BallHog’s Playoffs 2018 Walkaround #4

Posted on Apr 26 2018 - 6:45pm by Gus Chr
Categorized as
1116
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2018 βρίσκονται σε εξέλιξη και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς. 

Καταρχας να ξεκινήσουμε με την γενική “πληροφορία” ότι τα ξημερώματα της Τετάρτης με τους αποκλεισμούς των Heat και των Spurs ίσως αποχαιρετήσαμε ταυτόχρονα δυο πολύ σπουδαίους παίκτες και μελλοντικούς Hall of Famers, τον Dwyane Wade και τον Manu Ginobili. Μαζεύουμε τα κομμάτια μας μπροστά στο συγκεκριμένο ενδεχόμενο και πάμε παρακάτω.

Eastern Conference

Philadelphia 76ers vs Miami Heat
Game 5:

“Δικαίωση“, “from zero to hero“, “τα καλύτερα έρχονται” και άλλα τέτοια ωραία ψελλίζονται στους κύκλους της Philadelphia εδώ και λίγα 24ωρα. Οι Sixers, το συνώνυμο του tanking -ελέω “Process- τα προηγούμενα χρόνια, βρίσκονται στον δεύτερο γύρο των Playoffs, με τη χρονιά να είναι ήδη πετυχημένη. Ο Sam Hinkie κάθεται σίγουρα σε μια γωνιά κάποιου μπαρ και ρίχνει ένα μειδίαμα, γνωρίζοντας πως αρκετοί πάνω στη μέθη αυτής της επιτυχίας θα τον ξεχάσουν, ωστόσο όχι εμείς Sam. Το αποτύπωμά σου και η επιμονή σου στη διαδικασία αυτή, σε κάνουν τον αρχιτέκτονα της επιτυχίας στα δικά μας μυαλά.
Μιλώντας για αρχιτέκτονες, το μερίδιο του head coach Brett Brown στην όλη πορεία είναι επίσης τεράστιο. Κατάφερε να αντέξει από το 2013 στον πάγκο των Sixers, η διοίκηση τον εμπιστεύτηκε και πλέον καθοδηγεί ένα τρομακτικό σύνολο νεαρών και βετεράνων που μοιάζουν ικανοί να κάνουν πολλές ζημιές στο μέλλον.

Και ενώ Simmons και Embiid πραγματοποίησαν καλές εμφανίσεις στο πέμπτο ματς με τους Heat, ουδείς εκ των δύο δεν ήταν ο καλύτερος για την ομάδα του. Ο τίτλος αυτός ήταν ρεζερβέ για τον J.J. Redick, ο οποίος μοιάζει πιο αναζωογονημένος από ποτέ. Έβαλε 27, σουτάροντας με 6/13 εντός πεδιάς και 5/10 τρίποντα και οδηγώντας με αυτόν τον τρόπο την Philly στο κλειδώσει την παρουσία της στα ημιτελικά της Ανατολής.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε την ομαδική εικόνα των Sixers, που ήταν επίσης καταπληκτική. Το ποσοστό τους έφτασε στο 42%, σούταραν με 80,6% από την γραμμή των βολών, την ώρα που το Miami είχε ένα πενιχρό 59,1%1)Μην τα ξαναλέμε, σε τέτοιο επίπεδο, σε αυτή τη φάση της σεζόν, δεν σου αξίζει να κερδίσεις ματς με τέτοιο ποσοστό από τη γραμμή της φιλανθρωπίας., πήραν 13 περισσότερα rebounds και σημείωσαν 22 πόντους από λάθη των αντιπάλων τους.

Μικρή διακοπή, για διαφημίσεις και σφαλιάρες…

Αυτό που πάντως κάνει ακόμα μεγαλύτερη την ευφορία που επικρατεί στην Philadelphia, είναι το παρακάτω στατιστικό, που ιστορικά τους δίνει αρκετές πιθανότητες για να βρεθούν στους Tελικούς.

Ας επιστρέψουμε στη γη προς το παρόν. Μπορεί τα φώτα να πέφτουν συνεχώς πάνω στους Embiid και Simmons, ενίοτε στον Redick και στο μέλλον λογικά και στον Fultz, αλλά για τους δύο παίχτες που γίνεται λιγότερη κουβέντα -ίσως από ποτέ στις καριέρες τους- είναι οι Marco Belinelli και Ersan Ilyasova. Ο μεν Ιταλός θυμίζει κατά πολύ τον παίχτη με τον οποίο είδαμε να προσφέρει πολύτιμες λύσεις από τον πάγκο και να βοηθάει στα μέγιστα στο τελευταίο πρωτάθλημα των Spurs, ο δε Τούρκος μοιάζει για παίχτη που θα θέλαμε να δούμε στο περσινό Memphis. Είναι πιο grit n’ grind από ποτέ, βάζει το κορμί τους στη φωτιά, βοηθάει σε μεγάλο βαθμό στα rebounds, ενώ όποτε έχει την ευκαιρία μοιράζει και τρεις-τέσσερις assists. Και προφανώς είναι μεγάλο πλεονέκτημα για τους Sixers, όταν οι δυο τους έρχονται με την second unit. Η εμπειρία που μπορούν να προσφέρουν κάνει τη διαφορά, κάτι που φάνηκε σε όλη την διάρκεια αυτής της σειράς. Ωστόσο, αφήνουμε τον Jack Ryan να περιγράψει πως ακριβώς λειτουργεί το συγκεκριμένο δίδυμο:

Παράλληλα, ένα από τα μεγαλύτερα next best things στο NBA, o Ben Simmons φροντίζει να μας θυμίζει κάθε βράδυ πως προορίζεται για πολύ μεγάλα πράγματα, που θα τον φτάσουν σίγουρα μέχρι το Hall of Fame. Φυσικά και έχει μερικά σκαμπανεβάσματα, αλλά η όλη του συμπεριφορά δεν θυμίζει rookie.
Ή, αν προτιμάτε, μας θυμίζει έναν συγκεκριμένο rookie:

Από την πλευρά των Heat, σίγουρα περιμέναμε περισσότερα στην post season. Μας έκαναν να θέλουμε να περιμένουμε περισσότερα. Ο Dragic παίζει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του, το σύνολο του ρόστερ λειτουργεί σαν μια Λερναία Ύδρα, που ποτέ δεν ξέρεις ποιο κεφάλι θα σε δαγκώσει, και μέσα σε όλα είχαμε και μια συγκινητική επιστροφή του Wade στην South Beach. Αν μη τι άλλο, ο δεύτερος γύρος ήταν μέσα στα πλάνα. Στο πέμπτο ματς, όπως και στο μεγαλύτερο μέρος της σειράς, το Miami εμφανίστηκε κατώτερο των προσδοκιών.
Για το ποσοστό στις βολές τα είπαμε λίγο παραπάνω, για το outrebounding των Sixers επίσης. Ναι μεν υπήρξε μοιρασιά στο σκοράρισμα των παιχτών του Spoelstra, αλλά δεν υπήρξε εκείνος ο παίχτης που θα τους τραβούσε από το χέρι για να πάνε το ματς στα ίσια. Αποτέλεσμα: ο αποκλεισμός έφερε μια μικρή γκρίνια, τόσο στην πλευρά των φίλων της ομάδας, όσο και σε εκείνη του Hassan Whiteside. Το αν θα μείνει στο Miami και την επόμενη χρονιά είναι κάτι που θα το δούμε μέσα στο καλοκαίρι. Αγωνιστικά, ο Spoelstra, πάντως, φρόντισε να πει έναν καλό λόγο για την πορεία των Sixers μέχρι σήμερα, ενώ ο Wade δήλωσε πως “η Philadelphia θα αποτελέσει μεγάλο πρόβλημα για τους αντιπάλους τα επόμενα χρόνια”.

Boston Celtics vs Milwaukee Bucks
Game 5:

Το ότι ο Brand Stevens είναι ο Σατανάς ο ίδιος ίσως έχετε βαρεθεί να το διαβάζετε μέσα από τις σελίδες του Ball Hog. Παρόλα αυτά το ματς κερδήθηκε ξεκάθαρα από τη δικιά του προπονητική ιδιοφυΐα. Η κίνηση δεν ήταν άλλη από το να ξεκινήσει βασικός, για πρώτη φορά στην καριέρα του, ο Ojeleye, στη θέση του Baynes. Ο Ojeleye είναι ένας “ευκίνητος τοίχος”, επιτρέποντας στης άμυνα των Celtics να μπορεί να κάνει αλλαγές στα πάντα στην άμυνα, και ταυτόχρονα ο ίδιος να μπορεί να σταθεί απέναντι στον Giannis παραπάνω από αξιοπρεπώς. Κάπως έτσι, η δεύτερη χειρότερη άμυνα στα Playoffs, αυτή των Celtics, που επέτρεπε 113 πόντους ανά 100 κατοχές στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια, κράτησε τους Bucks στους μόλις 87 πόντους, κλείνοντάς τους τους διαδρόμους και αναγκάζοντάς τους να σουτάρουν 33 τρίποντα (ευστοχώντας μόλις σε εννέα), μια ομάδα που σούταρε κάτω από 25 όλη τη regular, όντας η 25η στη λίγκα σε προσπάθειες πίσω από τα 7,25.

Σε προσωπικό επίπεδο ο Giannis έμεινε στους εφτά πόντους μέσα από πέντε σουτ όταν προσωπικός του αντίπαλος ήταν ο Ojeleye, μένοντας στα 5/10 και 16 στον αγώνα συνολικά.

Γενικά η εικόνα του Αντετοκούνμπο ενός παίχτη εξοντωμένου από την κούραση και ο Prunty μάλλον κάνει κακή διαχείριση του superstar του. Συγκεκριμένα, ο Giannis έκατσε εφτά λεπτά σερί στον πάγκο στο πρώτο ημίχρονο, παίζοντας όλο το δεύτερο, και εύλογα στο τέλος ήταν εξαντλημένος. Ο Prunty προσπαθεί να ανακατέψει την τράπουλα της σειράς, ελπίζοντας να βγάζει κάθε τόσο κι από έναν λαγό από το καπέλο του. Στο τρίτο ματς “o λαγός” ήταν ο Maker, στο πέμπτο προσπάθησε να είναι ο Muhammad. Όπως, όσο φιλότιμος κι αν αυτός ήταν (μέχρι και άμυνα προσπάθησε να παίξει, ίσως για πρώτη φορά στην καριέρα του), δεν είναι κάθε μέρα Σάββατο.

Κι ενώ είναι σαφές πως η ομάδα του κοιτάει καλύτερα τους Cs με τον Giannis στο “5”, εξακολουθεί να επιμένει σε σχήματα με τον Zeller (που δεν ήταν αρνητικός στο συγκεκριμένο) και τον Maker. Και στο συγκεκριμένο παιχνίδι οι Bucks πλησίασαν στο σκορ όταν ο Antetokounmpo κατέβηκε center.

Ένα ακόμα βασικό πρόβλημα της ομάδας του Milwaukee είναι και η αστοχία τους από τη γραμμή της φιλανθρωπίας. Με 68% στη σειρά ως τώρα και 70% (14/20) στο πέμπτο παιχνίδι, πετάει εύκολους πόντους που έχουν τεράστια σημασία σε κλειστά παιχνίδια.

Τέλος, θα ήταν παράλειψη να μην γίνει ειδική αναφορά και στον καθοριστικό ρόλο της επιστροφής του Marcus Smart στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Μετά από έναν μήνα απουσίας, δεν ήταν τόσο η statline του (9pts/5rebs/4ass) που έκανε τη διαφορά, όσο τα hustle plays του και η ενέργεια που έδωσε στους Celtics.

H φάση, ωστόσο, που σημάδεψε τον αγώνα έλαβε χώρα 1’ 40’’ πριν το τέλος του, όταν με τους Celtics πέντε πόντους μπροστά, ο Horford σουτάρει τρίποντο, εμφανώς εκπρόθεσμα, και αντί η φάση να διακοπεί και να δοθεί η μπάλα στα “Ελάφια”, εξελίσσεται παράτυπα με τους Cs να παίρνουν το επιθετικό rebound και να κερδίσουν foul, αναδεικνύοντας ένα σημαντικό κενό στους κανόνες αναφορίκα με το review των φάσεων στο τελευταίο δίλεπτο.

Στο γενικό σχόλιο για το συγκεκριμένο match up η εικόνα είναι πως οι πιο ταλαντούχοι Bucks δεν μπορούν να κάνουν γρήγορες προσαρμογές στα προβλήματα που ο Stevens τους βάζει, κι όπως έγραφα και στο preview της σειράς, φαίνεται πως σε μια τόσο κλειστή σειρά ο “εξυπνότερος θα αποκλείσει τον πιο ταλαντούχο”.

Toronto Raptors vs Washighton Wizards
Game 5:

Αναμφίβολα μια από τις σειρές που θα ποντάραμε ότι πάει βουρ για εφτά παιχνίδια. Και πραγματικά έτσι δείχνει για την ώρα, με τις δυο ομάδες να υπερασπίζονται τις έδρες τους και να είναι υπερβολικά κοντά.

Για τρία δωδεκάλεπτα ο DeRozan με 30 πόντους προσπαθούσε να κρατήσει σχεδόν μόνος του τους Raptors στο κόλπο, σε ένα παιχνίδι που έδειχνε ότι οι Wizards είχαν μεγαλύτερη θέληση να πάρουν, παρόλο που η τρίτη περίοδος τελείωνε και ήταν πίσω ένα πόντο. Στο τέταρτο δωδεκάλεπτο, όμως, και με λιγότερο από εννέα λεπτά να απομένουν, ο -υποψήφιος για προπονητής της χρονιάς- Dwane Casey, που έψαχνε συνεχώς για το ιδανικό lineup, έκανε την κίνηση που του έδωσε το παιχνίδι. Παρέταξε την πεντάδα των Lowry, Wright, DeRozan, Miles, Valanciunas, ένα σύνολο που συνολικά είχε παίξει μαζί 10 λεπτά όλη τη σεζόν. Αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα κι ελπίδα των Raptors τη φετινή χρονιά έναντι των προηγούμενων. Ο αξιόπιστος πάγκος και η πληθώρα λειτουργικών σχημάτων. Επιπλέον, ήταν η πρώτη φορά στη συγκεκριμένη σειρά, που ο Λιθουανός center αγωνίστηκε σε τέταρτη περίοδο, αντεπεξήλθε όμως πλήρως στα αμυντικά του καθήκοντα και στάθηκε εξαιρετικά απέναντι στα χαμηλά σχήματα των Wizards με τον Morris και γι’αυτό έκλεισε το παιχνίδι στο παρκέ, τελειώνοντας με 14/13.

Ο Wright αντεπεξήλθε πλήρως στο ρόλο του ballhandler, κίνηση που με τη σειρά της απελευθέρωσε τους Lowry και DeRozan. Ο τελευταίος αφού είχε σκοράρει 30 πόντους σε τρεις περιόδους, πήρε μερικές άσχημες επιλογές στο ξεκίνημα της τέταρτης, αλλά δεν το έβαλε κάτω κι αφού δεν του βγήκαν, πέρασε σε πιο δημιουργικό ρόλο. Αυτός που πήρε την σκυτάλη στο σκοράρισμα ήταν ο Wright που σκόραρε τους 11 από τους 18 πόντους του σε αυτό το διάστημα, βάζοντας και μερικά κρίσιμα καλάθια. Με πέντε δικούς του πόντους, (ένα τρίποντο κι ένα layup από assist του DeRozan), έστειλε τη διαφορά στο +6, με τρία λεπτά να απομένουν για τη λήξη. Το επόμενο σημείο που σκόραραν οι Wizards ήταν ένα τρίποντο του Beal, 16” πριν το τέλος του αγώνα. Συνολικά στο τέταρτο δωδεκάλεπτο είχαν 8/24 σουτ κι 1/10 τρίποντα. Με 26/9/9, αλλά και εφτά λάθη, τελείωσε τον αγώνα ο Wall, ενώ ο Beal είχε 20 πόντους αλλά 8/20 σουτ, απόρροια της καλής άμυνας του Lowry πάνω του. Οι Wizards κέρδισαν τη μάχη των rebounds με 50 έναντι 35, αλλά η επιθετική τους απραξία στο τέλος τους στοίχισε μια κρισιμότατη νίκη.

Οι Raptors είναι η μοναδική ομάδα σε όλο το ΝΒΑ φέτος που δεν έχει ηττηθεί σε τρία σερί παιχνίδια και μετά από τις δυο ήττες στη Washington βρέθηκαν μπροστά σε αυτό το σενάριο. Τελικά έκαναν το 5-0 μετά από back2back ήττες. Τελευταία φορά που χάσανε τρία σερί παιχνίδια ήταν στην περσινή σκούπα από τους Cavs. Το βράδυ της Παρασκευής (ξημερώματα Σαββάτου για εμάς) ταξιδεύουν στην πρωτεύουσα κι έχουν τη δυνατότητα να προκριθούν στα ημιτελικά, αλλά οι Wizards μετρούν οχτώ σερί εντός έδρας νίκες στα playoffs με τελευταία ήττα να είναι στις 15/05/2015 και την ήττα από τους Hawks.

Cleveland Cavaliers vs Indiana Pacers
Game 5:

Η σειρά που θα περάσει ο μονόφθαλμος από τους τυφλούς, όποια κι αν είναι η ομάδα που θα προκριθεί τελικά. Η σειρά είναι η πιο κλειστή απ’όλες, κι αν εξαιρέσουμε το πρώτο παιχνίδι, στα υπόλοιπα τέσσερα η συνολική διαφορά με την οποία έχει κριθεί ο νικητής είναι 12 πόντοι. Βέβαια, η σειρά είναι τόσο κλειστή, όχι επειδή και οι δυο ομάδες είναι τόσο καλές, αλλά πιο πολύ επειδή είναι εξίσου κακές. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι οι μεν Pacers παρουσιάζονται σαφώς περισσότερο δεμένοι, αλλά η υπέρβαση έχει ήδη γίνει τόσο με τα playoffs, όσο και στο ότι έχουν φτάσει ως εδώ και προσπαθούν να κάνουν έναν άθλο, κι από την άλλη υπάρχει ένα κακό σύνολο -δεν είναι ομάδα- που πληρώνει μεταξύ άλλων τον LeBron James. O King, στα 33 του, και σε μια πρωτόγνωρη αντίσταση, τον βρίσκει στον πρώτο γύρο της postseason να μετράει 34,5/11,4/8 με 65% TS% και είναι ο μοναδικός λόγος που οι Cavs είναι μπροστά με 3-2. Για να δώσουμε ένα ελαφρυντικό, ο τραυματισμός του Love στο τέλος της χρονιάς έχει αφήσει τα σημάδια του, με τον Καλιφορνέζο forward να σουτάρει με 33% συνολικά και 39% από το τρίποντο, έχοντας όμως λιγότερα από δύο εύστοχα τρίποντα ανά παιχνίδι, νούμερο που δεν είχε ποτέ στην καριέρα του στα playoffs. Φυσικά για την κακή παρουσία του Love ευθύνεται κι ο Thaddeus Young που αναγκάζει τον αντίπαλό του σε 2,6 λάθη, επίσης χειρότερο νούμερο στην καριέρα του σε playoffs.

Ας δούμε τι έγινε, όμως, στο πέμπτο παιχνίδι που έδωσε πια σαφές προβάδισμα στους Cavs για να βρεθούν στον επόμενο γύρο. Θα μπορούσαμε να σταθούμε στους 44 πόντους του “Βασιλιά”, τα 10 rebounds του, τις οχτώ assists του και τις 15/15 βολές και να πούμε “οκ, αυτό ήταν”. Ναι μεν αυτή είναι η ιστορία, αλλά βλέποντας με μια κρύα ματιά το παιχνίδι πλεόν, βλέπουμε πως οι Cavs σούταραν με το εξωπραγματικό 96,3% από την γραμμή της φιλανθρωπίας (26/27) με τον Larry Nance να χαλάει το απόλυτο. Ο Love μπορεί να είναι αρνητικός μέχρι στιγμής, ωστόσο τα 10 rebounds που μάζεψε ήταν υπερπολύτιμα, ενώ ο Kyle Korver ήταν για ένα ακόμα ματς καταπληκτικός, εκμεταλλευόμενος μερικές από τις assists του James. Με 19 πόντους και 5/9 τρίποντα τελείωσε το ματς ο βετεράνος guard, θυμίζοντας μέρες Atlanta, ενώ μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε πως με την τρέχουσα εικόνα της ομάδας είναι η μόνη ελπίδα που έχουν οι Cavs (μαζί με τον LeBron πάντα) να προχωρήσουν στον επόμενο γύρο.

Οι Pacers, από την πλευρά τους, έκαναν για μια ακόμα φορά ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να σταματήσουν το Cleveland με μια λογική “ας βάλει όσους θέλει θέλει ο James, να μην βάλουν οι υπόλοιποι”, κάτι που τους έφτασε τρία δευτερόλεπτα μακριά από τη νίκη ή την παράταση. Δυστυχώς για αυτούς, o Oladipo βρέθηκε σε πολύ κακή βραδιά επιθετικά, έχοντας 2/15 σουτ, με τον Domantas Sabonis να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο τους. Με 22/5/2/1 τελείωσε το ματς ο Λιθουανός, στατιστικά τα οποία δεν ήταν αρκετά για την ομάδα του. Σημαντικό “γαλόνι” πάντως για τη συνέχεια της καριέρας του, το καλάθι που βάζει και φέρνει το ματς στα ίσια στο 95-95, 33,6 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Στην επίθεσή του το Cleveland κάνει λάθος, με τον Young να φαίνεται να βγάζει εκτός τη μπάλα, αλλά οι διαιτητές έδειξαν Pacers.

Και μετά συμβαίνουν τα εξής:

Φυσικά υπήρξε γκρίνια από την πλευρά των Pacers για το block του James (ναι, είναι εμφανές πως η μπάλα ακουμπάει πρώτα ταμπλό), ωστόσο αυτό δεν σβήνει το μεγαλείο που βιώνουμε σε κάθε ματς που αγωνίζεται ο “Βασιλιάς”. Της μίας φάσης, του ενός block, του ενός buzzer, του ενός clutch play. Και επειδή σε κάτι τέτοια γεγονότα πάντα πρέπει να μπαίνουν στην κουβέντα τα ’90s και ο Air, το twitter έβγαλε τα παρακάτω:

Ωστόσο, μακράν η καλύτερη αντίδραση που είδαμε σε όλη την σεζόν, ήρθε από έναν πιτσιρικά. Kid called game:

He called it 😂😭

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη NBA MEMES (@real_nbamemes) στις

 

Western Conference

Houston Rockets vs Minesota Timberwolves
Game 5:

Οι Wolves μπήκαν δυνατά στο παιχνίδι, παίζοντας εκπληκτική άμυνα πάνω στους Paul και Harden και προηγούμενοι μέχρι και με διψήφια διαφορά στο πρώτο δωδεκάλεπτο. Ιδίως η άμυνα του Butler πάνω στον Harden ήταν συγκλονιστική, αποτρέποντάς του κάθε δυνατότητα να βρει χώρους να επιτεθεί. Κι έτσι οι Wolves κατάφεραν να κρατήσουν τους future hall of famers της backcourt του Houston στα μόλις 3/16 συνολικά στο πρώτο ημίχρονο. Όμως, με τους Capela, Ariza και Gordon να έχουν τους 37 από τους 50 πρώτους πόντους των Rockets, το ημίχρονο έκλεισε με 59-55 για τους “Λύκους”.
Στο τρίτο δωδεκάλεπτο, όμως, ο Butler κοίταγε από τον πάγκο με πάγο στο γόνατο των Harden να βάζει 15 πόντους και να μετατρέπει το -4 του ημιχρόνου σε +11 σχεδόν διαδικαστικά.
Ο Towns προσπάθησε να βοηθήσει στην όποια αντίσταση των Wolves, έχοντας double-double από το ημίχρονο και τελειώνοντας το παιχνίδι με 23/14. Βοήθεια είχε, όμως, μόνο από τον Teague (17/7) και Crawford (20 πόντοι από τον πάγκο), με κανέναν άλλο παίχτη των Λύκων να μην έχει πάνω από 14 πόντους και τον Wiggins να βρίσκεται αποκλειστικά σε φωτογραφία του Silver Alert και σε αυτό το παιχνίδι.
Και έτσι δεν γίνεται να κερδίσεις παιχνίδι playoff, ειδικά όταν από την άλλη πλευρά βαράνε κανόνια:
Clint Capela: 26 πόντοι
James Harden: 22 πόντοι
Eric Gordon: 19 πόντοι
Trevor Ariza: 16 πόντοι
P.J. Tucker: 15 πόντοι
Chris Paul: 12 πόντοι

Σε ένα γενικότερο σχόλιο, η σειρά έκλεισε για τους Rockets πιο δύσκολα από ό,τι το 4-1 και η διαφορά άνω των 10 πόντων στις τρεις από τις νίκες τους δείχνει. Οι Wolves κατάφεραν να αναδείξουν κάποια τρωτά σημεία στην καλύτερη ομάδα της regular, που η αντιμετώπισή τους θα αποτελέσουν οδηγό για τη συνέχεια.
Για τους “Λύκους” δε, όσο ψηλά κι αν ήταν ο πήχης των προσδοκιών, η βελτιώση κοντά κατά 50% του ρεκόρ των νικών τους από πέρσι σε φέτος και η πρώτη παρουσία -και νίκη- σε post season μετά από 14 χρόνια είναι θετικές εξελίξεις. Οι δυνατότητες της ομάδας, όμως, με δύο superstars στο roster τους, είναι για αρκετά παραπάνω, με τις ευθύνες για το χαμήλωμα του ταβανιού, να πρέπει να αναζητηθούν ενδεχομένως στο πρόσωπο του προπονητή τους και τη σωρεία αμφιλεγόμενων επιλογών αυτού καθόλη τη διάρκεια της σεζόν.

Oklahoma City Thunder vs Utah Jazz
Game 5:

Το παιχνίδι ήταν στην τρίτη του περίοδο. Το ρολόι έδειχνε 8:41 για τη λήξη της περιόδου και το σκορ έδειχνε 71-49 υπέρ των φιλοξενούμενων Jazz. Λήξη, τέλος και πάμε παρακάτω, ε;

Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι…

Φαντάζομαι πως κάπου εκεί ο Westbrook, πήρε μια βαθιά ανάσα, και διάβασε όσα γράφονταν στο twitter εκείνη την ώρα:

https://twitter.com/PaoloUggetti/status/989350854485458944

και ενεργοποίησε τις τουρμπομπουκάλες, γράφοντας έκτοτε 12 στα 23, 33 πόντους, 11 rebounds και τέσσερις assists, τελειώνοντας το παιχνίδι 45 (με 17/392)“στα 39” ο αθεόφοβος! Στα 39!! ) πόντους, 15 rebs και εφτά assists.
Tα σαρκαστικά tweets μέσα στον πανικό διαγράφονταν.

Ωστόσο, τα κομβικά γεγονότα του αγώνα ήταν μάλλον δύο άλλα.
Μόλις ένα λεπτό μετά την αρχικά αναγραφόμενη χρονική στιγμή, στα 7:19 για τη λήξη του τρίτου και με το σκορ στο 71-53, ο Carmelo κάθεται στον πάγκο των Thunder. Επανήλθε στην τέταρτη περίοδο με δύο αμυντικά rebounds, αλλά η μοναδική σχεδόν συνεισφορά του στην ομάδα ήταν τα δυο φάουλ που κέρδισε από τον Rudy Gobert. Οι Thunder στο μεταξύ τρέχουν ένα 25-7 για να κλείσουν, ισοφαρίζοντας, την περίοδο.

Το δεύτερο καθοριστικό σημείο του αγώνα ήταν πάλι στην τρίτη περίοδο, όταν με τη Utah ακόμα δέκα πόντους μπροστά, ο Gobert χρεώνεται με το πέμπτο του φάουλ. Όσοι διθύραμβοι κι αν γράφονται κι από εμάς και από παντού για τους Rubio και Mitchell, η κολόνα αυτής της ομάδας, ο καθοριστικός της παράγοντας, ήταν και παραμένει ο Γάλλος. Με την απόσυρση αυτού στον πάγκο, οι Westbrook και George βρίσκουν τους πολυπόθητους χώρους στη ρακέτα της Utah και αρχίζουν να αλωνίζουν. Ειδικά ο RW, που η παρουσία του Gοbert τον έχει περιορίσει σε μια σειρά αναποτελεσματικών midrangers βρίσκει με την απουσία του τον απαραίτητο χώρο για να πηγαίνει all the way, όπου και είναι αποτελεσματικότερος.

Η ανατροπή που έλαβε χώρα ήταν επική, σπάνια στα χρονικά του ΝΒΑ:

Παρόλα αυτά, αν ακόμα και μετά από αυτό το παιχνίδι κάνει δύο βήματα πίσω και δει την γενικότερη εικόνα, θα παρατηρήσει πως οι Jazz είχαν σε αυτόν αγώνα πάλι διαφορετικό πρώτο σκόρερ, τον Crowder με 27, και έξι συνολικά παίχτες με διψήφιο αριθμό πόντων, ενώ οι Thunder, πίσω από τους 45 (με 39 σουτ διάολε, θα ξανατονίσω!) του Russel και τους 34 του George, είχαν σαν τρίτο σκόρερ τον Melo (και όμως!), με εφτά πόντους σε 30 λεπτά.

Και με αυτά σαν δεδομένα, φαντάζει λογικό ο Mitchell να θεωρεί πως δεν θα ξαναπατήσει “Oklahoma” για την τρέχουσα σεζόν:

 Golden State Warriors vs San Antonio Spurs
Game 5:

Έλα, πάμε παρακάτω. Τι, όχι; Τι να γράψουμε; Οι Spurs απέφυγαν το sweep με το λεγόμενο “gentleman’s sweep” και το μοιραίο ήρθε στο πέμπτο παιχνίδι. Οι Warriors προκρίθηκαν χωρίς καν να παίξουν καλά, αν και θα πρέπει άμεσα να αναδιοργανωθούν μιας και οι Pelicans περιμένουν ξεκούραστοι και αγριεμένοι και οι Spurs και τυπικά μπαίνουν σε μια μακρά offseason που θα πρέπει να πάρουν μια σειρά από αποφάσεις. Το recap της συγκεκριμένης σειράς θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το παρακάτω βίντεο.

Στα καθαρά αγωνιστικά, αυτό ίσως ήταν το καλύτερο ματς των Spurs, όσον αφορά το πόσο κοντά κρατήθηκαν στο σκορ, σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια που έχασαν από τους Warriors. Αν μάλιστα είχαν καλύτερη συγκομιδή πόντων στην δεύτερη περίοδο, όπου το επί μέρους σκορ ήταν 27-18, τότε ίσως μιλούσαμε για άλλο ματς. Προσοχή, όχι άλλο αποτέλεσμα, αλλά ίσως το ματς να είχε περισσότερο ενδιαφέρον. Ωστόσο, αυτό που προβληματίζει δεν είναι οι Spurs. Μπήκαν εξ αρχής στην σειρά όντας το απόλυτο underdog, δεν είχαν τον Leonard καθ’όλη την διάρκεια της σεζόν, στα τελευταία τρία ματς δεν υπήρχε ο Popovich στον πάγκο και γενικά η σεζόν “δεν τους πήγε”. Οι Spurs το πάλεψαν, βρέθηκαν να υπολείπονται μόλις τέσσερις πόντους 1:31 και δύο 36,1 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του ματς, αλλά εκεί ο Kevin Durant με ένα dagger τελείωσε τις όποιες ελπίδες είχαν για επιστροφή της σειράς στο Texas. Στην υπερβολή μας από την άλλη, οι Warriors έμοιαζαν σαν να “βαριούνται”, σαν να πραγματοποιούν μια αγγαρεία. Βρέθηκαν σε πολύ κακή βραδιά από την γραμμή των τριών πόντων (5/27 παρακαλώ) και έκαναν απλά αυτά που έπρεπε για να κερδίσουν το ματς και να περάσουν στον επόμενο γύρο.

Ευτυχώς για το Golden State πάντως, ο Klay Thompson βρέθηκε σε καταπληκτικό βράδυ, εκτελώντας τα περισσότερα σουτ του μέσα από το τρίποντο, σημειώνοντας 22 πόντους (11/22 σουτ, 1/5 τρίποντα) και φυσικά ο KD, ο οποίος με 25 πόντους ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του. Παρά το εύκολο της σειράς πάντως, τα παιχνίδια με το San Antonio έδειξαν μια σχετική αδυναμία των Πρωταθλητών απέναντι σε mobile ψηλούς που μπορούν να τελειώσουν τόσο κοντά, όσο και μακρυά από το καλάθι. Ο Aldridge έκανε και χθες ό,τι ήθελε κοντά και μακρυά από το καλάθι, φορτώνοντας με 30 πόντους την άμυνα των Warriors, με τους Green και Durant να μοιάζουν πολλές φορές ανήμποροι να τον σταματήσουν. Τροφή για σκέψη για τα match-ups με τον Davis.

Mε τους Spurs να αποκλείονται πάντως, επιτρέψτε μας ένα διαφορετικό επίλογο στο σημερινό Walkaround.

Manu Corner

Το ότι σαν Hog έχουμε ένα ιδιαίτερο soft spot για την παιχτούρα τον Manu, φαντάζομαι όσοι μας διαβάζετε τακτικά θα το ξέρετε.
Δεν πέρασε ένας χρόνος από το αντίστοιχο περσινό τελευταίο παιχνίδι μεταξύ Warriors και Spurs, για τους τελικούς της Δύσης τότε, που του κάναμε ένα μεγάλο αποχαιρετιστήριο αφιέρωμα, θεωρώντας πως θα ήταν το τελευταίο του παιχνίδι.
Φέτος δεν θα πέσουμε στη λούπα να επαναλάβουμε το λάθος να πιστέψουμε πως μπορεί όντως να είδαμε το τελευταίο παιχνίδι του τεράστιου, αλλά θα αρκεστούμε στην παράθεση μερικών tweets και στην ευχή για “one more year”.

 

The following two tabs change content below.

Gus Chr

Κώστα το λένε το παιδί, αλλά γυρνάει σπανίως όταν τον αποκαλούν με το κανονικό του όνομα. Φανατικός του twitter, λάτρης των guards και, όσο και αν δεν το παραδέχεται, κυρίως αυτών που ανήκουν στην κατηγορία “Vernon Maxwell”. Θα ήθελε να έχει διαρκείας στο Anfield, αλλά αφού δεν του έκατσε, έπιασε στασίδι στο Ball Hog. Εδώ θα τον βρείτε στην regular αρθρογραφία, λόγω του ένοχου παρελθόντος του με την αθλητική δημοσιογραφία. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

 

References
↑1 Μην τα ξαναλέμε, σε τέτοιο επίπεδο, σε αυτή τη φάση της σεζόν, δεν σου αξίζει να κερδίσεις ματς με τέτοιο ποσοστό από τη γραμμή της φιλανθρωπίας.
↑2 “στα 39” ο αθεόφοβος! Στα 39!!