Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VII, Chapter 6

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

The Hardens

 

O Julius Randle παραδόξως ήταν φοβερός και τρομερός στο σπορ που λέγεται fantasy basketball αυτή την εβδομάδα, δίνοντας νούμερα σε κατηγορίες που δεν μας είχε συνηθίσει. Έτσι, πέραν των 31 πόντων κατά μέσο όρο (!), είχε 4.3 τρίποντα κάθε βράδυ (!!), 89% στις βολές σε 9 προσπάθειες (!!!) και μόλις 1.3 λάθη (!!!!). Όταν αυτά συνδυάζονται με σχεδόν 11 rebounds, 3 assists και μη καταστροφικά ποσοστά (47%), μας δίνουν έναν Top10 παίκτη.

Σε μία άτυπη λίστα με τους παίκτες που λατρεύουμε να αποθεώνουμε, ο Klay Thompson βρίσκεται άνετα στην κορυφαία 3δα. Έτσι, αφού μας έδωσε την δυνατότητα, ας γράψουμε τα εβδομαδιαία κατορθώματα ενός εκ των πιο κουλ τύπων του ΝΒΑ. Μόλις 28 πόντοι, με 5.3 τρίποντα κάθε βράδυ, με 100% στις βολές και 1 λάθος. Και αν αυτά δεν είναι αρκετά, προσθέστε ένα κλέψιμο και 1.7 τάπες σε αμυντικά στατιστικά για να έχουμε μία ολοκληρωμένη παρουσία.

Οι διάφοροι τραυματισμοί ταλαιπωρούν ανά διαστήματα τον Tyler Herro. Όταν όμως καταφέρνει να αγωνιστεί, συνήθως κάνει παραπάνω από αισθητή την παρουσία του. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και την εβδομάδα που μας πέρασε, με τον guard των Heat να είναι ιδιαίτερα παραγωγικός. Είχε 24.8/7.5/4.8 στις βασικές κατηγορίες, μαζί με 3.5 τρίποντα και 1+ κλέψιμο κάθε βράδυ. Όλα τα παραπάνω συνοδεύτηκαν από εξαιρετικά στατιστικά (49% fg%, 90% βολές). Μην τον ματιάσουμε.

Μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της εβδομάδας είναι η παρουσία του D’ Angelo Russell σε αυτή την κατηγορία. Καιρός ήταν όμως. Ο τραυματισμός του Karl Anthony Towns δίνει ευκαιρίες ανέλιξης στους Wolves και ο Russell φαίνεται να το έχει πάρει ζεστά. Αδιανόητα εύστοχος για τα δεδομένα του (61% fg σε 16(!) προσπάθειες κάθε βράδυ και 90% στις βολές), κατάφερε να έχει 27+ πόντους κάθε βράδυ με σχεδόν 5 τρίποντα. Οι assists του ήταν σχετικά μειωμένες (3.0), ενώ είχε και 1+ τρίποντο κάθε βράδυ.

Σφηνάκια

Τα 12/15 εντός πεδιάς του Tyrese Haliburton απέναντι στο Brooklyn

Τα 9 τρίποντα του Damian Lillard κόντρα στο Denver

Οι 4 τάπες του Kyrie Irving με αντίπαλο τη Charlotte

Οι 13/14 βολές του Paolo Banchero απέναντι στους Clippers

Τα 9 επιθετικά rebounds του Mitchell Robinson κόντρα στην Atlanta

Τα 6 κλεψίματα του Jordan Goodwin  με αντιπάλους τους Clippers

Οι 12 assists του John Wall απέναντι στη Charlotte

Τα 20 εύστοχα σουτ εντός πεδιάς του Joel Embiid κόντρα στους Hornets

The Bennets

 

Παρά το γεγονός πως επιλέχθηκε μόλις στο Νο6 του draft, ο Benedict Mathurin ήδη θεωρείται υποψήφιος για το βραβείο του Rookie of the Year. Αυτή η εβδομάδα ωστόσο δεν βρέθηκε στο υψηλό επίπεδο του προηγούμενου διαστήματος, τουλάχιστον ως προς το φαντασιακό κομμάτι. Ο νεαρός guard ήταν αρκετά άστοχος (37% fg%, 73% στις βολές), με αποτέλεσμα να έχει μόλις 0.6 τρίποντα ανά παιχνίδι. Τα αμυντικά στατιστικά ελάχιστα, όπως και οι assists. Έτσι, οι 14 πόντοι και τα 5 rebounds δεν αποτέλεσαν ικανοποιητική συγκομιδή.

Ο Royce O’Neal ήταν ένας από τους παίκτες που ξεκίνησαν εντυπωσιακά τη σεζόν και πολύ σύντομα απέκτησε θέση στα περισσότερα rosters. Τον τελευταίο μήνα βρίσκεται σε διαρκή πτώση και αυτή η εβδομάδα ήταν το αποκορύφωμα. Και σύμφωνοι, δεν είναι ο παίκτης που περιμένουμε να βάζει 20 πόντους κάθε βράδυ, μην ξεχνάμε όμως ότι είναι Top15 στο ΝΒΑ φέτος σε Μ.Ο. λεπτών συμμετοχής. 4,5 πόντοι, 6,5 rebounds, 4,5 assists, μισό κλέψιμο, μισή τάπα, άστοχος από κάθε σημείο του γηπέδου, 2 λάθη κάθε βράδυ. Το γεγονός πως δεν αγωνίστηκε στο τελευταίο παιχνίδι της ομάδας του, μάλλον δεν ενόχλησε ιδιαίτερα τους ιδιοκτήτες του αυτή την εβδομάδα.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο Devin Booker βρισκόταν στους 5 καλύτερους παίκτες σε απόδοση. Ε, αυτή την εβδομάδα βρίσκεται λίγο πιο κάτω, εντός των 250 καλύτερων παικτών – σιγά τη διαφορά. Δεν θα πούμε ψέματα: ο Devin ήταν λιγουλάκι αποκρουστικός, για παίκτη που επιλέχθηκε εντός της 15δας σχεδόν παντού. Το 14/3/5 στις βασικές κατηγορίες δεν γεμίζει το μάτι, όπως το μόνο 1 τρίποντο, τα σχεδόν μηδενικά defensive stats και το 32% ποσοστό ευστοχίας. Ελπίζουμε να είναι κάτι προσωρινό που δεν θα χρειαστεί να ξαναδούμε.

Η πρώτη φετινή ολοκληρωμένη εβδομάδα του Kawhi Leonard είναι γεγονός, καθώς αγωνίστηκε στις 3 από τις 4 αναμετρήσεις των Clippers. Γεγονός επίσης είναι ότι δεν ήταν ακριβώς αυτός που περίμεναν οι ιδιοκτήτες του, με επιδόσεις που τον έφεραν οριακά εκτός των 150 καλύτερων παικτών της εβδομάδας. Είχε μεν 14 πόντους, 7 rebounds, 3.7 assists και 100% στις βολές, όμως τα θετικά τελειώνουν εκεί. Παράλληλα, μόλις 1 κλέψιμο από stocks, μόλις ένα τρίποντο κάθε βράδυ, μόλις 27% ευστοχία. Και για τον Kawhi οι παραπάνω επιδόσεις αποτελούν μεγάλη αποτυχία.

Σφηνάκια

Τα 1/11 σουτ του Khris Middleton κόντρα στο Orlando

Τα 7 λάθη του Jalen Green με αντίπαλο τους Sixers

Τα 3/17 σουτ του Steph Curry απέναντι στην Indiana

Οι 4/8 βολές του Ivica Zubac κόντρα στο Orlando

Τα 0/10 τρίποντα του Bogdan Bogdanovic με αντίπαλο τους Knicks

Τα 8 λάθη του Trae Young απέναντι στην Atlanta

Τα 2/14 σουτ του Jalen Brunson κόντρα στην Atlanta

Ω να σου

Συνήθως εδώ γράφουμε για 50ρες, για κάτι τύπους που βάζουν 10 τρίποντα στο χαλαρό, για ρεκόρ κι άλλα τέτοια. Αυτή την εβδομάδα δεν θα σταθούμε στη νέα 50ρα του Joel Embid κόντρα στους Hornets, αλλά σε μία πραγματικά άρρωστη εμφάνιση ενός συμπαίκτη του δύο μέρες νωρίτερα. Την Παρασκευή απέναντι στους Lakers, σε ματσάκι που έβλεπε όλη η Αμερική, ο De’ Anthony Melton σκέφτηκε να κάνει την εμφάνιση της καριέρας του. Και παρόλο που την ένιωσα στο κορμάκι μου, έχοντάς τον αντίπαλο σε δύο διαφορετικές λίγκες, τέτοιες εμφανίσεις πρέπει να μνημονεύονται. Ο Melton που συνήθως σπάει τα καλάθια είχε 11/16 σουτ, 8/12 τρίποντα και κάπως έτσι σταμάτησε στους 33 πόντους. Το πιο εντυπωσιακό στατιστικό ωστόσο δεν έχει γραφτεί ακόμη, καθώς φρόντισε να δώσει το στίγμα του και στην άμυνα, έχοντας 7 (!) ολόκληρα κλεψίματα. Τόσο ολοκληρωμένη εμφάνιση και στις δύο μεριές του παρκέ και μάλιστα από παίκτη που δεν είναι σταρ είχαμε πραγματικά πολύ καιρό να δούμε.

One night stands

To Σάββατο όλοι οι πρωτοκλασσάτοι παίκτες των Nets είπαν να πάρουν ομαδικό ρεπό κι έτσι το Brooklyn κατέβασε μία ομάδα που θα τα πήγαινε εξαιρετικά στη G-League. Εκτός όμως από εκεί, αυτή η ομάδα κατάφερε να κερδίσει και τους Pacers, οι οποίοι με κάποιον τρόπο έχουν κοροϊδέψει τον κόσμο ότι κάνουν πρωταθλητισμό ενώ τανκάρουν  τα πηγαίνουν εξαιρετικά μέχρι στιγμής. Σε αυτή τη βραδιά ξεχώρισαν αρκετοί παίκτες, όπως ο Cam Thomas με τους 33 πόντους του ή ο Day’ron Sharpe με τους 20 πόντους και τα 12 rebounds. Θα προτιμήσουμε όμως να σταθούμε στον αγαπημένο Patty Mills, ο οποίος είχε 24 πόντους, 6 rebounds και 6 assists. Όχι τόσο για την απόδοσή του – αυτή ποτέ δεν ήταν ό,τι σημαντικότερο είχε να προσφέρει – , αλλά γιατί θυμηθήκαμε το εξαιρετικό βίντεό του ως παίκτης των Spurs, στο οποίο μιλάει για τις εμπειρίες του ως αυτόχθονας ιθαγενής της Αυστραλίας και τον συστημικό ρατσισμό που έχει βιώσει ως Μαύρος. Οπότε αυτό είναι το σωστό βιντεάκι που πρέπει να δείτε. Στην τελική για τον αγώνα δεν νοιάστηκαν ούτε οι ίδιες οι ομάδες.

Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα γράφαμε για τον Andrew Nembhard στην στήλη “Thinking Ahead” κι εκείνος δεν δίστασε να μας το ανταποδώσει λίγες ώρες αργότερα με την εμφάνιση κόντρα στους Warriors. Η απουσία του Tyrese Haliburton του χάρισε 41 αγωνιστικά λεπτά και κυρίως τον ρόλο του οργανωτή και ο νεαρός guard ανταπέδωσε με 31 πόντους (13/21 σουτ, 5/7 τρίποντα), 8 rebounds, 13 assists, 1 κλέψιμο και 4 λάθη στη νίκη της ομάδας του επί των πρωταθλητών του ΝΒΑ.

Για κάθε παίχτη που κάνει one night stand υπάρχει κι ένας μάνατζερ που είναι περήφανος την επόμενη μέρα, καθώς το “είδε” και τον τράβηξε. O Josh Okogie ίσως είναι ο μοναδικός παίκτης που έκανε το one night stand του και πραγματικά ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΠΟΤΕ να τον στρίμαρε άνθρωπος που είναι στα συγκαλά του. Νταξ, θα βρίσκεται σε κανένα ρόστερ 30ρας λίγκας, αλλά μέχρι εκεί. Τέλος πάντων, κόντρα στους Celtics είχε 28 πόντους σε 23 λεπτά (!), με 8/14 σουτ, 8/10 βολές και 4/6 τρίποντα. Είχε επίσης και 7 rebounds (τα 5 επιθετικά), 2 assists και 1 τάπα. Και όλα αυτά χωρίς να είναι καν Μεγάλη Εβδομάδα.

Μπροστά στο παραπάνω θαύμα αυτό εδώ το one night stand μοιάζει καθημερινή ρουτίνα, όμως αυτή την εβδομάδα είχαμε και τη νεκρανάσταση του Nickeil Alexander-Walker (με την ευκαιρία να αναφέρω ότι αυτό το αστείο με τα πολλά ονόματα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Και ναι λέω για σένα Shai Gilgeous- Alexander). O Nickeil βρήκε 40 αγωνιστικά λεπτά το Σάββατο και φόρτωσε το καλάθι με 27 πόντους. Είχε 9/16 σουτ, 5/10 τρίποντα και 4/5 βολέ. Η συνεισφορά του στις υπόλοιπες κατηγορίες ήταν μικρή, εκτός των λαθών που είχε 6. Οκ όμως, ας μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας.

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

Είναι γνωστό πως όσο ανεβαίνουμε προς την κορυφή της φαντασιακής κατάταξης, τόσο πιο δύσκολο είναι να “ανέβουν” θέσεις οι παίκτες. Δηλαδή ένας παίκτης για να ανέβει από τη θέση 20 στη θέση 10, χρειάζεται να αυξήσει πολύ περισσότερο ποσοτικά και κυρίως ποιοτικά τα νούμερά του, συγκριτικά με έναν παίκτη που ανεβαίνει από τη θέση 100 στη θέση 90. Όλη η παραπάνω εισαγωγή γίνεται προκειμένου να κατανοήσουμε την τρομερή φετινή βελτίωση του Jaylen Brown. Ενός παίκτη δηλαδή που είναι σταθερά στο Top70 τα τελευταία τρία χρόνια, έχει κάνει χρονιά εντός του Top40 (2020-21), όμως φέτος δείχνει να βρίσκεται σε άλλο επίπεδο. Συνολικά στη χρονιά είναι ένας από τους 30 καλύτερους παίκτες, ενώ τις τελευταίες 3 εβδομάδες οι επιδόσεις του τον φέρνουν στις παρυφές της πρώτης 10δας (!).

Κοιτώντας τους αριθμούς του την τελευταία 3ετία, η αλήθεια είναι πως με μια πρώτη ματιά δεν υπάρχουν κραυγαλέες διαφορές. Φέτος, ο Brown σημειώνει career high σε πόντους (26.8, +2.1 από το 2020-21), rebounds (7.2, +1.2 από τότε), fg% (50.1%, +1.7% από το 2020-21). Οι επιδόσεις του σε τρίποντα, assists, κλεψίματα, τάπες και λάθη είναι παρεμφερείς. Η κατηγορία, ωστόσο, που κάνει την τεράστια διαφορά στον φετινό Jaylen και τον ανεβάζει επίπεδα είναι οι βολές. Ενώ το 76.4% ήταν η καλύτερη επίδοση που είχε μέχρι φέτος (σε 4.3 προσπάθειες), ξαφνικά πήγε στο 84%, αυξάνοντας τις επισκέψεις στη γραμμή της φιλανθρωπίας (5.3 ανά παιχνίδι). Έτσι, από εκεί που ήταν αρνητικός για την εκάστοτε ομάδα, πλέον όχι απλά δεν δημιουργεί πρόβλημα, αλλά είναι θετικός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ανέβει περίπου 20 θέσεις στη γενική κατάταξη. Είπαμε, όσο πλησιάζουμε στην κορυφή δεν μετράει μόνο η ποσότητα, αλλά και η ποιότητα.

Το ζήτημα όμως είναι ότι το επόμενο διάστημα θα επιστρέψει ένας ακόμη βασικός παίκτης των Celtics, ο Robert Williams. Σύμφωνοι, δεν αποτελεί επιθετικό τέρας, όμως η παρουσία του αποκλειστικά εντός ρακέτας (σε αντίθεση με τον Horford που αγωνίζεται μέχρι στιγμής) είναι πιθανό να δώσει περισσότερες προσπάθειες από την περιφέρεια στον Brown, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ποσοστά του (φέτος σουτάρει μέτρια, με 34.8% από το τρίποντο). Δευτερευόντως, είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Timelord θα επηρεάσει σε ένα βαθμό τα rebounds του Brown. Είπαμε, δεν χρειάζονται μεγάλες μειώσεις για να πέσει 20 θέσεις από εκεί που βρίσκεται τώρα. Αυτή τη στιγμή ο Brown είναι στο καλύτερο σημείο της καριέρας του. Η βελτίωση των βολών είναι πρόσφατη και ίσως να είναι απλά μία φάση. Η επιλογή ενός πιο “σίγουρου” και σταθερού παίκτη μπορεί κάλλιστα να είναι επιλογή αυτή τη στιγμή στην κατάσταση που βρίσκεται ο Jaylen Brown.

Να πανικοβληθώ;;;!;!!;!;!!;;!;!!;;;

Η μέχρι στιγμής φετινή χρονιά δεν είναι η καλύτερη της καριέρας του CJ McCollum. Για την ακρίβεια, είναι μία από τις χειρότερες. Για ακόμη περισσότερη ακρίβεια, είναι η χειρότερη χρονιά του από τότε που ξεκίνησε να αγωνίζεται βασικός: δηλαδή από την τρίτη σεζόν του κι έπειτα. Με δεδομένο ότι πέρυσι, στο διάστημα που ακολούθησε την ανταλλαγή του στους Pelicans, ήταν καταπληκτικός, η φετινή πορεία του προκαλεί απορία. Ας το δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά.

Μετά την απόφαση των Blazers να τον στείλουν στη Νέα Ορλεάνη, ο McCollum βρήκε μια ελαφρώς νέα κατάσταση. Από το Portland, που αγωνιζόταν ως shooting guard δίπλα στον Lillard, βρέθηκε να αγωνίζεται αρχικά στη θέση “2” δίπλα στον Devonte Graham. Η διαφορά όμως είναι ότι ο Graham είναι μέτριος οργανωτής, με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα ο CJ να αναλάβει το ρόλο του ουσιαστικού κουμανταδόρου της επίθεσης. Έτσι ξεκίνησε και η φετινή χρονιά, με δύο βασικές διαφορές: φέτος αγωνίζονταν πολύ περισσότερο οι Brandon Ingram και κυρίως ο Zion Williamson. Όποιος/α έχει παρακολουθήσει φέτος τη Νέα Ορλεάνη θα έχει παρατηρήσει ότι η επίθεση των Pelican ξεκινάει σχεδόν πάντα από τον Zion, ενώ τις περισσότερες φορές περνάει και από τα χέρια του Ingram. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις ο CJ να ακροβολίζεται στις γωνίες, αναβιώνοντας κατά κάποιο τρόπο το ρόλο που είχε και στους Blazers.

Εκτός του αγωνιστικού, ο ίδιος δεν βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Φέτος σημειώνει τους λιγότερους πόντους του από την 3^η του σεζόν κι έπειτα (17), τα λιγότερα τρίποντα (2), ενώ σουτάρει με τα χειρότερα ποσοστά της καριέρας του συνολικά. Έχει 39,5% εντός πεδιάς και μόλις 32,1% από το τρίποντο. Αυτός είναι και ο λόγος που βρίσκεται τόσο κάτω στα rankings και αυτή τη στιγμή είναι οριακά εντός του Top90. Ο CJ όμως είναι ένας καταπληκτικός σουτέρ και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Μπορεί να ξεκίνησε κρύος, όμως δεν γίνεται ένας σουτέρ του επιπέδου του να συνεχίσει να σουτάρει έτσι. Πόσο μάλλον όταν βρίσκεται σε μία ομάδα που διαθέτει και άλλους παίκτες κορυφαίου επιπέδου, οι οποίοι μάλιστα έχουν την ικανότητα να “τραβούν” την αντίπαλη άμυνα πάνω τους. Επομένως καλό θα είναι να αποφευχθεί ο πανικός και η κατάσταση θα βελτιωθεί.

Thinking Ahead

 

Ωραίοι οι νέοι παίχτες που πρέπει να έχουμε στον νου μας, ωραίοι όμως και οι παλαιότεροι. Κάποιοι εξ αυτών, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, ανά διαστήματα βρίσκονται σε αρκετά “φιλικές” τιμές. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό θα είναι να κάνουμε μια προσπάθεια απόκτησής τους, εκμεταλλευόμενοι αυτό το παράθυρο ευκαιρίας.

Ένας τέτοιος παίκτης, που μάλιστα βρίσκεται σχεδόν όλη τη χρονιά σε αυτή την κατάσταση, είναι ο Terry Rozier. Ο Scary Terry φέτος δεν σουτάρει με την ίδια αποτελεσματικότητα ούτε συνολικά εντός πεδιάς (40.2% fg%, χειρότερη επίδοσή του στη Charlotte), ούτε από το τρίποντο (31.5%, career low με εξαίρεση τη rookie season του). Παράλληλα, η απουσία του LaMelo Ball έχει ανεβάσει λίγο τις assists του, αλλά την ίδια στιγμή έχει διπλασιάσει τα λάθη του (2.6 από 1.3). Τέλος, για κάποιο λόγο φέτος τα κλεψίματά του έχουν μειωθεί σχεδόν κατά το ήμισυ. Για όλους τους παραπάνω λόγους ένας παίκτης που υπό κανονικές προϋποθέσεις βρίσκεται κοντά στο Top50, αυτή τη στιγμή έχει φτάσει αρκετά εκτός των πρώτων 100 θέσεων. Η επιστροφή του LaMelo ωστόσο αναμένεται να μειώσει τα λάθη του, ενώ πιθανότατα θα βρει και καλύτερες συνθήκες εκτέλεσης. Επομένως καλό θα είναι να κάνετε την προσπάθειά σας και ίσως τον αποκτήσετε σε αρκετά χαμηλότερη της αξίας του τιμής.

Η καλύτερη στιγμή να αποκτήσετε έναν τραυματία παίκτη δεν είναι αμέσως μετά τον τραυματισμό του. Τις περισσότερες φορές αντανακλαστικά ο ιδιοκτήτης “δεν πουλάει”, καθώς σκέφτεται πως ο παίκτης σύντομα θα αποκτήσει και πάλι την αξία του. Η απώλεια στατιστικών που αναγκαστικά θα βιώσει το επόμενο διάστημα όμως, ίσως τον κάνουν να εκτιμήσει διαφορετικά την κατάσταση. Όταν δε όλα αυτά συμβαίνουν και σε έναν παίκτη που τη φετινή χρονιά ήταν πεσμένος συγκριτικά με τα στάνταρ του, τότε η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δελεαστική. Karl Anthony Towns. Αν ψάχνετε παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά, πιθανότατα τώρα είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία της τελευταίας 4ετίας για να τον αποκτήσετε. Αν είστε σε dynasty λίγκες ακόμη καλύτερα, αλλά και στις ετήσιες λογικά θα προλάβει τα Play Offs. Το γεγονός ότι δεν είναι πλέον ο τοπ5 παίχτης που ξέραμε δεν σημαίνει ότι δεν έχει υψηλή αξία. Αντιθέτως, η αλλαγή status είναι και ο λόγος που πλέον είναι διαθέσιμος, ενώ σχεδόν ποτέ δεν ήταν.

Η γωνιά του Porzingis

 

Διάστρεμμα για τον Dejounte Murray, το οποίο θα τους στοιχίσει τις επόμενες δύο αγωνιστικές εβδομάδες με τους Hawks.

Ο Alex Caruso πάνω που έγινε βασικός, αποχώρησε με πρόβλημα στην πλάτη από τον πιο πρόσφατο αγώνα των Bulls. Δεν θα είναι έκπληξη αν απουσιάσει για μερικά παιχνίδια.

Ο Khris Middleton δεν πρόλαβε να επιστρέψει κι έπαθε νέο διάστρεμμα. Δεν έχουν βγει επίσημες ανακοινώσεις, όμως οι Bucks δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο να βιαστούν.

Ο Devin Booker έχει πρόβλημα στον τετρακέφαλο. Έχει χάσει ήδη ένα παιχνίδι και παραμένει άγνωστο αν θα χάσει κι άλλα. Οι Suns πάντως ήταν τραγικοί στην ενημέρωση για τον τραυματισμό του Chris Paul, οπότε υπομονή στους ιδιοκτήτες του Booker.

Ήδη δύο τα χαμένα παιχνίδια για τον De’ Aaron Fox εξαιτίας προβλήματος στο πόδι. Δεν υπάρχει ενημέρωση για μακροχρόνια απουσία, ωστόσο φέτος που όλοι είναι επιφυλακτικοί ακόμη και σε μικροτραυματισμούς, δεν θα είναι έκπληξη αν ξεκουραστεί λίγο ακόμη.

*3 ή 4 παιχνίδια για όλες τις ομάδες αυτή την εβδομάδα, με εξαίρεση τους Sixers που αγωνίζονται μόνο 2 φορές