Οι Toronto Raptors είναι Πρωταθλητές NBA. Οι Toronto Raptors είναι Πρωταθλητές NBA. Σε επανάληψη για να το νιώσουμε, καθώς η κουβέντα για τους τραυματισμούς των Warriors, το trade του Davis και το Draft έχει τραβήξει τα βλέμματα από το πραγματικά μεγάλο γεγονός. Οι Toronto Raptors είναι Πρωταθλητές NBA.
Η σεζόν που τέλειωσε
Το καλοκαίρι παρουσιάστηκε στον Masai Ujiri η επιλογή να κινηθεί για την απόκτηση ενός δυσαρεστημένου και αμφιβόλου επιπέδου υγείας Kawhi Leonard, ο οποίος μάλιστα πιθανολογείτο ότι το καλοκαίρι δεν θα υπογράψει με τους Raptors, και ενδεχομένως να μην παίξει καν, στα πιο ακραία σενάρια. Η επιλογή του να αδράξει την ευκαιρία παρουσιάστηκε πάνω-κάτω σαν ρίσκο, χρωματισμένο με την αποχώρηση του, στενά συνδεδεμένου με τον κόσμο της ομάδας, αλλά και τον έτερο star της, DeMar DeRozan. Μια μετακίνηση που δεδομένα θα δυσαρεστούσε τον Kyle Lowry και μάλιστα λίγο καιρό μετά την αποδέσμευση του Coach of the Year, Dwane Casey, και ανθρώπου που μαζί με τους δύο προαναφερθέντες κουβάλησαν με πολύ κόπο και συνεχή βελτίωση την ομάδα από τις 23 στις 59 νίκες, ήτοι από ανέκδοτο σε έναν μόνιμο διεκδικητή της κορυφής της Ανατολής.
Το trade του Kawhi, ακόμα κι αν δεν ξαναπατήσει το πόδι του στο Toronto, ακόμη κι αν δεν έφερνε για πρώτη φορά το Larry O’Brien trophy για πρώτη φορά σε καναδικό έδαφος, δεν ήταν ποτέ ρίσκο. Ήταν μια κίνηση επιβεβλημένη μπροστά σε μια ευκαιρία που μπορεί να παρουσιαστεί μόνο συγκυριακά. Είναι δυνατόν να σκεφτείς δεύτερη φορά για το αν θα φέρεις στην ομάδα σου έναν top-5 παίκτη που μπορεί να είναι ο ηγέτης σου σε άμυνα και επίθεση, έναν MVP Τελικών στο ηλικιακό peak του, εφόσον έχεις την ευκαιρία; Είναι δυνατόν να σκεφτείς αν είναι υπερβολικό αντάλλαγμα ένας εξαιρετικός παίκτης, που όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι all-time great και έχει δείξει αρκετές φορές τα όρια του στα Playoffs;
Μπορεί να μην είναι όμορφο, αλλά έτσι είναι. Και όλο αυτό το ξαναφέρνω στο προσκήνιο, γιατί το Toronto χρωστάει τον Tίτλο τόσο στον rookie coach Nick Nurse, τον Kawhi, τον Gasol, τον Siakam και τον Lowry, όσο και στους Dwane Casey και DeMar DeRozan. Κι ας είναι σήμερα οι εύκολοι στόχοι και μνημονεύονται ως περίπου το βάρος που έφυγε από τον franchise για να φτάσει στην ψηλότερη κορυφή του. Ήταν ταυτόχρονα και οι σκαπανείς της πιο επιτυχημένης εποχής των Raptors.
Marc Gasol is living his best life 😂 pic.twitter.com/Awn5M8eSBW
— TSN (@TSN_Sports) June 17, 2019
Ξέρουμε όλοι πως τελείωσε η σεζόν. Πως ξεκίνησε όμως;
Ο Kawhi Leonard χρειάστηκε χρόνο για να μπει σε αγωνιστικό ρυθμό, αλλά και να ενσωματωθεί με την υπόλοιπη ομάδα. Που, στην πραγματικότητα, δεν ενσωματώθηκε ποτέ πλήρως, κι όμως αυτό που λέγαμε στις αρχές του χρόνου, ότι υπάρχει το παιχνίδι των Raptors και το παιχνίδι των Raptors με τον Kawhi σαν δύο διαφορετικές καταστάσεις, κατέληξε να είναι όχι αδυναμία, αλλά απαραίτητη συνθήκη για να κατακτήσουν τον Tίτλο, καθώς οι Raptors προσαρμόστηκαν στον Kawhi, βασίστηκαν σε αυτόν, αλλά δεν έφτασαν να εξαρτώνται μοιραία από αυτόν. Στους τελευταίους τρεις τελικούς του έλειπε εμφανώς η έκρηξη και οι Warriors κλείδωσαν σε μεγάλο βαθμό πάνω του, όμως οι Raptors είχαν τη δικλείδα ασφαλείας τους – κι έναν ηγέτη point guard που ξόρκισε τους δαίμονές του.
Ο Kyle Lowry αγκάλιασε τη δημιουργική φύση του, ο Danny Green έγινε και πάλι ο παλιός καλός Danny Green που ήταν απών από το San Antonio την τελευταία διετία, ενώ ο Pascal Siakam όχι μόνο δεν παραμερίστηκε, αλλά εκμεταλλευόμενος τα 22 παιχνίδια που έχασε ο Kawhi στην κανονική περίοδο έκανε το εντυπωσιακότερο άλμα ικανοτήτων και ρόλου στην ιστορία -ίσως- του NBA. Για τη βελτίωσή του μιλήσαμε δεκάδες φορές μέσα στη σεζόν. Αρκεί νομίζω το παρακάτω στατιστικό για να δείξει την απόσταση που διένυσε που πέρσι έβαζε 7,3 πόντους ως 24χρονος sophomore.
Kawhi Leonard and Pascal Siakam combined for 1,187 points this postseason, tied with Michael Jordan and Scottie Pippen for 2nd-most by a duo in a single postseason in NBA history.
Only LeBron James and Dwyane Wade had more in 2012 (1,222).
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) June 14, 2019
Η άλλη κίνηση που απέδειξε τον οπορτουνισμό του Masai Ujiri και την στιγμή του “ή τώρα ή ποτέ” ήταν φυσικά η μετακίνηση του Delon Wright και του Jonas Valanciunas, τελευταίου lottery pick των Raptors που παρέμενε στη ομάδα, για να έρθει στον Καναδά ο Marc Gasol. Κίνηση σημειολογικά κρίσιμη και για άλλον έναν λόγο. Το rotation των Πρωταθλητών Raptors στους Τελικούς δεν περιλάμβανε κανένα lottery pick: Kawhi Leonard (#15), Kyle Lowry και Serge Ibaka (#24), Pascal Siakam (#27), Danny Green και Norman Powell (#46), Marc Gasol (#48) και ο ήρως Fred VanVleet, undrafted.
Τι την σημάδεψε;
Η εικόνα που θα παραμείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας, είναι η εξής:
Η φάση που η μπάλα αναπηδά στο στεφάνι στο σουτ του Kawhi Leonard στη λήξη του έβδομου παιχνιδιού του δεύτερου γύρου της Ανατολής. Η αγωνία στα πρόσωπα των δύο franchise players αντικατοπρίζει την αγωνία δύο ομάδων, δύο πόλεων, αμέτρητων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, οι οποίοι δεν ξέρουν αν σε ένα δευτερόλεπτο θα πανηγυρίζουν ή θα βλαστημάνε. Κι ένα δευτερόλεπτο μετά, ο Kawhi έχει δικαιολογήσει την κίνηση του Masai Ujiri και έχει συνδεθεί για πάντα με τους απανταχού Raptors, το franchise του Toronto έχει αποτινάξει τον χαρακτηρισμό “loser” και πλέον κανείς δεν μπορεί να θεωρήσει ότι δεν είναι contenders, καθώς δεν έβαλαν και φωτιά στον ανταγωνισμό στους δύο πρώτους γύρους, και οι Sixers, με τα δικά τους προβλήματα, τους έφεραν πάρα πολύ κοντά σε μια πρόωρη έξοδο και, πιθανότατα, ένα πρoώρο rebuild.
Και η γέννηση του παιδιού του Fred VanVleet.
Μπορεί να μην σας αρέσουν οι μεταφυσικές εξηγήσεις, και με γειά σας με χαρά σας. Πάντως εδώ κάτι παίχτηκε.
O Fred VanVleet ήταν καθοριστικός στους Τελικούς. Δεν είναι μόνο η άμυνα πάνω στον Curry, ή το γεγονός πως από το τρίτο παιχνίδι και έπειτα έμοιαζε να βάζει όλα τα μεγάλα σουτ. Ήταν οι 12 πόντοι του στο τέταρτο δωδεκάλεπτο του έκτου παιχνιδιού, που εξουδετέρωσαν τα τελευταία χτυπήματα των Warriors και το δικό του τρίποντο που έφερε την τελευταία αλλαγή προβαδίσματος για τη σεζόν 2018/19. Undrafted my ass.
Τέλος, εδώ πρέπει να σημειώσουμε και το πως το φετινό Πρωτάθλημα των Raptors σημαδεύει με τη σειρά του τη Λίγκα. Όπως έγραφε και ο Νίκος στο τελευταίο Walkaround, η κατάκτηση του Τίτλου με θυσία τη χημεία και τη συνέχεια της ομάδας για τα μάτια ενός top-5 παίχτη και ενός έμπειρου εξαιρετικού βετεράνου, σε ένα περιβάλλον που η συνέχεια και η ωρίμανση των rosters αποτελούσε τα τελευταία χρόνια την απόλυτη σοφία και συνταγή επιτυχίας για τη Λίγκα (Celtics, Nets, Nuggets, Blazers), αλλάζει εντελώς την προσέγγιση κάθε title contender. Πρώτο παράδειγμα, όχι ενδεχομένως χαρκατηριστικότερο -γιατί οι δυσλειτουργικοί Lakers είναι-, οι Lakers και τα όσα έδωσαν για να πάρουν τον Anthony Davis. Νωρίτερα οι Sixers, που έπραξαν φέτος ό,τι και οι Raptors και -όχι τυχαία από ό,τι αποδείχθηκε- αποτέλεσαν τον δυσκολότερο αντίπαλό τους στον δρόμο για τον Τίτλο. Αντιπαράδειγμα οι Celtics που δεν έδωσαν ό,τι είχαν για Kawhi, PG13, Butler νωρίτερα, αλλά περίμεναν στωικά καθήμενοι πάνω στα assets τους και ξαφνικά φαίνεται να χάνουν το τραίνο. Η αλλαγή στάσης των ίδιων των Nets και η επιθετική πλέον στρατηγική τους εν όψει της επερχόμενης free agency. Οι Raptors και ο Masai Ujirati άλλαξαν το σκηνικό εντελώς. Προφανώς και θα δούμε εγκλήματα από κακά front offices που θα προπσαθήσουν να αντιγράψουν την στρατηγική, ωστόσο ο τόνος δόθηκε: αν έχεις την ευκαιρία να πάρεις έναν top-5 παίχτη, οφείλεις να τον πάρεις. Το NBA επέστρεψε στην βασική αρχή του “η ομάδα σου είναι τόσο καλή όσο ο καλύτερός σου (*υγιής*) παίχτης”.
Επιπρόσθετα, οι Raptors σημάδεψαν και τον τρόπο διαχείρισης των παιχτών. Επίσης το έγραψε ο Νίκος στο ίδιο με ανωτέρω κείμενο, μα το ποσοτικοποίησε ο Kevin O’Connor του The Ringer στο αντίστοιχο δικό του κείμενο: o Klay Thompson έχει κινηθεί εντός των παρκέ του NBA 1.218 μίλια ή αλλιώς 1.960 χλμ ή αλλιώς απόστασή ίση με 46 μαραθώνιους την τελευταία πενταετία. Πως διάολο γίνεται να μην “σπάσει” ένα ανθρώπινο σώμα με τέτοια καταπόνηση; Το “load management”, που τόσο χλευάστηκε μες στη σεζόν, θα αποτελεί στο εξής την μόνη λύση για τη διατήρηση των superstars στην τέλεια κατάσταση από τα μέσα Απρίλη και ως τα μέσα Ιούνη, όταν δηλαδή κρίνονται οι Τίτλοι, όσα πρόστιμα για DNP-Rest και αν η Λίγκα επιβάλλει. Αντίθετα, μάλιστα, αν κάτι ανέδειξε η όλη -εξαιρετική- διαχείριση των Raptors ως προς τον Kawhi -και σε πλήρη αντίθεση με την αντίστοιχη των Spurs προς αυτόν ή των Warriors προς τους Durant και Thompson- είναι πως η σεζόν, στην ένταση του σύγχρονου NBA, επιβάλλει το “load management” (ή τη μείωση των αγώνων της regular).
H φετινή σεζόν των Raptros και οι διοικητικές και αγωνιστικές αποφάσεις που πήρανε θα μνημονεύονται τα επόμενα χρόνια ως σημεία αναφοράς αναφορικά με την στροφή που η Λίγκα θα κάνει.
Τι περιμένουμε να κάνουν το καλοκαίρι;
Σε πρώτη φάση, να ξεμεθύσουν.
Marc Gasol really feeling the championship parade pic.twitter.com/ddrzXUYGmA
— The Render (@TheRenderMedia) June 17, 2019
Σε δεύτερη, να περιμένουν. Για εμένα δεν τίθεται θέμα για τον MVP των Τελικών να αφήσει την ομάδα του, παρ’ όλα αυτά δεν θα προσπαθήσω να μπω στο απόρθητο φρούριο του μυαλού του Kawhi Leonard. Το δεδομένο είναι πως η απόφαση βρίσκεται στα χέρια του, σχετικά με το αν θα ενεργοποιήσει την player option της τάξης των $21 εκατ. για του χρόνου ή κι αν δεν το κάνει, αν θα θελήσει να παραμείνει στο Toronto. Το ίδιο ισχύει με $25,5 εκατ. και για τον Marc Gasol.
Τα συμβόλαια πάντως είναι στημένα έτσι που μοιάζει ιδανικό το να επιστρέψουν για άλλο ένα run. Τουλάχιστον από την πλευρά της ομάδας. Δεν υπάρχει συμβόλαιο που να τρέχει πέρα από το 2020, με εξαίρεση του Norman Powell.
Masai Ujiri, τι έχεις κάνει εδώ ρε άρχοντα;
Πάντως και ο ίδιος ο αρχιτέκτονας της επιτυχίας, Masai Ujiri, δεν είναι απόλυτα βέβαιο πως θα είναι και του χρόνου κάτοικος Toronto, καθώς οι Wizards ρίχνουν χρυσάφι στα πόδια του για να έρθει και να χτίσει κάτι στην καμένη γη τους.
Τέλος, σημαντική απόφαση είναι και το ποσό της rookie scale extension του Pascal Siakam.
Θα τα καταφέρουν;
Τα κατάφεραν ήδη. Και θα τα καταφέρουν. Πλέον οι Toronto Raptors δεν είναι ο συμπαθητικός, γραφικός συγγενής από τον βορρά. Πλέον είναι Πρωταθλητές. Ό,τι και αν αποφασίσει ο αινιγματικός Kawhi, οι Raptors πλέον μπορούν να αντέξουν ένα rebuild, αλλά μπορούν και να χτυπήσουν την πόρτα όποιου παίκτη θέλουν, έχοντας στη φαρέτρα τους έναν δαιμόνιο GM, έναν head coach που κατάφερε να στεφθεί Πρωταθλητής στην πρώτη χρονιά του, έναν Siakam που κανείς δεν ξέρει που θα φτάσει, μια κουλτούρα σαν οργανισμός, αλλά και ένα εκρηκτικό κοινό. Και όλα αυτά με τη σφραγίδα του Πρωταθλήματος.
A parting thought
Αν κάτι μας έμαθε η πορεία των Raptors προς το πρωτάθλημα, είναι πως δεν χρειάζεται να βιάζεις τη διαδικασία. Σταθερά, βαθμιαία, ανέβασαν το κύρος τους, αγωνιστικά και από πλευράς φήμης. Φρόντισαν τους παίκτες τους, τους έδωσαν χώρο και χρόνο να βελτιωθούν και δεν τους θυσίασαν στο πρώτο σταυροδρόμι. Ταυτόχρονα όμως, ήταν και ένα δίδαγμα για τη σημασία του να αναγνωρίζεις την ευκαιρία, κι όταν αποφασίζεις να την αρπάξεις, να κινείσαι γρήγορα, χωρίς δισταγμό και να πηγαίνεις μέχρι το τέλος του δρόμου. Ο Τίτλος των Raptors είναι ίσως ο εντυπωσιακότερος και ο πιο διδακτικός από την οπτική γωνία του franchise building, ίσως περισσότερο και από τον πρώτο των Warriors. Και στις δύο περιπτώσεις πάντως, το δίδαγμα είναι κοινό: χώρος, χρόνος και εμπιστοσύνη στους παίκτες της ομάδας, μέχρι να φτάσουν εκεί που μπορούν να φτάσουν. Μπορεί στο κάτω-κάτω, να καταλήξει σε μπάνια με σαμπάνιες.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
