NBA Playoffs Report – Conference Semifinals Game 3

Posted on May 8 2016 - 8:28pm by The Ball Hog
Categorized as
1377
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Και στα τέσσερα παιχνίδια των ημιτελικών των περιφερειών του ΝΒΑ έχουν ολοκληρωθεί τα τρίτα παιχνίδια και η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική από ζευγάρι σε ζευγάρι. Οι Cavs κάνουν πλάκα (και) απέναντι στους Hawks, έχοντας πατήσει το κουμπί της νιτρομπουκάλας συνολικά σαν ομάδα φέτος, κι όχι μόνο ο LeBron, οι Warriors παίζουν καθυστερήσεις περιμένοντας τον καλύτερο παίχτη της λίγκας να επιστρέψει, ενώ στα άλλα δύο ζευγάρια γίνεται σφαγή: στο Spurs – OKC σφαγή υψηλότατου μπασκετικού επιπέδου, στο δε Miami – Toronto σφαγή σκέτο. 

Ας δούμε, όμως, αναλυτικότερα τί έγινε σε κάθε Game 3 των τεσσάρων ζευγαριών.

Cleveland Cavaliers @ Atlanta Hawks: 121 – 108 (CLE leads 3-0)

Στους έξι μήνες της κανονικής διάρκειας ο μπασκετικός κόσμος είχε καταλήξει σε ένα consensus σε ότι αφορά τα φαβορί του πρωταθλήματος. Οι Cavaliers, ανάμεσα στον τραγέλαφο με την θέση του προπονητή, το άραγμα του LeBron James, την γκρίνια για το playmaking του Kyrie και την απάθεια του Love, είχαν εδραιωθεί στη συλλογική συνείδηση ως το φαβορί στην Aνατολή, αλλά ένα μεγαλούτσικο σκαλοπάτι κάτω από Warriors και Spurs.

Μετά από επτά συνεχόμενες νίκες στα playoffs, μπορούμε μάλλον να παραδεχτούμε πώς ούτε το San Antonio, ούτε το Golden State μπορούν να είναι και πολύ άνετοι αν κι όποτε διασταυρωθούν μαζί τους στους Τελικούς της λίγκας.

Οι Cavs έγιναν η πρώτη ομάδα στην ιστορία με 20 ή περισσότερα τρίποντα σε διαδοχικά playoff games.

Κι όμως, τα “Γεράκια” δεν τα σκότωσαν οι Big Three του Cleveland, αν και έκαναν και οι τρεις εξαιρετικά παιχνίδια (James 24/13/8, Love 21/13/3, Irving 24/3ast/3stls). Ο κυνηγός ήταν ένας Channing Frye, που ένιωσε άσχημα που έλειψε από το φεστιβάλ τριπόντων και είπε να εξιλεωθεί την Παρασκευή. 27 πόντοι και 7 rebounds, με 7/9 τρίποντα, τα τρία από αυτά στο κρίσιμο διάστημα της τελευταίας περιόδου όταν οι Cavs γύρισαν το παιχνίδι.

11-0

Αυτό είναι το ρεκόρ των Cavaliers στα playoffs όταν Irving, Love και James είναι όλοι υγιείς και ενεργοί. Το ίδιο είναι και το ρεκόρ των Cavs απέναντι στους Hawks στα playoffs, οι οποίοι ακόμα αναζητούν την πρώτη τους νίκη απέναντι στους αντιπάλους τους.

Ο αγενής κύριος Shumpert

Ο αυτοθαυμασμός του Iman έγινε αντικείμενο παρατήρησης από τον Dahntay Jones. Τον άνθρωπο που πηδάει στο τελευταίο βαγόνι κάθε άνοιξη για να ταξιδέψει προς κάποιον τίτλο, κάνοντας πλακίτσα με τους υπόλοιπους, απλά και μόνο επειδή μοιάζει με τον Dwane “The Rock” Johnson.

Ο τύπος από το 2011 έχει παίξει σε 27 playoff games με τέσσερις διαφορετικές ομάδες, παίζοντας κατά μέσο όρο 3,8 λεπτά.

Η σειρά σε ένα video

Λένε πώς τα πληγωμένα ζώα είναι τα πιο επικίνδυνα, και καλό είναι να μη βρεθείς στο διάβα τους.

Σαν να λέμε, μαύρε Love πού πας;

Πηδώντας πάντως μερικά κεφάλαια, εφόσον ο αντίπαλος των Cavs είναι οι Miami Heat, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσον μπορεί ο Kevin Love, ο οποίος ζορίζεται αφάνταστα στην on-ball defense, να ακολουθήσει τα fake τεσσάρια του Miami, ιδίως αν πέσει πάνω του ο καυτός Luol Deng. Εδώ ο Humphries έκανε αυτό:

Κι αν το γλίστρημα του PF του Cleveland δεν λέει πολλά, το γεγονός ότι ο Kris Humphries δεν δίστασε να βάλει την μπάλα στο παρκέ απέναντί του, είναι ενδεικτικό του σεβασμού που προκαλεί, και, παράλληλα, μια εικόνα που μπορεί να δημιουργήσει κακό προηγούμενο.

Toronto Raptors @ Miami Heat: 95-91 (TOR leads 2-1)

Οι μπασκετικοί θεοί ψηφίζουν small-ball

Το παιχνίδι ξεκίνησε με τους Whiteside και Valanciunas να μάχονται σαν κριάρια που διασταυρώνουν τα κέρατά τους. Στο τέλος της πρώτης περιόδου, ο παίκτης που πριν από δύο ακριβώς χρόνια αγωνιζόταν σε μια ομάδα ονόματα Jiangsu Tongxi Monkey Kings, είχε 6 πόντους με απόλυτη ευστοχία, ενώ ο Λιθουανός είχε φτάσει σε ένα γρήγορο 8/5.

Έχει-δεν έχει περάσει ένα λεπτό στη δεύτερη περίοδο και ο Hassan Whiteside προσγειώνεται άτσαλα, και πέφτει κάτω πιάνοντας το αριστερό του γόνατό του, παγώνοντας το βλέμμα του Erik Spoelstra, που σκεφτόταν πως αν αναμίξει εργαστηριακά Haslem, Amar’e και McRoberts βγάζει έναν πληρέστατο center, αλλά ταυτόχρονα συνειδητοποιεί πως τα πειράματα σε ανθρώπους θυμίζουν άλλες δεκαετίες και ψυχροπολεμικό κλίμα.

Ο Valanciunas λειτούργησε σαν γνήσιος οπορτουνιστής, καθώς είδε τον PF -και μάλλον soft- McRoberts να φτιάχνει το σορτσάκι του για να μπει να τον αντιμετωπίσει. Μάζεψε άλλους 8 πόντους και 5 rebounds απέναντι σε αυτόν και τον Amar’e, αλλά αποκόμισε αρχικά ένα block-πλήγμα αυτοεκτίμησης και στη συνέχεια, λίγο μετά το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, ένα διάστρεμμα, καθώς σε μια προσπάθεια για rebound στραβοπάτησε και με τα δύο πόδια για να γκρεμιστεί σαν πύργος από dominos1)χα, περιμένατε το γνωστό βιντεάκι με τον ηλίθιο ρεπόρτερ που γκρεμίζει τον record winning πύργο ενός τύπου!.

Επί του πιεστηρίου: Όπως ανακοινώθηκε την ώρα που ήταν έτοιμο να ανέβει το κείμενο, η κατάσταση στον δεξί αστράγαλο του Jonas Valanciunas είναι τέτοια που θα χάσει τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς με τους Heat.

Οι Heat είχαν βασίσει τις ελπίδες τους στην πονηριά των Dragic, Wade και την πληθωρική κατατομή του Johnson (τον κώλο του δηλαδή) για να μένουν κοντά στο σκορ, καθώς το 1/9 που είχαν από τη γραμμή των τριών πόντων επέτρεπε στους Raptors να γεμίζουν κόσμο τη ρακέτα τους και να βρίσκονται στο πλάι κάθε Heat που προσπαθούσε να πάρει μια καθαρή προσπάθεια.

Το χαμηλό, ως τότε, τέμπο του παιχνιδιού και πλέον η εξουδετέρωση του συγκριτικού πλεονεκτήματος των Καναδών έμοιαζε με την τέλεια ευκαιρία για τους έμπειρους Heat να περάσουν μπροστά και να κλειδώσουν τη νίκη.

Lowry Vs Wade

Κι αυτό ακριβώς φάνηκε να κάνουν. Προχώρησαν σε ένα 32-13 μετά την αποχώρηση του Λιθουανού center. Tο δεύτερο ημίχρονο ήταν μια συναρπαστική μονομαχία μεταξύ των ηγετών των δύο ομάδων. Ο Dwyane Wade ήταν μια πιο προσγειωμένη εκδοχή του 2006 εαυτού του (εξαίρεση το follow κάρφωμα μετά το δικό του άστοχο σουτ, πάνω από τον συμπαίκτη του και έτερο Heat all-timer Udonis Haslem, και ταυτόχρονα μια μετενσάρκωση του Ray Allen, καθώς σε μια στιγμή του παιχνιδιού είχε 3/3 τρίποντα και εφτά συνεχόμενα στα playoffs (τη στιγμή που στην κανονική περίοδο είχε σύνολο εφτά, με το τελευταίο να μπαίνει τον Δεκέμβρη).

Η τρίτη περίοδος έκλεισε στην ισοπαλία, με τον Dwyane Wade να παίζει και στα 12’ και να βάζει 18 πόντους από τους 29 που έμελλε να βάλει στο δεύτερο ημίχρονο (και 38 συνολικά). Την ίδια ώρα, σιγόβραζε η επιστροφή του pitbull Lowry, ο οποίος μετά τα 9/34002)9/57 περίπου τρίποντα στα φετινά playoffs είχε 3/3 στην περίοδο, με 15 πόντους (τελικά θα έβαζε κι αυτός 29 στο δεύτερο ημίχρονο)

Παρότι πάντως το τρίτο δωδεκάλεπτο τελείωσε με τους Heat να καλύπτουν μια διαφορά 13 πόντων, που είχε με κόπο χτίσει ο Valanciunas μέχρι να τραυματιστεί, η επίθεσή τους ήταν ένας ατελείωτος μπουφές από δύσκολα floaters, awkward πετάγματα προς το καλάθι και μακρινά δίποντα υπό πίεση. Αυτό οδήγησε σε ένα ιστορικό στατιστικό, με τους Heat να βάζουν 28 πόντους χωρίς assist ή λάθος σε αυτό το διάστημα.

Ο Dwane Casey, ελλείψει λύσεων στους ψηλούς, επιστράτευσε τον παραγκωνισμένο Scola, ο οποίος ξεσκόνισε την μονίμως ανεμίζουσα κόμη του και πέρασε στο παιχνίδι λίγο πριν τη λήξη της τρίτης περιόδου. Αγωνίστηκε έξι καταστροφικά λεπτά, αλλά με ένα -13 στην πλάτη του ο Casey τον απέσυρε εσπευσμένα όταν το Miami πήρε διαφορά έξι πόντων, με 68-74. Από εκεί και πέρα, οι δύο προπονητές πορεύτηκαν με Haslem και Patterson στο 5.

Όμως οι ηρωισμοί του Wade δεν ήταν μόνο μια κίνηση που ενέπνεε σιγουριά (“Παίξε εγώ είμαι εδώ”), αλλά και μια έκκληση βοήθειας προς τους συμπαίκτες του. Richardson, Deng και Johnson σκόραραν όλοι μαζί (δηλαδή ο Johnson) δύο πόντους στο δεύτερο ημίχρονο σε 58’ λεπτά αθροιστικά, ανήμποροι να παίξουν τον ρόλο του Μιχάλη και να αποτελέσουν τη σωτηρία από τον πνιγμό.

Τελικά ο Lowry ολοκλήρωσε την Ανάστασή του με μια εβδομάδα καθυστέρηση. Ο DeRozan είδε το θαύμα και πείστηκε να μπει μεσούσης της τέταρτης περιόδου και να κολλήσει 9 πόντους στους 14 του back-court mate του και μετά το τρίποντο του προσπεράσματος, στα 5′ πριν τη λήξη, οι Raptors δεν ξαναέχασαν το προβάδισμα

O Udonis Haslem δεν μυρίζει πια φορμόλη

Ο λαοφιλής στο Miami Haslem, ο οποίος ήταν παρόντας και στα τρία πρωταθλήματα της ομάδα,ς και βρισκόταν στον πάγκο περίπου σαν ένα ζωντανό τοτέμ για την ομάδα του Erik Spoelstra, στα playoffs βγήκε από τη φορμόλη που τον είχαν βυθίσει στην κανονική περίοδο, όπου και αγωνίστηκε σε 37 παιχνίδια για λίγα λεπτά, σουτάροντας με ένα παρόμοιο 37% εντός παιδιάς και σκοράροντας λιγότερους από 2 πόντους μέσο όρο. Κι αν στα προηγούμενα παιχνίδια έπαιζε γύρω στο δεκάλεπτο, σαν τελευταίος ψηλός από τον πάγκο, συνεισφέροντας τους συνήθεις 0 έως 2 πόντους του, στο παιχνίδι του Σαββάτου ήταν ο πρώτος ψηλός από τον πάγκο, παίρνοντας τη θέση του Whiteside στα μισά της περιόδου, αποτελώντας τη βασική επιλογή του Spoelstra όταν ο βασικός center της ομάδςα αποχώρησε με πρόβλημα στο γόνατο.

Παρατήρηση των δύο σειρών:

Είναι αδιανόητο πόσες λόμπες τελειώνει ο Valanciunas με βελούδινα αγγίγματα η σφαλιάρες χωρίς να καρφώνει.

Τα ύστερα του κόσμου

Να μία φράση που δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα πούμε:

“Ο Casey κέρδισε το παιχνίδι από τον Spoelstra.”

Ο Spo δεν διαχειρίστηκε το roster του με τον βέλτιστο τρόπο. Το πέμπτο φάουλ του Dragic τον ανάγκασε να περάσει στον πάγκο τον Σλοβένο point guard έξι λεπτά πριν τη λήξη, τον οποίο και ξέχασε μέχρι το φινάλε του αγώνα σαν να τον φυλούσε για την παράταση. Αλλά, σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια, αυτό δεν έφθασε στον έξτρα χρόνο. Και αν η δικαιολογία για την παρουσία του Richardson αντί του Dragic ήταν η άμυνα, τότε γιατί δεν αγωνίστηκε δευτερόλεπτο ο μελλοντικά καλύτερος αμυντικός του γαλαξία Justise Winslow;

Τέλος, είμαστε οι μόνοι που πιστεύουμε ακόμη τον McRoberts και θεωρούμε πως πεντάδες με τον McBob σαν center θα ανεβάσουν τις στροφές τις αναιμικής επίθεσης των Heat;

San Antonio Spurs @ Oklahoma City Thunder: 100 – 96 (SAS leads 2-1)

H ανατομία της σειράς σε λιγότερους από 140 χαρακτήρες

Teamwork

Μπορούμε να συζητήσουμε για το κατά πόσο το αθροιστικό ταλέντο Leonard-Aldridge φτάνει ή όχι το αντίστοιχο των Durant-Westbrook. Αυτό το οποίο, όμως, είναι αδιαμφισβήτητο, είναι η συλλογική ικανότητα των Spurs να κεφαλαιοποιούν το ατομικό ταλέντο, την ώρα που στην Oklahoma Durant και Westbrook μοιάζουν να σκοράρουν παρά τον τρόπο λειτουργίας της επίθεσης, και όχι λόγω αυτού.

Δεν είναι μόνο ο Russell Westbrook, ο οποίος πήρε δέκα τρίποντα, παρά τα αιματηρά ποσοστά του, και εκτέλεσε 31 φορές ευστοχώντας μόνο στις 10, όταν μάλιστα η υπόλοιπη ομάδα είχε 24/51, κι όταν ίσως ο πιο αγνός σκόρερ του NBA έχει 10/18. Παρέλκει να μιλήσουμε για στυλ και χαρακτήρες. Είναι η στιγμή που ο προπονητής οφείλει να βάλει χαλινάρι στις ορέξεις του point guard του, και να αναθεωρήσει τον τρόπο με τον οποίο εκτυλίσσονται οι επιθέσεις των Thunder. Η ομάδα της Oklahoma διεκδίκησε το παιχνίδι παρότι άλλαζε ελάχιστες φορές την μπάλα στο μισό γήπεδο, με τους Durant και Westbrook να βασίζονται σε screens αρκετά πίσω από το τρίποντο, με σαφείς επιπτώσεις στα επίπεδα κόπωσής τους.

Για όλη τη σεζόν μιλάμε για το πώς οι Thunder λιώνουν σαν παγωτό σε παιδικό χέρι δεκαπενταύγουστο στο τέλος των παιχνιδιών. Μήπως όμως αυτό δεν είναι θέμα τις ριψοκίνδυνης προσέγγισης του Westbrook, αλλά οφείλεται και στο γεγονός πώς στην τέταρτη περίοδο παίζουν εξουθενωμένοι, μετά από 30-35 λεπτά μάχης απέναντι στους αντιπάλους τους, αλλά και τους εαυτούς τους;

Την ώρα που η ομάδα του Donovan ματαιοπονεί με ένα ιπποτικό, αυτοκτονικό hero-ball, ο πάγκος των Spurs σερβίρει με μαεστρία εύκολα καλάθια στον Kawhi Leonard, που εξοικονομεί ενέργεια για να τρομοκρατεί κόσμο σε άμυνα και rebounds.

Ωστόσο, τα ζητήματα ομαδικότητας μεταφέρονται και στην άλλη πλευρά του γηπέδου.

Case in point, ο Tony Parker ως στοίβα με πιάτα σε σπίτι που συγκατοικούν φοιτητές:

82, 31, 18. Αναρωτιέστε τί είναι αυτά τα νούμερα; Εξηγούμαστε ευθύς αμέσως: το 82 αντιπροσωπεύει τα σουτ των OKC στο παιχνίδι με τους Spurs, 30 εκ των οποίων ήταν τρίποντα. Κανένα θέμα μέχρι εδώ. Το 18, είναι οι προσπάθειες που πήρε ο Durant. Έβαλε τις 10 (55,5% δηλαδή), τελείωσε με 26 πόντους, κύριος. Έκανε και πέντε λάθη, αλλά οκ βρε αδερφέ, προσπάθειες παίρνεις θα κάνεις και λάθη. Πάμε και στο 31, από το οποίο κάηκαν οι Thunder, καθώς τόσες ήταν οι προσπάθειες του Westbrook που ενδεχομένως να προσπαθεί να αποδείξει σε ποιον ανήκει η ομάδα.

Για να το παρουσιάσουμε ακόμα πιο ανάγλυφα, ο point guard της Oklahoma πήρε το 37,8% των προσπαθειών της ομάδας του, την ώρα που ο ίδιος σούταρε με 32,2%. Σε μια βραδιά που οι δύο σταρ των Thunder πήραν 49 από τις 82 προσπάθειες, το τελικό αποτέλεσμα -ειδικά- κόντρα στους Spurs μόνο η ήττα θα μπορούσε να ήταν. Για μια ακόμα φορά, ο Billy Donovan δεν έδειξε την απαραίτητη εμπιστοσύνη στον πάγκο του3)Θα θέλαμε κάποια στιγμή να μας πει κάποιος τι στράβωμα έχει φάει ο coach με τον Morrow, με τον Westbrook να επιδίδεται σε ένα εκ νέου hero ball. Προφανώς εδώ υπάρχει ευθύνη του προπονητή, καθώς, όπως προείπαμε, ο Donovan δεν δείχνει ικανός να βάλει χαλινάρι στον παίχτη του.

Ωστόσο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε -έστω και αργά από την μεριά του- την moment of epiphany του Westbrook:

Παρεμπιπτόντως ας δούμε και το ποσοστό του όσον αφορά τις τέταρτες περιόδους:

Ναι αγαπητέ μας Russell, πρέπει να βρεις τρόπο να βάλεις και τους συμπαίκτες σου στο παιχνίδι. Στην ανάγκη, κάνε και μια συζήτηση με τον coach σου. Βασικά πάρτε παράδειγμα από τους αντιπάλους σας σε αυτόν τον γύρο. Θα σας είναι χρήσιμο.

Πάντως, έχουμε την εντύπωση πως ολόκληρο το ΝΒΑ θα παρακολουθεί τα τελευταία λεπτά των κλειστών αγώνων των Washington Wizards για έναν και μόνο λόγο: για να επιβεβαίωση αν όντως ο Scotty Brooks είναι τόσο κακός προπονητής, ή τουλάχιστον τόσο χαμηλότερου επιπέδου από αυτούς που αντιμετώπιζε στα playoffs, όσο μας είχε δείξει στην θητεία του με τους Thunder.

Γιατί ενώ υποτίθεται πώς στην Oklahoma άλλαξαν προπονητή ιδιαίτερα για να βελτιωθούν στα τελευταία λεπτά των αγώνων, φέτος παρουσιάζονται πιο απογοητευτικοί παρά ποτέ.

Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ο Billy Donovan το μόνο που ζητάει από τους παίκτες του είναι ένα  screen λίγο πιο μπροστά από τη σέντρα και μετά αφήνει τον Durant ή τον Westbrook αβοήθητους να επιτεθούν ένας εναντίον ενός στην περίπτωση του πρώτου, ή ένας εναντίον πολλών στην περίπτωση του point guard των Thunder.

Και μπορεί το γεγονός το ότι ο Durant είναι ίσως ο πιο χαρισματικός σκόρερ που έχουμε δει ποτέ, να θέτει ακόμη και την πιο παράλογη επιλογή κάτω από τα πλαίσια της λογικής και να αυξάνει κατακόρυφα της πιθανότητες ευστοχίας και τις πιο παράλογης προσπάθειας.

Αλλά όταν αγωνίζεται απέναντι στον Kawhi Leonard καθιστά την επιλογή τουλάχιστον αυτοκτονική. Και αν αποκαλούμε τον Kawhi ανδροειδές το κάνουμε γιατί είναι η μοναδική εξήγηση για την βελτίωσή του με γεωμετρικούς ρυθμούς και την κλινική προσήλωση του στην άμυνα.

Danny Green 

Στο τελευταίο πρωτάθλημα του LeBron αναδείχθηκε ένα πολύ συγκεκριμένο ταλέντο του Danny Green. Πέρα από τη βροχή τριπόντων που επιφύλασσε στα πρώτα πέντε παιχνίδια, καθόλη τη διάρκεια των τελικών αποτελούσε μια μάστιγα για όποιους παίκτες των Heat προσπαθούσαν να σκοράρουν στο transition, ιδιαίτερα του LeBron James. Αθόρυβα συνέχισε να είναι ο πιο εκφοβιστικός transition defender, κι αυτό τον κάνει πολύτιμο, ακόμα και σε μια χρονιά που περνάει ένα αποτρόπαιο shooting slump.

Φέτος είναι η σειρά του Russell Westbrook να βιώσει τα βασανιστήρια του Danny Green στο transition.

Σαν να βλέπεις του τελικούς του ’13, απλά αλλάζουμε τα χρώματα στις φανέλες.

Και μέσα σε όλα αυτά ηχούν και οι πένθιμες καμπάνες στην Oklahoma:

Portland Trail Blazers @ Golden State Warriors: 120 – 108 (GSW leads 2-1)
Αυτουνού του Τέρη τα παιδιά μάς είναι συμπαθή

Μετά το πέρας της σεζόν 2006-2007 ο Terry Stotts  είχε μόλις αποχωρήσει από το Milwaukee, τον δεύτερο σταθμό της καριέρας του σαν πρώτος προπονητής, μετά την πρώτη του θητεία στην Atlanta. Μετρώντας 115 νίκες σε συνολικά 283 παιχνίδια, δηλαδή ένα ρεκόρ καριέρας στο 40%, ο Stotts δεν είχε και το καλύτερο όνομα στη λίγκα και αυτό φάνηκε πως την αμέσως επόμενη χρονιά την πέρασε στο σπίτι του. Οι Mavericks του έδειξαν εμπιστοσύνη και τον προσέλαβαν σαν επιθετικό guru στο πλάι του Rick Carlisle. Ο Stotts έχτισε την επίθεση της πρώτης ομάδας που κατέκτησε τίτλο βασιζόμενη τόσο πολύ στα μακρινά σουτ στην σύγχρονη εποχή του ΝΒΑ και αυτή του η επιτυχία αποτέλεσε την αφορμή για να του δοθεί μια τρίτη ευκαιρία, την οποία έχει πιάσει από τα μαλλιά. Και τώρα, μετά την αριστουργηματική φετινή του χρονιά που έχει υπερβεί τις προσδοκίες και των πιο φανατικών hipster-ξυλοκόπων κατοίκων του Oregon, και με την διοίκηση των Blazers να μην του έχει ανανεώνει το συμβόλαιο, ετοιμάζεται να αποτελέσει το μήλο της έριδος ανάμεσα στις ομάδες που ζηλεύουν την ανέλπιστη πορεία του Portland. Αν και προσωπικά πιστεύουμε πως η ανανέωση πρέπει να θεωρείται δεδομένη, όταν τελειώσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας. Αν και οι Blazers επιμένουν να καθυστερούν τις διακοπές τους.

Αφού πιο πάνω μνημονεύσαμε τον Scott Brooks, που κέρδισε τη δεύτερη του ευκαιρία για την ερχόμενη χρονιά, και τον Billy Donovan, που θα πρέπει να επικηρυχθεί στην Oklahoma, o Stotts είναι ένα τρανό παράδειγμα πως ακόμη κι αν εμείς οι προπονητές του καναπέ θεωρούμε έναν προπονητή μέτριο, αυτός είναι ικανός να μας εκπλήξει θετικά.

Ο προπονητής του Portland χρησιμοποίησε το λειψό του roster με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στον τρίτο αγώνα. Βλέποντας τον Klay Thompson να έχει ξεκινήσει ζεστός στο πρώτο δωδεκάλεπτο, με τέσσερα τρίποντα, αποφάσισε πως ο Moe Harkless δεν είχε λόγο ύπαρξης στην πεντάδα των Blazers κι αποφάσισε να περάσει μέσα τον Allen Crabbe για να ανοίξει το γήπεδο, μαζεύοντας κοντά του τον αμυντικό του Golden State που αγνοούσε τον Harkless για να δίνει βοήθεια σε Lillard και McCollum. Αυτό επέτρεψε στους παίκτες του Portland να βρουν περισσότερο χώρο, που τον αξιοποίησαν για να σκοράρουν και να κερδίσουν φάουλ, βγάζοντας εκτός παιχνιδιού τον Bogut.

Mε το Portland, όμως, να βρίσκεται πίσω στην αρχή του δευτέρου δωδεκαλέπτου, ο Stotts γύρισε τούμπα το παιχνίδι εκμεταλλευόμενος μια συνήθεια του Steve Kerr. Ο προπονητής των Warriors έχει την συνήθεια να ξεκινάει τη δεύτερη περίοδο κρατώντας όλους τους βασικούς της ομάδας εκτός παιχνιδιού. Η απουσία του Curry έσπρωξε τον Livingston στη βασική πεντάδα και στέρησε έναν σπουδαίο αμυντικό από το αναπληρωματικό rotation του Kerr. Ο προπονητής των Blazers βλέποντας τους παγκίτες των Warriors μυρίστηκε αίμα, πέρασε μέσα τον Lillard που, μαζί με τους McCollum και Aminu, έπαιξε πάνω από σαράντα λεπτά στην αναμέτρηση, και αυτός φρόντισε να κερδίσει μια διαφορά για τους γηπεδούχους, βάζοντας 28 από τους συνολικά 40 πόντους του στο πρώτο ημίχρονο.

Raymiond Brothers, έχασες πολύ σοβαρή προμήθεια

O Al-Farouq Aminu πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά να απολύσει τον ατζέντη του. Μετά από την περσινή χρονιά, στην οποία αμειβόταν με το κατώτερο μισθό στους Mavericks  για να έρχεται πίσω από τον Parsons που είχε να λαμβάνει 15 φορές περισσότερα χρήματα, υπέγραψε ένα αξιοπρεπές συμβόλαιο $ 30 εκατ. για τέσσερα χρόνια στους Blazers, προσωπική επιλογή του general manager τους, Neil Olshey, που τον είχε επιλέξει πέντε χρόνια νωρίτερα στο draft για λογαριασμό των Clippers. Στο τρίτο παιχνίδι της σειράς με τους Warriors έκανε ένα ακόμη φανταστικό παιχνίδι στα playoffs απέναντι στον Harrison Barnes, το οποίο θα είχε μεταφραστεί σε μπόλικα εκατομμύρια αν δεν είχαν κλειδώσει τον Νιγηριανό στο Portland σε ένα συμβόλαιο πολύ κάτω από την τρέχουσα αξία του στην αγορά για τα επόμενα τρία χρόνια. Τώρα ο small forward των Blazers έχει μείνει στην απ’έξω να κοιτάει σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα του υπόλοιπους συναδέλφους του να πληρώνονται πλουσιοπάροχα με την αύξηση του salary cap.

Draymond Green, μόνο αλήθειες

Η επιλογή του Steve Kerr να κατεβάσει το σχήμα της ομάδας του βάζοντας τον Draymond σαν center είχε ευεργετικά αποτελέσματα για την επίθεση της ομάδας του. Οι Blazers, έχοντας αποφασίσει να δώσουν χώρο στον πολυσύνθετο forward, του άφησαν το μακρινό σουτ κι αυτός σημείωσε οχτώ τρίποντα για να φθάσει συνολικά τους 37 πόντους, προσθέτοντας επίσης 8 rebounds και 9 assists. Την ίδια στιγμή, όμως, ο Draymond βασανιζόταν αλύπητα από τον Lillard στο pick’n’roll, τον οποίο αδυνατούσε να σταματήσει. Ο ίδιος ο Green αποδεικνύοντας πόσο οξυδερκής παίκτης είναι και πόσο φανταστικός άνθρωπος (πρέπει να) είναι, παραδέχτηκε στην συνέντευξη τύπου αργότερα πως η αμυντική του παρουσία στέρησε τη νίκη από την ομάδα του.

Το πρόβλημα ήταν πως λίγες μέρες μονάχα μετά τη νίκη στο δεύτερο παιχνίδι, που ήρθε λόγω της απίστευτης άμυνας των Warriors με την καταλυτική παρουσία του Festus Ezeli, ο Steve Kerr ξέχασε το Νιγηριανό center στον πάγκο, προσπαθώντας να κερδίσει το παιχνίδι με την επίθεση, αλλά αυτό ήταν αδύνατο το συγκεκριμένο βράδυ που ο Lillard είχε πάρει φωτιά.

Επόμενα παιχνίδια

Κυριακή 8 Μαΐου, 22.30, Cavaliers @ Hawks, Philips Arena, Atlanta Georgia

Κυριακή 8 Μαίου, 3.00 πμ, Spurs @ OKC, Chesapeake Energy Arena, Oklahoma Ciy, Oklahoma

Δευτέρα 9 Μαΐου, 3.00 πμ, Raptors @ Heat, American Airlines Arena, Miami, Florida

Δευτέρα 9 Μαίου, 5.30 πμ, Warriors @ Blazers, Moda Center, Portland, Oregon

 

References
↑1 χα, περιμένατε το γνωστό βιντεάκι με τον ηλίθιο ρεπόρτερ που γκρεμίζει τον record winning πύργο ενός τύπου!
↑2 9/57
↑3 Θα θέλαμε κάποια στιγμή να μας πει κάποιος τι στράβωμα έχει φάει ο coach με τον Morrow

1 Comment so far. Feel free to join this conversation.

  1. toi toi May 10, 2016 at 16:24 -

    Good job!