Δύο μόλις οι σειρές που χρειάστηκαν έβδομο παιχνίδι για να κριθεί ο νικητής τους, με τα παιχνίδια να κυλούν με εκ διαμέτρου αντίθετο τρόπο. Οι μεν Heat έκαναν περίπατο, αφήνοντας μία άσχημη εντύπωση για την κατά τ’άλλα εντυπωσιακή σεζόν των Hornets, ενώ, από την άλλη, οι Raptors, έστω και δύσκολα, κατάφεραν μετά από 15 χρόνια να περάσουν στον δεύτερο γύρο των playoffs, εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία του πάγκου των Pacers να βοηθήσει ουσιαστικά τον συγκινητικό George.
Ας δούμε, όμως, αναλυτικότερα τί συνέβη στα δύο παιχνίδια.
Charlotte Hornets @ Miami Heat: 73 – 106 (MIA advances 4-3)
Ο Spoelstra ξόρκισε το φάντασμα
More importantly, as @MyMikeCheck points out, Spoelstra about to win his first series without Mario Chalmers
— Ethan J. Skolnick (@EthanJSkolnick) May 1, 2016
Κυριακή του Πάσχα εδώ στην Ελλάδα και βλέπεις πως υπάρχει Game 7 στις 20:00. “Έξοχα” σκέφτεσαι. Βάζεις το HDMI σου στην οθόνη σου, περιμένεις να ξεκινήσει το ματσάκιον και αναρωτιέσαι “στους πόσους να σταματήσει ο Kemba;” Όχι γιατί θέλεις απαραίτητα να περάσει η Charlotte, αλλά γιατί απλά γουστάρεις τον Walker. Και -δυστυχώς- καταλαβαίνεις πως οι προσδοκίες σου έχουν πέσει στον βρόντο ήδη από το ημίχρονο. To Miami καταδίκασε τους Hornets στην πιο κακή βραδιά τους -ίσως- σε όλη την σεζόν, και μάλιστα στο πλέον κρίσιμο ματς, με τον φυσικό τους ηγέτη να βρίσκεται σε άλλο γήπεδο.
Σύμφωνοι, να χάσεις από μια ομάδα που έχει τρία λάβαρα πρωταθλητή να κρέμονται από το ταβάνι, από μια ομάδα που έχει μεγαλύτερη εμπειρία, αλλά διάολε όχι έτσι. Και είναι πολύ κρίμα για τους Hornets του Steve Clifford να αποχαιρετούν την σεζόν τους με αυτήν την εικόνα.
Μετά το έκτο παιχνίδι, λίγοι ήταν αυτοί που περίμεναν ότι οι Hornets θα είχαν το ψυχικό σθένος να παίξουν στα ίσα την πρόκριση στο South Beach -μάλιστα, αν το έκαναν και έχαναν ένδοξα (αξιοπρεπής διαφορά, ψυχαναγκασμοί Wade, μοιραίο λάθος στα πολύ τελευταία λεπτά, πίεση κοινού), τότε θα έδειχναν πως τίποτα δεν ήταν τυχαίο, πως έχουν «μέταλλο», πως στην μονίμως «ακρωτηριασμένη»1)ακρωτηριασμένη=μόνο αν συγκροτούνται ομάδες Big-3 υπάρχει title shot ανατολικά του Tennessee. Κατά τα αλλά οι δυνατές ομάδες κινούνται για ένα-δυο χρόνια στο φάσμα της «ευχάριστης έκπληξης» και τα επόμενα σε αυτό της διάψευσης Ανατολή της τελευταίας δεκαετίας όντως βρέθηκε μια ομάδα που χτίστηκε ήσυχα και φρόνιμα από την αρχή, με τα σωστά υλικά, με μόλις έναν franchise player (και αυτόν όχι εντελώς αναντικατάστατο), ένα λιμάνι για τους underrated της ζωής, ένα νέο Toronto, η πρώτη μεγάλη δικαίωση για τον GOAT από τότε που αποφάσισε εξίσου αδίστακτα να κλέψει εκκλησία2)δηλαδή τον Karl Malone και να σπρώξει τον Bryon Russell, 18 χρόνια πίσω.
Εις μάτην -τουλάχιστον για φέτος. Ο GOAT “εμπορικότερος παίχτης όλων των εποχών3)πάλι πειράζει τα κείμενα ο editor…”πληρώνει τον κυνισμό που έδειξε τότε στον άμοιρο Malone, πίνοντας άλλο ένα κώνειο αποκλεισμού4)αλήθεια, ποσό συνωμοσιολογικά αποσιωπημένο είναι το ντεμαράζ αποτυχιών του MJ, ως οτιδήποτε άλλο εκτός από αθλητής, ξεκινώντας από τον Kwame Brown;. Και για άλλη μια φορά: ήττα όχι οριακή, χωρίς «ατσάλωμα», που δεν «σε κάνει πιο δυνατό». Μια ξεγυρισμένη και ωραιότατη τριαντάρα, ώστε άλλο ένα θύμα του ”Air” να ανασάνει με εκδικητική ανακούφιση στον μπασκετικό παράδεισο.
Στην αρχή του Game 7, πάντως, τίποτα δεν προοιώνιζε τέτοιο διασυρμό. Οι Heat μπήκαν στην American Airlines Arena, η οποία ακουγόταν μέχρι την Κούβα απέναντι, με τον Wade να βγάζει ελάχιστα, εκτός από ένταση στο pregame, όταν δάκρυσε στον ύμνο των ΗΠΑ5)δεν ασχολούμαι, έχω πάρει απόφαση ότι ο πατριωτισμός των Αμερικανών είναι εντελώς αψυχολόγητος και «τρέχα-γύρευε» και στην αρχή και τον Whiteside να κοιτάζει λίγο περίεργα μία τον κώλο του Jefferson, σκεπτόμενος πως στο διάολο έφαγε 18/9 από αυτόν, και μία τον Zeller, που θα του θύμιζε τον Nate Huffman, αν είχε τύχει να παρακολουθήσει τις μονομαχίες Παναθηναϊκού – Maccabi στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας. Ακόμα και κάτι «αλήτικα» που έκανε ο Dragic δεν ανησυχούσαν κανέναν, γιατί, στο κάτω-κάτω, όποιος είδε Dragic φέτος μάλλον θα πρέπει να θεωρούσε ότι η συμβολή του τείνει πλέον προς ”garbage time”6)κάπου εδώ, ο Χάτσιος επικοινωνεί νοερά με τον Τόλιο και του λέει «είδες ο Σλοβένος;», σε συνέχεια ατέρμονης κουβέντας που άνοιξαν σε αδιάφορο καφέ της Θεσσαλονίκης.
Όμως, ο Goran ήταν φτιαγμένος για μεγάλο μπάσκετ. «Του δρόμου». Βρώμικο -με την καλή έννοια. Στην μια άκρη του γηπέδου χτυπούσε τον Walker και τον Lee με δυο τρόπους: ο πρώτος ήταν με πλάτη, ποστάροντας και σπρώχνοντάς τον ανελέητα, ορθώς σκεπτόμενος ότι δεν υπάρχει rim protector στην Charlotte (και το χειρότερο, δεν έχει σκεφτεί και κάποιος έστω να τον παίζει απέναντι σε guards τουλάχιστον) και ο δεύτερος, στον αιφνιδιασμό και σε γρήγορα drive, που ακολουθούσαν μικρά, αλλά πάντα σημαντικά hustle plays.
Στην άλλη άκρη του γηπέδου, υπήρχε ένας Kemba, καταρρακωμένος μετά από την υπερπροσπάθεια στον έκτο αγώνα, και πεπεισμένος -ίσως όχι άδικα, αλλά εντελώς μεταφυσικά- πως ό,τι γίνει, θα γίνει από τα δικά του χέρια. Έτσι, το πρώτο ημίχρονο κύλησε με περιστροφές, οι οποίες έβγαζαν τον Walker ελεύθερο για μακρινό σουτ δύο στις τρεις φορές (και έτσι, αδικήθηκε, εκτός των άλλων, ο Batum, ο οποίος στην αρχή ήταν πολύ θετικός). Και, δυστυχώς, στο meltdown του Kemba, δεν υπήρχε εφαρμοσμένη εναλλακτική, αφού όταν η μπάλα κυκλοφορούσε προς τα μέσα έμοιαζε σαν να επέπλεε πάνω σε «μολυβένια θάλασσα»: πολύ αργά, χωρίς κίνηση και με μια αδιανόητη δυσκολία να σηκωθεί στον αέρα.
Για να μην είμαστε άδικοι, πάντως, μεγάλο ρόλο έπαιξε ο Hassan Whiteside, ο οποίος έχει ήδη ξεκινήσει και χτίζει μύθο φόβητρου που είχαν λίγοι στην ιστορία της λίγκας. Δεν είναι η ποσότητα. Είναι ότι το ”Hassan Block Party” δημιουργεί την αίσθηση ότι «κάτι υπάρχει εκεί έξω», μια μοιραία σταθερά που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με κάτι που έγινε ή δεν έγινε καλά από τον επιτιθέμενο7)για όσους λατρεύουν τις συγκρίσεις: Artis Gilmore -ως προς τις αμυντικές δεξιότητες, έστω.
Welcome to @youngwhiteside's Game 7 #WhiteHot Block Party! pic.twitter.com/Ha2Bxz6xna
— Miami HEAT (@MiamiHEAT) May 1, 2016
Ξεκινώντας από την ομαδική εικόνα, η Charlotte σούταρε με το πενιχρό 32,1%, με 27/84 σουτ, ενώ παράλληλα έχανε κατά κράτος την μάχη στα rebounds, με το Miami να έχει 22 περισσότερα. γράφοντας συνολικά 58 έναντι 36 των Hornets. “Μπροστάρης” σε αυτό το κακό ποσοστό, όπως ήδη θα έχετε καταλάβει, ήταν ο Walker, ο οποίος τελείωσε το ματς με 3/16 σουτ. Ωστόσο, όποιος είδε το ματς, θα παρατήρησε πως ο Walker έκανε φάσεις που δεν μας έχει συνηθίσει. Χαμένα layups, εξαφανισμένο court vision για αυτό το παιχνίδι και αψυχολόγητα σουτ. Ωστόσο, ο point guard των Hornets πήρε τον σεβασμό που αξίζει από τον Dwyane Wade
@kembawalker & The charlotte Hornets I salute you. What a series!!! #Respeck
— DWade (@DwyaneWade) May 2, 2016
ενώ ο Magic προέβλεψε για του χρόνου το εξής:
Trust me everybody, next year Kemba Walker will be an NBA All-Star, which for now will be played in Charlotte!
— Earvin Magic Johnson (@MagicJohnson) May 1, 2016
Κατά τα άλλα, στην πλευρά των νικητών, ο Wade πέρασε το βράδυ του βγάζοντας τις γνωστές κάθετες πάσες του, μετακινώντας την μπάλα από την κορυφή της ρακέτας πάνω στις διαγώνιους, ο γνωστός φιλότιμος Deng ήταν για άλλη μια φορά απολαυστικός, κερδίζοντας κατά κράτος τον -εκ νέου- ανύπαρκτο Marvin Williams και γεμίζοντας και το κενό που ο Joe Johnson που άφησε όταν αποσύρθηκε8)Τι; Δεν αποσύρθηκε;.
Από την απέναντι, με εξαίρεση τις φιλότιμες, αλλά σποραδικές προσπάθειες των Batum, Lee και Lin (τούτος όντως αδικήθηκε στο usage αυτή τη φορά), η εικόνα των Hornets στην κρίσιμη στιγμή συνοψίζεται μόνο στο εξής: πρώτος σκόρερ ήταν ο Kaminsky με 3/15 FGs και 12 πόντους, ενώ ο Walker είχε 9, με ένα άστοχο σουτ επιπλέον. Tragic…
Τέλος, από την πλευρά της Charlotte, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε το καλύτερο -και μοναδικό- highlight τους από το τελευταίο τους παιχνίδι για φέτος, που ήταν αυτό:
Scottie Pippen daps up Michael Jordan at Heat-Hornets Game 7 pic.twitter.com/SMnFuuPzCS
— Kenny Ducey (@KennyDucey) May 1, 2016
Σε σχέση με το καλύτερο highlight των Heat, πιθανώς να κερδίζει, αλλά υστερεί στο ότι συνέβη εκτός παρκέ.
Whiteside’s block ignites the @MiamiHEAT break & Goran Dragic spin move! #NBAPlayoffshttps://t.co/PCAqZjlXaJ
— NBA (@NBA) May 2, 2016
Μέσα σε όλα αυτά, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε στην απ’ έξω το μαεστρικό κοουτσάρισμα του Erik Spoelstra. O head coach των Heat έδωσε από την αρχή εντολή στους παίχτες του πως θα πρέπει να βγάλουν εκτός ρυθμού τον Walker, κάτι που το ακολούθησαν ευλαβικά.
True story: the score was Heat 44, Hornets 40 at one point.
— Tom Haberstroh (@tomhaberstroh) May 1, 2016
Αυτό
Indiana Pacers @ Toronto Raptors: 84 – 89 (TOR advances 4-3)
Είναι φορές που παρακολουθείς κάποιες ταινίες κάποιου σκηνοθέτη και ξέρεις πως έχει ένα συγκεκριμένο pattern στις δημιουργίες του, ξέρεις, ας πούμε, ότι αν βλέπεις ταινίες του M. N. Shyamalan9)που γιατί να το κάνεις, ακόμα βέβαια μετά την δέκατη πέμπτη αποτυχημένη απόπειρα να φτιάξει οτιδήποτε αξιοπρεπές που να θυμίζει τις αρχικές του δημιουργίες, κάποια στιγμή στο τέλος κάτι θα γίνει που θα ανατρέψει όλη τη σύλληψη της ταινίας. Ή αν βλέπεις Game of Thrones, ξέρεις ότι κάποια στιγμή προς το τέλος του επεισοδίου, κάποιος ήρωας θα βρει έναν αναπάντεχο τραγικό θάνατο. Ή όταν έβλεπες South Park ήξερες ότι κάποια στιγμή προς το τέλος του επεισοδίου, o Kenny θα βρει έναν αναπάντεχο τραγικό βίαιο θάνατο.
Βλέποντας Toronto στον πρώτο γύρο των playoffs ξέρεις από πριν τι θα συμβεί στο τέλος. Οι Καναδοί θα βρουν κάποιο τρόπο να αποκλειστούν. Παρακολουθώντας, λοιπόν, το παιχνίδι, παρά το γεγονός ότι κατάφεραν σε πολλές περιπτώσεις να χτίσουν διαφορές, ακόμα και μεγάλες, σε κάθε αντεπίθεση των Pacers, κάθε φορά δηλαδή που ο Paul George έπιανε ρυθμό, ένιωθες ότι αυτή θα ήταν η φορά που η Indiana θα περάσει μπροστά, θα φτιάξει μια διαφορά, και θα κάνει το break. Μπορούσες να νιώσεις μέσα από την τηλεόραση την πίεση κάποιων παικτών των Raptors. Αν δυνάμωνες δε αρκετά, θα ορκιζόσουν ότι άκουγες το κροτάλισμα των γονάτων τους. Έβλεπες ότι η σκέψη αυτή τους είχε καταλάβει. Σπασμωδικές αντιδράσεις κάθε φορά το απέτρεπαν, ωστόσο, όταν στο τέλος η Indiana πλησίασε πραγματικά στο να γυρίσει το παιχνίδι, οι Καναδοί πλέον πανικοβλήθηκαν χωρίς καν να νιώσουν την ανάγκη να τηρήσουν τα προσχήματα, και εκεί πλέον ήσουν σίγουρος ότι θα δεις για μία ακόμα φορά το ίδιο έργο, έτοιμος να ζητήσεις τα λεφτά σου πίσω. Κι όμως, περισσότερο τα λάθη των Pacers και λιγότερο η πνευματική ετοιμότητα των Raptors, απέτρεψαν την χιλιοπαιγμένη εξέλιξη, και τώρα πάμε να δούμε ένα έργο που δεν έχουμε ξαναδεί, τους Raptors στον δεύτερο γύρο των playoffs10)σε σειρές αγώνων που κρίνονται στις τέσσερις νίκες.
Έστω και μετά κόπων και βασάνων, με πολύ άγχος και ψυχολογικό βάρος, οι Toronto Raptors κατάφεραν να δικαιώσουν τις προσδοκίες του κοινού τους, ενός κοινού που δημιούργησε μια θερμή ατμόσφαιρα υπό το γενικό σύνθημα “We the North”, σηκώνοντας και ένα τεράστιο χειροτέχνημα με τον Chief Whitewalker, σε μια προσπάθεια να σκορπίσει πανικό στους παραδοσιακούς γήινους της Indiana. Οι Raptors κερδίζουν σειρά playoffs ύστερα από 15 χρόνια, χωρίς να πείσουν μεν, αλλά δίχως παράλληλα να μπορούμε να αποκλείσουμε ότι θα αποδώσουν καλύτερο μπάσκετ απαλλαγμένοι από τη δαμόκλειο σπάθη μιας ακόμα κατάρρευσης στον πρώτο γύρο. Οι Pacers, από την άλλη, καλούνται να βρουν με ποιον τρόπο μπορούν να βελτιώσουν το supporting cast του Paul George, καθώς όσο και να προσπαθεί αυτή η ομάδα, έχει ταβάνι, και αυτό τίθεται ακριβώς από τον πάγκο της και την έλλειψη ποιότητας στην ρακέτα.
Οι Pacers πάντως μπήκαν δυνατά στο παιχνίδι, παγώνοντας το Air Canada Center, με τον Paul George σε μεγάλα κέφια, να βάζει 15 πόντους στα πρώτα 13′, κάνοντας τον DeMarre Carroll το παιχνιδάκι του.
Showtime in the 6! #NBARapidReplay #RAPTORSvPACERS https://t.co/2iWxIb2mq1
— NBA (@NBA) May 2, 2016
Η πλήρης εξαφάνιση του Carroll από την σειρά, πάντως, είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει την ομάδα του Toronto για τους επόμενους γύρους. Ο σπεσιαλίστας στην άμυνα δεχόταν εύκολα καλάθια από τον George, αδυνατώντας να τον ακολουθήσει πίσω από τα (πολλά) σκριν, ενώ στην επίθεση σημάδευε με αξιοζήλευτη επιτυχία το σίδερο της στεφάνης, χωρίς να δοκιμάζει καν να μπει προς το καλάθι, και ας είχε σχεδόν μόνιμα κοντύτερο αντίπαλο απέναντί του, είτε με τον George Hill τις περισσότερες φορές, είτε με τον Monta Ellis, αφού το αντίπαλο τριάρι, ο George δηλαδή, είχε αναλάβει τον DeRozan.
Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι να μπει στο παιχνίδι ο τιμωρός του George, η μεγάλη αποκάλυψη της φετινής φουρνιάς των rookies, o Norman Powell, ο οποίος όχι μόνο τον έκανε αόρατο, αλλά με 10 πόντους, 2 rebounds, 1 assist και 1 block στη δεύτερη περίοδο πήρε στην πλάτη του τους Raptors, παρέα με τον Cory Joseph που μοιάζει να παίζει σε άλλα επίπεδα μπασκετοσύνης στη σειρά, και τους έβαλε μπροστά στο σκορ, χωρίς ποτέ οι Pacers να καταφέρουν να τους ξαναπιάσουν. Μαζί με αυτούς πρέπει να αναφερθεί και ο Patrick Patterson, ο οποίος έχει στείλει τον Luis Scola να παρακολουθεί τα playoffs από την αναπαυτική θέση στην άκρη του πάγκου, και ο οποίος, πέρα από τις μάχες μέσα στο καλάθι, πυροβολεί από το τρίποντο με αξιοζήλευτη αποτελεσματικότητα.
Το προβάδισμα άνοιξε ένα καταπληκτικό διάστημα του DeMar DeRozan, ο οποίος ύστερα από ένα απογοητευτικό 6/18 ως τότε, “αφήνιασε” στα μέσα της τρίτης περιόδου, παίρνοντας όλες τις επιθέσεις και βάζοντας 13 πόντους σε τέσσερα λεπτά. Ο ίδιος που φαινομενικά κλείδωσε το παιχνίδι, ήταν κι αυτός που με την αστοχία του επέτρεψε στους Pacers να ξαναμπούν στο παιχνίδι. Η αυτοπεποίθησή του τροφοδοτείται πάρα πολύ εύκολα, και τώρα που ο Kobe Bryant αποσύρθηκε, είναι ο στυλιστικός διάδοχός του στα τυφλά turnarounds με υψηλό βαθμό δυσκολίας από την baseline μετά από ποστάρισμα. Ο DeRozan έχασε τα επόμενα εννέα σουτ μετά την έκρηξή του, και οι Pacers με τους βασικούς και τον Solomon Hill αντί του άστοχου Turner στο “4” έτρεξαν ένα αναπάντεχο 15-2 για να φέρουν τη διαφορά στο -3, στο 85-82. Βοήθησε και το κάκιστο επιθετικό παιχνίδι των Raptors, αλλά η προσπάθεια του Paul George ήταν και πάλι συγκινητική.
Με το παιχνίδι στους τρεις πόντους, τρύπωσε βαθιά στη ρακέτα των Raptors, έφερε πάνω του τη βοήθεια και ύψωσε την μπάλα για τον Mahinmi με το καλάθι στο έλεός του, απλά και μόνο για τον σπρώξει ο DeRozan, με τους διαιτητές να κλείνουν τα μάτια στην παράβαση. Οι Pacers αναλώθηκαν για πολλά δευτερόλεπτα στο να διαμαρτύρονται ή να προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τι έγινε, και μέχρι να κάνουν φάουλ είχαν μείνει 6”, την ώρα που ο DeRozan με δύο βολές έφερε τη διαφορά στους 5.
Paul George has set a Pacers record for most points in a playoff series, surpassing the 181 set by Reggie Miller in 1995 Conference Finals
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) May 2, 2016
It is spin day today
Τουλάχιστον πρόλαβε να μας δώσει και αυτό.
Και τώρα είμαστε έτοιμοι για έναν μεγάλο ημιτελικό Ανατολής μεταξύ των δύο ομάδων που πέρασαν στα έβδομα παιχνίδια. Αναμένουμε με προσμονή!
| ↑1 | ακρωτηριασμένη=μόνο αν συγκροτούνται ομάδες Big-3 υπάρχει title shot ανατολικά του Tennessee. Κατά τα αλλά οι δυνατές ομάδες κινούνται για ένα-δυο χρόνια στο φάσμα της «ευχάριστης έκπληξης» και τα επόμενα σε αυτό της διάψευσης |
|---|---|
| ↑2 | δηλαδή τον Karl Malone |
| ↑3 | πάλι πειράζει τα κείμενα ο editor… |
| ↑4 | αλήθεια, ποσό συνωμοσιολογικά αποσιωπημένο είναι το ντεμαράζ αποτυχιών του MJ, ως οτιδήποτε άλλο εκτός από αθλητής, ξεκινώντας από τον Kwame Brown; |
| ↑5 | δεν ασχολούμαι, έχω πάρει απόφαση ότι ο πατριωτισμός των Αμερικανών είναι εντελώς αψυχολόγητος και «τρέχα-γύρευε» |
| ↑6 | κάπου εδώ, ο Χάτσιος επικοινωνεί νοερά με τον Τόλιο και του λέει «είδες ο Σλοβένος;», σε συνέχεια ατέρμονης κουβέντας που άνοιξαν σε αδιάφορο καφέ της Θεσσαλονίκης |
| ↑7 | για όσους λατρεύουν τις συγκρίσεις: Artis Gilmore -ως προς τις αμυντικές δεξιότητες, έστω |
| ↑8 | Τι; Δεν αποσύρθηκε; |
| ↑9 | που γιατί να το κάνεις, ακόμα βέβαια μετά την δέκατη πέμπτη αποτυχημένη απόπειρα να φτιάξει οτιδήποτε αξιοπρεπές που να θυμίζει τις αρχικές του δημιουργίες |
| ↑10 | σε σειρές αγώνων που κρίνονται στις τέσσερις νίκες |
