Αφού είδαμε την πιο γεμάτη θέση της λίγκας, αυτήν του PG, περνάμε σήμερα στην -κατά γενική ομολογία- πιο αδύναμη και με το μικρότερο βάθος θέση, αυτή του Shooting Guard. Πέρα από τα βαριά χαρτιά της, παίκτες που είναι γεννημένοι σκόρερ και παραπέμπουν στον ιδεότυπο της θέσης, όπως ο James Harden, o Klay Thompson, o Μonta Ellis και ο Dwyane Wade, πλέον στη θέση βλέπουμε πολλούς παίκτες οι οποίοι χρίζονται starters με κύριο έργο το συμπλήρωμα ενός star point guard. Kάπως έτσι ο Andre Roberson, ένας σχεδόν ανάπηρος επιθετικά παίκτης, ήταν βασικός στην Oklahoma, και παίκτες όπως ο Bradley, ο Courtney Lee, o Hollis Thompson ή ο Iman Shumpert ξεκινάνε τα παιχνίδια για να μπαλώνουν τρύπες και να αποτελούν την έσχατη λύση στα επιθετικά πλάνα των προπονητών τους.
Με το παιχνίδι να ανοίγει όλο και περισσότερο προς τα έξω και την ικανότητα στο σουτ να γίνεται πλέον απαραίτητο κομμάτι του standard εξοπλισμού σε κάθε θέση, ο shooting guard χάνει όλο και περισσότερο τον παραδοσιακό του ρόλο και απαιτείται όλο και περισσότερο από τα δυάρια να προσφέρουν τόσο στην άμυνα και το rebound όσο και ως ball-movers, κάνοντας παίκτες όπως ο Kevin Martin, o Ben Gordon ή ο Marcus Thornton να μοιάζουν στυλιστικά κατάλοιπα μιας άλλης εποχής.
Ας δούμε όμως αναλυτικότερα μερικούς που χρίζουν την προσοχή μας λίγο παραπάνω την σεζόν που ξεκίνησε.
Lance Stephenson, Clippers, 25
Ο αγαπημένος μας βλαμμένος σε νέες περιπέτειες. Είναι αποδεδειγμένο ότι η επαφή του Lance με την πραγματικότητα είναι από επιδερμική έως καθαρά ανύπαρκτη. Η παρουσία του στην αρτηριοσκληρωτική επίθεση των Pacers ήταν η πινελιά που την ανέσυρε από το έρεβος της μπασκετικής ανυποληψίας σε ένα ανεκτό, κατά διαστήματα, επίπεδο, με μόνο προσόν την δυνατότητά του να εκτελέσει το απρόσμενο, πολλές φορές ακόμα και για τον ίδιο. Σε μια άλλη αντίστοιχα οδυνηρή στο μάτι επίθεση, αυτή των Hornets του Steve Clifford, αποτέλεσε την άγκυρα που κρατούσε αμετάκλητα το καράβι κολλημένο στο ίδιο σημείο. Μιλάμε για τον τύπο που γαργάλησε τα όρια του πιθανού, αγγίζοντας τον μύθο, καθώς σούταρε με 17% τρίποντα παίρνοντας, δίχως να ντραπεί, 105 προσπάθειες την περασμένη σεζόν. Εκεί που για τους υπόλοιπους αναλαμβάνουν οι εσωτερικοί μηχανισμοί αυτοπεριορισμού και συστολής, ο Lance συνεχίζει. Η βουτιά της τάξεως των 21 μονάδων στο OffRtg, από το αξιοπρεπέστατο 106 του 2014 στο περσινό 85, το οποία πρέπει να αποτελεί επίσης κάποιου είδους ρεκόρ για παίκτη που δεν είναι αγκυροβολημένος στην άκρη του πάγκου, αποτυπώνει γλαφυρότατα την όζουσα βρώμα που εξέπεμπε το επιθετικό παιχνίδι του Born Ready. To flirt με τα triple-doubles έγινε flirt των φαντασιακών ιδιοκτητών του με το εγκεφαλικό, βλέποντας τις κατηγορίες FG και TO να απομακρύνονται με κάθε λεπτό του Lance στο παρκέ.
Κι όμως, υπάρχει ελπίδα για τον βασιλιά της περιττής flashy τρίπλας, τον άνθρωπο που δεν διανοείται να πάρει προσπάθεια πριν εκτελέσει ένα ensemble από between the legs, behind the back dribbles, ασχέτως αντίδρασης της άμυνας. Ο Doc Rivers είναι από τους καλύτερους players’ coaches και motivators στο NBA, και μπορεί να χαλιναγωγήσει τις εμπνεύσεις του 8th grader. Οι Clippers είναι contenders, και σίγουρα αυτό είναι ένα όπλο στη φαρέτρα του Doc, καθώς για να υπάρχει στοχοπροσήλωση και συγκέντρωση, πρέπει, βασικά, να υπάρχει στόχος, πράγμα που απουσίαζε ηχηρά στους περσινούς Hornets.
John Jenkins, Mavericks, 24
Το μόνιμο καλοκαιρινό ειδύλλιο παράτησε την steady σχέση του, με την οποία ξεκίνησαν όλο μέλια και σιρόπια, μα, ας είμαστε ειλικρινείς, πλέον βρίσκονταν πολύ σπάνια, για να μετακομίσει στην καρδιά του redneckness, το Texas, όπου ένας αυστηρός καραφλός κύριος το ξελόγιασε, κάνοντας το να πιστέψει πως είδε την εσωτερική του αξία. Ο Wesley Matthews πιθανότατα θα είναι έτοιμος για την πρεμιέρα, μα η ρήξη αχίλλειου τένοντα δεν είναι απλή κατάσταση, και η προσοχή, συνοδευόμενη από περιορισμό λεπτών και ξεκούραση, είναι δεδομένη. Είναι η μεγάλη ευκαιρία του σουτέρ που ξεχάσανε στο κουτί του στην Atlanta, να δικαιώσει τη φήμη του βομβιστή που τον συνοδεύει μα κρατιόταν σαν επτασφράγιστο μυστικό στις αποθήκες της Atlanta.
Ο Carlisle είναι ο Guru της ανάστασης παρεξηγημένων και ξεχασμένων παικτών, και ο Jenkins είναι το φετινό του project. Stay tuned.
Troy Daniels, Hornets, 24
Ήρωας από το πουθενά πριν ενάμιση χρόνο για τους Rockets, πέρσι τριγύρισε την Αμερική, περνώντας από το Houston, την Minnesota και καταλήγοντας εν τέλει στη Βόρεια Καρολίνα και την Charlotte, όπου όποτε έπαιρνε λεπτά, έκανε τη μια δουλειά που ξέρει να κάνει. Κι αυτή είναι να φέρνει βροχή από τα 7,25. Ο Daniels είναι φοβερά μονοδιάστατος, αλλά είναι εξαιρετικός σε αυτό το ένα skill που έχει. Αν ο Clifford μπορεί να πλάσει έναν καλό αμυντικό από την πρώτη ύλη που υπάρχει, οι Hornets θα κερδίσουν έναν rotational player, που, όσο κι αν μοιάζει απίθανο σε αυτή την ομάδα, θα μπορεί να ανοίξει τις άμυνες με σουτ.
Ομολογουμένως μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί να γίνει άνω του μετρίου αμυντικός, και υπό άλλες συνθήκες θα βρισκόταν και πάλι στα σύνορα του rotation. Ωστόσο, ο τραυματισμός του Michael Kidd-Gilchrist αφήνει λεπτά στην περιφέρεια, με τον Nicolas Batum να αποτελεί τη μόνη σίγουρη λύση στο 2-3. Ο P.J. Hairston λογικά θα ξεκινάει στο 3, όμως στο φάσμα της εξωαγωνιστικής συνέπειας είναι στη γωνία Stephenson-Lawson. Ο Jeremy Lamb θα έχει άλλη μια ευκαιρία να σώσει την καριέρα του, αλλά ήταν ασταθέστατος στην preseason και ο Lin θα απορροφήσει κάποια λεπτά, αλλά δεν θα παίζει full-time στο 2. Το τοπίο λοιπόν είναι τέτοιο, που δίνει την ευκαιρία στον Daniels να χτίσει μια επαγγελματική καριέρα σε ένα μεγάλο σουτ και τη φήμη του φονικού σουτέρ που, μόνο κατά διαστήματα προς ώρας, επιβεβαιώνει.
Dion Waiters, Oklahoma City Thunder, 24
Oι δικαιολογίες για τον Dion Waiters1)αλλά και αυτούς που τον επέλεξαν στο #4 πριν από τέσσερα drafts λιγοστεύουν, καθώς μπαίνει στην τελευταία σεζόν του rookie συμβολαίου του. Έβγαζε νούμερα όσο οι Cavaliers ήταν στον πάτο της βαθμολογίας στην Ανατολή, μα έδειξε ανήμπορος να προσφέρει δίπλα σε top παίκτες σε ομάδες με στόχους, είτε στους Cavs με την έλευση του LeBron, είτε στην Oklahoma στο πλευρό των Durant και Westbrook, αποτελώντας περισσότερο κωμικό διάλειμμα, παρά αγωνιστική βοήθεια.
Στα 24 πια, δεν μπορεί να σηκώνει τη σημαία του ταλέντου στις άσχημες στιγμές του, και αυτό που αναμένεται από αυτόν2)χρειαζόμαστε ένα παρατσούκλι για τον Waiters. D-Wait anyone; είναι αποτελέσματα και όχι προοπτική. Ο ανταγωνισμός του είναι ο Andre Roberson, ένας παίκτης που είναι μεν τόσο συγκλονιστικός αμυντικός από το 2 έως το 4, όσο και rebounder για περιφερειακός, μα ίσως είναι unplayable στα playoffs, καθώς δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα σε αυτό το επίπεδο με την μπάλα στα χέρια3)Ελάχιστοι starters έχουν καταφέρει να είναι τόσο ανύπαρκτοι στην επίθεση, και σχεδόν όλοι τους ήταν ψηλοί και ο Billy Donovan θέλει να στήσει κάτι καλύτερο από το να αναμετρόνται Westbrook και Durant απέναντι σε ολόκληρη την αντίπαλη άμυνα σε κάθε φάση. Ο Anthony Morrow, που επίσης υπάρχει στο ρόστερ, είναι sniper από τα 7,25, με 43% ποσοστό καριέρας, αλλά ταυτόχρονα είναι κώνος στην άμυνα με το 108 της περσινής χρονιάς να είναι η καλύτερη επίδοση της καριέρας του σε Defensive Rating.
Ενώ η ευθύνη είναι μεγάλη, οι απαιτήσεις από τον Waiters δεν είναι τόσο πολλές. Να παίρνει και να βάζει ελεύθερα τρίποντα σε καλύτερο ρυθμό από τα 32% που έχει στην καριέρα του, να μην κάνει αυτή την μια αναθεματισμένη ντρίπλα που κάνει τα περισσότερα σουτ του δίποντα και δη μαρκαρισμένα, να ξεπεράσει για πρώτη φορά στην καριέρα του τον, όχι και τόσο μαγικό, αριθμό 100 στο Offensive Rating και, για το όνομα του θεού, να προσποιηθεί έστω ότι μαρκάρει.
Alec Burks – Rodney Hood, Utah Jazz, 24 -23
Οι Utah Jazz πίστεψαν πέρσι στην προοπτική του Alec Burks, παρά την αστάθεια στην απόδοσή του, και τον κλείδωσαν για 4 χρόνια με $ 40 εκατ., μα ταυτόχρονα έφεραν για κάλυψη έναν εξαιρετικό παίκτη με την 23η επιλογή του draft, τον Rodney Hood. Το συμβόλαιο του Alec Burks έγινε θέμα στα γραφεία του Ball Hog, με τον γράφοντα να το υπερασπίζεται και τον Νίκο να το κατακεραυνώνει. Ο τραυματισμός του πέρσι δεν μας άφησε να κλείσουμε το debate με μια απάντηση, και όχι μόνο αυτό, αλλά πρόσθεσε άλλη μια πτυχή στη συζήτηση. Απουσία του πρώην αθλητή του Colorado, ο Hood διεκδικούσε και έπαιρνε όλο και περισσότερα λεπτά, με αποκορύφωμα τα τελευταία 17 παιχνίδια της σεζόν, όταν έπαιζε κατά μέσο όρο 27,6 λεπτά, με 14,2π.(47%, 40% 3p), 2,5reb., 2,5ast, 1stl, 0,9 TO, νούμερα που είναι αναπάντεχα κοντά στα νούμερα του Burks στην τελευταία του full season, αυτή που του έδωσε το νέο του συμβόλαιο: 14π(46%, 30% 3p)/3,3reb/2,7ast/0,9stl/1,9TO σε 28,1mpg.
Τους χωρίζουν τρία χρόνια εμπειρίας, όμως ηλικιακά απέχουν μόλις ένα. Οι Jazz βρίσκονται μπροστά σε μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση: δεν υπάρχει ξεκάθαρος starter στο 2, και έχουν δύο παίκτες παρόμοιων δυνατοτήτων, ο ένας καλύτερος slasher, ο έτερος καλύτερος σουτέρ. Τα $10 εκατ. του Burks τον χρόνο δεν είναι δηλητήριο με την πορεία που ακολουθεί το salary cap, αντίθετα αν βελτιωθεί, μπορεί να αποτελέσει σχεδόν bargain και, ταυτόχρονα, ένα συμβόλαιο που μετακινείται εύκολα σε άλλη ομάδα. Ο Hood δίνει την ίδια αξία με $ 9 εκατ. λιγότερα. Θα μπορούσαν να έχουν κλειδώσει τη θέση με περίπου $12 εκατ. για την επόμενη τριετία, εφόσον είναι ικανοποιημένοι και ένας από τους δύο δεν έχει πρόβλημα να έρχεται από τον πάγκο. Ωστόσο η περιφέρεια της Utah δεν φοβίζει κανέναν με την επιθετική της παραγωγικότητα, και η εμφάνιση του Hood κάνει τον Burks αναλώσιμο. Θα διατηρήσουν τον κορμό τους, ποντάροντας στην συνέχεια και την εσωτερική βελτίωση, ή θα προσπαθήσουν με τα λεφτά του Burks να ψάξουν κάτι καλύτερο, ιδίως από τη στιγμή που τα αποτελέσματα έχουν επιταχύνει το rebuilding project, χάρη στην εκτόξευση του Rudy Gobert; Πολλά θα εξαρτηθούν από το πρόσωπο που θα εμφανίσει ο Burks το πρώτο τρίμηνο της φετινής χρονιάς.
Πέρα από τον ανταγωνισμό πάντως, ο Νίκος στο preview του αναφέρθηκε εκτενώς στους λόγους που ο Hood συγκεντρώνει τα βλέμματά μας, στο preview των Utah Jazz.
Marco Belinelli, Sacramento Kings, 29
Μετά από χρόνια τριγυρίσματος σε ομάδες που βολόδερναν στα χαμηλά κλιμάκια των standings του NBA, ο Marco Belinelli έθεσε την τελευταία διετία το γλυκό του χέρι στην υπηρεσία της φαμίλιας και του νονού Gregg Popovich. Υλοποίησε αυτό που δεν φαίνεται να πρόκειται να συμβεί ποτέ στην καριέρα, π.χ. του Aron Afflalo, δηλαδή το να πάρει τον ρόλο του και να βοηθήσει έναν διεκδικητή του πρωταθλήματος. Δούλεψε ακόμα περισσότερο στο παιχνίδι του, βρήκε την ευκαιρία να αναδειχτεί στον τέλειο γι’ αυτόν ρόλο και φόρεσε το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Πέρα από όλα αυτά, φυσικά, πρόσθεσε και τα $ 5 εκατ. αξίας στο βιογραφικό του, αριθμός ταρίφα για όποιον θητεύει ως backup στους Spurs. Απόδειξη, το συμβόλαιο αξίας $ 19 εκατ. για τρία χρόνια που του πρόσφεραν οι Kings.
O Ben McLemore δεν έχει καταφέρει να ενθουσιάσει στον δυσλειτουργικό οργανισμό τον Sacramento Kings, και έχει μείνει επιθετικά στάσιμος και αμυντικά καταστροφικός στην πρώτη διετία του στο NBA. Είναι ακόμα μόλις 22 βέβαια, και δεν υπάρχει ανησυχία στο στρατόπεδο των Βασιλιάδων, αλλά τα λεπτά του θα είναι μοιρασμένα με αυτά του Ιταλού. Ο οποίος Ιταλός, σε μια περιφέρεια που στερείται σκορ, θα απολαμβάνει το ελεύθερο να εκτελεί όποιο σουτ κατεβάζει το κεφάλι του, από όποιον ταχυδρομικό κώδικα και αν προέρχεται. Αδημονώ να μας χαρίσει στιγμές που χαμογελάμε σαν παιδαρέλια μπροστά στην οθόνη, όπως έκανε και το καλοκαίρι με τη φανέλα της εθνικής Ιταλίας.
Το μόνο κρίμα, για εμάς και για τον ίδιο, είναι πως θα κάνει διακοπές από τον Απρίλιο.
Bradley Beal, Washington Wizards, 22
Η ταμπέλα του νέου Ray Allen είναι βαρύ φορτίο και δεν αποκλείεται να τον ακολουθεί σε όλη του την καριέρα. Βρίσκεται στην τέταρτη χρονιά του στο NBA, με κυρίαρχα χαρακτηριστικά το απαράμιλλης αισθητικής σουτ του και τα διαρκώς βελτιούμενα ποσοστά του από τα 7,25. Παράλληλα όμως, και μια εκνευριστική ευπάθεια στους τραυματισμούς. Ανάμεσα σε όλα αυτά, είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς ότι ο Bradley είναι μόλις 22 ετών4)μικρότερος, για παράδειγμα, από τον sophomore Rodney Hood που αναφέραμε παραπάνω και τα περιθώρια βελτίωσής του είναι ακόμα τεράστια. Ήδη από το καλοκαίρι υποσχέθηκε να κόψει τα μακρινά δίποντα από το παιχνίδι του, και η ελπίδα όλων είναι οι δηλώσεις του να έχουν φτάσει στα αυτιά του Randy Wittman και να έχουν χαραχτεί στο μυαλό του.
O Beal, παρ’ ότι είδε την παραγωγικότητά του να πέφτει στην τρίτη του χρονιά στο NBA, εμφανίστηκε αποφασισμένος και έκανε ένα mini-breakout στα playoffs, όπου από τους 15,3 και τις 3 assists της regular season, εκτοξεύτηκε στους 23,4 και 4,6 αντίστοιχα, επιδεικνύοντας πιο επιθετική διάθεση και καλώς εννοούμενο εγωισμό, αλλά και παίζοντας πολύ καλύτερα ως pick and roll ball handler. Αυτός θα είναι και ο χάρτης για την φετινή χρονιά. Τα hand-offs για σουτάκια από τα 5-6 μέτρα πρέπει να ξεχαστούν στο παρελθόν, το ίδιο και η διστακτικότητα του Wittman να του δίνει την μπάλα για side pick and rolls. Το στοίχημα για τον ίδιο είναι να παραμείνει υγιής και με αυτοπεποίθηση, και μια θέση στο φετινό all-star game μοιάζει να είναι η προδιαγεγραμμένη μοίρα του.
Σε σχετικά νέα, αν είσαι ο Durant, τί προτιμάς: Westbrook ή Wall-Beal. Θα μάθουμε το επόμενο καλοκαίρι.
Τα ρέστα…
Μνεία πρέπει να γίνει και στον Marcus Thornton, τον οποίο πήρε ο Daryl Morey από τα αζήτητα και πιθανότατα η προπόνησή του θα γίνεται με οδοφράγματα μέσα από τα 7,25. Μια μέρα νομοτελειακά θα εκραγεί για 40 πόντους με καμιά δεκαριά τρίποντα, και αυτή η μέρα θα είναι πιθανότατα στα playoffs μπροστά στα αποσβολωμένα μάτια του Doc Rivers.
O Gary Harris λογικα θα ξεκινάει μπροστά από τον Randy Foye στο Denver, παρά τα αδιανόητα νούμερά του πέρσι σε δίποντα και τρίποντα (30% και 20% αντίστοιχα), που υποδεικνύουν ότι είτε αυτός, είτε ο Brian Shaw, ήταν μονίμως μαστουρωμένος κατά τη διάρκεια της σεζόν.
O Langston Galloway εξέπληξε κόσμο πέρσι, αποσυνδέοντας το όνομα του συνειρμικά από τον χώρο της τέχνης και της διανόησης. Φέτος θα προσπαθήσει να γίνει household name με τις μπασκετικές του επιδόσεις.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | αλλά και αυτούς που τον επέλεξαν στο #4 πριν από τέσσερα drafts |
|---|---|
| ↑2 | χρειαζόμαστε ένα παρατσούκλι για τον Waiters. D-Wait anyone; |
| ↑3 | Ελάχιστοι starters έχουν καταφέρει να είναι τόσο ανύπαρκτοι στην επίθεση, και σχεδόν όλοι τους ήταν ψηλοί |
| ↑4 | μικρότερος, για παράδειγμα, από τον sophomore Rodney Hood που αναφέραμε παραπάνω |
Ε! Αρχηγέ ! ξέχασες τον Kentavious Caldwell-Pope
Να ξέρετε οτι σας διαβάζω φανατικά και νιώθω όμορφα που επιτέλους
κάποιοι κάνουν σοβαρή δουλειά για το ΝΒΑ σε αυτή την χώρα .(ώστε να μπορώ εγώ
να γράφω αστεία σχόλια) πλάκα, πλάκα…
+CJ McCollum
Kentavious θα κάνει μεγάλη χρονιά φέτος, είναι αλήθεια. Απλά κολλάω στο ότι λείπει λίγο το flash από το παιχνίδι του, μέχρι στιγμής.
Προχτές βέβαια έκανε ένα κάρφωμα στον αιφνιδιασμό, από άλλο πλανήτη.
Ο McCollum ήταν στο μυαλό μου, δεν ξέρω γιατί δεν είναι στο κείμενο. :p
Περιμένω και γω πως ο Kentavious Caldwell-Pope θα κάνει μεγάλη χρονιά και από κει και πέρα δεν θα κοιτάξει ποτέ πίσω… :p
Ο CJ McCollum ήταν και μένα στο μυαλό μου αλλά ξέφυγε. (δυο χρόνια
τον περιμένω, αλλά ο κοουτς αν δεν ψοφήσουν οι βασικοί δεν αλλάζει παίχτη)
Περιμένω σχόλιο στους SFs, θα βάλω τα δυνατά μου να μη λείψει κανείς.
Έτσι, να μας γκαζώνετε.
Αν χωραει ο Beal στον αρθρο τοτε στανταρ χωραει και ο Oladipo.Κι αυτος μπορει να παει στο πρωτο του all-star αν οι magic κανουν πορεια μεχρι το Φλεβαρη τουλαχιστον
Ρε κλεινουν το Grantland, πρεπει να κανουμε κατι, να παμε στα γραφεια του ESPN να πεταμε πορτοκαλια με ξυραφακια