BallHog’s Playoffs 2018 Walkaround #9

Posted on May 6 2018 - 4:44pm by The Ball Hog
Categorized as
614
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2018 βρίσκονται σε εξέλιξη και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς. 

Eastern Conference

Toronto Raptors vs Cleveland Cavaliers
Game 3:

Στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, το Toronto ήταν μπροστά στο σκορ για 47′ 17” της κανονικής διάρκειας, “κρατώντας” τον LeBron σε 40% ευστοχία και κατάφεραν να χάσουν. Στο δεύτερο, με τον Love να κάνει επιτέλους stepup και τον James στο 43/8/14 με σχεδόν 70%, δεν υπήρχε ελπίδα, κι όπως γλαφυρά είχε γράψει για το συγκεκριμένο παιχνίδι ο Gus “τους μάσησαν και τους έφτυσαν”. Με την ψυχολογία στο ναδίρ, τη δήλωση του DeRozan ότι στα δύσκολα και με την πλάτη στον τοίχο αποδίδουν καλύτερα, αλλά και με οχτώ σερί ήττες στα Playoffs από τους Cavs την τελευταία τριετία, οι Raptors ταξίδεψαν στο Cleveland για το τρίτο παιχνίδι και με σοβαρή πιθανότητα να μην χρειαστεί εκ νέου ταξίδι. Και οι ήττες έγιναν εννιά σερί. Στο πρώτο είχαμε παράταση, στο δεύτερο νίκη κατά κράτος, στο τρίτο ο LeBron αποφάσισε ότι 41′ είναι αρκετά για Σαββατόβραδο και δεν είχε όρεξη για παράταση. Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή.

Ο Dwane Casey άλλαξε την βασική του πεντάδα, βάζοντας τον Van Vleet στην θέση του Serge Ibaka για να μπορέσει να ματσάρει καλύτερα τους Hill, Smith και Korver. Όμως το συγκεκριμένο δεν έδειξε να βοηθάει, καθώς οι Cavs, δείχνοντας από νωρίς ότι θέλουν να καθαρίσουν τη σειρά στα τέσσερα παιχνίδια, ξεκίνησαν με ένα σερί 4-16 στα πρώτα 6:30. Οι Raptors σούταραν μέχρι εκείνη την στιγμή 2/12. Και ενώ ήμασταν έτοιμοι να κλείσουμε την τηλεόραση και να πάμε για ύπνο, και -γιατί όχι;- να μην γράψουμε κιόλας για αυτό το παιχνίδι, η είσοδο των Siakam, κυρίως αμυντικά πάνω στον LeBron, και του C.J. Miles, στο επιθετικό κομμάτι, έδωσαν ώθηση στους φιλοξενούμενους να μειώσουν και να κλείσουν την περίοδο στο -5.

Η άνοδος του Lowry επιθετικά υποστηρίζοντας τον Miles βοήθησε τους Raptors να μειώσουν μέχρι τον πόντο (38-39) πέντε λεπτά πριν την λήξη του ημιχρόνου. Για τους Cavs μόνο οι LeBron και Love ήταν αρκετοί μέχρι εκείνο το σημείο για να κρατάνε την ομάδα μπροστά στο σκορ. Έτσι, όταν άρχισε να σκοράρει και ένας τρίτος παίκτης, ο Korver, για την ομάδα του Ohio, οι Cavs έτρεξαν άλλο ένα σερί, 2-16 αυτή τη φορά, και έκλεισε το ημίχρονο με 40-55.

Και ενώ η διαφορά έφτασε μέχρι και τους 17 πόντους, η τρίτη περίοδος μας έδειχνε κάτι διαφορετικό. Οι Raptors προσπαθούσαν να κλείσουν την ψαλίδα, κυρίως ανεβάζοντας την ένταση της επίθεσής τους, καθώς έβλεπαν ότι δεν μπορούσαν να ανακόψουν τις επιθετικές σκέψεις των αντιπάλων τους. Τελικά, αυτό το πέτυχαν στην τελευταία περίοδο, με το μεγαλύτερο μάλιστα επιθετικό τους όπλο στον πάγκο. Ο Demar DeRozan έμεινε για όλο το δωδεκάλεπτο στον πάγκο, με τους VanVleet, Anunoby και Miles να παίζουν σε ολόκληρη την περίοδο.

Ο Ibaka περιόρισε τους Love και Thompson, οι οποίοι δεν σκόραραν καθόλου στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού. Ο Lowry πήρε στην πλάτη του την ομάδα, και παρέα με τον Anunoby σημείωσαν τους 26 από τους 38 πόντους της ομάδας τους. Αλλά (αυτό το μεγάλο “αλλά” που πλανάται τα τελευταία χρόνια πάνω από την πόλη του Toronto)…

O LeBron αποφάσισε ότι δεν θα έχανε το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο καλύτερος μπασκετμπολίστας στον κόσμο -τουλάχιστον- αυτή την στιγμή, είχε οκτώ δευτερόλεπτα στο ρολόι και με απόφαση του Lue την μπάλα από την τελική γραμμή και όχι στο μισό γήπεδο. Και έκανε κάτι πραγματικά τρομακτικά δύσκολο (και ας φαίνεται εύκολο).

Μετά από αυτό, οι αντιδράσεις στο twitter από παίκτες του NBA ήταν πολλές. Ο καλός φίλος του LeBron, Dwyane Wade.

Ο Brandley Beal που πόνεσε.

Ο Dirk Nowitzki που σημείωσε ότι ο LeBron τα κάνει να μοιάζουν εύκολα, δεν είναι όμως.

Αλλά και ο Jordan Crawford

Τέλος, μιας και η σειρά έχει πάρει το δρόμο της, καθώς καμία ομάδα από τις 129 που έχουν βρεθεί με πίσω 3-0 δεν επέστρεψε. Ας απολαύσουμε τους αριθμούς του απολαυστικού LeBron στα φετινά playoffs.

Boston Celtics vs Philadelphia 76ers
Game 3:

Ήταν 5 Μαΐου 1969 όταν στο Los Angeles γίνεται ο 7ος Tελικός του ΝΒΑ μεταξύ Lakers και Celtics. Οι Καλιφορνέζοι, εξαιρετικά σίγουροι και τρομερά υπερόπτες για τη νίκη, και ταυτόχρονα την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, μοιράζουν το πρόγραμμα της απονομής στους θεατές και κρεμάνε πάνω από το γήπεδο ένα δίχτυ με χιλιάδες μπαλόνια σε κίτρινο και μοβ που θα πέσουν στο παρκέ όταν κερδηθεί το Πρωτάθλημα. Ο Bill Russell βλέπει το σκηνικό, λέει στον Jerry West “Τα γαμημένα τα μπαλόνια θα μείνουν πάνω σήμερα”, και οι Celtics, πράγματι κόντρα στο αναμενόμενο, κερδίζουν το 11ο Πρωτάθλημά τους σε 13 χρόνια.

Fast forward 49 χρόνια κι ακριβώς 48 αγωνιστικά λεπτά μετά, οι Celtics βρίσκονται σε μια άλλη έδρα για το τρίτο παιχνίδι της πιο πολυπαιγμένης σειράς στην Ιστορία του ΝΒΑ, του “Philly-Boston” που φέτος παίζει για 20η σεζόν. Οι Sixers μόλις έχουν ισοφαρίσει το παιχνίδι στους 89 πόντους σε νεκρό χρόνο με σουτ του Belinelli. Ο υπεύθυνος του γηπέδου, νομίζοντας λανθασμένα ότι το σουτ του Ιταλού είναι τρίποντο κι άρα οι Sixers κέρδισαν το παιχνίδι, πατάει το κουμπί και το γήπεδο πλημμυρίζει με κομφετί. Η παράταση παίρνει λίγο παραπάνω να ξεκινήσει επειδή το γήπεδο πρέπει να καθαριστεί. Κι επειδή, όπως μάθαμε και στο σχολείο, “η ύβρις τιμωρείται”, οι Sixers με επικά απανωτά λάθη σε πολλές κρίσιμες φάσεις στο τέλος του αγώνα και της παράτασης, χάσανε το παιχνίδι και πλέον είναι στο 0-3, σημείο από το οποίο δεν κέρδισε ποτέ και κανένας.

Ο τρίτος ημιτελικός ξεκίνησε με ένταση και πάθος όπως αναμενόταν. Ο Simmons με ποστάρισμα στον Rozier έκανε το 4-2 για τους Sixers, σκοράροντας για πρώτη φορά μετά από 36 λεπτά κι ενώ είχε μεσολαβήσει ολόκληρο το δεύτερο παιχνίδι. Οι Sixers ξεκίνησαν με 6-2 αλλά ένα προσωπικό 7-0 του Jason Tatum έβαλε μπροστά τους Celtics με 9-6. Κι αυτό ήταν το μοτίβο του παιχνιδιού μέχρι την τέταρτη περίοδο. Αντίθετα με ό,τι μπορεί να μαρτυρά ένα παιχνίδι που έμεινε χαμηλά στο σκορ και κρίθηκε στην παράταση, η τελευταία περίοδος ήταν η μοναδική που καμία ομάδα δεν ξέφυγε ποτέ με διψήφια νούμερα.

Στα σημεία του παιχνιδιού, χθες ήταν σειρά του Covington να μείνει στον ένα πόντο, αφού αστόχησε και στις οχτώ προσπάθειες για σουτ που πήρε και αγωνίστηκε μόλις 25 λεπτά, αφού και στην άμυνα δεν τα πήγε καλύτερα, έχοντας σαν δεδομένα το -12 που είχε στο plus/minus, χειρότερο νούμερο του χθεσινού παιχνιδιού1)Με εξαίρεση τον Ojeleye που σε τέσσερα λεπτά έγραψε -14. και τους 40 πόντους που σκόραραν οι Brown και Tatum.

Ένα μικρό διάλειμμα για το πιο πρόσφατο ποστάρισμα του Aron Baynes που χωρίς να τον νοιάζει ότι πιθανότατα πάλι θα καρφώσουν στα μούτρα του, πάει σε κάθε φάση κι αυτό τον κάνει αξιαγάπητο.

Δεν το μαθαίνετε από εδώ, αλλά ο Tatum είναι μεγάλος παιχταράς παρότι τυπικά δεν μπορεί καν να πιει μπύρα για να γιορτάσει τις νίκες της ομάδας του. Μετά από μια κακή σειρά με τους Bucks, στα τρία παιχνίδια με τους Sixers είναι πρώτος σκόρερ της ομάδας του, αλλά και της σειράς με 24,3ppg (μαζί με τον Embiid), σουτάροντας παράλληλα με 55,3%! Στον συγκεκριμένο αγώνα εκμεταλλεύτηκε το έξτρα πεντάλεπτο2)είχε 19 στο τέλος της κανονικής διάρκειας. να φτάσει τους 24 πόντους3)Πρώτος σκόρερ του αγώνα., με 11/17 σουτ κι αυτό ήταν το πέμπτο σερί παιχνίδι του με >20 πόντους, σπάζοντας το ρεκόρ για rookie για το franchise της Βοστόνης που είχε ο Larry Bird από το 1980. Ευτυχώς για εκείνον, οι χαμένες του βολές στο τέλος δεν στοίχισαν στην ομάδα του.

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/992982225661685760

Ο Brad Stevens, πέρα από λατρεία τεράστια, είναι και ο κύριος λόγος που θα ρίξει στον κουβά τις προβλέψεις όλων όσοι είπαμε Sixers και ούτε καν στα εφτά, ξεχνώντας πως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Βοστόνης είναι ο νεαρός κύριος με το κοστούμι. Ο οποίος δε, έχει και μια αδιανόητη ικανότητα στο να στήνει plays για μετά από timeouts. Ειλικρινά, θέλω να δω αν υπάρχει στατιστικό με καλάθια που βάζουν οι Celtics μετά από επαναφορά. Χθες, με το σκορ στο 87-85 για τη Philly και 30” να απομένουν, οι Κέλτες τρέχουν μια επίθεση που δείχνει να κολλάει. Στην κατάληξη που δείχνει να διαμορφώνεται, ο Morris να το πάρει πάνω του με σουτ λίγο μέσα από το τρίποντο, ο Stevens καλεί timeout. Χωρίς πολλά-πολλά ήταν θέμα χρόνου να γράψει το 87-87.

Για να φτάσουμε στην παράταση, είχαμε το τραγικό λάθος του Redick, που οδήγησε σε layup του Jaylen Brown και το buzzer του Belinelli. Κι επειδή “το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού”, οι Sixers την πάτησαν για δεύτερη φορά στην παράταση κι ο Stevens σφράγισε την νίκη και το 3-0 των Celtics.

Κλείνοντας, είναι μεγάλο κρίμα που ο Horford δεν είναι μερικά χρόνια νεότερος, γιατί το derby Philly-Boston ήρθε για να μείνει, και παρέα με τον Embiid μας δίνουν -και θα συνεχίσουν να το κάνουν- σειρά από μεγάλες φάσεις.

Western Conference

Golden State Warriors vs New Orleans Pelicans
Game 3:

Οι Warriors πήγαν προηγούμενοι 2-0 στη Νέα Ορλεάνη και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα με την επιστροφή του Steph Curry στις επάλξεις ήταν πως θα έπαιρναν και το τρίτο ματς. Όνειρα θερινής νυκτός. Οι Pelicans κατάφεραν να επικρατήσουν με 119-100, με τους Πρωταθλητές να σουτάρουν ένα πενιχρό 38% εντός πεδιάς. Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτό. Η ομάδα του Anthony Davis κατάφερε να μαζέψει 10 παραπάνω rebounds (18 μόνο πήρε ο Brow), ενώ μοίρασε και 14 παραπάνω assists. Και κάπου εδώ ήρθε η ώρα για την “γωνιά του Rondo”. Δεν συνέβαλε στο σκοράρισμα αυτό καθ’αυτό, με τέσσερις πόντους τελείωσε, αλλά… έδωσε 21 assists. Όχι, δεν διαβάζετε λάθος, έδωσε 21 assists. Για “ρέστα” μάζεψε και 10 rebounds. Αυτή η στατιστική, πέραν του εντυπωσιακού που προσφέρει από μόνη της, έχει τη δική της θέση στην Ιστορία. Πρώτα απ’όλα σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος ήταν ο τελευταίος παίχτης που έκανε κάτι τέτοιο. Απάντηση; Ξανά ο Rondo, το 2011 κόντρα στους Knicks. Mετά, προφανώς θέλεις να πας ακόμα πιο πίσω και η απάντηση είναι ακόμα πιο εκκωφαντική:

Καταλαβαίνετε λοιπόν πως το club είναι ιδιαιτέρως “κλειστό”. Eπιπλέον, “κλειστό” είναι και το club των παιχτών με 20+ assists στα Playoffs, από το 1990 και μετά: Magic, Stockton, Tim Hardaway, Steve Nash και το τιμώμενο πρόσωπο. Παράλληλα, είναι πολύ “αστείο” αυτό που συμβαίνει φέτος με τον Rondo. Ή “και φέτος”, αν προτιμάτε, καθώς μετά το χθεσινό ματς έχει δώσει ήδη δύο assists παραπάνω από το San Antonio (ναι, όλη την ομάδα) και υπολείπεται μίας της Oklahoma, όσον αφορά την post season. Ωστόσο, για να μην μονοπωλήσουμε το ματς με τα κατορθώματα του Rondo (αν και μεταξύ μας θα έπρεπε) και οι υπόλοιποι βασικοί δεν πήγαν πίσω. Ο Davis είχε 31 πόντους (και 18 rebounds όπως είπαμε πιο πάνω), σουτάροντας με 55,6%. Το σημαντικότερο θέμα όμως, ενδεχομένως να είναι το γεγονός ότι ο “Brow” ωριμάζει τρομακτικά μέσα στην διαδικασία της post season και μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν έχει ταβάνι και μέχρι τώρα γράφει κι αυτός την δική του ιστορία:

Και οι υπόλοιποι Pelicans πάντως, έκαναν εξαιρετικό παιχνίδι. Ο Jrue Holiday ήταν για ένα ακόμα ματς εξαιρετικός (21/7/5/2), ο Nikola Mirotic επιδόθηκε σε ένα 16/13/3, ενώ το πραγματικό bonus της βραδιάς ήταν ο ερχομός του Ian Clark από τον πάγκο, προσθέτοντας 18 πόντους, την στιγμή, μάλιστα, που θεωρούταν πλέον unplayable για τη σειρά, έτσι όπως είχε εκτεθεί αμυντικά -ιδίως στο πρώτο παιχνίδι, που είχε σαν αποτέλεσμα να αγωνιστεί ελάχιστα στο δεύτερο. Για να μην το ξεχάσουμε, εμφανίστηκε και ο Solomon Hill στο ματς αυτό, έχοντας εννιά πόντους, όλους από τρίποντα (3/6 παρακαλώ). Αυτοί που δεν εμφανίστηκαν, από την άλλη, ήταν οι Warriors. Σούταραν πολύ χαμηλά για τα δεδομένα τους, έγιναν out-rebounded και out-assisted από τους αντιπάλους τους και σε μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού έμοιαζαν να μη μπορούν να ακολουθήσουν τον ρυθμό των Pelicans. O Curry τελείωσε το ματς με 31,6%, ο Durant με 44,4%, ο Thompson με 40,9% και o Green με 37,5%. Το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο αν περιοριστούμε στο τρίποντο, καθώς οι τέσσερις τους σούταραν 9/28. Kαι ενώ ο Green φάνηκε πως είναι η απάντηση του Golden State για το μαρκάρισμα του Davis, αυτό δεν έγινε στο συγκεκριμένο ματς, με τον δεύτερο να κάνει πάρτι. Kαι είναι απορίας άξιο γιατί ένα αγωνιστικό πλάνο που έδειξε να δουλεύει αποτελεσματικότατα στα δύο πρώτα παιχνίδια, με τον Iggy βασικό, τους Green και Looney να αναλαμβάνουν επιτυχώς το μαρκάρισμα του AD, και τον McGee σε περιορισμένο ρόλο, o Kerr επέλεξε να το αλλάξει, δίνοντας μεγάλο ρόλο στον ΜcGee, χαλώντας το rotation και τον ρυθμό, και χάνοντας εν τέλει το παιχνίδι. Το περαιτέρω κακό για τους Warriors, πάντως, ήταν πως δεν είχαν ιδιαίτερες βοήθειες από τον πάγκο. Ναι μεν η second unit πέτυχε 20 πόντους, αλλά κανείς δεν κατάφερε να κάνει ένα ξέσπασμα τύπου Ian Clark. Αυτή ήταν η τρίτη ήττα που γνωρίζουν οι Warriors στα Playoffs από τότε που ο Durant αποφάσισε να μετακομίσει εκεί και ίσως να έχουμε σειρά.
Bέβαια, το πιο ανησυχητικό για αυτούς, μάλλον, πρέπει να είναι το κατά πόσο είναι καλά το γόνατο του Curry:

Houston Rockets vs Utah Jazz
Game 3:

Σε μια περσινή του συνέντευξη ο Mike D’Antoni, δήλωνε ότι πάντα προσπαθεί για την τελειότητα, και τελειότητα για εκείνον στο μπάσκετ είναι τρίποντα, ελεύθερες βολές και layups/καρφώματα. Όλα τα άλλα πρέπει να αποφεύγονται, και κυρίως τα σουτ από μέση απόσταση. Σε ένα παιχνίδι που οι Rockets πέρσι ευστόχησαν σε πέντε mid-range σουτ, δήλωσε ότι θα ήταν χαρούμενος αν αυτό το νούμερο γινόταν μηδέν.

Λίγους μήνες μετά, αυτά τα περίφημα mid-range shots ήταν αυτά που έδωσαν στους Rockets το προβάδισμα στη σειρά και πίσω το πλεονέκτημα έδρας. Έχοντας στο πρώτο ημίχρονο 8/21 τρίποντα και 13/21 στο ζωγραφιστό, χρησιμοποίησαν σαν αιχμή του δόρατος της επίθεσής τους τα περίφημα σουτάκια από μέση απόσταση, και με 11/12 από δαύτα, πήγαν στα αποδυτήρια μετά από 24 λεπτά έχοντας προβάδισμα 70-40. Αυτά τους έδινε η άμυνα των Jazz, και -σε αντίθεση με την περσινή σειρά κόντρα στους Spurs- με χαρά τα πήραν και τα έβαλαν.

Κύριος υπεύθυνος της μετάλλαξης αυτής για τους Rockets ο Chris Paul που ήρθε το καλοκαίρι για να κάνει τους Rockets από μια καλή μεν για regular season ομάδα δε, σε -όπως δείχνει το πράγμα- ομάδα πρωταθλητισμού. Ο Paul είχε 5/6 σουτ mid-range σουτ στο πρώτο ημίχρονο και τελείωσε το παιχνίδι με ένα ψιλοαθόρυβο 15/7/6 και -προφανώς- μηδέν λάθη. Υπερασπίστηκε δε την επιλογή του στο σουτ, λέγοντας ότι “Harden και Gordon καρφώνουν κ.λπ., εγώ επιλέγω να μην το κάνω. Το mid-range είναι το δικό μου μπάσιμο”. Οι περί ου ο λόγος Harden-Gordon έβαλαν 25 πόντους έκαστος, με τον “Μούσια” να μοιράζει και 12 assists, έχοντας μόλις ένα λάθος.

Από εκεί και πέρα, οι Rockets που έφτασαν τη διαφορά μέχρι και στο +38, έκαναν απλά συντήρηση στο δεύτερο μέρος για να φτάσουν στην νίκη με 113-92. Από μεριάς Jazz λίγα πράγματα, με τον Mitchell να αποδίδει το κακό παιχνίδι της ομάδας του σε άσχημες επιλογές για σουτ. Παρόλα αυτά κάτι πρέπει να πιστωθεί και στην άμυνα του Houston.

Χαρακτηριστικό της αδυναμίας των Jazz, το γεγονός ότι κανείς από τους βασικούς δεν εκτέλεσε ούτε μία ελεύθερη βολή. Ο υποψήφιος για RoY, έκανε τη χειρότερη επίδοση της καριέρας του σε Playoffs, σκοράροντας μόλις 10 πόντους, έχοντας 4/16 σουτ και 2/7 τρίποντα, με τον Joe Ingles να σουτάρει τα ίδια ακριβώς νούμερα πίσω από το τρίποντο. Αυτό που έκανε μεγάλη διαφορά για τον Mitchell ήταν η απουσία οργανωτικών πρωτοβουλιών, αφού και στο 2ο παιχνίδι σούταρε με άσχημα ποσοστά, αλλά μοίρασε 11 assists, ενώ χθες έμεινε στις τρεις, με ισάριθμα λάθη. Για κερασάκι στην τούρτα, είχε και το χειρότερο box+/- του αγώνα με -31. Στον αντίποδα, θα πρέπει να αναφέρουμε το εκπληκτικό +40 του Trevor Ariza σε μόλις 28 λεπτά.
Tέλος, μάλλον -όπως γράφαμε και στο preview της σειράς-, η συνύπαρξη Favors και Gobert, στη γεωμετρία της σειράς, δείχνει να ευνοεί περισσότερο τους Rockets από τους Jazz.

 

References
↑1 Με εξαίρεση τον Ojeleye που σε τέσσερα λεπτά έγραψε -14.
↑2 είχε 19 στο τέλος της κανονικής διάρκειας.
↑3 Πρώτος σκόρερ του αγώνα.