Με τη σεζόν να έχει πια αρχίσει, και περιμένοντας να μας γεμίσει εικόνες και να δούμε την εξέλιξη των ιστοριών που θα μας προσφέρει, μαζευτήκαμε να συζητήσουμε για τις διοικητικές κινήσεις των ομάδων την offseason που έχει πλέον ολοκληρωθεί, αποτυπώνοντας τις σκέψεις μας γύρω από αυτές και τα πρόσωπα που έπαιξαν τον βασικότερο ρόλο στις λήψεις τους, τους General Managers των ομάδων.
1. O Morey έστησε μία ομάδα που έφτασε ένα ημίχρονο από το να αποκλείσει τους ανίκητους Warriors από τους Τελικούς και να τους στερήσει τον τρίτο τους Τίτλο σε τέσσερα χρόνια, κερδίζοντας το βραβείο του GM of the Year για τη σεζόν 2017-18. Ποιος GM θεωρείτε πως είχε την καλύτερη offseason και θα δικαιούται το βραβείο τον Ιούνη του 2019;
Γιάννης Χάτσιος: Παρότι η φετινή σεζόν μπορεί να αποδειχθεί το “now it all makes sense” της πολυετούς προσπάθειας του Masai Ujiri, όπως συνέβη πέρυσι με τον Morey, η επιτυχία θα βασίζεται όχι μόνο στο trade του Kawhi (που σημειωτέον τους κάνει μια συγκλονιστική αμυντικά ομάδα), αλλά στα διάφορα κερδισμένα ανά τα χρόνια μικρά στοιχήματα. Καθαρά μιλώντας για το καλοκαίρι του 2018, δεν βλέπω κάποια τρομερά εντυπωσιακή δουλειά, παρόλ’αυτά μου αρέσει πολύ η δουλειά του Donnie Nelson. Σέβεται τον τεράστιο Dirk Nowitzki, κάνει αυτό που πρέπει να κάνει στο draft και δίνει έναν ακάματο screener και roll man για τους δύο μελλοντικούς stars της ομάδας, Smith και Luka Doncic. Δύσκολα θα μπουν στα Playoffs, ενδεχομένως να μην περάσουν και τις 35 νίκες, αλλά ποντάρω στον Luka to make it all make sense.
Νίκος Ραδικόπουλος: Του βγήκε το περσινό στοίχημα με τον George, κατάφερε να πάρει πίσω οικονομική και αγωνιστική αξία για την μαύρη τρύπα που λεγότανε Melo, υπέγραψε τον Noel σε minimum, κράτησε με team friendly συμβόλαιο τον Grant. Η καλοκαιρινή δουλειά του Sam Presti στην Oklahoma ήταν τόσο εντυπωσιακή που καμιά φορά με κάνει να ξεχνιέμαι πως για να μην πληρώσει φόρο η ομάδα το 2014 έδιωξε τον Harden για ένα τσουβάλι πατάτες και ένα κεφάλι αρσενικό Νάξου και τώρα έχουν το ακριβότερο ρόστερ της Λίγκας, χωρίς, όμως, την τότε προοπτική Τίτλου.
Άρης Τόλιος: Οι Nelson, Presti, Ujiri και Bob Myers ήταν αυτοί που πράγματι έκαναν πολύ καλή δουλειά σε ομάδες-που-βελτιώθηκαν-όχι-μόνο-εξαιτίας-του-draft. Στην κατηγορία αυτή θα ήταν και ο Ernie Grunfeld των Wizards, αν πολλοί δεν πόνταραν ακόμα και τη ζωή τους όταν στην πρωτεύουσα θα πλακωθούν στο ξύλο μεταξύ τους.
Κοσμάς Καψάλης: Όταν φέρνεις στην ομάδα σου τον καλύτερο παίκτη του πλανήτη και μάλιστα με κλειστό συμβόλαιο, χωρίς να έχεις στο νου σου την έγνοια κάθε χρόνο “θα μείνει, δεν θα μείνει“, θέτεις γερή υποψηφιότητα για το σχετικό βραβείο κύριοι Pelinka/Johnson, έστω κι αν τελικά η έλευση του LeBron ήταν η επιβεβαίωση αυτού που περιμέναμε εδώ και ένα χρόνο. Βλέποντας δε το εξαιρετικό draft που έκαναν πέρσι με τους Kuzma και Hart, περιμένουμε τους Wagner και Bonga να δούμε κατά πόσο ήταν τύχη ή ικανότητα.
2. Από την άλλη πλευρά σίγουρα δεν είχαν όλες οι ομάδες δυνατές post seasons διοικητικά και μερικοί εξ αυτών πρέπει να είναι υποψήφιοι για το “χρυσό βατόμουρο”. Ποιος GM θα είναι ο πρώτος που θα χάσει (ή θα έπρεπε) τη θέση του;
Γιάννης Χάτσιος: Vlade Divac, πέρασε έξω, σε παρακαλώ.
Νίκος Ραδικόπουλος: O Tom Thibodeau. Και έχω εξηγήσει αρκετά αναλυτικά το γιατί πρόσφατα, μην σας κουράσω με επαναλήψεις.
Λουκάς Μοσχούλας: Δεν μπορείς να διώξεις κάποιον που δεν υπάρχει, αλλά μπορείς να ψέξεις τον οργανισμό που δεν υπήρχε. Οι Sixers, έχοντας ολοκληρώσει με επιτυχία το Process με τις 55 νίκες της προηγούμενης περιόδου, έφταναν στην κομβική offseason που θα έπρεπε να κάνουν το βήμα παραπάνω. Με το Colangelo-gate να σκάει μέρες πριν το draft και την offseason, οι Sixers πέρασαν το καλοκαίρι με διοικητική επιτροπή αντί για GM, και μόλις μέσα Σεπτέμβρη ανακοίνωσαν τον Elton Brand στη θέση. Εν τω μεταξύ, η ομάδα δεν έκανε τίποτα απολύτως για να ενισχυθεί στην offseason, με τον Bjelica να συμφωνεί και να μετανιώνει, τους Belinelli, Ilyasova και Holmes να αποχωρούν και τους Muscala και Chandler να είναι οι μόνες ενισχύσεις. Πολύ φοβάμαι πως τα επόμενα χρόνια μπορεί να κοιτάμε πίσω και να κυκλώνουμε την offseason του 2018 ως την αιτία που οι Sixers ποτέ δεν έκαναν το βήμα παραπάνω για να φτάσουν ως το Larry O’Brien Trophy.
Άρης Τόλιος: Σε αυτή τη Λίγκα υπάρχουν τρεις κατηγορίες ομάδων: i) αυτές που διεκδικούν την επιβεβαίωση τουλάχιστον στον δεύτερο γύρο των Playoffs1)Kαταχρηστικά ας τις ονομάσουμε contenders, σε ένα θεωρητικό σύμπαν που δεν υπάρχουν οι Golden State Warriors., ii) αυτές που κάνουν rebuilding και iii) αυτές που κάνουν tanking. Με λίγα λόγια, όλες δείχνουν μια κίνηση προς τα πάνω ή προς τα κάτω, αλλά μια κίνηση, γαμώτο. Η μοναδική ομάδα που δεν το κάνει αυτό σε θεωρητικό και πραγματικό επίπεδο είναι οι Miami Heat, οι οποίοι έχουν μείνει στάσιμοι με ένα μάτσο ψιλοκαλούτσικα και ψιλοκακούτσικα συμβόλαια φορτωμένα σε ένα σύνολο μετρίως μέτριων και πάντα μετρημένων. Πες το σχέδιο και σε εμάς, Pat Riley Andy Elisburg.
Κοσμάς Καψάλης: Για τον Colangelo τα είπε σωστά ο Λουκάς, αλλά τουλάχιστον δεν είχε άμεσο αντίκτυπο στην ομάδα, ενώ ο GM των Suns, Ryan McDonough, έχασε τη δουλειά του στο παρά πέντε της έναρξης της χρονιάς, αλλά υπάρχει μια βάση. Στην Atlanta έπεσε γενικό ξήλωμα σε όλες τις θέσεις και ο νέος General Manager, Travis Schlenk, έχει κοπιάρει τους Warriors και θα προσπαθήσει να έχει και παρόμοια αποτελέσματα. Το πόσο γρήγορα θα αρχίσουν να έρχονται δείγματα ελπίδας θα καθορίσει και το μέλλον του. Το μόνο franchise που πέταξε τα κουπιά στη θάλασσα, έσκισε τα πανιά, έκαψε τις μηχανές και πάει σαν βάρκα στο γιαλό είναι οι Kings του GM Divac.
3. Το φετινό draft ήταν στα χαρτιά -και αναμένεται να αποδειχθεί- ιδιαίτερα βαθύ, και πολλοί είναι οι παίχτες που περιμένουμε να έχουν άμεσο impact στις ομάδες τους. Από τους κάμποσους, όμως, που χαρακτηρίσαμε ως “steals” στα previews μας, ποιος GM θεωρείται έκανε το μεγαλύτερο;
Γιάννης Χάτσιος: Εντάξει ο Doncic στο #3 δεν είναι steal, καθώς οτιδήποτε διαφορετικό θα ήταν παραλογισμός, και, γενικότερα, δεν βλέπω στον πρώτο γύρο κάποιο pick που να ήταν φοβερά διορατικό. Πιστεύω όμως στον Gary Trent Jr., με αρκετά καλό κορμί για τη θέση του και την προοπτική να μπορέσει να παίξει και δίπλα στους δύο stars του Portland (ή στον έναν και τον Curry για παράδειγμα), μπορεί να είναι η απάντηση στην τρύπα που αιμορραγεί χρόνια τώρα στις ενδιάμεσες θέσεις για τον Terry Stotts. A, ναι, έσπασε και το ρεκόρ τριπόντων του Redick στο Duke.
Νίκος Ραδικόπουλος: Θα υπερθεματίσω τον Λουκά που το έγραψε στο preview των Knicks και θα πάω με την επιλογή του Scott Perry για τον Mitchel Robinson στο #36. Ο Gus όλο το καλοκαίρι στο Πήλιο μου είχε κάνει τρελό σχετικό ψηστήρι για να πω οτιδήποτε άλλο.
Λουκάς Μοσχούλας: Ένας GM που δεν βρίσκεται στην θέση του. Ο Ryan McDonough απολύθηκε από τους Suns πριν από περίπου 10 μέρες όμως πρόλαβε να κάνει μια καλή επιλογή στο #31. Ο Elie Okobo προερχόμενος από μία γεμάτη σεζόν στην Pau-Ortez δείχνει να βρίσκεται στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή, καθώς οι Suns ψάχνουν έναν point guard που να σουτάρει καλά και ο Okobo τελείωσε την σεζόν στην Γαλλία (μεν, αλλά) με 41,8% στο τρίποντο (δε). Ας θυμίσουμε ότι το 2001 ο, επίσης Γάλλος, Tony Parker επιλέχθηκε στο #28.
Gus Χρυσοχού: Η επιλογή του Lonnie Walker στο #18 είναι αυτή που μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετική. Εκρηκτικός guard, επιχειρεί συνεχώς το drive με σκοπό να πάρει την επαφή, όντας παράλληλα αξιόπιστος σουτέρ, που προφανώς μπορεί να βελτιωθεί. Το κυριότερο, ωστόσο, είναι ότι αποτελεί ένα πραγματικό “σκύλο” στην άμυνα. Έδειξε κάποια “νεκρά” διαστήματα στην άμυνα, όταν βρίσκεται off the ball, αλλά κι αυτό είναι κάτι που διορθώνεται. Όλο αυτό στα χέρια του Gregg Popovich φαντάζει ένα εκρηκτικό μείγμα.
4. Υπάρχει κάποιος άλλος GM στον οποίο θεωρείτε πως πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στο καλοκαιρινό του, ή ακόμα μεγαλύτερου βάθους χρόνου, έργο;
Γιάννης Χάτσιος: Δείτε το κομψοτέχνημα του Dennis Lindsay στην Utah. Όχι αλήθεια, δείτε το. Διορατική πρόσληψη προπονητή; Check. Στήριξη της φιλοσοφίας του όταν διαφαινόταν στασιμότητα; Check. Απρόσκοπτη αντικατάσταση της αποχώρησης του μόνου all-star της ομάδας τότε; Check. Draft Steals; Mitchell, Gobert, O’Neale. Check. Απόκτηση undervalued assets. Rubio, Crowder. Check. Περίπτωση Joe Ingles; Big Check. Καταπληκτικός.
Νίκος Ραδικόπουλος: Δεν είναι ωραίο κάθε καλοκαίρι να σε απασχολεί μόνο τι θα διαλέξεις στο #29 ή το #30 του draft και απλά με πόσα και για πόσα χρόνια θα ανανεώσει ο Durant; Kαι ύστερα να μην έχεις απλά βετεράνους να θέλουν να παίξουν στην ομάδα σου με το minimum, αλλά να σε καλεί και All Star επιπέδου Cousins να σου πει πως θέλει να παίξει κοψοχρονιά στο περιβάλλον που έχτισες; Σαν να πηδάνε τα ψάρια μόνα τους στο καΐκι ένα πράμα… O Bob Myers έχει εκμεταλλευτεί και το τελευταίο κόμμα της CBA, κάθε παράγραφο και κάθε εξαίρεση αυτής2)Μέρος του πως εδώ., για να μετατρέψει έναν -μέχρι πολύ πρόσφατα- οργανισμό-ανέκδοτο στην σύγχρονη Δυναστεία του NBA.
Λουκάς Μοσχούλας: Είσαι μια ομάδα που έχεις μόλις ένα Πρωτάθλημα, ο μεγαλύτερος παίκτης της ιστορίας σου είναι στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του και πρέπει να χτίσεις σιγά-σιγά μια νέα ομάδα, με σωστά picks και επιλογές στην free agency. Αν έχεις και χώρο στο salary cap για το καλοκαίρι του 2019 ακόμα καλύτερα. Ε, όλα αυτά έκανε ο Donnie Nelson στους Mavs και με δύο-τρεις στοχευμένες προσθήκες ακόμα θεωρώ ότι οι Mavs θα γίνουν σίγουρη επιλογή για τα playoffs των επόμενων χρόνων. Η κουβέντα για ένα ακόμα δαχτυλίδι θα ξεκινήσει όταν ο Luca μπει στα παπούτσια του Dirk, οπότε χρειάζεται κάμποση υπομονή ακόμα για αυτό.
Gus Χρυσοχού: Νομίζω πως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Dell Demps των Pelicans. Η Νέα Ορλεάνη τον εμπιστεύθηκε από το καλοκαίρι του 2010 και παρά τις κατά καιρούς διαμαρτυρίες προς το πρόσωπό του, η διοίκηση έκλεισε τα αυτιά της και τον άφησε να κάνει την δουλειά του. Μπαίνοντας στην φετινή σεζόν, οι Pelicans έχουν ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο, προεξάρχοντος του Anthony Davis, με τον Demps να φέρνει στην ομάδα τους Julius Randle, Elfrid Payton και Jahlil Okafor με συμβόλαια “αστεία” για την εποχή. Ειδικά η περίπτωση Okafor, αποτελεί και ένα μεγάλο στοίχημα για τον ίδιο τον οργανισμό. Αν καταφέρει να κάνει τουλάχιστον αυτά που έκανε ο ξάδερφός του, πέρυσι εκεί, θα μιλάμε για ένα εξαιρετικό απόκτημα. Παράλληλα, στον όλο θόρυβο που φέρνει το όνομα του Davis, περί πιθανού trade, oι Pelicans έχουν εξασφαλισμένο το μέλλον τους. Όχι μόνο θα πάρουν αρκετά ανταλλάγματα για τον Davis, αλλά έχουν στα χέρια τους όλα τα picks τους για τα επόμενα πολλά χρόνια. Αν μη τι άλλο, αποδεικνύεται στην πράξη πως ο Demps έχει πρόγραμμα.
Κοσμάς Καψάλης: Όταν έχεις δημιουργήσει ένα τέτοιο περιβάλλον, στο οποίο τα αποτελέσματα ήρθαν σαν φυσιολογικό επακόλουθο, ώστε ένας αρκετά προβληματικός ή παρεξηγημένος χαρακτήρας αλλά σε κάθε περίπτωση άνθρωπος και παίκτης με τεράστιο “εγώ” όπως ο DeMarcus Cousins, δέχεται να χαμηλώσει τον εαυτό του και μάλιστα κατά δήλωσή του σε προσέγγισε ο ίδιος χωρίς εσύ να κάνεις το παραμικρό, Bob Myers σου βγάζουμε το καπέλο (και) για αυτό.
