Έχοντας πια διανύσει τα τρία όγδοα της σεζόν, οι εικόνες είναι αρκετά καθαρές, τόσο για της ομάδες, όσο και για τους παίχτες που ξεχωρίζουν. Παρόλα αυτά, εκπλήξεις, μιρκότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας, θετικές, αλλά όχι πάντα, κρύβονται σε κάθε αγωνιστική στροφή-εβδομάδα για τα εδώ BallHogικά, και ο Γιάννης Χάτσιος είναι σε εγρήγορση για να τις επεξεργαστεί και τις παρουσιάσει.
Boogie Nights
Να συμφωνήσουμε σε κάτι: Ο DeMarcus Cousins είναι ένα σημείο αναφοράς από μόνος του. Είτε αγωνιστικά, είτε εξωαγωνιστικά. Καμιά φορά η κωμωδία που στήνεται γύρω του κάνει ακόμα και την ομώνυμη ταινία του Paul Thomas Anderson, “Boogie Nights”, να μοιάζει με την πλέον φυσιολογική κατάσταση. Κι αν νομίζετε πως το highlight στο παιχνίδι με τους Blazers ήταν οι 55 πόντοι και τα 13 rebounds, γελιέστε. Σύμφωνοι, ο Boogie έγινε ο πρώτος παίχτης στην ιστορία των Kings με περισσότερα από ένα παιχνίδια με 50+ πόντους, αλλά τεχνική ποινή που κατέληξε σε αποβολή και ακυρώθηκε μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό, δεν θυμόμαστε να ξανάγινε1)Όποιος έχει στοιχεία περί του αντιθέτου, να τα παραθέσει παρ’αυτα.. Τι συνέβη; Ο Cousins σημείωσε τον 54ο πόντο του (καλάθι και φάουλ συγκεκριμένα) και γύρισε να πανηγυρίσει προς τον πάγκο του Portland. Εκεί κάτι είπε και ιδού το γιατί βγήκε από τα ρούχα του Terry Stotts:
DeMarcus Cousins was ejected.
And then he wasn't. pic.twitter.com/miGJS7suwS
— Bleacher Report (@BleacherReport) December 21, 2016
Δεν θα μπούμε καν στην διαδικασία να μαντέψουμε -γιατί δεν φαίνεται- ή να πιστέψουμε ή όχι τον Boogie, γιατί στο σημείο αυτό έχουμε ένα μήνυμα για τον coach Stotts: Μόλις έχεις δεχθεί 54 πόντους από έναν παίχτη, κάτι που σημαίνει πως η άμυνά σου δεν έχει κανένα τρόπο αντιμετώπισής του, ή δεν έχεις βρει κάποιο τρόπο αντιμετώπισης. “Man the hell up” και μην ασχολείσαι με μια μασέλα που βρέθηκε μπροστά στον πάγκο σου. Το χειρότερο είναι πως οι διαμαρτυρίες αυτές έπιασαν για λίγο τόπο, αφού μετά από μια μίνι σύσκεψη των refs, ο Cousins επέστρεψε στο παρκέ σαν άλλος εθνικός ήρωας. Μετά τη νίκη της ομάδας του, η ερώτηση για το όλο σκηνικό από την δημοσιογράφο ήταν αναπόφευκτη, με τον Boogie να ξεσπαθώνει κατά των διαιτητών:
And then Boogie let everyone know how he feels 😳 pic.twitter.com/gJF2HqJocx
— Bleacher Report (@BleacherReport) December 21, 2016
Gotta love the Boogie.
Στην άλλη πλευρά αυτής της μίνι βεντέτας πάντως, βρίσκονται οι Blazers. Μπορεί να πει κανείς ότι οι αγωνιστικές και συναισθηματικές εκρήξεις του Cousins έχουν να κάνουν με την έριδα που έχει ξεκινήσει με τον Meyers Leonard, ή με την αυτοανακήρυξη του Mason Plumlee σε stopper. Πιθανότερο, όμως, είναι πως έχει να κάνει με τις αμυντικές επιδόσεις των Blazers, που μοιάζουν με tribute σε εκείνους τους προ εικοσαετίας Nuggets, που κέρδιζαν μόνο αν έβαζαν 130, γιατί τους 125 πίσω τους είχαν στην πλάτη από το πούλμαν. Έχουν το χειρότερο Defensive Rating στη λίγκα, και οι δύο πυρακτωμένοι μικροσκοπικοί guards τους δεν μπορούν να μαρκάρουν κανέναν, αφήνοντας τον Plumlee να μαζεύει τα ασυμμάζευτα κοντά στο καλάθι. Τα ευέλικτα σχήματα που τους επέτρεπαν πέρσι να εκμεταλλευτούν τους τσακισμένους ανταγωνιστές τους επιβάλλοντας φρενήρη ρυθμό, τώρα αποτελούν έναν παράδεισο mis-matches για τους αντιπάλους.
Κεντρικό πρόβλημα είναι η τάση των Lillard και C.J. να σβήνουν στα screens, δημιουργώντας έτσι ανισορροπίες στην άμυνα. Από εκεί ξεκινώντας οι αντίπαλοι των Blazers έχουν το τρίτο καλύτερο ποσοστό σε τρίποντα στη λίγκα, και κυρίως, έχοντας έναν ωκεανό χώρου να δουλέψουν μετά το screen, με αποτέλεσμα να φτάνουν εύκολα προς το καλάθι, όπου αν δεν σκοράρουν, θα πάρουν φάουλ. Τα αποτρόπαια νούμερα των Blazers στην άμυνα του pick and roll είναι χαρακτηριστικά.
We're not going to post the halftime score. Check out our mentions if you want to see how the game is going.
— Trail Blazers (@trailblazers) December 22, 2016
Πλέον Kings και Nuggets είναι ουσιαστικά ισόβαθμοι με τους Blazers στη μάχη για μια θέση στα playoffs, μία θέση που στο Portland θεωρούσαν εγγυημένη, και έτοιμοι να υπερεκτιμήσουν τις ομάδες τους, όπως ακριβώς έκαναν πέρσι και οι Blazers.
The Devil’s Advocate
Η μετενσάρκωση του Kevin Martin
Η απόσυρση του Kevin Martin από την ενεργό δράση στα 33 του χρόνια, μόλις μια διετία και κάτι από τις μέρες που είχε μέσο όρο 20PPG προκάλεσε ερωτηματικά, που ερωτεύτηκαν κάποια άλλα ερωτηματικά και πλημμύρισαν τον χώρο δίπλα στον Malcolm Brogdon με τους απογόνους τους. Ο Kevin Martin συνεχίζει στο NBA κάνοντας τη χειρότερη μεταμφίεση στην μ.Ξ. (μετά Ξηρόν) εποχή, σαν undercover άσημος rookie μεγαλύτερης ηλικίας στο Milwaukee. Γενικότερα προσπαθεί και τα καταφέρνει να περάσει απαρατήρητος, μέχρι αυτή την εβδομάδα. Βρήκε τον χώρο με αντίπαλο τον Kyrie Irving και κάρφωσε στα μούτρα του, έστω και χωρίς να σηκωθεί πολύ ψηλά, όσο του επιτρέπει η ηλικία του.
Αργότερα πάνω του έπεσε ο LeBron James, ο οποίος, πιστεύοντας τα μάτια του, θεώρησε ότι ο αντίπαλός του πρέπει να είναι γύρω στα 40, του έδωσε χώρο, και ο Martin Brogdon παραλίγο να διαλύσει μόνος του την πλεκτάνη που έστησε.
JaVale McGee aka “Το Θαύμα των Χριστουγέννων”
Ok, κλέβουμε λίγο μιας και παίρνουμε και νούμερα από την προηγούμενη βδομάδα, αλλά θα ήταν ντροπή να μην κάνουμε μια μικρή αναφορά στον JaVale McGee, ο οποίος αποτέλεσε μια μικρή χλεύη προς το πρόσωπο του Steve Kerr, όταν ο τελευταίος αποφάσισε να τον πάρει στο Golden State. Στα τρία από τα τελευταία πέντε παιχνίδια, ο βετεράνος center έχει βοηθήσει τα μέγιστα στις νίκες των Warriors, και ειδικά σε αυτό κόντρα στους Pistons, όπου οι περσινοί φιναλίστ αγκωμάχησαν για να κερδίσουν (119-113). Ο McGee σημείωσε 15 πόντους σε μόλις 8’43” συμμετοχής, σουτάροντας με 6/7. Παράλληλα, σε αυτά τα τρία παιχνίδια δεν είχε ποσοστά κάτω από 80%, ενώ ακόμα και με τους Jazz, που είχε 4/14, μάζεψε επτά rebounds και πρόσφερε αυτό:
JAVALE MCGEE POINT GAWD 😭 #JaValeAfterDark https://t.co/YjpiRuUzuL
— Rob Perez (@World_Wide_Wob) December 21, 2016
Πολυεργαλεία ή η σημασία του κατάλληλου περιβάλλοντος
Otto Porter Jr., Γιάννης Αντετοκούνμπο, Aaron Gordon.
23, 22, 21 οι αντίστοιχες ηλικίες τους.
Ασχέτως του πραγματικού τους ταλέντου και του γεγονότος ότι ο Γιάννης έχει σκαρφαλώσει με άλματα τα σκαλιά της εξέλιξής του, οι τρεις αυτοί παίκτες μπαίνοντας στο NBA, και παρά τη διαφορετική εμπειρία του καθενός ως τότε, παρουσίαζαν παρόμοια προφίλ.
Forwards έτσι, γενικά, με εξαιρετικά σωματικά προσόντα -μακριά άκρα για τους δύο πρώτους, ένας θαυμάσιος αθλητής ο τρίτος- με πλατιά αν και άγουρα skill sets, δυνατότητα να μαρκάρουν πολλές θέσεις, να χειριστούν την μπάλα σποραδικά και με ύποπτο σουτ από τα 7,25.
Όλοι βρέθηκαν σε κακές ομάδες της ανατολική περιφέρειας, ο Γιάννης με το #15 και ένα τεράστιο ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι του στους Bucks, ενώ οι άλλοι με top-5 picks σε Wizards και Magic.
Από εκεί και πέρα, κάθε ομάδα προσέγγισε διαφορετικά την πρώτη ύλη της, αν και όλες βρίσκονταν σε μια διαδικασία σμιλέματος του κορμού τους για τα επόμενα χρόνια.
Ο εμπειρότερος των τριών, Otto Porter Jr., παρά τις δύο χρονιές του στο κολέγιο, δυσκολεύτηκε περισσότερο από όλους να βρει λεπτά και να προσαρμοστεί ως rookie. Οι Wizards είχαν (και έχουν) ψευδαισθήσεις πως μπορούσαν να χτυπήσουν με αξιώσεις την πόρτα των Τελικών, κι έτσι τα λεπτά του Porter ήταν όχι μόνο περιορισμένα, αλλά και στείρα, καθώς δεν είχε το ελεύθερο να πειραματιστεί με τις ικανότητές του σε NBA επίπεδο. Μετά από μια rookie season όπου με τα βίας έπαιζε, μπήκε δειλά-δειλά στο rotation ως sophomore, κυρίως ως αμυντική βοήθεια, με κοντό λουρί. Τα playoffs της χρονιάς 2014-15 ήταν η σκηνή στην οποία ο Porter έκανε audition για να αποτελέσει τον τρίτο πυλώνα του οικοδομήματος των Wizards, πλάι σε Wall και Beal, και η περσινή σεζόν αυτή της καθιέρωσης ως ένα -όχι και τόσο αιχμηρό- πολυεργαλείο. Φέτος παρουσιάζεται με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, και σχεδόν ισότιμο μέλος των “big-three” της Washington.
Για τον Γιάννη τα έχουμε πει δεκάδες φορές. Η πρόοδος του μπορεί να ήταν και πάλι σταδιακή, αλλά τα στάδια αυτά τα ανέβηκε με μετεωρικές εκρήξεις, για να βγάζει σήμερα νούμερα παραπάνω από LeBronικά στην ίδια ηλικία.
Ο Aaron Gordon μπήκε στο NBA μια σεζόν μετά τους δύο lanky forwards που προαναφέραμε, στους αποπροσανατολισμένους Magic που δεν ήξεραν τι ακριβώς είναι και τι θέλουν να κάνουν, φερόμενοι σαν playoff hopefuls, όντας όμως μια lottery team στον πυρήνα τους. Έτσι και ο Gordon έμοιαζε χαμένος στο παρκέ ως rookie, πέρασε ένα roller-coaster πέρσι, με βαθιά χάσματα και αρκετά καλές κορυφές, και φέτος προσπαθεί στους ζαλισμένους Magic να καθιερωθεί, και να πετάξει από πάνω του την ταμπέλα του tweener και της αστάθειας. Δυσκολεύεται περισσότερο από τους άλλους δύο, καθώς ο ιδανικός του ρόλος συγκρούεται με αυτούς των Serge Ibaka και Jeff Green που πρέπει να πάρουν λεπτά, εξορίζοντας τον Aaron στο “3”.
Την εβδομάδα που μας πέρασε σκόραραν μια τριαντάρα έκαστος.
32/13 με 13/18 σουτ και 5/9 τρίποντα την Δευτέρα από τον Otto Porter, στη νίκη των Wizards απέναντι στους Bucks.
30 πόντοι με με 11/15 4/4 τρίποντα και δώρο μια πινακίδα “unsustainable” για τον Aaron Gordon στην νίκη-έκπληξη των Magic απέναντι στους Grizzlies.2)Aaron αυτό που έκανες στον κουτσο-Parsons δεν ήταν ευγενικό.
Career high 39/8/6/2/1 με 12/19 και 15/17 βολές για τον Γιάννη στην πυρπόλυση της Washington την Παρασκευή.
Τελικά, οι τρεις ομάδες βράζουν στο ίδιο καζάνι, στις παρυφές των playoffs της Ανατολικής περιφέρειας, μετά από 30 παιχνίδια μες στη σεζόν. Αυτή την στιγμή οι Bucks, που θεωρητικά εποφθαλμιούσαν ένα ακόμα lottery pick μετά τον τραυματισμό του Middleton, καταλαμβάνουν την “προνομιούχο” όγδοη θέση, καθώς δεν υπολόγισαν πόσο μπορούσε να βελτιωθεί ο Αντετοκούνμπο σε ένα ένα καλοκαίρι. Του έδωσαν τα κλειδιά και το ελεύθερο να κάνει λάθη, και τώρα δρέπουν τους καρπούς του πειράματός τους, όντας η πιο ανερχόμενη ομάδα στην Ανατολή.
Οι Wizards, μισή νίκη πίσω, προσπάθησαν να φτάσουν στην κορύφωση νωρίς, βουβαίνοντας στην πορεία τον Porter, που βρήκε τα πατήματά του, αλλά ίσως έχασε το τρένο της πληρωμής της προοπτικής τους. Είναι πολύ καλός, αλλά δύσκολα τον χαρακτηρίζεις all-star material, και δεν είναι το κομμάτι που θα κάνει τους Wizards contenders.
Ο Aaron Gordon δέχεται την επιρροή της κρίσης ταυτότητας των Magic, από τον Vaughn, στον Skiles και τώρα στον Vogel που (οι δύο τελευταίοι) θέλουν να κερδίσουν τώρα, και δικαίως. Ποτέ δεν του δόθηκε η ευκαιρία να αφήσει το ταλέντο του αχαλίνωτο, και όταν παίζει μοιάζει με θηρίο στο κλουβί, ανήμπορος να χρησιμοποιήσει την ισχύ του για να πληγώσει τους αντιπάλους του. Τα καλά του παιχνίδια, όπως και αυτά των Magic, που βρίσκονται μια νίκη πίσω από τους Bucks, μοιάζουν πιεσμένα και δύσκολα επαναλήψιμα, βασισμένα σε ένα καλό φεγγάρι. Στο γήπεδο πάντα μοιάζει σφιγμένος, εκτός από τις εκρήξεις εκτόνωσης σε alley-oops και καρφώματα.
Λογικά οι τρεις τους θα κονταροχτυπιούνται για χρόνια στις μάχες των playoffs της Ανατολής, αλλά αυτή τη στιγμή ο Porter έχει να αντιμετωπίσει πολλά ομαδικά προβλήματα και ο Gordon να παλέψει να βρει την ταυτότητά του σε ένα μπερδεμένο roster.
Lucky Luke vs Langston Galloway
Εκτός από το πιο versatile ονοματεπώνυμο στο NBA ο Langston Galloway έχει και ένα από τα πιο καυτά χέρια. Έκανε όνομα στη Νέα Υόρκη (που δεν έχει point guard) σαν scoring guard με κάποιες δημιουργικές ευθύνες για μισή σεζόν, παρουσιάστηκε χειρότερος και ανήμπορος να βρει ρόλο πέρσι και επιστρατεύθηκε στην πολιτεία που γεννήθηκε για να μπαλώσει τρύπες φέτος. Στα πρώτα 10-15 παιχνίδια ψαχνόταν, το ίδιο και ο προπονητής του ο Alvin Gentry, ο οποίος έψαχνε τρόπους να τον εκμεταλλευτεί. Το 34% την προηγούμενη διετία δεν προμήνυε κανέναν πιστολέρο ολκής. Κι όμως, ο Galloway απασφάλισε και δεν σταματάει να βρέχει φωτιά έξω από τα 7,25. Την τρέχουσα σεζόν, ανάμεσα στους παίκτες που στοιχειωδώς παίζουν ένα δεκάλεπτο και πάνω, είναι όγδοος σε εύστοχα τρίποντα ανά 36 λεπτά πάνω από γνωστούς πυροκροτητές, όπως ο Klay Thompson και ο Wes Matthews, αλλά και όλους τους Rockets πλην Gordon. Με 39,3% είναι υπερχρήσιμος σε έναν πάγκο που διψάει για σκορ. Η καθιέρωση ήρθε στα τελευταία 11 παιχνίδια, όπου φόρεσε το μαντήλι και ξεκίνησε να πυροβολεί έφιππος με 4,1 τρίποντα ανά 36 λεπτά, όσα δηλαδή και ο Curry, και μάλιστα με ποσοστό 42,6%.
To αποκορύφωμα; Τα 5/5 της Δευτέρας απέναντι στους Dallas Mavericks.
Το Χριστουγεννιάτικο Θαύμα του DeAndre Liggins
Ο LeBron James τον παρομοίασε με ένα pitbull και είπε πως η παρουσία του είναι τεράστια για τους Πρωταθλητές , καθώς είναι αυτός που καλύπτει το κενό του Αυστραλού προβοκάτορα, αφού αυτός έκανε το χριστουγεννιάτικο θαύμα και μετέτρεψε τον καλύτερο σουτέρ στην Ιστορία του αθλήματος σε απλά ένα screener για τον Durant.
Διόλου άσχημα για έναν παίκτη που βρισκόταν δύο χρόνια μακριά από το ΝΒΑ, και την τελευταία φορά που είχε απασχολήσει τις ειδήσεις το είχε κάνει λόγω της σύλληψης του για οικογενειακή κακοποίηση. O Liggins φαίνεται να εκτονώνει όλη την οργή του στο να σπάει τα screens των αντιπάλων και ελπίζουμε να δεχθεί την σωστή καθοδήγηση από τους συμπαίκτες του για να είναι λυσσασμένο σκυλί μονάχα εντός του παρκέ. Τώρα αν πάψει να διστάζει να πάρει το σουτ από το τρίποντο, τότε μιλάμε για παίκτη κλειδί τον Ιούνιο. Κρατήστε τον υπ’όψιν σας.
Ενότητα “Συστατικά“
Weirdest Statline
Korver had 4 blocks in the 2nd quarter, becoming the 1st Hawk to record 4+ blocks in 1 period since Elton Brand had 4 at Boston on 2/26/14.
— KL Chouinard (@KLChouinard) December 22, 2016
Δεν ξέρουμε αν πιο περίεργο είναι ότι τα έκανε τα τέσσερα κοψίματα σε ένα δωδεκάλεπτο o Kyle Korver ή ότι ο προηγούμενος που το είχε κάνει αυτός με τη φανέλα των Hawks, ήταν ο συνομήλικός του εξηντάρης Elton Brand. Το πιο λογικό πάντως είναι το γεγονός πως ο Ashton Kutcher έχασε το επόμενο παιχνίδι λόγω ασθένειας.
Ο Marquese Chriss βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να έρθει αντιμέτωπος με τον JoJo, και υπέπεσε σε πέντε φάουλ σε ένα διάστημα επτά μόλις λεπτών. Τι να κάνουμε δεν είναι όλοι οι rookies ίδιοι ή ακόμη και rookies;
Random Career Highs
Dragan Bender
To Phoenix σαν ομάδα μοιάζει με ένα καραβάνι που διασχίζοντας την Άγρια Δύση βρέθηκε χαμένο στην έρημο και τώρα πλέον, ζαλισμένοι από τον ήλιο που τους έχει βαρέσει κατακέφαλα, περιφέρονται άσκοπα ο ένας προς αναζήτηση νερού, άλλος ψάχνοντας για σκιά και ο τρίτος προσπαθώντας να αποφύγει τα όρνια που τον έχουν κυκλώσει.
Είναι η πιο “γρήγορη” ομάδα του ΝΒΑ, αλλά παράλληλα έχει πιάσει θλιβερές επιδόσεις στις assists ανά παιχνίδι, που αγγίζουν ιστορικά χαμηλά. Οπότε είναι ασφαλές να πούμε πως πάνε τρέχοντας προς το Άγνωστο.
Επιπλέον, το roster της ομάδας μοιάζει μπερδεμένο. Οι έμπειροι βετεράνοι της frontline, Chandler, Dudley & Tucker, προσπαθούν να δείξουν το σωστό παράδειγμα σαν ρολίστες, ο Bledsoe βλέπει τα χρόνια να περνούν και αυτός να χαραμίζει μια από τις ελάχιστες υγιείς χρονιές του, και ο Booker “θέλει τον κόσμο και τον θέλει τώρα”, καθώς νοιώθει την ανάγκη να σκοράρει, άλλα δεν έχει τη διάθεση να συνεισφέρει με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Και απομένουν οι δύο rookies της ομάδας: ο Chriss, που έχει κάτι εκλάμψεις που δείχνουν ότι θα αποτελέσει μυθικό αθλητή, ανάμεσα σε στιγμές που φαντάζει τελείως χαμένος, και το αίνιγμα που ακούει στο όνομα Dragan Bender.
O Κροάτης άρπαξε, λοιπόν, την ευκαιρία στο χαμένο παιχνίδι με τους Rockets, στο οποίο οι συμπαίκτες έπαιζαν άμυνα λες και βρίσκονταν σε λευκή απεργία, και έκανε την πιο εντυπωσιακή audition για το ρόλο του Draymond Green στο Χριστουγεννιάτικο ανέβασμα του Καρυοθραύστη.
11 πόντοι, 13 rebounds, δύο assists, τρία κλεψίματα και δύο κοψίματα από τον small-ball center των Suns, και ίσως μια ακόμη αφορμή για να στρέψουμε τα βλέμματα μας προς την έρημο.
Chucker(s) of the Week
Μετά από τρεις βδομάδες απουσίας από την στήλη που θα μπορούσε να φέρει το όνομά του, ο Emmanuel Mudiay φώναξε “απών” με 0/9 σουτ απέναντι στους Clippers. Το ίδιο έκανε και ο Mirza Teletovic, αλλά σε μια λεπτομέρεια που μέλει να ξεχαστεί, τα Χριστούγεννα ο Richard Jefferson είχε 0/9 σε προσπάθειες που δεν κατέληξαν σε εξευτελιστικά καρφώματα πάνω σε πολύ νεότερούς του υπεραθλητές.
Ο Marcus Morris με 1/11 απέναντι στο Memphis υπογράμμισε μια βδομάδα που τον είδε να σουτάρει με 15%.
Σφηνάκια
Ο LeBron τα ‘χει παρατήσει καιρό τώρα. Ο Batum συντηρεί πλέον τον εαυτό του. Ακόμα και ο Hayward είπε πως αυτά τα έκανε όταν ήταν νεότερος. Ο Jonathon Simmons είναι ο νέος δούκας του Chasedown.
Αν ισχύει ο όρος revenge game, τότε αυτό είναι το πρότυπο.
Μπλα μπλα μπλα αγαπάμε τον Luke Walton μπλα μπλα μπλα.
– Aπό σήμερα θα με λέτε “κόμπρα”.
– Γιατί ρε;
– Έτσι!
Καλές γιορτές, NBA σε παρακαλούμε, το έκτρωμα με τις απόλυτα μονόχρωμες πιτζάμες στα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια να μην επαναληφθεί.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
