Τhe Ball Hog Roundtable 2017-18: Players Edition

Το φθινόπωρο έχει μπει για τα καλά, το ΝΒΑ ξεκινά τη σεζόν 2017-18 νωρίτερα από το συνηθισμένο, μετά την επιμύκινση της σεζόν κατά μία εβδομάδα, και το σκηνικό κάπως έτσι ήταν ιδανικά στημένο για να μας φέρει ο Μαυράκης καινούρια χαρμάνια τσαγιών και να πάρουμε τις κούπες μας και να μαζευτούμε όλοι οι συντάκτες του Ball Hog στην στρογγυλή τράπεζα της αίθουσας συνεδριάσεων των γραφείων μας και να αρχίσουμε να συζητάμε, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, για τις ομάδες και τους παίχτες που περιμένουμε να μας κάνουν εντύπωση τη σεζόν που ξεκινά. Και, φυσικά, όπως κάθε συζήτηση που περιέχει προβλέψεις, αυτή καταγράφηκε και σας παρουσιάζεται σε δύο ball hog’s roundtables, για να μπορείτε να μας κράζετε ελεύθερα καθόλη τη διάρκεια της σεζόν. 

Σήμερα σειρά έχει το roundtable που αφορά τους παίχτες.

Για πάμε…

1. Μετά την οργιαστική σεζόν του 2017 και το MVP με trible-double του Westbrook, ποιος νομίζετε θα είναι ο MVP του 2018;

Γιάννης Χάτσιος: Εντάξει, δεν είναι φαβορί, ούτε είναι καλύτερος από τους James, Kawhi, Durant, Curry, Westbrook, Harden, αλλά… οι Wizards έχουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την περίοδο προσαρμογής Βοστόνης και Cleveland. Για να συμβεί αυτό, και να πιάσουν από νωρίς την κορυφή της Ανατολής, παλεύοντας στην πορεία να μείνουν στα seeds #1 ως #3, ο John Wall θα πρέπει να κάνει άλλο ένα step-up, καταθέτοντας την -κατά διαστήματα- συγκλονιστική άμυνά με συνέπεια στο παρκέ και ανεβάζοντας την αποτελεσματικότητά του στο σκοράρισμα σε Chris Paulικά επίπεδα. Το dark horse μου είναι ο John Wall.

Νίκος Ραδικόπουλος: Σε προηγούμενο roundtable μου είχε καταλογιστεί πως ακόμα και στην ερώτηση “τι έφαγες το μεσημέρι;” απαντάω “Kawhi Leonard”. Θα δικαιώσω, συνεπώς, τον Κοσμά που μου το είχε προσάψει, λέγοντας πως τη σεζόν 2017-18 ο Kawhi θα πάρει το MVP που για μένα δικαιούταν και πέρσι. Οι Spurs είναι μακράν η πιο εξαρτώμενη ομάδα από τον superstar της κι αυτός είναι μακράν ο πιο συνολικά προικισμένος παίχτης συνδυαστικά και στις δύο πλευρές του παρκέ. Αν αποφύγει τους τραυματισμούς και παρουσιαστεί ακόμα και μόλις 5% καλύτερος από πέρσι θαρρώ είναι το πρώτο φαβορί για το βραβείο.

Κοσμάς Καψάλης: Στη δεύτερη θητεία του LeBron, το ρεκόρ των Cavs στα παιχνίδια που δεν αγωνίστηκε είναι 4-23¹⁾3-10, 1-5, 0-8 αντίστοιχα στα τρία χρόνια.. Φέτος, με τον Thomas να απουσιάζει για το μεγαλύτερο μέρος της regular season, το “LeBron James Award” μπορεί να επιστρέψει στα χέρια του “Βασιλιά”.

Gus Χρυσοχού: Πίστεψα τον Kawhi πέρυσι και ενώ δεν είναι ότι φέτος δεν τον πιστεύω, συμφωνώ με τον Κοσμά. Για κάποιον λόγο έχω στο μυαλό μου πως ο James θα είναι φέτος σε ένα συνεχόμενο beast mode και θα πάρει παραμάζωμα όποιον άπιστο βρεθεί στον δρόμο του. Ειδικά αν βγουν αληθινές οι φήμες περί φυγής του στο L.A. το επόμενο καλοκαίρι, νομίζω πως θα θελήσει να αφήσει πίσω του το Cleveland με “βασιλικό” τρόπο.

Άρης Τόλιος: Για να μην σκέφτομαι σύνθετα (το οποίο σημαίνει “γράφω λέξεις σε τάξεις μεγέθους χιλιάδων”), θα σκεφτώ με αφαίρεση. Όλοι οι πιθανοί MVP candidates συνεχίζουν φέτος να παίζουν με όμοιου βεληνεκούς παρέα, με εξαίρεση δύο: τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον Kawhi Leonard. Με βάση κριτήρια ατομικής, αλλά και ομαδικής επιτυχίας, διαλέγω τον δεύτερο. Ο άλλος, μικρό παιδί είναι ακόμα, έχει να πάρει μπόλικα στην καριέρα του.

Πέτρος Καούνης: Το φετινό project των Warriors, μεγαλύτερο και από το “back2back” στις κατακτήσεις Τίτλων και την τρίτη συνεχόμενη παρουσία σε Τελικούς, είναι το “KD 4 MVP”. Μετά τα όργια του Westbrook την προηγούμενη χρονιά, ο απόλυτος villain του NBA, μεγαλύτερος και από τον Loki, έχει βάλει στόχο τον φετινό τίτλο του MVP και το franchise θα κάνει τα πάντα για να τον ικανοποιήσει. Αυτόν και τον εγωισμό του. Προσωπική επιλογή και διαίσθηση είναι πως ήρθε η ώρα του Kawhi για τον τίτλο του MVP. Κάθε χρόνο κουβαλάει την ομάδα του στην πρώτη 4αδα της δύσκολης Δύσης. Φέτος ήρθε η ώρα του, ειδικά αν καταφέρουν οι Spurs να σπάσουν την τριάδα Warriors, Rockets, Thunder και να κάτσουν κάπου ανάμεσα.

Δημήτρης Μαντζούκας: Αν ο LeBron το θέλει, θα το πάρει. Αρκούν όσα έγιναν το καλοκαίρι για να του δώσουν κίνητρο να το κυνηγήσει;

Λουκάς Μοσχούλας: Με τους δύο βασικούς περσινούς υποψηφίους, RW και Harden, να μην είναι πλέον τα φαβορί, λόγω αναβάθμισης των ομάδων τους, ο δρόμος του Γιάννη είναι ανοικτός.

Μήτσος Μαυράκης: O Kawhi είναι το φαβορί λόγω της απόλυτης ανυπαρξίας του ρόστερ των Spurs, αλλά οι Warriors μπορεί να είναι τόσο συναρπαστικοί που να παρασύρουν τον κόσμο στη βράβευση τον Durant κι ας μην φαντάζει σαν μια όμορφη ιστορία πάθους ή εξιλέωσης.

Σταύρος Μαρίνος: Δεν υπάρχει παίχτης στην Ιστορία που να βρίσκεται σε τόσο υψηλό επίπεδο, τόσο σε ατομικό performance, όσο και στο να κάνει τους συμπαίχτες του καλύτερους. Κάποιοι είναι καλύτεροι στην μία κατηγορία, κάποιοι στην άλλη. Αλλά κανείς δεν είναι τόσο καλός και στις δύο. LeBron James.

2. Ποιος είναι στην καλύτερη θέση για breakout season ή/και το βραβείο του Most Improved Player σε συνέχεια της βράβευσης του Giannis πέρσι;

Γιάννης Χάτσιος: Ο Norman Powell πέρσι έκανε μια αθόρυβα απογοητευτική σεζόν, με βάση τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει στα playoffs του 2015 τουλάχιστον. Σούταρε χειρότερα από τη γραμμή του τριπόντου, και παρότι δυναμικός εξακολουθεί να κοιτάει μόνο ευθεία όταν βάζει την μπάλα στο παρκέ. Είναι ήδη 24, και παρότι τριτοετής, είναι γεμάτα τρία χρόνια μεγαλύτερος από – για παράδειγμα – τον D’ Angelo Russell, οπότε κατ’ εμέ ο τίτλος Μost Ιmproved έχει περισσότερο νόημα. Ο Carroll θα βρίσκεται στο Brooklyn, και ο Powell θα μοιραστεί τη θέση “3” με τον C.J. Miles, ενώ θα είναι μάλλον και ο σημαντικότερος guard πίσω από το γνωστό ζευγάρι. Υπέγραψε και ένα ωραιότατο extension. Να η ευκαιρία.

Νίκος Ραδικόπουλος: Στο preview των Lakers έγραψα πως θεωρώ ότι το βραβείο θα πάει στον Brandon Ingram και θα επιμείνω, παρότι ασυνήθιστο το να δίνεται σε sophomore. Το ταλέντο είναι εκεί, η δουλειά το καλοκαίρι ρίχτηκε όπως θα έπρεπε, οι preseason εμφανίσεις του δεν είναι στο επίπεδο του περσινού Μάρτη, αλλά η πίστη υπάρχει πως το #2 του draft του 2016 θα αρχίσει να δικαιώνει τις προσδοκίες που υπάρχουν γύρω από αυτόν.

Κοσμάς Καψάλης: Το draft του 2015 δίνει τρεις γερές υποψηφιότητες στους Myles Turner, Kristaps Porzingis και D’Angelo Russell. Η ψήφος μου θα πάει στον πρώτο, που ελπίζω να δώσει στο fanbase της Indiana έναν λόγο για χαμόγελα.

Gus Χρυσοχού: Και πάλι με προλαβαίνει ο Κοσμάς. Ο Myles Turner έχει το κατάλληλο set up γύρω του να αναδειχθεί, όχι μόνο most improved, αλλά να μετατραπεί στο πρόσωπο των Pacers για τα επόμενα χρόνια.

Πέτρος Καούνης: Ο Ingram είναι ένας παίκτης με αναγνωρισμένο ταλέντο και δυνατότητες. Μέχρι πέρυσι το roster -και το tanking- των Lakers δεν του άφησαν πολλά περιθώρια να τις εκφράσει στο παρκέ. Φέτος που δεν υπάρχει λόγος για tanking, καθώς ο LeΒron θα παίζει στο L.A. από του χρόνου, η ομάδα θα παίζει πιο συγκρωτημένα και ο Ingram θα μπορέσει να δείξει κομμάτι της αξίας του.

Δημήτρης Μαντζούκας: Ο D’Angelo Russell έχει καλές πιθανότητες αν το Brooklyn φτάσει τις 30 νίκες.

Άρης Τόλιος: Ο Ingram πράγματι φαίνεται φαβορί, αλλά εγώ θα πόνταρα τα λεφτά μου σε κάποιον ο οποίος θα τερματίσει το usage, διότι και να το έδινε σε άλλον, δεν θα ήξερε τι να το κάνει. Κατά σειρά: Dennis Schroeder, D’ Angelo Russell, Victor Oladipo και στα πολύ μερακλίδικα μου, Kris Dunn και Tyus Jones, τώρα που ζούνε χώρια.

Λουκάς Μοσχούλας: Να βάλω ένα όνομα στο τραπέζι που δεν ακούστηκε; Thon Maker. Βρίσκεται σε ομάδα που απλά περιμένει τους νέους, με τον τραυματισμό του Jabari μένει χώρος στην πεντάδα και αναμένεται να ξεκινήσει σε περισσότερα από τα 34 που ξεκίνησε πέρσι. Μένει μόνο να ανεβάσει και τα λεπτά συμμετοχής του (πέρσι έπαιζε μόλις 9,9 ανά αγώνα).

Μήτσος Μαυράκης: Το βραβείο δεν θα έπρεπε ποτε να δίνεται σε δευτεροετή παίκτη, όπως επίσης και σε παίκτη που κάνει ακριβως τα ίδια πράγματα, απλά έχοντας πάρει περισσότερο χρόνο. Αυτός, όμως, θα είναι ο Rodney Hood, που έχοντας ξεπεράσει τους περσινούς χαζοτραυματισμούς θα κληροδοτήσει από τον Hayward τον ρολο του βασικού σκόρερ και, με λίγη βοήθεια από τη μαγεία του Ricky, θα έχει για πλάκα 20 πόντους μέσο όρο.

Σταύρος Μαρίνος: Ο συνδυασμός ταλέντου, ηλικίας και ευκαιριών που θα έχει ο Myles Turner, τον καθιστά πρώτο στη λίστα για το MIP. Άξιοι αναφοράς: D’Angelo Russell, Brandon Ingram, Jusuf Nurkic.

3. Και τώρα που Manu και Crawford γεράσανε, σε ποιον θα πάει το βραβείο του 6th Man of the Year;

Γιάννης Χάτσιος: Τώρα που ο Eric Gordon θα έρχεται από τον πάγκο και θα κολλάει μια δίπλα στον James Harden και μια στον Chris Paul, νομίζω ότι ξεκινάει από την πιο προνομιακή θέση στην κούρσα για το βραβείο. O Jonathon Simmons έχει μια πολύ καλή ευκαιρία να εκραγεί με όλη αυτή την ενέργεια (άλλως καύλα) που χαλιναγωγούσε o Pop. Ωστόσο:

Νίκος Ραδικόπουλος: Το βραβείο αυτό θα έπρεπε να δίνεται εδώ και τρία χρόνια συνεχώς στον Iguodala κι όχι στον καλύτερο second unit scorer. Για τη δικαιοσύνη του πράγματος, συνεπώς, Andre.

Άρης Τόλιος: Αν δεν υπάρξουν τραυματισμοί και αν η ομάδα του παραμείνει ανταγωνιστική (άρα θα έχει συμβάλλει καθοριστικά σε αυτό) προσέξτε καλά τι θα πω αμέσως τώρα: Rudy Gay. Ό,τι πιο καθαρόαιμο επιθετικά έχει περάσει από το second unit των Spurs (βασικά και από το πρώτο), κι εγώ δεν ξέρω από πότε. Bonus σκέψη: οι φανταστικοί “6th men NBA Finals” θα έχουν αντιμέτωπες τις ομάδες των Heat και των Clippers.

Κοσμάς Καψάλης: Συμφωνώ με το σκεπτικό του Νίκου, αλλά και φέτος το πιο “άδικο” βραβείο δύσκολα θα αλλάξει φιλοσοφία. Επομένως, Will Barton.

Gus Χρυσοχού: Το προπονητικό επιτελείο των Cavaliers έβγαλε προς τα έξω πρόσφατα πως ο Dwyane Wade θα ξεκινάει ως βασικός shootong guard. Συνεπώς έχω να πω το εξής: JR, αγόρι μου, βγες στο παρκέ και πυροβόλα σαν να μην υπάρχει αύριο!

Πέτρος Καούνης: Ο Lou Williams θα ηγηθεί του second unit των Clippers. Βασικά ο Lou Williams θα είναι το second unit των Clippers. Το βραβείο φέτος είναι δικό του.

Δημήτρης Μαντζούκας: Μπορεί ο Tyreke Evans να βγάλει την χρονιά χωρίς να φλερτάρει με τα νοσοκομεία του Memphis; Αν μπορεί, θα πάρει το βραβείο, αλλιώς στηρίζω Lou Williams που ξέρει τι πρέπει να κάνει για να πάρει το βραβείο.

Μήτσος Μαυράκης:  Η παρουσία ενός μίνιμουμ εκ των James Harden και Chris Paul στο παρκέ επί 48 λεπτά και το ελεύθερο που έχει για να σουτάρει από τον D’Antoni στον ξέφρενο ρυθμό των Rockets, καθιστά την επιλογή του Eric Gordon σχεδόν cheat. Από την άλλη με τον Gordon να κάνει το comeback του πέρυσι, δεν θα ήταν υπέροχο να έχουμε μια παρόμοια ιστορία με τον Tyreke Evans;

Σταύρος Μαρίνος: Στα guards των Clippers ανοίγει χώρος σκοραρίσματος από τον Lou Williams, ο οποίος με τα χρόνια ξέρει καλά πλέον τον ρόλο. Ενδιαφέρουσες υποψηφιότητες: Alec Burks (έχει δείξει για πρώτη φορά στοιχεία σταθερότητας στα preseason games), Josh Richardson/Dion Waiters (ανάλογα ποιος ξεκινήσει βασικός), Andre Iguodala.

Λουκάς Μοσχούλας: Ό,τι είπε ο Νίκος θα έπρεπε να ισχύει. “Andre I am yours”.

 

4. ”Άσε μωρό μου, δράμα, θα ρίξουμε ολονυχτία στη δουλειά. Ναι, και εσύ μου λείπεις. Ναι, του το είπα, αλλά πρέπει να προλάβουμε το deadline του κυρίου Stephenson”. Για ποιον θα ξενυχτήσουμε μόνοι μας τα βράδια;

Γιάννης Χάτσιος: Kyle Kuzma motherfuckers!

Nίκος Ραδικόπουλος: Πλέον το ταλέντο που παρουσιάζεται είναι τόσο πλούσιο και βρίσκεται σε τόσους παίχτες που πραγματικά είναι τρομακτικό δύσκολο να διαλέξεις έναν παίχτη. Giannis, LeBron, Curry, Kawhi, Jokic, Harden, Westbrook, Davis, Towns (για να απαντήσω εγώ τα mainstreams και να αφήσω τις hipsteroαπαντήσεις για την ομύγηρη). Η προσωπικές μου αδυναμίες είναι ο Kawhi και οι Γιούγκοι, οπότε αν πρέπει να ξεχωρίσω δύο, θα πάω με το ανθρωποειδές των Spurs και τον “Joker” του Denver.

Κοσμάς Καψάλης: (“Μην πεις Embiid, μην πεις Embiid”…) O Embiid!! Όχι εντάξει, προφανώς θα δω -ελπίζω να είναι- πολλά παιχνίδια του Joel, αλλά είναι τόσο πακτωμένη με ταλέντο η λίγκα που πλέον δεν γίνεται να πεις μόνο ένα όνομα.

Gus Χρυσοχού: Κάθε δευτερόλεπτο που περνούν πάνω στο παρκέ ο Dirk και ο Manu είναι ανεκτίμητο για κάθε μπασκετόφιλο. Θα ξενυχτάω περιμένοντας καρτερικά μία ακόμα εποποιία τους. Όσον αφορά τους σύγχρονους αστέρες, οι επελάσεις του John Wall αξίζουν όλα τα ξενύχτια του κόσμου.

Πέτρος Καούνης: Μα φυσικά για τον Giannis Antetokounmpo. Απολαμβάνουμε κάθε βήμα του και κάθε απίθανο τρόπο επέλασης προς το καλάθι.

Δημήτρης Μαντζούκας: Ακόμα και οι Αμερικανοί έχουν καταπιεί αμάσητο το hype που περιβάλλει το άστρο του Milos Teodosic. Και πολύ καλά κάνουν, γιατί ο Milos όσο αποτελεσματικός και αν είναι ή δεν είναι, θα είναι σίγουρα μια μηχανή highlights.

Άρης Τόλιος: Πολλούς παίκτες, αλλά πολλές περισσότερες ομάδες θέλω να δω. Θα μπορούσα να πω τον Paul Millsap: θα είναι σαν να βλέπω επί περίπου 2.500′ τα τελευταία πέντε λεπτά μιας ρομαντικής κομεντί (δηλαδή το σημείο που όλοι βρίσκουν το ταίρι τους και όλα πάνε περίφημα). Ωστόσο, θα πω τον Nick Young. Θέλω να δω αν θα καταφέρουν να τον κάνουν άνθρωπο οι Warriors και τι θα λέει το στόμα του, αν πάρει δαχτυλίδι.

Λουκάς Μοσχούλας: Εντάξει όπου Dirk και μάλαμα προφανώς. Αλλά φέτος λέω να δώσω μερικά από τα ξενύχτια μου στη φουρνιά των rookies. Fultz, Ball, Smith, Fox, Tatum, Jackson, Mitchell είναι μια τρομερή φουρνιά και ίσως τα επόμενα χρόνια μιλάμε για μία από τις καλύτερες στην Ιστορία. Γι’ αυτό το λόγο λέω να ξενυχτήσω και να μεγαλώσω παρέα τους.

Μήτσος Μαυράκης: Will “the Thrill” Barton, γνωστός και ως “The People’s Champ”! Βασικά ένας εύσχημος τρόπος για να πω Millsap και Jokic.

Σταύρος Μαρίνος: H απόλαυση του άρρωστου NBA fan είναι κυρίως οι νέοι παίχτες, κι όχι τα μεγάλα ονόματα που έτσι κι αλλιώς μας βομβαρδίζουν παντού. Οπότε θα επιλέξω τις ομάδες των 76ers, Kings και των Lakers. Στο αντίθετο άκρο θα είναι προφανώς οι Warriors και οι Bucks τους οποίους έχω κουραστεί να βλέπω και να ακούω. Ειδικά τον Γιάννη.

5. Βαθιά και πλούσια Draft Class. Σε αντίθεση με πέρσι που ψάχναμε με το κιάλι rookie για να δώσουμε το βραβείο, φέτος ποιος από όλους θαρρείτε θα το κατακτήσει; 

Γιάννης Χάτσιος: O Lauri Markkanen τελικά δεν θα έχει όσο χώρο περιμέναμε, ύστερα από την ανανέωση του “Three-kola” (worst pun ever) αλλά και πάλι, με εντυπωσίασε τόσο στο Eurobasket, που του δίνω την εσωτερική στην κούρσα του ROY. Μ’ αρέσει και ο John Collins της Atlanta, που επίσης θα παίξει πολύ, αλλά θυμίζει λινγκουίνι μυϊκά.

Nίκος Ραδικόπουλος: O Lonzo Ball, ίσως μαζί με τον Ben Simmons των Sixers, είναι οι μόνοι υποψήφιοι για το βραβείο που οι ομάδες τους έχουν ήδη ανακοινώσει πως θα τους δώσουν τα κλειδιά των ομάδων για να τις τρέξουν. Αυτό κατ’εμέ τους δίνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Περιμένω στατιστικά επιπέδου εννέα πόντοι, έξι rebs, οχτώ ass, από τον Ball, και θεωρώ πως αυτά, σε συνδυασμό με τις πάμπολλες φάσεις highlight που θα χαρίσει, θα του δώσουν το βραβείο του RoY.

Κοσμάς Καψάλης: Ο Ben Simmons έχει το πλεονέκτημα της μιας χρονιάς σε -έστω και εξωαγωνιστικούς- ρυθμούς ΝΒΑ, αλλά σίγουρα οι προπονήσεις και τα ταξίδια που έκανε με την ομάδα τον βοήθησαν να αποκτήσει ένα προβάδισμα έναντι των ουσιαστικών rookies.

Gus Χρυσοχού: Είμαι τόσο ενθουσιασμένος με τον Dennis Smith που δεν (θέλω να) βλέπω τίποτα άλλο από το όνομά του δίπλα στην φράση “Rookie of the Year”. Ο νεαρός point guard έχει όλες τις συνθήκες με το μέρος του: Εξαιρετικό προπονητή να τον καθοδηγεί, βετεράνο/franchise player/ιερό τοτέμ για mentoring, και όχι μεγάλο συναγωνισμό για την θέση του βασικού. Όλα αυτά, φυσικά, μένει να αποδειχθούν πάνω στο παρκέ, αλλά η ψήφος μου πάει εκεί.

Πέτρος Καούνης: Ο Ben Simmons είναι κάτι μεταξύ Griffin σε αθλητικά προσόντα και Rondo σε οργανωτικά. Είναι ένα δημιούργημα του μοντέρνου μπάσκετ και υπηρετεί τον όρο του point forward. Πέρυσι δεν μας άφησε ο τραυματισμός του να τον απολαύσουμε, αλλά φέτος αναμένεται να τον δούμε να κάνει ωραία πράγματα.

Δημήτρης Μαντζούκας: Πολύ δύσκολη πρόβλεψη, αλλά θα εμπιστευτώ, κι εγώ τον Dennis Smith Jr. Ώστωσο, όλα τα ονόματα που αναφέρθηκαν είναι πολύ ρεαλιστικά. Να έχουμε στο μυαλό μας ως outsider από το πουθενά τον Donovan Mitchell, στον οποίο βλέπω σταθερότητα και ωριμότητα που δεν θυμίζει rookie.

Λουκάς Μοσχούλας: Ό,τι ακριβώς απάντησε κι ο Δημήτρης. Ακόμα και για την λατρεία τον Mitchell.

Μήτσος Μαυράκης: Αρκεί να μην βρει εμπόδιο στον αιώνια στρυφνό Rick Carlisle, και o Dennis Smith Jr. είναι ετοιμος να εκραγεί στο ΝΒΑ σαν ένας mini-Westbrook.

Άρης Τόλιος: Η μόνη ελπίδα για τον Fultz να βγει RoY έναντι του Lonzo Ball (τον Simmons τον κόβω για τεράστιο “late bloomer”) είναι να βρει αρκετό χώρο εις βάρος της υγείας των υπόλοιπων νέων ταλέντων της Philadelphia. Fultz λοιπόν με 65,34% πιθανότητες, λοιπόν.

Σταύρος Μαρίνος: Lonzo Ball και Dennis Smith Jr., θα έχουν άπλετο playing time για να δείξουν τις ικανότητές τους, για αυτό και ξεκινούν πρώτοι την κούρσα του ROY. Οι Simmons, Fultz, Tatum, Fox δεν θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες λόγω rotation αν και δεν αποκλείεται σαν παίχτες να είναι καλύτεροι.

6. Και πάμε για την τελευταία ερώτηση: Defensive Player of the Year;

Γιάννης Χάτσιος: Θα μπορούσε να είναι απάντηση και στην ερώτηση για τα ξενύχτια, αλλά είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που η παρουσία και μόνο του Rudy Gobert αναγκάζει τους επίδοξους slashers να κάνουν αναστροφή σαν παιδάκι που ανοίγει την πόρτα της κρεβατοκάμαρας των γονιών του την λάθος στιγμή. Ένα Stifle Tower για μένα, που είναι και ωραίο όνομα για κοκτέιλ.

Νίκος Ραδικόπουλος: Εδώ μάλλον έχουμε μετρημένα κουκιά. Gobert, Draymond, Kawhi, κι ίσως και Avery Brandley, αν ο τελευταίος καταφέρει να διασωθεί από το ναυάγιο των Pistons, είναι τα καθαρά φαβορί για το βραβείο. Με το -σίγουρα απλοϊκό- σκεπτικό ότι ο Kawhi θα τραβάει πολύ κουπί στην επίθεση των Spurs και ο Draymond το πήρε πέρσι, θα πάω με την επιλογή Gobert.

Κοσμάς Καψάλης: Θα αφήσω τους υπόλοιπους να αναλύσουν τις τρεις προφανείς επιλογές και θα πάω με το dark horse (?) Γιάννη Αντετοκούνμπο. Η πρόοδός του από χρονιά σε χρονιά είναι εκπληκτική, η ομάδα έχει -και θα πρέπει να έχει- αμυντικό προσανατολισμό, κι αν φέτος καταφέρει να πετύχει το 2+ bps/spg ίσως πάρει και δεύτερο προσωπικό του βραβείο.

View this post on Instagram

A post shared by StatMuse (@statmuse)

Πέτρος Καούνης: Draymond και Kawhi είναι τα μεγάλα φαβορί αλλά τα πολλά παιχνίδια με ομάδες της Δύσης, είναι ένα μειονέκτημα. Θα πάω με το κρυφό χαρτί του Hassan Whiteside, την κολώνα της εξαιρετικής άμυνας των Heat. Στο Miami κατοικοεδρεύουν 15 ”σκυλιά” που υπακούν στις εντολές του Spoelstra. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μια σύγχρονη εκδοχή των Bad Boys. Να προσπαθείς να περάσεις τον McGruder και τον Johnson και να ξέρεις πως αν τα καταφέρεις σε περιμένει ο Hassan. Τρόμος!

Gus Χρυσοχού: Σίγουρα ο Gobert είναι ο πρώτος που έρχεται στο μυαλό μου, αλλά έχω τις ίδιες σκέψεις με τον Πέτρο που μίλησε πριν από μένα²⁾Ίδιες σκέψεις με τον Καούνη… Note to self, να το κοιτάξω κάπου/κάπως αυτό!. Θα πάω συνεπώς με τον Hassan!

Δημήτρης Μαντζούκας: Σταθερή απάντηση εδώ και τέσσερα χρόνια. Ο Draymond Green είναι με διαφορά ο καλύτερος αμυντικός στο ΝΒΑ. Δεν είναι ο καλύτερος αμυντικός σε μία πολύ καλή άμυνα, είναι η βάση της καλύτερης άμυνας του ΝΒΑ. Είναι αναντικατάστατος και κάνει πράγματα που δεν μπορεί να κάνει κανένας άλλος. Αυτός το αξίζει με βεβαιότητα.

Λουκάς Μοσχούλας: Ξεψαχνίζοντας λίγο τις λίστες είδα ότι MVP και DPOY δεν ήταν ποτέ ο ίδιος; Λέτε; Κάποτε θα πρέπει να γίνει. Giannis σακούς;

Μήτσος Μαυράκης: Ο Patrick Beverley έχει λυσσάξει φέτος και σαν βασικός point guard των Clippers, με ταίρια τους Milos και Lou θα έχει κάθε βράδυ την υποχρέωση να μαρκάρει κάποιον από τους άπειρους σούπερσταρ point guard της Δύσης. Βασικά θα νοιώθει κάθε βράδυ υποτιμημένος απέναντι στον αντίπαλό του και αυτό θα τον γεμίζει με οργή. Η άλλη επιλογή είναι ο έτερος οργισμένος του ΝΒΑ, ο παρατημένος από τον Hayward, Rudy Gobert.

Σταύρος Μαρίνος: Παρά τους περισσότερους πόντους, ο Leonard ήταν χειρότερος σε κάθε κατηγορία πέρσι, τόσο επιθετικά όσο κι αμυντικά. Δεν θα τον προτιμήσω ούτε φέτος. O Green, παρά τις πολύ καλές αμυντικές του επιδόσεις, δεν θα ήταν τόσο διαφημισμένος αν δεν έπαιζε σε τόσο καλή αμυντική ομάδα συνολικά κι αν δεν πανηγύριζε κάθε απλό block/steal σαν να ανακάλυψε τη φωτιά. Η ψήφος μου πάει στον Gobert, που το άξιζε και πέρσι.

Άρης Τόλιος: Rudy Gobert. Άχαστο.