Rumble In The Bubble: Playoffs Day 4 -5

Posted on Aug 22 2020 - 6:45pm by The Ball Hog

Καλώς ήλθατε στην σημερινή επισκόπηση του NBA Bubble, λιτή, απέριττη και ενδιαφέρουσα (ελπίζουμε), την οποία θα παρουσιάζουμε κάθε μέρα που θα κρατήσει αυτή η ιδιότυπη κατάσταση, με πολύ μεράκι και ακόμα μεγαλύτερη αυταρέσκεια.

Πάμε να δούμε τι είδαν τα ματάκια μας χτες, χρησιμοποιώντας ορισμένα από τα πιο κρύα λογοπαίγνια από τα άπειρα που μπορούμε να σκαρφιστούμε με τη λέξη “bubble”, περιμένοντας στα σχόλια τα δικά σας (όχι σχόλια, λογοπαίγνια).

Bubblegum

Στον τυπά που πέταξε από τη χαρά του που επιλέχθηκε ως virtual fan και αποφάσισε να ντυθεί έτσι, αξίζουν μόνο συγχαρητήρια.

Γενικώς, σε αυτό το στιλ που σπάει τον τσαμπουκά και καθωσπρεπισμό, εμείς δεν μπορούμε παρά να κάνουμε βαθιά υπόκλιση. Εδώ οι κορούλες του Θαπατέρο ταΐζουν θανατερό μέταλ πόνο τους μπουρζουάδες Barack και Michele Obama.

Μια συζήτηση που κάποια στιγμή πρέπει να κάνουμε: αυτά τα passive-aggressive του LeBron (τα «βηχαλάκια» στους τελικούς με το Dallas, τα γελάκια στους νικηφόρους τελικούς με τους Warriors, κτλ.) τα θεωρούμε ωραίο trash-talk ή είναι κάπως κομπλεξικά;

Tα memes με τον Embiid να κλαίει ή να θέλει να πέσει να πεθάνει, σε λίγο θα κάνουν σωματείο.

Δεν ξέρουμε αν αυτό εξηγεί το  3-0 2-1, αλλά σοβαρά έχουμε δει άνθρωπο να είναι έτσι από μάτι.

Bubble-τι;

Q: Ισχύει πως κάποιοι γράφανε ότι οι Sixers μπορεί να εμφανιστούν καλύτεροι, ελλείψει του Ben Simmons;

A: Άρης Τόλιος εδώ, με ένα τεράστιο mea culpa. In all fairness, είχα γράψει ότι το μπάσκετ των Sixers μπορεί να είναι πιο όμορφο, όχι αποτελεσματικότερο. Βλέποντας το πως αγωνίζονται οι Sixers απέναντι στους Celtics σε κάνει να σκέφτεσαι πως στην ευχή ο Simmons ήταν ο παίκτης που δημιούργησε τα περισσότερα τρίποντα φέτος στο ΝΒΑ, όταν περιστοιχίζεται από τόσο κακούς σουτέρ. Το 29,8% που σούταραν οι Sixers στο τρίτο ματς – που παρεμπιπτόντως το πάλεψαν όντως – είναι το χειρότερο που έχουν σημειώσει ποτέ σε παιχνίδι playoff από τότε που εισήχθη το τρίποντο το 1980.

Η σειρά αποδεικνύεται ιδιαίτερα τραυματική για τον Tobias Harris, του οποίου τα καλά νούμερα στο Bubble ξεγελούσαν, αφού σημειώθηκαν σε ματς χωρίς αγωνιστικό ή βαθμολογικό ενδιαφέρον για τους Sixers. Οι 14,3 ppg με 33,3% σουτ είναι μπογιά που γράφει στο κούτελο του «το πιο άλμπατρος συμβόλαιο στο ΝΒΑ» (και αυτό το είχαμε γράψει). Μαζί με τον Al Horford, σούταραν χτες 7/24 σουτ, συνολικά έχουν στη σειρά 0/13 τρίποντα 1)Την ίδια ώρα, ο Markelle Fultz έχει 2/5. Sad… και κοστίζουν 300 εκατομμύρια.

Όσο για το 30-13 του Embiid, είναι πραγματικά αδιάφορο. Ο Jo-Jo φαίνεται σε αυτή τη σειρά πιο πολύ από ποτέ παίκτης που δεν ευημερεί με ή χωρίς τον Simmons (σε αντίθεση με το ανάποδο, όπως διαπιστώσαμε στην περσινή σειρά με το Brooklyn). Ακόμα και το περίφημο spacing που περιοριζόταν για τους Sixers, όσο ο Καμερουνέζος έβγαινε στην περιφέρεια για να ανασάνει και να μην τρακάρει με τον Αυστραλό, στην πραγματικότητα μάλλον είναι ένα κακό χούι (ή η κακή φυσική κατάσταση) που έχει αναπτύξει ο Embiid, παρά «μια κάποια λύση» εκ μέρους του Brown.

Αν – λέμε τώρα… – η Philadelphia συνέχιζε χωρίς έναν εκ των Embiid – Simmons, ποιος θα ήταν αυτός;

Double Bubble Trouble
Μr. Bubblicious

To δεύτερο ματς των Heat με τους Pacers είχε όλα τα χαρακτηριστικά του ανατολικού ντέρμπι. Αν υπάρχουν δύο ομάδες που, σε μια εποχή (=bubble) που υπάρχουν εκεί έξω ομάδες που μπορούν κάθε βράδυ να βάλουν 150, το αμυντικό μπάσκετ το κράτανε ζωντανό είναι αυτές οι δύο.

Δείτε όμως λίγο τις δύο παρακάτω φάσεις και δείτε τι κάνει τη διαφορά ως τώρα στη σειρά.

Ναι, υπάρχει και o Dragić και ο Butler και φυσικά, το κοουτσάρισμα του McMillan είναι σε αυτή τη σειρά, τουλάχιστον αμφιλεγόμενο. Σε κάθε drive των Heat, η άμυνα των Pacers απορυθμιζόταν και αναγκαζόταν στη συνέχεια να κυνηγάει τον αποδέκτη της μπάλας, όταν αυτή «έσπαγε» προς τα έξω. Αυτά τα δέκατα του δευτερολέπτου μετά από κάθε εναλλαγή της μπάλας από 4-5 χειριστές δημιουργούσαν, όχι μόνο ένα αισθητικά υπέροχο ball movement των Heat, αλλά και ένα άθροισμα 1-2 δευτερολέπτων – όσο χρειάζεται δηλαδή ο απίστευτος 26χρονος sophomore για να συντρίψει τις προσπάθειες των Pacers να ανταποκριθούν με περιστροφές και αλλαγές. Έχοντας ήδη ωθήσει σε δύσκολα σουτ την Indiana, το Miami χρειαζόταν μόνο να κυκλοφορήσει σωστά τη μπάλα και να σουτάρει καλά. Και είχε τους κατάλληλους ανθρώπους να υλοποιήσει το σχέδιο αυτό 17 φορές (ρεκόρ τριπόντων σε playoffs). Όσο συμβαίνει αυτό, οι Heat πάνε ολοταχώς για sweep (χωρίς επ’ ουδενί να είναι τόσο συντριπτική η απόσταση μεταξύ των δύο ρόστερ).

Σε άσχετους τόνους, να πούμε ότι οι Pacers με τον Myles Turner που δεν πατάει ζωγραφιστή περιοχή ούτε σε διάβαση πεζών είναι χαλαρή υπόθεση για τον Bam, αλλά θα χρειαστεί να κάνει σοβαρό step-up ενόψει του Γιάννη (;).

Be quiet, you bubbling fool!

Αν μπορούσαμε να πούμε πως το bubble μας θυμίζει κάποιο βιβλίο του Stephen King τότε η προφανής επιλογή είναι το “Under the dome”, όμως, όσον αφορά τον Νikola Jokic, η ιστορία του θυμίζει περισσότερο το “Thinner”: αυτό το βιβλίο (και μέτρια ταινία) στο οποίο ένας υπέρβαρος δικηγόρος δέχεται την κατάρα τσιγγάνας γιαγιάς και σαν αποτέλεσμα αδυνατίζει ανεξέλεγκτα με την ζωή του να παίρνει την κατηφόρα.

Το σκεπτικό πριν το bubble ήταν ότι ο πιο αδύνατος Jokic θα ήταν πιο ευκίνητος και αυτό θα τον βοηθούσε με τα αργά του πόδια στην άμυνα. Περισσότερο όμως ο Σέρβος θυμίζει κάποιον που μόλις έχει ολοκληρώσει νηστεία 40 ημερών και δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του. Ο Mike Malone δεν έχει αλλάξει τις αρχές της άμυνας των Νuggets που ζητάει από το Jokic τα λιγότερα δυνατά. Οι Jazz σημαδεύουν διαρκώς τον Σερβο center στα pick’n’roll κι αυτός με την σειρά του πρέπει να hedgαρει δυναμικά στον χειριστή και μετά να επιστρέφει στον Gobert. Σε αντίθεση με άλλες ομάδες που ζητάνε από τους ψηλούς τους να αλλάζουν και να ταλαιπωρούνται στην περιφέρεια ή να στέκονται σαν σκιάχτρα και να σταματάνε τα πάντα στην ρακέτα, το σύστημα του Mike Malone απαιτεί όσο το δυνατόν λιγότερα από τον σταρ του. Στα πρώτα τρία παιχνίδια ή μάλλον για την ακρίβεια μετά τον Νοέμβριο, ο Jokic δεν μπορεί να κάνει ούτε αυτό.

Το πρώτο ημίχρονο του τρίτου αγώνα που ο Gobert είχε σημειώσει άκοπα 20 πόντους ήταν τα απόλυτο ναδίρ της αμυντικής προσπάθειας του Jokic. Ο Σέρβος σέντερ δεν ήταν όμως καθοριστικός ούτε στο άλλο μισό του γηπέδου. Αντιθέτως φαίνεται τρομοκρατημένος από τον αντίπαλο του και απλά περιφέρεται στην περιφέρεια. Απότ ις 13 προσπάθειες του μόλις οι δύο ήταν μέσα στην ρακέτα. Με αυτή την αμυντική προσπάθεια και επιθετική συνεισφορά ο αδύνατος Jokic θυμίζει τον Bargnani και είναι από αυτές που δημιουργούν στερεότυπα για τους ευρωπαίους ψηλούς.

Triple Bubble

Οι Heat είχαν 18/35 τρίποντα στον αγώνα με τους Pacers. Τα 18 εύστοχα τρίποντα αποτελούν νέο ρεκόρ franchise στην post season. Επίσης, έκαναν το 2-0 στη σειρά. Το ενδιαφέρον είναι πως ποτέ στην ιστορία τους δεν έχουν αποκλειστεί σε σειρά που έχουν προηγηθεί με 2-0 (έχουν ρεκόρ 14-0), ενώ την ίδια στιγμή η Indiana ποτέ δεν έχει προκριθεί σε σειρά που έχει βρεθεί πίσω στο σκορ με 2-0 (ρεκόρ 0-11).

A ναι, αν δεν το καταλάβατε έγινε κι αυτό, χωρίς πολλά λόγια…

Όπως αναμενόταν, οι Rockets έσπασαν χθες το ρεκόρ των 52 τριπόντων που επιχείρησαν την Τρίτη. Πλέον έχουν 56. Είναι μάλιστα η μοναδική ομάδα που έχει σουτάρει περισσότερα από 50 τρίποντα σε έναν αγώνα Play Offs. Το έχουν κάνει σε 5 αγώνες, στους οποίους έχουν ρεκόρ 5-0.

Ο Γιάννης χθες είχε 28 πόντους, 20 ριμπάουντ και 5 ασίστ. Χάρη σε αυτά έγινε μόλις ο δεύτερος παίκτης των Bucks με 25/20/5. Ναι, ο άλλος ήταν ο Kareem. Αν το δούμε όμως λίγο πιο σφαιρικά, από το 2000 κι έπειτα μόλις 5 παίκτες έχουν πετύχει κάτι τέτοιο: οι Shaq (4 φορές), Duncan (3 φορές), Garnett και Nowitzki.

Οι 10 πόντοι του LeBron James ήταν οι λιγότεροι που έχει πετύχει ποτέ σε νίκη της ομάδας τους στα Play Offs. Το ρεκόρ του μέχρι χθες ήταν 0-6 σε αγώνες που είχε σκοράρει λιγότερους από 15 πόντους. Παράλληλα, με τους 31 πόντους και τα 11 ριμπάουντ που είχε, ο Anthony Davis γίνεται ο πρώτος Laker που πέτυχε 30/10 στα Play Offs σε λιγότερα από 30 λεπτά συμμετοχής από το 19752)Ο άλλος Laker; Ναι και πάλι ο Kareem. Κακή μέρα για τον Kareem γενικά. Το πιο σημαντικό όλων όμως ήταν ότι οι Lakers πήραν την πρώτη νίκη τους στην post season μετά τις 18 Μαΐου του 2012 (!). 3.016 μέρες χωρίς νίκη στα playoffs για τους Lakers ήταν λίγες ή πολλές; Ε, όσες κι αν ήταν, σταμάτησαν.

Οι Jazz έκαναν απέναντι στους Nuggets το σχεδόν 3-0 2-1, σε μια βραδιά με ρεκόρ όλων των ειδών. Οι 37 πόντοι είναι η τρίτη μεγαλύτερη διαφορά στην ιστορία των Jazz και των Nuggets (απλώς αντίστροφα για τον καθένα). Παράλληλα, ο Jordan Clarkson, ο άνθρωπος που έχει χαρακτηριστεί ο απόλυτος tank commander ή στρατάρχης του tanking (από άλλους που δεν ξέρετε, όχι εμάς), είχε +33 στο plus/minus, το υψηλότερο από οποιονδήποτε Jazz σε αγώνα playoff τα τελευταία 20 χρόνια.

Υπάρχει και επίσημα birth-of-second-son effect; Ας δούμε τον Fred VanVleet και τον Μike Conley.

Από την άλλη, υπάρχει και ο Dennis Schröder, που έγινε μπαμπάς για δεύτερη φορά, αλλά σε κόρη και είναι εμφανώς πεσμένος. Λογικό – τα αγόρια, μιλώντας από εμάς τους ίδιους, είναι ανυπόφορα και τα αποχωρίζεσαι πιο εύκολα.

Τέλος, αυτό:

Bubblewrap

Το λέμε θαρρετά. Όπως θα διαπιστώσατε από το πρόσφατο μας #NBABubble Special, συνεχίζουμε ως επί τω πλείστω, να είμαστε believers των Clippers. Είναι πραγματική υπέρβαση – ρεαλιστικά – για τους Lakers ή τους Rockets να υπερπηδήσουν το εμπόδιο τους, αλλά συνεχίζουμε να βλέπουμε μια ομάδα με εξαιρετικά υλικά να διολισθαίνει σε δύο χαρακτηριστικά που ήταν δεδομένο ότι θα έφερνε η παντρειά Doc και Kawhi: τα iso του δεύτερου και το badass attitude του πρώτου. Για τον πρώτο, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει ελπίδα για το ανθρώπινο είδος, καθώς είναι το ανδροειδές στο prequel του Terminator αν ποτέ γίνει αυτό – στις τελευταίες τέσσερις postseason που έχει αγωνιστεί έχει 50/40/90 με 30,2% usage rate.

Το δεύτερο όμως, με πρωταγωνιστή τον Montrezl Harrell που ήρθε μόλις στην ομάδα και αποφάσισε να τραμπουκίσει τον Luka Dončić μας φέρνει μια λέξη στο μυαλό: cringe. Όχι τόσο γραφικοί ρε παιδιά…

Σε πιο μπασκετικά πράγματα, stereotypes make your life easier, αλλά πόσο τέλεια είναι η φάση στην οποία μπορεί να συμβεί κάτι τελείως αναπάντεχο που να υπερβαίνει τα κλισέ που μπορεί να αναμασάμε απλά για να έχουμε άποψη. Όπως για παράδειγμα να βάλει ένα τρίποντο ο Andre Roberson ή σε υπαρκτά σενάρια να κερδίζει ομάδα του D’Antoni με την άμυνα.

Οι Rockets παίζουν ένα man to man που δεν επιτρέπει τον παραμικρό διάδρομό στη ρακέτα και με τόσο καλές βοήθειες που σχεδόν θυμίζει ζώνη όπως παρατήρησε ο προπονητής του και έχουν κλειδώσει τελείως την περιφερειακή δημιουργία των Thunder που είχαν βασίσει όλη την επιτυχία τους στην κανονική περίοδο στα ρήγματα που προκαλούσαν οι guard τους. Και ποιος χρειάζεται τους rim protectors όταν οι αντίπαλοί σου δεν φθάνουν στο καλάθι. Παραθέτουμε δύο ωραία στιγμιότυπα που συνέλεξαν τα παιδιά από το “Hateful 8” και είναι κρίμα να μην τους αναφέρουμε:

Και μια τελευταία σκέψη: έχοντας δει την άμυνα των Pelicans που φέτος ήταν έργο του πρώην βοηθού του D’Antoni Jeff Bdzelik που χρεωνόταν τόσα χρόνια τις αμυντικές επιτυχίες των Rockets , μήπως τελικά η αμυντική ιδιοφυΐα ήταν ο MDA;

References
1 Την ίδια ώρα, ο Markelle Fultz έχει 2/5. Sad…
2 Ο άλλος Laker; Ναι και πάλι ο Kareem. Κακή μέρα για τον Kareem γενικά