Η Minnesota του 29-53 της σεζόν που μας αφήνει θύμιζε λίγο πολύ εκείνον τον μαθητή που, ναι μεν δεν παίρνει καλούς βαθμούς, αλλά έχει τις εκλάμψεις του και ξέρεις πως αν προσπαθήσει λίγο περισσότερο, και καλύτερο βαθμό θα πάρει και σε καλύτερη σχολή θα περάσει. Αντ’ αυτού το παιδί είναι λίγο YOLO. Αναμφισβήτητα δεν θα πρέπει να λησμονούμε τον χαμό του Flip Saunders, ο οποίος άφησε ένα μεγάλο κενό στο franchise, ωστόσο ο καλύτερος τρόπος για να τιμηθεί η μνήμη του ήταν μέσω των καλών εμφανίσεων, που ποτέ όμως δεν ήρθαν. Η πιο throwback πρόσληψη – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – αυτή του Tom Thibodeau, φέρνει, αν μη τι άλλο, έναν άνεμο αισιοδοξίας και αλλαγής στα χιονισμένα τοπία της Minnesota. Κι αν νομίζετε πως ο πρώην προπονητής των Bulls αστειεύεται, σας υπενθυμίζουμε πως στις 20 Μαΐου απέλυσε εννιά άτομα από το front office, μιας και είναι και “Πρόεδρος των Μπασκετικών Δραστηριοτήτων” και κάνει ό,τι θέλει. Για τα εντός παρκέ θα πρέπει να περιμένουμε λίγο, αν και η μέχρι στιγμής διαδρομή του μας προϊδεάζει σχετικά.
Των Gus Χρυσοχού και Νίκου Ραδικόπουλου
. ……..
Season Grade:
Μετριότατα προς άσχημα. Ατομικές διακρίσεις, όπως το βραβείο Rookie of the Year στον Towns και η back2back κατάκτηση του διαγωνισμού καρφωμάτων από τον LaVine, δεν έσωσαν την κακή αγωνιστική ομαδική εικόνα. Χρονιά σίγουρα περίεργη για το νεανικό ρόστερ των Wolves, με τον Πρόεδρο και Προπονητή του οργανισμού, Flip Saunders, να πεθαίνει στην έναρξη της σεζόν, αλλά και πάλι οι δυνατότητες τις ομάδας ήταν για παραπάνω από τις 29 νίκες με τις οποίες τελείωσαν. Highlight της σεζόν, η νίκη μέσα στο Oracle Arena επί -των κουρασμένων, αλλά στο κυνήγι των 73 νικών- Warriors “στα ίσια” και με εντυπωσιακές άμυνες, σαφής παρακαταθήκη για το μέλλον. Αν όλη αυτή η διαδικασία ήταν για να τους οδηγήσει στον Tom Thibodeau και σε ένα ακόμα υψηλό pick (ή trade asset), το #5 του φετινού draft, τότε μόνο o βαθμός βελτιώνεται.
Tί σηματοδοτεί για το franchise η έλευση (επιστροφή) του Tom Thibodeau για τον οργανισμό; Υπάρχουν δεδομένα ή μεταβλητές στο τί να περιμένουμε από την παρουσία του;
Επιστροφή Thibodeau στον πάγκο των Wolves, 25 χρόνια μετά, με εμφανή τα παραπάνω κιλά της μπασκετικής εμπειρίας.
Και αναφέρεται “επιστροφή”, μιας και ο Thibodeau επιστρέφει στην Minnessota μετά από την περίοδο 1989-91, όταν και είχε διατελέσει assistant coach στην ομάδα, στην πρώτη του θέση σε πάγκο στο ΝΒΑ. Βέβαια, σε σχέση με την πρώτη του παρουσία στον οργανισμό δεν άλλαξε μόνο η εμφάνισή του, αλλά και τα μηδενικά στην αμοιβή του, καθώς υπέγραψε πενταετές συμβόλαια έναντι ποσού που κυμαίνεται στα $ 10 με 11 εκατ. το χρόνο, καθιστώντας τον έναν από τους top-3 καλοπληρωμένους προπονητές τις λίγκας, μαζί με τους Popovich και τον Doc Rivers. Kαι φυσικά αυτά τα χρήματα του δόθηκαν μιας και μιλάμε αναντίρρητα για έναν από τους καλύτερους πέντε προπονητές της λίγκας.
Σημασία, παρόλα αυτά, έχει το τί θα προσδώσει αυτή η επιστροφή στους Wolves και κατά πόσο θα δικαιώσει τον διευρυμένο ρόλο – “τα κλειδιά του γηπέδου, των αποδυτηριών, αλλά και των γραφείων της διοίκησης” που του έδωσαν. Το πρώτο και κύριο στοιχείο είναι σιδηρά πειθαρχεία. Δεν πρόλαβε να φύγει από τους Bulls και τα αποδυτήρια της ομάδας έγιναν παιδική χαρά, με τον Butler μία να ξεφωνίζει δημόσια τον Hoiberg πως δεν έχει τον έλεγχο της ομάδας, και μία να τσακώνεται με Rose και Noah για το ρόλο του πρώτου κόκορα της ομάδας και των αποδυτηρίων. Αυτά παρουσία Thibodeau δεν τους πέρναγαν καν από το μυαλό.
Στο παρκέ δε, το πρώτο πράγμα που θα εγκατασταθεί είναι η άμυνα από γρανίτη, άμυνα σήμα κατατεθέν του coach Thibs. Από 27η στη φετινή αμυντική κατάταξη οι Wolves, και με δεδομένο το πακέτο αθλητικών προσόντων του υπάρχοντος ρόστερ, θα κάνει μεγάλη εντύπωση αν δεν τερματίσουν μέσα στις 10 καλύτερες άμυνες της επόμενης σεζόν, βελτιώνοντας τουλάχιστον κατά πέντε πόντους την αμυντική αποτελεσματικότητά τους1)Defensive efficiency, τους πόντους που δέχονται ανά 100 κατοχές.. Άλλωστε, οι Bulls του Thibodeau ήταν καθ’ όλη την εκεί παραμονή του στο top-10 αμυντικά, τόσο σε πόντους που δέχονταν2)με την εξαίρεση της πρώτης του σεζόν που ήταν 11οι, όσο και σε ποσοστά διπόντων και τριπόντων των αντιπάλων. Κι όλα αυτά παρότι ποτέ δεν ήταν μέσα στη δεκάδα των ομάδων που προκαλούσαν τα περισσότερα λάθη αντιπάλων.
Το ενδιαφέρον, παρόλα αυτά συγκεντρώνεται στο άλλο μισό του παρκέ, το επιθετικό, όπου με προσμονή περιμένουμε να δούμε κάτι διαφορετικό από τον Thibodeau μετά την εκμετάλλευση της περσινής -κενής αγωνιστικά- σεζόν για τον ίδιο, την οποία εκμεταλλεύτηκε για να επισκεφθεί και να δει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των κορυφαίων ομάδων της λίγκας. Και τούτο καθώς ο Thibodeau μας είχε συνηθίσει triangle επίθεση, μακριά από τη σύγχρονη εποχή του “pace & space“, με τις ομάδες μου μάλιστα να είναι στο τελευταίο τρίτο της λίγκας σε pace (23οι το 2010-11 και 2014-15, 27οι το 2012-13, 28οι το 2011-12 και 29οι το 2013-14), ενώ δεν σούταραν και πολλά τρίποντα, κυμαινόμενοι μεταξύ 16ης και 29ης θέσης στην πενταετία του στο Chicago), ένα στοιχείο, όμως, που, όπως ο ίδιος είπε στον Zach Lowe, σκοπεύει να το αλλάξει.
Σημαντικό, αν όχι κομβικής σημασίας, στοιχείο αναφορικά με το χτίσιμο της επίθεσής του θα αποτελέσει το team από assistants που θα επιλέξει να τον πλαισιώσουν, καθώς η απόδοσή του στην επίθεση είναι που θα κρίνει το βαθμό επιτυχίας του έργου του, μιας και η αμυντική βελτίωση της ομάδας -σε κορυφαία μάλιστα επίπεδα- θεωρείται, λίγο ως πολύ, δεδομένη.
Ένας ακόμη Προπονητής – General Manager; Θα είναι ένας πετυχημένος Van Gundy ή θα τον κράζουμε όπως τον Doc Rivers;
Τεχνικά δεν είναι General Manager, αλλά “President of Basketball Operations”. Η ουσία όμως παραμένει. Και όντας διαχρονικά υπέρ του διαχωρισμού της εκκλησίας και του κράτους, αντίστοιχη είναι η πάγια άποψη και ως προς τις συγκεκριμένες δύο θέσεις: πρόκειται για δύο θέσεις που είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, και απαιτούν την πλήρη απασχόληση δύο διαφορετικών ανθρώπων για να μπορούν να εκτελεστούν σωστά. Στο πιο απλό, ο προπονητής μίας ομάδας κοιτάει το αμέσως επόμενο παιχνίδι και το άμεσο αποτέλεσμα, ενώ ο General Manager έχει έναν γενικότερο, και μακροπρόθεσμο, σχεδιασμό.
Στην περίπτωση των Wolves, βέβαια, αξίζει να αναφερθεί πως μαζί με τον Thibodeau στην ομάδα ήρθε ο πρώην GM των Knicks και Assistant GM των Spurs, Scott Layden, ως ο νέος General Manager3)Με τον οποίον o Thibodeau είχε συνεργαστεί στις κοινές τους μέρες στους Knicks, στα τέλη των ’90s και αρχές των ’00s., οπότε το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του front office θα εκτελείται από αυτόν. Αλλά καθώς και πάλι όμως τον τελευταίο λόγο θα τον έχει ο Thibodeau, η πάγια θέση μας παραμένει: όχι οι αρμοδιότητες του GM και του προπονητή μιας ομάδας στο ίδιο πρόσωπο.
Μας αρέσει το υλικό;
Ναι, προφανώς μας αρέσει, και το πιο σημαντικό είναι πως αρέσει και στον Thibs. Οι Timberwolves, άλλωστε, είναι από τις πλέον νεανικές ομάδες στο NBA και είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεζουμίσει τους παίχτες!
Αλλά να ξεκινήσουμε από τα απλά: η φετινή χρονιά ήταν μια πρώτη γεύση του διδύμου των Wiggins και Towns, οι οποίοι έγραψαν και ιστορία κατακτώντας διαδοχικά το βραβείο του rookie of the year, παίζοντας για την ίδια ομάδα. Κι ο γιος του Mitchell στην πρώτη του χρονιά ήταν απόλαυση, ο συνδυασμός των δύο φέρνει στην επιφάνεια νύχτες μπασκετικής ονείρωξης. Ο Towns έσβησε από την πρώτη στιγμή τις αμφιβολίες για το αν μπορεί να σταθεί και έκανε την κούρσα για το ROY παράσταση για ένα ρόλο. Ναι μεν ο Kristaps Porzingis μας έκανε να τρίβουμε τα μάτια μας με τις κατά καιρούς επιδόσεις του, αλλά δεν είχε την σταθερότητα του Towns. Οι 18,3 πόντοι μ.ο., με 54,2% ποσοστό ευστοχίας και τα 10,7 rebounds καταδεικνύουν σε απόλυτο βαθμό το γιατί θεωρήθηκε έτοιμος παίχτης. Ο Thibodeau μπορεί να λειτουργήσει για τον Towns όπως ο Gregg Popovich για τον Tim Duncan. Και όχι, δεν είναι ιεροσυλία. Ο Towns είναι το πρότυπο του ψηλού του μέλλοντος4)Εδώ και εδώ η απαραίτητη τεκμηρίωση., του ψηλού που έχει τις κινήσεις στο ζωγραφιστό, αλλά έχει και τρίποντο, βοηθώντας το spacing της ομάδας του, που μπορεί να μαρκάρει στο post, αλλά και να αλλάξει και σε κάθε αμυντικό στην περιφέρεια, να μαρκάρει το pick & roll, να δώσει κάθε είδους αμυντική βοήθεια. Κι αυτά πριν ακόμα συνεργαστεί με τον coach Thibs5)Anthony Davis από την επόμενη σεζόν πρέπει να μείνεις υγιής και να καταθέσεις τεράστιες εμφανίσεις για να ξανακατακτήσεις τον τίτλο του “καλύτερου center της λίγκας”.
Παράλληλα, δίπλα στον 20χρονο Towns, ο Wiggins ανέβασε τα νούμερά του στο σκοράρισμα, αλλά και στα ποσοστά του. Η παρουσία του Towns απελευθέρωσε τον νεαρό Καναδό και τον έκανε να βγάλει ακόμα περισσότερο το ένστικτο σκόρερ που διαθέτει, γράφοντας 20,7 πόντους μ.ο. (3,8 παραπάνω σε σχέση με πέρυσι), με ποσοστό 45,9% (+2,2%).
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς την εξέλιξη που είχαν οι Jimmy Butler και Joakim Noah στα χρόνια της καθοδήγησής τους από την Thibodeau. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, σε συνδυασμό με την ηλικία των νεαρών stars των Wolves, αλλά κυρίως το κατά πολύ πλουσιότερο ταλέντο τους, δεν θα είναι υπερβολή να περιμένει κανείς πως σε πέντε χρόνια οι Towns και Wiggins θα είναι οι καλύτεροι παίχτες της λίγκας στις θέσεις τους.
Ταυτόχρονα, ο πρώην τεχνικός των Bulls θα δουλέψει και με τους LaVine, Rubio, Muhammad, Dieng, παίχτες που συνθέτουν ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα. Επιπλέον, η παρουσία του Garnett, με τον οποίον είχαν συνεργαστεί στις κοινές τους μέρες στη Βοστόνη (μέρες που περιλαμβάνουν και την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2008), θα του παρέχει σημαντική βοήθεια στην καθοδήγηση των νεαρών παιχτών. Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν σε όλο αυτό το σύνολο τόσο ο Bjelica, ο οποίος θα έχει μια χρονιά στην πλάτη του στο NBA, αλλά και ο Adreian Payne από τον οποίο ελπίζουμε ο Thibodeau να καταφέρει να αναδείξει τα όσα περιμένουμε εδώ και δύο χρόνια.
Από τους ανωτέρω αναφερθέντες παίχτες ειδική αναφορά αξίζει να γίνει στον Zach LaVine, o οποίος μπορεί να έχει κατακτήσει τον διαγωνισμό καρφωμάτων δύο συνεχόμενα All Star Weekends και να ξεσηκώνει τα πλήθη με τα καρφώματά του και κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών, αλλά η αμυντική του συμπεριφορά θυμίζει περισσότερο τον JaVale McGee σε Shaqtin’-A-Fool βιντεάκια. Με τον LaVine και τις αθλητικές του δυνατότητες το στοίχημα για τον coach Thibs θα είναι να τον μετατρέψει σε έναν two way combo guard. Και τότε θα μπορεί και να μιλάμε για έναν μόνιμο υποψήφιο του βραβείου του “Καλύτερου Έκτου Παίκτη”.
Όπως αναφέρθηκε και στην εισαγωγή, το κακό με την Minnesota είναι πως παρά το ότι το potential βρίσκεται εκεί, δεν υπήρξε κάποιος προπονητής για να την ανεβάσει επίπεδο. Οι φίλοι της ομάδας καταλαβαίνουν πως πρόκειται για μια ολόκληρη διαδικασία, όμως με τον Thibodeau στον πάγκο είναι η κατάλληλη στιγμή για αυτό το υλικό να φτάσει το ταβάνι του, όποιο κι αν είναι αυτό.
Συνεπώς θα υπερισχύσει ο coach Thib και η ομάδα θα ενισχυθεί το καλοκαίρι, σκορπώντας μέρος του cap της ή ο President Thibs, οπότε θα περιμένει το ακόμα μεγαλύτερο cap, αλλά και free agent pool, του καλοκαιριού του 2017;
H αλήθεια είναι πως η ομάδα έχει εξαιρετικό υλικό και εξαιρετικά νεανικό υλικό, όπως παρουσιάσαμε και ανωτέρω. Αυτό που της λείπει είναι η παρουσία βετεράνων, τόσο με παραστάσεις και επιτυχίες, όσο και για να μπορέσουν να κάνουν τους ενδιάμεσους μεταξύ νεαρών παιχτών και coach Thibs. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον, σε αυτήν τη λογική, να βλέπαμε τη Minnesota να υπογράφει τον Pau Gasol (που έχει, άλλωστε, ξανασυνεργαστεί με τον Thibodeau στους Bulls, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία) ή την περιφέρεια να ενισχύεται με τους free agents Harrison Barnes και/ή Nicolas Batum. To cap space υπάρχει, άλλωστε, για τέτοιες κινήσεις, μιας και όλος ο κορμός, πλην του Rubio (ως το 2018/19 έναντι υπολειπόμενων $ 42,3 εκατ.) και Garnett (τελευταία σεζόν για $ 8 εκατ.), βρίσκονται σε rookie contracts.
Παρόλ’ αυτά, θεωρούμε πιο πιθανή την μη έντονη δραστηριότητα το φετινό καλοκαίρι σε αυτό το πεδίο. Ο “President Thibs” πιθανολογούμε πως θα επιλέξει να στήσει την ομάδα και να “εκπαιδεύσει” τους παίχτες του στην αγωνιστική του φιλοσοφία και να βγει πιο δυναμικά στην αγορά των free agents το καλοκαίρι του 2017, όπου και θα έχει να επιδείξει το έργο του, “πουλώντας” το έτσι καλύτερα στους προς υπογραφή παίχτες, αλλά και ένα μεγαλύτερο, τόσο free agent pool να επιλέξει, αλλά και salary cap για να διαθέσει.
Τέλος, δεν θα μας κάνει εντύπωση αν η ενίσχυση επέλθει μέσω της ανταλλαγής του #5 pick του φετινού draft, που δεν θεωρείται ιδιαίτερα βαθύ ή πλούσιο.
Και του χρόνου που θα κυμανθεί το ρεκόρ τους;
Το να βρίσκονται μες στη δεκάδα μεταξύ 40 και 50 νικών αυτή την στιγμή φαντάζει ένας ρεαλιστικός στόχος. Πολλά θα εξαρτηθούν από τους παίχτες που θα αποκτηθούν στην off-season, κυρίως των απαραίτητων βετεράνων, για τους λόγους που αναφέρθηκαν ανωτέρω. Η Δύση αναμένεται πιο ανταγωνιστική από ό,τι ήταν τη σεζόν που τελείωσε, αλλά, και πάλι, με το πρωτογενές υλικό που υπάρχει στην ομάδα και έναν top 5-6 της λίγκας head coach στον πάγκο η Minnesota του χρόνου αναμένεται να είναι εμφανώς και σημαντικά βελτιωμένη. Φυσικά, το πλασάρισμά τους θα εξαρτηθεί και από το πόσο υγιείς θα μείνουν οι παίχτες κατά τη διάρκεια της σεζόν μετά την εφαρμογή των thibodειων μεθόδων και προγραμμάτων.
Και μιας και αναφερθήκαμε σε υγεία: bonus ερώτηση: Θα είναι αυτή η χρονιά το μπασκετικό RIP του Ricky Rubio;
Το μυαλό μας πάει εκεί. Δεν μπορεί, δηλαδή, να πάει κι αλλού. Αν και ο Thibodeau με την περίπτωση του Derrick Rose έμαθε από πρώτο χέρι τι σημαίνει “γυάλινα πόδια”, φανταζόμαστε πως όποτε ο Ισπανός guard είναι υγιής, τότε περιμένουμε να αφήσει τα πνευμόνια του πάνω στο παρκέ, δίπλα στους ήδη καταπονημένους αστραγάλους τους. Ίσως θα πρέπει να ρωτήσει τον Steph Curry για τους τρόπους ενδυνάμωσης των αστραγάλων. Κάτι ξέρει ο δις MVP. Oι περισσότεροι πάντως βλέπουν το μέλλον του Rubio στη Minnesota ως back up point guard, προκειμένου να προφυλαχθεί. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού βλέπουν αυτό το σενάριο ως πιθανό, στην περίπτωση που οι Timberwolves δεν ανταλλάξουν το pick τους, αλλά επιλέξουν στο #5 τον Jamal Murray από το Kentucky. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως αν μπορεί να κάνει κάτι – πολύ – καλά o 26χρονος είναι να αλλάζει τον ρυθμό του παιχνιδιού. Σε αυτήν την περίπτωση θάβεται ο καημένος ο Tyus Jones, αλλά τί να κάνεις;
Στα αρνητικά της μελλοντικής υγείας του Rubio, αλλά και του συνόλου των παιχτών της Minnesota, είναι η απομάκρυνση από την ομάδα του θεωρούμενου ως κορυφαίου φυσιοθεραπευτή Arnie Kander6)Ο οποίος ήταν μία από τις εννέα απομακρύνσεις της 20ης Μαΐου που σημειώσαμε εισαγωγικά., στον οποίο πιστώνονται οι ελάχιστοι τραυματισμοί, αλλά και η ταχεία επαναφορά στην αγωνιστική δράση των παιχτών της ομάδας τη σεζόν που τελείωσε, όπου και κατέγραψαν την υγιέστερη χρονιά στην πρόσφατη ιστορία του franchise.
Τα λέμε στην παραλία
H παραλία φέτος προβλέπει μόνο τρέξιμο στην άμμο και στα ρηχά της θάλασσας για τους παίχτες των Wolves, κι αυτό με δεμένα δεκάκιλα σε κάθε πόδι και χέρια/πλάτες, γιατί θα πρέπει να είναι αρκετά ενδυναμωμένοι από πριν αρχίσει η προετοιμασία και η εξαντλητική σεζόν που τους περιμένει υπό τις οδηγίες του coach/President Thibs! Kαι θα το κάνουν χαμογελαστοί, μιας και αν παραμείνουν υγιείς στο βάθος της διαδρομής μπορεί και να αχνοφαίνεται δαχτυλίδι. Ακόμα κι αν όχι, μπορούν πια να το ονειρεύονται και μάλιστα βάσιμα. Αυτοί που εδώ και 12 χρόνια δεν έχουν μπει καν playoffs.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
| ↑1 | Defensive efficiency, τους πόντους που δέχονται ανά 100 κατοχές. |
|---|---|
| ↑2 | με την εξαίρεση της πρώτης του σεζόν που ήταν 11οι |
| ↑3 | Με τον οποίον o Thibodeau είχε συνεργαστεί στις κοινές τους μέρες στους Knicks, στα τέλη των ’90s και αρχές των ’00s. |
| ↑4 | Εδώ και εδώ η απαραίτητη τεκμηρίωση. |
| ↑5 | Anthony Davis από την επόμενη σεζόν πρέπει να μείνεις υγιής και να καταθέσεις τεράστιες εμφανίσεις για να ξανακατακτήσεις τον τίτλο του “καλύτερου center της λίγκας” |
| ↑6 | Ο οποίος ήταν μία από τις εννέα απομακρύνσεις της 20ης Μαΐου που σημειώσαμε εισαγωγικά. |
){kind=link}