BallHog’s Playoffs 2018 Walkaround #1

Posted on Apr 19 2018 - 4:21pm by Loukas Moschoulas

Mε τα πρώτα δυο παιχνίδια της κάθε σειράς να έχουν παιχτεί, έχουμε τα πρώτα συμπεράσματα και μοιραζόμαστε μαζί σας τι μας άρεσε και τι όχι στις πρώτες πέντε μέρες της postseason.

Eastern Conference

Toronto Raptors vs Washighton Wizards
Game 1:

Η είδηση, όπως βλέπεται και στο insta post παραπάνω, είναι μία: Οι Raptors έσπασαν την γκίνια. Με τους Lowry και DeRozan σε μέτριο βράδυ και τον Ibaka να τραβάει κουπί, κατάφεραν να κερδίσουν επιτέλους παιχνίδι, σε πρεμιέρα των playoffs.

Game 2:

Με τους Raptors να ξεκινούν με το πόδι στο γκάζι και μετά από σχεδόν εννιά λεπτά να προηγούνται με 34-13, δύσκολα να πεις πολλά για το δεύτερο παιχνίδι στο Air Canada Center.

  • Τέσσερις παγκίτες των Wizards με διψήφιο αριθμό πόντων. Scott (20), Lawson (14, και οκτώ assists παρακαλώ), Oubre (14) και Mahinmi (12).
  • Από το 19-8, που έγινε στα πρώτα τρισήμιση λεπτά, η διαφορά ξαναέπεσε σε μονοψήφιο νούμερο στο 108-101, οχτώ λεπτά πριν το τέλος.

Η κόντρα των Wall και Gortat ήταν εμφανής και η αντίδραση του Beal σε ένα από τα timeout της ομάδας, χαρακτηριστική:

https://twitter.com/World_Wide_Wob/status/986410735923318784?s=20

Μοναδική έκλαμψη των πρωτευουσιάνων ήταν η τρομερή τάπα του Wall στον Nogueira. Που, όπως χαρακτηριστικά σχολίασε ο Χάτσιος, σίγουρα σκέφτηκε την απόσυρση του μετά από αυτό.

Boston Celtics vs Millwaukee Bucks
Game 1:

Δεν ξέρουμε πως να περιγράψουμε αυτά που έκανε ο Jayson Tatum στο πρώτο του παιχνίδι στα playoffs. Το 19/10/4/3 στα 20 του χρόνια μας κάνει να σκεφτόμαστε, πάντως, τα εξής: Αφενός ότι ο 20χρονος παίχτης έχει όλο το μέλλον μπροστά του και αφετέρου πως έχει σηκώσει επικίνδυνα τον πήχη για τις επόμενες γενιές των rookies. Ο Tatum σαφώς και είχε hype ερχόμενος από το κολέγιο, αλλά δεν ήταν σε καμία περίπτωση όσο αυτό του Simmons. Δεν λέμε πως ο Tatum είναι καλύτερος από τον Αυστραλό, ωστόσο το γεγονός ότι κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Gordon Hayward από τα πρώτα δύο λεπτά της κανονικής σεζόν, κάνοντάς το με εμφατικό τρόπο, κάτι λέει. Το στόρι του παιχνιδιού πάντως, ήταν στα πλαίσια της κανονικής περιόδου: Οι νεαροί καμικάζι του Stevens αποδείχθηκαν tough guys στο πρώτο τους τεστ στην post season, εμπνεόμενοι ενδεχομένως από έναν καταπληκτικό Al Horford ο οποίος τελείωσε με 24/12/4/2/3, κάνοντας μόλις ένα λάθος. Εκτός βέβαια από την ειδική μνεία στον Tatum και στα υπόλοιπα πιτσιρίκια, αυτό που θα μας μείνει είναι τα τρία μεγάλα σουτ που έστειλαν το παιχνίδι στην παράταση. Φήμες ότι ο Bledsoe έφυγε με φορείο ή θα προσκληθεί για σεμινάριο άμυνας σε crunch καταστάσεις, δεν επιβεβαιώνονται. Η αλήθεια πάντως είναι πως βρήκε την κατάλληλη στιγμή να κάνει το χειρότερο παιχνίδι του στο τελευταίο δίμηνο. Προφανώς και βοήθησε κι ο Prunty που έπαιξε για σχεδόν όλο το παιχνίδι τον Henson, και μόνο όταν έβαλε τον Giannis στο “C” είχαμε παιχνίδι.

Game 2:

Η “Λερναία Ύδρα” του Stevens ξαναχτύπησε στο δεύτερο παιχνίδι. Στο πρώτο ήταν ο Tatum, τώρα ήταν η σειρά των Terry Rozier και Jaylen Brown να κάνουν το κομμάτι τους. Οι δύο τους μέτρησαν συνολικά 53 πόντους (23 και 30 αντίστοιχα), ενώ οι βοήθειες που ήρθαν από τον πάγκο ήταν υπερπολύτιμες, με τους Marcus Morris (18/5), Shane Larkin (11/3) και Greg Monroe (12/4/2) να εμφανίζονται έτοιμοι να συνδράμουν. Και ενώ λέμε πως καμιά φορά οι αριθμοί δεν λένε την αλήθεια, η ιστορία των Bucks από τη γραμμή της φιλανθρωπίας ήταν κάτι παραπάνω από τραγική, καθώς σούταραν με 41,2%. Με τέτοιο ποσοστό στις βολές, όχι απλά δεν περιμένεις να κερδίσεις, αλλά σου αξίζει να χάσεις. Επιπλέον, το Milwaukee επιχείρησε 17 προσπάθειες από το τρίποντο, όσες ακριβώς ήταν και οι βολές τους. Αν παρατηρήσει κανείς πως οι εννέα από τις 17 βολές ήταν του Αντετοκούνμπο, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως δεν υπήρχε ιδιαίτερη προσπάθεια για drives και προσπάθεια να φθείρουν την frontcourt των Celtics.

https://twitter.com/haralabob/status/986430311318761472?s=20

Σε άλλα νέα, ή καλύτερα “μια από τα ίδια”, έχοντας βέβαια έναν από τους βασικούς σου παίκτες σε τόσο κακές βραδιές όπως αυτές του Eric Bledsoe (σουτάρει με 9/25 στα δύο παιχνίδια), δύσκολα μπορούν να περιμένουν κάτι καλύτερο τα “Ελάφια”. Ο Bledsoe έχει σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί, καθώς προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις απέναντι στον Terry Rozier:

“Αυτός 1-0”, θα μπορούσε να απαντήσει κάποιος στον Eric. Η κόντρα είχε ξεκινήσει από το πρώτο παιχνίδι, όταν ο Rozier είχε πει κατά λάθος (;) “Drew Bledsoe”, αντί για Eric όπως είναι το όνομα του point guard των Bucks. Μιλώντας για κόντρες, υπήρξε μία ακόμα ανάμεσα στους Marcus Moris και Khris Middleton. Μια κόντρα, βέβαια, που ξεκίνησε το 2010 όταν οι δύο παίκτες ήταν αντίπαλοι στο κολεγιακό πρωτάθλημα φορώντας τις φανέλες του Kansas και του Texas A&M αντίστοιχα. Ο Morris μετράει τρεις νίκες από τις δύο σεζόν που είχαν βρεθεί αντιμέτωποι και το ανέφερε κάπως εμπρηστικά στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι, όταν και ρωτήθηκε για τη φάση που τον έσπρωξε εκτός παρκέ, λέγοντας. “Είμαστε ανταγωνιστικοί με τον Khris από το κολέγιο, τότε που τους κόβαμε τους κώλους στο Kansas”. Αναμένουμε απάντηση από τον Khris στο Game 3.

Cleveland Cavaliers vs Indiana Pacers
Game 1:

Ο LeBron έφαγε αρκετό ξύλο από τον “αγαπημένο” του Lance και έκανε 9:44 αγωνιστικά λεπτά να σκοράρει. Σαν αποτέλεσμα, οι Cavs σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν κατάφεραν να απειλήσουν τον αφηνιασμένο Oladipo και την παρέα του. Ο Stephenson κατάφερε να αποπροσανατολίσει τον Βασιλιά.

Οι Pacers, με τον Oladipo σε μεγάλη βραδιά, κατάφεραν να αιφνιδιάσουν τους γηπεδούχους και να προηγηθούν με 30-10. Οι Cavs μάταια προσπαθούσαν να επανέλθουν στο παιχνίδι και o LeBron ήταν απελπιστικά μόνος του, με ελάχιστες μόνο βοήθειες από JR Smith και Love. Ακόμα και όταν η διαφορά έπεσε στους εφτά πόντους με τρίποντο και φάουλ του Kevin Love, δεν έβλεπες πως θα καταφέρουν να μπουν στην διεκδίκηση του παιχνιδιού οι Cavs.

Game 2:

Οι αλλαγές με στόχο την ισοφάριση ξεκίνησαν από νωρίς. Με την πεντάδα των Cavs να αλλάζει κατά τα 2/5. Οι J.R. Smith και Kyle Korver πήραν τις θέσεις των Green και Hood. Όμως η σημαντικότερη αλλαγή ήταν η αντιμετώπιση του Oladipo. Αν και λόγω φάουλ έπαιξε λιγότερο από λεπτό στην πρώτη περίοδο.

Ξεκίνημα και στο δεύτερο παιχνίδι με μια ομάδα να ξεφεύγει από νωρίς στο σκορ, όμως αυτή την φορά ήταν οι Cavs όπου στο πρώτο οκτάλεπτο κέρδιζαν με 26-8. Η διαφορά με το πρώτο παιχνίδι ήταν φυσικά ότι ο Oladipo ήταν από νωρίς εκτός παιχνιδιού με δύο fouls -με το δεύτερο να κερδίζεται από ένα απαράδεκτο flopping του LBJ-, αλλά και η ευστοχία των γηπεδούχων από την γραμμή των τριών πόντων. Λίγο πριν την τελευταία αντεπίθεση των Pacers τα ποσοστά ήταν ως εξής:

Ένα ακόμα στοιχείο που έπαιξε τον ρόλο του ήταν και αυτό..

Ακόμα κι έτσι όμως, στα 30” πριν τη λήξη η διαφορά ήταν στο τρίποντο. Δύσκολα τα πράγματα για τους Cavs, που δεν πείθουν καθόλου μέχρι στιγμής.

Philadelphia 76ers vs Miami Heat
Game 1:

To πρώτο παιχνίδι της σειράς ήταν μια γιορτή μέσα κι έξω από το γήπεδο. Ο Embiid, μην μπορώντας να παίξει, φόρεσε μια μάσκα από την γνωστή όπερα, και υποδυόμενος το “Phantom of the Process”, χτύπησε την καμπάνα των playoffs, στα οποία επέστρεψαν μετά από χρόνια οι Sixers.

Στα 40 λεπτά που παίχτηκε μπάσκετ, το παιχνίδι ήταν ντέρμπι για ένα ημίχρονο, με τους Heat να πηγαίνουν στα αποδυτήρια έχοντας μικρό προβάδισμα. Αυτό που ακολούθησε όμως στο δεύτερο μέρος ήταν κάτι το μοναδικό. Ο coach Spo δεν έστειλε βοήθειες στον Simmons που αλώνιζε και μοίραζε assists χωρίς σταματημό, τελειώνοντας το παιχνίδι με 14, ενώ στην πλειονότητά τους, οι πάσες του Αυστραλού μεταφράστηκαν σε τρίποντα, με τους Sixers να έχουν 18/28 στο παιχνίδι για το φοβερό 64%. Από τέσσερα έβαλαν οι Saric, Redick (πρώτος σκόρερ του αγώνα με 28) και Belinelli, και τρία ο Ilyasova, ενώ το καταιγιστικό δεύτερο ημίχρονο, που ισοπέδωσε το Miami, έληξε με 74-43 για το τελικό 130-103 που έδωσε το πρώτο παιχνίδι στη Philadelphia.

Game 2:

Το δεύτερο παιχνίδι στην Philly ήταν μια τελείως διαφορετική ιστορία, όμως. Οι Heat προσαρμόστηκαν, έπαιξαν πολύ καλύτερη περιφερειακή άμυνα, έχοντας σχεδόν πάντα ένα χέρι πάνω στο σουτ των Sixers, σημείωσαν 17 πόντους από λάθη των αντιπάλων τους, και σούταραν με 48,8% εντός πεδιάς. Στεκόμενοι λίγο περισσότερο στο αμυντικό κομμάτι, θα πρέπει να σημειώσουμε πως η πεντάδα των Dragic, Wade (ναι, καλά βλέπετε), Olynyk, Johnson, Richardson, ήταν εκείνη που έδωσε μεγαλύτερη κινητικότητα και ενόχλησε περισσότερο το σουτ της Philly από το τρίποντο. Το ποσοστό της ομάδας του Brown σε αυτό το ματς; 19,4%! Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η vintage εμφάνιση του Dwyane Wade, ο οποίος σημείωσε 28 πόντους σε 25 λεπτά συμμετοχής, θύμισε σε όλους ότι οι χρονομηχανές υπάρχουν και μπορούν να ενεργοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή:

Δεν θα πρέπει να να παραλείψουμε πάντως την προσφορά του Goran Dragic, ο οποίος ίσως παίζει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του και μας χαρίζει στιγμές ποίησης:

Ο ίδιος πάντως μάλλον φρόντισε να ρίξει λίγο παραπάνω “λάδι στη φωτιά” όταν στα 6,2 δευτερόλεπτα η ομάδα του βρισκόταν μπροστά με οχτώ πόντους και επέλεξε να κάνει αυτό:

Η κίνηση αυτή προκάλεσε αρκετή γκρίνια στο στρατόπεδο των Sixers, με το νόημα να είναι πως ήταν αντιεπαγγελματικό αυτό που έκανε ο Dragic, με την πληρωμένη απάντηση να έρχεται από τον μαγικό κόσμο του Twitter:

Το σίγουρο είναι πως τα παιχνίδια στο Miami αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

 

Weastern Conference

Houston Rockets vs Minesota Timberwolves
Game 1:

Με τον Capela να μην συναντά δυσκολίες απέναντι σε KAT και Gibson, από την αρχή του παιχνιδιού φάνηκε ότι οι Rockets θα έχουν εύκολο βράδυ. Όμως το 104-101 δεν φανερώνει κάτι τέτοιο. Τα πολύ άσχημα ποσοστά των Τεξανών από το τρίποντο, όπου είχαν μόλις 3/15 οι εκτός του Harden παίχτες των Rockets, δεν τους επέτρεψαν να χτίσουν διαφορά. Ο “Μούσιας” όμως καθάρισε με τα 7/10 δικά του και τους 44 πόντους.

Το ευχάριστο σημείο του ματς; Η εμφάνιση του Rose. 16pts, 4ast, 2 rebs και 50% στα εντός παιδιάς σε 23 λεπτά.
Το μόνο ευχάριστο. Γιατί, κατά τ’άλλα, θλίψη:

Game 2:

Το δεύτερο παιχνίδι είναι η επιβεβαίωση για μία ακόμα φορά ότι οι Rockets δεν έχουν μόνο τρομερή επίθεση. Η άμυνα των Ρουκετών έσπαγε κόκαλα, ο KAT έμεινε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι σε μονοψήφιο αριθμό πόντων, κάτι που είχε να γίνει από τον Γενάρη του 2016 και την rookie season του. Να σημειώσουμε ότι είναι η δεύτερη χειρότερη επίδοση του οι πέντε πόντοι. Η χειρότερη είναι τον Νοέμβρη του 2017 απέναντι στους Pelicans, που είχε σημειώσει δύο.

Η αλήθεια είναι ότι ο Thibodeau βλέποντας το ματς να ξεφεύγει από την δεύτερη περίοδο, ξεκούρασε αρκετά τους βασικούς του. Butler 24 λεπτά, KAT 23, Gibson 22 και Teague 19. Μόνο ο Wiggins έπαιξε 30 και αυτό γιατί ήταν ο μοναδικός που είχε επαφή με το καλάθι.

Με την διαφορά στους 20+ σε όλο σχεδόν το δεύτερο ημίχρονο, ο CP3 είχε κέφια και το έβγαλε στο παρκέ.

Δεν θα ήταν σωστό βέβαια να μην κάνουμε ξεχωριστή αναφορά στην παρουσία του Gerald Green. Δείτε αριθμούς και πείτε μας την γνώμη σας 21pts, 12rebs, 5/12 3pts και χωρίς λάθος σε 26 λεπτά την λες και καλή την παράσταση του.

Το βασικό συμπέρασμα είναι πάντως, πέρα πως οι Rockets θα περάσουν αέρα, πως ο coach Tibs θυμίζει όλο και περισσότερο ξεπερασμένο προπονητή… Κρίμα.

Golden State Warriors vs San Antonio Spurs
Games 1 & 2:

H συγκεκριμένη σειρά ως τώρα -δυστυχώς- δεν έχει δώσει πρόσφορο έδαφος για μεγάλες αναλύσεις. Οι Spurs απλά δεν μπορούν. Οι Warriors κάνουν τα απολύτως απαραίτητα, δεν θαμπώνουν -γιατί δεν χρειάζεται- και όπως όλα δείχνουν θα ξεμπερδέψουν εύκολα από τον πρώτο γύρο, στον οποίο ήταν τυχεροί και σταυρώθηκαν με το San Antonio.

Κρατάμε μια πισινή για τα επόμενα δυο παιχνίδια μιας και θα γίνουν στο Τέξας. Οι Spurs ήταν φέτος μια από τις χειρότερες ομάδες της λίγκας εκτός έδρας, μαζεύοντας μόνο 14 νίκες, την χειρότερη επίδοση από τις 16 ομάδες των playoffs και 10η χειρότερη στο πρωτάθλημα. Στο AT&T Center, βέβαια, το πράγμα αλλάζει μιας και τα Σπιρούνια είχαν το 2ο καλύτερο ρεκόρ, πίσω μόνο από το Houston.

Τα δυο πρώτα παιχνίδια κινήθηκαν στο ίδιο μοτίβο, με τους Spurs να προσπαθούν να κρατηθούν κοντά όσο μπορούν, αλλά η ποιότητα και οι λύσεις των Warriors είναι τέτοια που σε λίγα λεπτά τρέχουν ένα σερί που τους δίνει και το παιχνίδι. Μπροστάρης επιθετικά είναι ο Klay Thompson, που δείχνει να ξορκίζει τις δυο προηγούμενες άστοχες post-seasons, μιας και ξεκίνησε με 29ppg και -το κυριότερο- 71% στο τρίποντο (με 10/14). Καταλύτης για άλλη μια φορά ο Kevin Durant, που χωρίς να υστερεί επιθετικά (28ppg), είναι πρώτος rebounder της σειράς με 8,5 και δεύτερος σε assists (7,5 apg), βοηθώντας έτσι τον Draymond Green να αναπληρώσουν το οργανωτικό κενό του Steph Curry. Στα αξιοσημείωτα, η συμμετοχή στην αρχική πεντάδα των Warriors των Iguodala και McGee, με τον δεύτερο να εμφανίζεται στο πρώτο παιχνίδι ως “Aldridge stopper”.

Από την άλλη, μιας και τον αναφέραμε ήδη, ο LaMarcus, όπως περίπου κι όλη τη χρονιά, παλεύει μόνος του, έχοντας 24/7/2 αλλά δεν είναι αρκετός. Ο Pop εκθείασε τη χρησιμότητά του και τον χαρακτήρα του -βγάζοντας παράλληλα κωλοδάχτυλο στον Kawhi-, αλλά εκτός του LaMarcus οι Spurs έχουν περίπου το χάος: με τον Gay και τον Mills να προσπαθούν να κλείσουν τρύπες στην επίθεση, αλλά το κενό στην οργάνωση είναι τεράστιο, με τον Gasol να είναι πρώτος στις assists με 3,5.

Portland Trail Blazers vs New Orleans Pelicans
Game 1:

Το δίδυμο των Davis και Mirotic δείχνει να αποδίδει αρκετά καλά στο παρκέ. Το +12 στα 32 λεπτά που βρέθηκαν στο παρκέ το αποδεικνύει περίτρανα. Αυτό δυσκόλεψε τους Blazers, καθώς ο Nurkic δυσκολευόταν να μαρκάρει και τους δύο παίκτες, κάτι που έδειξε να κάνει οριακά συμπαθητικά ο Ed Davis.

Από την άλλη, ο Davis, που για το ύψος του είναι πολύ γρήγορος στα πόδια, δυσκόλεψε αρκετά το δίδυμο των Lillard και McCollum μετά το PnR και κατάφερε να σταματήσει αρκετά drives τους.

Οι Pelicans, όπως αναμενόταν, αφήνουν προκλητικά τον Evan Turner να σουτάρει, ενώ το backcourt της, των “Playoff Rondo” και αναγεννημένου Holliday, δείχνει να φρενάρει σημαντικά το αντίστοιχο των Blazers.

Η φάση που έκρινε σε μεγάλο βαθμό το πρώτο παιχνίδι, όμως, δεν ήταν άλλη από το block του Jrue Holiday στον Connaughton.

Game 2:

Η πρώτη φράση που διάβασα το πρωί μετά το δεύτερο παιχνίδι ήταν του Νικόλα όπου έλεγε “Είσαι ο GM των Pelicans και βλέπεις την ομάδα να καταπίνει τους Blazers και τον Davis ειδικότερα να κάνει αυτά τα νούμερα: Δίνεις τα λεφτά στο Boogie για το νέο συμβόλαιο που του αναλογεί;”. “Πού ξέρω;!” ήταν το μόνο που απάντησα.

Αυτός που φαίνεται να βγάζει τα -πολλά είναι η αλήθεια- λεφτά που του δόθηκαν είναι ο Jrue Holiday, όπου μετά την σπουδαία εμφάνιση του στο πρώτο παιχνίδι, επιφύλαξε μία ακόμα καλύτερο για το δεύτερο., σημειώνοντας 33pts, εννιά ass, τρία rebs, με 14/24 σουτ και μόλις ένα λάθος σε 38 λεπτά συμμετοχής.

Και τα πρώτα trolls του διαδικτύου πείραξαν σχετικά την σελίδα του στην Wikipedia, δίνοντας του μια επιπλέον ιδιότητα.

Η κίνηση που δείχνει να κλειδώνει όμως το 2-0 υπέρ των Pelicans, είναι η αντιμετώπιση του Lillard. Το double team είναι στην ημερήσια διάταξη για την ομάδα του Alvin Gentry, και τα ελεύθερα σουτ από Aminu και Collins, και ιδίως του Turner, δεν δείχνουν να τους ανησυχούν.

https://twitter.com/haralabob/status/986469395382718465

Oklahoma City Thunder vs Utah Jazz
Game 1:

Ο Paul George, μία ημέρα πριν το πρώτο παιχνίδι, σε δηλώσεις του στους δημοσιογράφους, ανέφερε το alter-ego του, που το αποκαλούσε “Playoff P”. Την επόμενη μέρα τον παρουσίασε και στο κοινό του Chesapeake Energy Arena, βάζοντας 36 πόντους και βλέποντας το καλάθι, κάπως έτσι:

Από την άλλη, ο κατά πολλούς “Rookie of the Year” Donovan Mitchell, δεν ήθελε να βγει από το παρκέ. Ο coach Snyder σε κάποιο σημείο του δεύτερου ημιχρόνου είδε τον νεαρό guard να κουτσαίνει, και τον έβγαλε για να τον εξετάσει ο γιατρός της ομάδας. Μετά έγινε το ακόλουθο:

Game 2:

Δυστυχώς για την Oklahoma, ζει και πεθαίνει με τα κέφια των τριών stars της και του Melo. Στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς, η τέταρτη περίοδος ήταν βατερλό για αυτούς και έτσι ήρθε το “μοιραίο”:

Από την άλλη, ο Mitchell το βιολί του: Πέτυχε τους 13 από τους 28 του πόντους στην τελευταία περίοδο, με αποτέλεσμα κάπως έτσι να γραφτεί το 28-16 ως επιμέρους σκορ στο τέταρτο δωδεκάλεπτο και να φύγουν οι Jazz με το διπλό, αποκτώντας έτσι το πλεονέκτημα έδρας.

The following two tabs change content below.

Loukas Moschoulas

Μπορεί να μην πρόλαβε τον “Nick the Greek” να φοράει την αγαπημένη του κίτρινη φανέλα, όμως από μικρή ηλικία ξεκίνησε το μπάσκετ και την προσπάθειά του να τον αντιγράψει. Η προσπάθεια του έμεινε ημιτελής για το καλό του παγκόσμιου μπάσκετ και των πωλήσεων. Αγαπάει το step back shot του Γερμανού επιβήτορα, τους Dallas Mavericks και ακόμα απορεί πως έχασαν το πρωτάθλημα του 2009. Είναι λάτρης του Ανατολικού μπάσκετ, καθώς τον στιγμάτισαν οι μονομαχίες των Wallace με τον Shaq στους τελικούς του 2004. Στο Ball Hog θα ασχολείται κυρίως με τις στήλες retro, και με αφιερώματα.

Latest posts by Loukas Moschoulas (see all)