Το Trade Deadline και το All Star Weekend είναι αμφότερα πίσω μας, και κοιτώντας μπροστά έχουμε το τελευταίο ένα τρίτο της σεζόν, αυτό που θα καθορίσει την αφετηρία των ομάδων για την επερχόμενη post season. Η χρονική στιγμή είναι λοιπόν ιδανική για το τρίτο -και τελευταίο για φέτος- Ball Hog’s Power Ranking.
Τις ομάδες τις ταξινομούμε βάσει της κατ’ εμάς δυναμικής τους ανά Conference, με σειρά σήμερα να παίρνει η Δυτική Περιφέρεια, ενώ στην παρένθεση βλέπετε τη μεταβολή της θέσης σε σχέση με το Take II των Ball Hog’s Power Rankings.
#1 (-)
Record: 41-16
Με τον Curry να έχει χάσει 11 παιχνίδια, τον Green 15 και τον Cousins να έχει παίξει μόλις 11 και την άμυνά τους να μην είναι στα γνωστά επίπεδα -κυρίως λόγω της πτωτικής χρονιάς του Draymond- αφού είναι μόλις 15οι σε DefRtg, οι Warriors εξακολουθούν να μην μασάνε και να φιγουράρουν στην πρώτη θέση της Δύσης και τη δεύτερη της Λίγκας. Καμία έκπληξη φυσικά για τη Δυναστεία της δεκαετίας που διανύουμε, που δείχνει ότι θα φρενάρει μόνο αν σπάσει εκ των έσω και δύσκολα επειδή κάποιος από τους 29 δελφίνους θα τους κοντράρει. Οι Warriors μπορεί να κάνουν 5-6 ήττες μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, αλλά όποιο κι αν είναι αυτό το νούμερο κανείς δεν θα θορυβηθεί, αφού αυτό που τους ενδιαφέρει είναι τα Playoffs, τα οποία “αν θέλουν” μπορούν και να τελειώσουν αήττητοι. Προφανώς η τελευταία ατάκα, με την υπερβολή που αυτή ενέχει, δεν πηγάζει από έλλειψη σεβασμού για τις υπόλοιπες ομάδες, παρά από το ταβάνι που όλοι καταλαβαίνουμε ότι θέτουν πέντε All-NBA παίκτες. – Κοσμάς Καψάλης
#2 (-)
Record: 39-18
Οι Nuggets είναι φέτος μια από τις εκπλήξεις της χρονιάς. Όχι επειδή υπήρχε κανείς που τους είχε να είναι σε τροχιά lottery, αλλά νομίζω λίγοι περίμεναν ότι θα είναι σταθερά στις πρώτες δυο θέσεις της Δύσης, φιλοδοξώντας να πάρουν το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα ίσια από τους Warriors. Οι Gary Harris, Will Barton, Paul Millsap είχαν αρκετά θέματα με τραυματισμούς μες στη σεζόν, προβλήματα που αν δεν υπήρχαν, οι “Σβώλοι” θα μπορούσαν να είναι ακόμα καλύτεροι, ενώ ο Isaiah Thomas μόλις πριν το All Star Game έκανε το φετινό του ντεμπούτο. Βασικός άξονας της επιτυχίας ο Σέρβος αρτίστας που ακούει στο όνομα Nikola Jokic που αν και δεν θα το πάρει, φιγουράρει στους υποψήφιους για το MVP και δεύτερη σταθερά ο Jamal Murray που αν ήταν πιο φανταχτερό όνομα ίσως ήταν All Star. Το ότι ο βασικός playmaker της ομάδας είναι ο Jokic δεν προξενεί έκπληξη για την προτελευταία θέση που έχουν σε pace, σίγουρα όμως δεν μπορούμε να μην θαυμάσουμε το γεγονός ότι έχοντας χάσει για τόσα παιχνίδια ταλαντούχους επιθετικά παίκτες, οι Nuggets είναι 3οι σε OffRtg. – Κοσμάς Καψάλης
#3 (-)
Record: 37-20
Ίσως η δυνατότερη περίπτωση να κάνει τους Warriors να ιδρώσουν, αφού έχουν τα κορμιά να ρίξουν πάνω στους Πρωταθλητές. Με ρεκόρ 11-2 από τα μέσα Γενάρη ως τώρα, είναι από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες του ΝΒΑ. Ο Paul George διανύει μια εξαιρετική MVP χρονιά, ο Westbrook, παλιά του τέχνη κόσκινο, θα τερματίσει για τρίτη σερί χρονιά με μέσους όρους triple double, οι δυο τους είναι οι πρώτοι κλέφτες του ΝΒΑ, ο Adams είναι ο ιδανικός αλτρουιστής συμπαίκτης τέτοιων αστέρων, ο Schroeder είναι τρίτος σκόρερ ερχόμενος από τον πάγκο, ενώ μέχρι κι ο Noel φέτος ξανάγινε αξιοπρεπής παίκτης, δίνοντας πέντε rebounds, 1,5 τάπα κι ένα κλέψιμο σε λιγότερο από ένα τέταρτο συμμετοχής. Δεν αραδιάζουμε νούμερα, καθώς οι Thunder είναι μια από τις θεωρητικά κλειδωμένες ομάδες των Playoffs και το ζητούμενο φέτος είναι το επόμενο βήμα στην post season, με στόχο τους τελικούς της Δύσης, ενώ με ενδιαφέρον αναμένουμε και το ταίριασμα στο ρόστερ του Markieff Morris που θα δώσει επιπλέον βάθος και σουτ στους Thunder. – Κοσμάς Καψάλης
#4 (+3)
Record: 34-23
Οι Rockets είναι μόλις τέσσερις νίκες μπροστά από τους ένατους Clippers. Σίγουρα φαντάζει δύσκολο να μείνουν εκτός Playoffs, καθώς μιλάμε για την ομάδα με το δεύτερο καλύτερο offensive rating της Λίγκας με 114,3, και έναν από τους δύο βασικούς υποψηφίους για MVP της χρονιάς, τον James Harden, που συνεχίζει το σερί του με 31 παιχνίδια όπου έχει σκοράρει 30+ πόντους. Μπορεί όμως το 11-14 και η 13η θέση στις αρχές Δεκέμβρη να μοιάζουν μακρινά, το πρόβλημα της αμυντικής προσήλωσης όμως παραμένει. Η ομάδα έχει δεχτεί κάτω από 100 πόντους μόνο τρεις φορές στα τελευταία 28 παιχνίδια, έχοντας το 25ο defensive rating με 112,2. Η μέτρια χρονιά του P.J. Tucker στο αμυντικό κομμάτι είναι ένα βασικό στοιχείο για το που μπορούν να φτάσουν οι Rockets, ειδικά σε συνδυασμό με την εμφανή απουσία του Ariza. Ο Paul έχει επιστρέψει για τα καλά πλέον από τον τραυματισμό του, έχοντας στα τελευταία δύο παιχνίδια 19 assists και κανένα λάθος και με την αναμενόμενη επιστροφή του Clint Capela, αμέσως μετά το All Star, οι Rockets θα είναι πλήρεις για το finish της σεζόν. Τέλος δεν θα μπορούσαμε να μην σχολιάσουμε την τρομερή βοήθεια που προσέφερε ο Kenneth Faried στα παιχνίδια που έλειπε ο Capela, με τoν δυναμικό forward να είχε οκτώ double-doubles στους 12 τελευταίους αγώνες της ομάδας, σουτάροντας με 62,5% εντός παιδιάς. – Λουκάς Μοσχούλας
#5 (+3)
Record: 32-25
Οι Jazz βρίσκονται σε καλή κατάσταση τον τελευταίο αρκετό καιρό, και για την ακρίβεια, από το 14-17 στις 17 Δεκέμβρη όπου είχαν και -οριακά μεν- αρνητικό net rating με -0,2 και φάνταζαν σε αρκετούς ως μία από τις απογοητεύσεις της σεζόν, φαίνεται να έχουν αλλάξει πολλά. Από εκείνη την περίοδο, λοιπόν, είναι σαν να έχουν πατήσει το κουμπί και να κάνουν μόνο σωστά πράγματα. Έχουν σφίξει τρομερά την άμυνα τους, μιας και πλέον μιλάμε για το τέταρτο καλύτερο defensive rating της Λίγκας με 105,4. Όμως το αρκετά σημαντικό είναι ο τρόπος που προασπαθούν να πάρουν ένα βάρος στο επιθετικό κομμάτι από τον Donovan Mitchell, με τους Joe Ingles και Royce O’Neal στα φτερά να τα καταφέρνουν περίφημα. Δεν θα μπορούσαμε φυσικά να μην αναφερθούμε και στο θηρίο που λέγεται Rudy Gobert, ο οποίος πραγματικά κάνει τους άλλους ψηλούς να μοιάζουν παιδάκια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στο παιχνίδια με τους Spurs όπου είχε 21 πόντους, 13 rebounds, τέσσερις assists και δύο κοψίματα, ενώ στην άμυνα κράτησε τον Aldridge στους 15 πόντους με 3/16 σουτ. Το εύκολο πρόγραμμα που έχουν οι Jazz, με μόλις εννιά από τα 25 εναπομείναντα παιχνίδια με ομάδες που έχουν .500 και πάνω, μάς δίνει το πάτημα να πούμε ότι ίσως ενδεχομένως η ομάδα της Utah να καταφέρει να μπει στα Playoffs με πλεονέκτημα έδρας για πρώτη φορά μετά την “Stockton to Malone” εποχή. Θεωρούμε πως οριακά μάλλον δεν θα το καταφέρει, ωστόσο, και για αυτό τους έχουμε στη θέση #5. – Λουκάς Μοσχούλας
#6 (-1)
Record: 34-23
Με ενδιαφέρον αναμένουμε να δούμε την προσαρμογή του Enes Kanter στο Portland, με τους Blazers να δυναμώνουν ακόμα περισσότερο σε έναν τομέα που ήταν έτσι κι αλλιώς ισχυροί: Αυτόν του rebound. O Τούρκος έμεινε ελεύθερος από τους Knicks, όντας κομμάτι του ντόμινο της ανταλλαγής του Porzingis στο Dallas και πλέον η νέα του στέγη θα βρίσκεται στη βορειοδυτική ακτή των ΗΠΑ. Κατά τα άλλα, η trade deadline δεν είχε ιδιαίτερες συγκινήσεις για την ομάδα του Terry Stotts, καθώς η μόνη κίνηση που έγινε ήταν το trade με τους Kings, στους οποίους έστειλαν τον Caleb Swannigan αντί του Skal Labissiere. Αγωνιστικά, τα περισσότερα πράγματα πάνε καλά για τους Blazers. Αποτελούν μία από τις καλύτερες επιθέσεις της Λίγκας, καθώς είναι πέμπτοι στην λίστα του offensive rating με 113,2, είναι έκτοι στα rebounds (47,6), 14οι σε ποσοστό ευστοχίας (46,4%), έβδομοι σε ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα (36,3%), ενώ εκμεταλλεύονται σε πολύ μεγάλο βαθμό τις ελεύθερες βολές, όπου σουτάρουν με 81,6%, όντας δεύτεροι. Ωστόσο, το αμυντικό κομμάτι είναι μια άλλη ιστορία. Το defensive rating τους φτάνει το 110,2 που τους φέρνει στην 16η θέση, με τους Lillard και McCollum να αποτελούν διαχρονικά ένα από τα χειρότερα αμυντικά δίδυμα που υπάρχουν ανά τις backcourts του NBA. Πλέον οι Blazers στρέφουν την προσοχή τους στο επερχόμενο road trip επτά παιχνιδιών που έχουν, εκ των οποίων τα έξι είναι με ομάδες της Ανατολής. Το γεγονός πως προς ώρας μετρούν ρεκόρ 14-4 απέναντι σε ανατολικές ομάδες, είναι μάλλον ένας πολύ καλός οιωνός ώστε να παραμείνουν στην τέταρτη θέση της Δύσης. – Gus Χρυσοχού
#7 (+4)
Record: 33-26
Στη μέση του ετήσιου Rodeo Road Trip1)Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η έδρα των Spurs AT&T Center φιλοξενεί αγώνες rodeo, με αποτέλεσμα η ομάδα να παίζει οχτώ σερί εκτός έδρας αγώνες. και η ομάδα ξανάρχισε να προβληματίζει. Τέσσερις ήττες με μέσο όρο πάνω από 20 πόντους από playoff ομάδες της Δύσης (Kings, Warriors, Blazers και Jazz), πριν από μία οριακή νίκη κόντρα στους free falling Grizzles., ενώ η άμυνα εξακολουθεί να είναι σοβαρά κακή (23η με 111,5 στη σεζόν, χειρότερη της Λίγκας με 124,9 το τελευταίο 10μερο). Πέρσι ήταν πέμπτοι στο ποσοστό ευστοχίας των αντιπάλων τους εκτός ζωγραφιστού και 12οι στα λάθη αντιπάλων, ενώ φέτος είναι αντίστοιχα 26οι και 28οι. Και ενώ από το preview τους γράφαμε πως πέρα από τον Kawhi, αντάλλαξαν και άμυνα για επίθεση, η έκτη καλύτερη επίθεση της Λίγκας που έχουν, με 112,5 Offensive Rating προς ώρας δεν δείχνει αρκετή για να τους εξασφαλίσει από μόνη της την είσοδο στην post season. Με τον Murray έξω για τη σεζόν από την αρχή, ο νέος τραυματισμός του Derrick White δείχνει να τους κοστίζει αρκετά. Δεν θεωρώ πως θα χάσουν τα Playoffs, αλλά δεν φαντάζει και εντελώς αυτό το ενδεχόμενο. – Νίκος Ραδικόπουλος
#8 (+4)
Record: 30-27
Έχοντας ήδη 30 νίκες, περισσότερες δηλαδή από τις περσινές 28, καθώς και από τις οχτώ από τις τελευταίες 10 σεζόν τους, που δεν είχαν καταφέρει να φτάσουν τόσες, οι Kings έχουν ήδη να λένε πως η σεζόν είναι επιτυχημένη. Ωστόσο, το κίνητρο του να μπουν στην post season μετά από 12 ολόκληρα χρόνια είναι πολύ μεγάλο και μένει να δούμε αν τελικά οι “Βασιλιάδες” θα καταφέρουν να αφήσουν εκτός post season τον “Βασιλιά”. Το πρόγραμμά τους είναι σημαντικά ευκολότερο από το αντίστοιχο των Lakers (21ο δυσκολότερο, έναντι ένατου των “Λιμνανθρώπων”) ενώ η νεανική τους ομάδα θα συνεχίσει να παίζει χωρίς φρένα σε κάθε παιχνίδι (τρίτo pace στη Λίγκα με 104,0, με τον Fox να είναι μάλλον ο ταχύτερος παίχτης του πρωταθλήματος). Ο Barnes έδειχνε εκτός νερών του στα πρώτα παιχνίδια και το πως εκμεταλλεύτηκε το All Star Break o Dave Joerger για να τον εντάξει στα συστήματα της ομάδας ίσως φανεί κρίσιμο στην στροφή για την τελική ευθεία. Ο δε Bagley διαρκώς και γίνεται απολαυστικότερος. Ανεξαρτήτως αν θα τα καταφέρουν ή όχι να έχουν μία post season παρουσία, και μόνο το ότι βρίσκονται στο δρόμο για 44 νίκες, όσες ακριβώς είχαν τη χρονιά που βρέθηκαν για τελευταία φορά στα Playofffs, το 2006, τους καθιστά αναντίρρητα την μεγαλύτερη –ευχάριστη- έκπληξη της φετινής χρονιάς. – Νίκος Ραδικόπουλος
#9 (-5)
Record: 28-29
Aντίθετα, μάλλον η πιο δυσάρεστη έκπληξη της σεζόν είναι οι Los Angeles Lakers των Magic και LeBron. Στο 10-16 από το προηγούμενο Power Ranking μας, στο 3-8 στα τελευταία 11 τους παιχνίδια, 6-12 σε όσα έπαιξαν με τον LeBron τραυματία, αλλά και όντας στο 2-3 μετά την επιστροφή του, και παρότι ο “King” έπαιξε στο 22/10,8/9,8 σε αυτά τα παιχνίδια, οι Lakers βρίσκονται στη θέση που ούτε εμείς, ούτε οι ίδιοι περιμέναμε κατά τα Χριστούγεννα. Η ομάδα έδειχνε να είχε βρει αγωνιστική ταυτότητα, ρυθμό στην επίθεση και μια πιεστικότατη άμυνα, που έφερνε αποτελέσματα. Ωστόσο, οι αναταράξεις με τους παντελώς λάθος χειρισμούς στην προσπάθεια απόκτησης του Davis και οι διαρκείς φήμες για την ασφάλεια του Walton στη θέση του προπονητή, έριξαν την ψυχολογία των νεαρών παιχτών στα τάρτατα με αποτέλεσμα η άμυνα τους από έβδομη καλύτερη της Λίγκας να πέσει στην 13η θέση, δεχόμενη 122 πόντους μέσο όρο στα τελευταία έξι παιχνίδια. Έχοντας το ένατο δυσκολότερο πρόγραμμα της Λίγκας στα τελευταία 25 παιχνίδια της σεζόν τους, θα πρέπει να καταφέρουν να κερδίσουν τα 18 από αυτά για να έχουν ελπίδες να μπουν στην post season. H απόκτηση του Reggie Bullock θα βοηθήσει (είναι 12ος σε ποσοστό ανάμεσα στους 190 παίχτες με πάνω από 500 προσπάθειες από τα 7,25 την τελευταία τετραετία), ωστόσο ο μόνος τρόπος για να καταφέρουν να παίζουν και μετά τα μέσα Απρίλη είναι να ξαναλειτουργήσει αποτελεσματικά η άμυνά τους και –ιδίως- να ενεργοποιήσει από τώρα τις νιτρομπουκάλες που φυλάει για κάθε άνοιξη ο LeBron. Γιατί αν δεν, μάλλον δεν θα χρειαστεί να τις ενεργοποιήσει φέτος καθόλου. Δεν έχουν αυτή την στιγμή το πλεονέκτημα, αλλά θα είναι τεράστια έκπληξη αν τελικά δεν τα καταφέρουν και μείνουν εκτός. – Νίκος Ραδικόπουλος
#10 (-4)
Record: 32-27
Οι Clippers επιστρέφουν από το Grammy Road Trip τους με ένα 3-3 στις βαλίτσες τους, μα αυτό είναι το λιγότερο εντυπωσιακό της όλης κατάστασης. Οι τρεις νίκες τους προήλθαν από ανατροπές διαφορών τουλάχιστον 20 πόντων, έχοντας καταφέρει να επιστρέψουν από το μείον 25 μες στο Detroit, από το μείον 20 στη Charlotte και –ακόμα εντυπωσιακότερα- από το μείον 28 από τη Βοστόνη. Μα επιστρέφουν και με ένα εντελώς διαφορετικό ρόστερ, χωρίς τον καλύτερό τους παίχτη της σεζόν, τον Tobias Harris, και με σαφές πλάνο για να κρατήσουν το pick τους για φέτος (είναι top-14 protected) και κοιτάζοντας το μέλλον και την επερχόμενη free agency. Ωστόσο, ο Doc Rivers εξακολουθεί και coachάρει μαεστρικά την ομάδα για δεύτερη σερί χρονιά, έχοντας καταφέρει να μην φανεί παρά στο ελάχιστο το όλο ανακάτεμα του roster τους στην μετά-Lob City εποχή. Έχει καταφέρει να διατηρήσει ανταγωνιστική την ομάδα μετά το trade του Paul, αλλά και τα mid season trades των Griffin και Harris πέρσι και φέτος αντίστοιχα. Το πρόγραμμά τους είναι το ευκολότερο μεταξύ Spurs, Kings και Lakers, και αν οι Gallinari και Lou Williams καταφέρουν να μείνουν υγιείς, οι Clippers έχουν σημαντικές πιθανότητες να είναι παρόντες στην post season, μιας και οι Temple, Green, Shamet και Zubac που αποκτήθηκαν –πέρα των picks- στο deadline είναι χρησιμότατοι ρολίστες που ο Rivers έχει δείξει πως μπορεί να αξιοποιήσει στο έπακρο. Η μετάβαση των Clippers από το χτες του οργανισμού, στο σήμερα και στις βλέψεις του για το αύριο, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να διατηρείται σε ανταγωνιστικό επίπεδο αγωνιστικά η ομάδα, είναι σεμιναριακού επιπέδου και θα πρέπει να αποτελεί πρότυπο case study για όλα τα front offices της Λίγκας. – Νίκος Ραδικόπουλος
#11 (+3)
Record: 27-30
Από τη μέρα που ανέλαβε ο Ryan Saunders την ομάδα, στις 6 Γενάρη, οι Wolves έχουν ρεκόρ 9-9 (και 13-13 από το τελευταίο μας Power Ranking), ενώ το Φλεβάρη έχουν το τέταρτο offensive rating της Λίγκας (μαζί με την 24η άμυνα, συνδυαζόμενοι σε ένα ιδιαίτερα μεγάλο άνοιγμα ψαλίδας που λογικά θα κλείσει σύντομα). Τρεις σερί ήττες εκτός έδρας από ομάδες που θα έπρεπε να κερδίσουν αν ήθελαν να κρατήσουν ζωντανές τις βλέψεις τους για δεύτερη σερί παρουσία στη post season, από Memphis, Orlando, και Νέα Ορλεάνη, τους κράτησαν σημαντικά πίσω στην σχετική κούρσα, παρά τις εντυπωσιακές νίκες που ακολούθησαν εντός έδρας, κόντρα σε Clippers και Rockets. Μάλιστα στο παιχνίδι κόντρα στους Clips για πρώτη φορά είχαν ταυτόχρονα διαθέσιμους τους Jeff Teague και Derrick Rose μετά τις 20 Γενάρη, ενώ προβλήματα τραυματισμών όλο αυτό το διάστημα αντιμετωπίζουν και οι Tyus Jones και Robert Covington, με τον τελευταίο μάλλον να αργεί ακόμα να επιστρέψει. Ο Towns, μετά τη φυγή Butler, κάνει χρονιά που, πέρα από All Star, θα του δώσει ψήφους και για All NBA, ενώ όσο περισσότερο χρόνο παίρνει, τόσο περισσότερο εντυπωσιάζει ο rookie Josh Okogie. Ωστόσο, έχοντας μπροστά τους 11 εκτός έδρας αγώνες στους επόμενους 16 (όπου ως τώρα είναι στο 8-20 μακριά από τη Minnesota) και το πέμπτο δυσκολότερο πρόγραμμα συνολικά, δεν τους βλέπουμε για κάτι περισσότερο από την 10η θέση της περιφέρειας. Θα θέλαμε να δοθεί μία ακόμα ευκαιρία στον Saunders και του χρόνου, μιας και ό,τι έχει δείξει μέχρι στιγμής μας αρέσει. – Κοσμάς Καψάλης
#12 (-2)
Record: 26-31
O Luka συνεχίζει τα δικά του στη φετινή σεζόν και είναι έτοιμος να γίνει ο πρώτος rookie που θα έχει 20 πόντους, επτά assists και πέντε rebounds στην πρώτη χρονιά του στη Λίγκα. Όμως επιθετικά για τους Τεξανούς ο Σλοβένος είναι ο μοναδικός που κρατάει την ομάδα, καθώς με τη φυγή των Barnes, Matthews και Jordan, τα πρώτα δείγματα δείχνουν να είναι προς το χειρότερο ως προς το επιθετικό κομμάτι. Στα τέσσερα παιχνίδια μετά το mega-trade, η ομάδα είχε offensive rating 105,1 σε σχέση με το επίσης χαμηλό2)20ο στη Λίγκα. 108,3 που έχει όλη την σεζόν. Όμως έχει βελτιωθεί στο player αλλά και το ball movement, έχοντας σε αυτό, το μικρό είναι η αλήθεια, δείγμα 356 πάσες ενώ οι παίκτες τρέχουν 11,4 μίλια ανά 24 λεπτά παιχνιδιού, με τα αντίστοιχα νούμερα πριν το deadline να είναι 344 και 11. Συμπεραίνουμε ότι πλέον η σεζόν είναι μεταβατική και ο Carlisle θα δοκιμάσει πράγματα στην ομάδα. Αναμένοντας, λοιπόν, το καλοκαίρι και την προσπάθεια να πλαισιωθούν οι Porzingis και Doncic από έναν τρίτο All Star. Το μοναδικό που έχουν να περιμένουν στα τελευταία 25 παιχνίδια είναι αν ο Dirk Nowitzki θα περάσει στην έκτη θέση του πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών τον Chamberlain, από τον οποίο τον χωρίζουν 110 πόντοι. Να θυμίσουμε ότι ο Γερμανός έχει σκοράρει 123 σε 26 παιχνίδια που έχει παίξει ως τώρα στη σεζόν. – Λουκάς Μοσχούλας
#13 (-)
Record: 26-33
Σε μια ατέρμονη λούπα έχουν πέσει το τελευταίο διάστημα οι Pelicans, καθώς η υπόθεση του Anthony Davis δεν τους αφήνει σε ησυχία. Η “σίγουρη” ανταλλαγή του Davis στους Lakers δεν προχώρησε και πλέον έχει ενδιαφέρον να δούμε το πως θα παρουσιαστεί ο “Brow” στα παιχνίδια που μένουν. Και μαζί του, φυσικά και όλη ομάδα, καθώς μιλάμε για έναν από τους καλύτερους παίκτες της λίγκας. Οι Pelicans αποδίδουν εξαιρετικά στην επίθεση, με τον Davis να είναι η αιχμή του δόρατος, κάτι που αποδεικνύεται από το 113,1 του offensive rating, το οποίο τους φέρνει στην έβδομη θέση της σχετικής λίστας. Κατά τα άλλα, είναι πρώτοι στο NBA όσον αφορά τα εύστοχα σουτ, πέμπτοι σε ποσοστό ευστοχίας, δεύτεροι σε rebounds και τρίτοι σε blocks. Ωστόσο, η αμυντική τους λειτουργία μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο από την λέξη “απελπισία” (112,3 το defensive rating – 24οι στο NBA) και αναμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε αν ο Stanley Johnson θα μπορέσει να τους βελτιώσει στο κομμάτι αυτό, καθώς πρόκειται για έναν ικανότατο αμυντικό. Τέλος, είναι εντυπωσιακή η εικόνα του Julius Randle στα πέντε παιχνίδια που έχει αγωνιστεί μέσα στον Φεβρουάριο, σουτάροντας με το εξαιρετικό 51,3%. Οι Pelicans βρίσκονται έξι νίκες μακρυά από τους όγδοους Clippers και η κουβέντα για τα playoffs φαίνεται να είναι καταδικασμένη. Μάλλον περισσότερο ενδιαφέρον θα έχει να παρατηρήσουμε το κλίμα που θα δημιουργηθεί στα δύο παιχνίδι κόντρα στους Lakers, στις 23 και 27 Φεβρουαρίου. – Gus Χρυσοχού
#14 (-5)
Record: 23-36
Αλλαγή σελίδας για τους Grizzlies με το trade του Gasol και μένει η οριστική αλλαγή κεφαλαίου με την επικείμενη φυγή και του Conley το καλοκαίρι. Και τούτο καθώς οι φήμες θέλουν την ομάδα να είχε συμφωνήσει με τους Jazz για την ανταλλαγή του έναντι των Rubio και Favors με τον παίχτη να ζητάει από την ομάδα να τον στείλει στην ανατολική περιφέρεια αντ’αυτού και την ομάδα να το σέβεται. Σε κάθε περίπτωση το δίδυμο των Conley και Gasol των πάνω από 20.000 κοινών λεπτών στο παρκέ με τη φανέλα των Grizzles και 1.776 assists να έχουν δοθεί από τον έναν στον άλλον σε βάθος 11 σεζόν, χώρισε. Το μέλλον των Grizzles παραμένει λαμπρό όσο σε αυτό υπάρχει ο Jaren Jackson Jr., αλλά μία σειρά από κρίσιμες αποφάσεις πρέπει να παρθούν άμεσα από τον οργανισμό του Memphis. Η πρώτη και πλέον κρίσιμη είναι αναφορικά με το τι θα κάνουν με το pick τους, το οποίο φέτος πάει στους Celtics αν δεν είναι μέσα στο οχτώ καλύτερα. Μα με κάθε επόμενο χρόνο να γίνεται όλο και χαμηλότερη η προστασία, άρα καλύτερο για τους Celtics, οι έκτοι χειρότεροι φέτος Grizzlies μήπως θα έπρεπε να επιλέξουν να το δώσουν φέτος; Κάτι τέτοιο, βέβαια, στην παρούσα κατάσταση έχει μόλις 3,8% πιθανότητες να συμβεί, και δεν βλέπω τον τρόπο που οι Grizzles θα βελτιωθούν αρκετά για να το χάσουν φέτος, όπως ενδεχομένως να τους συμφέρει να κάνουν. Και πέραν αυτού, αγωνιστικά, δεν υπάρχει κάτι να περιμένει κανείς για το υπόλοιπο της σεζόν σαν κεντρικό στόχο, πέρα από την εξέλιξη του Jaren Jr. ή/και την ενδεχόμενη επιστροφή του Chandler Parsons στην ενεργό δράση. Για την κατάσταση που θα είναι ο τελευταίος και για το αν θα καταφέρει να ανεβάσει κάπως την ανταλλακτική του αξία, όντας την επόμενη σεζόν σε expiring που όλο και κάποια ομάδα του πάτου θα ενδιαφερθεί να πάρει μαζί με τα απαραίτητα γλυκαντικά στοιχεία δίπλα του. Και αυτό γιατί πλέον το roster αποτελείται από μία σειρά παίχτες που ξεκίνησαν τη χρονιά σε έξι διαφορετικά training camps (των Grizzles, Bulls, Rockets, Clippers, Knicks και Raptors) και δύσκολα θα υπάρξει η οποιαδήποτε συνοχή, ειδικά χωρίς κανέναν απολύτως καθαρό αγωνιστικό στόχο. Νομίζω του Conley του άξιζε κάτι καλύτερο από αυτό και δεν καταλαβαίνω γιατί το επέλεξε. – Νίκος Ραδικόπουλος
#15 (-)
Record: 11-48
Τι να γράψεις για μία ομάδα που έχει 15 συνεχόμενες ήττες ισοφαρίζοντας το χειρότερο σερί ηττών στην ιστορία του franchise; Μάλιστα, σε αυτούς τους 15 αγώνες δέχονται κάτά μέσο όρο 119,8 πόντους ανά αγώνα, που φυσικά αποτελεί τη χειρότερη επίδοση του NBA τον τελευταίο μήνα. Η μόνη ελπίδα που διαφαίνεται στον ορίζοντα στην Αριζόνα, πλην ενός ακόμα υψηλού pick στο ερχόμενο lottery, είναι ότι μπορούν να δημιουργήσουν μια χημεία οι νεαροί Booker, Bridges, Ayton αλλά και Jackson. Ο τελευταίος έχει ξεκινήσει στα 10 τελευταία παιχνίδια βγάζοντας αριθμούς και οι ιθύνοντες αναμένουν ακόμα περισσότερα πράγματα. Συγχρόνως βέβαια στο trade deadline οι Suns έκαναν μια κίνηση προσθέτοντας τον Tyler Johnson για να παίξει δίπλα στον star της ομάδας Devin Booker. Γενικότερα, δεν υπάρχει κάτι τρομερό να περιμένεις από την ομάδα των Ήλιων πλην του πρώτου αγώνα μετά το All Star για να δούμε αν θα σπάσουν το αρνητικό σερί με τις περισσότερες ήττες στην ιστορία της ομάδας. – Λουκάς Μοσχούλας
