Οι Bulls διανύουν ένα από τα πιο περίεργα καλοκαίρια της μετά-MJ ιστορίας του franchise, με τις αποχωρήσεις Rose, Noah, ενώ ο Fred Hoiberg καλείται να δικαιολογήσει αυτό για τo oποίο πήγε στην “Πόλη των Ανέμων”: να βρει την κατάλληλη φόρμουλα για να δουλέψει το περίφημο Hoiball.
Στο Chicago υπάρχει ένα μούδιασμα το τελευταίο διάστημα, το οποίο συμβαδίζει με μια περίεργη προσμονή, δικαιολογώντας απόλυτα το παρατσούκλι “Η πόλη των Ανέμων”. Ακούγοντας τη φράση αυτή, όντας μικρότερος σε ηλικία σκεφτόμουν το προφανές: “Οκ θα φυσάει πολύ μάλλον και έχουν βγάλει έτσι την πόλη”. Αργότερα, το 2006, όταν και βρισκόμουν στα εξωτερικά, ένας εκ των συμφοιτητών μου που ήταν γεννημένος και μεγαλωμένος εκεί, ο Seth, μου έλυσε την απορία. “Γιατί έχει αυτό το παρατσούκλι η πόλη;” τον ρώτησα. “Από την δεκαετία του ’20, όταν και άρχισε να ανεβαίνει στην -ουσιαστική- εξουσία της πόλης ο Al Capone, τα πάντα άλλαζαν εν μια νυκτί. Το Chicago ήταν η πόλη της ευκαιρίας, που αυτή παρουσιάζεται και εξαφανίζεται όπως ο αέρας”, μου απάντησε. Δεν ξέρω αν όντως αυτή είναι η σωστή εξήγηση, αλλά αφενός δεν έχω κανέναν λόγο να μην πιστέψω έναν ντόπιο, και αφετέρου μου αρέσει πολύ περισσότερο η δεύτερη εξήγηση από το απλοϊκό “φυσάει πολύ”.
Σε μπασκετικά πλαίσια, μία σεζόν ουσιαστικά ισοδυναμεί με το “εν μια νυκτί” και οι Bulls σίγουρα δεν θα είναι ίδιοι με την περασμένη χρονιά. Ο Derrick Rose δεν κατοικεί πια στο United Center, σε μια κίνηση που εξέπληξε μεν αρκετούς, αλλά ενδεχομένως να ήταν απαραίτητη. Το ίδιο ισχύει και για τον Joakim Noah, ο οποίος έδωσε ψυχή και σώματι στα χρόνια που φόρεσε την φανέλα των “Ταύρων”, αλλά και για τον τεράστιο Pau Gasol, που προτίμησε την συντήρηση των Spurs και του Popovich. Πλέον, τα φώτα στρέφονται στον Jimmy Butler, ο οποίος γίνεται ο alpha dog του Chicago (ναι;), πλαισιωμένος από τους Rajon Rondo, Dwyane Wade και Robin Lopez, την στιγμή που και το second unit έχει αρκετά νέα πρόσωπα. Αυτό που προέχει -πάλι- για τον Hoiberg, λοιπόν, είναι να βρει τις κατάλληλες ισορροπίες μεταξύ των τεσσάρων γραμμών, κάτι το οποίο την περασμένη σεζόν δεν πήγε και πολύ καλά, με τις διαφωνίες μεταξύ του coach και του Butler να είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Το Hoiball που θέλανε
Ο Hoiberg ήθελε, οι παίχτες ήθελαν, αλλά τα χαλάσαμε κάπως θαλασσώσαμε στην εκτέλεση. Στο περσινό κείμενο για τους Bulls, περιγράψαμε τι ήθελε να μεταδώσει στους παίχτες του ο rookie head coach, με βάση τα όσα έκανε στο Iowa State. Oι περσινοί Bulls δεν ήταν ούτε στο ελάχιστο όσο κινητικοί ήταν οι Cyclones του Hoiberg, κάτι που φαντάζει απόλυτα λογικό, μιας και από τη μία έχουμε κολεγιακό επίπεδο και από την άλλη αυτό του NBA, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ταλαιπωρία και τριβή των παιχτών. Το pace & space που εφάρμοζε ο Hoiberg στο Iowa πήγε περίπατο, ειδικά από την στιγμή που ξεκίνησαν οι τραυματισμοί, και το pick ‘n roll του Butler με τον Gasol έγινε μονόδρομος, σε μια ιστορία που σαφώς έχει ευθύνη ο προπονητής, καθώς εξέθεσε τον εαυτό του όσον αφορά τις εναλλακτικές λύσεις στην επίθεση.
Επιπλέον, βασική πτυχή του Hoiball είναι και το σουτ, ειδικά από τις γωνίες. Ήταν και ο λόγος που περιμέναμε πως και πως να δούμε τον Doug McDermott σε δράση, μιας και ήταν ο μόνος κλασικός σουτέρ που είχε (και έχει μέχρι και τώρα) στην διάθεσή του ο Hoiberg. Τί έκανε ο 43χρονος προπονητής; Το αυτονόητο, όταν γνωρίζεις πως έχεις έναν σουτέρ στο ρόστερ σου. Τον έβγαζε στις γωνίες, μετά από ένα κεντρικό πικερό, με τον ψηλό της αντίθετης πλευράς να σετάρει ένα screen στην πλάτη του αμυντικού του McDermott, που προηγουμένως κλείνει προς τα μέσα για βοήθεια. Κοινώς αυτό:
Το πρόβλημα με όλο αυτό ήταν πως το “Hammer”1)Έτσι ονομάζεται το παραπάνω play έβρισκε εφαρμογή αποκλειστικά με τον McDermott, αφού, όπως προείπαμε, ήταν και ο μοναδικός σουτέρ στο ρόστερ. Με τους τραυματισμούς να χτυπάνε το Chicago σαν περονόσπορος, η επίθεση έγινε προβλέψιμη και ναι μεν ο Butler είχε μερικά παιχνίδια με 40 και 50 πόντους, αλλά μόνο με iso ουδείς γάμησε σε αυτή τη χιλιετία. To ειρωνικό δε, της υπόθεσης είναι πως οι Bulls έγιναν πιο βαρετοί και προβλέψιμοι και από το twin post του Thibodeau, ωστόσο επί περιόδου του η άμυνά τους έσπαγε κόκαλα και ήταν εκείνο το στοιχείο που έκανε την μεγάλη διαφορά.
Κοιτώντας πια προς τη νέα σεζόν, οι προσθήκες των Rondo, Wade, Lopez, Canaan, Grant και Valentine κάνουν τους “Ταύρους” πολύ πιο κινητικούς, με την όλη κατάσταση να δείχνει πως ο Hoiberg θα βρει το pace που επιθυμεί στο παιχνίδι της ομάδας του, μείον τα γόνατα του Flash, για τον οποίο πρέπει να βρεθεί τρόπος να συντηρηθούν. Το σημείο που συνεχίζει να αντιφάσκει ο νεαρός προπονητής, όμως, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές είναι το σουτ με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το spacing της ομάδας του.
Τί θα δούμε φέτος;
Προς το παρόν οι Bulls δείχνουν να βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με πέρσι, αλλά αντιστρόφως ανάλογη. Πέρυσι υπήρχε ο ίδιος κορμός με νέο προπονητή, ενώ φέτος υπάρχει νέος κορμός με τον ίδιο προπονητή. Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να δούμε το πως ο Hoiberg θα μπορέσει να χωρέσει τους Wade, Rondo και Butler στην ίδια πεντάδα, με τα ως τώρα δημοσιεύματα να κάνουν λόγο για -την αυτονόητη και αναγκαστική- χρήση του τελευταίου στο “3”. Ωστόσο θα πρέπει να αναβαθμιστούν κατά πολύ και οι υπόλοιποι παίχτες. Βασικά ο ίδιος ο Hoiberg θα πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη στους υπόλοιπους παίχτες. Να δώσει σταθερό χρόνο συμμετοχής στον McDermott, να μην παραγκωνίσει τον Mirotic, να δώσει ευκαιρίες στον Canaan, που έχει δείξει στην Philadelphia πως μπορεί να πάρει ρόλο ερχόμενος από τον πάγκο. Ενώ το μυστικό που μεταφέρεται από αυτί σε αυτί από το front office των “Ταύρων” ακούει στο όνομα Felicio και τον αναβαθμισμένο ρόλο που αναμένεται να έχει ο Βραζιλιάνος PF/C τη νέα σεζόν.
Το δεδομένο είναι πως με τον Rondo στον ρόλο του οργανωτή θα δούμε πολλά drives, splits και assists, σε εκνευριστικό βαθμό πολλές φορές, o Butler θα κάνει το παιχνίδι του, επίσης με διεισδύσεις και mid range shots, ο Wade θα έχει τις εκλάμψεις του, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω. Το πρόβλημα με το συνδυασμό των τριών είναι πως ο Wade κατοικοεδρεύει στην base line τα τελευταία χρόνια, ο Rondo σουτάρει αποτελεσματικά στο ζωγραφιστό μόνο, ενώ κι ο Butler δεν είναι killer έξω από τα 7,25.
Percentage of shots coming from 10 feet and in last yr:
Rondo: 55.4%
Wade: 52.5%
Butler: 43.3%Curry: 30.9%
Thompson: 26.4%
Durant: 31.0%— Morten Stig Jensen (@Morten_S_Jensen) July 12, 2016
Και όταν οι τρεις περιφερειακοί σου αρέσκονται να είναι τόσο κοντά στη ρακέτα και ο βασικός ψηλός σου είναι ο Robin Lopez, επίσης μόνιμος κάτοικος ζωγραφιστού, μένει μόνο ο Mirotic να σώσει το spacing της βασικής πεντάδας. Στα χαρτιά, λοιπόν, αυτό δείχνει να μην σώζεται. Αυτό μας οδηγεί σε ένα πρόωρο ενδεχομένως συμπέρασμα, αλλά βάσιμο βάσει της ανάλυσης της κίνησης και των χαρακτηριστικών των παιχτών του ρόστερ, πως αν ο Hoiberg δεν βρει χρόνο ή δεν εμπιστευθεί το second unit του, τότε οι Bulls δεν θα δουν ούτε φέτος την post season. Σε ένα εξαιρετικό κομμάτι προ τριών μηνών, ο Michael Rene Kanoy, εξηγούσε το τι θα χρειαστεί ο Hoiberg για να εφαρμόσει αυτό που θαυμάσαμε όλοι στο NCAA με το Iowa, χωρίς να μπαίνει σε διαδικασία ονοματολογίας και πολύ πριν ξεκινήσουν οι φήμες περί αποχώρησης των Rose, Gasol, Noah. Το σημείο που αξίζει να σταθεί κανείς είναι αυτό που αναφέρει ο αρθρογράφος προς το τέλος του άρθρου του:
“Hoiberg needs to manage minutes too so the starters and important cogs don’t overextend themselves and get fatigue injuries. This is where Paxson and Forman need to do their job; get young legs and long arms to spell the first and the second unit.”
Ειδικά στην περίπτωση Wade, πέσανε διάνα, αφού όταν μιλάμε για υγιή πόδια είναι ο πρώτος παίχτης που σου έρχεται στο μυαλό. Αλλά τέλος πάντων, το ψιλοδέχεσαι μιας και αποτελεί τον “Chicago’s long lost son”, αφήνοντας παράλληλα στην άκρη τα $23,2 εκατομμύρια2)Πηγή: spotrac.com που του έδωσαν οι Bulls. Στο θέμα μας όμως, περί του τι θα δούμε φέτος:
- Ξεκινάμε με το δεδομένο ότι τόσο ο McDermott, όσο και ο Mirotic, θα περνάνε αρκετή ώρα στο παρκέ γιατί είναι οι μόνοι που μπορούν να απειλήσουν με καλές πιθανότητες έξω από την γραμμή του τριπόντου. Ο Rondo δεν είχε ποτέ σουτ για να το βρει τώρα, ο Wade το ίδιο, ενώ ο Butler έχει τα σκαμπανεβάσματά του στον τομέα αυτό.
- Το pick ‘n roll θα συνεχίσει να είναι βασικό στοιχείο, ειδικά με τον Rondo, ο οποίος είναι άριστος στο να διαβάζει το παιχνίδι.
- Όπως δείχνει η κατάσταση, οι ψηλοί θα πάρουν ρόλο χαμάλη ακόμα περισσότερο. Συνεχόμενα sprints για να στήσουν screens, box outs δίχως αύριο, ενώ η απόκτηση του Lopez δείχνει τη διάθεση του Hoiberg να κυνηγήσει το επιθετικό rebound. O RoLo είναι από τους καλύτερους σε αυτό το κομμάτι, καθώς δεν έχει πέσει κάτω από τα 3,2 τα τελευταία τρία χρόνια3)Πηγή: basketball-reference.com.
- Προς το παρόν οι ψηλοί του ρόστερ είναι οι Lopez, Mirotic, Gibson, Felicio και Portis, που σημαίνει πως ο τελευταίος θα πάρει αναγκαστικά χρόνο συμμετοχής για να δίνει ανάσες σε Lopez και Gibson. Πιο ειδικά, τον βλέπουμε στο “5”, χάριν small ball.
- Μην απορήσετε αν δούμε τον Hoiberg να δοκιμάζει τον Wade με το second unit για να αλλάζει τον ρυθμό του παιχνιδιού, με τον Snell να ξεκινάει κανονικά στο “3”. Τουλάχιστον σε κάποια παιχνίδια της pre season.
Προφανώς και τα παραπάνω είναι εκτιμήσεις4)Δικές μου και άρα είναι βάσιμες οι πιθανότητες να μην βγούνε, όσοι/ες μας ακολουθείτε καιρό και ξέρετε τους μύθους των γραφείων του Ball Hog., με βάση αυτά που έχουμε μπροστά μας, αλλά όπως έχουμε ξαναπεί, εδώ τα γράφουμε και κραζόμαστε από νωρίς, δεν περιμένουμε να έρθει ο Δεκέμβρης και να επιδοθούμε σε μεταΧριστοπροφητιλίκια.
Λίγη άμυνα παιδιά
Play some damn defense @chicagobulls
— Noah Del Fresco' (@sO_cHi312) July 19, 2016
Οι φίλοι των Bulls μπορούσαν να γκρινιάζουν για τα πάντα όσο ο Thibodeau ήταν στον πάγκο. Για ξεζούμισμα παιχτών, για βαρετό -πλην όμως αποτελεσματικό- μπάσκετ, για το πόσο σκληρός ήταν προς τους παίχτες, αλλά για ένα πράγμα ο Thibs ήταν (και είναι δηλαδή) μαέστρος: στο αμυντικό κομμάτι. Κακοφάνηκε σε όλους μας το γεγονός ότι οι Bulls από top 10 ομάδα, όσον αφορά τους πόντους που δέχονταν κατά μέσο όρο μετατράπηκαν σε bottom half, μιας και πέρυσι “έγραψαν” 103,1 ανά παιχνίδι, τερματίζοντας 16οι στη λίγκα.
Και εδώ, η προσθήκη του Lopez συγκαταλέγεται στα πολύ θετικά, μιας και αποτελεί από τις πιο physical presences στο NBA και πέφτει στην κατηγορία rim protector (στην περιοχή του 1,5 block σταθερά). Επιπλέον, ο 28χρονος center, διαθέτει ένα από τα καλύτερα κάθετα άλματα μεταξύ των ψηλών, κάτι που σημαίνει πως θα δυσκολεύει σε μεγάλο βαθμό τα drives των αντιπάλων.
Στην backcourt, ο Rondo βρίσκεται σταθερά μεταξύ των leaders στον τομέα των κλεψιμάτων, όντας από τα καλά quick hands και αναμφίβολα θα προσδώσει κάτι στην πίεση που θέλει να ασκήσει ο Hoiberg στις αντίπαλες άμυνες. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως ο RR έχει και έναν λόγο παραπάνω να παίξει, μιας και το συμβόλαιο των $13,4 εκατομμυρίων της σεζόν ’17 – ’18, δεν είναι εγγυημένο.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτός που πρέπει να κάνει το step up στην άμυνα και κατ’ επέκταση να δώσει και το παράδειγμα στους υπόλοιπους είναι ο Butler. Και ναι μεν επιλέχθηκε και φέτος για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην δεύτερη NBA All – Defensive Team, ωστόσο η συζήτηση για το αν άξιζε να βρίσκεται μεταξύ αυτών των πέντε παιχτών, είναι μεγάλη. Και φανταστείτε πως ο Butler, όπως λέει και το άρθρο στο hyper link, έχτισε τη φήμη του πάνω στην αμυντική του ικανότητα. Απλά το νέκταρ του σκοραρίσματος είναι γλυκό…
Συνεπώς το δεύτερο σημείο κλειδί για τον Hoiberg μετά την χημεία, είναι να ανεβάσει το defensive awareness των παιχτών του, αλλά και τη συνολική εναρμόνισή τους σε αυτόν τον τομέα, μιας και αν στο σύγχρονο μπάσκετ η επίθεση είναι συλλογικό κομμάτι μία φορά, η άμυνα είναι πολλαπλάσιες. Και φυσικά δεν μιλάμε για τους χαμάληδες και το second unit. Αυτοί έτσι κι αλλιώς είτε έχουν συνηθίσει να παίζουν έτσι, είτε παίζουν το μέλλον τους. Μιλάμε για τα αστέρια της ομάδας.
Χρειάζονται κάτι άλλο;
Κλείνοντας, δική μου αίσθηση είναι πως χρειάζονται ακόμα έναν σουτέρ. Δεν γίνεται να βγει ακόμα μια χρονιά με έναν McDermott. Ή έστω με τα pops του Mirotic. Ο Hoiberg θα πρέπει να βρει ακόμα μια απειλή για να προσθέσει στην περιφέρειά του, ώστε να δώσει ακόμα περισσότερες στο Hoiball του. Εκτός αν έχει αποφασίσει πως θα ρισκάρει με Wade και Butler. Ή αν έχει αποφασίσει πως δεν θα εμπιστευθεί το ίδιο στυλ του παιχνιδιού του, κάτι που φέρνει την όλη συζήτηση σε νέα βάση. Όπως και να έχει, θα δούμε τι έχει στο μυαλό του ο Hoiberg σε λίγους μήνες, αλλά προς ώρας τα υλικά με τα οποία τον εφοδίαζε το front office των Bulls, δεν μας προϊδεάζουν πως θα δούμε ούτε φέτος το μπάσκετ που θαυμάσαμε από του Cyclones του στην Iowa.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
