Φιλανθρωπία και Assist: Η Τέχνη της Κοινωνικής Εξαπάτησης από τον Rajon Rondo

Posted on Nov 13 2015 - 12:00pm by Mitsos Mavrakis

Είναι δυνατόν να κατηγορείται για εγωισμό ο 7ος σε assists παίχτης της λίγκας; Είναι παραπλανητικά τα βραβεία Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης; Είναι χυδαιότητα οι φιλανθρωπικές πράξεις μεγάλων εταιρειών; “Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος”; Ο Μήτσος Μαυράκης καταθέτει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για να αντιληφθεί κι ο τελευταίος αναγνώστης του Ball Hog ποιοι είναι οι μύθοι που πρέπει ανεπιστρεπτί να καταχωρηθούν ως τέτοιοι. Και μόνο ως τέτοιοι.

Deal With It

Deal With It

Δύο Φαινομενικά Άσχετα Γεγονότα

Αν υπήρξε κάτι που απασχολούσε, τουλάχιστον τη δική μου διαδικτυακή παρουσία, τα ξημέρωμα της Κυριακής ήταν το παιχνίδι του NBA, που εκείνη την ώρα τελείωνε, μεταξύ των Sacramento Kings και των Golden State Warriors και τα status των φίλων συμμετεχόντων στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας.

Αυτά τα δύο άσχετα μεταξύ τους γεγονότα αποτέλεσαν την κορύφωση δύο μύθων, οι οποίοι είχαν αναπαραχθεί σε διαστάσεις spamαρίσματος τον προηγούμενο καιρό.

#irunmarathon

Ο πρώτος μύθος είναι ότι η Εθνική Τράπεζα, δείχνοντας για πολλοστή φορά την ανιδιοτέλεια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος με τα δάνεια στους ολιγάρχες και βαρόνους των media, τους εξίσου χρεοκοπημένους με το σύστημα το οποίο πληρώνονται να στηρίζουν, να αποτελούν το κλασσικότερο παράδειγμα, αποφάσισε να δίνει από την καρδιά της και την τσέπη της, € 0,50 για κάθε tweet που έχει το hashtag #irunmarathon στο Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιά, και συγκεκριμένα στο Κέντρο Ειδικής Φροντίδας Παιδιών.

Φυσικά, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα στους όρους χρήσης, η Τράπεζα ήταν διατεθειμένη να δώσει maximum το ποσό των € 5.000,00, ανεξαρτήτως του αριθμού tweets ή hastags. Ένα ποσό της τάξης των € 5.000,00, το οποίο προφανώς και θα τους περίσσεψε από τα δισεκατομμύρια που έχουν να λάβουν για την ανακεφαλαιοποίηση τους σύμφωνα με την συμφωνία του Μνημονίου 3.

#irunthekings

Ο δεύτερος μύθος ήταν πως η παρουσία ενός έμπειρου point guard του διαμετρήματος του Rajon Rondo θα βοηθούσε την ομάδα των Sacramento Kings να διεκδικήσει την είσοδό της στα playoffs της Δυτικής Περιφέρειας.

Μια παρόμοια χυδαιότητα, μικρότερης κλίμακας βέβαια, καθώς ο Rajon Rondo έχει να λάβει από το Sacramento μόλις $ 10 εκατ. για φέτος, λαμβάνει χώρα και στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Μια καλοστημένη απάτη για να θαμπώσει τους ιθαγενείς βρίσκεται πίσω από τα άδεια στατιστικά του Rondo, όπως για παράδειγμα το triple double που έκανε, με 14 πόντους, 12 rebounds, 15 assists και 4 κλεψίματα απέναντι στους Πρωταθλητές Warriors. Βασικά σε αυτό το παιχνίδι ο Rondo ήταν πραγματικά καλός, τιμώντας το σερί εμφανίσεων του “Primetime Rondo”, φαινόμενο που είχε προσέξει πρώτος ο Bill Simmons, από την εποχή που ο ταλαντούχος point guard αγωνιζόταν στους Celtics και κρατούσε τις καλύτερες του εμφανίσεις για τα παιχνίδια που τα κάλυπτε τηλεοπτικό δίκτυο εθνικής εμβέλειας.

Φέτος, μετά την καταστρεπτική περσινή του χρονιά στο Dallas, που τόσο γλαφυρά κατέγραψε ο έτερος Rondo-hater του BallHog Σταύρος Μαρίνος, στον δικό του λίβελο εναντίον του πάλαι ποτέ All Star, o βασικός point guard του Sacramento κάνει μια φαινομενικά αξιόλογη χρονιά, που απλά δεν διαφημίζεται τόσο, γιατί έχει μείνει στη σκιά των οργίων που κάνουν οι υπόλοιποι PGs της λίγκας. Τα νούμερα, παρόλ’ αυτά, είναι αξιόλογα και το όνομά του έχει αρχίσει να επανέρχεται στη συζήτηση για τους υποψήφιους guards ομάδων που μπορούν να κάνουν πρωταθλητισμό, ενώ, παράλληλα, καλλιεργείται η άποψη πως ο ίδιος είναι θύμα ατυχίας που ‘χει ξεμείνει σε έναν διαχρονικά δυσλειτουργικό οργανισμό, όπως το Sacramento.

Ο Κώστας ο Κουφός εκφράζοντας τα συναισθήματα του κοινού

Ο Κώστας ο Κουφός εκφράζοντας τα συναισθήματα του κοινού

Αλλά ας προσέξουμε λίγο βαθύτερο τα στατιστικά του Rondo τη φετινή χρονιά, για να δούμε πως η αναγέννησή του είναι ένα ψέμα, το οποίο στηρίζεται στα ανούσια νούμερα που διαχρονικά βγάζει. Η παρουσία του δεν είναι ευεργετική για την ομάδα του, αλλά το ακριβώς αντίστροφο, και στην πραγματικότητα ο μαέστρος των assists και του ομαδικού παιχνιδιού είναι ένας σολίστας που αποτελεί τον ορισμό του ατομιστή παίκτη.

Ο Rajon Rondo έχει τόσο αλτρουιστικά κίνητρα, όσο και η Eθνική Tράπεζα.

Τί Λένε τα Νούμερα;

Μετά από τα εφτά πρώτα παιχνίδια των Sacramento Kings, με μια βιαστική ανάγνωση των boxscores μαζί με το πρωινό, ο Rajon Rondo φαίνεται σαν ένας αξιόλογος point guard που αγωνίζεται για να εμφυσήσει το ομαδικό πνεύμα και χαρακτήρα νικητή σε ένα ταλαιπωρημένο franchise. Με στατιστικά 12,3 πόντων, 6 rebounds, 7 assists και 2 κλεψιμάτων, φαίνεται αναγεννημένος, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη το triple double των 14 πόντων, 12 rebounds και 15 assists απέναντι στο δυνάστη του ΝΒΑ, τον Steph Curry, και την καλύτερη άμυνα της λίγκας, αυτή του Golden State.

Αλλά αυτό είναι μονάχα το φαίνεσθαι, μιας και, αν κοιτάξουμε λίγο βαθύτερα, κάτω από το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα του πρώην All-Star που αναβιώνει την καριέρα του στο Sacramento, προσπαθώντας να μας υπενθυμίσει πώς οδήγησε τους Celtics στο πρωτάθλημα, οι ίδιοι οι Kings παρουσιάζονται πιο προβληματικοί από όσο θα έπρεπε να είναι και σαφέστατα χειρότεροι με τον Rondo σαν βασικό τους point guard. Έχοντας την “επιθετική ιδιοφυΐα” του στο παρκέ, η επίθεσή τους σκοράρει κατά μέσο όρο 103 πόντους ενώ δέχεται 114,6, έχοντας αρνητικό συντελεστή -11,6 πόντων. Από την άλλη με τον Rondo τον πάγκο, όχι απλά η άμυνα τους βελτιώνεται, δεχόμενη 106 πόντους, αλλά επιπλέον σκοράρουν και περισσότερο έχοντας 108,2 πόντους μέσο όρους, κερδίζοντας τους αντιπάλους τους με 2,2 πόντους. Η απουσία του Rondo από την πεντάδα, συνεπάγεται ένα Sacramento κατακόρυφα καλύτερο και αυτό φαίνεται από την συνολική βελτίωση της απόδοσης της ομάδας στο επιμέρους σκορ με τους αντιπάλους κατά 13,8 πόντους ανά 100 κατοχές. Ακόμα χειρότερα, το ζήτημα είναι πως δίχως τον Rondo, οι Kings είναι καλύτεροι σε κάθε συγκεκριμένο στατιστικό τομέα. Δεν σουτάρουν απλά καλύτερα σε δίποντα (45,8% έναντι 43,9%) ή στα τρίποντα, όπως είναι και το σχεδόν αυτονόητο (39,6% από 33,7%) με τον χειρότερο σουτέρ από τη θέση του point guard σε ολόκληρη τη λίγκα.

Η ουσιαστική διαφορά που επιδεικνύει την αρνητική επιρροή του Rajon Rondo είναι η κατακόρυφη βελτίωση των Kings σε assists και λάθη, κάθε φορά που o έμπειρος guard παραχωρεί τη θέση του στο παρκέ σε κάποιον συμπαίκτη του. Με τον Rajon Rondo στο τιμόνι, το Sacramento βγάζει 22,5 assists μέσο όρο, με τον πρώην All-Star να είναι υπεύθυνος για το 36,9% εξ αυτών, ενώ οι Kings παράλληλα υποκύπτουν και σε 17,1 λάθη. Με τον Rondo να είναι απλώς θεατής ή απλά να παίζει Connect Four στον πάγκο με τους θαμώνες των πρώτων θέσεων, η ομάδα του George Karl βγάζει 25 assist υποπίπτοντας ταυτόχρονα και σε λιγότερα λάθη (15,7). Αυτό πολύ απλά μπορεί να εξηγεί πως μια ομάδα που οι αντίπαλοι την παίρνουν παραμάζωμα, βελτιώνεται και έχει θετικό σκορ δίχως τον βασικό της point guard, που έχει να λάβει $ 10 εκατ., στην πεντάδα.

Αλλά πώς γίνεται η απουσία του έβδομου σε assists σε ολόκληρο το ΝΒΑ, να έχει τόσο ευεργετική επίδραση στην επίθεση της ομάδας του, ειδικότερο στον τομέα στο οποίο διαπρέπει ο ίδιος;

Secondary Αssist: Κόλαση είναι οι Assists των Άλλων

Ένα ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο, στο οποίο σκοντάψαμε στο tracking stats του nba, τα οποία οφείλονται για την αδράνειά μου από τη στιγμή που μπήκα στη σελίδα τους είναι η σύγκριση μεταξύ assist και secondary assist. Όταν με την assist χαρακτηρίζουμε την πάσα σε συμπαίκτη που οδηγεί ευθέως σε εύστοχη προσπάθεια, με τον όρο secondary assist δηλώνεται η πάσα που έκανε κάποιος σε συμπαίκτη του, οποίος μετά έδωσε assist1)“Pass to assist” για τους μυημένους στο 2K.

Σε αυτήν την κατηγορία πρώτος είναι ο Jarrett Jack, για λόγους ανεξήγητους για την επιστήμη, τους οποίους μπορούμε να χαρακτηρίζουμε και ως στατιστικό σφάλμα2)την ώρα που δημοσιεύεται το κείμενο, το σύμπαν φοβούμενο για την σταθερότητα και τη βιωσιμότητά του διέγραψε αυτή την ανορθογραφία, και ο Jack είναι δεύτερος πίσω από τον Curry για 0,2. Μολαταύτα η παρουσία του στην πρώτη θέση έπρεπε να αποθηκευτεί σε κάποια γωνιά του internet για να σταχυολογηθεί από τον ιστορικό του μέλλοντος. Ακολουθούν οι Teague, Curry, Wall, Mudiay, Westbrook, Rubio και Paul, παίκτες που αποτελούν εξαιρετικούς point guards, στην κορυφή της θέσης τους στο παρόν ΝΒΑ, και φυσικά ο παίκτης των Nuggets, το μέλλον της θέσης. Έπειτα έχουμε τους Parker, Ginobili, Bazemore, Schroder που και είναι σπουδαίοι πασέρ και ανήκουν στα θαυμαστά οικοσυστήματα των Spurs και Hawks.

Ο παίκτης ο οποίος λείπει από τις πρώτες θέσεις της λίστας, είναι ο έβδομος στις γνωστές και στατιστικά πιο διαδεδομένες assists ανά παιχνίδι, Rajon Rondo, που έχει μόλις 0,9 secondary assist, δίπλα σε 7,1 παραδοσιακές3)νούμερα παραπλήσια έχει ο Damian Lillard, αλλά είναι τέτοιο βρωμόχερο που θα είναι αμαρτία να υπαινιχθώ το παραμικρό. Το γεγονός πως είναι ο μοναδικός από τους κορυφαίους σε παραγωγή assists παίκτες της λίγκας, ο οποίος όμως δεν δίνει την δυνατότητα στους συμπαίκτες του να δημιουργήσουν κι αυτοί με την σειρά τους, μήπως δεν οφείλεται μονάχα στο γεγονός πως είναι συμπαίκτης των διαβόητων για την έλλειψη ομαδικότητας, Rudy Gay και DeMarcus Cousins;

Ή μήπως υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά στην προσέγγιση του παιχνιδιού από τον Rondo;

Η “Rajon Rondo S.A.” και το πρόγραμμα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της

Οι επιχειρήσεις εντός του καπιταλιστικού συστήματος δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από τερατουργήματα, τα οποία υπάρχουν για να απομυζούν τους υπαλλήλους και να εκμεταλλεύονται την υπεραξία, ώστε να δημιουργούν περισσότερα κέρδη για τους μετόχους τους.

Στην προσπάθειά τους οι εταιρίες να αποκρύψουν την φριχτή τους ύπαρξη φοράνε ένα προσωπείο φιλανθρωπίας και καλοσύνης για να γίνουν πιο αρεστές στους καταναλωτές και για αυτό τον σκοπό οι μαρκετίστες επινόησαν τον όρο “Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη”4)To θέμα του διδακτορικού του Ραδικόπουλου, by the way. Καμία έκπληξη που το παράτησε, με τον οποίο αναφέρονται στις ενέργειες των επιχειρήσεων, που αποσκοπούν στην συμβολή αντιμετώπισης περιβαλλοντικών και κοινωνικών ζητημάτων. Λαμβάνοντας ως δεδομένο πως οι επιχειρήσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το κοινωνικό σύνολο μέσα στο οποίο δραστηριοποιούνται, οφείλουν επομένως να αναγνωρίζουν την ευθύνη που τους αναλογεί, απέναντι στην κοινωνία και το περιβάλλον και να πράττουν ανάλογα.

Λόγω του δόγματος περί Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, έχουμε φαινόμενα όπως τη βράβευση της Vodafone με το σχετικό βραβείο το 2007, ενώ εκκρεμούσε εις βάρος της η υπόθεση υποκλοπής του Πρωθυπουργού της χώρας5)καθώς και μια υπόθεση που πρέπει να αρχειοθετήθηκε, της οποίας ο φάκελος πάνω έγραφε “¨Τσαλικίδης”, την Coca-Cola 3Ε να βραβεύεται το 2013 για το πρόγραμμα “Kαθαρισμού των Yδάτων”, την ίδια ώρα που μετέφερε τα εργοστάσια της σε χώρες με χαμηλότερο ημερομίσθιο, απολύοντας 2.000 εργαζόμενους, ή ακόμα-ακόμα την Ελληνικός Χρυσός να “αγωνίζεται” να διαφημίσει το πρόγραμμα κοινωνικής ευθύνης της, ενώ παράλληλα καταστρέφει, με την ανοχή της πολιτείας, τις Σκουριές6)εδώ τα περσινά βραβεία.

Τί να λέμε τώρα… Εδώ συμμορίες φασιστών/μαφιόζων οργάνωναν αιμοδοσίες και μοίραζαν τρόφιμα. Οι μεγαλομαφιόζοι δεν θα το έπαιζαν αθλητικοί παράγοντες για να μοιράσουν χαρά στον “πιστό λαό της ένδοξης ομάδας τους”;

Ο φιλάνθρωπος Βαρδης Βαρδινογιάννης, του οποίου τα έργα και ημέρες μπορούν να διαβαστούν σε ένα κείμενο σε 16 μέρη στο blog Cogito Ergo Sum

Ο φιλάνθρωπος Βαρδης Βαρδινογιάννης, του οποίου τα έργα και ημέρες μπορούν να διαβαστούν σε ένα κείμενο σε 16 μέρη στο blog Cogito Ergo Sum

 

Ο Rajon Rondo είναι το μπασκετικό τους αντίστοιχο και τα νούμερα που βγάζει στις assists αναπαράγουν τον μύθο του ιδανικού συμπαίκτη, ενώ στην πραγματικότητα η μοναδική του προτεραιότητα είναι να ανυψώσει την προσωπική του αξία.

Ο Rajon Rondo είναι ένας χυδαίος BallHog, με ακριβώς την αντίστροφή προσέγγιση από αυτή που έχουμε συνηθίσει, ένα προσωπείο το οποίο τον γλυτώνει από την κατακραυγή.

all mine

“One score makes happy ONE player, one assist makes TWO happy players.” – Toni Kukoč

Αν έπρεπε να ψάξουμε μια στιγμή για να εντοπίσουμε πότε η σχέση του Rondo με τις assists άρχισε να γίνεται νοσηρή, θα πρέπει να κοιτάξουμε πίσω στην σεζόν 2012-13. Ο πανδαμάτωρ χρόνος είχε αρχίσει να φθείρει τη Βοστόνη, η οποία, παρά το ότι είχε διατηρήσει τον ίδιο κορμό με την πρωταθλήτρια ομάδα του 2008, ήταν σαφέστατα χειρότερη. O Rajon Rondo τότε, διαβλέποντας πως ίσως η ομάδα να μην μπορέσει να αποτελέσει διεκδικήτρια του τίτλου, όπως συνήθιζε τα προηγούμενα χρόνια, μπήκε στη σεζόν έχοντας δύο κύριους στόχους: να φλερτάρει με το ρεκόρ των 14,5 assists ανά αγώνα σε μια σεζόν που είχε ο John Stockton και να σπάσει το ρεκόρ των 42 συνεχόμενων παιχνιδιών με πάνω από 10 assists, που άνηκε στον Magic, συνεχίζοντας το σερί που είχε ξεκινήσει την προηγούμενη σεζόν.

Εκείνη ήταν η σεζόν που ο Rajon Rondo έπαψε να ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα της ομάδας του, άλλα να επικεντρώνεται ψυχαναγκαστικά στα στατιστικά του επιτεύγματα. Και τότε άρχισαν να εμφανίζονται στιγμές σαν και αυτή, που ομολογουμένως μπορεί να ήταν άκομψες αλλά δεν έβλαπταν την ομάδα.

Και φυσικά εφόσον αυτή η συμπεριφορά αντί να αποδοκιμαστεί, ενθαρρύνθηκε κιόλας από τον “Morgan Freeman της προπονητικής”, τον προπονητή που θα υποστήριζε οποιαδήποτε συμπεριφορά των παικτών του για να τους έχει με το μέρος του, τον Doc Rivers, τότε ήταν που ο ταλαντούχος point guard έλαβε το δρόμο δίχως γυρισμό.

Μετά από κείνη την περίοδο στη θέση του ηγέτη των Celtics επέστρεψε ένας μπασκετμπολίστας διαφορετικός από ό,τι είχαμε ξαναδεί. Ένας point guard που πραγματικά δεν ενδιαφερόταν να κάνει την ομάδα του καλύτερη ή να ικανοποιήσει τους συμπαίκτες πασάροντας τους την μπάλα, παρά μόνο να φουσκώσει τα στατιστικά του, προκειμένου να φαίνεται ο ίδιος καλύτερος παίκτης σε όσους παρακολουθήσουν τον αγώνα από τα boxscore, αγνοώντας την στήλη plus/minus.

Το κυνήγι των προσωπικών του στατιστικών έγινε για τον ίδιο αυτοσκοπός κι επιδόθηκε με εμμονοληπτικό τρόπο στην προσπάθεια να μαζέψει ακόμη περισσότερες τελικές πάσες.

Η assist για τον Rajon Rondo έπαψε να είναι μια πράξη αλτρουισμού και στην ουσία μετατράπηκε στην υπέρτατη πράξη εγωισμού. Στον ίδιο κόσμο που μετράει την Κοινωνική Ευθύνη με το ποσό των φιλανθρωπιών, η τελική πάσα έχει γίνει μονάδα μέτρησης του ομαδικού πνεύματος και ο Rondo, αντί να γνωρίσει τη χλεύη για τον τρόπο που αγωνίζεται, χαρακτηριζόταν ακόμη ως “ο ιδανικός συμπαίκτης” λόγω των επιδόσεων που τον μετατρέπουν a priori σε ομαδικό παίκτη.

Όταν μάλιστα, o Chris Broussard του ESPN μετέφερε τις δηλώσεις ενός ανώνυμου scout ομάδας της Ανατολικής Περιφέρειας, χαρακτηρίζοντας τον Rondo σαν απαίσιο point guard, τότε όλα τα μέσα (Deadspin, Bleacher Report κ.α.), έτρεξαν να τον υπερασπιστούν με μπόλικη ειρωνεία.

Φυσικά, για μια ακόμη φορά έπεσαν θύματα και αυτοί της καλοστημένης απάτης που κρύβεται πίσω από τα παραπλανητικά νούμερα που βγάζει ο Rondo. Γιατί μπορεί ο απόφοιτος του Kentucky να έχει βγάλει ακόμη μία τελικά πάσα, αλλά θα αγνοηθεί πως ο ίδιος έχει επιλέξει αντί να σκοράρει εύκολα να τη δώσει σε ένα παίκτη του που βρίσκεται σε δυσκολότερη θέση.

Ή κατά πόσον προτιμάει να βγάζει την ομάδα του τελείως εκτός ρυθμού, κρατώντας την μπάλα στα χέρια του μέχρι να τη δώσει σε ένα παίκτη που μπορεί να σκοράρει, αντί να τη δίνει πιο γρήγορα, βελτιώνοντας την κυκλοφορία της ομάδας, αυξάνοντας τις πιθανότητες να βρεθεί ένα σουτ υπό καλύτερες προϋποθέσεις.

Όλα αυτά συνεπάγονται πως, ενώ κανονικά η assist αποτελεί το απαύγασμα της ομαδικότητας, την επιτομή της συνεργασίας και τον κινητήριο μοχλό για κάθε σπουδαίο σύνολο, στην περίπτωση του Rajon Rondo η πάσα αποτελεί μια καθαρά εγωκεντρική διαδικασία.

Το ρητό που έρχεται περισσότερο στο μυαλό βλέποντας τον να οργανώνει το παιχνίδι της ομάδας του, δεν είναι αυτό του Kukoč, ότι “η πάσα κάνει δύο συμπαίκτες χαρούμενους”, αλλά ο γνωστός αφορισμός του Woody Allen μην κατηγορείς τον αυνανισμό, είναι το σεξ με κάποιον που αγαπάς.

Μα, και φυσικά, θα υπάρξουν παιχνίδια κατά τη διάρκεια των οποίων ο Rondo θα θαμπώσει με τις εμπνεύσεις του και την μαεστρία με την οποία καθοδηγεί την ομάδα του. Είναι γεγονός πως εξακολουθεί να είναι χαρισματικός, έχοντας ένα court vision, το οποίο δεν διδάσκεται. Και βέβαια θα υπάρχουν θαυμαστές του, που θα επικεντρώνονται στα νούμερα των assist που βγάζει και θα τον εξυμνούν για τον αλτρουισμό του. Και δεν θα εκλείψουν οι άνθρωποι που θα ψήνονται από μια φιλανθρωπία του #tade_hashtag, με την οποία θα προσπαθεί κάποιος επαίσχυντος πλουτοκράτης να εξαγοράσει λίγο karma, που να αντικατοπτρίζεται σε πληρωμένες καταχωρήσεις στα media, σε μια δόση από γλύψιμο wannabe γλοιωδών ακολούθων και απλά αθεράπευτα αφελών aficionados. Αλλά το γεγονός θα παραμένει.

“Στο κόσμο των αφεντικών, είμαστε όλοι ίδιοι.”

Ο Rajon Rondo έχει μετατραπεί από ένας point guard που απογείωσε μια ομάδα παλαιμάχων και έδινε αξέχαστες παραστάσεις, όπως τότε εναντίον των Heat,

σε έναν παλιάτσο που έχει γίνει περίγελος, στήνοντας την κακόγουστη παράσταση του συμπαίκτη που δήθεν νοιάζεται για τους άλλους περισσότερο από τα νούμερά του.

Οι δυο ομάδες του ΝΒΑ, που λειτουργούν σαν πρότυπα για τον υπόλοιπο αθλητικό κόσμο, οι San Antonio Spurs και οι Golden State Warriors, έχουν χτιστεί πάνω σε ένα οικοδόμημα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το μπασκετικό αντίστοιχο του σοσιαλιστικού ιδεώδους. Οι παίκτες έχουν θυσιάσει τον αθλητικό τους ατομικισμό, λειτουργώντας στα πλαίσια ενός συνόλου που λειτουργεί με απόλυτη αρμονία, και παράγει ένα αψεγάδιαστο αισθητικά αποτέλεσμα που υπερβαίνει τις δυνατότητες των επιμέρους στοιχείων που το αποτελούν.

Στην αντίπερα όχθη της ανυποληψίας βρίσκονται ομάδες όπως οι Sacramento Kings. Ο Rajon Rondo επιλέγει να κρατήσει την μπάλα στην κατοχή του μέχρι να κατορθώσει να βγάλει μία πάσα που παρουσιάζει υψηλές πιθανότητες να γίνει assist αντί να την κυκλοφορήσει πλαίσια μια επίθεσης που θα κάνει τους συμπαίκτες του συμμέτοχους και συνδημιουργούς αντί για απλά εκτελεστικά όργανα των εμπνευσεών του. Η συμπεριφορά του που θέτει τα νούμερα του στις τελικές πάσες πάνω από την επιθετική λειτουργία της ομάδας, προσποιούμενος τον αλτρουιστή συμπαίκτη θυμίζει το διαχρονικό κείμενο του Oscar Wilde από το Η Ψυχή του ανθρώπου στο Σοσιαλισμό για την υποκρισία της φιλανθρωπίας

“Επιχειρούν να λύσουν το πρόβλημα της φτώχειας λόγου χάρη, φροντίζοντας να διατηρήσουν ζωντανούς τους φτωχούς ή στην περίπτωση μιας πολύ προηγμένης σχολής, φροντίζοντας να ψυχαγωγούν τους φτωχούς. Κάτι τέτοιο όμως, δεν αποτελεί λύση: είναι μια επιδείνωση του προβλήματος. Ο ορθός στόχος είναι να επιχειρήσουν να ανοικοδομήσουν την κοινωνία σε τέτοια βάση ώστε η φτώχεια να είναι πια κάτι αδύνατο. “

The following two tabs change content below.

Mitsos Mavrakis

Χαζοχαρούμενος κουλτουριάρης για τους Τζιτζιφιώτες, χυδαίος κάγκουρας για όλους τους άλλους, ένα κιτς, παρτσακλό πολύχρωμο αγόρι, που γίνεται ένας λαϊκός καργιόλης όταν βλέπει/παίζει μπάσκετ (ή ακούει hip hop) o Μήτσος Μαυράκης νοιώθει απολύτως άνετα μόνο όταν είναι ανάμεσα στις γάτες ή όταν παραληρεί για το BallHog.

References
1 “Pass to assist” για τους μυημένους στο 2K
2 την ώρα που δημοσιεύεται το κείμενο, το σύμπαν φοβούμενο για την σταθερότητα και τη βιωσιμότητά του διέγραψε αυτή την ανορθογραφία, και ο Jack είναι δεύτερος πίσω από τον Curry για 0,2. Μολαταύτα η παρουσία του στην πρώτη θέση έπρεπε να αποθηκευτεί σε κάποια γωνιά του internet για να σταχυολογηθεί από τον ιστορικό του μέλλοντος
3 νούμερα παραπλήσια έχει ο Damian Lillard, αλλά είναι τέτοιο βρωμόχερο που θα είναι αμαρτία να υπαινιχθώ το παραμικρό
4 To θέμα του διδακτορικού του Ραδικόπουλου, by the way. Καμία έκπληξη που το παράτησε
5 καθώς και μια υπόθεση που πρέπει να αρχειοθετήθηκε, της οποίας ο φάκελος πάνω έγραφε “¨Τσαλικίδης”
6 εδώ τα περσινά βραβεία

4 Comments so far. Feel free to join this conversation.

  1. Alex Grekos November 13, 2015 at 13:35 -

    Ενδιαφέρον άρθρο αλλά με τεράστια δόση υπερβολής. Ας τα δούμε ένα ένα:
    1) Αναφέρεις ότι είσαι Rondo hater άρα στην έρευνά σου δεν είσαι αντικειμενικός παρουσιάζοντας μόνο τα αρνητικά του. 2) Μιλάς περί εξαπάτησης για έναν παίχτη που κάνει triple double και όχι μόνο μια φορά σε επίπεδο nba όντας διψήφιος ακόμη και στα ριμπαουντς οκ… 3) Ατομιστής ένας παίχτης που μοιράζει τόσες ασσιστς σε κάθε αγώνα γιατί κοιτάζει την πάρτη του. Πίστεψέ με μεγαλύτερο ντόρο θα έκανε αν έβαζε 30+ πόντους σε κάθε αγώνα με μηδαμινές πάσες τότε θα δεχόμουν τα σχόλια περί ατομισμού. 4) Τα νούμερα δείχνουν ότι η ομάδα είναι καλύτερη με αυτόν εκτός παρκέ επίσης τα ίδια νούμερα δείχνουν ότι είναι ένας all around παίχτης με προσφορά παντού άρα κάτι δεν πάει καλά με το συλλογισμό σου. 5) Περί λαθών δεν είναι ούτε ο πρώτος αλλά ούτε και ο τελευταίος pg με πολλά λάθη αλλά είναι ο μόνος που δεν έχει βγει λεπτό από το παρκέ σε κάποιους αγώνες. 6) Αν η παρωδία του Armstrong τον κάνει παλιάτσο το ίδιο τότε πρέπει να πούμε και στα άλλα βιντεάκια του που δείχνουν τον LeBron να κάνει όλο βήματα, τον Harden που παίρνει πανεύκολα τα φάουλ και τον παλαβό Westbrook…

    Δεν είμαι φαν του Rondo αλλά ούτε μπορώ να συμφωνήσω στους χαρακτηρισμούς περί παλιάτσου, εξαπάτησης και άλλα πολλά δε γίνεται να τον βγάζετε και άχρηστο. Η πραγματικότητα είναι άλλη ότι ο Rondo είναι ένας καλός pg αλλά όχι στους top 10, ένα πολυεργαλείο που αν μια ομάδα πιστέψει σε αυτόν και γίνει η μπασκετική του Ιθάκη μπορεί να κάνει τη διαφορά.

    Υ.Γ. Για να μην παρεξηγηθώ διαβάζω κάθε άρθρο σας, εκτιμώ πολύ τη δουλειά σας και παίζει να είναι το 1ο άρθρο που διαφωνώ.

    • Mitsos Mavrakis November 13, 2015 at 19:25 -

      Καλησπέρα
      Αλεξ σε ευχαριστώ που διάβασες το κείμενο και που πήρες το χρόνο να
      σχολιάσεις. Βασικά, we agree to disagree όπως το βλέπω

      1) Tα άρθρα τα γράφουμε στα πλαίσια της Στήλης απομυθοποίησης Τώρα, όπου προσπαθούμε να ασχοληθούμε με μύθους που έχουν καθιερωθεί στην κυρίαρχη αφήγηση του ΝΒΑ. Όταν ο Σταύρος γράφει για τον Larry Bird, δεν εννοεί πως είναι κακός ή έστω
      μέτριος σουτέρ τριών πόντων. Το γράφει για να πει πως ναι μεν ήταν καλός, αλλά
      δεν συγκαταλέγεται μέσα στους καλύτερους όλων των εποχών.

      2) Με την σειρά μου προσπαθούσα να πω πως ο Rondo είναι παικταράς αλλά πολλές φορές γράφει στα παπάρια του την επιθετική λειτουργία της ομάδας του, απλά για να βγάλει νούμερα.

      3) Τα θύματα του trafficking ειναι
      απλά θύματα και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν αρνητικός όρος, αλλά η φράση που χαρακτηρίζει Rondo δεν είναι το ατομιστής , είναι το assist whore.

      4)
      Και ο Rudy Gay έβγαζε νούμερα, απλά όποια ομάδα τον αποχωρίζεται παίζει καλύτερα. Πρόσθεση δια της αφαιρέσεως είναι ο όρος και ισχύει για διάφορους Jeff Green, Rudy Gay, David Lee κτλ.. Μήπως και η Βοστόνη βελτιώθηκε ανάλογα πέρυσι, ενώ το Νταλλας έγινε χειρότερο; Αυτή την στιγμή ο Rondo είναι πολύτιμος για το Σακραμέντο, αλλά επειδή
      έχει την μετριότητα που λέγεται Collison από πίσω.

      5) Δεν έλαβα υπ’όψιν τους δυο τελευταίους αγώνες ηθελημένα στα νούμερα. Εχεις δίκιο για τα λάθη, αλλά αυτό που θέλω να πω ότι η παρουσία του Rondo χειροτερεύει την κυκλοφορία της
      ομάδας. Και ο Ολυμπιακός έχει γυρίσει τόσα παιχνίδια με τον Σπανούλη στον πάγκο δεν αναιρεί το γεγονός πως είναι σπουδαίος μπασκετμπολίστας και τεράστιος ηγέτης. Απλά είναι κιαυτός βαρίδι στην ομάδα του.

      6)
      Το άρθρο για τον Rondo,το έγραψα
      αφού πρώτα είχα αρχίσει να γράφω ένα λιβελο για τον Harden!! Ουφ, φθηνά την γλύτωσα. Εξακολουθώ να τον θεωρώ εκπληκτικό μπασκετμπωλίστα, απλά εδώ και μια τριετία υποτιμάει τις
      δυνατότητες του στην συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών. Το ιδανικό είναι να πάει σε μια ομάδα με εξαιρετικούς σουτέρ που να έχει βλέψεις στα playoffs και να χρειάζεται αυτά που ο ίδιος
      μπορεί να προσφέρει. Μέχρι τότε θα μας δίνει μια παιχνιδάρα όποτε του καβλώσει,
      αλλά τα νούμερα των assist στο θεό.

  2. Ioannis Goutsios November 13, 2015 at 16:34 -

    Μπορώ να πω ότι είμαι ουδέτερος σε σχέση με τις μπασκετικές ικανότητες του Ρόντο (υπήρξαν διαχρονικά πολύ καλύτεροι PG στη θέση του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρόκειται και περί φάρσας ή απάτης), αλλά έπεσε σε μια περίοδο που η αναπόφευκτη παρακμή του ίδιουσυνέπεσε με την εκρηκτική εμφάνιση πολλών και πιο ταλαντούχων απ’ αυτόν PG που είχαν ΔΙΑΘΕΣΗ & ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ να δουλέψουν πολύ περισσότερο από αυτόν. Να ρωτήσω: γιατί οι παράγοντες (Cuban για Rondo, -φημολογούμενα- Ainge για Cousins) εμπιστεύονται παίχτες-ωρολογιακές βόμβες για την κακομοίρα τη χημεία που τόσο απεγνωσμένα προσπαθούν οι προπονητές να φτιάξουν;

  3. Leon T November 15, 2015 at 13:42 -

    Πολύ καλή ανάλυση και το βίντεο με τον Ζίζεκ είναι καταπληκτικό!! Είμαι σίγουρος ότι και ο ίδιος (ο Ζιζεκ, ντε)αν το διάβαζε θα έλεγε ότι o συμπατριώτης του Dragic, είναι πολύ πιο χρήσιμος για την λειτουργία μιας ομάδας, ακόμα και τώρα που δεν είναι σε καλό φεγγάρι και φαίνεται να μπερδεύεται με τον Wade, παρα ο assist whore Rondo.

    Και κάτι τελευταίο. Αν με ενοχλεί μια φορά να βλέπω σέντερ με <40% στις βολές, μου φαίνεται ακατανοήτο και liability για μια ομάδα ο βασικός PG να σουτάρει με 39% στις βολές!!! Προχτές οι Σακραμέντο κέρδιζαν με 8 πόντους 1' πρίν το τέλος και οι Νετς παραλίγο να το γυρίσουν γιατί ο Ρόντο δεν έβαζε τις βολές!!