Αφού περάσαμε ωραία με τον εμπαιγμό του Josh Smith και τον κατακεραυνώσαμε για όλα τα δεινά των Pistons, ας δούμε με μια πιο προσεκτική ματιά πως η ομάδα-περίγελος του NBA, ξαφνικά καβαλάει ένα σερί 7-0 κερδίζοντας, και μάλιστα εκτός έδρας σε back to back, αντιπάλους όπως οι San Antonio Spurs και οι Dallas Mavericks, οι οποίοι είναι μεταξύ των φαβορί για τον τίτλο του πρωταθλητή. To πιο εντυπωσιακό είναι ότι σε αυτό το σερί κερδίζουν κατά μέσο όρο με διαφορά 15 πόντων, ενώ πέντε από τους επτά αγώνες ήταν εκτός έδρας.
O Μεσσίας
Ο έρωτας του Van Gundy με το spacing είναι γνωστός. Στο Orlando έχτισε μια ομάδα που έφτασε μέχρι τους τελικούς του NBA με τον Howard στην κορυφή, πλαισιωμένο από σουτέρ, και το ίδιο φιλοδοξούσε, προφανώς, να κάνει και στο Palace of Auburn Hills με αιχμή τον Andre Drummond. Ωστόσο, ερχόμενος στην πολιτεία του Michigan, βρήκε ένα ρόστερ με τρεις υψηλού επιπέδου ψηλούς, και φυσιολογικά θέλησε να δοκιμάσει μήπως είναι αυτός εκείνος που θα μπορούσε να κάνει την τριάδα Drummond, Monroe και Smith (η οποία είχε αποτύχει παταγωδώς την περασμένη χρονιά) να φέρει αποτελέσματα. Το εγχείρημα έμοιαζε θνησιγενές, και πράγματι τα αποτελέσματα δικαίωσαν εμφατικά τις κασσάνδρες. Υπάρχει όμως μια απόσταση από την αποπομπή ενός παίκτη μιας προβληματικής τριάδας μέχρι την πλήρη μεταστροφή της ομάδας προς το καλύτερο.
Ο Smith βρισκόταν στο παρκέ κατά μέσο όρο για 32 λεπτά, ο Drummond 30 και ο Monroe 28. Αμέσως-αμέσως, 90 λεπτά που έπρεπε να μοιραστούν σε τρεις παίκτες που είτε λειτουργούν εντός ρακέτας, είτε -στην περίπτωση του Smith- οι άμυνες αδιαφορούν γι’ αυτούς έξω από τα 4 μέτρα. Το δίδυμο Drummond-Smith μοιραζόταν το παρκέ για 21 περίπου λεπτά, Μonroe-Smith για 17,3 και Drummond-Monroe 11,4. Με το παιχνίδι να διαρκεί 48 λεπτά, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι για τη συντριπτική πλειονότητα του αγωνιστικού χρόνου οι Pistons αγωνίζονταν με δύο τουλάχιστον παίκτες που κινούνται στον ίδιο χώρο και δεν αποτελούν σοβαρή απειλή από απόσταση. Οι θέσεις των ψηλών έχουν 96 λεπτά διαθέσιμα, και γι’ αυτό, για να κάνει ο SVG τις δοκιμές του, πολλές φορές τοποθετούσε τον Smith στο 3, με δραματικά για το spacing της ομάδας αποτελέσματα1)Σαν τριάδα αγωνίστηκαν κατά μέσο όρο για 11,5 λεπτά σε 15 παιχνίδια.. Κατ’ ανάγκην πάντως, οι Pistons έπαιζαν στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα με δύο τουλάχιστον παίκτες άσφαιρους από απόσταση.
Josh Smith Out
Van Gundy on Pistons' play after Smith move was made: "I don't think we expected to take a step back when we made that move."
— Paul Garcia PS (@PaulGarciaPS) January 7, 2015
Η πιο χαρακτηριστική στιγμή ήρθε στις 7 Δεκεμβρίου με αντίπαλο τους Oklahoma City Thunder. Οι Pistons έχουν κάνει ένα εξαιρετικό παιχνίδι και βρίσκονται μπροστά σχεδόν σε όλη τη διάρκειά του, ωστόσο οι Thunder κάνουν την αναμενόμενη αντεπίθεσή τους και βρίσκονται στη θέση του οδηγού με 96-94 και την τελευταία επίθεση 10 δευτερολέπτων να ανήκει στους Pistons. Ο Jennings τρέχει κατά μήκος του γηπέδου και μπουκάρει προς το καλάθι τραβώντας μαζί του και όλη την άμυνα των Thunder, βλέπει τον ελεύθερο παίκτη και κάνει το kick-out.
Ο εν λόγω ελεύθερος παίκτης ήταν ο Smith, ο οποίος εντελώς αμαρκάριστος, εντελώς αναμενόμενα, αστόχησε κωμικά στο game-winner, σφραγίζοντας έτσι την 12η συνεχόμενη ήττα των Pistons. Νομίζω ότι εκείνη ήταν η στιγμή που ο Van Gundy έληξε στο μυαλό του το ότι με τον Smith η ομάδα δεν πρόκειται να κάνει προκοπή. Στις 22 Δεκεμβρίου ανακοινώνεται η απομάκρυνση του από τους Pistons. Συμβολικά, το πρώτο παιχνίδι χωρίς τον Smith και το ξεκίνημα του σερί γίνεται την επομένη των Χριστουγέννων.
Χωρίς, λοιπόν, τον Josh Smith στην εξίσωση, ο Van Gundy πλέον μπορεί να πειραματιστεί πιο εύκολα με τις πεντάδες του και τους floor-spacers που έχει στη διάθεσή του. Έτσι, Monroe και Drummond βρίσκονται μαζί στο παρκέ μόνο για 16 λεπτά ανά αγώνα, ενώ στα άλλα τόσα που βρίσκεται περίπου ο καθένας στην πεντάδα, ο head coach των Pistons τους ταιριάζει είτε με τον Jonas Jerebko2)ο οποίος έχει βρει το ρόλο του ως floor-spacer την τελευταία διετία σουτάροντας με κάτι παραπάνω από 40% σε 3,7 προσπάθειες ανά 36 λεπτά, είτε τον Anthony Tolliver3)ο οποίος με τη σειρά του έχει πείσει 8 ομάδες σε 7 χρόνια να του δώσουν συμβόλαιο ακριβώς για την ικανότητά του να βάζει τα ελεύθερα τρίποντα και να παίζει αξιοπρεπή άμυνα απέναντι σε ψηλούς. Για 32 λεπτά ανά αγώνα λοιπόν, ο Stan Van Gundy μπορεί να πραγματοποιεί το όνειρό του. Να πλαισιώνει έναν κυρίαρχο center (έστω και αν αυτός βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα) με τέσσερις σουτέρ.
Andre Drummond
Ο πρώην παίκτης του Connecticut, επελέγη στο #9 του draft του 2012 ως ένα project που θα μπορούσε να κυριαρχήσει στο NBA με τον μοναδικό συνδυασμό κτηνώδους δύναμης ογκώδους άγνοιας και μιας εκρηκτικότητας που δεν αρμόζει σε άνθρωπο που ζυγίζει 130 κιλά. Από την πρώτη κιόλας μέρα, τα αθλητικά του προσόντα τον έκαναν να ξεχωρίζει και στο NBA, με τα νούμερα του στα rebounds να είναι πολύ δυνατά, και να σκοράρει κυρίως με put-backs και λόμπες. Σιγά-σιγά, και κυρίως φέτος υπό τις οδηγίες του Van Gundy, προσπαθεί να δουλέψει το post game του σε συνθήκες αγώνα, με τον προπονητή του να του εμπιστεύεται την μπάλα με πλάτη στο καλάθι, ακόμα και αν δεν βρίσκεται σε απόσταση βολής από αυτό.
Η παρουσία του Smith, με το συνωστισμό που την ακολουθούσε στη ρακέτα των Pistons, αναμφίβολα έκανε δυσκολότερη τη δουλειά του. Στους πρώτους 28 αγώνες της χρονιάς είχε 12,4 πόντους ανά αγώνα, με, το απογοητευτικό για center, 48,2% FG, 3,8 βολές και 12,6 rebounds. Στα 7 παιχνίδια που ακολούθησαν, με τους χώρους στη ρακέτα να ανοίγουν, ανέβασε τη στατιστική του στους 14,4 πόντους με 60% FG, 6,6 βολές και 16,4 rebounds ανά αγώνα. Πλέον οι άμυνες δεν μπορούν να «κλείσουν», αφήνοντας ανά πάσα στιγμή έναν ή και δύο παίκτες ελεύθερους, για να ντουμπλάρουν τον Drummond. Όταν έχει δίπλα του τον Jerebko αντί του Smith, ο Σουηδός κατασκηνώνει οπλισμένος στην περιφέρεια, την στιγμή που ο Smith κυκλοφορούσε κοντά στη ρακέτα, φέρνοντας εκεί και τον προσωπικό του αντίπαλο.
Παίζοντας κατά κύριο λόγο με ένα ψηλό (Drummond ή Monroe) ανά 5άδα, ο SVG μπορεί πλέον να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις δυνατότητες του καθενός, χάρη στο floor spacing. Τρομακτικό παράδειγμα για την περίπτωση της αρκούδας που ονομάζεται Andre Drummond, ήταν η γελοιοποίηση των πρωταθλητών Spurs, μέσα στο ίδιο τους το γήπεδο, με την παρακάτω απλή τακτική:
- Spacing – Τρεις παίχτες απλωμένοι στο τρίποντο.
- Αναπόφευκτα επιτυχημένο pick ‘n’ roll του Drummond με το εκάστοτε PG (Jennings ή Augustin), από την κορυφή του τρίποντου, χάρη στον όγκο του θηριώδους ψηλού στο screen.
- Ανίερη επέλαση προς το καλάθι του αντιπάλου χωρίς οίκτο για ανθρώπινη ζωή, με τον Drummond (ή το PG ενίοτε) να τελειώνει τη φάση με κάρφωμα, χάρη στον άπλετο χώρο που έχουν δημιουργήσει οι floor spacers. Στα παρακάτω caps, βρισκόμαστε στις απαρχές του 3ου σταδίου.
Ιδού και τα highlights του Drummond ολοκληρωμένα:
Greg Monroe
Η διαφορά στα νούμερα των Monroe και Jerebko στα τελευταία αυτά επτά παιχνίδια δεν είναι κάτι εντυπωσιακό. Μια ιδέα περισσότερο σκοράρισμα, 2 rebounds παραπάνω ανά αγώνα, αναμενόμενα λόγω της πλαισίωσής τους με κοντύτερους παίκτες ελλείψει του Josh Smith, και ελαφρώς καλύτερα ποσοστά. Όμως ο Μonroe είναι ένας αρτιότατος τεχνικά ψηλός, ο οποίος μπορεί να δει τον ελεύθερο παίκτη και να κατευθύνει το καράβι ανάμεσα σε πολλά κορμιά εντός της ρακέτας, ενώ ο Jerebko σπανίως δημιουργεί τα δικά του σουτ, αρκούμενος συνήθως σε kick-outs και κοψίματα για τους πόντους του.
Στις κάτωθι φάσεις, ο Monroe αντικαθιστά στην 5άδα τον Drummond. Πάλι με τη λογική του floor spacing, οι συμπαίχτες του χαρίζουν αρκετά τετραγωνικά μέτρα, ικανά να χωρέσουν και μια γκαρσονιέρα του IKEA. Οι τέσσερις off the ball συμπαίχτες, είναι αρκετά μακριά, έτσι ώστε σε περίπτωση double team, ο Monroe να τους πασάρει εύκολα. Ή σε περίπτωση one on one επίθεσης, να έχει τη δυνατότητα να ξετυλίξει όλη του την τεχνική και να κερδίσει τον αντίπαλο ή να δώσει την assist έξυπνα, σε κάποιο passing lane συμπαίχτη που κόβει.
Brandon Jennings
Η πιο εντυπωσιακή ανάσταση όμως, είναι αυτή του Brandon Jennings. Παίκτης που έχει λοιδωρηθεί (με τον γράφοντα να μην εξαιρείται) όσο ελάχιστοι για τον ατομισμό του, τις αμφιλεγόμενες επιλογές του στην επίθεση και την τάση του να δοκιμάζει τα πιο τρελά εκτός ισορροπίας σουτ. Θα μπορούσα να φλυαρήσω στο ζήτημα, αλλά θα αφήσω τον πίνακα να μιλήσει για τα θαύματα που μπορεί να κάνει το spacing για το παιχνίδι ενός PG.
| Αγώνες | Λεπτά | Πόντοι | FG% | 3P% | Assists | Λάθη | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Προ-Smith | 25 | 28,8 | 12,6 | 36,8% | 32,7% | 6,4 | 2,3 |
| Μετά-Smith | 7 | 26,9 | 19,3 | 48,7% | 42,9% | 5,9 | 1,9 |
Το δείγμα γραφής είναι μεν μικρό, αλλά ο Jennings δείχνει ότι δύσκολα θα επιστρέψει στην κατάσταση που βρισκόταν το πρώτο δίμηνο της χρονιάς, δηλαδή να είναι επιζήμιος για τους Pistons. Οι αριθμοί του στο σκοράρισμα το τελευταίο διάστημα συγκρίνονται με την ανώτερη κλίμακα των point guards, και, ενώ δεν θα γίνει ποτέ elite οργανωτής, η έφεσή του στο σουτ από απόσταση και οι streetball-like κινήσεις του, σε συνδυασμό με την δυνατότητά του να κλέβει μπάλες και να ανοίγει τον αιφνιδιασμό, μπορούν να τον καθιερώσουν ως ένα σημαντικό κομμάτι του νεανικού κορμού με τον οποίο ο Stan Van Gundy σχεδιάζει να επαναφέρει τους Pistons στα playoffs.
Ομαδικά Στατιστικά
Οι Pistons πριν τη Λύτρωση, είχαν μια από τις χειρότερες επιθέσεις του πρωταθλήματος με Offensive Rating 97,6 και True Shooting Percentage 49,4% ενώ τα πράγματα δεν ήταν πολύ φωτεινότερα στην άμυνα (DfRtg 105,8). Μετά την αποπομπή Smith τα νούμερα αυτά έγιναν 111,4, 94,7 (αριθμοί που θα τους έφερναν στην κορυφή της λίγκας και στις δύο αυτές κατηγορίες) και 56% αντίστοιχα. Η διαφορά είναι σε μεγάλο βαθμό η μετατόπιση του βάρους των προσπαθειών έξω από τρίποντο, και η καλύτερη ευστοχία από εκεί. Συγκεκριμένα, μέχρι πρότινος σούταραν με 33% έξω από τα 7,25 με το 27% των προσπαθειών τους να προέρχεται από εκεί, ενώ μετά τα Χριστούγεννα ευστοχούν στο 40% των προσπαθειών από τη γραμμή των τριών πόντων οι οποίες πλέον αντιστοιχούν σχεδόν στο 32% των συνολικών προσπαθειών τους. Με την αποτελεσματικότητά τους από τα 7,25 να εκτοξεύεται από τις τελευταίες θέσεις της κατάταξης σε ένα ποσοστό που θα τους τοποθετούσε στην κορυφή, οι άμυνες είναι αναγκασμένες να τεντώνουν για να μείνουν κοντά στους σουτέρ, αφήνοντας χώρο και χρόνο στην επίθεση του Detroit να ανασάνει και να τις τιμωρήσει.
Tα shot charts που δίνει το stats.nba.com είναι χαρακτηριστικά:
Το γράφημα των πρώτων 28 αγώνων.
Το γράφημα από τα Χριστούγεννα και έπειτα.
* DST – Shot Distribution
* LA – League Average
Since Josh Smith's departure, Drummond & Monroe have played just 16 minutes per game together. That's 32 MPG of floor spacing.
— John Schuhmann (@johnschuhmann) January 8, 2015
Ο Josh Smith δεν ήταν μια μεταφυσική ενσωμάτωση μαύρης μαγείας που παρέσερνε με την αύρα της τους Pistons προς το έρεβος. Η παρουσία του όμως στη front-line των Pistons δημιουργούσε έναν συνωστισμό αντιπαραγωγικό για τον τρόπο που ήθελε να μάθει ο Stan Van Gundy στους Pistons να παίζουν. Monroe-Drummond είναι ένας έξοχος συνδυασμός νέων ψηλών στον οποίο οι Pistons αξίζει να επενδύσουν, και μάλιστα μέσα στις αντιξοότητες της τελευταίας διετίας ίσως έχουν την ευκαιρία να υπογράψουν τον πρώτο σε ανέλπιστα χαμηλό deal. Ο Josh Smith ήταν ο μουτζούρης στην τράπουλα του Van Gundy και ο τελευταίος πήρε τη δύσκολη απόφαση να πληρώνουν οι Pistons το συμβόλαιο του Smith (27 εκατομμύρια δολάρια για τα επόμενα δύο χρόνια) για να μείνει μακριά απ’ την ομάδα και να μην κολλήσει τα χούγια του στους νέους ψηλούς της. Η ατομική του απουσία δεν είναι το κλειδί για την άνοδο των Pistons, αλλά χωρίς αυτόν αλλάζει η δομή του ρόστερ και λύνονται τα χέρια του SVG σε ότι αφορά τις πεντάδες που μπορεί να χρησιμοποιεί, και γίνεται πάλι αυτός που αγαπήσαμε. Με τους Pistons μπροστά στο σκορ ένα δευτερόλεπτο πριν τη λήξη απέναντι στους καυτούς Dallas Mavericks, έκανε την παρακάτω ομορφιά στο time out…
… κερδίζοντας παράλληλα την αναγνώριση από τον coach Carlisle:
“Αυτή τη στιγμή, παίζουν τόσο ομαδικά, δυνατά και με τόση ενέργεια, που είναι από τις καλύτερες ομάδες στο NBA. Δεν γίνεται να μην θαυμάζεις αυτό που κάνουν”.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Σαν τριάδα αγωνίστηκαν κατά μέσο όρο για 11,5 λεπτά σε 15 παιχνίδια. |
|---|---|
| ↑2 | ο οποίος έχει βρει το ρόλο του ως floor-spacer την τελευταία διετία σουτάροντας με κάτι παραπάνω από 40% σε 3,7 προσπάθειες ανά 36 λεπτά |
| ↑3 | ο οποίος με τη σειρά του έχει πείσει 8 ομάδες σε 7 χρόνια να του δώσουν συμβόλαιο ακριβώς για την ικανότητά του να βάζει τα ελεύθερα τρίποντα και να παίζει αξιοπρεπή άμυνα απέναντι σε ψηλούς |
