BallHog’s NBA Finals 2018 Walkaround Game #2: The “Return of the Real Warriors” Game

Posted on Jun 4 2018 - 1:41pm by The Ball Hog
Categorized as
1016
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Με την κορύφωση της σεζόν του NBA να έχει φτάσει με τους Τελικούς του 2018, το Ball Hog βρίσκεται πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στους NBA Finals 2018. 

Golden State Warriors vs Cleveland Cavaliers

Game 2:

Κι επιτέλους εμφανίστηκαν οι Warriors! Κι όταν λέμε Warriors εννοούμε τους κανονικούς, τους περσινούς. Την ομάδα που την μπάλα την έχει κυρίως ο Steph και αυτή γυρίζει, αυτή που παίζει μακρυά από κάθε λογική iso, και στην επίθεσή της εμπλέκονται όσοι περισσότεροι παίχτες γίνεται. Και το Game-2 ήταν ένα παιχνίδι με σφραγίδα και υπογραφή παλιών, καλών, αγαπημένων Dubs. Οι McGee και Livingston ήταν αλάνθαστοι, ο West πολύτιμος, συνεισέφερε ο Bell, o Green θεριό στην άμυνα, ο Curry βγαλμένος από τις back2back MVP χρονιές του, ο Klay τράβαγε το κάρο όποτε αυτό κινδύνευε να κολλήσει στη λάσπη.

Και ναι, καλά είδατε, λείπουν δύο ονόματα. Και το ένα εύλογα, μιας και ο Iguoadala ήταν για ένα ακόμα παιχνίδι απών, βλέποντας (και καθοδηγώντας ενίοτε) τους συμπαίκτες του από τον πάγκο με μια στιλάτη ριγέ μπλουζίτσα.
“Κι ο KD κύριε; Πού είναι ο KD;!”. Ο Durant των 26 πόντων με 10/14 σουτ, των εννέα rebounds, των εφτά assists και δύο blocks, αλλά και του μεγαλύτερου plus/minus του αγώνα, με +24, είχε τον ρόλο του -ακραία- αναβαθμισμένου Barnes, ακουμπώντας την μπάλα μόνο όταν -και όσο- χρειαζόταν. Αν μην τι άλλο, εντυπωσιακή πολυτέλεια.

Κι απέναντι σε αυτούς τους Warriors, αναμενόμενα δεν άντεξαν οι Cavaliers, που είχαν να αντιπαραθέσουν τον LeBron, τον Love, τον Hill -που έκανε καλή εμφάνιση εκτός έδρας μετά από αρκετά παιχνίδια- και το Χάος…

Γενικά, όταν χάνεις με 19 πόντους ένα ματς και έχουν βάλει 22 αυτοί οι δύο, τότε καταλαβαίνει πως υπάρχει πρόβλημα. Εδώ φυσικά πρέπει να υπάρξουν και πολλά credits για τον τρόπο που προσέγγισαν οι Warriors να “χτυπήσουν με αυτόν τον τρόπο”. Αφενός υπάρχουν ακροβολισμένοι σουτέρ παντού και το passing game είναι εξουθενωτικό για να το ακολουθήσει η άμυνα, κάτι που πέρα από το ελεύθερο σουτ, προσφέρει και το εύκολους δύο πόντους από τον McGhee, ακριβώς γιατί όλοι κυνηγάνε τους σουτέρ. Αφετέρου, ο Livingston μοιάζει να είναι ο master of the mid-range game και μας δίνει και φέτος μια ιδέα του τι θα μπορούσε να γίνει αν δεν υπέφερε από εκείνον τον τρομακτικό τραυματισμό στο γόνατο που λίγο έλειψε να του τελειώσει την καριέρα πρόωρα.
Όσο για τους Cavs, απέναντί τους αντιπαρέθεσαν τον “MVP”:

Για να τα βάλουμε, όμως, σε μια χρονολογική σειρά, οι Warriors ξεκίνησαν το παιχνίδι με “το πόδι στο γκάζι” και δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή στον αγώνα που το ματς να ήταν ισόπαλο, πόσο δε να χάσουν το προβάδισμα. Για τρία δωδεκάλεπτα, ωστόσο, δεν ήταν “βόλτα στο πάρκο”, με τους Cavs να είναι ιδιαίτερα αξιόμαχοι. Για την ακρίβεια, για τα πρώτα 36′ το παιχνίδι ήταν μια τραμπάλα ανάμεσα στους 10-12 πόντους και στους τέσσερις, με τους Warriors να παίζουν εμφανώς καλύτερα, και σε πολλές στιγμές του αγώνα να αναρωτιόμαστε μεταξύ μας πως γίνεται η διαφορά να είναι τόσο μικρή.

Με μία εντελώς επιστημονική εξήγηση να μας έρχεται από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑικού twitter σχετικά:

Από τον άλλη, ο LeBron, που έπαιζε με ενάμιση μάτι, συνέπεια του foul του Green από το Game-1, είχε μπει μεν φουριόζος, έχοντας από νωρίς ένα πανέμορφο 10/6/6, έδειχνε, ωστόσο, να παίρνει περισσότερο ρόλο οργανωτή παρά εκτελεστή.

Και ίσως καλύτερα, μιας και ήταν πολλά τα lay ups που έχανε, με αποτέλεσμα να αναρωτιόμαστε αν πατάει καλά, αν βλέπει καλά, ή απλά αν του βγαίνει κούραση ή η απογοήτευση από τους 101 αγώνες που ως τώρα έχει παίξει, ή, ενδεχομένως, από την κατάληξη του προηγούμενου παιχνιδιού.

Ακόμα κι έτσι, όμως, στο ημίχρονο ο LeBron είχε σκοράρει ή δώσει assist για τους 35 από τους 46 πόντους που είχαν οι Cavs πηγαίνοντας στην ανάπαυλα, έχοντας παίξει και στα 24 λεπτά του αγώνα ως τότε.

Και ήταν εμφανές πως έπρεπε κάπου να κάνουν step-up και οι ρολίστες των Cavs για να έχει η ομάδα τους τύχη.

Όμως, όταν σε αυτούς συγκαταλέγεται ο -ανεκδιήγητος στα τρέχοντα Playoffs- Clarkson, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό φοβόμαστε. Και να πει κανείς ότι ο πάγκος των Cavs δεν διαθέτει καλύτερο εκτελεστή; Kyle Korver τον λένε. Παρεμπιπτόντως σε αυτά τα δύο πρώτα ματς ο Clarkson έχει πάρει 13 σουτ και έχει σημειώσει τα τρία, την στιγμή που ο Korver έχει πάρει έξι, έχοντας βάλει το ένα. Θα μας πείτε πως “σαν ποσοστό ο Clarkson έχει καλύτερο από αυτό του Korver” και θα συμφωνήσουμε μαζί σας. Ωστόσο αξίζει να ρίξουμε/ρίξετε μια ματιά στον τρόπο που εκτελεί ο Korver και στον τρόπο του Clarkson, που μέχρι στιγμής περισσότερο εκβιάζει προσπάθειες, παρά τις παίρνει ορθολογιστικά. Επιπλέον αν θέλετε την γνώμη μας (του Gus τουλάχιστον), θα δίναμε περισσότερα σουτ στον Korver προκειμένου να πιάσει ρυθμό. Τουλάχιστον δεν θα ήταν τραβηγμένα.

Και συνεχίζοντας με τα της εικόνας του Clarkson, αναρωτιόμασταν μεταξύ μας πόσο χειρότερος μπορεί να είναι ο Hood, ώστε ένας παίχτης που μέσα στη σεζόν έχει βάλει 37άρες με τη φανέλα των Jazz, να μην πατάει καν παρκέ. “Τελικοί είναι διάολε, αξίζει ένα ρίσκο, μια ζαριά, αφού ως τώρα δεν σου βγαίνει”.
(Παρένθεση προοικονομίας: Δυστυχώς την απάντηση σε αυτό μας την έδωσε ο ίδιος ο Hood στο τέταρτο δωδεκάλεπτο. Και δεν μας δικαίωσε.)

Δύο φάσεις που κρατήσαμε έντονα από το πρώτο ημίχρονο ήταν οι κάτωθι:

Στην πρώτη ο Klay κερδίζει ένα κοροϊδία foul και αστοχώντας στην πρώτη βολή, ο Van Gundy να σχολιάζει “Ball Don’t Lie”. Γελάσαμε, είναι η αλήθεια.

Δεύτερη, ήταν αυτή η ακαταλαβίστικη άμυνα του Thompson.

Και έτσι, με τη διαφορά στους 13 πόντους και τους Cavs να έχουν μόλις 3/10 τρίποντα στο πρώτο μέρος, είπαμε “πάμε για το τρίτο δωδεκάλεπτο και το μνημόσυνο”.

Φευ!

Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι οι Cavaliers κατάφεραν να εξουδετερώσουν την ορμή των τρίτων δωδεκαλέπτων των Warriors. Οι Cavs σούταραν εξαιρετικά, έχοντας 12/21 σουτ (57,1%) με 5/9 τρίποντα. Πρωταγωνιστής εδώ ήταν ο Love που σημείωσε 3/3, θυμίζοντας τις καλές του μέρες από τα 7,251)Πηγή: stats.nba.

Παράλληλα, κατάφεραν να κρατήσουν τον Curry στον μόλις έναν πόντο, κι αυτόν ακραία αμφισβητούμενο. Συγκεκριμένα, όχι μόνο δεν δόθηκε foul πάνω στον LeBron στη φάση του video που ακολουθεί, αλλά δόθηκε και τεχνική ποινή στον πάγκο των Cavs για διαμαρτυρία, από τη βολή της οποίας προήλθε ο μοναδικός πόντος του Steph στο δωδεκάλεπτο. Τελικά ενίοτε “ball lies”…

Ωστόσο, όσο καλά και αν εκτελούσαν στο τρίτο δωδεκάλεπτο, ειλικρινά δεν ξέρω πόσο θα αντέξει ο LeBron μέχρι να αρχίσει να τους βαράει όλους τους.

Ένα στατιστικό που δικαιώνει κυνικά τη φράση του Νίκου στο preview της σειράς “πως γράφει οκτώ και παραπάνω assists ακόμα κι αν αυτοί που πρέπει να δώσει την μπάλα και να ευστοχήσουν για να μετρήσει η assist πολλές φορές δυσκολεύονται να βάλουν τα ψώνια στο καροτσάκι του super, όχι την μπάλα στο καλάθι.”

Αν, ωστόσο, κάτι μας έκανε εντύπωση, ήταν πως ενώ ο Klay ήταν φορτωμένος με τρία fouls, οι Cavs δεν επιτέθηκαν καθόλου σε αυτόν, πράγμα εντυπωσιακό, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως ο Klay ήταν αυτός που κουβάλησε τους Warriors στην συγκεκριμένη περίοδο.

Ένας Klay, που και που έπαιξε στον αγώνα, εντύπωση μας έκανε με αυτά που διαβάζαμε για αυτόν.

Παρ΄όλα αυτά, αν κάτι για εμάς συνέβαλε σημαντικά στη συνέχεια του αγώνα ήταν η αλληλουχία των φάσεων στο 87-79.

Ο LeBron, όπως γράφει το tweet, βγάζει ελεύθερο τον MVP JR, του οποίου το σουτ γλυφει απλά το σίδερο, με τον Nance να παίρνει το επιθετικό, να κερδίζει το foul και να χάνει και τις δύο βολές. Με τον Durant και τον Jeff Green να αστοχούν στις επόμενες δύο επιθέσεις, ο Durant από το ζωγραφιστό βγάζει αμαρκάριστο στη γωνία τον γερο-West. Αυτός ευστοχεί στο πρώτο του τρίποντο από την 4η Νοεμβρίου του 2017. Αντί για 87-82, 90-79 και “γεια σας”.

Γενικά, πάντως, με τους Warriors να έχουν χάσει στα Playoffs μόνο άλλο ένα τρίτο δωδεκάλεπτο, στο Game-2 κόντρα στους Pelicans, και πιο πίσω ένα την Πρωταπριλιά στην Oracle, η εικόνα των Cavs σε αυτό το 34-31 ήταν εξαιρετική. Ειδικά αν αναλογιστεί πως ο LeBron που και αυτό το έπαιξε χωρίς καθόλου ξεκούραση- έδειχνε πως έπαιζε “σβηστός”, κρατώντας δυνάμεις για ένα μεγάλο φινάλε, μοιράζοντας μπάλες, βρίσκοντας ελεύθερους συμπαίκτες στο τρίποντο και γενικά βγάζοντας μια εικόνα πως ήλεγχε την κατάσταση.

Και με τη διαφορά στους 10 κοιταχτήκαμε και είπαμε “μπορεί και να έχουμε παιχνίδι“.

Ε, δεν είχαμε…

Γιατί άρχισε να βρέχει.

O Curry, που ως τότε είχε 4/12 τρίποντα, είπε “δεν θα χάσω άλλο” και έβαλε μια πεντάδα τριπόντων επίδειξης.

Είτε πάνω στον Nance,

Είτε πάνω στον Love,

δημιουργώντας ένα πανέμορφο “déjà vu”.

Με τα συνολικά εννιά του τρίποντα στον αγώνα, ο Curry έγραψε αυτά τα δύο ρεκόρ2)Πίνακες από NBC Sports.:

Που μας έκαναν να ξεχάσουμε την κακή του βραδιά μέσα από τα 7,25.

Πέρα των εννέα τριπόντων, ο Curry είχε και 33 πόντους, εφτά rebounds και οχτώ assists, σε μια πολύ μεστή Steph βραδιά

Ωστόσο, μεγάλο μέρος της κριτικής του Lue, έπεσε πάνω στο γεγονός πως έβαλε τον Love να κυνηγάει τον Curry. Επέλεξε, δηλαδή, να βάλει πάνω στον κορυφαίο bomber της λίγκας έναν παίχτη με πολύ πιο αργά πόδια, αφήνοντας εκτεθειμένη τη ρακέτα του και κάνοντάς της ευάλωτη στο επιθετικό rebound. Kαι αν αναρωτιέστε ποια ήταν η κατάληξη αυτής της ιστορίας, θα σας πούμε πως οι Warriors πήραν επτά επιθετικά rebounds σε όλο το ματς, εκ των οποίων τα τρία στην τέταρτη περίοδο.

Με κάτι λιγότερο από 3′ 20” για τη λήξη του αγώνα, το σκορ ήταν στο 114-93 και η παράσταση είχε λήξει. Τα “δεύτερα” πάτησαν παρκέ, και το μόνο μας ενδιαφέρον ήταν να δούμε τον Hood να δικαιώνει την πίστη μας σε αυτόν, αλλά και τα δικά του τα λεγόμενά πριν τον αγώνα.

Πρώτη επαφή με την μπάλα και κάνει μια σειρά από άσκοπες τρίπλες στην κορυφή, off balance τρίποντο, (οριακά) σίδερο. Καληνύχτα σας και σε αυτο το μέτωπο.

“Στη γωνιά του LeBron” που οι εμφανίσεις του έχουν σχεδόν επιβάλει σε κάθε Walkaround της φετινής post season, να αναφέρουμε πως για ένα ακόμα παιχνίδι είχαμε κατάρριψη ρεκόρ και από τον “Βασιλιά”, αυτή τη φορά ξεπερνώντας τον Kareem Abdul-Jabbar και τους 1.317 πόντους αυτού σε Τελικούς ΝΒΑ, υπολλειπόμενος πλέον μόνο του “Logo” Jerry West.

Ζούμε τις καλύτερες στιγμές της Λίγκας, ελπίζουμε να το έχετε καταλάβει.

Προς επίρρωση:

Κλείνοντας, να πούμε πως είχε λείψει μια τέτοια εμφάνιση συγχρονισμένης κολύμβησης από τους Splash Brothers και με χαρά την απολαύσαμε.

Κυρίως δε, γιατί συντασσόμαστε με την κάτωθι πρόταση:

Προχωρώντας, ωστόσο, από αυτό το σημείο, τα πράγματα μάλλον δεν φαντάζουν πολύ αισιόδοξα για την ανταγωνιστικότητα της σειράς, γεγονός που μας κάνει πάλι να συχτηρίζουμε για τη φάση 4,7” πριν τη λήξη του πρώτου αγώνα3)Σήμερα είδαμε και αυτό το εξαιρετικό videάκι με την συνολική αντίδραση του LeBron στη φάση. Ήρωας!!.

Αλλά αυτά θα τα σκεφτούμε στη συνέχεια. Σήμερα “yolo”.

 

References
↑1 Πηγή: stats.nba
↑2 Πίνακες από NBC Sports.
↑3 Σήμερα είδαμε και αυτό το εξαιρετικό videάκι με την συνολική αντίδραση του LeBron στη φάση. Ήρωας!!