The Ball Hog’s NBA Playoff Sessions: #3

Τα καλά νέα είναι ότι τα Playoffs του ΝΒΑ επιτέλους ξεκίνησαν.

Τα κακά νέα είναι ότι η απόδοση μας στη δουλειά θα είναι ελαφριά μειωμένη, γιατί στο ΝΒΑ επιμένουν να μην υπολογίζουν τις οργισμένες επιστολές μας για να μεταθέσουν τα παιχνίδια σε πρωινές ώρες ώστε να τα βλέπουμε με την άνεση μας, αλλά αυτό δεν πρόκειται να μας σταματήσει.

Πιστοί στο ραντεβού μας με την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για άλλη μια χρονιά θα βλέπουμε τα πάντα και θα γράφουμε ό,τι μας έρχεται.

Κυριολεκτικά.

Black Hawk Down

Με τον Paul Millsap και τον Dennis Schroder να προσπαθούν, μάλλον μάταια, αλλά και ελεγχόμενα από τον Scott Brooks, να κρατήσουν τους Atlanta Hawks σε μια σειρά, που κατά τη γνώμη μας είναι λιγότερο ανταγωνιστική από όσο δείχνουν τα τελικά σκορ και οι αλλαγές προβαδισμάτων, οι Hawks δεν κατάφεραν να κερδίσουν το παιχνίδι που θα τους έδινε ελπίδες για μια πρόκριση. Η σειρά κυριαρχείται από physical game και πάρα πολλά fouls που χαλάνε τον ρυθμό που θα μπορούσε να κάνει τα παιχνίδια πιο όμορφα στο μάτι. Οι forwards της Washington μάζεψαν νωρίς fouls και δεν βρήκανε ρυθμό ούτε στην επίθεση, με την Atlanta να διατηρεί ένα προβάδισμα πέντε με επτά πόντων μπαίνοντας στην τελική περίοδο.

Four minutes into the third quarter! 👀 pic.twitter.com/AlYm3h0Kdn

— J.E. Skeets (@jeskeets) April 20, 2017

Εκεί ανέλαβαν δράση Beal, Wall και Jennings -με αυτή τη σειρά- και φυσιολογικά το συγκεκριμένο τρίο ήταν too much για τους Schroder, Hardaway Jr. και Calderon, σωματικά και ψυχολογικά. Η τριάδα των Wizards πέτυχε 30 πόντους με 12/16 σουτ, εκμηδενίζοντας τη διαφορά και κλείνοντας το παιχνίδι με ένα “αρκετά παίξαμε” 15-4 που δεν άφησε αμφιβολίες για τον τελικό νικητή. Ο Bradley Beal έβαλε 16 από τους 30 πόντους, ενώ ο Wall πρόσθεσε και τρεις assists δίχως λάθος, προσθέτοντας και το παρακάτω στη συνεχιζόμενη βεντέτα με τον Dennis.

Marcin vs Dwight

Το δεύτερο πιο ενδιαφέρον match-up του ζευγαριού είναι η κυριαρχία του Marcin Gortat επί του Dwight Howard, ή τουλάχιστον η επιθετική αχρήστευση του δεύτερου. Είναι φοβερό το πόσες πάσες του γλιστρούν από τα χέρια, αλλά και ο τρόπος που φαίνεται να εγκλωβίζεται μόνος στην επίθεση, σαν να είναι ο ίδιος ο χειρότερος εχθρός του.

Ο Marcin Gortat, δύο χρόνια μεγαλύτερος του Dwight Howard, πέρασε μια τετραετία στη σκιά του all-star peak Dwight Howard, ο οποίος ήταν ένας πραγματικά κυρίαρχος center, και ένα από τα μεγαλύτερα αμυντικά φαινόμενα που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια από τα παρκέ του NBA, και ορθώς θεωρήθηκε franchise player στα mid-20s του. Αυτός ο παίκτης, όμως, έπαψε να υπάρχει από την αποχώρησή του από το Orlando και έπειτα, καθώς οι τραυματισμοί του στέρησαν την αδίστακτη εκρηκτικότητα που τον έκανε φόβητρο κοντά στο καλάθι, ενώ παράλληλα ήταν αυτή που τον έκανε αξιοπρεπή επιθετικά, καθώς, όταν έπαιζε με πρόσωπο, οι centers δεν μπορούσαν να προλάβουν τις κινήσεις τους. Η φήμη, ωστόσο, συχνά προπορεύεται της πραγματικότητας, και οι επόμενες τρεις ομάδες του Howard τον επέλεξαν ως τον δεύτερο star τους, με αξιώσεις για πορείες μέχρι το καλοκαίρι στα playoffs. Ο Howard έχει πάψει να είναι στο επίπεδο που έψαχναν εδώ και πέντε χρόνια, και ποτέ δεν ήταν πιο εμφανές αυτό παρά στα φετινά παιχνίδια των playoffs, όσο κι αν με τους Rockets είχε αναλαμπές διαρκείας μιας – δύο εβδομάδων.

Ο Marcin Gortat απελευθερώθηκε από την κυριαρχική παρουσία του Dwight στο Orlando, για να προσγειωθεί στο κέρας της αμάλθειας που λέγεται Steve Nash, και να δείξει αμέσως τις δυνατότητες που παρέμεναν σε λανθάνουσα κατάσταση στην Florida. Στην πρώτη του ολοκληρωμένη σεζόν στην έρημο, τετραπλασίασε τους πόντους του και διπλασίασε τα υπόλοιπα στατιστικά του ως ο anti-Stoudemire, δημιουργώντας ίσως ένα πέπλο υπερεκτίμησης από πάνω του. Στην Washington τον εμπιστεύτηκαν ως παρτενέρ του Wall στον χορό τον pick and rolls, δίχως ψευδαισθήσεις πως είναι star, αλλά δίνοντας του τον ρόλο του τεταρτοπέμπτου starter που τρέφεται με τα σουτ που είναι στο ρεπερτόριο του, και δεν το μετανοιώνουν. Ο Gortat δεν υπερβαίνει τα εσκαμμένα σαν έφηβος παρασυρμένος από τις ορμόνες του, ούτε επαναπαύεται, αλλά έχει γίνει ένας από τους σταθερότερους above average ψηλούς της λίγκας.

Στη σειρά αυτή παίρνει την εκδίκησή του από τον Dwight Howard και την Πέμπτη είχε 14 πόντους με 7/10, 10 rebounds, τρεις assists και πέντε τάπες απέναντι στο 6/7/1/1 του Howard, που είχε και τρία λάθη απέναντι στο ένα του Gortat.

Είναι 2017, εσείς ποιον θα θέλατε να επανδρώνει τη θέση “5” στην ομάδα σας;

Thunder @ Rockets

Μισογεμάτο ή μισοάδειο

Αυτά τα 48 λεπτά που μπορούν να αποτελέσουν ένα αδιάσειστο επιχείρημα στις υποψηφιότητες για το MVP Russel Westbrook, αλλά και του James Harden συνάμα.

billy donovan's whiteboard is just "russ" written in different lettering styles

— ☕netw3rk (@netw3rk) April 20, 2017

Ο Russ έκανε triple double με 51 πόντους, αλλά, επίσης, έκανε και ένα αποκρουστικό τέταρτο δωδεκάλεπτο. Πήρε 43 σουτ και ευστόχησε μόλις σε 17, αλλά και πάλι ήταν στο +11 για όσο αγωνίστηκε, αφού στα έξι λεπτά που έμεινε στον πάγκο, η ομάδα του δέχτηκε 15 πόντους παραπάνω από τους Rockets από όσους σκόραρε.

OKC's final 12 plays:
– 8 Westbrook FG attempts
– 3 fouls drawn by Westbrook
– 1 ast opp from Westbrook (Oladipo missed)
– 0.75 pts/play

— Micah Adams (@MicahAdams13) April 20, 2017

Ο Harden έπαιξε ένα σαφέστατα πιο αποτελεσματικό κι ελκυστικό παιχνίδι, αλλά είχε και τη βοήθεια των Eric Gordon και Lou Williams, που σημείωσαν εικοσάρες από τον πάγκο, ενώ, από την άλλη, “ο αντίζηλος του” αναγκάστηκε να αγωνιστεί με τον Kyle Singler.
Εντάξει, τι να πούμε πλέον πλέον για το θέμα;

Είναι καθαρά θέμα οπτικής.

Portland @ Golden State

Η εκδίκηση ενός παλιάτσου

Με τον Vonleh να ξεκινάει, αλλά με τις προσπάθειες του να πιάσει την μπάλα να θυμίζουν κάποιον που προσπαθεί να φάει σούπα με chopsticks, ή τον Festus Ezeli, για να το χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα βγαλμένο από την Oracle Arena και το φετινό ρόστερ του Portland, και με τον Meyers Leonard να διεκδικεί επάξια από τον Enes Kanter τον τίτλο του “πιο ανίδεου αμυντικού στην από’κει πλευρά του Ατλαντικού”, ο Terry Stotts, με τον Nurkic με πολιτικά στον πάγκο, δεν είχε άλλη επιλογή από το να το γυρίσει σε ένα ultra smallball, με Harkless στο “4” και τον Aminu “5”.

Ξαφνικά το Portland βρέθηκε να απειλεί και με τους πέντε παίκτες να παίζουν με πρόσωπο στην ρακέτα. Το πρώτο τρίποντο του Aminu τον τελευταίο μήνα στο παιχνίδι, υποχρέωσε τον David West να τον κυνηγάει μακριά, και άφησε πολλούς διαδρόμους ανοιχτούς, διαδρόμους που τα forwards των Blazers εκμεταλλεύτηκαν στην εντέλεια, με τον Harkless να κάνει ένα υπέροχο παιχνίδι και επιθετικά, όπου είχε σημειώσει 15 πόντους, αλλά και αμυντικά, σαν rim protector, έχοντας πέντε rebounds και τέσσερα κοψίματα στο πρώτο ημίχρονο.

Ο Steve Kerr, με την ομάδα του να υποφέρει, κοίταξε τον πάγκο κι έγνεψε στον JaVale McGee. “That’s why they brought me here”, είπε ο πιο αναπάντεχος πρωταγωνιστής των playoffs μέχρι τώρα, και πέρασε στο γήπεδο για να τιμωρήσει το Portland.

Just imagine if Playoff Javale played for Playoff Hoiberg?

— Micah Adams (@MicahAdams13) April 20, 2017

Η παρουσία του αποδείχθηκε κρυπτονίτης για το  smallball των Blazers. Ο Warriors δεν δίστασαν στιγμή να αρχίσουν να τον ψάχνουν με λόμπες από τους Draymond και Curry και ο JaVale McGee έκλεισε το ημίχρονο φέρνοντας την ομάδα του μπροστά, έχοντας  13 πόντους -με απόλυτη ευστοχία- και τρία κοψίματα. Σε οχτώ μόλις λεπτά.

Και κάπως έτσι έκλεισε ένα ημίχρονο με πρώτους σκόρερ για κάθε ομάδα τους Moe Harkless και JaVale McGee, οι οποίοι είχαν διαπρέψει στον ρόλο των centers.

Για να μείνουμε λίγο παραπάνω στον JaVale McGee, η φετινή αναγέννησή του αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο παράσημο για τους Warriors σαν οργανισμό και με τον τρόπο του δικαιολογεί -σε ανθρώπινο επίπεδο- την επιλογή του Durant να πάει στην Δυτική Ακτή. Ο McGee ήταν εκτός της λίγκας όταν δέχθηκε την πρόσκληση για το training camp στο Golden State τον Σεπτέμβρη. Σιγά-σιγά δουλεύοντας απέκτησε θέση στο rotation και ξεκίνησαν να τον χρησιμοποιούν με σοφία σαν αποδέκτη των alley oops που προέκυπταν όταν οι άμυνες έστρεφαν όλη την προσοχή τους στους αστέρες της ομάδας. Κάθε φορά που ο JaVale περνάει μέσα στο παιχνίδι οι συμπαίκτες του προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την παρουσία του, δίνοντάς του ένα σαφή ρόλο και δείχνοντάς του εμπιστοσύνη.

Κάπως έτσι, ο McGee άρχισε να πιστεύει ξανά στην αξία του μετά από χρόνια και η αντίδραση του στο αναίτιο bullying του Shaq ήταν αποτέλεσμα της αυξημένης του αυτοπεποίθησης ενός ανθρώπου που βλέπει τις θυσίες του να δικαιώνονται και να θεωρεί πως έχει κερδίσει με τον σπαθί την προνομιακή του θέση σαν παίκτης του ΝΒΑ. Η αντίδραση του Durant και το γεγονός πως έσπευσαν να τον υπερασπιστούν όλοι οι παράγοντες της ομάδας δείχνει τους δεσμούς που επικρατούν στο franchise, και με αυτόν τον τρόπο οι παίκτες των Warriors κέρδισαν ένα φίλο και η ομάδα κέρδισε έναν παίκτη.

Draymond West

Γενικά πολύ καλή βραδιά για την frontcourt των Warriors, μιας και ο Pachulia εκμεταλλεύτηκε νωρίς την αστάθεια του Vonleh, σκοράροντας τους πρώτους πόντους της ομάδας, αλλά ειδικότερη εύφημος μνεία πρέπει να γίνει στον υπέροχο David West, που στα μουλωχτά κάνει ένα εξαιρετικό τελευταίο τρίτο της σεζόν, και μετατρέπεται σε παίκτη-κλειδί για το Golden State. Βασικά, η επιτροπή που έχει αναλάβει την επάνδρωση της αχίλλειου πτέρνας των Warriors, αυτής των θέσεων των ψηλών της ομάδας, ήταν εξαιρετική, καθώς οι τρεις τους συνολικά προσέφεραν 33 πόντους με 15/20 δίποντα.

O West, ειδικότερα, αποτελεί, όχι μόνο τον αναπληρωματικό center της ομάδας, αλλά έχει αναλάβει τον ρόλο του αντικαταστάτη του Draymond τις στιγμές που ο χαρισματικός forward είναι εκτός παρκέ. Και δεν τον αντικαθιστά με τη δυναμική του παρουσία, αλλά είναι ο play-maker που θα πάρει την μπάλα στην κορυφή μετά τις παγίδες των guards και θα δημιουργήσει, εκμεταλλευόμενος την ανισορροπία που έχει δημιουργηθεί στην άμυνα και τα κοψίματα των συμπαικτών του.

Ο βετεράνος ψηλός έχει μέσο όρο 6,4 assists ανά 36 λεπτά παιχνιδιού, με διαφορά τον υψηλότερο στην καριέρα του, ενώ παράλληλα έχει και δύο κοψίματα ανά 36 λεπτά, επίσης την καλύτερή του επίδοση. Η παρουσία του ήταν ιδιαίτερα καταλυτική στην τελευταία νίκη των Warriors επί των Spurs, το κοντινότερο παιχνίδι σε playoffs τους τελευταίους μήνες για την ομάδα του Kerr, όταν και η ομάδα του Popovich προσπαθούσε με παγίδες να βγάλει την μπάλα από τα χέρια του Curry, και συνεχίζει έχοντας έξι assist σε 27 λεπτά συμμετοχής στα δύο πρώτα παιχνίδια των playoffs.

Ειδικά η χημεία του με τον McCaw είναι εξαιρετική και βοηθάει με την παρουσία του τον rookie να εγκλιματιστεί και να είναι έτοιμος για τον ρόλο που θα αναλάβει στο δρόμο για το Τίτλο.

Κοιτάχτε, για παράδειγμα, αυτήν την ομορφιά που έστησαν οι δυο τους:

This is what it means to play fast pic.twitter.com/tBU7bFRptZ

— BBALLBREAKDOWN (@bballbreakdown) April 20, 2017

Επίσης. Chuck ακόμα να μάθεις από πρόπερσι, όταν και έλεγες πως μια jump-shooting team δεν μπορεί να πάρει τον Τίτλο, το μάθημά σου με τους Warriors;

I'm getting the sense Chuck said something about the Warriors' defense being bad? Do tell…

— Sam Amick (@sam_amick) April 20, 2017

Μετά τη δήλωση του Barkley, οι Warriors κλείδωσαν τους Blazers σε μόλις 12 πόντους για την τρίτη περίοδο παραδίδοντας ένα αμυντικό masterclass, έχοντας εξελιχθεί πλέον στη Νέμεσις που τιμωρεί τον βετεράνο forward για τις αλαζονικές ύβρεις που ξεστομίζει. Αν συνυπολογίσουμε και την εμφάνιση του JaVale δεν ήταν και το καλύτερο βράδυ για το καστ του Inside the NBA

Better Star + Better Shooters = 20W

Η εξίσωση δείχνει κωδικοποιημένα τον τρόπο με τον οποίο οι Cavaliers κέρδισαν τους Pacers, παρότι βρέθηκαν πίσω μέχρι και με 26 πόντους στα τέλη της δεύτερης περιόδου, με τον LeBron James να πετυχαίνει την 20η συνεχόμενη νίκη του σε πρώτο γύρο playoffs, και το τρίτο ενικό πρόσωπο να είναι απολύτως δικαιολογημένο. Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά.

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήθελε μια σειρά τελειωμένη, με τους Pacers να μην έχουν και πολλές ελπίδες να γλιτώσουν το sweep.

Το παιχνίδι ξεκίνησε μάλλον αναγνωριστικά, με τους Pacers να χορεύουν στην αρένα, προσπαθώντας να βρουν τον τρόπο να ρίξουν την πρώτη γροθιά, η οποία ανέλπιστα ήρθε από τα μεγάλα γαλλικά χέρια του ημι-εκτός rotation στη regular season, Kevin Seraphin. Ο Γάλλος, ο οποίος έχει αποδειχτεί χρήσιμος στη σειρά με τον όγκο του (aka τι κωλάρα θεέ μου!), είναι ένας τύπος που μπορεί να σκρινάρει μετεωρίτη και να τελειώσει με αρκετά αποτελεσματικά, αλλά και εξίσου όμορφα, hooks φάσεις, αλλά λίγα πράγματα πέρα από αυτά.

Υπήρξε, όμως, καταιγιστικός στο τελευταίο τρίλεπτο της πρώτης περιόδου, όταν με εννέα πόντους, τρία rebounds (ένα επιθετικό), δυο assists και ένα block-τσουνάμι στον Kyrie Irving πήρε κυριολεκτικά μονάχος του το παιχνίδι από την ισορροπία και το έφερε στο +10 για τους Pacers. Για να δώσει τη σκυτάλη στον…

Playoff George …

… του οποίου το ένστικτο ξύπνησε από το γαργαλητό του +10 και την πιθανότητα διεκδίκησης της νίκης. Με το παιχνίδι στο 45-35 ο Paul George βάζει μπρος και οργιάζει. Σκοράρει 11 διαδοχικούς πόντους, δίνει assist στον Young, και έπειτα σκοράρει άλλους πέντε. Μόλις τελείωσε η περιποίησή του, οι Cavs βρίσκονταν στο -19. Σκόραρε λίγο ακόμα, αυτή τη φορά όχι μόνος του, και οι Pacers βρέθηκαν σε ένα ανέλπιστο, όσο και εντυπωσιακό, +25 με τη λήξη του ημιχρόνου.

Thaddeus Russell

Ρωτήσαμε 122 NBA fans τη γνώμη τους για τον Thaddeus Young, και η συχνότερη λέξη που βγήκε από τα στόματά τους ήταν η λέξη “tweener”. Σε όλη την καριέρα του forward των Pacers τον συνοδεύει η φήμη ότι του λείπει λίγο μπόι για να θεωρηθεί κανονικός power forward, αν και δεν έχει παίξει ποτέ “3” στην καριέρα του, και μια ματιά στους ώμους του είναι αρκετή για να διαλύσει κάθε αμφιβολία για το κομμάτι “power” της θέσης. Το δεύτερο χαρακτηριστικό του Thad Young είναι το ότι είναι “γατόνι”. Είναι από αυτούς τους οπορτουνιστές που τρυπώνουν σε διάφορες γωνίες, κάτω ή δίπλα από τα χέρια και το κορμί του αμυνομένου, βρίσκουν αδέσποτες μπάλες, και ξαφνικά βλέπεις να έχουν φτάσει τους 16 πόντους, ενώ εσύ θυμάσαι δύο καλάθια και μια βολή τους. Σε μια all-αντίληψη πεντάδα, η μύτη του Young είναι ικανή να του δώσει τη θέση του βασικού PF.

Παρά, λοιπόν, τον χαρακτηρισμό “tweener”, και το όντως λειψό ύψος του, ο Young καταφέρνει να έχει μέσο όρο δύο επιθετικά rebounds στην καριέρα του. Εχτές βρήκε απέναντί του έναν άλλο εξαιρετικό επιθετικό rebounder, τον Tristan Thompson (και έναν rebounder ολκής στον Kevin Love), και είπε να τον κεράσει λίγο από το κοινό τους δηλητήριο. Ξεκινώντας από τα τέλη της δεύτερης περιόδου, όταν μάζεψε τρία επιθετικά rebounds χαρίζοντας ισάριθμα καλάθια στους Pacers στις ακόλουθες κατοχές, συνέχισε στην αρχή της τρίτης, στην “αντεπίθεση” των Cavaliers, και παίρνοντας πρακτικά κάθε επιθετικό rebound που ήταν διαθέσιμο, και κάθε μπάλα που βόλταρε, μοιάζοντας πραγματικά με άντρας ανάμεσα σε παιδάκια, αποτέλεσε το σωσίβιο των Pacers σε ένα άνυδρο διάστημά του επιθετικά. Παρά την αστοχία τους στα πρώτα αυτά λεπτά, ο Thad τους ξαναέδινε κατοχές και ευκαιρίες για εύκολο σκορ, οι οποίες ακόμα κι όταν δεν είχαν ευτυχή κατάληξη, ανάγκαζαν τους Cavs να σπαταλήσουν ακόμα περισσότερη ενέργεια στην άβολη γι’ αυτούς πλευρά του παρκέ.

Ο σκύλος, γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί όποιος είναι με τα παπούτσια μόνο πάνω από δύο μέτρα και κατεβάζει 10 επιθετικά rebounds σε παιχνίδι playoffs, εχμ, κατέβασε 10 επιθετικά rebounds, κι εγώ δεν σκέφτηκα καλά αυτή την περίοδο.

Τελικά η κανονική αντεπίθεση έγινε από την αγαπημένη γραμμή των Cavaliers, αυτή του τριπόντου, με τους Williams και Smith να διαγωνίζονται για το πιο κρίσιμο τρίποντο και το πιο συνηθισμένο επίθετο, πριν ο LeBron James ολοκληρώσει την τακτική “NBA Finals 2016”, παίζοντας ως ο απόλυτος μαέστρος του παιχνιδιού, είτε σε pick and rolls, είτε ως shooter. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν κάθισε στον πάγκο ούτε για μισή ανάσα, και έγραψε 28/6/7/1/1 δίχως λάθος. Στο δεύτερο μόνο ημίχρονο, ε;

O Lance και ο νόμος του αντιπεπονθότος

O Stephenson προσφέρει την απαραίτητη ζωώδη επιθετικότητα σε αυτή την ομάδα, και δύο εντυπωσιακά καλάθια ανά νύχτα, ωστόσο, όντας στο παρκέ, η επίθεση περνά νομοτελειακά από τα χέρια του και μόνο. Κατεβάζει την μπάλα, αγνοεί τα picks που του στήνονται και ντριμπλάρει στην κορυφή βλέποντας την επίθεση να πεθαίνει με άσκοπα actions μακριά από την μπάλα, ώσπου να πάρει ένα πολύ δύσκολο σουτ, ή να γίνει ένα φάουλ μακριά από το μάτι του θεατή. Το 70% του χρόνου του Stephenson στο παρκέ μοιάζει με αργό πνιγμό σε κινούμενη άμμο.

Κάπως έτσι, οι Pacers που έβαλαν 74 πόντους στα πρώτα 24 λεπτά, θα αρκεστούν σε 22 για τα επόμενα 15′ και οι Cavs θα φτάσουν τη διαφορά στο καλάθι, 94-96, σε ένα – από το πουθενά – φοβερά διασκεδαστικό παιχνίδι.

Από εκεί και έπειτα τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους σαν φτηνή ταινία περιπέτειας με happy ending. Ο McMillan αργεί ακατανόητα, υβριστικά σχεδόν, να βγάλει τον Stephenson, ο οποίος έμοιαζε με Hulk σε σύγχυση, ο Young σιγά-σιγά αρχίζει να κουράζεται στο μαρκάρισμα του LeBron και τον χάνει πιο εύκολα από ότι στις τρεις προηγούμενες περιόδους, και ο Iman Shumpert παίζει άμυνα Gary Payton right in Paul George’s grill. Κι αυτή είναι στον λογαριασμό η διαφορά των δυο superstars στα playoffs. Όταν ο αμυντικός παίζει άμυνα μέσα στη φανέλα του LeBron, αυτός μπορεί να κάνει μια με τον ώμο και να τον απομακρύνει ενάμιση μέτρο, είτε για να σουτάρει, είτε για να βάλει την μπάλα στο παρκέ για drive. O George παλεύει με jab steps που δεν του δίνουν τον ίδιο χώρο, και αναγκάζεται να δώσει την μπάλα, ή να πάει σε σκοτωμένη προσπάθεια, προσπάθειες, βέβαια, που καταφέρνει και βάζει με μεγάλη συνέπεια. Η διαφορά του αγώνα ήταν πέντε πόντοι. Ακούγεται και είναι υπεραπλουστευτικό, αλλά ο LeBron έβαλε 41 και ο George 36, και βλέποντας το παιχνίδι, αυτή ήταν και η διαφορά των δύο ομάδων, όσο οι λεπτομέρειες αλληλοακυρώνονταν στη διάρκεια του παιχνιδιού.

Α, ναι, έβαλαν και 12/21 τρίποντα στο δεύτερο ημίχρονο οι Cavs.

Το Bradley Center φλέγεται

Όπως η Chesapeake Arena έπαιρνε κυανόλευκη φωτιά όταν έβρισκαν ρυθμό οι -ανερχόμενοι τότε- Thunder, όπως η Oracle Arena βρυχάτο στο πρώτο playoff run των Warriors, έτσι συνέβη και με το Bradley Center στο πιο πολυαναμενόμενο playoff game για τους Bucks τα τελευταία πολλά χρόνια, με μια ενέργεια που θύμιζε χιονοστοιβάδα που παρέσυρε τους Raptors (πώς να κολυμπήσουν άλλωστε με τόσο κοντά χέρια) και πάνω της να σερφάρει ο Matt Dellavedova.

Οι Bucks ξαναέπαιξαν το προ διετίας παιχνίδι με τους Bulls, όταν ο Γιάννης είχε σπρώξει τον Dunleavy και οι Bucks είχαν φάει καμιά πενηνταριά πόντους στο κεφάλι, απλά αυτή τη φορά έβαλαν τους εαυτούς τους σε ρόλο θύτη και τους Raptors σε ρόλο θύματος. Τίποτα αγωνιστικό δεν μπορεί να αναφερθεί για ένα παιχνίδι που παιζόταν για 30′ στους 27 με 34 πόντους διαφορά, ίσως μόνο ότι ο DeRozan τελείωσε με 0/8 και ότι ο Michael Beasley ήταν κρίσιμος στα λεπτά που άνοιξε η διαφορά.

Ακολουθεί footage του αγώνα:

Matt Dellavedova, Khris Middleton, Giannis Antetokounmpo σε στιγμιότυπο από τον χτεσινό αγώνα.

Spurs @ Grzzlies

When Keepin’ It Real Goes Wrong

Ανάμεσα σε όλα τα εκπληκτικά σκετσάκια που έκαναν στο Chappelle Show, υπήρχε ένα που έβγαζε μια ιδιαίτερη πίκρα για το πόσο αληθινό φάνταζε. Τίτλος της κατηγορίας “When Keepin’ It Real Goes Wrong”. Η κοινή θεματική των βίντεο ήταν η στιγμή στη ζωή καθημερινών ανθρώπων στην οποία, αντί να καταπιούν την περηφάνια τους, αποφάσιζαν να είναι συνεπείς με τον εαυτό τους, και οι συνήθως δικαιολογημένες αντιδράσεις του είχαν ολέθρια αποτελέσματα που τους οδηγούσαν τη μέχρι τότε ικανοποιητική ζωή τους στην καταστροφή.

Στο τρίτο παιχνίδι της σειράς εναντίον των Grizzlies, o Popovich έπεσε θύμα της επιμονής του ίδιου του του εαυτού, δίνοντάς μας μια ακόμη διδακτική ιστορία στο ύφος των σκετς του Chappelle.

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τους Spurs να κάνουν δύο συνεχόμενα λάθη στην επίθεση και να δέχονται πέντε γρήγορους πόντους πίσω. Αμέσως ο Pop εξοργισμένος πήρε timeout και πέταξε όλη τη βασική του πεντάδα στον πάγκο, περνώντας τους αναπληρωματικούς του μόλις 57 δευτερόλεπτα μετά την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου. Ο Randolph είδε απέναντι του τον David Lee, του έτρεξαν τα σάλια, και πέρασε την πετσέτα γύρω από το γιακά της μπλούζας. Όταν ξαναπέρασαν μέσα οι Kawhi και LaMarcus, το Memphis  είχε πάρει μια διαφορά 12 πόντων και – το κυριότερο – είχαν όλοι στο γήπεδο πιστέψει στη νίκη, έχοντας πάρει εξολοκλήρου τον ρυθμό του αγώνα στα χέρια τους. Οι Grizzlies δεν ξανακοίταξαν πίσω, πυροδοτούμενοι από την προσπάθεια του πολυνίκη προπονητή των αντιπάλων.

Είναι αναπόφευκτη η σύγκριση με το σοφό time-out του Jason Kidd 45 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του παιχνιδιού των Bucks, που κατεύνασε τον υπέρμετρο ενθουσιασμό των παικτών και τους βοήθησε στο να επιστρέψουν στο γήπεδο ήρεμοι και να ξεκινήσουν αυτό το τσουνάμι που έπνιξε τους Raptors.

Στην απέναντι πλευρά, ο Fizdale είχε κάνει το καθήκον πριν τον αγώνα. Με την μυθική πλέον συνέντευξη τύπου μετά το τέλος του δεύτερου αγώνα, είχε κατορθώσει να συσπειρώσει το κοινό, που είχε παλμό από την πρώτη στιγμή κουνώντας τα πετσετάκια τους που έλεγαν στις δύο πλευρές Believe Memphis και “They Not Gonna Rook Us”, το οποίο επέλεξαν αντί για το εξίσου υπέροχο  “Take That For Data”. Οι διαιτητές σεβάστηκαν αυτή τη φορά τους Grizzlies. Βέβαια και πάλι οι Spurs σούταραν περισσότερες βολές, αλλά η διαφορά δεν ήταν παράλογη, και μάλιστα με ένα γκολ-φάουλ στο δεύτερο ημίχρονο ο Randolph σούταρε την πρώτη του βολή στη σειρά.

Η σημαντικότερη, όμως, αλλαγή του προπονητή του Memphis ήταν πως αποφάσισε να κλείσει το rotation του, περνώντας στο παρκέ μόνο οχτώ παίκτες, θυμίζοντας την περσινή ομάδα των “Hateful Eight”, όταν οι Zombie Grizzlies έσυραν το κουφάρι τους στα playoffs φθάνοντας σε ένα σημείο λόγω τραυματισμών να παίζουν με μόλις οχτώ όλους κι όλους παίκτες ενεργούς.

H ιδέα ήταν απλή: Περισσότερα λεπτά για τον Gasol, και ειδικότερα περισσότερα λεπτά για τον Randolph. Συνεπώς, η μόνη λύση ήταν να εγκαταλείψει ο Fizdale την ιδέα του να κρατάει τον Z-Bo για να δίνει πόντους στην αναπληρωματική πεντάδα, και είχαμε την συγκινητική επανένωση στη βασική πεντάδα των “Smash Brothers”. Σε κάθε στιγμή του παιχνιδιού έπαιζαν μέσα οι δύο από τους Big-3 του Memphis, και ενώ οι Spurs, που φυσικά έχουν καλύτερο πάγκο, απέσυραν τα αστέρια τους, οι γηπεδούχοι είχαν ανά πάσα στιγμή τους καλύτερους τους παίκτες στο παρκέ.

Και κάπως έτσι βρεθήκαμε στο να συγκρούονται στο παρκέ ανά στιγμές οι Marc & Z-Bo με τους Pau και David Lee προς μεγάλη ευχαρίστηση των ψηλών του Memphis, που σκόραραν κατά συρροή.

What Zach Randolph is doing to David Lee and Pau Gasol has to be against the law.

— Duvalier Johnson (@DuvalierJohnson) April 21, 2017

Χρησιμοποιώντας τον Aaron Harrison στο “1” και σαν βασικό δημιουργό τον Marc, ο Conley μπορούσε να παίξει λίγο μακριά από την μπάλα, και με αυτόν τον τρόπο να γίνεται ο shooting guard που χρειάζονται οι Grizz για να ανοίξει λίγο περισσότερο η άμυνα των Spurs. Βέβαια, με αυτόν τον τρόπο ο Conley ματσάρει με τον Danny Green, ο οποίος μετά και τις σημερινές εμφανίσεις των Parker και Mills είναι ο μοναδικός παίκτης που μπορεί να τον μαρκάρει.

Έχοντας ως δεδομένο πως ο point guard των Grizzlies θα γλεντήσει τους ομολόγους του των Spurs, ειδικότερα όσο περνάει η σειρά και συνειδητοποιεί πως πρέπει να γίνει πιο ατομιστής για το καλό της ομάδας του, και με τον Green να είναι η μόνη λύση στην αντιμετώπισή του, γίνεται πραγματικά σημαντική η συνεισφορά του Wayne Selden, πάνω στον οποίο θα κρυφθούν οι point guards του San Antonio. Η εμφάνιση του γέμισε με ελπίδες τους Grizzles, και δεν ήταν μόνο τα δύο τρίποντα (με το Memphis να σουτάρει 9/22 για μια αξιοπρεπέστατη επίδοση για τα δεδομένα τους), όσο το εντυπωσιακό του κάρφωμα μετά από ντρίπλα, που έδειξε πως μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να σκοράρει, κάτι που από τους συμπαίκτες του μπορούν να κάνουν μόνο ο Conley και ο Gasol.

Για τους Spurs η μη συνεισφορά Manu ήταν εξίσου ανησυχητική με την ανυπαρξία του Parker. Για την ομάδα του Popovich, μπορεί το δίδυμο αναπληρωματικών ψηλών να ήταν πιο μαλακό κι από παγωτό μηχανής, αλλά υπήρξαν ενθαρρυντικά στοιχεία από το βάθος του πάγκου, με τον Davis Bertrans να παίζει σε όλη την τελευταία περίοδο, αλλά και τον δυναμικό -και απαραίτητο στο άμεσο μέλλον- Jonathon Simmons και, φυσικά, και τον Slo-Mo να δείχνουν όλοι τους πολύ καλά στοιχεία.

Kyle Anderson realizing he's open in the corner pic.twitter.com/OqIyzCddKo

— Kevin Lipe (@FlyerGrizBlog) April 21, 2017