Με τα αποτοξινωτικά τσάγια να έχουν μπει στην άκρη -αφού μόνο ο Ραδικόπουλος τα πίνει πια- και με τις πιατέλες με τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες (που προφανώς και οι μανάδες μας μάς έστειλαν, αφού παρότι 30φευγα χρονών γαϊδούρια ο καθένας μας -πλην του Χάτσιου που είναι ακόμα μικρό παιδί!- παραμένουμε παιδιά μεσογειακών οικογενειών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…) να έχουν μπει σε πρώτο πλάνο και να μην υπάρχει πια πληκτρολόγιο χωρίς σιρόπι ή ζάχαρη άχνη, προκειμένου να μπορέσει το συνεργείο καθαρισμού να κάνει τη δουλειά του και να γίνουν τα γραφεία μας ξανά γραφεία -από φοιτητικό σπίτι πρωινό Δευτέρας που το είχαμε καταντήσει, μαζευτήκαμε όσοι διαθέσιμοι στην στρογγυλή μας τράπεζα στην αίθουσα συνεδριάσεων και ανοίξαμε συζήτηση για τις εκπλήξεις, θετικές και αρνητικές, της σεζόν ως τώρα, με ολοκληρωμένο πια για το σύνολο των ομάδων τουλάχιστον το 1/4 της αγωνιστικής διαδρομής καθεμίας εξ αυτών.
Την όλη συζήτηση την απομαγηντοφωνήσαμε και την παρουσιάζουμε ως κείμενο για να μην ακούτε κάθε τρεις και λίγο τους Χάτσιο και Μοσχούλα να γλύφουν τα δάχτυλά τους.
1. Καλά τα λέμε και τα γράφουμε κάθε βδομάδα (δις κιόλας κοντά), αλλά πάμε να δούμε συγκεντρωμένα τώρα που έχουμε συμπληρώσει το πρώτο τέταρτο της χρονιάς ποια ομάδα είναι για τον καθένα μας είναι η ευχάριστη έκπληξη ως τώρα;
Νίκος Ραδικόπουλος: Εμένα να μου επιτρέψετε να περιαυτολογήσω και να σας θυμίσω πως οι Clippers ήταν το κλειδωμένο μου over από πριν την έναρξη της σεζόν. Βέβαια, αν σας πω πως περίμενα να είναι 4οι σε Offensive Rating και 9οι σε pace, θα σας πω ψέματα. Ωστόσο το γεμάτο roster τους, το εξορθολογισμένο front office τους και η πλήρης πλέον αφοσίωση του Doc στα προπονητικά του καθήκοντα, με θετικότατα σχετικά δείγματα γραφής από πέρσι, προϊδέαζαν για ό,τι βλέπουμε. Ακόμα και έτσι, τους έβλεπα κοντά στις 40 νίκες και εκτός Playoffs. Το ότι είναι πρωτοπόροι σε αυτή τη Δύση, τους κάνει να είναι η εύκολη απάντησή μου σε αυτή την ερώτηση.
Κοσμάς Καψάλης: Στο βαθμό που μας χαιρετάνε από την πρώτη θέση της Δύσης, οι Clippers, με πρόλαβε σχετικά ο Νίκος. Αλλά έχοντας σαν δεδομένο ότι στην αρχή της χρονιάς οι περισσότεροι τους τοποθετούσαμε στις θέσεις 28 με 30, η τρομερά ευχάριστη έκπληξη της σεζόν ως τώρα είναι το πολύπαθο Sacramento. Με το πρώτο τέταρτο της χρονιάς συμπληρωμένο, οι Kings βρίσκονται στη 10η θέση της Λίγκας, σταθερά γύρω στο 0,500 ως τώρα1)Στο αγαπημένο μας παιχνίδι, αν ήταν στην Ανατολή θα ήταν έβδομοι!, και το κυριότερο παίζοντας θελκτικό στο μάτι μπάσκετ. Ο Fox έκανε μεγάλο step-up από τη rookie χρονιά του, ο Hield παίζει δυνατά για το MIP, ο Bagley ξεμουδιάζει σιγά-σιγά και οι Σέρβοι Bjelica-Bogdanovic κάνουν τα πάντα και συμφέρουν. Πιθανότατα δεν θα κρατηθούν εκεί, αλλά μικρή σημασία έχει. Τα υλικά για το μέλλον είναι εδώ.
Γιάννης Χάτσιος: Και γιατί όχι οι Nuggets; Δεν λέω, όλοι στα Playoffs τους βλέπαμε, παρόλ’ αυτα, αυτή την στιγμή μοιράζονται την πρώτη θέση με τους Clippers, κι ας είναι οι τρεις καλύτεροι τους επιθετικά παίκτες ασταθείς, και ας έχουν χάσει τον Barton στο δεύτερο μόλις παιχνίδι της σεζόν. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι αυτό το πετυχαίνουν με την άμυνά τους, σε μια περίοδο που διαχρονικά καλές αμυντικά ομάδες δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στον τρελό ρυθμό και τις νέες διαιτητικές οδηγίες για τη φετινή σεζόν. Ομολογώ πως δεν ξέρω ακριβώς πώς το κάνουν, πάντως ένας υγιής Millsap λύνει πολλά ζητήματα.
Gus Χρυσοχού: Για μένα οι Grizzlies. Και εδώ φαίνεται πόσο εξαιρετικός -και συνάμα πόσο υποτιμημένος- παίχτης είναι ο Mike Conley, χωρίς να το αναφέρω από πλευράς συμβολαίου του. Το Memphis κατάφερε να επαναφέρει το grit n’ grind στο παιχνίδι του, παίζει πιο αργά και από ομάδα τοπικού2)Τονίζω απλά την υπερβολή, μην παρεξηγείτε., αλλά διαθέτει μια άμυνα που τσακίζει κόκαλα, κάτι που επιβεβαιώνει το πέμπτο καλύτερο defensive rating της Λίγκας με 106,4, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που κάνουμε αυτή την κουβέντα. Έχοντας, λοιπόν, υγιή τον Conley και τον Gasol να φαίνεται πως θέλει να μείνει εκεί, ο coach Bickerstaff έχει καταφέρει να δημιουργήσει γύρω τους ένα σύνολο που έχει διακριτούς ρόλους, έχοντας για αποκάλυψη τον Jaren Jackson Jr. Όπως και να καταλήξει η χρονιά αυτή και μόνο η εικόνα των πρώτων 22 παιχνιδιών είναι εκτός καλοκαιρινής μας φαντασίας και μπράβο!
Λουκάς Μοσχούλας: Sorry ρε παλικάρια, να δεχτώ ότι φέτος στο NBA (και ειδικά στην Δύση) έχει ομάδες ψηλά στην βαθμολογία που δεν περιμέναμε να δούμε. Αλλά κανείς δεν έχει αναφέρει τους Bucks. Είναι δεύτεροι στην Ανατολή, με 16-7, έχουν την καλύτερη επίθεση με 121,4 πόντους, έχοντας αν όχι τον MVP μέχρι στιγμής, σίγουρα ένα από τα φαβορί σχετικά, τον δικό μας Giannis. Και θα τολμήσω να πω ότι έχουν και τον καλύτερο προπονητή της Λίγκας. Καλά εντάξει, ίσως μετά τον Carlisle.
2. Και από την ανάποδη τώρα: ποια ομάδα που περιμέναμε καλή σας απογοητεύει ως τώρα;
Λουκάς: Ξεκινάω εγώ παίδες, δεν θα πω πολλά. Δεν χρειάζεται άλλωστε τα γράψαμε την προηγούμενη Παρασκευή. Houston Rockets τους λένε, και έτσι όπως ξεκίνησαν πολλοί στο Texas κλαίνε. Έκανα και ρίμα.
Νίκος: Μισό λεπτό να ξεπεράσω την εξυπνάδα του Λουκά, που μόνος του γελάει ακόμα. Στην απάντησή μου τώρα, εγώ θα πω οι Utah Jazz ως τώρα. Τους περιμέναμε, λόγω της συνέχειας του roster και του εντυπωσιακού τελειώματος της περσινής χρονιάς, να είναι εύκολα top-3 στη Δύση. Και αντ’ αυτού βλέπουμε την περσινή καλύτερη άμυνα του Πρωταθλήματος να είναι 13η, την επίθεση να μην ρολάρει με τίποτα (ειδικά όσο ο Mitchell δεν θυμίζει σε τίποτα τον περσινό εκπληκτικό εαυτό του) και την ομάδα να είναι συνολικά η χειρότερη της Δύσης (με τους Suns να πρέπει με διάταγμα να πάνε στην Ανατολή όπως παρουσιάζονται κάθε χρόνο, οπότε δεν τους υπολογίζω καθόλου εδώ).
Κοσμάς: Η Βοστόνη θα ανέβει από την τωρινή έκτη θέση, για τους Spurs ήρθε μάλλον το πλήρωμα του χρόνου, οι Timberwolves πέρασαν το Butler drama, οι Pelicans προσπαθούν να βγάλουν λαγούς παίζοντας χωρίς τον βασικό τους pg από τον Οκτώβρη και οι Wizards, παρότι σε ανοδική τροχιά, αν μείνουν χαμηλά θα είναι βασικά για εξωαγωνιστικούς λόγους. Οι δυο ομάδες που υποαποδίδουν είναι ξεκάθαρα οι Rockets και οι Jazz, 13οι και 14οι αντίστοιχα στη Δύση.
Gus: Να είμαι ειλικρινής, και για να απλώσω λίγο την κουβέντα και στις δύο περιφέρειες, δεν είμαι σίγουρος πως ισχύει η λέξη “απογοήτευση” για μια ομάδα στην Δύση. Σύμφωνοι, υπάρχουν ομάδες που δεν αποδίδουν καλά, αλλά η αλήθεια είναι πως ακόμα και χωρίς καλές αγωνιστικές αποδόσεις η διαφορά των πέμπτων Lakers και των 14ων Spurs βρίσκεται στις τρεις νίκες. Πιο πολύ λοιπόν, επικεντρώνομαι στους Celtics, καθώς με τις επιστροφές των Irving και Hayward, μάλλον περιμέναμε ένα τριαξωνικό να πατάει πάνω στα πτώματα των αντιπάλων του. Η χημεία ακόμα δεν βρίσκεται εκεί και αυτό φαίνεται στο γεγονός πως οι Celtics βρίσκονται στο 13-10. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι δεν βρίσκουν λύσεις στην επίθεση, καθώς μιλάμε για την 19η ομάδα όσον αφορά το offensive rating. Μόλις βρει ο Brad Stevens την ιδανική ισορροπία και εκεί, μάλλον θα μιλάμε για άλλη ομάδα.
Γιάννης: Η αλήθεια είναι πως περιμένω την κανονικότητα να επανέλθει στις περιπτώσεις του Houston, της Utah και των Celtics, ενώ οι Spurs δυστυχώς έχουν χάσει την “ψυχή τους” προοδευτικά την τελευταία διετία, και δεν ξέρω αν ο Popovich έχει άλλη μια μαγεία μέσα του, με ένα roster δίχως κατεύθυνση, ή έστω ανεκτό αμυντικό πάτωμα. Αυτούς που περίμενα καλύτερους είναι τους Miami Heat, οι οποίοι όχι μόνο δεν εκμεταλλεύονται μια ακόμα χειρότερη ήσσονα Ανατολή, αλλά τους βλέπουμε να έχουν χαρίσει δύο από τις τέσσερις νίκες της Atlanta, και να μην μπορούν να κερδίσουν το κάτω σκέλος των Playoffs της περιφέρειας. Ο Erik Spoelstra τους έχει βάλει να τρέχουν (είναι ένατοι σε pace, πρώτη φορά από το 2011/12 που δεν είναι στο bottom-10 της Λίγκας σχετικά), αλλά αυτό δεν έχει κάνει ακριβώς θαύματα για την επίθεσή τους. Ας τους δούμε και με υγιείς Dragic και James Johnson, βέβαια, για να βγάλουμε συμπέρασμα.
3. Περνώντας σε ατομικές επιδόσεις, ποιος είναι ο παίχτης που σας έχει κάνει να ανασηκώστε “το φρύδι” με εντυπωσιασμό με τις εμφανίσεις του στο πρώτο τέταρτο της τρέχουσας σεζόν;
Kοσμάς: Δυο παίκτες βασικά προσπαθούσα να αρπάξω στα φθινοπωρινά drafts, ελπίζοντας να μου κάτσει τουλάχιστον ένας από τους δυο. Τον Pascal Siakam και τον Montrezl Harrell. Φαντάζεστε τη χαρά μου3)Που δεν έφερε και αποτελέσματα ως τώρα, βέβαια, γιατί μάλλον δεν πολυβγήκαν οι υπόλοιπες εμπνεύσεις…. Kι επειδή έχω inside info ότι ακολουθεί απάντηση για τον forward των Καναδών, πάμε με τον “Trez”. O τεταρτοετής center, φέτος γράφει 16,5 πόντους, 7,2 rebounds και 1,7 blocks. Το πιο εντυπωσιακό; Όλα αυτά σε κάτι λιγότερο από 26 λεπτά, ανεβάζοντας τους μέσους όρους του στο 23/10/2,3 per-36. Έχει έρθει σε όλα τα παιχνίδια των Clippers από τον πάγκο και είναι από τους βασικούς λόγους της πορείας τους φέτος.
Νίκος: Αν πρέπει να αποφύγω τις “mainstream απαντήσεις” (αφού “Ball Hog είσαι”) θα πάω με την επιλογή του Pascal Siakam. Στον τρίτο του χρόνο στη Λίγκα το παλικάρι έχει απογειωθεί. Κοντά 15 πόντους και 6,5 rebounds, μαζί με 2,5 assists και πάνω από 1,5 stock4)Steals & blocks. αποδεικνύεται ένα τρομερό πολυεργαλείο και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ειδικά στην άμυνα, η ικανότητά του να μαρκάρει ψηλά και χαμηλά, όντας σε θέση να μαρκάρει σχεδόν κάθε θέση (δεδομένα από το “2” ως το “4,5”, small ball Cs δηλαδή), με έχει ενθουσιάσει.
Γιάννης: Αφού είπατε τα προφανή, ας πάω σε μια πραγματικά μη-mainstream επιλογή. Ο Monte Morris έχει εκμεταλλευθεί τις απουσίες Isaiah Thomas και Will Barton και είναι “βασικός αναπληρωματικός” (χιχι) point-guard των εξαιρετικών Nuggets. Μετά από μια χαμένη σεζόν πέρσι, φέτος έχει αναλάβει τη δημιουργία όταν αυτή δεν βρίσκεται στα χέρια του Jokic, και τα πάει περίφημα. Εκ πρώτης όψεως, οι εννέα πόντοι και οι τέσσερις assists μέσο όρο δεν λένε και πολλά, αλλά ο Μιτσιγκανέζος guard σουτάρει με εξαιρετικά ποσοστά (40% από το τρίποντο) και είναι κομπιούτερ μέχρι στιγμής, έχοντας έναν αδιανόητο λόγο 91 assists προς 13 λάθη. Οι Nuggets είναι 1,2 πόντους καλύτεροι με αυτόν στο παρκέ σε σχέση με όταν κάθεται στον πάγκο (έναν από τους καλύτερους στο NBA), πράγμα που είναι εντυπωσιακό όταν μιλάμε ήδη για μια από τις καλύτερες ομάδες στο NBA.
Gus: Ξεκάθαρα και με διαφορά για εμένα ο Josh Richardson. O “JRich” έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του, είναι ο μπροστάρης των Heat, έχοντας μια all-around παρουσία. Οι 20,3 πόντοι κατά μέσο όρο, όταν με 12,9 τελείωσε πέρυσι, τα τέσσερα rebounds, το σχεδόν 1,5 κλέψιμο και οι τρεις assists, καταδεικνύουν το περί “all-around”. Ενώ σουτάρει και με καλά ποσοστά: 42,1% εντός πεδιάς, 41,1% από την γραμμή του τριπόντου. Για παίχτη που παίρνει λίγο πάνω από 16 προσπάθειες ανά παιχνίδι, τα ποσοστά του είναι εξαιρετικά. Παράλληλα μιλάμε και για έναν versatile παίχτη, αφού τον έχουμε δει φέτος να μαρκάρει και παίχτες μεγαλύτερου όγκου, χάρη στα καταπληκτικά αθλητικά του προσόντα. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσει στα ίδια επίπεδα όταν επιστρέψει ο Dragic, αλλά ο 25χρονος έχει βάλει πλώρη για το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίχτη της χρονιάς.
Λουκάς: Όλοι πήγατε με νιούφιδες, αλλά εγώ θα πάω με μια παλιά καραβάνα. Τον Serge Ibaka. Eντάξει δεν είναι ότι κάνει όργια σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές του, όμως στο per-36 έχει 21,3 pts, 9,6 rebs και 1,6 asts, όλα career highs. Επίσης σουτάρει με 56,4%, μάλλον ο coach Nick Nurse έχει βρει τον τρόπο να παίρνει από όλους τους παίκτες του το καλύτερο δυνατό.
4. Και από την άλλη ποιος είναι εκείνος, που ακόμα και αν δεν τον κάνατε drop στο fantasy, σε πραγματικές NBA εμφανίσεις σας έχει κάνει να σιχτιρίζετε με αυτά που παρουσιάζει εντός παρκέ;
Gus: Τα σκαμπανεβάσματα που παρουσιάζει ο Kelly Oubre Jr. είναι εκνευριστικά, καθώς μιλάμε για περίπτωση που σε ένα παιχνίδι κάνει 19/4 με 60% ευστοχία και στο επόμενο βάζει έναν πόντο με 0/5 σουτ. Οκ, η κατάσταση στην Washington δεν είναι και η καλύτερη δυνατή και ίσως αυτές του οι επιδόσεις να οφείλονται σε αυτό ακριβώς, αλλά σαν εικόνα δεν παύει να είναι απογοητευτική. Προς ώρας τα νούμερα του είναι ακριβώς ίδια με αυτά που τελείωσε πέρυσι. Για να δούμε τι επιφυλάσσει η συνέχεια.
Κοσμάς: Drop δεν έγινε, αν και φλέρταρε έντονα με την πιθανότητα, ωστόσο το ξεκίνημα του Josh Jackson ήταν κάκιστο. Στα πρώτα 20 παιχνίδια μόλις έξι φορές έπιασε διψήφια νούμερα, ενώ τα λεπτά του εξανεμίστηκαν μέχρι και τον μαγικό αριθμό 6:52 κόντρα στους Nets. Στα τελευταία τρία παίζει στο 13/7/3,5/1,7, οπότε περιμένω να δω αν θα το σώσει ή αν πρόκειται απλά για αναλαμπή.
Νίκος: Πτώση σε κάθε κατηγορία στατιστικών και advanced statistics για τον Rubio ως τώρα, σε επίθεση και άμυνα. Μα δυστυχέστερα, πολύ κακή εικόνα και στο μάτι. Από εκεί που έδειχνε perfect fit στους Jazz του Snyder πέρσι, φέτος μας έχει βάλει σε σκέψεις για το αν θα είναι αυτός το βασικό PG τους της επόμενης σεζόν, καθώς το συμβόλαιό του λήγει το καλοκαίρι.
Γιάννης: To “όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι” των Celtics μέχρι στιγμής έχει ως βασικό του θύμα τον Jaylen Brown. O τριτοετής των Celtics έχει τα χειρότερα per-36 και advanced νούμερα της σύντομης καριέρας του μέχρι στιγμής, και ακόμα ψάχνει τον τρόπο να είναι χρήσιμος, παίζοντας και πάλι σαν rookie, κι όχι σαν το βασικό στέλεχος μιας από τις καλύτερες ομάδες του NBA που ήταν πέρσι. Ακόμα κι αν τα 39% FG και το 25% στα τρίποντα βελτιωθούν, θα πρέπει να βρει τρόπους να είναι πιο δημιουργικός με την μπάλα στα χέρια και να τελειώνει καλύτερα τις φάσεις κοντά στο καλάθι.
5. Μέχρι τώρα είδαμε τα πάντα. Derbάρες, blowouts, derbάρες που αποδείχτηκαν blowouts. Ποιο παιχνίδι ξεχωρίζουμε;
Λουκάς: Παρασκευή 16 Νοέμβρη Celtics vs Raptors 123-116 στην παράταση.
Γιάννης: Sacramento Kings 129 @ 149 New Orleans Pelicans
Gus: Η διπλή παράταση μεταξύ Nets και Grizzlies την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου με τελικό νικητή το Memphis, με 131-125.
Νίκος: Η πρόβα τελικού ανάμεσα σε Raptors και Warriors στις 29 Νοέμβρη, με τη νίκη των πρώτων στην παράταση με 131-128 και τις απίθανες παραστάσεις από KD και Kawhi.
Κοσμάς: Να γίνω κλισέ; Το καλύτερο -ελπίζω- να είναι αυτό που δεν είδαμε. Και γενικά με την ελπίδα ότι μένουν πολλές ακόμα παιχνιδάρες να δούμε -που προφανώς θα γίνει- και ειδικά μιας και στο κλείσιμο της εβδομάδας, την προσεχή Κυριακή και σε μια χαρά ώρα (01:00 ξημερώματα Δευτέρας) έχει Bucks @ Raptors. Στην πρώτη αναμέτρηση, Kawhi και Γιάννης μας ξενέρωσαν και δεν έπαιξαν. Προσδοκούμε σε μια πλήρη μονομαχία των δυο καλύτερων ομάδων της Ανατολής.
6. Ο πανικός στην επίθεση -ειδικά τις πρώτες βδομάδες-, έφερε και τρομακτικές ατομικές εμφανίσεις. Ποια σας έχει χαραχθεί ως “η μία” ως τώρα;
Λουκάς: Χωρίς αμφιβολία την 60άρα του Kemba απέναντι στους 76ers που προσπαθούσε να παίξει μόνος του ένα από τα φαβορί της Ανατολής.
Νίκος: Αγαπώ όσο τίποτα τις all around εμφανίσεις. Το 5×5 είναι μία επισφράγιση τέτοιων ακριβώς, και είναι από τα σπανιότερα φαινόμενα τα τελευταία χρόνια. Το ότι ο Davis έγινε ο μόλις 13ος παίχτης στην Ιστορία που το πετυχαίνει, στην ήττα των Pelicans κόντρα στους Sixers στις 22 Νοέμβρη είναι η κορυφαία εμφάνιση ως τώρα για εμένα.
Kοσμάς: Στα πρώτα εφτά παιχνίδια της χρονιάς, ο Klay Thompson είχε βάλει συνολικά πέντε τρίποντα σε 36 προσπάθειες, για το 13,9%! Κι αυτό φαινόταν ότι τον είχε ζορίσει πολύ. Έψαχνε το μπαμ. Τη Δευτέρα 29 Οκτωβρίου, οι Warriors έπαιζαν με τους Bulls στο Chicago, άρα σχετικά νωρίς. Χαζεύοντας τα boxscores των αγώνων που ξεκίνησαν λίγο πριν κοιμηθώ, ο Klay είχε ήδη 3/4 πριν το πρώτο timeout του αγώνα. Μυρίστηκα αίμα και άνοιξα stream. Όπως όλοι πλέον ξέρουμε ο Thompson ξανάγραψε τη σχετική σελίδα στο βιβλίο με τα ρεκόρ, ευστοχώντας σε 14 τρίποντα στο παιχνίδι, για 52 συνολικά πόντους σε 26 λεπτά, σπάζοντας το ρεκόρ του Steph Curry, που πανηγύρισε τα καλάθια πιο πολύ κι από τον ίδιο τον Thompson.
Gus: Ό,τι είπε από πάνω ο Κοσμάς. Νομίζω δεν έχει υπάρξει πιο μεγάλο “ξεμπούκωμα” παίχτη, το οποίο να έρχεται με τέτοιο εμφατικό τρόπο.
