BallHog’s NBA Playoffs 2019 Walkaround #10: “Four Overtimes”

Posted on May 4 2019 - 6:25pm by The Ball Hog
Categorized as
1199
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2019 είναι εδώ και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς.

Eastern Conference

(1) Raptors 95 @ 116 Sixers (2)
Game 3:

Αν στο προηγούμενο παιχνίδι οι Raptors έχασαν από τον πάγκο τους, σε αυτό έχασαν από τους βασικούς τους. Και έχασαν εμφατικά και κατά κράτος από τους αντίστοιχους βασικούς των Sixers. O Embiid, που είχε 14 πόντους με 28% ποσοστό ευστοχίας (7/25) απέναντι στον Marc Gasol στα δύο πρώτα παιχνίδια, αν και εμφανώς καταβεβλημένος τόσο από το πρόβλημα στο γόνατο, όσο -και ιδίως- από τη γαστρεντερίτιδα που τον ταλαιπωρούσε στο δεύτερο παιχνίδι, σε αυτό, αν και ούτε πάλι 100% υγιής, ήταν συγκλονιστικός. Είχε 18 πόντους από το ημίχρονο (όπου οι Sixers είχαν προβάδισμα με 64-53), και 33 συνολικά, με 9/18 σουτ, εκ των οποίων 3/4 τρίποντα, 10 rebounds, πέντε κοψίματα και τρεις assists, για ένα φανταστικό +33 στο plus/minus. Και όλα αυτά σε μόλις 28 λεπτά συμμετοχής! Ήταν δε και εξαιρετικός στην άμυνα, τόσο απέναντι στον Gasol στο πρώτο, όσο και απέναντι στον Siakam στο δεύτερο. Σχετικά με αυτό, είναι χαρακτηριστικές δύο διαδοχικές φάσεις στην τέταρτη περίοδο, που σε διεισδύσεις του Siakam, ο JoJo τον ταπώνει εμφατικά και στις δύο1)Εδώ και εδώ οι δύο φάσεις.. Εκνευρισμένος ο Siakam του βάζει τρικλοποδιά όντας πεσμένος.

Γενικά, το τέταρτο 12λεπτο του JoJo μπορεί να συμπυκνωθεί στην αλληλουχία των παραπάνω φάσεων, όπου βάζει τρίποντο, κόβει τον Siakam και του κερδίζει το flagrant, τον ξανακόβει στην επόμενη, αφού προηγουμένως ο Buttler είχε φροντίσει να στείλει τη διαφορά στους 16. Όλα αυτά σε ένα σερί 11-0 των Sixers που κλείδωσε οριστικά το παιχνίδι υπέρ τους. Άξιοι συμπαραστάτες του Embiid, όλοι οι υπόλοιποι βασικοί των Sixers, με πρώτο και καλύτερο τον μόλις αναφερθέντα Butler, o οποίος τέλειωσε το παιχνίδι με 22 πόντους, από εννιά rebounds και assists, παρέα με τρία κλεψίματα και ένα block. Πέρα των δύο, ο J.J. Redick είχε 15 πόντους, ο Tobias Harris 13 πόντους και οχτώ rebounds και ο Ben Simmons 10 πόντους, και από εφτά rebounds και assists. Ο πάγκος τους δεν ήταν εξαιρετικός, στο λίγο που χρησιμοποιήθηκε, ωστόσο ο James Ennis και πάλι βοήθησε, με 10 πόντους, καλωσόρισε την αγωνιστική επιστροφή του Mike Scott που είχε πέντε πόντους, ενώ σημαντική ήταν και η συνεισφορά του Monroe, που έχει πλέον πάρει όλα τα λεπτά του -unplayable στην συγκεκριμένη σειρά- Marjanovic (σε μία από τις πιο ουσιαστικές under the randar προσθήκες της τελευταίας στιγμής).

Εκεί που πρέπει να σταθούμε παραπάνω όμως, είναι η ομορφιά της επίθεσης των Sixers, με την μπάλα να μην σταματά να γυρνά, και με αυτούς να τελειώνουν το παιχνίδι με 29 assists, οι 25 εκ των οποίων από τους βασικούς τους. Είναι χαρακτηριστικό πως η βασική τους πεντάδα είχε +12 στα 15 λεπτά που αγωνίστηκε, φτάνοντας το +30 στα 34 συνολικά λεπτά που έχουν μοιραστεί το παρκέ στη σειρά κόντρα στους Raptors και +93 σε 119′ στα Playoffs 2019.

Αμυντικά δε, παρά το αποτελεσματικό των προσαρμογών του Game-2, με τον Simmons στον Kawhi και τον Embiid στον Siakam από την αρχή, στο Game-3 ξεκίνησαν όπως στο Game-1, με τον Butler στον Leonard και άλλαξαν στο δεύτερο ημίχρονο, στα μαρκαρίσματα του δεύτερου παιχνιδιού, προκαλώντας ουσιαστικά τους Raptors να τους κερδίσουν με τους Lowry και Gasol.

Όμως οι Lowry και Gasol συνδυάστηκαν για μόλις 4/16 από το παρκέ. Ενώ και ο πάγκος των Raptors ήταν και πάλι απογοητευτικός, συνεισφέροντας μόλις 11 πόντους μέχρι το garbage time, όταν το παιχνίδι είχε κριθεί.

Εκείνος που ξεχώρισε και ξεχώρισε εμφατικά αρνητικά, ήταν ο Lowry, που έκανε ένα “παιχνίδι του κώλου”. Από τη μία κυριολεκτικά, καθώς ο κώλος του ήταν πρωταγωνιστής σε περισσότερες φάσεις από τα χέρια του. Κι αυτό γιατί πάτησε το πόδι του Redick και τον έστειλε στα αποδυτήρια, έσπρωξε με τον κώλο του εκτός αγωνιστικού χώρου τον Ennis, έβαλε τον κώλο του μες στα μούτρα του πεσμένου Simmons (με αποτέλεσμα να φάει μια δικαιότατη αγκωνιά στα αρχίδια). Μα περισσότερο και από το κυριολεκτικό του θέματος, ήταν η ίδια του η εμφάνιση “του κώλου”: 2/10 σουτ, 0/4 εξ αυτών τρίποντα, 3/5 βολές για εφτά πόντους και από πέντε assists και rebounds, και ένα αποκρουστικό -28 στο plus/minus σε 38 λεπτά αγώνα.

Μετά τον αγώνα ο ίδιος δήλωσε πως πρέπει να ανεβάσει το παιχνίδι του και να βοηθήσει τόσο η ομάδα, όσο και ιδίως ο ίδιος τον Kawhi, χωρίς μάλλον να πείθει ιδιαίτερα τον Kawhi πως μπορεί να το κάνει. Είναι χαρακτηριστικό πως ο προπονητής του τελευταίου twitαρε μετά το παιχνίδι “33 millions and zero game”, ένα tweet που διέγραψε δευτερόλεπτα αργότερα. Αλήθεια, όμως, ποιος μπορεί να διαφωνήσει με αυτό; Ο Lowry είναι ο κλασσικός ανύπαρκτος Lowry κάθε άνοιξης. Και η ερώτηση τελικά που εύλογα προκύπτει είναι μήπως ο Ujiri άλλαξε μεν όλο το roster της ομάδας για να πάει “all in” για φέτος, αλλά κράτησε ακριβώς τον μόνο που θα έπρεπε να έχει διώξει πρώτο;

Από την άλλη, τον Kawhi η αλήθεια είναι, πως δεν έχουμε ξαναδεί τόσο εκνευρισμένο. Τόσο μες στον αγώνα, όσο και στη συνέντευξη τύπου μετά το τέλος αυτού. Και η αλήθεια είναι επίσης πως έχει κάθε δίκιο να είναι έξω φρενών, μιας και φαίνεται πως παλεύει μόνο του, οριακά μαζί με τον Siakam, και αυτόν, όποτε δεν τον μαρκάρει ο Embiid.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο Leaonard έχει ως τώρα συνεισφέρει στη σειρά κόντρα στους Sixers 113 πόντους με 63% ποσοστό ευστοχίας, όταν όλοι οι υπόλοιποι Τermites2)Εμφανείς οι επιρροές του Ben Golliver κάπου εδώ… Raptors έχουν 179 με 35%.

Μετά το τέλος του αγώνα, ο προπονητής τους, Nick Nurse, δήλωσε:

“I think we got outplayed in just about every area we could get outplayed in. Just in overall physicality, energy, cutting, rebounding, passing, you know, all of that kind of stuff, we got thoroughly outplayed, and it’s been a while. Right? It’s been a while since we’ve seen this team play that way…I guess we’re going to have to play all of them a lot harder. We’re going to have to play a hell of a lot more physical. I mean if we don’t do that, the prettiest things we decided to do offensively aren’t going to matter much.”

Ωστόσο, αν υπάρχει μπασκετικός εγωισμός στους Raptors, θα αρκούσε να ακολουθήσει τη συμβουλή του Kendrick Perkins:

Και ο Rerkins αναφέρεται σε αυτό ακριβώς:

Κλείνοντας, η πορεία της συγκεκριμένης σειράς, συνοψίζεται εξαιρετικά στο κάτωθι tweet του Andrew Sharp του Sports Illustrated:

(2) Bucks 123 @ 116 Celtics (1)
Game 3:

Βλέποντας τις παρακάτω φωτογραφίες (αριστερά το δεύτερο ματς και δεξιά το τρίτο της σειράς) καταλαβαίνει κανείς ότι το τρίτο παιχνίδι ήταν ένα καρμπόν του δεύτερου. Οι Bucks μετά το σερί 24-2 του δεύτερου παιχνιδιού, χθες έκαναν ένα 12-0, πάλι στην τρίτη περίοδο, και αυτό ήταν που τους έδωσε την ώθηση και καθάρισαν το παιχνίδι. Και τούτο καθώς η προσπάθεια των Celtics στο τέλος δεν ήταν ικανή να αλλάξει το αποτέλεσμα.

Ο βασικός πρωταγωνιστής για τους Bucks ήταν φυσικά ο Giannis, που είχε 32 πόντους, 13 rebounds, οκτώ assists, δύο steals και τρία blocks. Όμως το πιο σημαντικό από τους 32 πόντους του, τους οποίους ανοίγοντας μια παρένθεση να πούμε ότι τους έβαλε όλους είτε μέσα από το ζωγραφιστό, είτε από βολές, ήταν ότι βρήκε τους συμπαίκτες του ελεύθερους και αυτοί το εκμεταλλεύτηκαν.

Και αυτή ήταν η διαφορά σε σχέση με το δεύτερο παιχνίδι. Ενώ στο προηγούμενο οι συμπαραστάτες του Giannis ήταν οι Middleton και Bledsoe, στο Game-3 ήταν κυρίως ο πάγκος της ομάδας (αν και ο Middleton είχε πάλι 20 πόντους). Συγκεκριμένα οι Hill και Connaughton, ο πρώτος μπόρεσε να κρύψει την άσχημη βραδιά που είχε ο Bledsoe, καθώς ο βασικός pg της ομάδας είχε 4/15 σουτ, τέσσερις assists, τέσσερα λάθη και αρνητικό +/- με -9 (ο μοναδικός στην ομάδα των Bucks στο “πλην”). Ο Hill από την άλλη είχε 21 πόντους με 9/12 σουτ, τέσσερα rebounds και τρεις assists, όντας αλάνθαστος, κάτι πραγματικά δύσκολο για έναν playmaker. Δίπλα του ο Pat Connaughton, που δείχνει να είναι καταλυτικός στα λεπτά που αγωνίζεται και βγάζει τρομερή ενέργεια, στο τρίτο παιχνίδι είχε 14 πόντους με 4/7 τρίποντα, επτά rebounds, δύο steals και ένα block σε 28 λεπτά. Και μπράβο του. Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουμε και τον Nicola Mirotic. Ο Μαυροβούνιος με ισπανικό διαβατήριο ξεκίνησε για δεύτερο παιχνίδι και ήταν και αυτός βοήθησε δίνοντας ακόμα περισσότερο χώρο και απειλώντας από το τρίποντο.

Οι Bucks σούταραν με 15/37 τρίποντα σε εκτός έδρας παιχνίδι και δεν γίνεται να χάσεις με τέτοιο ποσοστό. Αξιοσημείωτο στατιστικό, ότι ο πάγκος των Bucks δεν είχε κανένα λάθος, και τα 15 ήταν των βασικών και ουσιαστικά των “big-3” της ομάδας (Giannis και Middleton από πέντε, Bledsoe τέσσερα και ένα ο Mirotic).

Και ενδεχομένως σε ακριβώς αυτό το στατιστικό να κρίθηκε και το παιχνίδι. Τα 17 λάθη των γηπεδούχων, οι Bucks τα εκμεταλλεύτηκαν και έβγαλαν από αυτά 28 πόντους, την ώρα που οι Celtics από τα 15 προαναφερθέντα των Bucks έπαιρναν μόλις 12.

Από την άλλη, ο flat earther Kyrie, δεν ήταν επίπεδος όπως στο Game-2, αλλά τελείωσε το παιχνίδι με 29 πόντους, έξι assists, τρία rebounds και τρία steals και πραγματικά έβγαλε το νεύρο που χρειαζόταν η ομάδα δείχνοντας ποιος είναι ο κινητήριος μοχλός της. Μετά το παιχνίδι, ωστόσο, εξέφρασε έντονα παράπονα προς τους διαιτητές για τα πολλά σφυρίγματα στον Giannis, καθώς αυτός σούταρε 22 βολές. Όμως οι διαιτητές δεν είναι ότι έπαιξαν τον ρόλο τους για την νίκη των Bucks, όσο ότι με τα πολλά σφυρίγματα δεν επέτρεψαν στις ομάδες να βρουν ρυθμό, πράγμα που θεωρούσα πως θα βόλευε περισσότερο τους Celtics.

Οι οποίοι Celtics είχαν τους έξι κύριους παίχτες τους σε διψήφιο αριθμό πόντων, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Η άμυνα του Horford δεν δείχνει να μπορεί να σταματήσει πια τον Antetokounmpo και ο Stevens θα πρέπει να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει την ισορροπία ανάμεσα στους ανοιχτούς διαδρόμους του Giannis και τα ελεύθερα τρίποντα που αναγκαστικά δίνει η άμυνα στους υπόλοιπους. Σημείωση για το τρίτο παιχνίδι, αλλά και γενικότερα για τη σειρά, οι κακές εμφανίσεις του Jayson Tatum, ο οποίος δεν έχει ευστοχήσει σε τρίποντα σε τρία παιχνίδια απέναντι στους Bucks (έχει 0/8, με αποκορύφωμα τα 0/5 στο τρίτο παιχνίδι).

Κλείνοντας, μπορεί να αναφέραμε τόσα πράγματα για το τρίτο παιχνίδι, όμως αν κάποιος μας ζητούσε να του δείξουμε μία φάση που μπορεί να το περιγράψει χωρίς να περαιτέρω σχολιασμό, θα ήταν η παρακάτω.

Και θα μας επιτρέψετε λίγο Giannis ακόμα, καθώς αυτά που κάνει είναι ιστορικά.

Western Conference

(1) Nuggets 137 @ 140 Blazers (2)
Game 3:

Ειλικρινά δεν ξέρουμε από που να ξεκινήσουμε. Στηριζόμενοι στα λόγια του προπονητή των Blazers, Terry Stotts, μετά το παιχνίδι, θα πούμε και εμείς πως δεν θυμόμαστε τι έγινε στην κανονική διάρκεια του παιχνιδιού αυτού. Φυσικά ο 61χρονος προπονητής το είπε αυτό χάριν υπερβολής, ωστόσο για κάποιον που είδε το παιχνίδι και δεν έχει διάθεση να ψάξει πολλά περισσότερα, η φράση αυτή μάλλον δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια. Οι Blazers κατάφεραν να πάρουν τη νίκη στο τρίτο παιχνίδι της σειράς του με τους Nuggets μετά από τέσσερις παρατάσεις, κάτι που είχε να συμβεί στην post season από το 1953 και την αναμέτρηση μεταξύ των Boston Celtics και των Syracuse Nationals (111-105). Και όπως μπορείτε να φανταστείτε, αυτή δεν ήταν η μόνη επίδοση που χρίζει αναφοράς, αφού υπήρξαν αρκετά ρεκόρ στο παιχνίδι αυτό. Ξεκινώντας από τους γηπεδούχους, o πολυτιμότερος παίκτης του χτεσινού παιχνιδιού, CJ McCollum έκανε το ματς της ζωής του, μπαίνοντας σε ένα αρκετά κλειστό γκρουπ παικτών, όσον αφορά τα playoffs.

Παράλληλα, με αυτούς τους 41 πόντους, ισοφάρισε την καλύτερη προσωπική του επίδοση στο σκοράρισμα, ενώ με τα 60 λεπτά που αγωνίστηκε έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των Blazers που καταφέρνει κάτι τέτοιο στα playoffs. Από την άλλη, το ίδιο εντυπωσιακά ήταν και τα νούμερα του Nikola Jokic. Τα 65 λεπτά στα οποία αγωνίστηκε, είναι η τέταρτη μεγαλύτερη επίδοση στα playoffs, μετά τους Red Rocha, Red Seymour και Bob Cousy. Παράλληλα, το 33/18/14 αποτελεί το τρίτο triple-double της καριέρας του, ισοφαρίζοντας εκείνα του Fat Lever.

Παράλληλα, θα πρέπει να τονιστεί το γεγονός πως στο plus/minus, ο Σέρβος τελείωσε το ματς με +5, κάτι που είναι πραγματικά εντυπωσιακό, αν αναλογιστούμε την συμμετοχή του. Επίσης, μάλλον είναι και ο παίκτης που κατάφερε να “μηδενίσει” την συμμετοχή του στην εφαρμογή και στην ιστοσελίδα του NBA, καθώς όπως φαίνεται οι υπεύθυνοι δεν είχαν προνοήσει πως κάποιος παίκτης μπορεί να τύχει να αγωνιστεί για 60+ αγωνιστικά λεπτά.

Αγωνιστικά και πέραν των ρεκόρ που αναμενόμενα σημειώθηκαν στο ματς αυτό, ο Jokic ήταν και εκείνος που κράτησε για το μεγαλύτερο μέρος τους παιχνιδιού τους Nuggets εντός τροχιάς ώστε να φύγουν με τη νίκη από το Portland. Όπως είχαμε σημειώσει από το preview της σειράς αυτής, οι Blazers δεν έχουν απάντηση για τον Σέρβο, κάτι το οποίο φάνηκε και στο παιχνίδι αυτό. Σκόραρε όπως ήθελε, δημιουργούσε για τους συμπαίκτες του ενώ όποτε χρειαζόταν έριχνε και μια “ύπουλη” σπρωξιά στον λαβωμένο ώμο του Enes Kanter.

Ο Τούρκος, πάντως δεν το άφησε να περάσει έτσι και ήδη έκανε νύξη προς τους διαιτητές του NBA, μέσω του λογαριασμού του στο twitter και αναμένουμε να δούμε αν θα υπάρξει αντίδραση εντός παρκέ. Ωστόσο, καθώς περνούσε ο χρόνος και πλησιάζαμε προς το τέλος της κανονικής διάρκειας του παιχνιδιού, οι Nuggets έμεναν από δυνάμεις, το παιχνίδι τους γινόταν αρκετά μονότονο και προβλέψιμο. Τα πολλά pick-n-rolls του Jokic και του Murray, o οποίος έκανε ρεκόρ καριέρας στα playoffs με 34 πόντους, άρχισαν να μην είναι τόσο αποτελεσματικά λόγω και της κούρασης, με τον Michael Malone να βρίσκει στήριγμα στον βετεράνο Paul Millsap αλλά και στον Will Barton, ο οποίος ήταν συγκλονιστικός κατά την διάρκεια των παρατάσεων. Oι 22 του πόντοι, μάλιστα, είναι και η καλύτερή του επίδοση για τα playoffs. Kανείς πέραν αυτών των τεσσάρων παικτών δεν κατάφερε να κάνει το step-up ώστε να πάρουν έστω και ένα μικρό μέρος του μεγάλου φορτίου που είχαν επωμιστεί. Και εδώ τίθεται ένα εύλογο ερώτημα: Ήταν επιλογή του Malone να πηγαίνουν οι επιθέσεις στα χέρια αυτών ή όχι;

Ο Gary Harris κατάφερε να αγωνιστεί σχεδόν 50 λεπτά, πριν αποβληθεί με το έκτο φάουλ, έχοντας επιχειρήσει 12 σουτ, εκ των οποίων τα έξι βρήκαν στόχο. Αναμφίβολα, λοιπόν, ο guard των Nuggets ήταν σε καλή μέρα και αυτό ίσως ήταν κάτι που θα έπρεπε να το εκμεταλλευθεί ο προπονητής του. Ναι μεν η αποστολή του να μαρκάρεις τον Lillard σου παίρνει μεγάλο μέρος της ενέργειάς σου, αλλά σε ματς τεσσάρων παρατάσεων, ψάχνεις να βρεις όσο το δυνατόν περισσότερες και καλύτερες λύσεις, ενώ θα πρέπει να “σκάψεις” και λίγο περισσότερο στον πάγκο σου, ο οποίος σε έχει βγάλει ασπροπρόσωπο καθ’όλη την διάρκεια της σεζόν. Έχοντας αυτό στο μυαλό, ίσως θα έπρεπε να δούμε λίγο περισσότερο τους Monte Morris και Malik Beasley, ώστε να δώσουν απαραίτητες ανάσες στους συμπαίκτες τους, ενώ το ίδιο μάλλον θα έπρεπε να ισχύει και για την περίπτωση του – ξεχασμένου απ’όλους – Isaiah Thomas.

Το κομμάτι της κούρασης, βγαίνει αν παρατηρήσει κανείς και τα ομαδικά στατιστικά. Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού παρατηρούσαμε πως οι Nuggets δημιουργούσαν τεράστια προβλήματα με την επίδοσή τους στα επιθετικά rebounds. Ωστόσο, βασιζόμενοι μόνο σε τέσσερις παίκτες κυρίως στην τέταρτη περίοδο και στις τέσσερις παρατάσεις, η εικόνα άλλαξε άρδην. Οι Blazers έπαιρναν με μεγαλύτερη ευκολία τα αμυντικά τους rebounds, καθώς οι παίκτες του Denver δεν είχαν κουράγια να ακολουθήσουν, ενώ η επίδοσή τους στα box outs άρχισε να γίνεται αρνητική, κάτι που φάνηκε από τον τελικό αριθμό των επιθετικών rebounds που πήρε το Portland (24 – όσα και οι Nuggets). Γενικώς, αν υπάρχει ένα πρόβλημα στην πλευρά των Blazers, αυτή είναι τα rebounds, καθώς το Denver τους έχει βάλει δύσκολα. Το πραγματικά σημαντικό, όμως, είναι η εικόνα στα λάθη. Οι Nuggets τελείωσαν το παιχνίδι με 20 λάθη, που ναι μεν σε 68 λεπτά παιχνιδιού δεν είναι πολλά, αλλά οι 29 πόντοι που των Blazers που προήλθαν από αυτό το νούμερο, είναι πολλοί.

Όσο για την πλευρά του Portland, τον τελικό και ψυχολογικό νικητή αυτής της αναμέτρησης, θα πρέπει να σταθούμε στην πνευματική του ικανότητα να επιστρέψει σε ένα παιχνίδι, το οποίο θα μπορούσε να έχει χαθεί σε τέσσερις περιπτώσεις. Το επίπεδο συγκέντρωσης και ψυχραιμίας που χρειάζεται σε τέτοιου είδους καταστάσεις δεν αποκτάται εύκολα και αναμφίβολα αυτό είναι ένα πολύτιμο στοιχείο για τους Blazers για την συνέχεια της σειράς και – γιατί όχι – των playoffs.

Ο McCollum, όπως είπαμε πιο πάνω έκανε όργια, ο Lillard τελείωσε το παιχνίδι με 28 πόντους και 10/24 σουτ, αν και στο τέλος του παιχνιδιού υπήρχε η εντύπωση πως σούταρε χειρότερα 41,7%, απόρροια της πολύ καλής άμυνας των Harris και Torrey Craig πάνω του. Στις κρίσιμες στιγμές, πάντως, ο Dame με δύο lay-ups έφερε το ματς στα ίσια και το δικαίωμα στους Blazers να συνεχίσουν να παλεύουν. Γενικώς, ουδείς εκ των παικτών του Stotts υστέρησε κάπου. Ο Moe Harkless, ο οποίος ήταν αμφίβολος λόγω διαστρέμματος, κατάφερε να αγωνιστεί για σχεδόν 45 λεπτά και να κάνει double-double (15/10) με τρία κλεψίματα. Ο Aminu μπορεί να μην βοήθησε στο σκοράρισμα όπως στο προηγούμενο παιχνίδι, αλλά οι άμυνές του, τα rebounds του (12) και τα box outs του αποδείχθηκαν υπερπολύτιμα. Επιπλέον, ο Kanter δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός κουβέντας. Με τον αριστερό του ώμο να είναι στα όρια της εξάρθρωσης, συνεχίσει να παλεύει με ό,τι έχει και δεν έχει και να βοηθάει την ομάδα του για να φτάσει στη νίκη.  Στο ματς αυτό ο Τούρκος “έγραψε” 18/15, με τρία κλεψίματα και ένα block ενώ ήταν από τους κύριους λόγους που οι Blazers πήραν διαφορά μέχρι και 10 πόντους. Highlight του, μάλλον το τρίποντο που πέτυχε και για το οποίο σε ολόκληρο twitter δεν μπορούμε να το βρούμε. Αλλά συνέβη.

Για το τέλος, κρατήσαμε τον Rodney Hood, ο οποίος πραγματοποιεί μια εξαιρετική σειρά παιχνιδιών και ήταν αυτός που έκρινε το παιχνίδι αυτό – και πιθανώς την σειρά με τους Nuggets. Ο guard του Portland δεν αγωνίστηκε καθόλου στην δεύτερη και τρίτη παράταση, αλλά παρά το γεγονός πως ήταν “κρύος” ήταν εκείνος που σημείωσε επτά από τους τελευταίους εννιά πόντους της ομάδας του και τελικά “σκότωσε” τον αντίπαλο με αυτό το σουτ:

Ο Hood δείχνει αναγεννημένος από τότε που μετακόμισε στο Oregon και αναμφίβολα οι φίλοι των Cavs θα τον βλέπουν και θα απορούν αν αυτός είναι ο ίδιος παίκτης με αυτόν που έβλεπαν στο ρόστερ της ομάδας τους. Οι 19 πόντοι που σημείωσε έναντι των Nuggets αποτελούν και την καλύτερη προσωπική του επίδοση στα playoffs, η οποία ήρθε την κατάλληλη στιγμή για τους Blazers.

Καθώς οδεύουμε πλέον για το τέταρτο παιχνίδι τα ξημερώματα της Δευτέρας, το ερώτημα που δημιουργείται πλέον είναι το εξής: Θα μπορέσουν να διαχειριστούν οι Nuggets την πνευματική κούραση μιας τέτοιας ήττας; Και αν οι παίκτες του Malone φανούν κουρασμένοι είτε σε σωματικό είτε σε πνευματικό επίπεδο, θα τολμήσει να κοιτάξει περισσότερο στο βάθος του πάγκου του; Όσον αφορά το Portland, η κατάσταση με τα rebounds και τα box outs θα πρέπει να επιλυθεί άμεσα.

Γενικό σχόλιο διημέρου:

Το pod του Zach Lowe με τον Stan Van Gundy ήταν φανταστικό και είχε τόση σοφία αναφορικά με το παιχνίδι και το τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτό, όση δεν έχουν όσα εμείς (και εσείς φανταζόμαστε) γράφουμε και διαβάζουμε, και μάλιστα πολύ απλά και κατανοητά δοσμένα. Σε γενικές γραμμές, το συμπέρασμα του “Stan the Man” (and Gus’ ex-favorite) ήταν πως η προσαρμογή που κάνουν οι ομάδες στα Playoffs επιθετικά είναι απλή: παίρνουν τα midrange που οι άμυνες τους δίνουν, καθώς οι άμυνες έχουν μάθει να κλείνουν εξαιρετικά το ζωγραφιστό και το τρίποντο. Έτσι η σωρεία εξαιρετικών εκτελεστικά παιχτών, όπως είναι οι Durant, Lillard, Kawhi δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να παίρνουν τα midranges που τους δίνονται, και να ευστοχούν με ευκολία σε αυτά.

Καθόμαστε κι εμείς κι εσείς και μελετάμε τους πίνακες του Morey (εκπληκτικό το τελευταίο Game of Zone του Bleacher Report για τους Rockets σχετικά) ενώ πολλές φορές όλη η ουσία είναι στο προφανές. Πέρα του ανωτέρω δηλαδή, απλή αλλά ορθότατη ήταν και η ανάλυση του SVG για το Warriors – Rockets, εξηγώντας πως η κυριαρχία των Warriors οφείλεται στα rebounds. Και αυτό συμβαίνει για τον απλό λόγο ότι οι Πρωταθλητές προκαλούν διαρκώς αλλαγές στην άμυνα των Rockets, με τους ψηλούς τους να απομονώνονται μακριά από το ζωγραφιστό απέναντι στους σουτέρ των πρώτων, και έτσι καταφέρνουν να παίρνουν σουτ καλών προϋποθέσεων μεν, που ακόμα και αν δεν ευστοχήσουν (όπως χαρακτηριστικά έκανε ο Curry απέναντι στον Nene στο πρώτο ματς της σειράς), έχουν όλους τους δικούς τους ψηλούς με πλεονέκτημα στο ζωγραφιστό να διεκδικούν πόντους από δεύτερες ευκαιρίες δε. Και αυτό επίσης κόντρα στη ροή της regular και των analytics, που προστάζουν να μην κυνηγιέται το ε πιθετικό rebound γιατί έτσι βρίσκεται ανοργάνωτη η άμυνα σε ενδεχόμενο αιφνιδιασμό. Είμαστε οι τελευταίοι που θα πούμε κακό λόγο για τα analytics και την θετικότατη συνεισφορά τους στο παιχνίδι, αλλά η απλότητα της προπονητικής ματιάς του SVG μας άρεσε ιδιαίτερα και για αυτό σας την μεταφέρουμε από εδώ.

 

References
↑1 Εδώ και εδώ οι δύο φάσεις.
↑2 Εμφανείς οι επιρροές του Ben Golliver κάπου εδώ…