Καλώς ήλθατε στην σημερινή επισκόπηση του NBA Bubble, λιτή, απέριττη και ενδιαφέρουσα (ελπίζουμε), την οποία θα παρουσιάζουμε κάθε μέρα που θα κρατήσει αυτή η ιδιότυπη κατάσταση, με πολύ μεράκι και ακόμα μεγαλύτερη αυταρέσκεια.
Πάμε να δούμε τι είδαν τα ματάκια μας χτες, χρησιμοποιώντας ορισμένα από τα πιο κρύα λογοπαίγνια από τα άπειρα που μπορούμε να σκαρφιστούμε με τη λέξη “bubble”, περιμένοντας στα σχόλια τα δικά σας (όχι σχόλια, λογοπαίγνια).
Bubblegum
Inception
BREAKING: NBA Insider @ShamsCharania has re-signed with Stadium and agreed to a multi-year deal!
Read the full details here: https://t.co/WVrlnLlDRk pic.twitter.com/HVyfnfTWaA
— Stadium (@Stadium) September 29, 2020
Μπορούμε να θεωρήσουμε πολύ αστείο το εξώφυλλο του Men’s Health ΚΑΙ να συμφωνήσουμε ότι δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε;
Σοβαρά, υπάρχει εκεί έξω κάποιος που να ΜΗΝ έχει ξεφτιλίσει τον Paul Pierce τον σχολιαστή;
Tyler Herro responds to Paul Pierce
"I think I just averaged about 20 in the eastern conference finals."
(Via ESPN) https://t.co/YNM54t5LJ2 pic.twitter.com/3f87VVRlZ5
— NBA Central (@TheNBACentral) September 28, 2020
Bubble-τι;
Q: Σας αρέσει τώρα ο Pelinka, φίλοι των Lakers;
Α: Καταλαβαίνουμε πως θα τσαντίσουμε τώρα κάποιον κόσμο που είναι Lakers, επειδή ο Magic αυτό και το Showtime το άλλο, αλλά ο Magic Johnson, στο σύντομο διάστημα που λύσσαξε και κατάφερε να γίνει διοικητικός παράγοντας, είναι πιθανόν χειρότερος κι από τον Michael Jordan – ειδικά οι ατάκες περί «δυσκολότερης δουλειάς από ότι φανταζόταν» και ότι «δεν μπορεί να πάει σινεμά με τη γυναίκα του» ήταν θαλασσινό αλάτι στο πιο καλομαγειρεμένο φαγητό μίσους προς τους Lakers. Στο ίδιο καλομαγειρεμένο και πλέον καλά αλατισμένο φαγητό, προστέθηκαν τα αλησμόνητα tweets του Woj.
Since taking over as president of the Lakers, Magic Johnson never fully committed to the job. Often he was traveling and away from the team. His office hours were limited. He didn't do a lot of scouting. Running an NBA team takes a tremendous commitment of time and energy.
— Adrian Wojnarowski (@wojespn) April 10, 2019
Lakers coaching staff fully expected to be fired in hours after the final game of the season. They had believed they were gone for months. Now? Magic quits in public, saying he's too scared to tell Jeanie Buss face-to-face. What an embarrassing episode for a historic franchise.
— Adrian Wojnarowski (@wojespn) April 10, 2019
Φεύγοντας, ωστόσο, δεν παρέλειψε να καρφώσει τον GM Rob Lowe Rob Pelinka.
Η συνέχεια ήταν un-impressive, αφού ακόμα και ο AD ήταν πιο κλεισμένη μεταγραφή και από αυτές που κάνανε παλιότερα οι μεγάλοι του ποδοσφαιρικού κέντρου από τον Πανιώνιο (παρεμπιπτόντως, πήρε τον Davis με περίπου με 1-2 picks και έναν Kuzma λιγότερα, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι). Το υπόλοιπο ρόστερ συγκροτήθηκε στη γνωστή λογική των βετεράνων με μονοετή ή σχεδόν μονοετή συμβόλαια μίνιμουμ ή σχεδόν μίνιμουμ αποδοχών, προσφέροντας ελάχιστο ενθουσιασμό στις τάξεις των Lakers fans, πέραν του διδύμου AD-LeBron – που για να φτιαχτεί, οι Lakers έδωσαν το μέλλον τους στους Pelicans.
Καλώς ή κακώς, πλέον, οφείλουμε να αναρωτηθούμε: «Ε και;».
Ο Pelinka έφτιαξε ένα ρόστερ εκ των πραγμάτων ανταγωνιστικό, κράτησε χρήματα και δεν υποθήκευσε περαιτέρω το μέλλον των Lakers (δεν είχε μείνει και πάρα πολύ είναι αλήθεια), για να παίξει τα ρέστα του για τον Kawhi, τον οποίον έχασε επειδή οι Clippers έδωσαν και το μέλλον των παιδιών τους για τον George (that didn’t age well) και στη συνέχεια, πόνταρε στον Dwight Howard, όταν – ας μην το ξεχνάμε αυτό – βγήκε εκτός δράσης ο DeMarcus Cousins.
Ωστόσο, ανεξαρτήτως της επιτυχίας του φετινού εγχειρήματος και χωρίς να λησμονούμε ότι και του χρόνου οι Lakers θα είναι contenders, ο Pelinka έχει καταφέρει να είναι έτοιμος το πολύ καυτό καλοκαίρι του 2021 να έχει απόλυτο χώρο για να προσελκύσει κάποιον τεράστιο free agent και να χτίσει ένα ρόστερ εκ νέου γύρω του. Φέτος, σβήνουν πέντε εκατομμύρια dead cap, τελειώνουν ένα σωρό μονοετή συμβόλαια (Dudley, Waiters, Smith, Howard, Morris), ενώ για την σεζόν 2020-21 τελειώνουν τα υπόλοιπα «λιμά» (Caruso, Green, Cook) και οι Rondo, McGee, KCP και Bradley έχουν player options, κάτι που θα εξασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα του χρόνου. Παράλληλα, ο Davis πιθανότατα θα υπογράψει νέο συμβόλαιο με τους Lakers, αλλά ενδεχομένως κάτι του τύπου 1+1, ώστε να συγχρονιστούν player option και free agency του με αυτές του LeBron. Από το πως θα πάει ο επόμενος χρόνος, θα εξαρτηθεί και η τύχη των Kuzma και Horton-Tucker. Με λίγα λόγια: είτε πάρουν το πρωτάθλημα φέτος είτε όχι, σε ένα μήνα ο Pelinka θα βγει σεργιάνι για να βρουν τα υπόλοιπα μίνι συμβόλαια που θα χρειαστούν για να ξαναδοκιμάσουν του χρόνου και θα προετοιμαστεί για το καλοκαίρι του 2021, είτε για το ολικό rebuild είτε για μια διατήρηση της ανταγωνιστικότητας με πόλους έλξης καλώς εχόντων το νέο alpha dog του franchise Davis και τον θρύλο LeBron.
Αν φυσικά διαφωνείτε με όλα αυτά μπορείτε να βάλετε τον πρωταθλητή executive Pelinka δίπλα στον πρωταθλητή coach Tyronn Lue. Και πιστέψτε μας, δεν θα σας μαλώσουμε κιόλας.
Double Bubble Trouble
Μr. Bubblicious
Αν ενάμιση χρόνο πριν, σας μιλάγαμε για το λαμπρό μέλλον των Miami Heat θα μας συστήνατε μια καλή συνεδρία με ψυχοθεραπευτή. Αν όμως ενάμιση χρόνο πριν σας μιλάγαμε για το πόσο σπουδαίοι είναι για τους φιναλίστ και ενδεχομένως πρωταθλητές του ΝΒΑ οι Rajon Rondo και Dwight Howard, τότε θα μας κάνατε ασφαλιστικά μέτρα.
Για τον Rondo, τα έχουμε ξαναπεί – από την σειρά με τους Rockets, όταν και επέστρεψε, είναι καθοριστικός. Οι δε αριθμοί του ανά 36′ είναι ευθέως συγκρίσιμοι με οποιαδήποτε postseason του, ενώ σουτάρει – ακόμα και στα τρίποντα, με 44,8%! – καλύτερα από ποτέ.
Όσο για τον Howard, είναι τρομερό ότι τόσα χρόνια παραμένει σε εξαιρετική φυσική κατάσταση, το οποίο ήταν υπερ-αρκετό στην αποστολή του να βρίσκεται μπροστά στον Jokic συνεχώς, με τον Dwight να είναι ίσως ο μόνος center που δεν έχει τραμπουκίσει ο Σέρβος φέτος. Το κυριότερο, ωστόσο, είναι η πνευματική διαχείριση του, η οποία αναμφίβολα πρέπει να πιστωθεί στον Frank Vogel. Παρά τα 35′ στον πέμπτο τελικό και τα τριπλάσια λεπτά από τον «βασικό» JaVale McGee στη σειρά, ο Howard δεν θα δει την βασική πεντάδα (εξαίρεση το τελευταίο ματς) και θα παραμένει άνθρωπος που θα μπαίνει στο παρκέ για σαφείς αποστολές και συγκεκριμένους λόγους. Είναι ίσως καλύτερο, καθώς ο Dwight, ένας κλασικός “pleaser” κατά Carl Jung, νιώθει την ανάγκη να είναι πιο ενεργός στην επίθεση, όταν έχει μεγαλύτερο ρόλο και δη στη βασική πεντάδα και δεν του είναι ποτέ αρκετή η ταπεινότητα.
Be quiet, you bubbling fool!
Οι Celtics προσπάθησαν να λύσουν φέτος το δίλημμα του center “by committee”. Κάπως έτσι, προσπάθησαν να λύσουν και το ζήτημα του go-to-guy στον έκτο τελικό και φυσικά, ήπιαν θάλασσα. Το μπάσκετ των Celtics στο τέταρτο δωδεκάλεπτο δεν ήταν μόνο αναποτελεσματικό (13/32 τρίποντα στις τρεις πρώτες περιόδους, 2/14 στην τέταρτη), αλλά και ακαλαίσθητο. Η μπάλα είχε ελάχιστη κίνηση και μονότονα βλέπαμε τους «Κέλτες» να αστοχούν σε τρίποντα. Αυτό το κενό ηγεσίας, που δεν κάλυψε ο κατώτερος μιας τόσο physical σειράς Kemba Walker και ο ακόμα πολύ νέος Jayson Tatum οδήγησε στα 22 σουτ του Marcus Smart, ο οποίος, σε μια ανεξήγητη κάπως ερμηνεία της επετηρίδας ή του «ματώνει τη φανέλα», κατέληξε να είναι ένας από τους 2-3 παίκτες που σούταραν τρίποντα περισσότερο στα φετινά playoffs.
Οι Celtics είναι σχεδόν «εκεί», αλλά στο τέλος της ημέρας, οι ομάδες που είναι στον τελικό έχουν υπερβολικά ξεκάθαρους και ελάχιστα ανταγωνιστικούς ρόλους. Η φυσική ηγεσία των Celtics είναι 22 και 23 ετών, αλλά ο Smart πρέπει να πληρωθεί, center δεν υπάρχει χωρίς να εκθέτει την ομάδα και τα συμβόλαια των αδυναμιών μας Hayward – Walker αυτή τη στιγμή μάλλον απλώς «μπαίνουν στη μέση».
Triple Bubble
Οι Heat γίνονται η πρώτη ομάδα μετά τους Knicks του 1999 που φτάνει στους Τελικούς του ΝΒΑ, παρά το γεγονός πως είχε μειονέκτημα έδρας σε όλους τους γύρους (ξεκίνησε από το #5). Οι άλλες ομάδες που πέτυχαν κάτι τέτοιο είναι το Houston του 1995 (#6) και οι Knicks του 1999 που είχαν τερματίσει στην όγδοη θέση της Ανατολής.
Ο Bam Adebayo είχε 32 πόντους, 14 ριμπάουντ και 5 ασίστ και μπήκε στο κλειστό γκρουπ παικτών του franchise με statline τουλάχιστον 30/10/5. Εκεί βρίσκονται ο Shaq, ο Wade (X3) και ο LeBron (X10) που είναι και ο τελευταίος χρονικά που το πέτυχε, το 2014. Επίσης, ο Adebayo είχε τουλάχιστον 20 πόντους και 10 ριμπάουντ για έβδομη φορά φέτος. Ο μόνος παίκτης με περισσότερους τέτοιους αγώνες για τους Heat είναι ο LeBron. Γενικότερα, ο Bam έπαθε LeBron απέναντι στους Celtics:
Bam Adebayo led the Heat in points, rebounds, assists, steals and FG% vs the Celtics.
21.8 PPG
11.0 RPG
5.2 APG
1.7 SPG
60.8 FG% pic.twitter.com/rFtge5SJtA— StatMuse (@statmuse) September 28, 2020
Φαίνεται πως οι αντίπαλοι των Celtics σκέφτηκαν μαζικά τη ζώνη για να τους εξουδετερώσουν. Παρόλο που στη σύγχρονη εποχή του ΝΒΑ και μέχρι φέτος δεν υπήρξε ομάδα που να αντιμετωπίστηκε με ζώνη για περισσότερες από 50 κατοχές σε μία post season, οι Celtics φέτος αντιμετώπισαν αυτή την κατάσταση σε 261 επιθέσεις τους (κάτι που ισοδυναμεί σε σχεδόν τρεις ολόκληρους αγώνες). Περισσότερες δηλαδή από όλες τις υπόλοιπες ομάδες μαζί. Συνολικά είχαν 0.85 πόντους ανά τέτοια κατοχή, οπότε μάλλον το πείραμα ήταν επιτυχημένο για τους αντιπάλους.
Ο Jayson Tatum ξεκίνησε με 0/5 σουτ τον έκτο αγώνα και συνολικά είχε 0/13 στις πρώτες περιόδους των τριών τελευταίων αγώνων. Προχτές, όλα του τα πρώτα σουτ ήταν μαρκαρισμένα, ενώ στα πρώτα 4 είχε αντίπαλο τον Jae Crowder – τον βασικό προσωπικό του αντίπαλο στη σειρά. Αν αναλογιστούμε πως σε αυτή τη σειρά ο Tatum είχε μεν 26.5 πόντους ανά αγώνα, αλλά με 41.2% εντός πεδιάς, 30/7% στα τρίποντα και με μόλις +9 στον δείκτη +/- στα 252 λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ, μπορούμε να αντιληφθούμε τον κομβικό ρόλο του Jae Crowder
Φέτος ήταν η τρίτη φορά που ο Kemba Walker αγωνίστηκε στα Play Offs. Και τις τρεις φορές η ομάδα που απέκλεισε την δική του ήταν το Miami.
Ο LeBron James θα αγωνιστεί σε Τελικούς ΝΒΑ για 10η φορά στην καριέρα του. Ισοφάρισε δηλαδή τον Kareem Abdul-Jabbar στην τρίτη θέση και υπολείπεται μόνο των Sam Jones με 11 και Bill Russell με 12 παρουσίες. Η τεράστια διαφορά βεβαίως είναι πως κατά την περίοδο που αγωνίστηκαν οι δύο πρώτοι το ΝΒΑ είχε από 8 έως 14 ομάδες κι αγωνίζονταν στη δυναστεία των Celtics, ενώ την περίοδο που αγωνιζόταν ο Abdul-Jabbar στο ΝΒΑ υπήρχαν από 17 έως 24 ομάδες. Επίσης, ο LeBron γίνεται ο πρώτος παίκτης που φτάνει σε Τελικούς υπό τις οδηγίες πέντε διαφορετικών προπονητών. Ακόμη έχει εμφανιστεί σε Τελικούς περισσότερες φορές από 27 franchises. Τον περνούν μόνο οι Lakers (32), οι Celtics (21) και οι Warriors (11).
Ο Anthony Davis είχε 30+ πόντους και ποσοστό μεγαλύτερο από 50% στα εντός πεδιάς στους Τελικούς της Δύσης. Έτσι, μπήκε σε ένα κλειστό club παικτών των Lakers που έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο και απαρτίζεται από τους Kareem Abdul-Jabbar, James Worthy, Shaquille O’Neal και Kobe Bryant.
Ο Grant Williams, μετά από τα πρώτα 26 (!) τρίποντα που αστόχησε, έκλεισε την rookie σεζόν του με 34/87 στα υπόλοιπα ματς. Το ποσοστό του σε αυτά; 39%. Το μέσο ποσοστό της λίγκας; 35,8!
Κοροϊδεύετε – κοροϊδεύετε, αλλά οι Lakers σούταραν καλύτερα από τις τέσσερις φιναλίστ των τελικών Περιφερειών. Δεν το πιστεύετε; Lakers: 50,2% στα σουτ, 34,5% στα τρίποντα / Heat: 45,6% στα σουτ, 32,3% στα τρίποντα / Nuggets: 48,7% στα σουτ, 33,9% στα τρίποντα / Celtics: 46,2% στα σουτ, 34,1% στα τρίποντα.
Ο Jamal Murray έγινε ο πρώτος παίκτης ιστορικά με statline τουλάχιστον 25 πόντων, 5 ασίστ, 50% fg και 45% στα τρίποντα. Προϋπόθεση για να προσμετρηθεί κάποιος είναι να έχει παίξει τουλάχιστον 10 αγώνες σε μία post season. Επίσης, έκανε ρεκόρ franchise στους πόντους σε μία post season με 504, ενώ η φετινή επίδοση του Nikola Jokic με 464 πόντους βρίσκεται στην δεύτερη θέση.
Μέχρι τον 5ο αγώνα των Τελικών της Δύσης όπου γνώρισαν την ήττα, οι Nuggets είχαν ρεκόρ 3-0 σε αγώνες αποκλεισμού όπου βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 15 πόντους. Όλες οι υπόλοιπες ομάδες στην ιστορία της post season έχουν ρεκόρ 11-188 σε παρόμοιες καταστάσεις.
Δεν ξέρουμε ποιος θα κατακτήσει το πρωτάθλημα. Το μόνο που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι πως ο Dion Waiters θα φορέσει δαχτυλίδι μετά τους Τελικούς. Κι αυτό γιατί αγωνίστηκε τη μισή χρονιά στο Miami και την υπόλοιπη στους Lakers. Ο μόνος δεδομένος νικητής.
Bubblewrap
Μην ακούτε τους απανταχού «χίψτερ»: αυτούς τους Τελικούς δεν τους περίμενε κανείς. Δύο ομάδες που τερμάτισαν δέκατες στις Περιφέρειες τους πέρυσι και έμειναν εκτός playoff2)Το λέω από τώρα: τελικοί 2021, Suns vs. Hornets. Called it!, ενισχύθηκαν σοβαρά το καλοκαίρι και έφτασαν από εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις – οι μεν Lakers ως το καθόλου ενθουσιώδες φαβορί της Δύσης, οι δε Heat ως o απόλυτος sleeper που όλοι περίμεναν στην Ανατολή – με 12-3 νίκες στους Τελικούς, όντας οι δύο καλύτερες ομάδες των playoffs.
Οι Heat έχουν αυτή την “Heat culture” που έχουν διαφημίσει ενόψει της offseason, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις. Λίγο cringe, αλλά «τι ‘α καν’ς»…
The Lakers said they wanted confetti after winning the West. The Heat said “Nope” after winning the East https://t.co/yUuaVp3XtZ
— Dan Woike (@DanWoikeSports) September 28, 2020
Φυσικά, ο LeBron είναι ο παντελώς ακατάλληλος άνθρωπος για να μασήσει από αυτά, αφού, όχι μόνο έχει 24-0 σε σειρές απέναντι σε ομάδες της Ανατολής αυτή τη δεκαετία, αλλά είναι και αυτός που δεν κάμφθηκε όταν η ίσως καλύτερη ομάδα όλων των εποχών βρέθηκε 3-1 μπροστά στους τελικούς του 2016.
Μπορούμε, ωστόσο, να σταθούμε μια στιγμή και να απολαύσουμε το υπέροχο παραμύθι των Miami Heat; Μιας ομάδας που απέκλεισε σε αυτά τα playoffs το #1, #3 και #4 seed της Περιφέρειας της; Μιας ομάδας που είχε διαφορετικό πρώτο σκόρερ σε κάθε γύρο (Dragic 22,8 ppg με Pacers / Butler 23,4 ppg με Bucks / Adebayo 21,8 ppg με Celtics)3)Η μόνη φιναλίστ τελικών στην Ιστορία που το έχει σημειώσει; Μιας ομάδας που γεννάει τον καλύτερο της παίκτη επί τόπου σε κάθε αγώνα, όπου ο καλύτερος της παίκτης ήταν μόλις ο τέταρτος σκόρερ στην πιο οριακή σειρά που αντιμετώπισαν (Butler 19 ppg με Celtics); Μιας ομάδας που έχει κατασκευαστεί από έναν διοικητικό, του «Νονού», που έχει παραστεί στην πρώτη γραμμή σε Τελικούς τουλάχιστον μια φορά ανά δεκαετία στις έξι τελευταίες και έναν προπονητή που πλέον βρίσκεται στην ελίτ με πέντε Τελικούς;
In each of the past 10 seasons, either Eric Spoelstra or Steve Kerr coached in the NBA Finals.
They’ve never done it in the same year.
2011: Spoelstra
2012: Spoelstra
2013: Spoelstra
2014: Spoelstra
2015: Kerr
2016: Kerr
2017: Kerr
2018: Kerr
2019: Kerr
2020: Spoelstra https://t.co/qxGriOsycb pic.twitter.com/BbdExY51t9— Barstool Sabermetrics (@sabermetrics) September 28, 2020
Το συγκλονιστικότερο ήταν το πραγματικά όμορφο μπάσκετ που έπαιξαν οι Heat, το οποίο αναδείκνυε τους πρωταγωνιστές του, με εξαίρεση τα περιστασιακά iso από Butler, Dragic και εσχάτως Herro. Ο undrafted Duncan Robinson έγινε στα 26 του ο πιο efficient σουτέρ του ΝΒΑ, όντας ο τελευταίος και καθοριστικός κρίκος του άψογα εκτελεσμένου ball movement των Heat, αναλαμβάνοντας δύο καθήκοντα: να φροντίσει να ελευθερωθεί πάση θυσία και να βάλει το σουτ με καλές προϋποθέσεις. Ο Bam Adebayo έγινε στον έκτο τελικό της Ανατολής ο πιο wrecking ball ψηλός που μπορούμε να θυμηθούμε να μην διαταράζει το σύστημα των Heat – δηλαδή να είναι dominant, ενταγμένος οργανικά μέσα σε ένα σύστημα.
Φυσικά, ο Bam είναι και η αδιαφιλονίκητη ατραξιόν των Heat, η προσωποποίηση του επιτυχημένου U-Turn που επιχείρησαν πέρυσι και ο ακρογωνιαίος λίθος ότι τους κάνει μοναδικούς. Επιθετικά, έχει ένα αξιοπρεπέστατο midrange, ένα υπέροχο courtvision, μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να το τρέξει επίσης. Αμυντικά, είναι αρκετά ελαφρύς με γρήγορα πόδια, ώστε να μπορεί να μαρκάρει 3-4 θέσεις και να επιστρέφει γρήγορα στον αιφνιδιασμό, ενώ στον αέρα είναι απλώς εκπληκτικός. Και απέναντι σε αυτό το οπλοστάσιο βρέθηκε ο Daniel Theis, τον οποίον έκανε κιμά ο Bam. Είναι ο νέος Draymond. Και μπορεί να γίνει καλύτερος (αν και ο Green είναι πιθανότατα ο καλύτερος defensive coordinator στο παρκέ, μετά τον Bill Russell).
Όλα αυτά τα ταλέντα του Bam θα φανούν ιδιαίτερα χρήσιμα, αφού απαντούν (αλλά αρκούν;) στα δυνατά σημεία των Lakers. Πρώτα και κύρια, το παιχνίδι των Lakers στον αιφνιδιασμό στο οποίο είναι οι καλύτεροι στο ΝΒΑ, ενώ οι Heat παίζουν πολύ κακά όταν οι αντίπαλοι τους τρέχουν (τρίτη χειρότερη άμυνα στον αιφνιδιασμό στα playoffs). Σε δεύτερο χρόνο, η μάχη των rebounds και των δεύτερων ευκαιριών (που χρειάζονται οι Lakers), οι βοήθειες στον άμοιρο που θα βρεθεί πάνω στον Anthony Davis, τα high-lows και οι λόμπες των ψηλών των Lakers (κάτι που δεν έχουν ακόμα συναντήσει στην postseason οι Heat) και η συνέπεια στη ζώνη απέναντι στον LeBron, ώστε να τον κάνει όσο περισσότερο γίνεται δημιουργό και σουτέρ – όλα περνάνε από τον Bam ουσιαστικά.
Από την άλλη, οι Lakers θα κληθούν να περιορίσουν τα τρίποντα του Miami που μπορεί να πάρει από σχεδόν όλους και με μεγάλη επιτυχία κιόλας – θυμίζουμε, για 0,1% οι Heat δεν ήταν φέτος η πιο εύστοχη ομάδα στα τρίποντα στη regular season. Οι δε προσαρμογές στην άμυνα για μια ομάδα με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας απέναντι σε μια ομάδα που θα κινούνται συνεχώς οι σουτέρ της θα καθιστά απαγορευτικό οποιοδήποτε ανώδυνο double-team.
