BallHog’s NBA Playoffs 2019 Walkaround #3: “Derrick White? He’s ok.”

Posted on Apr 19 2019 - 4:25pm by The Ball Hog

Τα NBA Playoffs 2019 είναι εδώ και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς.

Eastern Conference

(0) Pacers 91 @ 99 Celtics (2)
Game 2:

Πως είναι να βρίσκεσαι μπροστά σχεδόν σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού και να καταφέρνεις να το χάσεις; Μην αναρωτιέστε και πολύ, έχουμε κάποιες απαντήσεις στο πρόσωπο των Pacers, οι οποίοι παρά το γεγονός πως φαίνονταν να έχουν τη νίκη στα χέρια τους, έχασαν τα πάντα στην τέταρτη περίοδο. Η Indiana προηγούνταν με 79-68 στο ξεκίνημα του τελευταίου 12λέπτου, με τους Celtics να επιδίδονται σε ένα επί μέρους σκορ 18-3 (16-0 σερί), με τον Irving να πετυχαίνει οχτώ συνεχόμενους πόντους.  Ο Irving τελείωσε το ματς με 37 πόντους, έξι rebounds, επτά assists, ένα κλέψιμο και δύο blocks, την στιγμή που σούταρε με 57,7% (15/26 σουτ, 6/10 τρίποντα). Παρεμπιπτόντως, η εμφάνιση αυτή του Irving ήταν η πρώτη που “έγραψε” παίκτης των Celtics και είχε τουλάχιστον 35/5/5 σε εντός έδρας παιχνίδι, από το μακρινό 2003 και τον Paul Pierce. Περιττό να αναφέρουμε πως κυρίαρχος την εν λόγω λίστας είναι ο Larry Bird.

To κακό για τους Pacers, καθώς περιμένουν την Βοστόνη στην Indianapolis για το τρίτο παιχνίδι, είναι πως επί της ουσίας δεν είχαν απάντηση για τον Irving και αυτό δείχνει κάτι στις clutch καταστάσεις: Πως δεν υπάρχει κάποιος ικανός αμυντικός να σταματήσει τον Uncle Drew. Ούτε ο Tyreke Evans, ούτε ο Darren Collison, ούτε ο Cory Joseph κατάφεραν έστω να ενοχλήσουν τον Irving. Ωστόσο, ο Irving δεν ήταν μόνος του. Είχε έναν εξαιρετικό Jayson Tatum (26/4/2/1), ο οποίος μέρα με τη μέρα δείχνει ωριμάζει επικίνδυνα. Επικίνδυνα για τους αντιπάλους, φυσικά. Ας μην ξεχνάμε πως ο νεαρός forward βρίσκεται μόλις στην δεύτερη χρονιά του στο NBA και ήδη καλείται να κουβαλήσει μεγάλο μέρος των ευθυνών μιας ομάδας και το κάνει θαυμάσια.

Για να σημειώσουν, όμως αυτούς τους 63 πόντους συνολικά οι Irving και Tatum, χρειάστηκαν αρκετά “χαμαλίκια” των υπολοίπων. Al Horford και Jaylen Brown καθάρισαν το κομμάτι των rebounds (19 σύνολο), με τον “Big Al” να μοιράζει τέσσερις assists και δύο blocks, ενώ ένας εξαιρετικός Terry Rozier από τον πάγκο, οργάνωνε το παιχνίδι των Celtics μαεστρικά (4/6/6). Όσο για τον “εξαφανισμένο” όλη την σεζόν Gordon Hayward, πήρε θετικό βαθμό στο συγκεκριμένο παιχνίδι, καθώς σημείωσε μερικά κρίσιμα καλάθια, ενώ έπαιξε και καλές άμυνες.

Για την πλευρά των Pacers, όσο κλισέ κι αν φανεί το “έβγαλαν τα μάτια τους”, είναι αυτό ακριβώς που συνέβη. Παρά το γεγονός πως είχαν περισσότερους παίκτες να απειλούν σε σχέση με τους Celtics, προεξάρχοντος του Bojan Bogdanovic, η αμυντική τους λειτουργία τους πρόδωσε. Και δεν ήταν μόνο το γεγονός πως ο Irving τους κέρδισε σχεδόν μόνος του. Όσο πλησιάζαμε στο τέλος του παιχνιδιού και βλέπαμε μπροστά μας αυτό το 16-0 σερί, παρατηρήθηκαν πολλά κενά στην αμυντική τους λειτουργία: Ανοιχτοί διάδρομοι, σχεδόν ανύπαρκτα box-outs και μηδέν βοήθειες. Καθώς οδεύουμε πια στο τρίτο παιχνίδι στην έδρα της Indiana, ο Nate McMillan θα πρέπει βρει το αντίδοτο για αυτήν την κακή αμυντική νόσο που έφερε την κατάρρευση και να προσπαθήσει να κοντράρει τους Celtics στο κομμάτι των rebounds, αφού στο δεύτερο παιχνίδι η ομάδα του μάζεψε 12 λιγότερα.

Σε ατομικό επίπεδο, αξίζει να αναφέρουμε τους 23 πόντους του Bogdanovic, επίδοση που αποτελεί την δεύτερη καλύτερη της καριέρας του στην post-season, μετά την περσινή 30άρα που φόρτωσε στους Cavaliers πέρυσι τέτοιες μέρες. Παράλληλα, υπήρξε και ένα αρνητικό ρεκόρ από την πλευρά του Domantas Sabonis, καθώς ο ένας πόντος που σημείωσε είναι η μικρότερη επίδοση του παίκτη σε όλη την σεζόν. Κλείνοντας, αφήνουμε εδώ την παράσταση του Irving, αναφέροντας το εξής στατιστικό που έβγαλε το τηλεοπτικό δίκτυο TNT κατά την διάρκεια του παιχνιδιού: Όποια ομάδα έχει καταφέρει να προηγηθεί με 2-0 στην post-season, κατά 93,4% είναι εκείνη που περνάει στον επόμενο γύρο. Κοινώς, οι Pacers είναι με την πλάτη στον τοίχο.

(0) Pistons 99 @ 120 Bucks (2)
Game 2:

Άλλο ένα παιχνίδι που οι Pistons έδειξαν ότι δεν μπορούν να κοντράρουν τους φετινούς Bucks. Είμαστε ήδη στο 6-0 (μαζί με τα τέσσερα παιχνίδια της regular season). Αν και για να πούμε την αλήθεια το ξεκίνημα της δεύτερης αναμέτρησης της σειράς έδειξε ότι οι Pistons έχουν σφυγμό. Ο Reggie Jackson κατάφερνε να συνεργαστεί πολύ καλά στα πολλά pick-n-rolls που έστησαν μαζί με τον Andre Drummond και ο Brook Lopez δεν μπορούσε να τα αντιμετωπίσει σε καμία στιγμή . Οι δύο παίκτες των Pistons τελειώσαν το πρώτο μισό του παιχνιδιού με 14 πόντους για τον point guard της ομάδας και εννιά για τον center. Μαζί τους και ο Luke Kennard που βρήκε αρκετά ελεύθερα σουτ τριών πόντων ευστοχώντας σε τέσσερα σε πέντε προσπάθειες.

Όμως ο Reggie Jackson για μία ακόμα φορά επιβεβαιώνει τον προπονητή του Dwane Casey που δεν τον εμπιστεύεται για πολλά λεπτά μέσα στο παρκέ. Ότι δηλαδή είχε σημειώσει και ο Gus από την αρχή της χρονιάς. Για άλλο ένα παιχνίδι έπαιξε κάτω από 30 λεπτά, 24:59 για την ακρίβεια και ο λόγος δεν ήταν άλλος από την διάθεση που -δεν- είχε ο point guard της ομάδας, κυρίως όσον αφορά τα αμυντικά του καθήκοντα. O Eric Bledsoe έκανε ένα ακόμα εξαιρετικό παιχνίδι και μαζί με τον Middleton βοήθησαν στην ομάδα να μείνει κοντά στο σκορ όσο  έλειπε ο Giannis λόγω προβλημάτων με φάουλ στο πρώτο ημίχρονο (αγωνίστηκε μόλις 14 λεπτά).

Ο σφυγμός, ωστόσο, που αναφέραμε και πιο πάνω δεν κράτησε για πολύ. Όταν ο Giannis επέστρεψε στο παρκέ και σκόραρε τους επτά πρώτους πόντους της ομάδας του και σύνολο 13 (από τους 26 συνολικά) στην τρίτη περίοδο οι Bucks έκαναν επί μέρους σκορ περιόδου 35-17 και εκεί το παιχνίδι τελείωσε.

Οι Bucks σκόραραν ακριβώς τους μισούς τους πόντους (60) μέσα στο ζωγραφιστό, κάνοντας το πρόβλημα της απουσίας του Griffiin να μοιάζει αδιανόητα μεγάλο. Ο Blake Griffin δεν λείπει μόνο από την επίθεση των Pistons αλλά κυρίως από την άμυνα, για να μπορέσει να βάλει ένα ακόμα κορμί απέναντι στον Giannis. Γιατί όσο ο Thon Maker προσπαθεί να παίξει άμυνα στον υποψήφιο MVP τόσο αυτός θα μας χαρίζει στιγμιότυπα όπως το παρακάτω.

Η αλήθεια είναι ότι η σειρά δεν προσφέρεται, προς ώρας, για πολλά σχόλια, οπότε θα κλείσουμε με ένα ωραίο στατιστικό για τον Blake Griffin. Νομίζω ότι παρά την απουσία του είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της σειράς, καθώς είναι αυτός που έχει δεχτεί τεχνική ποινή και στα δύο παιχνίδια ενώ κάθεται με πολιτικά στον πάγκο της ομάδας του.

(2) Sixers 131 @ 115 Nets (1)
Game 3:

Η σειρά ανάμεσα σε Sixers και Nets είναι αυτή που μας κρατάει και μας επιτρέπει να παρακολουθούμε Ανατολή στον πρώτο γύρο. Δεν είναι μόνο το κομμάτι εντός των τεσσάρων γραμμών που παρακολουθούμε αλλά έχει και πολλά παραλειπόμενα, όπως τα γέλια του Embiid και του Simmons μετά από ερώτηση δημοσιογράφων για την αγκωνιά του πρώτου στον Allen μετά το δεύτερο παιχνίδι. Αλλά και την δήλωση του J. Dudley που ανέφερε ότι «Ο Simmons είναι ένας εξαιρετικός παίκτης στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά αν τον βάλεις σε σετ παιχνίδι γίνεται απλά μέτριος». Ο point forward των Sixers δεν το άφησε αναπάντητο, «είναι απλά ο Dudley, ποιος Dudley». Εμείς απλά κρατάμε και το κενό βλέμμα του Simmons και τα mind games καλά κρατούν.

Το χθεσινό παιχνίδι ξεκίνησε λίγο νωρίτερα στο Brooklyn, με κάποιους φίλους των Nets να διαπράττουν μία ύβρη και τον Ben Simmons να τους τιμωρεί. Οι φίλοι των Nets λοιπόν κυκλοφόρησαν την παρακάτω αφίσα έξω από το Barclays Center και αυτό ήταν το λάθος τους ή απλά μια αφορμή για να πεισμώσουν τον νεαρό Star.

Στα αγωνιστικά τώρα, στα γραφεία του BallHog που δεν έχουμε αναρωτιόμαστε αν οι Butler και Harris ταιριάζουν μαζί στην πεντάδα των Sixers ή αν θα πρέπει ο δεύτερος να παίζει παραπάνω με τα second unit. Χθες δεν πήραμε απάντηση για το πρώτο αλλά ο Harris ήταν αυτός που με την απουσία του Embiid Κατάφερε να κάνει μια εξαιρετική εμφάνιση έχοντας 29 πόντους με 6/6 τρίποντα, 16 rebounds τρεις assists και ένα +23 στο +/- που μαζί με τον Simmons που σκόραρε 31 πόντους έχοντας σουτάρει μόλις 13 φορές και δίνοντας και εννέα assists ήταν αυτοί που οδήγησαν την ομάδα τους στην νίκη με 131-115, ανακτώντας ξανά το πλεονέκτημα έδρας. Παρεμπιπτόντως, αυτοί οι 31 πόντοι που σημείωσε ο Αυστραλός, αποτελούν και ρεκόρ καριέρας για την post-season.

Οι Sixers έτρεξαν αρκετά και δεν επέτρεψαν τους Nets να πάνε σε σετ παιχνίδι, πράγμα που τους μπλόκαρε. Οι Russell και LeVert προσπαθούσαν να μειώσουν την διαφορά στο δεύτερο ημίχρονο που έφτασε μέχρι και τους 18 πόντους για τους φιλοξενούμενους αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να πέσει μέχρι τους έξι στα μισά της τελευταίας περιόδου. Ακόμα και εκεί όμως οι Nets δεν έδειξαν ότι είχαν την σπιρτάδα και την ενέργεια να ολοκληρώσουν την ανατροπή.

Τα Mind games που αναφέραμε παραπάνω συνεχίστηκαν και εντός παρκέ με τον Ben Simmons σχεδόν να πανηγυρίζει ένα τρίποντο του Jared Duddley που κατέληξε airball στην τρίτη περίοδο.

Σε ότι αφορά τους γηπεδούχους, που μετά το πρώτο παιχνίδι έχουν ρίξει την απόδοση τους, δύο είναι τα στοιχεία που θα πρέπει να κοιτάξει ο coach Atkinson. Το πρώτο είναι ότι για post season οι 11 παίκτες rotation είναι πολλοί. Είναι στα όρια του παράλογου οι Russell, Dinwiddie και LeVert να παίζουν και οι τρεις κάτω από 30 λεπτά, 29:44, 26:08 και 27:46 αντίστοιχα. Είναι τα playoffs ρε συ coach πρέπει να παίξουν οι καλύτεροι όσο το δυνατόν περισσότερο. Και το δεύτερο ο παραγκωνισμός του Ed Davis, μετά το πρώτο εξαιρετικό παιχνίδι, που είχε 12 πόντους, 13 rebounds και δύο assists σε 25 λεπτά, έπαιξε μόλις πέντε λεπτά στο δεύτερο και 10 στο τρίτο. Ίσως είναι δύο πράγματα που θα πρέπει να κοιτάξει παραπάνω ο προπονητής των Nets.

Από την άλλη πλευρά οι Sixers επανήλθαν και είδαν τον Simmons για ένα ακόμα παιχνίδι που λείπει ο Embiid να παίρνει την ομάδα στις πλάτες του. Να σημειώσουμε ότι ο 23χρονος forward ανεβάζει τους μέσους όρους του σε πόντους και rebounds σε 19,1 και 9,9 από 16,9 και 8,8 κάθε φορά που ο βασικός center της ομάδας λείπει, κάτι το οποίο έκανε και χθες. Τέλος το μοναδικό μελανό σημείο του χθεσινού παιχνιδιού για τους Sixers ακούει στο όνομα Greg Monroe. Λόγω της έλλειψη του Embiid και το πρόβλημα του Marjanovic με φάουλ, αναγκάστηκε ο Brown να επιστρατεύσει τον Greg Mornoe, o οποίος για ένα ακόμα παιχνίδι μας αποδεικνύει γιατί η καριέρα του έχει πάρει την κατιούσα. -9 σε παιχνίδι που η ομάδα σου κερδίζει με 16 πόντους παίζοντας 25 λεπτά, το λες και πρόβλημα.

 

Western Conference

(0)Jazz 98 @ 118 Rockets (2)
Game 2:

Στην περσινή αναμέτρηση των δύο ομάδων στα ημιτελικά της Περιφέρειας, οι Jazz είχαν καταφέρει να κερδίσουν το δεύτερο παιχνίδι της σειράς μέσα στο Houston. Και η συντριβή τους στο πρώτο παιχνίδι με 32 πόντους μας είχε κάνει να πιστέψουμε πως θα δούμε μια κάποια αντίδραση από την ομάδα με το καλύτερο finish στη regular. Διάολε, άλλωστε δεν είχαν χάσει ποτέ στην ιστορία τους δύο κολλητά παιχνίδια με 20 πόντους διαφορά στα Playoffs.

E, έχαναν με 20 από την πρώτη περίοδο…

Και δεν είναι ότι δεν προσπάθησαν να παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό.

Προσπάθησαν. Άλλαξαν την άμυνά τους πάνω στον Harden, δεν του άφηναν επιδεικτικά μόνο τον δεξί διάδρομο, αλλά και πάλι εις μάτην.

Ο Rubio φαντάζει παντελώς ανήμπορος να ενοχλήσει στο παραμικρό το παιχνίδι του Harden, ο οποίος ενεργοποίησε με την τροποποίηση της άμυνας των Jazz και το step back του και καληνύχτα.

32 πόντοι, 13 και 10 assists για τον “Μούσια”, περίπατος και πάλι για τους Rockets ως το τελικό 118-98, 2-0 προβάδισμα αβασάνιστα, και “βάλτε τα παιδιά για ύπνο” φωνάζει πια αυτή η σειρά. Ο Harden έπαιξε μόλις για 33 λεπτά, τα οποία είναι πολλά για blowout, αλλά λίγα για Harden στον δρόμο για το triple double του, και δεν χρειάστηκε παραπάνω γιατί τα έκανε όλα.

Όλα όμως!

Είχε μόλις δύο πόντους λιγότερους από το άθροισμα των παιχτών των Jazz στο πρώτο δωδεκάλεπτο και 25 στο ημίχρονο, ελέγχοντας πλήρως το παιχνίδι σε κάθε του σημείο.

Χαρακτηριστικό είναι πως στο ημίχρονο οι Rockets είχαν 6/13 τρίποντα, με τον Tucker να έχει 4/5 (έχοντας ευστοχήσει στα τέσσερα πρώτα του) και τον Eric Gordon να έχει 16 πόντους. Από την άλλη η Utah είχε 1/14 πίσω από τα 7,25.

Το ευτύχημα για το Houston είναι πως ο Harden δείχνει καλύτερος από ποτέ σε post season, και όσο και ο Chris Paul παραμένει υγιής, οι φετινοί Rockets δείχνουν να είναι ακόμα πιο επικίνδυνοι και από την περσινή έκδοσή τους, των 65 νικών και της καλύτερης επίθεσης στην Ιστορία της Λίγκας. Ειδικά αναλογιζόμενοι πως στην “Εποχή του Τριπόντου” οι Rockets μετράνε 11 σερί παιχνίδια με τουλάχιστον 15 εύστοχα τρίποντα, έχοντας και στον συγκεκριμένο αγώνα 17 πίσω από τη γραμμή.

Και μιας και αναφερθήκαμε στον Paul, να πούμε πως είχε ένα αθόρυβα μεστό παιχνίδι, με 17 πόντους με 5/11 σουτ και 6/6 βολές, παρέα με από δύο κλεψίματα και blocks.

Τέλος, νομίζω πρέπει να κάνουμε μετά τα δύο του πρώτα παιχνίδια στην post season ειδική αναφορά στον Danuel House Jr., έναν εξαιρετικό ρολίστα που σηκώνεται από τον πάγκο των Rockets και προσφέρει παντού αποτελεσματικά. Και η ειδική αναφορά γίνεται επειδή στα summer camps ήταν σε αυτό τον Warriors. Και στη δεδομένη στιγμή μάλλον οι Warriors θα σκότωναν για να τον είχαν αυτοί και όχι ο -όπως όλα δείχνουν- αντίπαλός τους στην επόμενη φάση των Playoffs.

Από την άλλη, τραγωδία. Μία ομάδα που δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει την μπάλα και δεν μπορούσε να πετύχει με βότσαλο τον ωκεανό. Η Utah τέλειωσε το παιχνίδι με 18 λάθη και 8/38 τρίποντα, με πιο εύστοχο παίχτη της ομάδας από μακριά, τον Royce O’Neal με 3/6. Από τα 30 άστοχα τρίποντα της ομάδας δε, τα οχτώ ήταν εντελώς αμαρκάριστα από τις γωνίες. Συνολικά είχε και πάλι, μετά το 39,8% ποσοστό ευστοχίας στο πρώτο παιχνίδι, 39% από το παρκέ, ενώ τέλειωσε το ημίχρονο με 44 πόντους σε 50 κατοχές, ήτοι ένα τραγικό 88 offensive rating. O Gobert συνεισέφερε 11/12, ο Favors 14/12, μα ο ηγέτης της ομάδας Donovan Mitchell, που περίμενε κανείς να κάνει κάτι καλύτερο από τους 19 πόντους του με μηδέν assists και πέντε λάθη του πρώτου παιχνιδιού, είχε μεν έξι assists σε αυτόν τον αγώνα, αλλά μόλις 11 πόντους με 5/19 σουτ, παρέα με τέσσερα λάθη.

Από τα παραπάνω, για εμένα είναι άξιο αναφοράς τo ότι δεν παίζει ο Korver, είτε λόγω τραυματισμού, είτε του φόβου ότι θα τον καταπιεί ο Harden, μία κατάσταση, ωστόσο, που δεν βοηθάει καθόλου τη Utah, ειδικά όταν μιλάμε για τον παίχτη για τον οποίον έδωσαν τον Burks και δύο second rounders ακριβώς για το σουτ του όταν το έχουν ανάγκη. Και νομίζω είναι σαφές πως αυτή την στιγμή το παραέχουν.

Kάπως έτσι η ομάδα του D’Antoni έφτασε το 8-0 στο σπίτι της σε πρώτους γύρους Playoffs από τότε που αυτός ανέλαβε τη σεζόν 2016-17, με τους Rockets, ακριβώς σε πλήρη αντίθεση με τους Jazz που γράψαμε εισαγωγικά, να κερδίζουν για πρώτη φορά στην δική τους ιστορία δύο σερί παιχνίδια με 20άρες και πάνω στα Playoffs.

Για να μην σας κουράζουμε παραπάνω, αν η Utah δεν δείξει σημάδια ζωής άμεσα, για σκούπα πάει το ζευγάρωμά τους με το Houston.

(2) Warriors 132 @ 105 Clippers (1)
Game 3:

Ήταν ο περίφημος τέταρτος τελικός του 2016 όταν για τελευταία φορά οι Curry, Thompson, Green, Bogut ξεκίνησαν μαζί βασικοί σε έναν αγώνα Playoffs. Τρία χρόνια μετά, και μετά τον τραυματισμό του Cousins, που χάνει τα υπόλοιπα post season, ο βετεράνος Αυστραλός βρέθηκε και πάλι να πηδά στο jumpball του τρίτου αγώνα με τους Clippers. Ενός αγώνα, που οι Clipps ήθελαν να καρπωθούν ό,τι μπορούσαν περισσότερο μετά την ιστορική όπως αποδείχτηκε εμφάνισή τους στο δεύτερο παιχνίδι στο Oakland, όπου γύρισαν διαφορά 31 πόντων για να κερδίσουν το παιχνίδι και να πάρουν αυτοί το πλεονέκτημα έδρας.

Η ήττα αυτή βέβαια ήταν αυτονόητο ότι θα λειτουργούσε σαν μεγάλο κίνητρο για τους Warriors που μπήκαν στον αγώνα με φόρα, έχοντας σαν αιχμή του δόρατος τον Durant. O KD που δέχτηκε κριτική για το γεγονός ότι δεν πήρε πολλά σουτ στα πρώτα δυο παιχνίδια, και με τον ίδιο τον Kerr να δηλώνει ότι πρέπει να σουτάρει πιο πολύ, ξεκίνησε με 6/6, πήρε 23 σουτ στο παιχνίδι, την στιγμή που στα δυο πρώτα παιχνίδια είχε αθροιστικά 24, και τελείωσε τον αγώνα με 38 πόντους και εφτά assists σε μόλις 29 λεπτά. Ο Durant, μαζί με τον Aldridge, είναι οι μόνοι παίκτες που έχουν σκοράρει 38 πόντους σε λιγότερο από 30 λεπτά στην ιστορία των Playoffs.

Στο ημίχρονο είχε 27 πόντους με 10/15 σουτ, επίδοση που ισοφαρίζει το ρεκόρ καριέρας του στο πρώτο ημίχρονο σε Playoffs, μαζί με το παιχνίδι που είχε κάνει στο Houston το 2013 (σαν Thunder, βέβαια, τότε). O Curry είχε 21 πόντους σε 20 λεπτά, για τον Green ήταν καλύτερή του, μιας και μοίρασε 10 assists, με τους Warriors να είναι στο 8-0 στα Playoffs όποτε ο Draymond δίνει τουλάχιστον 10 assisst, και κάπως έτσι οι Warriors δεν απειλήθηκαν. Ξεκίνησαν το παιχνίδι με 16/21 σουτ, έχοντας σε κάποιο σημείο εννιά σερί, έβαλαν 41 πόντους στην πρώτη περίοδο, ήταν μπροστά με 109-76 στο τέλος της τρίτης, ενώ Durant, Green και -πρακτικά και- ο Curry δεν έπαιξαν καθόλου στην τέταρτη περίοδο που ήταν η μοναδική που επιμέρους κέρδισαν οι Clippers με 23-29. Άξιος αναφοράς και ο εξαιρετικός στο συγκεκριμένο παιχνίδι Iguodala, που δείχνει να μπαίνει σε playoff ρυθμό σιγά-σιγά.

Επίσης, άξιο αναφοράς πως η διαφορά έπιασε και σε αυτό το παιχνίδι τον αριθμό “31” στο ίδιο χρονικό σημείο με το Game 2 και μεταξύ μας αρχίσαμε να γελάμε. Για να σπάσουν οι Warriors “την κατάρα” την έφτασαν 33, και μάλιστα αυτή τη φορά τη διατήρησαν και σε τέτοια επίπεδα για όλο το τρίτο δωδεκάλεπτο, οπότε σαν να πήραν το μάθημά τους και ο εκ νέου συναγερμός αποφεύχθηκε.

Πίσω, στο σημείο που ξεκινήσαμε, οι Warriors είναι στο 25-9 όποτε οι Curry-Klay-Green-Bogut ξεκινάνε το παιχνίδι σε Playoffs.

Kαι πάλι μπροστά στα ρεκόρ, ο KD ξεπέρασε τον Magic στη λίστα με τους καλύτερους σκόρερ της postseason, ανεβαίνοντας στην 15η θέση. Στο επόμενο παιχνίδι θα αφήσει πίσω του τον Olajuwon, από τον οποίο απέχει μόλις 17 πόντους, και με τους Havlicek, Bird, Wade, Tony Parker να είναι οι επόμενοι, αν σκοράρει στα συνηθισμένα του δεδομένα στα Playoffs και οι Warriors πάνε μακριά, θα βρεθεί στο top-10 από φέτος. Μοναδικό μελανό σημείο η τεχνική ποινή που δέχτηκε μαζί με τον JaMychal Green σε ένα διαπληκτισμό, σε ένα δίλεπτο που οι διαιτητές σφυρίζανε ό,τι να’ναι (ιδίως το τέταρτο του Curry που μόλις είχε προηγηθεί) και δεν υπήρχε ο παραμικρός λόγος για τα συγκεκριμένα “Τ”. Ο Durant έχει τώρα τρεις σε τρία παιχνίδια και συμπλήρωση εφτά τέτοιων συνεπάγεται αυτόματη τιμωρία ενός αγώνα, ενώ όταν στο ημίχρονο ρωτήθηκε τι άλλαξε και είναι πιο επιθετικός σε αυτό το παιχνίδι, απάντησε “νομίζω απλά ότι ο coach σχεδίασε περισσότερες φάσεις για μένα”.

Επόμενος αγώνας, την Κυριακή στις 22:30 το βράδυ ώρα Ελλάδας, όταν οι Clippers θα έχουν πιθανότατα την τελευταία ευκαιρία να ζορίσουν τους Warriors πριν αυτοί γυρίσουν στο Oakland και κλείσουν τη σειρά. Υπενθυμίζουμε ότι στην Durant era, οι Πολεμιστές δεν έχουν παίξει πάνω από πέντε παιχνίδια σε καμία σειρά Playoffs, πλην τους περσινούς δυτικούς τελικούς με τους Rockets.

(1) Nuggets 108 @ 118 Spurs (2)
Game 3: A tribute to Derrick White

Το 24ο επεισόδιο των φετινών Weekly Reports, ήταν η πρώτη φορά που αναφέραμε το όνομα του Derrick White. Τότε, μετρούσε ένα εντυπωσιακό σερί έξι παιχνιδιών με πολύ “γεμάτη” στατιστική και έδειχνε σιγά – σιγά να μπαίνει όλο και πιο ενεργά στο rotation των Spurs, δείχνοντας παράλληλα πως ξεπερνούσε τον τραυματισμό του. Από τότε έχουν περάσει τρεις (και κάτι ψιλά) μήνες, με τον White να αναδεικνύεται ως ένας εκ των πρωταγωνιστών των Spurs. Στο τρίτο παιχνίδι, συγκεκριμένα, ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Έκανε ό,τι ήθελε την άμυνα των Nuggets, “τρυπώντας” την με κάθε πιθανό τρόπο, βγάζοντας παράλληλα το έντονο πρόβλημα του αργού Jokic, να ακολουθήσει για βοήθεια. Παράλληλα, ο τρόπος που χρησιμοποιούσε το κορμί του στα spin moves του προς το καλάθι, έδιναν την εντύπωση πως μιλάμε για έναν βετεράνο παίκτη του NBA και όχι για έναν 24χρονο. Και όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις καταπληκτικές άμυνες που έπαιξε, κυρίως πάνω στον Jamal Murray, αλλά και όποτε υπήρξαν αλλαγές και χρειάστηκε να καλύψει.

Αναμφίβολα, ο οργανισμός-πρότυπο των Spurs, έχει παίξει τον σημαντικότερο ρόλο στην όλη εξέλιξη του παίκτη, σε συνδυασμό φυσικά με την δική του θέληση να δουλεύει καθημερινά και να πρωταγωνιστεί. Το τρίτο παιχνίδι της σειράς, έφερε τον White να σημειώνει μερικά κατορθώματα που πλέον θα τα επιδεικνύει σαν καλογυαλισμένα γαλόνια. Καταρχάς, ξεκινάμε από τους 36 πόντους που αποτελούν ρεκόρ καριέρας. Συνεχίζουμε με τα πέντε rebounds, τις πέντε assists, το ένα κλέψιμο και το ένα block και πάμε στα 17/21 σουτ, εκ των οποίων τα 12/14 ήταν εντός ρακέτας. Και τώρα τα άκρως ενδιαφέροντα: Τις τελευταίες 20 σεζόν, μόνο άλλοι πέντε βασικοί guards έχουν πετύχει τουλάχιστον 24 πόντους μέσα από το ζωγραφιστό. Και από χτες, προστέθηκε και ο White στην σχετική λίστα.

Επιπλέον, αν αναρωτιέστε πόσοι παίκτες κάτω από την καθοδήγηση του Gregg Popovich έχουν πετύχει περισσότερους από 24 πόντους σε ένα ημίχρονο, η απάντηση είναι απλή, όσο και εντυπωσιακή:

Η περίπτωση του White, λοιπόν, αντιπροσωπεύει πλήρως το τι σημαίνει το “The Spurs Organization”. Τελειώνοντας το λύκειο δεν έλαβε καμία υποτροφία για κάποιο από τα κολέγια της Divsion I, γεγονός που τον ανάγκασε να πάει στο University of Colorado – Colorado Springs, το οποίο είναι στην δεύτερη κατηγορία. Μετακινήθηκε στο πανεπιστήμιο του Colorado, το οποίο ήταν στην πρώτη κατηγορία, μόνο την χρονιά που ήταν τελειόφοιτος. Αυτό δεν εμπόδισε τους Spurs να τον επιλέξουν στο #29 το 2017. Και σήμερα μπορεί να καυχιέται πως έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία των Spurs και των playoffs. Γι’αυτό, αν οι Spurs ενδιαφερθούν για κάποιον από εσάς εκεί έξω, έστω για να καθαρίζει τα αποδυτήρια, να πάτε. Εκείνοι ξέρουν. Δεν σας κρύβουμε πως ανυπομονούμε να επιστρέψει ο Dejounte Murray και να τους δούμε κάποια στιγμή μαζί στο παρκέ.

Κατά τα άλλα, σας ενημερώνουμε πως υπήρχαν κι άλλοι παίκτες στο παιχνίδι. Ο DeMar DeRozan πραγματοποίησε επίσης ένα εξαιρετικό matw, τελειώνοντας με 25/4/5/3 ενώ σούταρε με 50% (9/18). Και πρέπει να σταθούμε στην κλάση και την εμπειρία του, καθώς για όσους δεν είδαν το παιχνίδι, ο guard των Spurs ξεκίνησε με 1/7 και στην συνέχεια “έραψε” 8/11. Οι 19 πόντοι του στην τρίτη περίοδο, βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό τους Spurs να πάνε με το συν τέσσερα στο τελευταίο 12λεπτο. Εξαιρετικοί παράλληλα, ήταν και οι Aldridge-Gay, οι οποίοι μάζεψαν 21 από τα 45 rebounds του San Antonio, με μεγάλη βοήθεια από τον Jakob Poeltl που πήρε επτά.

Οι Nuggets, από την άλλη, μπορούν να τα βάλουν με την αμυντική του λειτουργία. Άφησαν τον White να πηγαίνει ξεκούραστες βόλτες μέχρι το καλάθι τους, μη μπορώντας να βρουν απάντηση για τον ίδιο. Παράλληλα, τα box outs της ομάδας του Michael Malone δεν λειτούργησαν όπως θα έπρεπε, καθώς επέτρεψαν στους Spurs να πάρουν 15 επιθετικά rebounds. Και αν θυμάστε, αν υπάρχει κάτι που σιχαίνεται ο Pop, είναι το επιθετικό rebound. Eπιθετικά, είδαν τον Jokic να κάνει το γνωστό του παιχνίδι (22/8/7 – 8/14 σουτ), τον Millsap να είναι θετικός με 14 πόντους (5/7 σουτ) αλλά μόλις ένα rebound, ενώ είχαν την ευτυχία να δουν τον Malik Beasley να έρχεται από τον πάγκο και να σημειώνει 20 πόντους, έχοντας 5/6 τρίποντα. Από κοντά τόσο ο Monte Morris, όσο και ο Torrey Craig, που σημείωσαν συνολικά 22 πόντους. Εφόσον διαβάζετε τις παραπάνω γραμμές, θα παρατηρείτε πως λείπουν δύο ονόματα. Αυτά των Jamal Murray και Gary Harris.

O πρώτος δεν εμφανίστηκε ποτέ στο τρίτο παιχνίδι, σημειώνοντας μόλις έξι πόντους σε έξι σουτ, απόρροια και της καλής άμυνας του White, ενώ ο δεύτερος σούταρε με 30,8%. Ναι μεν ήταν εξαιρετικός στο κομμάτι των assists, ωστόσο από έναν παίκτη σαν τον Harris δεν περιμένεις (και δεν θέλεις κάτι τέτοιο). Πηγαίνοντας στο τέταρτο παιχνίδι, οι Nuggets πρέπει να βρουν αντίδοτο στα drives του White, ενώ Murray και Harris πρέπει να δικαιώσουν αυτά που περιμένουν από αυτούς, στο επιθετικό κομμάτι. Και όλα αυτά στο πρώτο “do or die” ματς που έρχεται, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου.

Γενικό σχόλιο διημέρου: