Rumble in the Bubble: Playoffs Day 23-24

Posted on Sep 14 2020 - 12:10pm by The Ball Hog

Καλώς ήλθατε στην σημερινή επισκόπηση του NBA Bubble, λιτή, απέριττη και ενδιαφέρουσα (ελπίζουμε), την οποία θα παρουσιάζουμε κάθε μέρα που θα κρατήσει αυτή η ιδιότυπη κατάσταση, με πολύ μεράκι και ακόμα μεγαλύτερη αυταρέσκεια.

Πάμε να δούμε τι είδαν τα ματάκια μας χτες, χρησιμοποιώντας ορισμένα από τα πιο κρύα λογοπαίγνια από τα άπειρα που μπορούμε να σκαρφιστούμε με τη λέξη “bubble”, περιμένοντας στα σχόλια τα δικά σας (όχι σχόλια, λογοπαίγνια).

Bubblegum

Ναι ρε παιδί μου, αμάν πια με τις ηλίθιες ερωτήσεις. Δεν ξέρω κυρία μου, γιατί παίζω καλύτερα στο τέλος των αγώνων!

Μισό λεπτό… Δηλαδή ο Rajon δεν είναι ο πιο καθίκης Rondo εκεί έξω;

Απίστευτες αλήθειες από τον Doc!

Κι αν δεν με σέβεστε, θα με φοβάστε1)βραβείο σε όποιον βρει από που είναι αυτός ο στίχος

Και αυτοί κυρίες και κύριοι είναι η πιο πετυχημένη ομάδα Clippers όλων των εποχών – η μόνη που έχει φτάσει μέχρι έβδομο παιχνίδι σε ημιτελικά Δύσης.

Bubble-τι;

Q: OK. Έχουμε μια πειστική εξήγηση τι στο διάολο έγινε και μέσα σε 20′ οι Nuggets έκαναν 56-16;

A: Δυστυχώς, δεν υπάρχει μια συνεκτική απάντηση, οπότε ας είμαστε μερακλήδες και ας κάνουμε pinpoint όλα εκείνα που ήταν κραυγαλέα, ακόμα και με γυμνό μάτι.

Πρώτον, αυτό που στη δεύτερη περίοδο φάνταζε τρομακτικά ανυπέρβλητο για τον Mike Malone, δηλαδή να συγκρατήσει τον Kawhi από το να ορμάει στη μπάλα με τα τεράστια χέρια του ως help defender, το έλυσε με τον πιο απλοϊκό τρόπο της καριέρας του: κάθε φορά που ο Jokic έπαιρνε τη μπάλα στο γνωστό πεδίο δράσης του, το ματσάρισμα του Leonard έριχνε άγκυρα κοντά στο καλάθι, είτε αυτός ήταν ο Murray είτε ο Harris. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, κάποιος από αυτούς έπαιρνε assist για εύκολο layup όταν ο Kawhi έβγαινε για να βοηθήσει στον Jokic και στη χειρότερη, ο Σέρβος μπορούσε να διακομίζει τη μπάλα ανενόχλητος στην περίμετρο μέχρι να πάρουν οι Nuggets ένα σουτ με – εντυπωσιακά για τόσο στατική επίθεση – καλές προϋποθέσεις. Ειδικά αυτά τα corner 3s, που μέσα στη σειρά, τα βάζουν όλοι, από τον Porter Jr. μέχρι τον Torey Craig, δεν υπάρχει κανένα νόημα πως προκύπτουν με τόσο μικρό ball movement. Shoutout στους Clippers και στον Rivers, λοιπόν, που στο β’ ημίχρονο έπαιξαν την πιο γλαρωμένη και μπλαζέ άμυνα στην πρόσφατη Ιστορία.

Δεύτερον, ο Nikola Jokic αξίζει ειδικής μνείας, χωρίς όμως να είναι κάτι το απίστευτο. Δεν ξέρουμε, ίσως ακόμα δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε ότι πήγε τόσο πρόθυμα σε fat camp και έχασε κιλά και του κρατάμε μούτρα για αυτό, πάντως όντως δεν είναι τίποτα τόσο σπουδαιότερο από το συνήθως σπουδαίο που είναι ο Σέρβος. Πάντως, τo επιθετικό ένστικτό του μοιάζει να έχει αποχαλινωθεί, να έχει πολύ πιο άνετο και με αυτοπεποίθηση flow στις κινήσεις του και να ενεργοποιείται ακόμα περισσότερο σε clutch στιγμές και μεγάλα λεπτά, που, για να είμαστε ειλικρινείς, κακώς δεν του το είχαμε ήδη από την περσινή σειρά με το Portland.

Tρίτον, είναι ένα άλλο ζήτημα γιατί δικαιώνονται τόσο οι Nuggets που αγνοούν επιδεικτικά τον Lou Williams μέσα από το τρίποντο και όλους τους άλλους (Morris, Shamet, Harrell) γενικότερα, αλλά ο Doc κάνει πραγματικά πολύ κακή σειρά. Γιατί ο Rivers αφήνει πάνω στον Jokic τον κάκιστο Harrell και ξεχνιέται για μερικά λεπτά παραπάνω, που είναι αρκετά για να ζεστάνουν τον Σέρβο και την επίθεση του Denver; Γιατί δεν φτιάχνεται ένα ρημάδι offball play για τον Shamet; Γενικότερα, ποιο είναι το επιθετικό πλάνο των Clippers πέρα από τα iso των Kawhi, PG, Lou, τα deflections και κλεψίματα που οδηγούν σε πόντους στον αιφνιδιασμό και το pick’n’roll που έχει σε μεγάλο βαθμό αδρανοποιηθεί;

Τέλος, η άμυνα των Nuggets. Μπορεί το πως συνεχίζει και τρώει το p’n’r ο Jokic στην κορυφή σε όλα τα playoffs να φτάνει στα όρια των ανέκδοτων με τον Χότζα, αλλά ειδικά στο τελευταίο ματς αυτό το κάπως αφελές, αλλά αμυντικά πολύ αποτελεσματικό και πολύ ενοχλητικό swarming (αυτό που κάνουν οι μέλισσες, όταν μαζεύονται σε ένα σημείο), όταν, για παράδειγμα, ορμάει για βοήθεια πάνω στον Kawhi ο Jokic και ο Harris στον George, ήταν όλα τα λεφτά. Ακόμα και ο Michael Porter Jr. έδειξε ειλικρινή πρόθεση να παίξει άμυνα.

Double Bubble Trouble
Μr. Bubblicious

“Μα είναι δυνατόν να μην έχει τύχει να βάλουμε τον καλύτερο παίκτη του πλανήτη στην συγκεκριμένη παράγραφο από την αρχή των Playoffs” σκεφτήκαμε στα γραφεία του BallHog και σήμερα είναι μία σημαντική μέρα καθώς ο καλύτερος του διημέρου για εμάς και ίσως μόνο για εμάς είναι ο LeBron James.

Θα μας πείτε, μετά από όσα έχει κάνει ο Jokic εσείς θέλετε να βάλετε τον James? Ναι θα πούμε και θα πάμε παρακάτω, αφού σας παραπέμψουμε στα παραπάνω για την λατρεία που ακούει στο όνομα Nikola Jokic. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για την εμφάνιση του LeBron στο πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι της σειράς. Άλλωστε έτσι όπως κύλησε το παιχνίδι έπαιξε μόλις 30:482)Προφανώς τα λιγότερα από κάθε άλλο απέναντι στους Rockets.. Θα μείνουμε στους αριθμούς του μέχρι το τέλος της τρίτης περιόδου, όπου οι Λιμνάνθρωποι ουσιαστικά καθάρισαν το παιχνίδι και την υπόθεση πρόκριση.

Η στατιστική έγραψε λοιπόν στο τέλος του τρίτου δωδεκαλέπτου. LeBron James λεπτά συμμετοχής 24:19, με 26 πόντους, επτά rebounds, επτά assists, ένα κλέψιμο και ένα μπλοκ. Όχι άσχημα έτσι; Ναι εντάξει είχε και τέσσερα λάθη, αλλά who cares?

Be quiet, you bubbling fool!

Κάπου το πήρε το μάτι μας (με πολλή επιφύλαξη, στη σελίδα Fifty Shades of Basketball ίσως;) ότι οι Clippers είναι -13,1 ανά 100 κατοχές στα φετινά playoffs όσο είναι ο Montrezl Harrell στο παρκέ – στον έκτο αγώνα ήταν -19.  Μπορεί να αποκαλεί τον εαυτό του modern-day Rodman, αλλά ειλικρινά δεν έχει ούτε το μισό του μπασκετικού IQ του «Σκουληκιού». Αργά αντανακλαστικά και άγνοια βασικών στην άμυνα από τη μία και στατικότητα και εξάρτηση σαν σε αγκυροβόλι κάτω από το καλάθι από την άλλη, έχουν κάνει τον Trezz να φαίνεται κυριολεκτικά ασήμαντος στην σειρά. Ειλικρινά, νιώθετε περίεργα που θα πάρει ο πανηγυρικά αποκλεισμένος Αντετοκούνμπο το MVP; Δείτε λίγο τον «Έκτο Παίκτη της Χρονιάς» για παρηγοριά.

Επειδή όμως ο Doc τον βάζει μόνο 18,1′ ανά αγώνα σε αυτά τα playoffs (και πολύ καλά κάνει, μάλλον) ας κρατήσουμε το concept του “empty stats” και ας δώσουμε το σημερινό μας βραβείο στον μόνο άνθρωπο που είχε χειρότερο on/off στο παρκέ χτες με -23, τον Paul George. Βεβαίως, είναι περίεργο να κριτικάρουμε τον PG13, όταν οι συμπαίκτες του (πλην του Kawhi) ήταν άθλιοι, ειδικά στο β’ ημίχρονο, όμως ειλικρινά ίσως να μιλάμε για τους πιο «κούφιους» 33 πόντους που έχουν σημειωθεί ποτέ. Ο George χτες ήταν η τεμπελιά των Clippers προσωποποιημένη: μια άμυνα με πολύ στοχειώδη συνέπεια, λίγες αστοχίες και τίποτα παραπάνω ήταν αρκετή για να απογοητεύσει τους Clippers που, ελλείψει της παραμικρής δημιουργικής διάθεσης ή/και ικανότητας από τους guards τους, ακόμα και για τα στοιχειώδη (π.χ. να πασάρουν στον Kawhi στο αγαπημένο του μέρος ανάμεσα στο δεξί φτερό και δεξί elbow), καταφεύγουν εξαιρετικά εύκολα και από πολύ νωρίς στα playoffs στα iso των δύο χαρισματικών superstars τους. Μέχρι εκεί, ας πούμε, ανεκτά. Στο κάτω-κάτω, δουλίτσα να γίνεται.

Όμως, ειλικρινά τον λόγο που ο George παίρνει περισσότερα iso από τον Kawhi, δεν τον καταλαβαίνουμε. Ο Leonard είναι μακράν του δεύτερου ο καλύτερος οργανωτής παιχνιδιού σε αυτούς τους Clippers (το νέο χόμπι στο οποίο αποφάσισε να διαπρέψει φέτος), ενώ είναι πιθανότατα και ο καλύτερος closer στη λίγκα αυτή τη στιγμή. Την ίδια ώρα, η μπάλα στα χέρια του George γίνεται ένα κάπως ανεγκέφαλο bullyball, σαν τον «παιχταρά» που στα ανοιχτά μονά «το παίρνει πάνω του» σε επίθεση και άμυνα. Για την κακή επίθεση τα είπαμε, οπότε ας πάμε στην κακή άμυνα.

Σε ένα από τα πιο μεστά και efficient βράδια της καριέρας του, ο Jamal Murray κατάφερε να έχει ένα αψεγάδιαστο επιθετικά παιχνίδι στο β’ ημίχρονο με 11 από τους 21 πόντους του να σημειώνονται τότε και μάλιστα, χωρίς να επιχειρήσει ούτε ένα τρίποντο! Ναι σωστά καταλάβατε! Όταν ο George είπε «αφήστε τον πάνω μου», στον πάγκο των Nuggets ξέσπαγαν πανηγυρισμοί. Με τον George στο παρκέ, ο Murray έγραψε χτες 19 από τους 21 πόντους του, με 8/10 σουτ, πέντε κερδισμένα fouls και +25, ενώ ο George δέχτηκε 75% των σουτ που αμύνθηκε δύο μέτρα από το καλάθι (63,3% γενικά που έβαλαν σε αυτό το range οι προσωπικοί του αντίπαλοι) και 62,5% των σουτ που έγιναν πάνω στη μούρη του κατέληξαν στο καλάθι. Ο Murray αποφάσισε να τον συντρίψει στα πόδια και μετά κατέληγε με εντυπωσιακή ευκολία στο καλάθι. Ναι, ήταν ακόμα χειρότεροι οι Harrell, Shamet, Williams, Beverley αμυντικά στο β’ μέρος. Η αλαζονεία όμως στην προσέγγιση του παιχνιδιού από τον George ήταν ενοχλητική.

Triple Bubble

Οι Lakers προκρίθηκαν στους τελικούς της Δυτικής Περιφέρειας για πρώτη φορά μετά το 2010. Τότε είχαν κατακτήσει και τον τίτλο. Αυτό το σερί 10 χρόνων ήταν και το μεγαλύτερο στην ιστορία τους μακριά από τελικούς, σπάζοντας το σερί από τα έτη 1991 έως και 1998.

Οι LeBron James και Anthony Davis έγιναν το δεύτερο ζευγάρι συμπαικτών με μέσο όρο τουλάχιστον 25 πόντων και 10 ριμπάουντ έκαστος σε μία σειρά, μετά τους Bob Pettit και Cliff Hagan των St Lewis Hawks στους τελικούς του 1961. Μέχρι στιγμής μάλιστα έχουν 25/10 μέσο όρο και στο σύνολο των Play Offs. Οι Pettit, Hagan είναι οι μοναδικοί συμπαίκτες με αντίστοιχους μέσους όρους σε ολόκληρη την post season το 1959. Επίσης αυτή θα είναι η 11 φορά που ο LeBron θα αγωνιστεί σε Τελικούς Περιφέρειας. Τα 21 από τα 30 υπάρχοντα franchises έχουν λιγότερους Τελικούς Περιφέρειας από τον LeBron.

Οι Rockets ήταν δεύτεροι στο ΝΒΑ φέτος στον αιφνιδιασμό σκοράροντας 25,9 πόντους ανά παιχνίδι, δηλαδή 2,4 περισσότερους από τους αντιπάλους τους. Οι Lakers προσπάθησαν να τους περιορίσουν και μάλλον τα κατάφεραν. Στα ημιτελικά της Δύσης ανάγκασαν τους Rockets όχι απλά να σκοράρουν μόλις 15,5 πόντους ανά αγώνα, αλλά να έχουν κατά μέσο όρο και 11,7 λιγότερους από τους ίδιους.

Ο Russell Westbrook δεν ήταν και τόσο θετικός στη σειρά με τους Lakers, έχοντας -46 στο +/-, την ώρα που ο James Harden είχε -28. Την ίδια ώρα, οι δύο καλύτεροι παίκτες των Lakers είχαν +42 (LeBron) και +29 (Davis). Πολύ κοντά και ο Rajon Rondo με +27.

Ο Mike D’Antoni δεν θα είναι προπονητής των Rockets την επόμενη χρονιά. Στα τέσσερα χρόνια παρουσίας του το Houston είχε ρεκόρ 217-101 ( .682) και η χειρότερη χρονιά του ήταν η φετινή με 44-28 ( .611). Μάλιστα, την πρώτη 3τία του οι Rockets κέρδισαν 173 παιχνίδια, που είναι η καλύτερη συγκομιδή για οποιοδήποτε συνεχόμενη 3τία στην ιστορία του franchise. Επίσης, ο D’Antoni έχει ρεκόρ καριέρας 672-527. Οι μόνοι άλλοι προπονητές με τόσες νίκες που δεν έχουν οδηγήσει ομάδα στους τελικούς του ΝΒΑ είναι οι Don Nelson (1335 νίκες) και Cotton Fitzsimmons (832).

Οι Lakers δεν έχασαν ποτέ ξανά το προβάδισμα στην σειρά μετά το καλάθι του LeBron James στο 10:01 της τέταρτης περιόδου του ΤΡΙΤΟΥ παιχνιδιού.

Οι Nuggets έγιναν η 5η ομάδα που κατάφερε να κερδίσει 5 αγώνες αποκλεισμού (Elimination Games) στην ίδια post season. Επίσης, είναι η πρώτη ομάδα από το 1997 που κάνει τρεις σερί ανατροπές τουλάχιστον 15 πόντων σε παιχνίδια αποκλεισμού. Ακόμη, έγιναν η πρώτη ομάδα που θα παίξει Game 7 για τέταρτη συνεχόμενη σειρά. Κυνηγούν όμως ένα ακόμη σημαντικότερο ρεκόρ: καμία ομάδα μέχρι στιγμής δεν έχει “γυρίσει” δύο φορές στην ίδια post season από το 3-1. Θα ήθελαν να γίνουν η πρώτη στο Game 7 της Τρίτης.

Για τους Clippers, το blackout του δευτέρου ημιχρόνου ήταν αδιανόητο, σκοράροντας μόνο 35 πόντους (και δεχόμενοι 64). Είναι ενδεικτικό πως ο μοναδικός παίκτης τους που είχε θετικό δείκτη στο σύστημα αξιολόγησης +/- ήταν ο Ivica Zubac με +11. Ο δεύτερος αμέσως καλύτερος παίκτης ήταν ο Pat Beverley και ο Landry Shamet με -1. Ενδεικτικό πως εκτός του Kawhi και του Paul George, κανένας άλλος starter δεν σημείωσε περισσότερο από 1 (ένα) καλάθι εντός πεδιάς. Μιας όμως που αναφέρθηκε το όνομα του Zubac, αξίζει να σημειωθεί ότι στους τελευταίους 2 αγώνες ο Zubac έχει +27 όσο αγωνίζεται. Ο αναπληρωματικός του, ο καλύτερος 6ος παίκτης της χρονιάς Montrezl Harrell, έχει -29 στο ίδιο διάστημα. Κι ένα Fun Fact: Jokic και Murray μαζί έχουν βάλει 82 πόντους στα δεύτερα ημίχρονα των παιχνιδιών 5 και 6. Όλοι μαζί οι Clippers έβαλαν 84.

Bubblewrap

Prepare for The Battle of Los Ang… Oh wait!

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, γύρω στο 30ο λεπτό του Clippers-Nuggets, ήμασταν βέβαιοι πως η δεύτερη εβδομάδα του Σεπτέμβρη θα μας προετοίμαζε για δύο υπέροχες σειρές στους Τελικούς Περιφερειών και φυσικά, τι καλύτερο στην λαμπερή Δύση από το θέαμα που όλοι περιμέναμε.

Εις μάτην. Προς το παρόν, έχει μόνο Lakers στους Τελικούς της Δύσης.

Του Lakers που πραγματικά λες και άνοιξαν έναν διακόπτη μετά το πρώτο παιχνίδι με τους Blazers, και απλά ξεκίνησαν να παίζουν το μπάσκετ που οι ομάδες του LeBron παίζουν στα Playoffs. Για ένα ακόμα παιχνίδι στην σειρά με τους Rockets κατάφεραν να κερδίσουν την μάχη των rebounds, ποια μάχη δηλαδή που το 50-31 δείχνει ότι απλά έκαναν και πάλι πλάκα κάτω από τα καλάθια. Το προχθεσινό παιχνίδι ουσιαστικά κρίθηκε στη πρώτη και στην τρίτη περίοδο όπου οι Lakers κέρδισαν με επιμέρους σκορ 68-38 έχοντας στα δύο αυτά δωδεκάλεπτα 13/21 τρίποντα. Η σωστή τροχιά πάντως που έχει μπει η ομάδα του Vogel σε αυτή την σειρά με τους Rockets δεν μπορεί να μην πιστωθεί σε ένα μεγάλο βαθμό στον Rajon Rondo, ο φέρελπις  point guard τελείωσε τα πέντε παιχνίδια με 10,6pts, 7asts και 4,6rebs με 51,2% ευστοχία. Το σημαντικό για τους Lakers είναι ότι αυτή η σειρά βοήθησε και τους Grenn, Morris και Caldwell-Pope ψυχολογικά κυρίως καθώς και οι τρεις ήταν αισθητά καλύτερη σε σχέση με τον πρώτο γύρο των Playoffs.

Γενικότερα όπως καταλαβαίνετε, το πέμπτο παιχνίδι δεν σηκώνει και πολύ ανάλυση, όμως η γενικότερα καλή εικόνα των Lakers στην ημιτελική σειρά σε συνδυασμό με την δυσκολία των συντοπιτών Clippers απέναντι στους Nuggets, ξαναφέρνει τα χαμόγελα στην πλευρά του L.A. που είχε συνηθίσει να γελάει όλα τα προηγούμενα χρόνια.

References
1 βραβείο σε όποιον βρει από που είναι αυτός ο στίχος
2 Προφανώς τα λιγότερα από κάθε άλλο απέναντι στους Rockets.