BallHog’s NBA Playoffs 2019 Walkaround #4: “Night King Dudley”

Posted on Apr 21 2019 - 5:40pm by The Ball Hog
Categorized as
728
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2019 είναι εδώ και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς.

Eastern Conference

(2) Raptors 98 @ 93 Magic (1)
Game 3:

Ξεκινώντας το παιχνίδι οι Magic έτρεχαν ένα σερί εννέα συνεχόμενων νικών εντός έδρας, ενώ από την άλλη οι Raptors είχαν χάσει τα έξι από τα επτά τελευταία παιχνίδια εκτός έδρας στα Playoffs. Όμως οι φιλοξενούμενοι ξεκίνησαν την αναμέτρηση δείχνοντας ότι θέλουν να καθαρίσουν τη σειρά και να δείξουν σε όλους ποιος είναι το αφεντικό. Στα πρώτα λεπτά το κατάφεραν, φτιάχνοντας ένα προβάδισμα 11 πόντων (20-9), το οποίο ήταν αποτέλεσμα των επτά λαθών της πρώτης περιόδου για τους γηπεδούχους αλλά και του τρομερού επιθετικού κρεσέντο το πρωταγωνιστή της χθεσινής αναμέτρησης, Pascal Siakam. Ο νεαρός forward σκόραρε συνολικά 30 πόντους (12 στην πρώτη περίοδο) πετυχαίνοντας ρεκόρ καριέρας.

Ενώ έγινε και ο πρώτος παίχτης, μετά τον Chris Bosh και το 2008, που σημειώνει 30 πόντους και 10 rebounds σε αγώνα Playoffs των Raptors. Η εμφάνιση αυτή ήρθε στο κατάλληλο σημείο, καθώς ο Kawhi Leonard δεν ήταν σε καλό βράδυ, γεγονός που κατά τον προπονητή του οφειλόταν σε τραυματισμό, με τoν forward των Raptors να μην έχει προπονηθεί τις τελευταίες δύο ημέρες πριν το παιχνίδι, κάτι που έδειξε να τον επηρεάζει. Ξεκίνησε το ματς με 0/3 σουτ και το τελείωσε με 5/19 και έξι λάθη, και το μόνο που μπορεί να του αναγνωρίσει κανείς είναι ότι πάλεψε έχοντας και 10 rebounds. Για την εικόνα του Leonard πάντως πρέπει να αναγνωρίσουμε και την εξαιρετική άμυνα του Isaac από το πρώτο λεπτό, που σίγουρα έπαιξε τον ρόλο του. Αξιοσημείωτο γεγονός για το πρώτο ημίχρονο ήταν και η άμυνα του Marc Gasol απέναντι στον Vucevic που τον περιόρισε σε μόλις τέσσερις πόντους1)Και αυτούς μάλιστα απέναντι στον Serge Ibaka., χωρίς να του επιτρέψει να δώσει τις λύσεις στους γηπεδούχους που επιθετικά δεν τους έβγαινε το παιχνίδι με τα σουτ από μακρινή απόσταση, έχοντας 5/21 τρίποντα.

Στο δεύτερο ημίχρονο οι Magic κατάφεραν να περάσουν μπροστά στο σκορ με δύο τρίποντα του Vucevic, που βρήκε ευκαιρία να σκοράρει, καθώς ο Marc Gasol είχε μείνει στον πάγκο με προβλήματα φάουλ. Με το σκορ στο 57-59 για τους γηπεδούχους, οι Raptors έτρεξαν ένα σερί 19-2 με πρωταγωνιστές τους Siakam και Green, καταφέρνοντας να φτάσουν τη διαφορά μέχρι στους 17 πόντους. Οι Magic αν και δεν τα παράτησαν, δεν κατάφεραν κάτι καλύτερο πέρα από το να μειώσουν μέχρι τους τέσσερις ένα λεπτό πριν το τέλος της αναμέτρησης. Ο Μαυροβούνιος center ήταν αυτός που οδήγησε την ομάδα του και στο ροκάνισμα της διαφοράς καθώς όπως και στην τρίτη περίοδο, έτσι και στην τέταρτη κατάφερε να παίξει χωρίς να έχει αντίπαλο τον Ισπανός center.

Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι ο Lowry δείχνει να είναι ο playmaker που θέλει ο Nurse να έχει, σκοράρει πασάρει βοηθώντας τους συμπαίκτες του και σε άλλους τομείς. Από την άλλη ο αναπληρωματικός του Fred VanVleet δείχνει να μην είναι σε καλή κατάσταση, εκτός από τις μόλις οκτώ assist σε 72 λεπτά που έχει αγωνιστεί, είχε και -11 στο +/- σε παιχνίδι που η ομάδα ήταν μπροστά στο σκορ σχεδόν σε όλη την διάρκεια του.

(3) Celtics 104 @ 96 Pacers (0)
Game 3:

Τρίτο παιχνίδι της σειράς, με αυτή να πηγαίνει στο Bankers Life Fieldhouse, την έδρα των Pacers, στην οποία φέτος είχαν κερδίσει τα 29 από τα 41 τους παιχνίδια.

Ωστόσο, η έναρξη του αγώνα κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική ήταν για τους γηπεδούχους.

Οι Celtics ξεκίνησαν με το γκάζι πατημένο και σε αυτό το πόδι κυρίως του Jalen Brown. Συγκεκριμένα ο παίχτης των Celtics που είχε μόλις οχτώ πόντους αθροιστικά στα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς, σκόραρε 12 πόντους στην πρώτη περίοδο στον δρόμο του για 23 συνολικά, σε ένα εξαιρετικά οικονομικό παιχνίδι, με 8/9 σουτ και 4/5 τρίποντα.

Με τον Brown οδηγό, λοιπόν, οι Celtics σκόραραν 41 πόντους στο πρώτο 12λεπτο, τους περισσότερους που έχει δεχτεί η Indiana σε εναρκτήρια περίοδο αγώνα Playoffs στην ιστορία της2)Με προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ σχετικά τους 38 από τους Lakers στους Τελικούς του 2000..

Ωστόσο, οι Pacers αντέδρασαν. Έχοντας 8/15 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο, κατάφεραν να επιστρέψουν από διαφορά 15 πόντων και με σκάρτο 1:30 λεπτό για τη λήξη αυτού να πάρουν το προβάδισμα με τρίποντο του Matthews. Το σκορ στην ανάπαυλα ήταν στο 61-59 για τους γηπεδούχους και εμείς αναρωτιόμασταν αν βλέπουμε το σωστό ζευγάρι ή το Warriors-Clippers με διαφορετικές εμφανίσεις.

Η απορία μάς έφυγε στη συνέχεια, καθώς από τα 8/10 τρίποντα του ημιχρόνου, οι Cs τελείωσαν με 15/34 συνολικά, ενώ και οι Pacers είχαν μόλις 3/15 στο δεύτερο για ένα συνολικό 11/30 πίσω από τα 7,25.

Μένοντας για λίγο στο πως γύρισαν οι Pacers το παιχνίδι, έχει ενδιαφέρον να σταθούμε σε μία διαφορετική προσέγγιση που είχαν στην άμυνά τους και δη στο pick’n roll. Από εκεί που στα πρώτα δύο παιχνίδια έπαιζαν switch all άμυνα, σε αυτό το παιχνίδι επιτέθηκαν στον ball handler (blitz) και ανάγκασαν τον Kyrie να γίνει περισσότερο distributor, παρά εκτελεστής, μιας και σε κάθε p’n r κατάσταση βρισκόταν με δύο αμυντικούς πάνω του.

Σε αντίθεση, όμως, με τους Pacers, οι Celtics δεν άλλαξαν καθόλου προσέγγιση στον αγώνα. Και ακόμα και αν το τρίτο 12λέπτο ξεκίνησε με τρίποντο του Myles Turner που ανέβασε τη διαφορά στους πέντε πόντους για τους Pacers, στη συνέχεια οι Celtics έθεσαν και πάλι σε εφαρμογή το πλάνο και των δύο πρώτων αγώνων: άμυνα χωρίς έλεος και σταμάτημα τις επίθεσης των Pacers και πάλι στους 12 πόντους στην περίοδο, όσους και στην τελευταία περίοδο του δεύτερου αγώνα και τέσσερις περισσότερους από την τρίτη περίοδο του πρώτου. Με την επίθεση των Pacers να κολλάει, οι Celtics έτρεξαν ένα σερί 9-2, πήραν το προβάδισμα, το οποίο και δεν ξαναέχασαν. Οι γηπεδούχοι σούταραν με 5/23, εκ των οποίων μόλις 1/9 από το τρίποντο και η Βοστόνη κέρδισε το 12λεπτο με 21-12.

Το παιχνίδι έληξε με 104-96, με τους Pacers ούτε πάλι να περνάνε τους 100 πόντους, παρότι είχαν εφτά παίχτες τους με διψήφιο αριθμό στο σκοράρισμα. Ο Bojan Bogdanovic είχε 15, ο Tuner είχε 13 μαζί με εφτά rebounds και δύο κοψίματα, ο Domantas Sabonis 12 και επίσης εφτά rebounds, αλλά και έξι assists ερχόμενος από τον πάγκο, οι Wes Matthews και Thaddeus Young από 11 και ο Collison 10. Ωστόσο, πρώτος σκόρερ της ομάδας ήταν ο Tyreke Evans με 19, που ήρθε από τον πάγκο και ισοφάρισε το ατομικό ρεκόρ του σε αγώνα playoff, ρεκόρ που είχε από το 2015 κόντρα στους Warriors, όταν φόραγε τη φανέλα των Pelicans.

Κάπως έτσι, έχουν μόλις 87 πόντους μέσο όρο στη σειρά και εν έτη 2019 είναι κάτι παραπάνω από σαφές πως δεν μπορούν να πάνε πουθενά έτσι. Περιττή προσθήκη ενδεχομένως και η αναφορά πως ποτέ καμία ομάδα δεν έχει επιστρέψει από 3-0 σε αυτή τη φάση.

Κλείνοντας, να πούμε πως για τους νικητές, πέρα από τον εξαιρετικό Brown, καλή εμφάνιση έκανε και ο Jayson Tatum με 18 πόντους και εφτά rebounds, καθώς και ο Kyrie, που είχε 19 πόντους, πέντε rebounds και 10 assists. To βασικότερο, πάντως, για την ομάδα της Βοστόνης, είναι πως, όπως είχε γράψει και ο Χάτσιος από το preview της σειράς, η απουσία του Smart δείχνει να λειτουργεί περισσότερο ισορροπητικά, παρά το αντίθετο, μιας και με αυτόν εκτός οι Brown, Tatum και Hayward βρίσκουν άπαντες πάνω από 30 λεπτά, χωρίς αλχημείες και ανάγκη για ακροβασίες.

 (3) 119 Bucks @ 103 Pistons (0)
Game 3:

H σειρά μεταφέρθηκε στο Detroit, ο Blake Griffin επέστρεψε και ηγήθηκε των Pistons με 27 πόντους, ο Giannis ήταν σε μέτρια βραδιά, σε ένα ήσυχο 14/10 (στη χαμηλότερη παραγωγικά βραδιά του από μέσα Γενάρη), ωστόσο η πρώτη νίκη σε post season για τους Pistons μετά το μακρινό 2008 δεν ήρθε ούτε χτες, με την ομάδα του Detroit να μετράει πλέον το NBA-record σερί των 13 σερί ηττών σε Playoffs.

Και παρότι οι Pistons ξεκίνησαν δυνατά προηγούμενη σχεδόν σε όλο το πρώτο 12λεπτο,οι Bucks έκλεισαν την πρώτη περίοδο με ένα σερί 13-2 και δεν έχασαν ποτέ έκτοτε το προβάδισμα. Το βράδυ για τους Bucks δε, ήταν τόσο άκοπο που κανείς από τους παίχτες τους δεν χρειάστηκε να αγωνιστεί καν 30 λεπτά, με οχτώ παίχτες να παίζουν μεταξύ 20 και 30.

Και εκεί ακριβώς ήταν το κλειδί για τους Bucks: στο βάθος τους. Στο μέτριο βράδυ του Antetokounmpo, o Khris Middleton είχε 20/8/4, ο Eric Bledsoe 19/6/5, ο Brook Lopez 19/7 μαζί με πέντε κοψίματα, ο George Hill 11/5/5, ο Ersan Ilyasova 15 πόντους. Ενώ μέχρι και ο Nikola Mirotic έδειξε σημάδια ζωής μετά από καιρό, τελειώνοντας τον αγώνα με 12 πόντους και 3/5 τρίποντα.

Στα θετικά των Pistons, η επιστροφή του Griffin και οι 27 του πόντοι (μαζί με εφτά rebounds και έξι assists), ωστόσο η εικόνα του έδειχνε εμφανώς έναν αθλητή μη πλήρως υγιή. Κάθε φορά που καθόταν στον πάγκο τα γόνατά του δένονταν με πάγο.

Στα υπόλοιπα θετικά, ότι μετά τις ήττες με 35 και 21, σε αυτό έχασαν μόλις με 16.

Είναι σαφές πως οι Pistons δεν έχουν την παραμικρή απάντηση σε όσα παρουσιάζουν οι Bucks στο παρκέ και η σειρά αναμένεται να τελειώσει το βράδυ της Δευτέρας.

Αυτά. Τι άλλα;

Α, ναι.

Η αντίδραση του assistant των Bucks παίζει να ήταν ό,τι πιο ενδιαφέρον είχε να μας δώσει το παιχνίδι.

Μόνος φόβος των Bucks πλέον μην από την τόση νωθρότητα δυσκολευτούν να ανεβάσουν ταχύτητα κόντρα στους Celtics στον ημιτελικό περιφέρειας που φαίνεται πως θα ξεκινήσει πολύ πριν από κάθε άλλο.

 (3) Sixers 112 @ 108 Nets (1)
Game 4:

Σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια των φετινών Playoffs -αν όχι το καλύτερο μέχρι στιγμής-, που τα είχε όλα οι Sixers κατάφεραν να κάνουν το 3-1 και να δείξουν στους Nets ότι έχουν πολλά ψωμιά ακόμα για να γίνουν μια ομάδα πού θα καταφέρνει να πρωταγωνιστεί στην post season. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι το παιχνίδι δεν έδειχνε ότι οι Sixers θα φύγουν νικητές. Για πρώτη φορά όσο μας θυμόμαστε να βλέπουμε τους Nets στο Brookly το γήπεδο ήταν γεμάτο και έβραζε. Και ο Atkinson βλέποντας ότι αμυντικά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τόσο εύκολα τους αντιπάλους του, μετέφερε τον Caris LeVert στην αρχική πεντάδα, αφήνοντας στον πάγκο τον DeMarre Carroll. Το συγκεκριμένο τέχνασμα βοήθησε την ομάδα των Nets να μπει με μεγάλη φόρα στο πρώτο 12λεπτο με τον LeVert να σκοράρει 11 πόντους, δίνοντας και δύο εξαιρετικές assists στον Allen που και αυτός σκόραρε άλλους 11. Έτσι οι γηπεδούχοι έφτιαξαν μία διαφορά που κυμαινόταν κοντά στους 10 πόντους.

Στο πρώτο ημίχρονο όπως είπαμε οι Nets κυριάρχησαν, πάτησαν πάνω και στην μικρή συμμετοχή του Embiid που δεν φαινόταν να πατά καλά, παίζοντας μόλις 10:51 λεπτά και σκοράροντας 11 πόντους. Ο Marjanovic δεν μπόρεσε να βοηθήσει ούτε στο μαρκάρισμα του Allen και πάλι οι Haris και Butler ήταν οι δύο παίκτες που κράτησαν την ομάδα της Philadelphia μέσα στην διεκδίκηση της νίκης, παίζοντας αρκετά ένα pnr μεταξύ τους που δυσκόλεψε αρκετά την άμυνα των Nets.

Στο δεύτερο ημίχρονο την σκυτάλη του πρωταγωνιστή πήρε ο Dudley, που μπορεί η παρουσία του μέσα στο παρκέ με οκτώ πόντους, πέντε assists και παίζοντας πολύ καλή άμυνα ακόμα και στον Boban Marjianovic να είχε αφήσει καλή εικόνα, όμως η κόντρα του με τον Simmons από τα προηγούμενα παιχνίδια συνεχίστηκε, με τον θείο Dudley να ευστοχεί σε τρίποντο και να μιμείται στα καπάκια την αντίδραση του Simmons στο προηγούμενο παιχνίδι όταν είχε κάνει airball.

Η ένταση που υπήρχε εδώ και μέρες δεν κόπασε σε κανένα σημείο του αγώνα και με την πρώτη ευκαιρία δημιουργήθηκε μία σύρραξη, όταν σε ένα foul του Embiid στον Allen ο Dudley αντέδρασε σπρώχνοντας τον Joel Embiid.

Ο Embiid χρεώθηκε με flagrant-1 στο όχι πιο σκληρό foul που έχει κάνει στον Allen σε αυτή τη σειρά, με τον Dudley να τον σπρώχνει από συσσωρευμένη αντίδραση και επειδή απλά είναι ο Dudley και αυτές είναι οι μέρες τις ζωής του διάολε. Αποτέλεσμα; Η αποβολή των Dudley και Butler. Kαι μπορεί όλοι στην αρχή να θεωρήσαμε πως η απουσία του Butler θα ήταν πιο βασική από αυτή του Dudley, όμως για μία ακόμα φορά γίνεται αντιληπτό ότι μία διακοπή του αγώνα δεν βοηθάει καθόλου την ομάδα που βρίσκεται μπροστά στο σκορ3)Αυτό  είναι το αγαπημένο ρητό του Λουκά, που πάντα “θυμάται” τις μαγκιές του Γιαννάκη στο Final four του Μονάχου απέναντι στον Kevin Magee, στον ημιτελικό με την Μακάμπι που στοίχισαν ενδεχομένως στον Άρη την ευκαιρία για εκείνο το τρόπαιο.. Οι Nets από εκείνο το σημείο σούταραν με 35% εντός παιδιάς, έχασαν την μάχη με τα rebounds (27-14 από εκείνο το σημείο) και το σημαντικότερο πείσμωσαν τον Joel Embiid. Ο JoJo έπαιξε για 16:28 εκτοτε, έχοντας 18 πόντους, εννιά rebounds, πέντε assists και δύο blocks και με την βοήθεια των Harris και Simmons οδήγησαν την ομάδα τους σε μία νίκη που λογικά τους δίνει το δικαίωμα να πουν ότι το κλείσιμο της σειράς είναι πλέον θέμα χρόνου.

Και επειδή όλα αυτές τις μέρες κινούνται γύρο από τον Dudley, να πούμε πως για δεύτερο σερί παιχνίδι το κρίσιμο καλάθι για τους Sixers το έβαλε ο Scott, κάτι που φυσικά και ο Dudley είχε δει να έρχεται!

Για τους Sixers πάντως πρέπει να πούμε πως μάλλον ισχύει το ρητό πως είσαι τόσο μεγάλος όσο οι αντίπαλοί σου. Και σε μία περιφέρεια με Giannis, Kyrie, Kawhi, αν επιλέγεις για αντίπαλο τον Dudley μάλλον έχεις κάμποσο δρόμο μπροστά σου μέχρι να “μεγαλώσεις”.

Western Conference

(2) Blazers 108 @ 120 Thunder (1)
Game 3:

Μετά το τέλος του δεύτερου παιχνιδιού, ο ηγέτης των Thunder, Russell Westbrook, τόνισε πως η ευθύνη για την ήττα ήταν δική του και πως η εμφάνισή του ήταν απαράδεκτη. Εμείς θα συμπληρώσουμε, όπως και γενικώς όλων των Thunder. Μπαίνοντας στο τρίτο παιχνίδι, σε ένα “ηλεκτρισμένο” Chesapeake Energy Arena, ο Brodie πρέπει να είχε αυτές τις σκέψεις. Και μας έδωσε μία από τις πλέον ηγετικές εμφανίσεις που έχουμε δει σε playoffs. Kαι δεν ήταν μόνο οι αριθμοί με τους οποίους τελείωσε το ματς (33/5/11) και οι εξαιρετικές επιδόσεις του, όσον αφορά το σουτ (11/22 εντός πεδιάς και 4/6 τρίποντα).

Ήταν το γεγονός πως σε κάθε φάση φρόντιζε να επιδίδεται σε trash talk προς τους αντιπάλους του (κυρίως τον Lillard) με σκοπό να τους κάνει να νιώσουν κάπως πιο άβολα. Και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν μέρος της νίκης της Oklahoma προήλθε και από τα mind games του Westbrook, αλλά θα τολμήσουμε να πούμε πως και αυτό ίσως να έπαιξε τον ρόλο του. Σε κάπως πιο ιστορικά στοιχεία για την επίδοση του Westbrook, αξίζει να αναφέρουμε πως από το ντεμπούτο του στην post-season το 2010, αυτή ήταν η ένατη φορά που κατάφερε να τελειώσει ένα παιχνίδι έχοντας 30+ πόντους και 10+ assists, κάτι που μόνο ο LeBron James έχει καταφέρει παραπάνω φορές, στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Ωστόσο, αυτήν την φορά δεν ήταν μόνος του. Εμφανίστηκε στο γήπεδο με τον πλέον εμφατικό τρόπο ο καλύτερος σουτέρ των Thunder, o Jerami Grant, ενώ η συνεισφορά του Dennis Schroder από τον πάγκο ήταν υπερπολύτιμη. Ας ξεκινήσουμε όπως από τον Grant, ο οποίος μέχρι πριν το τρίτο παιχνίδι, μετρούσε 0/8 τρίποντα, με τους Thunder να έχουν 10/61, επίδοση που είναι η χειρότερη στην ιστορία των playoffs, σε διάστημα δύο παιχνιδιών. Ο 25χρονος forward τελείωσε το παιχνίδι έχοντας 18 πόντους, μετρώντας 4/5 από την γραμμή των 7,25. Και αυτός ήταν που έδωσε, ουσιαστικά, και το έναυσμα να ξεκινήσει ο “βομβαρδισμός” από την περιφέρεια. Τέσσερα τρίποντα ο Westbrook, δύο ο George, τρία ο Ferguson και δύο ο Schroder. Σύνολο 15/29, αποτάσσοντας έτσι, επί μέρους, την πολύ κακή τους επίδοση στα πρώτα δύο παιχνίδια. Πλέον οι Thunder μετρούν συνολικά 25/90 τρίποντα, κάτι που μεταφράζεται σε ποσοστό 27,7%. Αυτά τα 15 τρίποντα, αποτελούν και την καλύτερη επίδοση της ομάδας, όσον αφορά τα playoffs, από τότε που το franchise μετακόμισε στην Oklahoma.

Για να επιστρέψουμε, όμως, στον Schroder όπως αναφέραμε και πιο πάνω, η συνεισφορά του ήταν υπερπολύτιμη. Ήρθε από τον πάγκο, τελείωσε το παιχνίδι με ένα 17/5/6/2 αλλά, ίσως η ακόμα πιο καίρια προσφορά του ήταν αυτή στην άμυνα. Έκλεισε πολλούς διαδρόμους, έκλεψε δύο φορές τη μπάλα, ενώ είχε και δύο καίρια deflections. Πέρα από τα τρίποντα των Thunder, το δεύτερο στοιχείο που τους χάρισε τη νίκη ήταν η αμυντική τους προσπάθεια. Η σωστή αντιμετώπιση των pick-n-rolls, όποτε η backcourt του Portland επιχειρούσε κάποιο split αμυντικού διδύμου, αλλά και οι αλλαγές σε κάθε pick, φάνηκε να αποσυντονίζει τους Blazers, οι οποίοι υπέπεσαν σε 14 λάθη στο πρώτο ημίχρονο.

Αυτή, λοιπόν, η εξαιρετική αμυντική προσπάθεια ήταν το δεύτερο στοιχείο που έδωσε στους Thunder τη νίκη, καθώς οι Blazers βρέθηκαν να κυνηγούν διαφορά ως και 16 πόντων στην τρίτη περίοδο. Μέχρι που ο Damian Lillard ενεργοποίησε το “Dame Time”, χαρίζοντάς μας ένα από τα πιο χορταστικά και απολαυστικά επιθετικά παιχνίδια που έχουμε ποτέ σε ατομικό επίπεδο. Ο σταρ του Portland σημείωσε 25 από τους συνολικά 32 πόντους του στην τρίτη περίοδο, φέρνοντας το παιχνίδι στο μείον τέσσερα, καθώς ξεκινούσε το τέταρτο 12λεπτο. Για να βρούμε έναν παίκτη που σημείωσε τουλάχιστον 25 πόντους σε μια περίοδο στα playoffs, θα πρέπει να πάμε πίσω στο 2001.

Αυτή τη φορά, όμως, δεν είχε τις βοήθειες στην επίθεση που είχε στα προηγούμενα δύο παιχνίδια. Ναι μεν McCollum (21/7/7/1) και Kanter (19/5) ήταν άξιοι συμπαραστάτες, με τον Τούρκο να παίρνει την σκυτάλη από τον Lillard στην τέταρτη περίοδο και να κρατά αυτός το Portland στο σκορ, αλλά οι βοήθειες από Harkless και Aminu δεν ήρθαν, κάτι που αποτέλεσε πλήγμα. Έκαστος σούταρε από 33% (3/9), ενώ το γεγονός ότι φορτώθηκαν από νωρίς με φάουλ (ο Harkless μάλιστα αποβλήθηκε αφού συμπλήρωσε τα έξι), σαφώς τους επηρέασε στο αμυντικό κομμάτι. Γενικώς, οι Blazers έχουν κάποια παράπονα από την διαιτησία, αφού τα πολύ γρήγορα φάουλ σε Aminu και Harkless, τους δύο καλύτερους wing defenders της ομάδας, δεν τους επέτρεψαν να βάλουν σε λειτουργία το αμυντικό του πλάνο. Στην όλη εικόνα, βάλτε και την τεχνική ποινή που δέχθηκε (δικαιολογημένα) ο Terry Stotts για τις διαμαρτυρίες του (επίσης δικαιολογημένες) προς τους διαιτητές που άφηναν τον Steven Adams να επιδίδεται σε moving screens, ζηλεύοντας τον άλλοτε παίκτη των Thunder, Kendrick Perkins.

Οδεύοντας προς το τέταρτο παιχνίδι της σειράς, ξημερώματα Δευτέρας, υπάρχουν ερωτήματα και συμπεράσματα, με τα δεύτερα πλέον να χαρακτηρίζονται μάλλον ασφαλή. Το πλέον κύριο και καίριο ερώτημα της σειράς είναι πότε θα καταφέρει ο George να βρει τον καλό εαυτό. Ναι μεν, σε αυτό το παιχνίδι πέτυχε 22 πόντους, ωστόσο ο μεγαλύτερος όγκος εξ αυτών ήρθε από την γραμμή των βολών που πήγε 17(!!!) φορές, βρίσκοντας στόχο τις 14. Κατά τα άλλα, το 3/16 πιστοποιεί πως ο ώμος του δεν είναι σε καλή κατάσταση. Το δεύτερο ερώτημα είναι κατά πόσο οι Thunder θα μπορέσουν να συνεχίσουν το momentum τους από την γραμμή του τριπόντου, καθώς είναι βέβαιο πια πως θα πάνε το παιχνίδι τους εκεί, κάτι που όπως έχουμε πει από τα previews, εξυπηρετεί τους Blazers. Και ενώ το 15/29 είναι κάτι το εξαιρετικό, το 25/90 παραμένει τρισάθλιο. Γι’αυτό και θα πρέπει να επικεντρωθούν στην αμυντική τους λειτουργία. Αν καταφέρουν να υποχρεώσουν τους Blazers σε αρκετά λάθη, όπως έκαναν σε αυτό το ματς, τότε υπάρχουν ελπίδες για την σειρά. Αν βασιστούν μόνο στο επιθετικό τους παιχνίδι, όπως έκαναν στα δύο πρώτα, τότε οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του. Υπομονή μέχρι την Δευτέρα λοιπόν.

(3) Rockets 104 @ 101 Jazz (0)
Game 3:

Χάνεις με 2-0 στη σειρά.

Παίζεις στην καυτή έδρα σου.

O star σου έχει 21 πόντους στο ημίχρονο.

Ο star του αντιπάλου, ερχόμενος από MVP level σεζόν, και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 248 πόντους περίπου μέσο όρο ανά αγώνα έχει σπάσει τα καλάθια με 0/10.

Με αυτά τα δεδομένα, το να κερδίζεις μόλις με πέντε στο ημίχρονο δείχνει πως δεν μπορείς να πας πουθενά.

Χωρίς αυτό να σημαίνει πως έπαιζες μόνος σου. Οι Rockets, που έκαναν όσες αλλαγές χρειάστηκαν σε coaching staff και σε roster μες στη σεζόν για να ξαναγίνουν ανταγωνιστικοί μετά το απαράδεκτο ξεκίνημά τους, έχουν πλέον τα εργαλεία για να υποστηρίξουν τον Harden. Και εχτές αυτό έκαναν. Με τον Harden να χτίζει νέο πολυτελές ξενοδοχείο με το πως σούταρε, οι υπόλοιποι Rockets είχαν ως την ανάπαυλα 17/37, και με τους οχτώ παίχτες που έχουν αγωνιστεί ως εκείνο το σημείο να έχουν σκοράρει, με τους έξι μάλιστα να έχουν από τουλάχιστον ένα τρίποντο. Μπροστάρης στην όλη προσπάθεια ο φρέσκος Chris Paul που είχε 5/9 με δύο τρίποντα για 12 πόντους ως την ανάπαυλα.

Μα όταν ο Harden συνεχίζει να σπάει καλάθια και νεύρα για άλλα εφτά λεπτά, φτάνοντας στα 15 άστοχα μέχρι να πετύχει κάτι όχι από βολές, και από πλευράς Utah δεύτερος σκόρερ της ομάδας και μόνος έτερος με διψήφιο αριθμό πόντων είναι ο Derrick o Favors, και ειδικά όταν σε τέτοιο ματς χάνεις 13 βολές, τις οχτώ στο τρίτο δωδεκάλεπτο- τότε πραγματικά σαν ομάδα είσαι άξια της τύχης σου.

Ή της δομής σου. Και αυτό το λέω γιατί σε όλη τη διάρκεια του χτεσινού παιχνιδιού οι Jazz μου θύμιζαν του Raptors της τελευταίας τετραετίας. Ήτοι μία εξαιρετικά στημένα ομάδα για τη regular, ευχάριστη για τα βράδια του χειμώνα, μα χωρίς κανένα από τα απαραίτητα υλικά που κάνουν μία ομάδα σκληροτράχηλη και έτοιμη για τις νύχτες της άνοιξης. Δεν έχει ουσιαστικό βάθος, δεν έχει όσο σουτ απαιτείται και η καλή της άμυνα δεν μπορεί να την οδηγήσει κάπου, χωρίς ουσία στην επίθεση, αποκλειστικά με τα ηρωικά του Mitchell. Ενός Mitchell που και αυτός στο δεύτερο έχασε 11 σερί σουτ κάποια στιγμή. Κλείνοντας δε, νομίζω πως έχει έρθει η ώρα για τη συζήτηση αν ο Rubio μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από απλά ένα καλό back up pg στο σημερινό NBA.

Και η Utah στο συγκεκριμένο παιχνίδι φαίνεται πως αναγνώρισε ορισμένα από αυτά τα δομικά προβλήματα και προσπάθησε να προσαρμοστεί. Βασικός ξεκίνησε ο Crowder, o Favors ήρθε από τον πάγκο για να αγωνιστεί αποκλειστικά σαν center, ενώ τα λεπτά του μέτριου πια Thabo Sefolosha πήρε ο Georges Niang. Τέλος, έπαιξαν κανονική άμυνα στον Harden, παραδεχόμενοι ήττα στο πως εφάρμοσαν στα δύο πρώτα παιχνίδια την “καβουροάμυνα” στα αριστερά του.

Όλα αυτά καλά και χρυσά, και ενδεικτικά της αναζήτησης του πασιφανούς: του καλού περιφερειακού σουτ που εμφανώς λείπει από την ομάδα. Για αυτό και εχτές ο Korver πήρε 15 λεπτά. Αλλά και πάλι, λόγω ενός εντελώς αμαρκάριστου τριπόντου του Mitchell 10” πριν τη λήξη το ματς χάθηκε.

Και όσο εύλογες και αν είναι οι διαμαρτυρίες των γηπεδούχων για το εκνευριστικότατο all night long flopping του Harden και το foul που κερδίζει από τον Gobert -ένα foul που ο Γάλλος ποτέ δεν έκανε-, με το κοινό να τραγουδάει ρυθμικά “flopper-flopper”, το πρόβλημα της Utah δεν είναι εκεί. Είναι στο αν το ταβάνι της είναι στα 82 παιχνίδια της κανονικής διάρκειας και στις εκεί καλές εμφανίσεις.

Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, παιχνίδι χαράματα Κυριακής, σερί από ξενύχτη, με 72 βολές, παιδιά δεν βλέπεται…

(2) Nuggets 117 @ 103 Spurs (2)
Game 4:

Στο τρίτο παιχνίδι της σειράς τονίζαμε από αυτές εδώ τις γραμμές πως, πέραν του Nikola Jokic, ο Jamal Murray θα έπρεπε να κάνει το step-up, αν οι Nuggets θέλουν να ξεπεράσουν το εμπόδιο των Spurs και να βρεθούν στον επόμενο γύρο. Ο Murray, όχι μόνο έκανε το step-up, αλλά ήταν εκείνος που ακολούθησε τον Σέρβο σε απόδοση. Οι 24 πόντοι του (8/14 σουτ, 3/5 τρίποντα) και οι έξι assists του μας έδειξαν πως για όσο αυτός μαζί με τον Jokic κινούνται σε υψηλές πτήσεις, τότε το Denver δεν έχει να φοβάται τίποτα. Όσο για τον Σέρβο τι να πρωτοπούμε; Οδήγησε την ομάδα του στη νίκη με 117-103, όντας πρώτος σε πόντους, rebounds και assists και αν είχε μοιράσει δύο παραπάνω θα είχε σημειώσει triple-double (29/12/8). Tα πρώτα τέσσερα παιχνίδια του νεαρού Σέρβου στα playoffs, όμως, έχουν και έναν ιστορικό χαρακτήρα καθώς σε αυτά έχει σημειώσει 82 πόντους και έχει μαζέψει 47 rebounds. O τελευταίος παίκτης που είχε τουλάχιστον αυτά τα νούμερα στα πρώτα του τέσσερα παιχνίδια στην post-season ήταν ο Shaquille O’Neal.

Και ενώ αμφότεροι ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι της νίκης των Nuggets στο San Antonio, o x-factor αυτού του παιχνιδιού ήταν ο Torrey Craig, ο οποίος ξεκίνησε σαν βασικός, με τον coach Malone να προβαίνει έτσι σε μια μικρή έκπληξη, την στιγμή που όλοι περιμέναμε τον Malik Beasley. Ωστόσο, η επιλογή αυτή του προπονητή των Nuggets αποδείχθηκε εξαιρετική. Δεν ήταν μόνο η καταπληκτική του επίδοση στην επίθεση (18 πόντοι, 6/9 σουτ, 5/7 τρίποντα) και τα οχτώ rebounds που μάζεψε (δεύτερος rebounder της ομάδας του), ήταν το γεγονός πως κατάφερε να “κλειδώσει” τους DeRozan και White, σε αρκετά μεγάλα διαστήματα. Στα αρνητικά για τους Nuggets, ακόμα μία αρνητική εμφάνιση από τον Gary Harris, καθώς τελείωσε το παιχνίδι με μόλις οχτώ πόντους και 2/9 σουτ. Βοήθησε σημαντικά πάντως στον τομέα των rebounds, αφού μάζεψε έξι.

Αυτό που θα πρέπει να προσέξουν οι Nuggets στα επόμενα παιχνίδια, είναι η νωχελικότητα η οποία εμφανίζουν κατά την διάρκεια των πρώτων περιόδων κόντρα στους Spurs. Για να μιλήσουμε και με νούμερα, οι πρώτες περίοδοι είναι και ο εφιάλτης, μέχρι τώρα, του Denver.

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να διορθωθεί όπωσδήποτε, καθώς το κυνηγάς τους Spurs στο σκορ δεν είναι και η πιο ευχάριστη κατάσταση. Για την ομάδα του San Antonio, δεν έχουμε να πούμε πολλά. Έκανε ακριβώς ό,τι και στα προηγούμενα παιχνίδια, αλλά δεν κατάφερε να βρει απάντηση για το “καυτό” χέρι του Craig. Αυτό που μας έκανε, πάντως, αρνητική εντύπωση ήταν ο εκνευρισμός τον οποίο εμφάνιζαν οι παίκτες του Gregg Popovich όσο πλησιάζαμε στο τέλος του παιχνιδιού, απόρροια των 15 τριπόντων που δέχθηκαν σε αυτό το παιχνίδι. Χαρακτηριστική είναι φάση που εκτυλίχθηκε πέντε λεπτά πριν το τέλος του παιχνιδιού με τον DeRozan να επιχειρεί ένα drive και να χρεώνεται με επιθετικό φάουλ. Ο guard των Spurs, εμφανώς εκνευρισμένος, πέταξε τη μπάλα προς το μέρος του διαιτητή, ο οποίος με την σειρά του χρέωσε με τεχνική ποινή. Εκεί, ουσιαστικά μπήκε και η “ταφόπλακα” των γηπεδούχων.

Πλέον η σειρά μεταφέρεται στο Denver και αναμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε τις προσαρμογές που θα κάνει ο Pop στην αμυντικό πλάνο της ομάδας του και αν, επιτέλους, ο Harris μπορεί να βάλει ένα τέλος στις αρνητικές του εμφανίσεις.

Γενικό σχόλιο διημέρου:

 

References
↑1 Και αυτούς μάλιστα απέναντι στον Serge Ibaka.
↑2 Με προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ σχετικά τους 38 από τους Lakers στους Τελικούς του 2000.
↑3 Αυτό  είναι το αγαπημένο ρητό του Λουκά, που πάντα “θυμάται” τις μαγκιές του Γιαννάκη στο Final four του Μονάχου απέναντι στον Kevin Magee, στον ημιτελικό με την Μακάμπι που στοίχισαν ενδεχομένως στον Άρη την ευκαιρία για εκείνο το τρόπαιο.