BallHog’s NBA Finals 2018 Walkaround Game #3: The “Déjà Vu” Game

Posted on Jun 7 2018 - 1:21pm by The Ball Hog
Categorized as
1052
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Με την κορύφωση της σεζόν του NBA να έχει φτάσει με τους Τελικούς του 2018, το Ball Hog βρίσκεται πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στους NBA Finals 2018. 

Golden State Warriors vs Cleveland Cavaliers

Game 3:

Ίσως να έχουμε γίνει κουραστικοί, ίσως πάλι όχι, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα1)Έστω, η δικιά μας τέτοια.. Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν γίνεται να μην τονίζουμε αυτό το οποίο μας μένει σαν επίγευση μετά από την ολοκλήρωση κάθε μίας από τις αναμετρήσεις μεταξύ των δύο αυτών ομάδων. Κι η συγκεκριμένη επίγευση λέει πως είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε τόσο συχνά τις εξαιρετικές παραστάσεις του καλύτερου παίχτη του κόσμου, εναντίον της καλύτερης ομάδας του κόσμου. Και με μία (άντε το πολύ δύο) ακόμα παραστάσεις να μένουν, εμείς δεν συγκαταλεγόμαστε σε αυτούς που με ανακούφιση θα πουν “επιτέλους του χρόνου κάτι διαφορετικό!”. Σε μια εποχή που η ποιότητα λείπει στις περισσότερες εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας, το γεγονός πως στο χόμπυ μας έχουμε την ευτυχία να γινόμαστε μάρτυρες μέρα παρά μέρα των νέων ορίων του αθλήματος στο υψηλότερο επίπεδο, το θεωρούμε μοναδική τύχη. Γιατί αν κάτι έχει αποδείξει εμφατικά η σειρά των αναμετρήσεων μεταξύ LeBron και Warriors (μιας και, κατά τα ψέματα, αυτή την αναμέτρηση παρακολουθούμε) είναι πως η μία πλευρά αναγκάζει την απέναντι να επεκτείνει διαρκώς τα όρια του ταλέντου της.

Ας πάρουμε, όμως, το Game-3 της σειράς των Τελικών 2018 από την αρχή.

Και η αρχή έγινε με τους Cavaliers για ακόμα μία φορά στη φετινή post season να δείχνουν πως μεταμορφώνονται στην έδρα τους. Μπήκαν στο παιχνίδι πολύ δυνατά και γρήγορα έστησαν διψήφια διαφορά, με 16-4 και 22-12, με τον Kevin Love να θυμίζει την εποχής Wolves εκδοχή του, γράφοντας εφτά πόντους και έξι rebounds νωρίς-νωρίς.

Το καλό ξεκίνημα των Cavs είχε προκαλέσει εκνευρισμό στους παίχτες των Warriors, και ιδίως στον ασταθή Green, που πέρα από τον εξαιρετικό Dr Jekyll αγωνιστικό εαυτό του, δεν άργησε να περιφέρει στο γήπεδο και τον μαλάκα Mr Hyde version αυτού. “Τσιμπώντας” σε κάθε πρόκληση των αντιπάλων, και κυρίως του Thompson, πήρε πολύ γρήγορα τεχνική ποινή στον αγώνα, την πέμπτη για τα Playoffs. Εμείς, από την πλευρά μας, δεν αργήσαμε να στοιχηματίζουμε για το πότε θα φάει και την επόμενη με τις αντιδράσεις του2)Στην δεύτερη στον αγώνα αποβάλλεται και στην έβδομη στα Playoffs επίσης, να θυμίσουμε..

Ωστόσο, ένα καινούριο, ιδιαίτερα ενδιαφέρον, στοιχείο στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ήταν, πως λόγω της κουβέντας για τη διαιτήσία στους προηγούμενους Τελικούς (και γενικά για τις κακές εμφανίσεις των refs καθ’ όλη τη φετινή season και την post season θα προσθέσουμε εμείς) ο επίσημος φορέας τους θα πραγματοποιούσε live tweeting κατά τη διάρκεια του αγώνα για να εξηγεί φάσεις και κανονισμούς.

Και η πρώτη σχετική ανάγκη δεν άργησε να παρουσιαστεί, και συγκεκριμένα στο δεύτερο foul που χρεώθηκε στον Curry στο πρώτο δωδεκάλεπτο, το όποιο εμάς μας φάνηκε εξ αρχής αυστηρό.

Το συγκεκριμένο σφύριγμα σήμανε και την επάνοδο του Iguodala στο παρκέ, που μπήκε στη θέση του -και σε αυτόν τον αγώνα βασικού- JaVale McGee. Ήταν το πρώτο παιχνίδι του Iggy μετά από έξι χαμένους αγώνες, αλλά, σαν να μην είχε λείψει ποτέ, αμέσως ανέλαβε το μαρκάρισμα του LeBron.

Και αφού με τον Iggy ξεκινάμε την αναφορά στους αναπληρωματικούς των ομάδων, να πούμε πως ο Lue εμπιστεύτηκε τόσο ταχύτερα, όσο και βαθύτερα μεγαλύτερο rotation στο συγκεκριμένο παιχνίδι, με τους Hood και Korver να εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο για τα τελειώματα της περιόδου. Κι αν για τον Hood θα μιλήσουμε αναλυτικότερα στη συνέχεια, για τον Korver πρέπει να πούμε πως ήταν διαρκής στόχος της επίθεσης των Dubs, με τον προσωπικό του αντίπαλο να τον ποστάρει διαρκώς. Δεν είναι, δα, και ο καλύτερος αμυντικός του κόσμου.

Στα σημεία που ξεχωρίσαμε στην εναρκτήρια περίοδο του αγώνα καταγράφουμε την συντριπτική κυριαρχία των Cavaliers στα rebounds, όπου είχαν 13, με τα πέντε επιθετικά, έναντι μόλις εφτά των Warriors, στο σύνολό τους μάλιστα μαζεμένα από τον Durant!

Οι Warriors, πέρα από το rebound, είχαν θέμα και από τα 7,25, όπου αστόχησαν στις πρώτες έξι προσπάθειές τους στο παιχνίδι, πριν σπάσουν το ρόδι με την έβδομη. Όχι αντίστοιχα άστοχοι, αλλά άστοχοι ήταν και οι Cavaliers, που τέλειωσαν την περίοδο με 3/9 πίσω από την γραμμή, αλλά με τα περισσότερα από τα χαμένα να είναι ελεύθερα μετά από πάσες “πάρ’το-βάλ’το” του LeBron. Ενός LeBron που ήταν καλά μαρκαρισμένος από τους Warriors, έχοντας ένα 6/2/5 με πέντε σουτ.

Η ουσία πάντως ήταν πως σε ένα 12λέπτο που Cavaliers ήταν εμφανώς καλύτεροι, και ήταν έκπληξη που το σκορ της περιόδου τους είχε μόλις έναν πόντο μπροστά, με 29-28.

Με κατά πλειοψηφία τα δεύτερα των δύο ομάδων ξεκίνησε η δεύτερη περίοδος, αλλά ήταν σαν να ξαναβλέπαμε την έναρξη της πρώτης. Ο Livingston αστοχούσε για πρώτη φορά από τις 28 Μαΐου, ο LeBron προφανώς και δεν ξεκουραζόταν, αλλά αντίθετα ανέβαζε τα νούμερά του στο 12/5/6, την στιγμή που οι Splash Brothers έσπαγαν τα σίδερα, έχοντας 1/7 ο Steph και 1/6 o Klay (όταν είχε χάσει τέσσερα όλα κι όλα στο προηγούμενο παιχνίδι). Έτσι η διαφορά πάλι ξανάνοιγε στα ξεκινήματα της περιόδου.

Και καθώς το ματς κυλάει όπως περιγράφουμε, για να κάνει κάτι διαφορετικό, ο “Βασιλιάς” επέλεξε το κάτωθι:

Ένα τρίποντο του Smith στα καπάκια και το σκορ έχει πάει στο 40-32 για τους Cavs.

Στιγμές αργότερα, όμως, είναι που ο LeBron γυρίζει τον αστράγαλό του, τον ίδιο που του είχε τραυματίσει ο Larry Nance στο έκτο παιχνίδι κόντρα στους Celtics.

Oποιοσδήποτε άλλος παίχτης θα έβγαινε από το παιχνίδι, έστω να το εξετάσει λίγο παραπάνω. Όχι όμως στην περίπτωση του υπερανθρώπου LeBron. Με γυρισμένο πόδι, με κοκκινισμένο μάτι, συνέχισε να κάνει τα δικά του.

Και η διαφορά συνέχισε να μεγαλώνει, πηγαίνοντας στο 47-35.

Με τους Smith και Hood να συνεισφέρουν επιθετικά

αλλά με βασικό -πέρα του LBJ- πυλώνα τον εξαιρετικό στο πρώτο ημίχρονο Kevin Love.

Η κυριαρχία των Cavaliers στα rebounds συνεχιζόταν, έχοντας φτάσει στο 25-12, με τα επιθετικά να είναι εννέα για τους Cavs, έναντι μόλις δύο των Warriors. Eνώ στην επίθεση συνέχιζαν να στοχεύουν τον έχοντα δύο fouls και δυσκολευόμενο πολύ στα switches Curry, είτε με τον LeBron, είτε με τον -ιδιαίτερα κακό στο συγκεκριμένο παιχνίδι- George Hill.

Αν, ωστόσο, οι Warriors κατάφερναν να συγκρατούν τη διαφορά, αυτό οφειλόταν σε τρεις παράγοντες:

1. Στον εξαιρετικό σε άμυνα και επίθεση, αν και αθόρυβο ως αυτό το σημείο, Durant, που έγραφε 24/8/2.

2. Στον, επίσης αθόρυβο, αλλά αντίστοιχα αποτελεσματικό Iguodala.

3. Στις βολές.

Συγκεκριμένα, οι Warriors τέλειωσαν το ημίχρονο με 9/10, την στιγμή που οι Cavaliers δεν είχαν στηθεί για ούτε μία στη γραμμή της φιλανθρωπίας.

Και όχι, δεν έχουμε σκοπό να πούμε πως η διαιτησία ευνοούσε τον μεν ή τον δε. Η διαιτησία, σταθερά καθ’όλη τη φετινή σεζον, ήταν γενικά κακή.

Προς επίρρωση των ανωτέρω, ο Draymond χρεώνεται με τρίτο foul σε ένα εμφανές flop του Tristan Thompson, ενώ στην επόμενη φάση, χρεώνεται και ο Curry με τρίτο, εξίσου τραβηγμένο, πάνω στον LeBron.

Και για να κλείσουμε “τη γωνιά της SuperΛιγδ” στο παρόν Walkaround, να πούμε πως δυστυχώς η κουβέντα για τη διαιτησία έχει ανοίξει και στο NBA γενικά, επηρεάζοντας και τον “Μαγικό Κόσμο του ΝΒΑικού twitter”…

Aν και αποφύγαμε σκηνικά φάσης “Να βγει ο Δούρος στο τηλέφωνο”, το επίσημο account των διατητών τροφοδοτούσε την σχετική κουβέντα.

Και ενώ το έχουμε επαναλάβει αρκετές φορές πως η διαιτησία είναι κακή και όλες οι ομάδες είχαν τα παράπονά τους στην σεζόν, είναι ίσως ένα καλό σημείο για να σταθούμε στο εξής: Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως είναι να έχεις απέναντί σου τον “Βασιλιά”, τον KD, τον Curry, κ.ο.κ. και κάθε σου σφύριγμα να είναι αντικείμενο ανάλυσης. Όπως και ένας αθλητής νιώθει την πίεση ενός λάθους, έτσι συμβαίνει και με τους διαιτητές. Και τα παραπάνω δεν γράφονται για τα εξόφθαλμα σφυρίγματα που χάνουν κατά καιρούς, αλλά και για το παραμικρό. Από την τελευταία γωνιά του πλανήτη, εμείς απλά λέμε πως και το να αμφισβητείται το κάθε σφύριγμα του διαιτητή δεν είναι καλό για το ίδιο παιχνίδι. Ας χαλαρώσουμε λίγο κι εμείς οι εξωτερικοί λοιπόν.

Πίσω στα αγωνιστικά τώρα.

Με αυτά και με εκείνα, σε ένα ακόμα 12λεπτο κυριαρχίας των Cavaliers, οι Warriors κατάφερναν, παρά την απαράδεκτη άμυνά τους που είχε δεχτεί 58 πόντους ως την ανάπαυλα, να πηγαίνουν στα αποδυτήρια όντας μόλις έξι πόντους πίσω.

Χάρη σε αυτό:

Η διαφορά των έξι πόντων ήταν ιδιαίτερα κολακευτική για την εμφάνιση των Warriors μέχρι αυτό το σημείο, με την ομάδα της California να αποδεικνύει για ακόμα μια φορά πως όταν δεν τραβάει ο Curry, αποσυντονίζεται και δεν μπορεί να αποδώσει το μπάσκετ που επιθυμεί.

Και με τους Curry και Thompson να έχουν 3/15, παρότι οι υπόλοιποι “Πολεμιστές” είχαν 15/26, το shot chart του ημιχρόνου ήταν χαρακτηριστικό του τι συνέβαινε.

Από την άλλη πλευρά, ο J.R. Smith είχε ήδη φτάσει τους 10 πόντους, ισοφαρίζοντας τους περισσότερους που είχε βάλει στη σειρά ως τώρα, ενώ πειστικές απαντήσεις έδινε ο Hood.

Η έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου βρήκε τον ιδιοκτήτη των Cavaliers να δικαιώνεται για την γκρίνια του, με τους Cavs να πηγαίνουν για πρώτη φορά στις βολές από την πρώτη φάση3)Σε ένα 12λεπτο που οι βολές έκλεισαν στο 7-2 για τους Cavs. Τι καταντήσαμε να μετράμε και στο NBA διάολε….

Ωστόσο, οι Warriors έδειξαν διάθεση να επανέλθουν στα συνήθη επίπεδα της απόδοσής τους στα τρίτα δωδεκάλεπτα, κάτι που δεν είχε συμβεί στα δύο πρώτα παιχνίδια των Τελικών. Αλά αυτό άρχισε να ξετυλίγεται με ιδιαίτερο τρόπο. Και αυτό το λέμε γιατί οι πρώτοι τέσσερις πόντοι τους, αλλά και οι έξι από τους εννιά (με ένα ακόμα τρίποντο του Durant να μεσολαβεί), προήλθαν από τον τιτάνα JaVale McGee!

Συνολικά οι Dubs ξεκίνησαν την τρίτη περίοδο με ένα σερί 17-6, έχοντας καταφέρει να γυρίσουν από το -13 αθόρυβα, αποτελεσματικά, αλλά μη χαρακτηριστικά για Dubs. Aντίθετα, όσο πήγαινε το παιχνίδι, όλο και περισσότερο επιθετικά θύμιζαν Cavaliers, με τον Durant σε ρόλο LeBron, έχοντας πια φτάσει τους 29 πόντους με μόλις 10 σουτ, και τους γύρω του να τα χάνουν από παντού.

Ωστόσο, στο στρατηγικό κομμάτι του αγώνα, σημαντικές είναι κάτωθι παρατηρήσεις:

Σημαντικά, βέβαια, ήταν και δύο ακόμα στοιχεία. Πρώτο, ότι οι Warriors έσφιξαν την άμυνά τους, περιορίζοντας κυρίως τα τρίποντα από τις γωνίες, και δεύτερον, η αδικαιολόγητη εξαφάνιση του Kevin Love, που για κάποιο λόγο δεν συνέχισαν να τον τροφοδοτούν. Ενός Love που ήταν ζεστός στο πρώτο ημίχρονο και στην τρίτη περίοδο πήρε όλα κι όλα δύο σκοτωμένα τρίποντα.

Επιπρόσθετα, ακόμα και στις περιπτώσεις που οι Cavs έβρισκαν ελεύθερα σουτ, τα έχαναν, ενώ ως και αυτό το σημείο του αγώνα ο LeBron δεν είχε επιχειρήσει ούτε ένα τρίποντο.

Κι αν κάτι κρατούσε το ματς στο επίπεδο του “ανοιχτό” ήταν η εκνευριστική αστοχία των -στον συγκεκριμένο αγώνα μόνο κατ’όνομα- “Splash Brothers” από τη μία, και τα δύο κολλητά εύστοχα τρίποντα των Hill και Smith από την άλλη. Την αστοχία των guards των Warriors έσπασε ο Klay, γράφοντας το 75-72.

Τα πράγματα που μας έκαναν εντύπωση ήταν η μη στόχευση του Curry, που είχε τρία fouls, από τους Cavs, η σταθερότητα του Hood που είχε πλέον 4/5 σουτ, αλλά και η εμφάνιση του Durant, που πια από αθόρυβη γινόταν βροντερή και κολοσσιαία σε όλα τα επίπεδα, γράφοντας 34/13/5 με 11/16 σουτ εκ των οποίων 5/7 τρίποντα.

Στα αξιοσημείωτα της αγώνα ως το σημείο αυτό, το γεγονός πως ο LeBron βγήκε να πάρει μια ανάσα για ένα σκάρτο λεπτό στα τελειώματα της περιόδου, καθώς και το ότι αμφότερες οι ομάδες τέλειωσαν τα πρώτα 36 αγωνιστικά λεπτά με 19/9 Ass/ΤΟ.

Με “déjà vu” ξεκίνησε και η τέταρτη περίοδος, με τον Βell αντί του McGee να είναι εκείνος που έστηνε πάρτυ στο ζωγραφιστό των Cavs (αμφότεροι τέλειωσαν τον αγώνα με 10 πόντους. Αμέ.).

Από την άλλη, ο Hood συνέχισε να δικαιώνει τους “προπονητές του twitter”, γράφοντας 15 πόντους σε 17 λεπτά, πλέον πέντε rebounds και δύο blocks, όντας το μοναδικό στήριγμα του LeBron στο δεύτερο ημίχρονο (κάτι που, όμως, αμφισβητεί το -12 του στο plus/minus, το χειρότερο για τους Cavs). Αντίθετα, “δεν δικαίωνε” “τους προπονητές του twitter” o Korver, που παρέμενε άστοχος.

Τα βλέμματά μας, πάντως, είχαν πέσει πάνω στον Curry και στην συγκινητική του προσπάθεια να χάσει ένα άκομά βραβείο Finals MVP, ένα βραβείο του οποίου ήταν το πρώτο φαβορί για κατάκτηση μέχρι την έναρξη του αγώνα. Αλλά έχοντας 1/14 και 0/9 τρίποντα ως το σημείο αυτό, όχι MVP, αλλά το ακριβώς αντίθετο ήταν για την ομάδα του.

Αντίθετα, σταθερά τo κάρο το τράβαγε ο KD, με 38 πόντους σε 19 σουτ, εκ των οποίων τα 13 εύστοχα.

Από τις ανωτερώ αναφορές στους Hood και Durant, και με τους δύο παίχτες να έρχονται συχνότατα αντιμέτωποι μεταξύ τους και στις δύο πλευρές του παρκέ, η σκέψη μας αντικατοπτριζόταν στο κάτωθι:

Με το παιχνίδι να είναι στο πεντάλεπτο για τη λήξη του, η διαφορά ήταν στον έναν πόντο, στο 92-91. Ο αθόρυβος -για LeBron- LeBron, έβαλε τον 25ο και 26ο πόντο του σε ένα iso με τον Draymond για το προσπέρασμα των Cavs.

Kαι μετά αποφάσισε ο Durant να μας ρίξει τα σαγόνια.

Αρχικά με αυτό το απίθανο καλάθι πάνω στον καημένο τον Love, που δεν υπάρχει παιχνίδι που να μην γίνει highlight φάση του με αυτόν αμυνόμενο, όσο καλά κι αν αμύνεται, όπως εν προκειμένω.

Με τον Draymond να χάνει αμαρκάριστος τρίποντο από τη γωνία, τον Iguodala από το ίδιο σημείο, επίσης αμαρκάριστος, να διστάζει να εκτελέσει, και από την άλλη τον J.R. Smith να αστοχεί αμαρκάριστος δύο στρέμματα από την κορυφή, οι ομάδες είχαν από 0/4 πίσω από τη γραμμή των 7,25 στο τέταρτο.

Κι αυτό ενόσω τα τρίποντα των Steph και Curry έκαναν αντί για το γνώριμο “splaaaassshhh” συνηθέστερα των ήχο των τριγώνων στα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Και παρότι είχαν δύο All Stars σε τόσο κακή βραδιά, η ομάδα τους διεκδικούσε τη νίκη σε εκτός έδρας Τελικό ΝΒΑ.

Με αυτά τα δεδομένα φτάσαμε στα τελευταία 3:19 του αγώνα.

Μετά από αυτό το time out, ο Curry ευστοχεί σε ένα lay up πέφτοντας, “κολλάει” το πρώτο του τρίποντο, οι Iggy και Green, που από το τρίποντο δεν το είχαν, κάνουν δύο καρφώματα και για κερασάκι έρχεται ο Durant να κλειδώσει το ματς και τον Τίτλο.

Με το πιο μεγάλο “déjà vu”του αγώνα:

“DE-JA-VU, staring KD”

Το πρώτο τρίποντο του LeBron στον αγώνα είχε έρθει σαν απάντηση στο αντίστοιχα πρώτο του Curry και είχε μειώσει στο 101-100. Ο LeBron δεν ήταν -στα επίπεδα που μας είχε συνηθίσει- συγκλονιστικός, αλλά μάλλον εκεί είναι και το πρόβλημα: μας έχει συνηθίσει σε τόσο εξωπραγματικές εμφανίσεις που ένα “απλό triple double” μας φαίνεται “τόσο όσο”.

Ωστόσο, αυτό ήταν το δέκατο triple double του σε Τελικούς, επίδοση -προφανώς- ρεκόρ.

Ένα ρεκόρ που δεν ήταν αρκετό στο συγκεκριμένο παιχνίδι, απέναντι σε αυτόν τον μαγευτικό KD.

Και το αστείο της υπόθεσης είναι πως αυτή ήταν μόλις η πρώτη νίκη Warriors με τον Durant να βάζει πάνω από 40 από τον Γενάρη του 2017. Από τότε και ως σήμερα είχαν 0-4 σε τέτοια παιχνίδια!

Κι αν οι Cavaliers έχουν κάποιον να κατηγορήσουν (και) για αυτή τους την ήττα, δεν είναι άλλη από την κακή τους άμυνα, και τις τεράστιες αδυναμίες τους στις αλλαγές. Καλώς ή κακώς, η 29η άμυνα της regular δεν μπορεί να μεταμορφωθεί σε μια μηχανή που θα σταματήσει αυτούς τους Warriors μέσα σε 10 βράδια. Οι Rockets προετοιμάζονταν όλο το χρόνο για να το καταφέρουν και πάλι στάθηκαν άτυχοι…

Αλλά στο συγκεκριμένο παιχνίδι τα πράγματα ήταν αλλιώς. Ειδικά την στιγμή που οι Warriors έχουν τον πάγκο τους να αποδίδει στα γνωστά υψηλά του επίπεδα

με τον Iguodala όχι απλά να επιστρέφει, αλλά να γράφει κι ένα πανέμορφο +14  στο plus/minus μέσα σε μόλις 22′.

Ένας Iggy που έδειξε και τη σημαντικότητα του ρόλου του ως ο “glue guy” και πηγή ηρεμίας της ομάδας, και κατά την ολοκλήρωση του αγώνα, όταν και προσπαθούσε να ηρεμήσει τον εκνευρισμένο από την εμφάνισή του Curry.

Πάντως, για να κλείσουμε το κείμενο κάνοντας μια σύνδεση με την εισαγωγή μας, αν είδαμε ένα tweet που αντικατοπτρίζει πλήρως το πόσο τεράστιος είναι ο LeBron, αλλά και το πόσο κορυφαίο σύνολο είναι αυτοί οι Warriors, αυτό είναι το κάτωθι:

Νίκη και στο Game-3 όπως και πέρσι, εξαιρετικός 3-0 όπως και πέρσι, μια ανάσα από έναν ακόμα Τίτλο οι Warriors, όπως και πέρσι. Νιώθουμε τυχεροί που δύο χρόνια βλέπουμε αυτές τις αναμετρήσεις.

Και για να γίνει πλήρως κατανοητό και από διαφορετική οπτική αυτή ακριβώς η θέση μας, χαρακτηριστικό είναι και αυτό:

Κλείνοντας, στις συνέντευξεις που ακολούθησαν το παιχνίδι είχαμε χαρακτηριστικές στιγμές αμβρότητας και κατάστασης “Game recognizes Game”.

Κι επειδή παραμένει παιχνίδι, εκτιμούμε ιδιαίτερα τον τύπο που διαρκώς το αντιμετωπίζει ως τέτοιο.

Και όχι, δεν είναι κάποιος εκ των McGee ή Nick Young!

 

References
↑1 Έστω, η δικιά μας τέτοια.
↑2 Στην δεύτερη στον αγώνα αποβάλλεται και στην έβδομη στα Playoffs επίσης, να θυμίσουμε.
↑3 Σε ένα 12λεπτο που οι βολές έκλεισαν στο 7-2 για τους Cavs. Τι καταντήσαμε να μετράμε και στο NBA διάολε…