Οι Καλύτερες Ομάδες Που Δεν Είδαμε Ποτέ – Μέρος 2ο

”Η ιστορία γράφεται από τους νικητές”. Όπως στη ζωή, έτσι και στο NBA, θα θυμόμαστε για πάντα τους Celtics των πρώτων δεκαετιών της λίγκας, τους Showtime Lakers, τον Larry Bird, τους Bad Boys Pistons και τον Michael Jordan. Το χρύσωμα με τίτλους και η δόξα των διακρίσεων δίνουν σε παίκτες και ομάδες το αντίβαρο να παραμείνουν στη μνήμη διατηρώντας την υστεροφημία τους, κι όχι να καταλήξουν υποσημείωση στην πορεία του χρόνου.

Υπάρχουν κι ομάδες που χτίστηκαν με σκοπό να γράψουν ιστορία, ομάδες που έκαναν τους φίλους τους να ονειροπολούν με τις υποσχέσεις που άφησαν μα δεν κατάφεραν να φτάσουν στη δόξα. Τέλος υπάρχουν και οι περιπτώσεις που ένα τυχαίο γεγονός, μια λάθος επιλογή, ένα παιχνίδι της μοίρας, στέρησαν από το μπασκετικό κοινό, ομάδες που θα είχαν τα εχέγγυα να κάνουν τους συγχρόνους τους να παραμιλούν. Γι’ αυτές τις περιπτώσεις θα μιλήσουμε σε αυτό το αφιέρωμα. Για τις περιπτώσεις των μεγαλύτερων what-ifs στην ιστορία του NBA. Για σύνολα που δεν στελεχώθηκαν ποτέ και πλέον είναι καταδικασμένα σαν στοιχειά να εξάπτουν τη φαντασία ημών των μπασκετόφιλων για πάντα.

Στο πρώτο σκέλος του αφιερώματος είδαμε παλιότερες περιπτώσεις τέτοιων ομάδων. Στο σημερινό δεύτερο κομμάτι θα διαβάσουμε για σύγχρονες περιπτώσεις παικτών και ομάδων της πιο πρόσφατης, ως και τρέχουσας, εποχής.

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μια συγγραφική προσπάθεια του Κοσμά Καψάλη, με την πολύτιμη συνεισφορά του -πανταχού παρόντα και πολυεργαλείου- Γιάννη Χάτσιου

The Magic Fundamental

Στις μέρες μας είναι πρακτικά αδύνατο να σκεφτούμε τον Tim Duncan με φανέλα διαφορετική ομάδας από αυτής με το Σπιρούνι στο στήθος. Παρόλα αυτά, το σενάριο ο Duncan να πέρναγε τα παραγωγικότερα χρόνια της καριέρας του στην Ανατολή, είναι πολύ ρεαλιστικότερο από όσο ακούγεται σήμερα.

Είμαστε στo καλοκαίρι του 2000 και το rookie συμβόλαιο του Tim Duncan έχει τελειώσει. Oι Minnesota Timberwolves έχουν χρυσοπληρώσει τον Kevin Garnett και στους Lakers ζει και βασιλεύει ακόμα το δίδυμο Shaq-Kobe, έχοντας κατακτήσει το πρώτο από τα τρία σερί πρωταθλήματα που πήραν. Οι υπόλοιπες 27 ομάδες της λίγκας¹⁾29 ήταν τότε στο σύνολο, όπως είναι φυσιολογικό, ενδιαφέρθηκαν άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο για τον Timmy, ο οποίος μόλις μια χρονιά πριν είχε κερδίσει το πρώτο του πρωτάθλημα και το MVP των τελικών. Η ομάδα που έφτασε πιο κοντά από όλες ήταν οι Orlando Magic. Oι Μάγοι βγήκαν επιθετικά στην αγορά με μια all-in προσφορά, προσπαθώντας να φτιάξουν μια πραγματικά απίθανη τριάδα. Προσέφεραν max συμβόλαια σε Tim Duncan²⁾$ 67,5 εκατ. για 6 χρόνια και Grant Hill (που εκείνη την περίοδο εμφανιζόταν ως ο πειστικότερος δελφίνος του θρόνου του MJ, έχοντας 22/8/6,3 σε έξι σεζόν στο Detroit) και με τα ρέστα θα προσπαθούσαν να πείσουν τον Tracy McGrady να κατέβει κι εκείνος από τον Καναδά για να παίξει στο Orlando, μόλις 50km από τον τόπο καταγωγής του.

T-Mac και Duncan, ”συμπαίκτες” για τους Παναμερικανικούς αγώνες 2003 στο Πουέρτο Ρίκο, εποχή που ο Grant Hill μπαινόβγαινε πια στα χειρουργεία

O Hill κι ο Duncan, που είχαν μάλιστα και τον ίδιο manager, ταξίδεψαν μέχρι τη Florida για να μιλήσουν με τη διοίκηση της ομάδας, που είχε επιστρατεύσει σχεδόν ολόκληρη την πόλη στο recruiting. O Hill υπέγραψε όσο ήταν εκεί, ο Duncan ζήτησε 2-3 μέρες περιθώριο. Η ιστορία θέλει τους Spurs να επιστρατεύουν τον David Robinson, με τον Ναύαρχο να επιστρέφει άρον-άρον από τις διακοπές του, πείθοντας τελικά τον Duncan να συνεχίσει την καριέρα του στο San Antonio. Μετά τη χυλόπιτα του Duncan, οι Magic έδωσαν το maximum στον McGrady που και πάλι έστηνε ένα καταπληκτικό δίδυμο με τον Hill, αλλά οι τραυματισμοί του τελευταίου τα επόμενα τέσσερα χρόνια, κατέστησαν απαγορευτικά τα όνειρα των Μάγων για κάτι παραπάνω. Παρόλα αυτά, τα πεπραγμένα του καλύτερου PF της ιστορίας σε συνδυασμό με αυτά που τελικά έκανε ο McGrady στο Orlando, θα προκαλούν για πάντα τη φαντασία των απανταχού μπασκετόφιλους για το πιο θα ήταν το ταβάνι εκείνης της ομάδας. Ερωτηθείς το 2007 για την πιθανότητα να έφευγε τελικά από το Texas, ο Duncan αρκέστηκε στο να πει:

“It was probably a lot closer decision than people even think or even know.”

Πάντα υπάρχει καλός λόγος να δούμε ένα top-1o του McGrady. Ειδικά από τις μέρες του στο Orlando.

Bad Boy Melo

Νέα Υόρκη, 26 Ιουνίου 2003. Ετοιμάζεται να γίνει ένα πολυαναμενόμενο draft, το οποίο πλέον έχει περάσει στην ιστορία σαν ένα από τα 2-3 καλύτερα όλων των εποχών. Στο #1 ήταν δεδομένο ότι θα επιλεγόταν ο LeBron James, ένας παίκτης που είχε συγκεντρώσει τα βλέμματα πάνω του χρόνια πριν, ακόμα κι αν οι Cavaliers είχαν έδρα τη Hawaii, πόσο μάλλον που η συγκυρία έφερε τον Βασιλιά να αγωνίζεται λίγα χιλιόμετρα από το σπίτι του. Τη δεύτερη επιλογή είχαν οι Detroit Pistons, οι οποίοι έχοντας τρία σίγουρα χαρτιά στα χέρια τους, κατάφεραν και τράβηξαν τον μουτζούρη. Προσπέρασαν τον Chris Bosh, προσπέρασαν έναν από τους 3-4 καλύτερους SGs στην ιστορία του ΝΒΑ, τον Dwyane Wade, κι ένα από τα μεγαλύτερα επιθετικά ταλέντα και τότε μόλις πρωταθλητή NCAA με το Syracuse, τον Carmelo Anthony, κι επέλεξαν στο #2 τον Darko Miličić από την Hemofarm. Προφανώς δεν χρειάζεται καν να μπούμε σε συγκρίσεις όσων αφορά την αξία των προαναφερθέντων σαν παίκτες. Φτάνει να πούμε πως ο Milicic αυτή τη στιγμή ασχολείται με το kickboxing. Βεβαίως, οι Pistons εκείνη την περίοδο ήταν από τις καλύτερες ομάδες στο πρωτάθλημα (το pick που έγινε Milicic ήταν των Grizzlies και ήταν στην ομάδα από το 1997, για το trade που είχε στείλει τον Otis Thorpe στους -ακόμα τότε- Vancouver Grizzlies) και το λάθος τους δεν φάνηκε άμεσα, μιας και την ίδια χρονιά, κατέκτησαν το πρωτάθλημα, με τον Milicic να γίνεται³⁾έχοντας ελάχιστη συμμετοχή φυσικά ο νεότερος παίκτης στην ιστορία που αγωνίζεται σε τελικούς κερδίζοντας επάξια τον τιμητικό τίτλο του Human Victory Cigar. Τα ερωτήματα εδώ είναι δύο, ή μάλλον ένα: oι Pistons επιλέγοντας τον 19χρονο Melo ή τον 20χρονο Wade, θα ήταν σίγουρα μια καλύτερη ομάδα σε βάθος χρόνου. Παρόλα αυτά, θα μπορούσαν να πάρουν το πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά, έχοντας έναν εκ των δύο στη θέση του Tayshaun Prince;

Atlanta Flops

Το καλοκαίρι του 2005 οι Hawks αναρρώνουν από μια επώδυνη γι’ αυτούς σεζόν, κατά την οποία συγκέντρωσαν μόλις 13 νίκες. Η πρώτη ύλη, ωστόσο, είναι πολλά υποσχόμενη, καθώς στο ρόστερ τους συναντάμε παίκτες όπως o Al Harrington, o -πάντα τίμιος- Zaza Pachulia και δυο αθλητικούς forwards που άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις στην rookie χρονιά τους, τον Josh Smith και τον Josh Childress. Τον Αύγουστο μάλιστα θα υπέγραφαν σαν free agent και τον εκρηκτικό τότε Joe Johnson. Tί λείπει από αυτήν την ομάδα; Ένας καλός PG ώστε να οργανώνει τους υπόλοιπους, σωστά; Κι εδώ ερχόμαστε στο draft του ’05.

Ο Andrew Bogut φεύγει αναμενόμενα στο #1, και η δεύτερη επιλογή ανήκει στα Γεράκια. Διαθέσιμοι είναι ο εξαιρετικά ταλαντούχος Chris Paul και ο μάγος του pick and roll και κάτοχος μιας φονικής -τότε- crossover, Deron Williams. Αντ’ αυτών, οι ιθύνοντες τον Hawks πήραν ένα από τα -κοιτώντας προς τα πίσω- πιο κουτά ρίσκα που έχουν γίνει στο draft για να το μετανιώσουν από την επόμενη κιόλας σεζόν. Αντί να draftάρουν με βάση την ανάγκη, πήγαν κόντρα στο ρεύμα και επέλεξαν τον πρωταθλητή μεν, όχι starter δε, freshman των Tar Heels, Marvin Williams. Την ώρα που οι δύο PGs προσωποποιούσαν το μέλλον του NBA, ο ένας πλάι στον David West και ο άλλος απαλύνοντας τον πόνο του Sloan από την ημέρα που αποσύρθηκε ο Stockton, o Marvin Williams ήταν συμπαθής μα όχι εντυπωσιακός, ανήμπορος να μετουσιώσει σε συνθήκες NBA τον συνδυασμό σουτ και αθλητικού πακέτου που γοήτευσε τους Hawks. Μια δεκαετία μετά, ο Chris Paul έχει κλείσει θέση στο Hall of Fame, o Deron Williams έπεσε θύμα τον Nets, αφού πρώτα όμως κονταροχτυπήθηκε για χρόνια με τον CP3 για τη θέση του καλύτερου PG της λίγκας, ενώ ο Marvin Williams αποτελεί τον Mr. Mediocre του NBA, σύμβολο των παικτών που κάνουν αρκετά πράγματα καλά, μα τίποτα πάνω από αυτό το επίπεδο, των παικτών που βρίσκονται για να είναι 5οι starters από playoff μέχρι lottery teams⁴⁾Βασικά πρέπει να ένιωσαν περίπου όπως εγώ πριν από μερικές ώρες, που είχα όρεξη για πίτσα, και με δύο δοκιμασμένες πιτσαρίες με delivery μετά τη 01:00 το βράδυ στη γειτονιά. Τελικά παρήγγειλα από μια καινούρια κρεπερί και έμεινα τόσο με την κακή γεύση της κρέπας, όσο και με την ξινίλα της δικής μου απερισκεψίας..

O Billy Knight θα πρέπει να είχε κάποιο πρόβλημα με τους point guards, αυτή είναι η μόνη εξήγηση. Το rotation της ομάδας στον άσσο απαρτιζόταν από έναν Tyronn Lue σε προχωρημένη ηλικία και τον παίκτη με το βασιλικό όνομα, Royal Ivey, για τον οποίο οι συζητήσεις για το ότι θα γινόταν καλός προπονητής μια μέρα είχαν ξεκινήσει από τα 28 του. Η αναβάθμιση που σκαρφίστηκε, ήταν να προσφέρει 24 εκατομμύρια στον Speedy Claxton το επόμενο καλοκαίρι, την ίδια εποχή που επέλεξε τον Shelden Williams πάνω από τον Brandon Roy, και την ώρα που υπήρχαν περιπτώσεις όπως ο Rajon Rondo και ο Kyle Lowry. Η επόμενή του επιλογή ήταν ο Acie Law, και η τελευταία ολέθρια κίνησή του ήταν το trade για να πληρώσει τα συντάξιμα χρόνια του Mike Bibby. O Billy Knight παραιτήθηκε το 2008, και από τότε κανένα κορόιδο δεν του έχει προσφέρει δουλειά σε front office, παρόλα αυτά εκείνος φρόντισε να μας αφήσει κάβα το μεγαλύτερο what-if του franchise της Atlanta.

Sam Bowie curse 2.0

Blazers είχαμε και στο πρώτο μέρος, δυστυχώς γι’αυτούς έχουμε και σ’αυτό. Και η πρόσφατη περίπτωση, έχει δυο παρακλάδια. Οι Portland Trail Blazers έχουν 5,3% πιθανότητες να τους κάτσει το #1 στο lottery, αλλά το ποσοστό αποδεικνύεται αρκετό και στις 28 Ιουνίου επιλέγουν τον πρωτοετή center του Ohio State, Greg Oden. Εκείνη τη μέρα κανείς δεν παραξενεύτηκε. Ο Oden, την μοναδική του χρονιά στο κολέγιο, αγωνίστηκε σε 32 παιχνίδια, έχοντας 15,7ppg, 9,6rpg και 3,3bpg, δείχνοντας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά μελλοντικού μεγάλου παίκτου. Οι Blazers μόλις την προηγούμενη χρονιά έχουν κερδίσει το jackpot στο draft, έχοντας μετατρέψει την ημέρα του draft, τους Tyrus Thomas και Randy Foye σε LaMarcus Aldridge και Brandon Roy αντίστοιχα. Οι μέρες των Jail Blazers έδειχναν να τελειώνουν και στο Oregon κοιτούσαν μπροστά με αισιοδοξία. Συναίσθημα που κράτησε για πολύ λίγο, μιας κι ο Oden, έχασε όλη την πρώτη του χρονιά, κάνοντας εγχείρηση στο δεξί του γόνατο. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε σε 61 παιχνίδια, την μοναδική -ας πούμε- ολοκληρωμένη του σεζόν. Το 2009 έπαιξε στα 21 πρώτα παιχνίδια και ξανατραυματίστηκε, κάνοντας εγχείρηση στο αριστερό γόνατο αυτή τη φορά, χάνοντας όχι μόνο εκείνη τη χρονιά, αλλά και τις δυο επόμενες. Το 2012 έγινε waive από τους Blazers και μετά από τρία χρόνια απραξίας, επέστρεψε στο ΝΒΑ με τους Heat για 23 παιχνίδια το ’13-’14. Αυτήν την περίοδο αγωνίζεται στην Κίνα, ενώ το καλοκαίρι προπονήθηκε στο Ohio State και δοκιμάστηκε από κάποιες ομάδες, δηλώνοντας ότι θα προσπαθήσει να επιστρέψει στο ΝΒΑ τη σεζόν 2016-2017.

Ακόμα κι έτσι όμως, με τα τόσα σοβαρά προβλήματα, ο Oden στα 82 παιχνίδια που είχε με το Πόρτλαντ σε δυο χρόνια είχε 9,4/7,3/1,4 σε μόλις 22 λεπτά ανά αγώνα. Στους 21 αγώνες δε, του 2009, την μοναδική περίοδο που αγωνίστηκε χωρίς να έρχεται ή να αντιμετωπίζει κάποιο τραυματισμό, οι μέσοι όροι του σε πόντους/rebounds/τάπες ήταν 11,7/8,8/2,4 σε περίπου 24 λεπτά, ανεβάζοντας το per36 του σε 16,7/12,8/3,4. Στο διάστημα αυτό, οι Blazers είχαν ρεκόρ 13-8.

Oι Blazers, βέβαια, είχαν από καιρό αποδεχτεί ότι ο Oden δεν θα παίξει ποτέ στο επίπεδο που περίμεναν, παρόλα αυτά οι πορείες τους είχαν θετικό πρόσημο, μιας κι από το 2008-2011 είχαν θετικό ρεκόρ, με τις τρεις χρονιές να περνούν στα playoffs⁵⁾αποκλείστηκαν και τις 3 φορές στον πρώτο γύρο. Οι πορείες αυτές έγιναν κυρίως στηριζόμενοι στα επιτεύγματα του Aldridge και του Roy, με τον τελευταίο να είναι All-Star την τριετία 2008-10. Δυστυχώς όμως, ούτε κι έτσι κατάφεραν να σηκώσουν κεφάλι, μιας κι ο Roy, που είχε θέματα με τα γόνατά του από το κολέγιο ακόμα, άρχισε να έχει ενοχλήσεις το 2010. Συνολικά έπαιξε μόλις 47 παιχνίδια εκείνη τη σεζόν και ξεκινώντας η επόμενη, ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από το μπάσκετ, μόλις στα 26 του, μιας και η επιβάρυνση στα γόνατά του ήταν τέτοια, που πλέον δεν του είχε μείνει χόνδρος ανάμεσα στις αρθρώσεις. Προσπάθησε να επιστρέψει ένα χρόνο αργότερα με τους Timberwolves, αλλά απέτυχε κι αποσύρθηκε οριστικά.

Κλείνουμε με την τελευταία μεγάλη παράσταση του σπουδαίου Brandon Roy, στο 4ο παιχνίδι του πρώτου γύρου των playoffs του 2011 κόντρα στους Mavericks (χρονιά που κατέκτησαν το πρωτάθλημα). Με τη σειρά στο 2-1 και τους Mavs να προηγούνται μέχρι και με 67-44, 35” πριν τελειώσει το 3ο δωδεκάλεπτο, εμφανίστηκε ο παίκτης που απολαμβάναμε προτού τραυματιστεί και με 18 πόντους στο 4ο δωδεκάλεπτο έδωσε την νίκη στο Portland.

Με τούτα και με κείνα, δύο εκδοχές των Portland Trail Blazers που θα μπορούσαν να μαστίζουν την λίγκα χάθηκαν κι απέμειναν τα ερωτηματικά. Τι ομαδάρα θα έφτιαχναν, έχοντας υγιείς κι αποδίδοντας, βάσει των όσων μας έδειξαν ως δυνατότητές τους, οι Brandon Roy, LaMarcus Aldridge και Greg Oden; Κι από την άλλη, να βλέπεις τον Oden να βολοδέρνει σε χειρουργεία και φυσιοθεραπευτήρια, και να σκέφτεσαι γιατί άφησες να πέσει στο #2 και τους Seattle SuperSonics ο Kevin Durant…

Back court με Chandler και Ibaka;

Τον Φεβρουάριο του 2009 οι Oklahoma City Thunder προχώρησαν σε ένα trade, που εφόσον είχε ολοκληρωθεί, δεν θα είχε δημιουργήσει απλώς μια παντοδύναμη ομάδα, αλλά θα ήταν κι ένα από τα πιο ληστρικά στην ιστορία της λίγκας. Οι Thunder έρχονται σε συμφωνία με τους New Orleans Hornets, στέλνουν στην Louisiana τους Chris Wilcox, Joe Smith και τα δικαιώματα του DeVon Hardin (που έπαιξε από Κίνα και Τουρκία μέχρι και το Αιγάλεω, αλλά ποτέ στο ΝΒΑ) κι αποκτούν έναν από τους καλύτερους αμυντικούς center του πρωταθλήματος, τον Tyson Chandler. Στην ομάδα υπήρχαν ήδη οι Kevin Durant, Russell Westbrook και Jeff Green ενώ λίγους μήνες μετά ήρθε από το draft ο James Harden, ενώ από το 2008 είχε γίνει draft ο Serge Ibaka, που αγωνίστηκε όμως μια χρονιά στην Ισπανία και την Manresa πριν μπει στο ΝΒΑ μαζί με τον Μούσια. Οι Thunder θα είχαν τον κορμό των Durant, Westbrook, Green, Ibaka και Harden μετά από λίγο, όπως κι έγινε άλλωστε και χωρίς να χάσουν κανέναν από αυτούς, θα πρόσθεταν τον Tyson Chandler. Τελικά, εξαιτίας ενός τραυματισμού που αντιμετώπιζε ο Chandler στο δάχτυλο του ποδιού του, οι OKC φοβήθηκαν κι έκαναν πίσω, ακυρώνοντας το trade. Kι επειδή Karma is a bitch, ο γιατρός της Οκλαχόμα που ”έκοψε” τον Chandler στις ιατρικές εξετάσεις, ήταν ο ίδιος που του είχε κάνει την επέμβαση στο δάχτυλο του ποδιού. Η συνέχεια γνωστή: ο Chandler ενάμιση χρόνο μετά κατακτούσε το πρωτάθλημα με τους Mavericks, οι Thunder αναγκάστηκαν να δώσουν τον Green προκειμένου να φέρουν στην ομάδα τον Kendrick Perkins και σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, δεν ανανέωσαν και τον Harden, νομίζοντας ότι κάθε χρονιά είναι πασχαλιά και θα βρίσκουν τέτοιους παίκτες στο draft.

Βίος και πολιτεία του David Kahn

Οι Minnesota Timberwolves, είναι μια από τις πιο διασκεδαστικές, θεαματικές, αλλά και ανερχόμενες ομάδες του ΝΒΑ. Έχοντας τα δύο τελευταία #1 του draft, Wiggins και Towns⁶⁾για κάποιους μήνες το καλοκαίρι τρία, καθώς υπήρξε στο roster τους και το μεγαλύτερο ανέκδοτο #1 της ιστορίας, ο Anthony Bennett, δίπλα σε αυτούς, πλαισιωμένα από μια σειρά αξιόλογων παικτών και πλέον δείχνουν ότι δεν θα αργήσει η ώρα που θα βρίσκονται στα πολύ ψηλά του NBA. Παρόλα αυτά, υπήρξε μια τριετία, λίγα χρόνια πριν, στην οποία οι επιλογές της ομάδας πήγαν πολύ λάθος. Πάρα, πάρα πολύ λάθος.

Στο draft του 2008, οι Wolves έχουν το 3ο pick, το οποίο μεταφράζουν στον O.J. Mayo, ένα παίκτη που δεν αγωνίστηκε ποτέ στη Minneapolis, μιας και τη μέρα του draft, οι Timberwolves έκαναν trade με τους 5ους Grizzlies, φέρνοντας στην ομάδα τον Kevin Love. Βλέπουμε την πορεία της καριέρας των δύο παικτών, και πιστώνουμε την επιλογή στο επιτελείο των Wolves. Ταυτόχρονα, κάπου εδώ τελειώνει η επιτυχία…

Στο draft του 2009, οι Λύκοι έχουν τo 5o και το 6ο pick. Kι αν κάνουμε τα στραβά μάτια για την επιλογή του Rubio στο #5, η επιλογή του Johnny Flynn στο #6 παραπάει. Ποιος επιλέχθηκε στο #7; Ο Stephen Curry! Kαι σαν να μην έφτανε αυτό, σε ένα σχετικά φτωχό, πλην λίγων εξαιρέσεων draft, καταφέρνουν και διαλέγουν στο #18 τον Ty Lawson, τον οποίο πακετάρουν την ίδια μέρα για το Denver για ένα μελλοντικό draft pick.

Και συνεχίζουμε δυστυχώς. NBA Draft 2010. Oι Timberwolves συνεχίζουν να έχουν πολύ ψηλές επιλογές στο draft κι εξακολουθούν να αποδεικνύουν ότι δεν τις αξίζουν. Με το #4 pick, επιλέγουν τον Wesley Johnson, αφήνοντας στο #5 και τους Kings τον DeMarcus Cousins.

Θέλετε να κάνουμε σούμα; Tη σεζόν 2010-2011, οι Minnesota Timberwolves, χωρίς να έχουν κάνει τις απίστευτες υπερβάσεις, θα μπορούσαν να έχουν στο ρόστερ τον τριτοετή Kevin Love, τον sophomore Steph Curry και τον rookie DeMarcus Cousins⁷⁾δεν μας λέει κανείς ότι ο rookie Steph θα άλλαζε την μοίρα ενός ούτως ή άλλως κακοδιαχειριζόμενου franchise. Σε συνδυασμό με το ότι το ίδιο καλοκαίρι απέκτησαν τον και Michael Beasley για ψίχουλα μιας και οι Heat άδειασαν roster και cap, προκειμένου να υποδεχτούν τον LeBron και τον Bosh…

Το προεδρικό veto που τούμπαρε το LA

Το 2011, ο David Stern μπλοκάρει το trade που θα έφερνε τον Chris Paul στο L.A., με αποτέλεσμα ο CP3 να καταλήξει στο…well, L.A., αλλά με τη φανέλα των Clippers. Μια διαφορετική κατάληξη σε αυτή την ιστορία, πιθανότατα δεν θα μας επέτρεπε να ζήσουμε ποτέ την αντιστροφή ρόλων στην πόλη των Αγγέλων. Ακόμα και σήμερα φαίνεται σουρεαλιστικό να είναι οι Clips τα αφεντικά της πόλης.

Το veto αυτό έχει προκαλέσει (ή αποτρέψει) το μεγαλύτερο domino effect της δεκαετίας στο NBA, όπως πολύ όμορφα το περιέγραψε ο Bill Simmons στο video του Grantland.

Η πλήρης επιστροφή του Chicago που δεν είδαμε ποτέ

Την άνοιξη του ’12 ο Derrick Rose έχει στο παλμαρέ του ήδη ένα βραβείο MVP -μάλιστα ως ο νεαρότερος ever που έχει κατακτήσει τον τιμητικό αυτόν τίτλο-, είναι ίσως ο πιο δυναμικός περιφερειακός σκόρερ στο NBA, κοσμοαγάπητος στο Chicago και ο μοναδικός που μπορεί να χτυπήσει τους Heat στην ανατολική περιφέρεια. Ορεκτικό οι Philadelphia Sixers. Η συνέχεια γνωστή. Δύο χειρουργεία, ένα για χιαστούς και ένα για μηνίσκο, δύο πεταμένες χρονιές και συνεχής ταλαιπωρία από τραυματισμούς έκτοτε. Ο Derrick Rose του σήμερα δεν θυμίζει σε τίποτα τον άνθρωπο που έμοιαζε προορισμένος να κάνει το Chicago να ξαναζήσει μέρες δόξας. Εκτός του Rose, βέβαια, προκειμένου η ομάδα να διατηρηθεί ψηλά, και λόγω φυσικά και της φιλοσοφίας του Tom Thibodeau, έπαιζε με rotation 7-8 πρακτικά παικτών, με τους βασικούς να αγωνίζονται πάρα πολλά λεπτά, ακόμα και σε αδιάφορα παιχνίδια, με αποτέλεσμα προφανώς την εξαντλητική καταπόνηση των παικτών, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Luol Deng, που παρότι είναι μόλις 30 ετών, μοιάζει με παίκτη που είχε στο ΝΒΑ καμιά 25αριά χρόνια.

No CP3, no problem, αλλά…

Οι Lakers ανασυντάσσονται μετά το φιάσκο του Chris Paul. H οικογένεια Buss και ο Mitch Kupchak υψώνουν ένα συλλογικό κωλοδάχτυλο ενώπιον του David Stern και φτιάχνουν μια πεντάδα βγαλμένη από cheat στο 2Κ.

Μία πεντάδα, 33 παρουσίες σε all-star games. Ίσως η πιο γεμάτη stars ομάδα που δημιουργήθηκε ποτέ. Σήμερα ξέρουμε ότι ο Nash και ο Kobe κατέρρευσαν, ο Gasol δεν ταίριαξε με τους υπόλοιπους, ο Dwight είναι ασόβαρος και ο Metta τρελός με πατέντα. Τότε όμως έμοιαζαν ανίκητοι.

Κι όμως, τα πάντα στηρίζονταν στους αδύνατους ώμους του Steve Nash, στο αν θα κατορθώσει να δώσει ζωή και συνείδηση σε αυτή τη λερναία ύδρα. Ωστόσο ο Καναδός μάγος τραυματίστηκε νωρίς, και μακριά πια από τους σαμάνους του Phoenix δεν μπόρεσε να ξαναπιάσει τα ίδια standards απόδοσης, εμφανώς περιορισμένος από τη μέση του και παθητικός μπροστά στο τερατώδες εγώ του Kobe Bryant.

What could have been…

Bonus περίπτωση από το ΑΒΑ

Μετά από ιδέα και πρόταση του Άρη Τόλιου, που επιμελείται το μεγάλο αφιέρωμα του Ball Hog στο ΑΒΑ, δεν θα μπορούσε να παραλειφθεί μια φοβερή και τρομερή πιθανότητα. To σενάριο έχει κάμποσα αν, αλλά η προοπτική είναι τέτοια, που θα κάνουμε τα στραβά μάτια.

To 1969 ένα και μοναδικό όνομα ονειρεύονταν όλες οι ομάδες να φορά τη φανέλα τους. Τον απόφοιτο του UCLA, Lew Alcindor. O Jabbar, όπως έγινε αργότερα γνωστός, επιλέχτηκε στο #1 του ΝΒΑ από τους Bucks και στο #1 του ΑΒΑ από τους New York Nets. Η δήλωση του Kareem ήταν πως θα δεχτεί μονάχα μια προσφορά από κάθε ομάδα. Όταν οι Nets έμαθαν ότι οι Bucks έκαναν καλύτερη προσφορά, έκαναν και δεύτερη, προσφέροντας τα τριπλάσια, αλλά ο Jabbar δεν έκανε πίσω στην αρχική του δήλωση και υπέγραψε με τα Ελάφια, με την συνέχεια να είναι γνωστή.

Ξεκινώντας από την αρχική τσιγκουνιά των Nets λοιπόν έχουμε και λέμε. Το 1970, υπέγραψε συμβόλαιο με τους Nets ο Rick Barry. Ο Barry έμεινε για δυο χρόνια στη Νέα Υόρκη κι όταν έληξε το συμβόλαιό του, επέστρεψε στο ΝΒΑ και τους Golden State Warriors.

Ένα μόλις χρόνο αργότερα, στη χρονιά που θα ήταν η 5η του Jabbar στην ομάδα, οι Nets υπέγραψαν τον Julius Erving. Ξαναλέμε πως το σενάριο έχει πολλά αν. Το πιο εφικτό ήταν να παίξουν μαζί οι Alcindor-Barry. Παρόλα αυτά, ας φανταστούμε ο Kareem να υπέγραφε στους Nets και να υποδεχόταν τον Dr J. . Με ή χωρίς τον Barry, θα είχαμε τους δυο μεγαλύτερους θρύλους των ανοιχτών γηπέδων της Νέας Υόρκης να αγωνίζονται στο prime τους στην ίδια ομάδα. Στη Νέα Υόρκη.

Κόπηκαν στο νήμα αστοχίες σε draft ή trade, όπως:

’87-’88. Oι Seattle SuperSonics επιλέγουν στο #5 τον Scottie Pippen, τον οποίον στέλνουν στους Bulls, με αντάλλαγμα τον Olden Polynice⁸⁾#8 την ίδια χρονιά και μελλοντικά picks. Έχοντας, βέβαια, τον Pippen και τον Kemp δυο χρόνια αργότερα, δύσκολα θα είχαν το 2ο pick  του 1990 που διάλεξαν τον Gary Payton.

’93-’94. Oι Orlando Magic διαλέγουν ξανά πρώτοι στο draft (για πρώτη φορά μετά τους Houston Rockets το ’83-’84 με Ralph Sampson και Hakeem Olajuwon), ένα χρόνο μετά την επιλογή του Shaquille O’Neal. Αυτή τη χρονιά, διαλέγουν τον Chris Webber, αλλά τον στέλνουν στους Golden State Warriors, με αντάλλαγμα τα picks πρώτου γύρου για τις επόμενες τρεις χρονιές και το #5 εκείνης της χρονιάς, τον Anfernee ”Penny” Hardaway. Προφανώς το δίδυμο Shaq και C-Webb είναι εντυπωσιακό, αλλά και το Penny-Shaq μια χαρά βγήκε για τους Magic, στέλνοντάς τους στους τελικούς της λίγκας, μόλις την επόμενη χρονιά.

’96-’97. Ο Kobe Bryant διαλέγεται από τους Charlotte Hornets και παίζει όντως εκεί, δεν πηγαίνει ποτέ στο Los Angeles.

’97-’98. Oι Philadelphia 76ers με το 2ο pick, αποφεύγουν τον Keith van Horn και διαλέγουν τον Tracy McGrady, ταιριάζοντάς τον με τον sophomore Allen Iverson.

’99-’00. Oι Milwaukee Bucks επιλέγουν τον Dirk Nowitzki, αλλά δεν τον δίνουν στο Dallas κι ο Γερμανός παίζει δίπλα στους Ray Allen, Sam Cassell και Glenn Robinson.

’03-’04. Το συμβόλαιο του Jason Kidd με τους New Jersey Nets λήγει και οι Spurs που μόλις έχουν πάρει το πρωτάθλημα κόντρα στους Nets, κάνουν κίνηση να τον αποκτήσουν. Τελικά ο Kidd ανανεώνει στο New Jersey, προτιμώντας προφανώς να δίνει assists στον Richard Jefferson και τον Kenyon Martin, παρά στον Duncan και τον Manu.

’09-’10. O Amar’e φεύγει από το Phoenix, αλλά ο Dan Gilbert βάζει το χέρι του στην τσέπη, τον φέρνει στο Ohio κι ο LeBron δεν φεύγει ποτέ από το Cleveland, μιας και βρίσκει επιτέλους κάποιον παίκτη επιπέδου all-star να την παλεύει.

’10-’11. Ο LeBron James παίρνει τα ταλέντα του, αλλά αντί για το ηλιόλουστο Miami, τα πηγαίνει στην πόλη των Ανέμων και ο παροξυσμός για τη σύγκριση με το Jordan περνάει σε άλλο επίπεδο, ή καταλήγει τελικά στη Μέκκα του μπάσκετ, Νέα Υόρκη και η έννοια αθλητικό marketing αποκτά νέα διάσταση.

Τα παραπάνω σενάρια, δεν προκρίθηκαν στην τελική φάση, καθώς ναι μεν τα σύνολα που θα δημιουργούνταν θα είχαν μεγάλο ενδιαφέρον, παρόλα αυτά, είτε ακόμα κι έτσι οι ομάδες πήγαν μια χαρά (Orlando με Penny), είτε σήκωνε πολλά ”αν” το να στηθούν οι ομάδες (θα ήταν πρακτικά αδύνατο να επιτευχθεί το Payton-Pippen-Kemp. Εκτός αυτού, όπως φαίνεται και στην σύγκριση, είναι μικρότερης δυναμικής. Το να έμενε, για παράδειγμα, ο Kobe στους Hornets δεν συνεπάγεται επιτυχία ανάλογη των Lakers.

Όπως είναι λογικό είναι φυσιολογικό κάποιο “αν” να μας έχει διαφύγει. Η ιστορία της λίγκας είναι μεγάλη και τα σενάρια ακόμα περισσότερα. Θα χαρούμε να αναλογιστούμε μαζί σας ακόμα μια τρομερή ομάδα που οι συγκιρίες έφεραν έτσι ώστε να μην δούμε εν τέλει ποτέ.

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Kosmas Kapsalis

Τίμιος αιώνιος φοιτητής, θα ψάχνει κάθε ευκαιρία να γράψει σε άρθρα τις λέξεις Tracy και McGrady. Όταν δεν παρακολουθεί με νοσταλγία videos του πάλαι ποτέ superstar, τρομοκρατεί τα εργαστήρια χημείας της συμπρωτεύουσας. Φημολογείται ότι είναι εξαιρετικός post player, αλλά ακόμα δεν είχαμε την ευκαιρία να τον θαυμάσουμε. Σιγουράκι για τις άγριες ώρες, το NBA ήρθε σαν φυσικό αποτέλεσμα του τρόπου ζωής του.

Latest posts by Kosmas Kapsalis (see all)

• 2019-20 Previews: Phoenix Suns - October 20, 2019
• 2019-20 Previews: Philadelphia 76ers - October 20, 2019
• 2019-20 Previews: New York Knicks - October 18, 2019
• 2019-20 Previews: New Orleans Pelicans - October 18, 2019
• Τα Βραβεία της Χρονιάς όπως εσείς τα Ψηφίσατε - June 24, 2019