλό του ξεκίνημα. Τέλος, ό,τι κι αν γράψαμε για την άμυνα του Κροάτη πάνω στον LBJ, μόλις λίγες γραμμές πιο πάνω, η αλήθεια είναι πως κάνει μια εξαιρετική προσπάθεια -και- στην άμυνα, μαρκάροντάς τον από μπροστά και δυσκολεύοντάς τον πολύ να πάρει την μπάλα.

Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 69-63 στο τέλος της τρίτης περιόδου, με τους Pacers να έχουν καταφέρει να μειώσουν τη διαφορά. Το στατιστικό, όμως, έλεγε ότι το Cleveland είχε 40-0 στην κανονική περίoδο όταν προηγείται στην αρχή του τέταρτου δωδεκαλέπτου. “Εδώ είναι Playoffs όμως” και “οι παραδόσεις είναι για να σπάνε” (3-0 στα κλισέ!) φαίνεται να αναφώνησε ο Bojan Bogdanovic. Mε το ματς στο 77-77 αποφάσισε να πάρει το παιχνίδι μόνος του. Τρίποντο κ φάουλ κ νέο τρίποντο για το +7, με τον LeBron να απαντά με εφτά δικούς του πόντους και να ισοφαρίζει στα 3:20.

O Bojan με άλλους πέντε ξανά έδωσε κεφάλι στο σκορ και οι προσπάθειες του LeBron James έμοιαζαν λίγες -και όμως, το γράψαμε κι αυτό!- και αυτός τόσο μόνος.

Σημείωση: ο Oladipo έβαλε μόλις έξι πόντους σε όλο το δεύτερο ημίχρονο.

Αντί επιλόγου: για όποιον δει τα πέντε τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα: Αγαπητέ μου J.R. Smith, θυμάμαι όταν ήμουν 10 χρονών που μου έλεγαν “δώσε πάσα, η μπάλα ταξιδεύει γρηγορότερα από σένα”. Μια μικρή ευκαιρία χαμένη να κερδίσεις κάτι που δεν άξιζες. Αυτό μόνο.

Υστερόγραφο: Ποιος να μας το έλεγε πως θα ερχόταν η μέρα που θα λέμε “ο Bogdanovic -ο Κροάτης- ήταν πρωταγωνιστής σε ομάδα playoffs φορώντας μπλε και κίτρινα, καθορίζοντας -και καθαρίζοντας- τον αγώνα” και δεν θα εννοούμε Euroleague και Fenerbahce!

Toronto Raptors @ Washington Wizards
Game 3:

Το παιχνίδι ξεκίνησε μιάμιση ώρα μετά από αυτό των Cavs με τους Pacers. Και υπήρχαν κάποιοι που ήθελαν να το δουν σε κονσέρβα. Έλα όμως που το ESPN, είχε το σκορ επάνω δεξιά. Ένα σεμεδάκι της γιαγιάς θα βοηθούσε στην συγκεκριμένη περίπτωση.

https://www.instagram.com/p/Bh0D3QiHt4O/?hl=el&tagged=nbaplayoffs

Γενικά είναι μια σειρά που μπορεί να μην μας έχει δώσει κλειστό παιχνίδι μέχρι τέλους ως τώρα,  αλλά έχει τα μικρά, σκληρά πράγματα που θέλουμε στα Playoffs.

Καταρχάς βλέπουμε αγριάδες και μανούρες από τους παίκτες (σε μια σεζόν που είχε έτσι κι αλλιώς κάμποσες τέτοιες):

https://www.instagram.com/p/Bh0BHzelUDt/?hl=el&tagged=nbaplayoffs

Το παιχνίδι ξεκίνησε με τους Raptors να έχουν ένα μικρό προβάδισμα, που έφτασε μέχρι και τους εννιά πόντους (27-18), όμως η περίοδος έκλεισε με ένα σερί των “Πρωτευουσιάνων” 2-12, που του έδωσε το προβάδισμα με 29-30. Τα νεύρα δεν έκαναν καλό στους “Καναδούς” και το κακό για αυτούς είναι ότι δεν το κατάλαβαν και έπεφταν στην παγίδα των παικτών του Scott Brooks.

Με τους “Μάγους” να αυξάνουν σταδιακά την διαφορά -κέρδιζαν με εννά στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και με 19 στο τέλος της τρίτης περιόδου- το μόνο άξιο αναφοράς ήταν οι συρράξεις των παικτών στην τρίτη περίοδο.
Στην αρχή αυτής ο Lowry καταλογίστηκε με flagrant foul για χτύπημα στον Beal σε προσπάθεια για lay up στον αιφνιδιασμό, γεγονός που εύλογα εκνεύρισε ιδιαίτερα τον guard των Wizards. Ενώ λίγο αργότερα o προσωπικός φρουρός του Wall πραγματικά τον έσωσε κρατώντας τον Ibaka μακριά σε μία φάση που ξεκίνησε με αψιμαχία Valanciunas και Beal.

Άξια αναφοράς τα στοιχεία πως οι Wizards “έτρεξαν” τους Raptors σε κάθε ευκαιρία, με το 53% των αμυντικών τους rebounds να οδηγεί σε αιφνιδιασμό, ένα ποσοστό εντυπωσιακό, αν μη τι άλλο, ενώ εντυπωσιακό ήταν και το γεγονός πως ο πάγκος της Washinghton ήταν πολύ καλύτερος από τον αντίστοιχο των Καναδών, κάτι που ελάχιστοι θα περιμέναμε στην αρχή της σειράς. Κάτι η απουσία του Van Fleet για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι1)Στο προηγούμενο έπαιξε μόλις τρία λεπτά., κάτι η πρώτη ουσιαστικά εμφάνιση του Oubre στη σειρά (12 πόντοι), είχαμε την έκπληξη.

Η ουσία παραμένει, ωστόσο, πως οι Wizards δείχνουν να μπορούν να πάνε μέχρι εκεί που ο Wall μπορεί να τους φτάσει. Και με 28 πόντους και 12 assists στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν καταπληκτικός.

Το αστείο της υπόθεσης, βέβαια, εκτυλίχθηκε στις κερκίδες και τα μεγάφωνα του Capital One Arena με τους φίλους των Wizards να φωνάζουν “U-S-A, U-S-A” σε μια προσπάθεια να μειώσουν τους Καναδούς (;).
Τι να πω; Ότι αν είσαι Καναδός δεν έχεις κανέναν λόγο να στεναχωριέσαι που ζεις πάνω από τα συγκεκριμένα σύνορα κι όχι από κάτω, αλλά το ακριβώς αντίθετο, ή ότι εν έτη 2018 πρέπει να είσαι πολύ κόπανος για να μην ξέρεις σε τι αναφέρεται το “Born in the USA” του “The Boss” Bruce Springsteen και να το χρησιμοποιείς αμερικανοεθνικοπατριωτικά;

Ένα δίστιχο του τραγουδιού θα σας πείσει για το γραφικό της υπόθεσης:

“Sent me off to a foreign land
To go and kill the yellow man”

Κλείνοντας με κάτι ευχάριστο,  ο Brandley Beal, αφού είχε κάνει καλά τη δουλειά, με 28pts, 4ass, 4 ebs, 3stl, επιβράβευσε τον εαυτό του με μία χούφτα ποπ κορν και το ισοτονικό του ποτό.

Boston Celtics @ Milwaukee Bucks
Game 3:

Με το 2-0 στην πλάτη, οι Bucks ήταν επί της ουσίας σε μια “make or break” 2)“Σε φωτιά” οι συντάκτες, με τέταρτη κλισεδούρα! Με το “σε φωτιά να αποτελεί ινσέψιο κλισεφάση, για το 5-0. κατάσταση. Ευτυχώς για τους ίδιους, το παιχνίδι μετατράπηκε σε εμφατικό “make”, κάτι που μαρτυράει και το τελικό 116-92. Ο Rozier ήταν κακός στην εκτέλεση (2/9), οι Brown και Tatum μέτριοι, με τους Horford και Monroe να είναι οι μόνοι που ξεχωρίζουν. Φυσικά, έχει την δική του αξία να λέμε πως “δεν τράβηξαν οι νεαροί και έχασαν οι Celtics“, κάτι που πιστώνεται στον δαίμονα Stevens. Για εμάς τους ουδέτερους υπόλοιπους, ευτυχώς που δεν έγινε το 3-0, ώστε να έχει ενδιαφέρον το ματς της Κυριακής που είναι νωρίς. Γενικώς οι Celtics δεν ήταν καλοί στο ποσοστό τους. Σούταραν με 40%, την στιγμή που οι Bucks είχαν 57%, ενώ από την γραμμή του τριπόντου τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά για τους Κέλτες σε σχέση με τους αντιπάλους τους. Συμφωνούμε πως το 8/24 τρίποντα δεν είναι και τραγικό, αλλά όταν οι άλλοι σουτάρουν 16/33 και μέχρι και ο Αντετοκούνμπο κάνει 3/4, πως να κερδίσεις;

Και ενώ οι συνήθεις μπροστάρηδες Αντετοκούνμπο και Middleton πραγματοποίησαν εξαιρετικές εμφανίσεις, η σπίθα ήρθε από τον πάγκο και είχε το ονοματεπώνυμο του “Thon Maker”:

Όπως βλέπετε η συνεισφορά του Maker στο σκοράρισμα ήταν υπερπολύτιμη, αλλά η διαφορά ήταν η διάθεσή του να παίξει άμυνα και να διώχνει τις μπάλες λες και ήταν είναι μύγες πάνω από το πιάτο του. Κι επειδή είχαμε όρεξη να παίξουμε με το index του basketball-reference, ο Maker έγινε ο τρίτος νεότερος παίχτης στην Ιστορία των Playoffs που τελειώνει με πέντε τάπες ένα παιχνίδι στο οποίο αγωνίστηκε μέχρι 25 λεπτά, ερχόμενος από τον πάγκο. Πρώτος στην σχετική λίστα είναι ο συγχωρεμένος Darryl Dawkins, ενώ δεύτερος ο Steven Adams. Ωστόσο, η νίκη αυτή των Bucks ήταν σημαντική για ακόμα έναν λόγο. Ή καλύτερα δύο: Τις εμφανίσεις των Jabari Parker και Eric Bledsoe. O πρώτος είχε τα παράπονά του για το ότι δεν παίζει, o δεύτερος είχε περισσότερη συμμετοχή και έγνοια για την κόντρα του με τον Rozier στα δύο πρώτα ματς, παρά στο μπάσκετ. Το τρίτο ματς ήταν (και) δική τους υπόθεση τους: Από 17 πόντους έκαστος, σουτάροντας με εξαιρετικά ποσοστά και έχοντας μεγάλη διάθεση να (απο)δείξουν πως οι Bucks τους χρειάζονται. Τώρα αν θέλαμε να δείξουμε in a nutshell τι έγινε στο παιχνίδι, αρκούμαστε σε αυτό:

Western Conference

Golden State Warriors @ San Antonio Spurs
Game 3:

Δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος και νόημα να γραφτεί κάτι για τη συγκεκριμένη σειρά. Δυστυχώς, όπως μάθαμε προχθές, οι Spurs συνολικά σαν οργανισμός είχαν να αντιμετωπίσουν πολύ πιο σοβαρές καταστάσεις από μια σειρά 4-7 παιχνιδιών με το Golden State.

To San Antonio παρατάχθηκε προφανώς χωρίς τον Popovich στον πάγκο και με τους περισσότερους παίκτες σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Από τη μετριότητα των πρώτων αγώνων βγήκε ο Tony Parker, σε ένα παιχνίδι σαν αφιέρωση στην εκλιπούσα σύζυγο του προπονητή του, Erin Popovich, που μαζί με τον Gregg του στάθηκαν σαν γονείς όταν ήρθε στην Αμερική σε ηλικία 19 ετών. Ο Parker σκόραρε 16 πόντους σε 17 λεπτά, ο Aldridge προσπάθησε όπως πάντα, αλλά οι Durant και Klay σκόραραν μαζί 45 πόντους και οι Warriors κέρδισαν. Ο KD γύρισε τον αστράγαλό του σε μια φάση με τον Mills, αλλά όπως είπε μετά τον αγώνα δεν έχει κανένα θέμα. Η σειρά συνοψίζεται στην πρόταση του Draymond Green: “Το να παίζουμε τόσο άσχημα όπως παίζουμε και να κερδίζουμε, είναι σημαντικό”. Οι Warriors είναι στο 3-0, επόμενο παιχνίδι -και πιθανόν τελευταίο- την Κυριακή στις 22.30 (ώρα Ελλάδας).

Portland Trail Blazers @ New Orleans Pelicans
Game 3:

Δεν ξέρω πως το βλέπετε εσείς, αλλά εγώ ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που γίνεται στη σειρά των Pelicans με τους Blazers. Η αλήθεια είναι πως θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε την κάκιστη εικόνα των Blazers και ειδικότερα του Lillard που σουτάρει στην σειρά με 25,5%.

Και (πάλι) η αλήθεια είναι ότι τα δύσκολα δεν φαίνεται να έχουν έρθει ακόμα:

Εκτός αν όντως σας αρέσουν τα McMuffins Sausages.
Παρόλα αυτά, νομίζω ότι είναι σωστότερο να επικεντρωθούμε στους νικητές της σειράς.

Παρένθεση: Δεν νομίζω να περιμένετε να γυρίσουν οι Blazers; Δεν το έχει κάνει κανείς στην Ιστορία των Playoffs σε σειρά best of seven ενώ είναι ήδη πίσω με 3-0. Και οι Blazers δεν πείθουν πως θα είναι οι πρώτοι σχετικά.

Τέλος παρένθεσης.

Κανένας φίλαθλος, λοιπόν, δεν πίστευε ότι θα δει αυτά που κάνουν οι παίκτες των Pelicans. Μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Cousins, πολλοί δεν θεωρούσαν ικανή την ομάδα να μπει στα Playoffs. Όμως “οι Pelicans είναι εδώ και κάνουν θόρυβο”3)6-0 σε περίπτωση που χάσατε τον αριθμό των κλισέ του κειμένου.. Μέσα στη σεζόν ήταν μια ομάδα μέτρια από το τρίποντο. Και στο τελευταίο μισό ήταν μία από τις 10 χειρότερες, όμως στα τρία πρώτα παιχνίδια της post season σουτάρει με 43,7% από την γραμμή των 7,25.

Σε ό,τι αφορά τους παίκτες για ποιον να πρωτομιλήσεις; Ή μάλλον ψέμματα, δεν μπορείς να μην πεις για τον τρομερό Antony Davis που πρόσθεσε μία ακόμα τρομερή εμφάνιση. 28pts, 11rebs, 2ass, 2stl, 3blk σε 35:33 χωρίς λάθος. Που είχε τα alley ops με τον Rondo για ψωμοτύρι, χθες είχαν μόνο τρία στο πρώτο ημίχρονο. Και δεν μιλάμε για αιφνιδιασμό, ήταν και τα τρία σε σετ παιχνίδι. O Rondo επίσης βρίσκεται σε φρενήρη κατάσταση, αρκεί να σας πούμε ότι έχει 12,3 assists ανά αγώνα στα τρία παιχνίδια, ενώ στην καλύτερη του χρονιά σε Playoffs το 2012 με τους Celtics είχε 11,9.

Σε ότι αφορά το προχθεσινό παιχνίδι όμως δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στον Mirotic. O Μαυροβούνιος ισπανοποιημένος forward έκανε ρεκόρ καριέρας με 30 πόντους σε παιχνίδι Playoffs και η συνεργασία του με τον Davis σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πρέπει να δώσουν συμβόλαιο στον Cousins.

Λέτε να φταίει το ότι ξύρισε το μούσι του;!

Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο Boogie δείχνει να το απολαμβάνει:

The following two tabs change content below.
Τίμιος αιώνιος φοιτητής, θα ψάχνει κάθε ευκαιρία να γράψει σε άρθρα τις λέξεις Tracy και McGrady. Όταν δεν παρακολουθεί με νοσταλγία videos του πάλαι ποτέ superstar, τρομοκρατεί τα εργαστήρια χημείας της συμπρωτεύουσας. Φημολογείται ότι είναι εξαιρετικός post player, αλλά ακόμα δεν είχαμε την ευκαιρία να τον θαυμάσουμε. Σιγουράκι για τις άγριες ώρες, το NBA ήρθε σαν φυσικό αποτέλεσμα του τρόπου ζωής του.

References
1 Στο προηγούμενο έπαιξε μόλις τρία λεπτά.
2 “Σε φωτιά” οι συντάκτες, με τέταρτη κλισεδούρα! Με το “σε φωτιά να αποτελεί ινσέψιο κλισεφάση, για το 5-0.
3 6-0 σε περίπτωση που χάσατε τον αριθμό των κλισέ του κειμένου.