BallHog’s NBA Playoffs 2019 Walkaround #9: “Jimmy got Buckets”

Posted on May 2 2019 - 5:00pm by The Ball Hog
Categorized as
982
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2019 είναι εδώ και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς.

Eastern Conference

(1)  Sixers 94 @ 89 Raptors (1)
Game 2:

Τι κι αν προηγήθηκαν μέχρι και 19 πόντους στην δεύτερη περίοδο; Τι κι αν υποχρέωσαν τους Raptors σε ένα από τα χειρότερα ποσοστά ευστοχίας τους για φέτος (36,3%); Οι Sixers λίγο έλειψε να αποδειχθούν ιδανικοί αυτόχειρες και να πετάξουν στα σκουπίδια όλη την σκληρή δουλειά που είχαν χτίσει σχεδόν σε όλο το ματς, χάρη στην άμυνά τους, αλλά και στον εξαιρετικό Jimmy Butler, ο οποίος μας πρόσφερε μία “γεμάτη” μπασκετική παράσταση, η οποία συνοδεύτηκε από 30 πόντους, 11 rebounds και πέντε assists. Παράλληλα, η επίδοσή του αυτή, τον βάζει σε μια εκλεκτή παρέα παικτών που έχουν περάσει από τους Sixers, καθώς έγινε μόλις ο τρίτος παίκτης στην ιστορία τους που σημειώνει τουλάχιστον 30/10/5 σε παιχνίδι των playoffs.

Και επιδόθηκε σε αυτή την εμφάνιση, σε μία από τις καταλληλότερες στιγμές για την σεζόν, καθώς αν έχαναν και αυτό το ματς οι Sixers το πράγμα ζόριζε σε μεγάλο βαθμό. Πέραν του Butler, πάντως και των συγκινητικών Ennis (13/6/2) και Monroe (10/5/1) που ήρθαν από τον πάγκο, η εικόνα των υπόλοιπων Sixers δεν ήταν καλή, όσον αφορά την επίθεση. Το 40% του JJ Redick στο παιχνίδι αυτό, είναι μια όαση σε σχέση με τα ποσοστά που παρουσίασαν οι Joel Embiid και Tobias Harris, ενώ ο Ben Simmons περιορίστηκε σε μόλις έξι σουτ, για το οποίο μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει η άμυνα του Kawhi Leonard πάνω του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ακόμα και στο κακό του παιχνίδι ο Embiid, ήταν εκείνος που έδωσε ουσιαστικά την χαριστική βολή στους Raptors, ενώ ήταν εκείνος που με κάποιο τρόπο μπόρεσε και είδε τον ελεύθερο Butler, έχοντας δύο αμυντικούς κρεμασμένους πάνω του.

Βέβαια, θα πρέπει να δώσουμε και ένα ελαφρυντικό στον Καμερουνέζο, καθώς στο shootaround της Δευτέρας δεν έδωσε το παρόν. Αιτία η γαστρεντερίτιδα η οποία τον ταλαιπωρούσε και ίσως τον ανάγκαζε να μην αγωνιστεί στο ματς αυτό. Ωστόσο, μιλάμε για τα Playoffs και δεν υπήρχε περίπτωση να μην αγωνιζόταν ο JoJo. Σε ομαδικό επίπεδο, η τεράστια διαφορά των rebounds ήταν επίσης ένα σημαντικό στοιχείο υπέρ των Sixers, καθώς έκαναν ένα outrebounding στους Raptors που έφτασε τα 17, με τους Harris και Butler να μαζεύουν από 11. Και φυσικά, η εκπληκτική άμυνά τους που υποχρέωσε το Toronto σε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της σεζόν τους.

Από την πλευρά των Καναδών, δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Ο Leonard ήταν εκείνος που προσπάθησε να γυρίσει σχεδόν μόνος του το ματς, έχοντας για άξιους συμπαραστάτες τους Kyle Lowry και Pascal Siakam. O “Klaw” τελείωσε το παιχνίδι με 35 πόντους και με αυτό το νούμερο έγινε ο πιο παραγωγικός παίκτης των Raptors στα Playoffs.

Ωστόσο, οι βοήθειες που δεν ήρθαν ποτέ από τους Gasol, Ibaka και Green, σε συνδυασμό όπως αναφέραμε πιο πάνω και με το συνολικό ποσοστό ευστοχίας, ήταν από εκείνα τα στοιχεία που καταδίκασαν τους Καναδούς. Για να δώσουμε μια εικόνα, οι τρεις παίκτες συνδυάστηκαν σε ένα 3/17 σουτ, γεγονός που δεν μπορεί να αποδειχθεί νικητήριο στοιχείο για μια ομάδα. Επίσης, εντύπωση έκανε που ο Nick Nurse δεν μάτσαρε τα λεπτά του Gasol με τα αντίστοιχα του Embiid, που έπαιζε έτσι κι αλλιώς εμφανέστατα σε μη καλή κατάσταση, και ο Ισπανός θα μπορούσε να τον καταβάλει ακόμα ευκολότερα. Επίσης, μάλλον θα μπορούσε ο Marc να έχει σιγά-σιγά κάπως πιο ενεργό και εκτελεστικά ρόλο. Σε κάθε περίπτωση, οι Raptors δεν έχασαν τον αγώνα από τους βασικούς τους, αλλά από τον πάγκο τους, που στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν τραγικός.

Η σειρά πλέον μεταφέρεται στην Philadelphia. Οι μεν Raptors ελπίζουν πως δεν θα επαναληφθεί μια τέτοια επίδοση, όσον αφορά την αποτελεσματικότητά τους, ενώ θα πρέπει να δουλέψουν πολύ καλύτερα στο κομμάτι των box outs. Οι Sixers από την άλλη, θα ήθελαν επιτέλους να δουν τους Butler και Harris να κάνουν ταυτόχρονα καλές εμφανίσεις και τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.

(1)  Celtics 102 @ 123 Bucks (1)
Game 2:

Ένα παιχνίδι μπάσκετ όπως ξέρουμε χωρίζεται σε δύο ημίχρονα, (κάτι σας είπαμε τώρα) όμως πραγματικά στο δεύτερο παιχνίδι στο Milwaukee είδαμε δύο διαφορετικά παιχνίδια. Στο πρώτο οι Celtics, χάρη κυρίως στην επίθεση τους, κατάφεραν να είναι κοντά στο σκορ και ιδίως στο πρώτο δωδεκάλεπτο, λόγω της καταπληκτικής άμυνας που για ένα ακόμα παιχνίδι έπαιξε ο Al Horford πάνω στον Giannis (είχε μόλις πέντε πόντους από βολές στην πρώτη περίοδο), να βρίσκονται μπροστά με μικρά προβαδίσματα. Στο πρώτο ημίχρονο επιθετικά οι Morris, Brown αλλά και ο Horford ήταν αυτοί που κρατούσαν την ομάδα τους ;όχι απλά μέσα στο παιχνίδι, αλλά στην κεφαλή αυτού.

Οι Bucks από την άλλη, έδειχναν να κάνουν το παιχνίδι τους, σουτάροντας πολλά τρίποντα και ευστοχώντας σε αυτά. Όπως ήταν αναμενόμενο αν οι γηπεδούχοι κατάφερναν να βάλουν στο παιχνίδι και τον μεγάλο τους αστέρα τότε θα είχαν ένα τρομερό πλεονέκτημα απέναντι στους αντιπάλους τους. Όπως και τελικά έγινε. Στην τρίτη περίοδο οι Bucks έσφιξαν την άμυνα τους και έτρεξαν, σε επτά λεπτά, ένα σερί 24-2 με 13 πόντους του Gianni. Την ίδια στιγμή οι Celtics είχαν 1/12 σουτ και έξι λάθη, σουτάροντας όλη την βραδιά με 39,5% εντός παιδιάς, απέναντι σε μία αρκετά επιθετική άμυνα σε σχέση με αυτή που έπαιξαν οι Bucks στο πρώτο παιχνίδι.

Για τους γηπεδούχους να πούμε ότι οι Antetokoumpo, Middleton και Bledsoe σκόραραν τους 78 από τους 123 πόντους της ομάδας, παίζοντας μόλις 31, 32 και 26 λεπτά αντίστοιχα, με το παιχνίδι να έχει κριθεί από τις αρχές του τέταρτου δεκαλέπτου. O Giannis τελείωσε με 29 πόντους, 10 rebounds, τέσσερις assists και δύο κλεψίματα, ενώ αυτός που έκανε τη διαφορά ήταν ο Middleton που κράτησε με τα σουτ του την ομάδα μέσα στο παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο έχοντας με 7/10 τρίποντα συνολικά. Σημαντική βοήθεια και από τον George Hill που είχε 10 πόντους από τον πάγκο. Μοναδικό μελανό σημείο η εμφάνιση του Brook Lopez, που ήταν ο μοναδικός από την ομάδα που έπαιξε πάνω από 15 λεπτά και είχε αρνητικό +/- με -12.

Για τους Celtics αναφέραμε τους Morris, Brown και Horford που ήταν οι στυλοβάτες της ομάδος στο πρώτο μισό, όμως αυτός που σίγουρα τα βρήκε δύσκολα ήταν ο Kyrie Irving, που για δεύτερο παιχνίδι στην καριέρα του σε αγώνα Playoffs (έχει παίξει 58 με το τελευταίο απέναντι στους Bucks) έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό πόντων (εννιά) σουτάροντας 4/18, και έχοντας μόλις τέσσερις assists, τις λιγότερες μεταξύ των έξι παιχνιδιών που έχει παίξει φέτος. Ενώ ακόμα στη σειρά με τους Bucks δεν έχει εκτελέσει ούτε μία βολή.

Η αλλαγή της εικόνας για τους Bucks συνοψίζεται σε δύο αλλαγές που έκανε ο coach Budenholzer για το δεύτερο ματς της σειράς. Η μία -και λιγότερο σημαντική- είναι η είσοδος του Nikola Mirotic στο αρχικό σχήμα, στη θέση του Sterling Brown, παίζοντας έτσι από το ξεκίνημα με τρία μεγάλα κορμιά. Αλλαγή που όπως αναφέραμε δεν ήταν τόσο σημαντική για το παιχνίδι, καθώς ο Μαυροβούνιος είχε θέματα με φάουλ από το τέταρτο λεπτό της αναμέτρησης. Τελείωσε όμως το παιχνίδι σκοράροντας εννέα πόντους, έχοντας εννέα rebounds, δύο assists, τρία κλεψίματα, ένα block και κανένα λάθος σε σχεδόν 25 λεπτά παιχνιδιού. Με τον coach Bud να δηλώνει “Ότι ξέρουμε ότι είναι καλός σουτέρ και τον περιμέναμε να πάρει αυτά τα σουτ, μας έδωσε μία ακόμα επιλογή για τα μακρινά σουτ, και ήταν μια επιλογή που όντως βγάζει νόημα”.

Τέλος, αυτό που πραγματικά έδωσε το κάτι παραπάνω απέναντι στους Celtics ήταν η αλλαγή της αντιμετώπισης των p’nr των φιλοξενουμένων. Στο πρώτο παιχνίδι οι Bucks δεν άλλαζαν τα μαρκαρίσματα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βρίσκει με ευκολία ο κοντός παίκτης το pick ‘n pop, δίνοντας εύκολα σουτ. Αυτό ήταν κάτι που άρεσε και στους παίκτες με τον Eric Bledsoe να δίνει τα εύσημα στον προπονητή και το staff της ομάδας για αυτή την αλλαγή.

Western Conference

(0) Blazers 113 @ 121 Nuggets (1)
Game 1:

Στο preview της σειράς τονίζαμε το γεγονός πως οι Blazers δεν αναμένεται να έχουν κάποια απάντηση στην ερώτηση για τον Nikola Jokic. Στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, συνέβη ακριβώς αυτό. Ο Σέρβος αρτίστας συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει με τους Spurs και οδήγησε το Denver στη νίκη επί των Blazers. Και μάλιστα, ως συνηθίζει, το έκανε γράφοντας και μια μικρή ιστορία αφού μας προσέφερε ένα ακραίο statline της τάξης των 37 πόντων, εννιά rebounds, έξι assists, τρία κλεψίματα και δύο blocks, κάτι που έχουν πετύχει μόνο άλλοι δυο παίκτες.

Μέσα σε όλα, προσθέστε και το πολύτιμο 12/12 από την γραμμή των βολών και αντιλαμβάνεστε τι ακριβώς συνέβη στο Pepsi Center τα ξημερώματα της Τρίτης. Παράλληλα, είχαμε να δούμε παίκτη των Nuggets να πετυχαίνει τουλάχιστον 35 πόντους σε ημιτελικά περιφέρειας από το 2009 και τον Carmelo Anthony. O Jokic, λοιπόν, έκανε ό,τι ήθελε πάνω στο παρκέ και όποιον και αν έβαζε πάνω του ο Terry Stotts ήταν αδύνατο να τον σταματήσει. Δοκίμασε τον Kanter, ο οποίος τα πήγε εξαιρετικά στην επίθεση, αλλά δεν θύμισε σε τίποτα τον αξιοπρεπή αμυντικό που είδαμε με τους Thunder, ενώ Leonard και Collins απλά τον ενόχλησαν. Μέχρι και τον Harkless δοκίμασε πάνω του, μήπως και τον εμπόδιζε χαμηλά αλλά και πάλι τίποτα. Ο Σέρβος μοιάζει ασταμάτητος και μαζί του παρασέρνει και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Πρώτος και καλύτερος, ο Jamal Murray, ο οποίος τελείωσε το παιχνίδι με 23 πόντους (8/15 σουτ, 3/6 τρίποντα) και οχτώ assists. Ο τρόπος, δε, που σε αρκετές περιπτώσεις άνοιγε την άμυνα των Blazers ήταν σεμιναριακού επιπέδου, όπως αυτό το drive – έργο τέχνης.

Και ενώ οι δυο τους οδήγησαν τους Nuggets σε μια ακόμα νίκη, όπως κάνουν όλη την χρονιά, η παρουσία του Paul Millsap ήταν, μάλλον, εκείνη που έδωσε το κάτι παραπάνω στην απόδοση του Denver. Δεν είναι μόνο το 19/6/3/1 που “έγραψε” στο χτεσινό παιχνίδι, αλλά και τα όσα δεν παρατηρεί κανείς στην στατιστικής. Τα box outs στα οποία επιδόθηκε, ο τρόπος που μάρκαρε τον οποιονδήποτε και η ηγετική του παρουσία γενικώς, που μόνο από έναν βετεράνο των playoffs μπορείς να θαυμάσεις. Ακόμα και εκτός παρκέ, οι δηλώσεις του Millsap είναι από εκείνες που αν είσαι συμπαίκτης του, σε ανεβάζουν στα ουράνια και παίρνεις αυτοπεποίθηση για τα επόμενα παιχνίδια που έρχονται. Πάρτε για παράδειγμα τον παραλληλισμό που έκανε για τον Jokic, χαρακτηρίζοντάς τον Tom Brady. Μιας και ασχολούμαστε πάντως με τον Anchorman, εκτιμούμε πως καλύτερη τροφή για σκέψη, όσον αφορά την αγωνιστική του εικόνα, δεν υπάρχει από αυτήν που έδωσε στο twitter ο Andy Bailey.

Τελειώνοντας την πλευρά των Nuggets, αξίζει να σημειώσουμε πως για μια ακόμα φορά ο πάγκος τους στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και των προσδοκιών που είχαν (και είχαμε) από αυτόν. Οι Beasley, Plumlee, Barton και Morris συνδυάστηκαν για 28 πόντους (28,8 είναι ο μ.ο. της second unit των Nuggets) δίνοντας έτσι πολύ μεγάλες βοήθειες σε Jokic, Murray και Millsap. Ωστόσο, θα θέλαμε να σταθούμε λίγο παραπάνω στον Plumlee, ο οποίος πέρα από τους έξι πόντους και τα έξι rebounds, πραγματοποίησε και πέντε κλεψίματα, κάτι που είχαμε να δούμε από παγκίτη του Denver από το μακρινό 1994.

Όσον αφορά την πλευρά του Portland, το παιχνίδι πήγε μεν στον ρυθμό που θα επιθυμούσαν οι παίκτες του, αλλά τα πολλά και αβίαστα λάθη που πραγματοποίησαν ήταν αρκετά για να τους στερήσουν τη νίκη. Οι Nuggets κατάφεραν να πετύχουν 23 πόντους από λάθη των Blazers, ο αριθμός των οποίων έφτασε τα 18, το 1/3 εκ των οποίων υπεύθυνος ήταν ο Lillard. Ωστόσο, πως μπορείς να “κακίσεις” τον ηγέτη των Blazers, όταν τελειώνει το ματς με 39 πόντους και έξι assists, σουτάροντας με εξαιρετικό ποσοστό (57,1% – 12/21 σουτ); Πέρα από τα λάθη, όμως, αυτό που τονίζαμε στο preview ήταν πως η άμυνα πάνω στους Harkless και Aminu αναμένεται να είναι εξαιρετική, κάτι που πιθανότατα θα κούραζε τον Dame. Ώπερ και εγένετο. Αμφότεροι οι παίκτες συνδυάστηκαν μόλις για τέσσερις πόντους, επιχειρώντας μόλις επτά σουτ, κάτι που αναμφισβήτητα πλήγωσε τον Portland.

Το θετικό για τους Blazers ήταν πως ο Kanter κατάφερε να αγωνιστεί και μπόρεσε να απειλήσει σε μεγάλο βαθμό το αντίπαλο καλάθι, κάτι που αποδεικνύεται από τους 26 πόντους του. Παράλληλα, έδειξε πως όσο του επιτρέπει ο πόνος του στον αριστερό ώμο, θα αγωνίζεται και θα βοηθάει τους συμπαίκτες του, αρκεί να μην την “πάθει” μόνος του.

Αξίζει να σημειώσουμε τέλος, πως μόνο θετικό είναι το γεγονός της πολύ καλής εμφάνισης του Rodney Hood, ο οποίος σημείωσε 17 πόντους ερχόμενος από τον πάγκο, καθώς αναμφίβολα θα πάρει αυτοπεποίθηση για τα επόμενα παιχνίδια. Ωστόσο, καθώς οδεύουμε για το δεύτερο παιχνίδι, οι Blazers θα πρέπει να προσέξουν πρώτα απ’όλα τα δικά τους λάθη, ενώ θα πρέπει να εμφανιστούν πολύ καλύτεροι από την γραμμή των βολών, όπου σούταραν με 74,1% (20/27), έναντι 87,1% (27/31) των Nuggets. Αν μπορέσουν να περιορίσουν ως ένα βαθμό και τον Jokic, τότε ίσως καταφέρουν να κάνουν το break.

(0) Rockets 109 @ 115 Warriors (2)
Game 2:

Με το τέλος του πρώτου παιχνιδιού της σειράς οι Rockets βγήκαν στα κεραμίδια για τη διαιτησία. Έβγαλαν memo για το περσινό έβδομο παιχνίδι της σειράς (βασικά το έστειλαν στο ESPN, το οποίο το δημοσίευσε σε κείμενο που γράφει τρεις φορές μέσα σε αυτό -με δικά μου λόγια- “δείτε τι καλοί που ήμασταν που δεν το στείλαμε ποτέ στη Λίγκα”) όπου υποστήριζαν ότι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα αλλοιώθηκε από 81 (!!) λανθασμένα σφυρίγματα! Ο James Harden (o James Harden διάολε!!) δήλωσε πως θέλει “το παιχνίδι να σφυρίζεται όπως πρέπει για να παίζουν δίκαια”, και γενικά, μόνο για ξένους διαιτητές και “θα πάρουμε την ομάδα να την πάμε στην Κινέζικη Λίγκα” δεν ακούσαμε. Ποια ήταν η ανταπόκριση της Λίγκας; Θυμάστε που λίγο μετά πριν την Τσικνοπέμπτη σας γράφαμε στο τότε Weekly για τον Scott Foster και την “κόντρα” του με τους Rockets; Ε, αυτόν είχε ορίσει η Λίγκα να διαιτητεύσει το δεύτερο παιχνίδι, για πρώτη φορά μετά από τον Φλεβάρη. Το γεγονός πως είχε οριστεί πριν την έναρξη της σειράς κάνει το “fuck you” της Λίγκας προς τους Rockets λιγότερο εντυπωσιακό, but still…

Σε κάθε περίπτωση, οι Rockets, μία ομάδα που στρεσσάρει κάθε κανόνα μπάσκετ στα όριά του, θαρρώ πως στο συγκεκριμένο διήμερο ξεπέρασε σε γραφικότητα αναφορικά με τη διαιτησία ακόμα και τον Mark Cuban (που όπου σταθεί και βρεθεί ακόμα αναφέρεται στις βολές του Wade στους Τελικούς του 2006), με το πλέον συντριπτικά εις βάρος τους επιχείρημα να είναι πως οι ίδιοι ζητάνε να μην τους σφυρίζουν παλαιότεροι διαιτητές (δηλαδή πιο έμπειροι, αλλά αντίθετα να τους σφυρίζουν πιο ψαρωμένοι νέοι) γιατί δεν δίνουν εύκολα τα fouls στα τρίποντα! Ενδεικτικό επίπεδο γραφικότητας: Chris Paul1)O οποίος για Πρόεδρος της Ένωσης Παιχτών (NBPA) είναι πολύ μεγάλος μαλάκας, κάτι που δεν περιμέναμε την συγκεκριμένη σειρά να το καταλάβουμε -ενδεικτική η ύπουλη μπουνιά στον Ingram στο παιχνίδι με τους Lakers που έγινε το έλα να δεις, κίνηση που πυροδότησε την όλη κατάσταση και τότε.:

Μετά τη διαιτησία που βρήκαν πάτημα για το πρώτο παιχνίδι οι Rockets, λοιπόν, ήταν ένας τραυματισμός του James Harden στο μάτι (από τον Draymond) που τον δυσκόλευε την όραση του, ο οποίος έμελλε να παίξει τον δικό του ρόλο στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς. Ή πιο σωστά να μείνει ως παράπονο για τους Rockets που ο βασικός τους αστέρας έπαιξε μόλις για 34:24 λεπτά στο παιχνίδι. Βέβαια και ο Stephen Curry είχε ένα θέμα στο μεσαίο δάχτυλο του αριστερού του χεριού (εξάρθρωση) στο πρώτο δωδεκάλεπτο που μπορεί να μην τον κρατήσει μακριά από την συνέχεια, όμως δεν κατάφερε να σουτάρει καλά, έχοντας 3/13 τρίποντα. Ο “Μούσιας” παρά τα αρκετά λιγότερα λεπτά (σύμφωνα πάντα με τα δικά του δεδομένα) που έπαιξε, κατάφερε να είναι ο πρώτο σκόρερ της ομάδας του με 29 πόντους, για τους Warriors από την άλλη ο Durant είχε και αυτός 29, δίνοντας μας το όμορφο αυτό στατιστικό των δύο μονομάχων για τα παιχνίδια που έγιναν στο Oracle Arena.

Το πρόβλημα των Rockets έγκειται στο ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την Death Lineup, ενώ καταφέρνουν να αντιμετωπίζουν με σχετική ευκολία τις πεντάδες με αναπληρωματικούς μέσα. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα που οι Warriors καταφέρνουν να ξεφύγουν με 15 πόντους στην τρίτη περίοδο, και σε εκείνο το σημείο με Curry και Green να έχουν κάποια προβλήματα με φάουλ, ο Kerr αποφασίζει να τους αποσύρει, οι Πρωταθλητές δεν σκοράρουν καθόλου στα τελευταία 4:14 της περιόδου, όμως η διαφορά μετά το τέλος της έχει πέσει μέχρι τους επτά. Και μπορεί οι Rockets να μείωσαν μέχρι και τους τρεις περίπου στα οκτώ λεπτά πριν ο τέλος, όμως αυτή ήταν και η μικρότερη τιμή της διαφοράς.

Οι Πρωταθλητές με την δυνατή τους πεντάδα μοιάζουν ασταμάτητοι, τρομερά off ball screens που μοιάζουν να μην μπορούν να σταματήσουν οι αντίπαλοι. Όποιος από τους τρεις περιφερειακούς και να έχει την μπάλα δεν μπορείς να ηρεμήσεις. Επίσης τα 18 επιθετικά rebounds που πήραν, που είχε να κάνει και με το πρόβλημα των φάουλ που είχε στο παιχνίδι ο Clint Capela, ήταν ένα τεράστιο πλεονέκτημα που έδωσε 14 παραπάνω σουτ στους γηπεδούχους. Μία ακόμα βαθιά υπόκλιση στον τρομερό Andre Iguodala, που για μία ακόμα offseason δείχνει ότι μπορεί να είναι εκεί για την ομάδα, ακόμα και αν δεν μπορεί να προσφέρει αυτά που χρειάζονται οι συμπαίκτες του στα 82 παιχνίδια της regular.

Μιας και αναφερθήκαμε στον Capela, να πούμε πως αυτόν φαίνεται πως έχουν κυκλώσει οι Warriors ως τον αδύναμο κρίκο των φετινών Rockets και του επιτίθενται όποτε τον βρούνε. Είναι χαρακτηριστικό πως στα πρώτα δύο παιχνίδια της σειράς, που έληξαν με -4 και -6 για τους Rockets, ο Calela έχει -17 σε 17′ και -19 σε 33′, ενώ έχουμε χάσει τον αριθμό που ο Green και Iguodla τον βάζουν στη μέση για λόμπα του πρώτου για κάρφωμα του δεύτερου.

Για τους Rockets, πέρα από την καταπληκτική προσπάθειας που έκανε για ένα ακόμα παιχνίδι ο Harden, είναι τρομερό το πόσο δείχνει να θέλει τη διάκριση ο Chris Paul. Ο 34χρονος2)Τα κλείνει στις 6 Μαΐου. δείχνει να είναι κομβικός για την ομάδα του, όντας ο μοναδικός που είχε θετικό πρόσημο στο +/-, με +5. Επίσης αν και κατάφεραν να βρουν πόντους από τα λάθη των αντιπάλων (24), δεν μπόρεσαν να πιέσουν τους παίκτες των Warriors να υποπέσουν σε πολλά, μένοντας σε αυτόν τον αγώνα στα 12. Τέλος, αναμένουμε στα επόμενα παιχνίδια να δούμε πόσο θα επηρεάσουν τις ομάδες τα πολύ κλειστά rotation των δύο προπονητών. Για τους φιλοξενούμενους μόνο ο Rivers πήρε πάνω από 11 λεπτά από τον πάγκο (24 για την ακρίβεια) και βοήθησε αρκετά έχοντας 14 πόντους με 4/6 τρίποντα, ενώ για τους Πρωταθλητές θα σημειώσουμε ότι οι βασικοί σκόραραν τους 101 από τους 115 πόντους της ομάδας τους.

Αξίζει να σημειώσουμε, πάντως, κάτι που μάλλον έχει περάσει στα “ψιλά” και αυτό είναι το γεγονός πως ο Curry είναι ο παίκτης που είναι πρώτος στα προσωπικά φάουλ μέχρι στιγμής στην post season, έχοντας υποπέσει σε 31. Γενικώς, πέρα από την μία “εξωγήινη” εμφάνισή του στο πρώτο παιχνίδι με τους Clippers και μία πολύ καλή στο δεύτερο παιχνίδι, υπάρχει η αίσθηση πως ο point guard των Warriors κάπου θα ξεμπουκώσει σε μεγάλο βαθμό, με τους Rockets να είναι μέσα στα υποψήφια θύματά του. Και αν αναλογιστούμε πως οι πρωταθλητές παίζουν εξαιρετικά μη έχοντας τον Curry στα “τέρματα”, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως αν ανεβάσει κι αυτός ρυθμούς, τότε η σεμνή τελετή θα λάβει τέλος.

(1) Blazers 97 @ 90 Nuggets (1)
Game 2: 

Μπορούν οι Blazers να παίρνουν τις νίκες έχοντας τον Damian Lillard σε κακή μέρα; Μπορούν, χάρη στον CJ McCollum, στον σταθερά καλό Enes Kanter, σε ένα ακόμα πολύ καλό παιχνίδι από τον Rodney Hood και την εξαιρετική άμυνα του Al-Farouq Aminu. Το Portland κατάφερε να κρατήσει τους Nuggets στους 90 πόντους και έφυγε με μια πολύτιμη νίκη από το Colorado, η οποία μπορεί να χτίσει περαιτέρω την αυτοπεποίθηση των παικτών του Terry Stotts, καθώς η σειρά μεταφέρεται στην βορειοδυτική ακτή.

Τι κι αν ο σούπερ σταρ των Blazers περιορίστηκε μόλις στους 14 πόντους, σουτάροντας με το εξαιρετικά άσχημο 29,4%; Ο συνοδοιπόρος του τα τελευταία χρόνια McCollum, έκανε ένα μεγάλο step-up και πήρε τον ρόλο τόσο του σκόρερ (20 πόντοι) αλλά και του δημιουργού (έξι assists), σετάροντας τους συμπαίκτες του ιδανικά. Μα πέρα από τους αριθμούς, ο McCollum έχει πλέον αυτήν την μενταλιτέ του ηγέτη – τουλάχιστον στο Portland. Έχει σφυρηλατηθεί σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια και ίσως την μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό, την έχει η περσινή σειρά με τους Pelicans. Ωστόσο, όπως είπαμε παραπάνω, δεν ήταν μόνος του. Ξεκινώντας από  τον Aminu, πρέπει να τονίσουμε για μια ακόμη φορά το πόσο σημαντικός είναι ως απειλή για το αντίπαλο καλάθι. Μπορεί να μην τον βλέπουμε να σημειώνει 20 πόντους σε κάθε ματς, αλλά αυτό το οριακό double-double σε συνδυασμό με την άμυνά του είναι υπερπολύτιμο για την ομάδα του. Δείγμα αυτής, μπορείτε να δείτε παρακάτω.

Ο τρόπος που χρησιμοποιεί τα πόδια του για να ανακόψει τόσο τον Jamal Murray, όσο και τον Paul Millsap στην συνέχεια της φάσης, μάλλον θα έπρεπε να διδάσκεται σε σεμινάρια. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, πως αυτά τα 10 rebounds που μάζεψε στο παιχνίδι αυτό (τα τρία επιθετικά), ήταν τα περισσότερα που έχει μαζέψει ως τώρα στην post-season. Δίπλα σε αυτούς του δύο, είδαμε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι τον Hood να έρχεται από τον πάγκο και να σημειώνει μερικά πολύ μεγάλα σουτ, όταν έπρεπε. Οι 15 πόντοι του (5/11 σουτ) μάλλον κάνουν τον LeBron James να χολοσκάει όπου περνάει τις διακοπές του. Ή μπορεί και όχι. Σε κάθε περίπτωση, οι δύο αυτές πολύ καλές εμφανίσεις που πραγματοποίησε o 26χρονος guard, είναι ο λόγος για τον οποίο τον απέκτησαν οι Blazers στις 4 Φεβρουαρίου. Ένας παίκτης που μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό του παιχνιδιού και να σκοράρει από οπουδήποτε. Αν μπορέσει να συνεχίσει σε τέτοιους ρυθμούς, τότε οι ελπίδες των Blazers για παρουσία στους τελικούς της Δύσης είναι αρκετές. Εξαιρετικός για μια ακόμη φορά ήταν και ο Kanter, αλλά επιτρέψτε μας να σταθούμε σε ένα στοιχείο το οποίο είχαμε -κακώς- αμελήσει και μας το θύμισε το Rabona. Κάποια πράγματα είναι πολύ πιο σημαντικά από το να “γράφεις” ένα statline 15/9/1/2/2.

Ωστόσο, παρά το break τους, οι Blazers είχαν ένα “μελανό” σημείο από το παιχνίδι αυτό, το οποίο ίσως τους στοιχίσει στο επόμενο παιχνίδι της σειράς. Μιλάμε φυσικά για τον τραυματισμό στον αστράγαλο του Moe Harkless, ο οποίος πήγε για να βοήθεια πάνω στον Jokic και στην προσγείωσή του φαίνεται να προσγειώνεται στο πόδι του Zach Collins. Οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για ελαφρύ διάστρεμμα, αλλά όπως ενημέρωσε και ο ίδιος, η κατάστασή του χαρακτηρίζεται ως “Day-to-Day” και θα μάθουμε περισσότερα όσο πλησιάζουμε στο τρίτο παιχνίδι.

Όσο για το Denver, δεν υπάρχουν πολλά να πούμε. Κανείς από τους παίκτες του Michael Malone δεν ξεπέρασε το 42,9%, ενώ το ομαδικό ποσοστό ευστοχίας έμεινε κάτω από το 35% (34,7% για την ακρίβεια). Περισσότερο όλων, πόνεσαν το 33,3% που είχαν οι Murray και Harris, καθώς είχαν 6/18 και 4/12 αντίστοιχα. Αν αναρωτιέστε μήπως αυτά τα ποσοστά αποτελούν κάποιο είδος αρνητικού ρεκόρ για τους Nuggets, τότε βρίσκεστε στην σωστή κατεύθυνση.

Ήταν ένα εξαιρετικά κακό παιχνίδι από την πλευρά τους και -κακά τα ψέμματα- πολύ δύσκολα θα επαναληφθεί κάτι τέτοιο. Το ίδιο, ωστόσο, ισχύει και για τον Lillard. Υπομονή για το τρίτο παιχνίδι.

Γενικό σχόλιο διτριημέρου:

Gary Harris μας κάνεις πλάκα…

 

References
↑1 O οποίος για Πρόεδρος της Ένωσης Παιχτών (NBPA) είναι πολύ μεγάλος μαλάκας, κάτι που δεν περιμέναμε την συγκεκριμένη σειρά να το καταλάβουμε -ενδεικτική η ύπουλη μπουνιά στον Ingram στο παιχνίδι με τους Lakers που έγινε το έλα να δεις, κίνηση που πυροδότησε την όλη κατάσταση και τότε.
↑2 Τα κλείνει στις 6 Μαΐου.