Ball Hog’s NBA Weekly Report S05E25: “Addition by Subtraction”

Posted on Jan 15 2019 - 9:27am by The Ball Hog

O Γιάννης Χάτσιος αναλαμβάνει τα stories των ημερών που προηγήθηκαν, ο Gus Χρυσοχού απαντάει τις ερωτήσεις στο #AskTheHog και τα ενδιάμεσα σφηνάκια και καναπεδάκια σερβίρει ο Νίκος Ραδικόπουλος, σε μια ακόμα παρουσίαση των όσων άξιων λόγου και εντυπωσιασμού έλαβαν χώρα στον “Μαγικό Κόσμο” τις ημέρες που προηγήθηκαν.
Και ήταν κάμποσα πανάθεμά τα…
Για πάμε!

Tales of the Ewing Theory (feat. The Washington Wizards)

Χωρίς να μπούμε στις λεπτομέρειες του συμβολαίου του John Wall για τις οποίες έχουμε μιλήσει με διάφορες αφορμές, στα προηγούμενα Weekly σχολιάσαμε ότι ο τραυματισμός του John Wall έμοιαζε με έναυσμα για tanking από τους Wizards, που πραγματικά χρειάζονται ένα καλό pick. Το σχόλιο όμως ήταν “πως να τανκάρεις όταν είσαι καλύτερος χωρίς τον Wall;”. Τα ίχνη μιας τέτοιας θεωρίας είχαν αρχίσει να διαφαίνονται από πέρσι, και φέτος το σκηνικό παραμένει παρόμοιο.

Οι Wizards βρίσκονται στο 5-4 στα τελευταία εννέα παιχνίδια τους χωρίς τον “ηγέτη” τους, και αν αυτό το νούμερο δεν είναι δα και εντυπωσιακό, μιλάμε για μια ομάδα που μέχρι εκείνο το σημείο είχε ρεκόρ 13-22, ενώ τρεις από αυτές τις νίκες ήρθαν εκτός έδρας απέναντι στο Thunder και Bucks, και στην Capital One Arena απέναντι στους Sixers.

Παράλληλα, εκτός του John Wall απών είναι πλέον και ο Markieff Morris, πέρα από τον διαρκώς τραυματία Dwight Howard, και αυτό έχει οδηγήσει τον Scott Brooks στο να αγκαλιάσει τον Beal σαν first option και να εξορθολογίσει το rotation. Ο Beal είναι συγκλονιστικός, λοιπόν, στα τελευταία εννέα παιχνίδια, με μέσο όρο περίπου 28/5/5 και κοντά στο 50/40/90 σε ποσοστά ευστοχίας, ενώ ο Satoransky συνεχίζει να αποδεικνύει πως όσο παίρνει λεπτά αποδίδει.

Οι δικοί του μέσοι όροι, κοντά στους 12 πόντους με πεντέξι assists και rebounds δεν είναι για πρωτοσέλιδα, ωστόσο είναι ακριβώς ο point guard που χρειάζεται ο Beal δίπλα του για να αγγίξει το ταβάνι των δυνατοτήτων του. Συνεπής με την μπάλα (μόλις δύο λάθη σε 33′ μέσο όρο), εύστοχος από μακριά, και άνετος με το να παίρνει τη θέση του συνοδηγού. Ταυτόχρονα είναι ένας αρκετά ενοχλητικός αμυντικός που μπορεί να μαρκάρει και ψηλότερα από τη θέση του. Ο Brooks παίρνει επίσης καλά λεπτά από τους Porter, Ariza και Jeff Green που φαίνεται να τρέχουν το γήπεδο με πολύ μεγαλύτερη θέρμη και όσο σουτάρουν καλά είναι ένα έξοχο wing rotation1)Ο Ariza δεν το κάνει, αλλά οι αμυντικοί τον σέβονται και μόνο λόγω φήμης.. Η άλλη αποκάλυψη είναι ο Thomas Bryant, ο οποίος σουτάρει με ένα ανήκουστο 72% TS%, και αυτό χωρίς να παίρνει μόνο προσπάθειες μόνος του κοντά στο καλάθι, ενώ βοηθάει και στην άμυνα με το εξαιρετικό reach του.

Κι επειδή ξεκινήσαμε με το impact του Wall, ας δούμε έναν πίνακα με την απόδοση των Wizards:

OffRtg DefRtg NetRtg Pace
Wall On Court (first 35 games) 106,7 112,7 -6,0 104,5
Wall Off Court (first 35 games) 106,5 107,4 -0,9 103,4
Wall Out (last 8 games) 112,3 108,8 3,6 101,4

Υπολογίζοντας μόνος μου και το TS% και EFG%των αντιπάλων σε αυτά τα διαστήματα, στα τελευταία οκτώ παιχνίδια οι αντίπαλοι σουτάρουν περίπου 2% με 3% χειρότερα. Δεν έχουν ξαφνικά γίνει οι Wizards Jazz, αλλά, όντας μείον τρεις παίκτες που δίνουν την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια στην άμυνα, έχουν σφίξει κατά τι την άμυνά τους, ενώ η επίθεσή τους έχει γίνει πιο απρόβλεπτη.

Τι Συμβαίνει με τους Celtics και τον Kyrie;

Πάνω που οι Celtics δείχνουν πως στρώνουν, πάλι ξεκινούν τις απίθανες ήττες, και ιδίως τις παράλογες καταστάσεις. 8-0 σερί, καπάκι 0-3. Η καλύτερη εμφάνισή τους ως σήμερα στη σεζόν, με την εμφατική νίκη κόντρα στους Pacers, καπάκια απίθανες ήττες από Heat, Magic και Nets. Mε expected wins 31-12 βρίσκονται αντ’ αυτού στο 25-18.

Μα πιο ανησυχητικό κατ’εμένα είναι αυτή η διαρκής έλλειψη ηρεμίας που δείχνουν. Εντάσεις εντός των αγώνων που δεν μας είχαν συνηθίσει. Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν το video με τους Jaylen Brown και Marcus Morris να αρπάζονται σε ένα time out, με τον Marcus Smart να κάνει τον πυροσβέστη, τις προάλλες ήταν ο Kyrie που τρελάθηκε με το τελευταίο play του coach Stevens στην ήττα από το Orlando.

Και όσο και αν το συγκεκριμένο play κάθε άλλο παρά από το μαγικό καπέλο που ο coach Brad μας έχει συνηθίσει ήταν βγαλμένο, και πάλι η αντίδραση του Kyrie, τόσο ως προς τον προπονητή του, όσο και ως προς τον Hayward που έκανε το inbound, δεν ήταν κάτι το φυσιολογικό ή το αναμενόμενο.

Ήταν δε η στάση του και οι δηλώσεις του μετά τον αγώνα που κάνουν την όλη κατάσταση να φαντάζει ακόμα πιο περίεργη.

Στις δηλώσεις του μάλιστα ήταν ιδιαίτερα επιθετικός, κατηγορώντας τους συμπαίκτες του για έλλειψη εμπειρίας πρωταθλητισμού και λέγοντας πως έχουν ακόμα πολλά να μάθουν μέχρι να ανέβουν σε αυτό το επίπεδο.

Και αυτά λίγες μέρες μετά τις δηλώσεις του ίδιου πως πρέπει να “θάψουν τους εγωισμούς τους σαν ομάδα και να προχωρήσουν όλοι μαζί μπροστά”. Δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει, τόσο στο κεφάλι του Kyrie, όσο και στον οργανισμό των Celtics φέτος συνολικότερα, πάντως το συγκεκριμένο leadership, το μια passive, την επόμενη aggressive, δεν νομίζω πως θα καταφέρει να εμπνεύσει τον οποιονδήποτε.

Ειδικά όταν ο LeBron που ήταν ο master της passive-aggressive προσέγγισης κατάφερνε να “put his money, where his mouth was”, πηγαίνοντας σε τέσσερις σερί Τελικούς τους Cavaliers, σύνολα πολύ χειρότερα από τους φετινούς Celtics. Επιπρόσθετα, από αυτόν ακριβώς τον LeBron αποφάσισε να απομακρυνθεί ο Irving το καλοκαίρι του 2017. Δεν ξέρω, λοιπόν, πιο θα είναι το αποτέλεσμα τις μίμησης της συμπεριφοράς που τον ίδιον ενοχλούσε.

Και οι δηλώσεις και η στάση του Kyrie δεν έμειναν αναπάντητες, με τον Jaylen Brown μετά την ήττα από τους Nets, ξημερώματα Τρίτης, να δηλώνει “πως δεν υπάρχουν νέοι και παλιοί, υπάρχουν οι Celtics και όλοι μαζί θέλουμε και πρέπει να κερδίσουμε. Πρέπει ο ένας να βοηθάει τον άλλον και όχι να σχολιάζει δημόσια και να κουνάει το δάχτυλο”.

Με λίγα λόγια, “μια ωραία ατμόσφαιρα” εκεί στη Βοστόνη.

Κερασάκι στην όλη τούρτα, οι φίλαθλοι των Nets, που τρόλλαραν τους Celtics στην μεταξύ τους αναμέτρηση τραγουδώντας τους “Kyrie’s leaving”!

Κλείνοντας, μέσα από τα πληκτρολόγιά μας εδώ στο Hog έχουμε εκθειάσει ξανά και ξανά τον Stevens και τις ικανότητές του. Πλέον έχει έρθει η ώρα να γράψουμε πως η διαχείρηση του φετινού, του πλουσιότερου και πιο ταλαντούχου ρόστερ της Ανατολής, είναι φτωχότατη και άκρως απογοητευτική, με τον ίδιο εύλογα να φέρει πλέον την κύρια ευθύνη για ό,τι είναι αυτό που οι Cs παρουσιάζουν εντός παρκέ.

Οι Περιπτώσεις των Young Lakers

Πολύς λόγος έχει γίνει για τις απογοητευτικές σεζόν των Brandon Ingram και Lonzo Ball. Το ρεκόρ των Lakers και τα απόλυτα νούμερά τους (τουλάχιστον του Ingram) σχεδόν απαγορεύουν το να τους βάλουμε στη συζήτηση των χειρότερων starters της λίγκας. Η αποκαρδιωτική, όμως, εικόνα των Lakers κατά την απουσία του LeBron James σφυρίζει έναν άλλο σκοπό. Με βάση το PER τους, είναι αμφότεροι ανάμεσα στις θέσεις 20-30 των χειρότερων starters. Τα +/- νούμερά τους ακολουθούν διαφορετικές πορείες, με τον Ingram να είναι θετικός και τον Lonzo να είναι -αρκετά- αρνητικός, ενώ φυσικά είναι σαφώς επηρεασμένα από το γεγονός πως και οι δύο παίζουν γύρω στα 25′ ανά αγώνα μαζί με τον LeBron. Βέβαια, ο Ingram έχει χάσει και 11 παιχνίδια. Μήπως έχουμε υποτιμήσει την συνεισφορά του, επειδή δεν “ταιριάζει” με τον LeBron και επειδή δεν τον βλέπουμε να βελτιώνει αυτά που ήταν στο πρόγραμμα; Ενστικτωδώς θα έλεγα ότι τα little things που κάνει ο Lonzo Ball, η αμυντική ένταση, η κυκλοφορία της μπάλας, οι outlet passes για εύκολα καλάθια, βοηθούν συνολικά τους Lakers. Ωστόσο, βλέποντας την απόδοσή τους με και χωρίς αυτόν στο παρκέ, μου μπαίνουν ψύλλοι στα αυτιά. Η επίθεση2)Σύμφωνα με το Ortg του stats.nba. των Lakers βελτιώνεται κατά περίπου 3,5 πόντους όταν κάθεται στον πάγκο, αλλά και η άμυνά τους είναι καλύτερη κατά 2,5 σε αυτό το διάστημα. Γενικότερα, φαίνεται ότι η top επίθεση των Lakers λειτουργεί όταν ο Lonzo δεν παίζει, και, απρόσμενα, το ίδιο γίνεται και με την άμυνα. Μόνο μια πλευρά θα μπορούσε να αποδοθεί στους αντιπάλους, αλλά εδώ ίσως έχουμε κάτι πιο βαθύ, και η εικόνα στα λεπτά του Ingram εντός και εκτός παρκέ είναι η ακριβώς αντίστροφη.

Όλα αυτά δεν κάνουν κακό παίκτη τον Lonzo, ούτε σημαίνει ότι πρέπει να φύγει από τους Lakers αύριο, αλλά θα έλεγα ότι μάλλον αποσαθρώνουν τα θεμέλια της θεωρίας ότι ο Ingram, κι όχι ο Ball, είναι αυτός που δεν χωράει δίπλα στον LeBron, και παράλληλα καθιστούν ακόμα πιο ακατανόητο το stagger που δεν γίνεται μεταξύ τους, ιδίως ελλείψει Rondo. Όντως, σιγά-σιγά φαίνεται ότι ο Ball δεν είναι ακριβώς point guard, καθώς δεν δημιουργεί μετά από τρίπλα, αφού δεν τραβάει παίκτες πάνω του στο drive, αλλά περισσότερο δημιουργεί ευκαιριακά. Παρ’ όλα αυτά, για να δούμε στον μέγιστο βαθμό αν μπορεί να το κάνει, το να ηγείται των second units όταν κάθεται ο LeBron, θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία.

Σε κάθε περίπτωση, η ευκαιρία που τους δόθηκε τα δέκα παιχνίδια που ο LeBron λείπει, όχι μόνο πήγε ανεκμετάλλευτη, αλλά μάλλον έριξε και την όποια ανταλλακτική τιμή τους, είτε για τον Davis, είτε για οποιονδήποτε άλλο. Ειδικά η εικόνα απέναντι στο Cleveland ήταν τρομακτικά απογοητευτική.  Ειδικά με δεδομένο πως οι Cavs είχαν το χειρότερο Defensive Rating της Λίγκας, δεχόμενοι 118 πόντους ανά 100 κατοχές, και οι Lakers δεν τους έβαλαν ούτε 100. Πήγαιναν δε στο Staples με 12 ήττες σερί.

Κοντολογίς, βραδινή αφιέρωση σε ραδιοφωνικό σταθμό: “LeBron λείπεις… Γύρνα. Ή έστω τηλεφώνα (στον Anthony Davis)…”

Με την ευθύνη να μην βαραίνει, βέβαια, τόσο προπονητή και παίχτες, όσο τους αρχιτέκτονες αυτού του roster.

Οι Lakers είναι πλέον στο 3-7 κατά την απουσιά του LeBron, και μετά τη νίκη των Jazz ξημερώματα Τρίτης, βρίσκονται πλέον εκτός οχτάδας Playoffs. Παρόλα αυτά, δεν νομίζω πως υπάρχει λόγος πανικού. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Παρά το ξεκάθαρα τουλάχιστον περίεργο στήσιμο της φετινής ομάδας, οι Pelinka και Magic έχουν δείξει πως είναι μάστορες στα trades, και ίσως ένα τέτοιο να επιταχυνθεί από την τρέχουσα κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση, LeBron παρόντος, η ανάγνωση για τη φετινή Δύση θα είναι πάντα αντίστροφη του συνηθισμένου:

Καναπεδάκια

1/ Η σωρεία τραυματισμών στην περιφέρεια των Jazz, και συγκεκριμένα αυτοί των Rubio και Exum, έχουν οδηγήσει τους Jazz να εφαρμόσουν το πείραμα που ο φίλος Leon T. του BasketBall Guru καιρό τώρα γράφει -και μας λέει σε pms σε κάθε ευκαιρία-, αυτό του “Point Mitchell”. Τα αποτελέσματα του συγκεκριμένου πειράματος; Ως τώρα εντυπωσιακά!

Στο πρώτο του παιχνίδι που ξεκίνησε ως pg ο Mitchell είχε 33 πόντους με 14/24, εννέα assists με τρία λάθη, τέσσερα rebounds, δύο blocks, ένα κλέψιμο για ένα πανέμορφο +18. Στα τελευταία του πέντε δε, έχει μέσους όρους 27,2 πόντων, με 50% από το παρκέ και 58% από το τρίποντο (σε πάνω από έξι προσπάθειες πίσω από τα 7,25), 5,4 assists με τρία λάθη, 3,8 rebounds. Καλώς επέστρεψες αγαπημένε Donovan!

2/ Δυστυχώς τα μικρά-μικρά που δείχνουν πως μία ομάδα δεν είναι καλοδιοικημένη και καλοοργανωμένη συνεχίζουν να εμφανίζονται τακτικότατα στους Sixers.  Οι Sixers, λοιπόν, έχασαν από τους Hawks σε ένα παιχνίδι στην έδρα τους που δεν έπαιξε ο Embiid. Με το τέλος του αγώνα, ο Simmons χαρακτήρισε την ομάδα “soft”, με τον Butler να αρνείται αυτόν τον χαρακτηρισμό. Και όλα αυτά δημόσια. Όταν ήδη, μέσα στη σεζόν, έχουν διαρρεύσει οι δυσαρέσκειες των Butler και Embiid για το πως χρησιμοποιούνται στην επίθεση, η δυσφορία παραγόντων με τη μη βελτίωση του σουτ του Simmons και το μέλλον και η υγεία του Fultz παραμένουν άγνωστα. Όχι ευχάριστες ή ευοίωνες καταστάσεις.

3/ Σάββατο βράδυ και είχαμε το αναμενόμενο Blake Griffin’s Revenge Game εναντίων των Clippers.

Αγνοώντας επιδεικτικά τη χειραψία του ιδιοκτήτη της ομάδας των Clippers, Steve Balmer, πριν την έναρξη του αγώνα, στις δηλώσεις του μετά το πέρας αυτού υποστήριξε πως δεν ήταν κάτι σκόπιμο, μα τα likes του στο twitter άλλα υποδείκνυαν.

Ωστόσο, όσο προδομένος ή πληγωμένος ή εξαπατημένος και αν εξακολουθεί να αισθάνεται ο Blake, κάτι που σε ανθρώπινο επίπεδο μπορεί να γίνει απόλυτα κατανοητό και σεβαστό, σε κυνικό διοικητικό και αγωνιστικό επίπεδο, όπως εξ αρχής είχαμε γράψει, το συγκεκριμένο trade ήταν μία απόλυτα σωστή και πετυχημένη κίνηση από την πλευρά των Clippers.

4/ Οι Bulls βρίσκονταν σε ένα σερί έξι συνεχόμενων ηττών, ωστόσο η διοίκηση του οργανισμού σκέφτηκε “τι καλύτερο από το να δώσουμε τώρα αύξηση και επέκταση στον προπονητή μας Jim Boylen;”. Όπως και έπραξαν, διατηρώντας τον στον πάγκο της ομάδας μέχρι το τέλος και της επόμενης σεζόν, 2019-20.

Ίσως για να τον επιβραβεύσουν που, μεταξύ όλων των υπολοίπων γραφικών και τραγελαφικών που μας έχει παρουσιάσει στο μικρό χρονικό διάστημα που βρίσκεται στον πάγκο των Bulls ως πρώτος προπονητής ως τώρα, έχει βάλει τους παίχτες του να επιδίδονται σε αέναα ατελέσφορα post ups. Το 2019… Και ενώ την συγκεκριμένη αγωνιστική εμμονή του Boylen την είχε αναδείξει πανέμορφα μέσα από την στήλη του Ten Things στο ESPN ο Zach Lowe κάποια από τις προηγούμενες Παρασκευές, απτόητος ο Boylen έβαλε τον άγουρο Carter να ποστάρει τον Defensive Player of the Year Gobert. Ξανά και ξανά…

Και φυσικά, δεν θα μπορούσε ο οργανισμός των Bulls να τιμήσει καλύτερα την συγκεκριμένη ανανέωση, παρά κάνοντας μια προπόνηση ώπα, με τους Dunn και Robin Lopez να είναι κοντά στο να πιαστούν στα χέρια.

Ψύχραινη η τυπάρα δήλωσε μετά πως ήταν απλά μια έντονη προπόνηση, με τους παίχτες να εκτονώνουν τον εκνευρισμό που έχουν επειδή δεν κερδίζουν. Μπράβο. Όχι, αλήθεια, μπράβο.

 5/ Επιστροφή στο San Antonio είχαμε το βράδυ της Δευτέρας για τον Tony Parker, ο οποίος βοήθησε στη νίκη της νέας του ομάδας κόντρα απέναντι σε αυτή την καρδιά της.

Πλέον ο Tony Parker έχει ρεκόρ με το San Antonio: 862-336 νίκες-ήττες, 18.943 πόντους, 3.313 rebounds και 6.829 assists, ενώ κόντρα στο San Antonio έχει ρεκόρ 1-0, οχτώ πόντους, τρία rebounds και τέσσερις assists.

“Στις Γωνίες”
Η Γωνιά του Giannis

H Γωνιά του Harden

Ισοφάριση του ρεκόρ του Kobe με 16 σερί παιχνίδια με τουλάχιστον 30 πόντους για τον James Harden, που ωστόσο στην ήττα από τους Magic “τα έσπασε”. Όταν λέμε “τα έσπασε”, τα έσπασε:

Πλέον, και με τον Capela εκτός για τέσσερις με έξι εβδομάδες, ο Harden θα πρέπει να σπάσει το φράγμα κάθε μπασκετικής λογικής και να κάνει πράγματα που δεν μπορούμε ακόμα καν να φανταστούμε για να διατηρήσει τους φετινούς Rockets σε τροχιά Playoffs, πόσο δε με πλεονέκτημα έδρας.

Ακριβώς ότι ξεκίνησε να κάνει στο πρώτο παιχνίδι με απόντα τον Ελβετό, όπου έβαλε 57 πόντους, σε 34 αγωνιστικά λεπτά, με 33 σουτ, έχοντας 61% usage! Έχοντας 7/12 στη στεφάνη, 6/15 τρίποντα και 17/18 βολές, το σύνολο των καλαθιών του ήταν unassisted, με τους Rockets να είναι στο +25 απέναντι στο Memphis όσο αυτός ήταν στο παρκέ. Είχε δε το ακόμα πιο εξοφρενικό, τους 36 από τους 54 πόντους της ομάδας του στο ημίχρονο.

Έχω δει -και έχω συχτιρίσει- πολύ Kobe στη ζωή μου, πολύ παραπάνω από όσο θα ήθελά. Ε, αυτά που κάνει ο Harden ξεπερνούν και το πιο υγρό όνειρο του Black Mamba και κανονικά δεν θα έπρεπε να γίνονται ούτε σε video game.

Και προφανώς η αναφορά στον Kobe δεν ήταν τυχαία, μιας και σε αυτό το παιχνίδι κόντρα στους Grizzles ξημερώματα Τρίτης ο Harden έγραψε το 17ο σερί παιχνίδι του με πάνω από 30 πόντους, ξεπερνώντας το αντίστοιχο σερί 16 αγώνων του Kobe. Ένα σερί, που ένας θεός μόνο ξέρει πότε και που θα σταματήσει, μιας και πλέον μιλάμε για νούμερα πέρα από κάθε λογική. Συγκεκριμένα, ο Harden πλέον έχει μέσο όρο στη σεζόν 34,8 πόντους, πίσω μόνο από το ρεκόρ του Kobe από το 2005-06 με 35,4, ενώ στα τελευταία 15 παιχνίδια βάζει κατά μέσο όρο 41,3 πόντους σε κάθε αγώνα. Μα τον όποιον, δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτές τις επιδόσεις.

Η Γωνιά του Doncic

O μαγευτικός Doncic έβαλε εφτά σερί πόντους για να κερδίσουν οι Mavericks τους Wolves και πλέον έχει 13/20 και 4/7 στα τελευταία λεπτά των αγώνων που είναι κάτω από τρεις πόντους η διαφορά των δύο ομάδων σε λιγότερο από τρία λεπτά για τη λήξη τους. Απίθανα πράματα…

Αντίσοιχα εντυπωσιακή ήταν και η εμφάνισή του στο ματς που ακολούθησε κόντρα στους Warriors, με τον Kerr να δηλώνει πως ανεξαρτήτως αν τελικά θα είναι All Star ή όχι φέτος, παίζει σε επίπεδο All Star, και την κακιά πεθερά της Λίγκας, τον Kevin Durant να εκθειάζει, με τη σειρά του, τις επιδόσεις του νεαρού Σλοβένου, τονίζοντας, ωστόσο, πως όταν οι υπόλοιποι rookies είχαν διαβάσματα και σχολές, εκείνος είχε το πλεονέκτημα να ασχολείται αποκλειστικά με το μπάσκετ και τη βελτιώση του παιχνιδιού του, γεγονός που του έχει δώσει καλύτερη αφετηρία σε σχέση με τη draft class του.

Κατηγορία “Συστατικά”

Ανακατατάξεις είχαμε τις μέρες που προηγήθηκαν στη λίστα των παιχτών με τα περισσότερα τρίποντα στην Ιστορία της Λίγκας. Συγκεκριμένα, τον βρισκόμενο ως λίγες μέρες πριν στην τρίτη θέση της σχετικής λίστας Jason Terry, προσπέρασαν τόσο ο Stephen Curry, όσο και δύο μέρες μετά ο Kyle Korver.

Πλέον (μετά και τα παιχνίδια της Δευτέρας) η κατάταξη έχει διαμορφωθεί ως ακολούθως:

  • Ray Allen 2.973
  • Reggie Miller 2.560
  • Stephen Curry 2.296
  • Kyle Korver 2.289
  • Jason Terry 2.282

Με τα 11 που έβαλε το βράδυ της Κυριακής ο Curry, έφτασε τα εφτά παιχνίδια με τόσα στην καριέρα του. Όλοι οι υπόλοιποι παίχτες στην Ιστορία της Λίγκας έχουν οχτώ παιχνίδια με 11 τρίποντα. Και μ’αυτά και μ’εκείνα, ο Curry θα βρίσκεται, τραυματισμού απόντος, στην κορυφή της συγκεκριμένης λίστας στα τελειώματα της σεζόν 2021-22.

Και μιας και μιλάμε για τον Curry: “Ο Μπαμπάς του”. Κυριολεκτικά:

2/ Ο Russ Westbrook για τρίτη σερί χρονιά έχει μέσους όρους triple double αλλά πλέον κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται ή να το θεωρεί κάτι σημαντικό αυτό. Ωστόσο, είναι άξιο αναφοράς πως στα 117 triple doubles του, οι Thunder έχουν ρεκόρ 95-22.

3/ Καμία ομάδα της Δύσης δεν έχει θετικό ρεκόρ εκτός έδρας απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες της Δύσης. Ίσα βάρκα-ίσα νερά είναι μόνο οι Nuggets και οι Warriors με 7-7 και 6-6 αντίστοιχα.

Ενώ τα ρεκόρ λοιπών ομάδων δείχνουν κάπως έτσι:
Spurs: 3-12
Wolves: 2-13
Mavs: 2-14
Pels: 1-10
Suns: 0-11

Για κάποιες εξ αυτών δε, η συνέχεια φαντάζει πολύ δύσκολη:

Σφηνάκια

1/ Αυτήν την οικογένεια, τους Lopezαίους, τους αγαπάμε!

Και μιλάμε εν προκειμένω για τον αδερφό του “Splash Mountain” Brook.

Ο οποίος φέρεται να επιθυμεί διακαώς να μείνει ελεύθερος από τους Bulls, εξαγοράζοντας το υπόλοιπο του αξίας $14 εκατ. συμβολαίου του για να ενταχθεί για το υπόλοιπο της σεζόν στους Warriors, με τους Bulls να προσπαθούν -προφανώς ανεπιτυχώς- να το ανταλλάξουν για το οτιδήποτε. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν όντως καταλήξει στους Warriors o Robin, σαν μια πρόσθετη ασφαλιστική δικλείδα πίσω από τον επιστρέφοντα Cousins.

2/ Γεια σου JaVale!

3/ “Lonzo; Τα λέγαμε”

4/ To αυτό και από τον KD, σε ποιους άλλους, τους Bulls.

5/ Hats off για τον Devin.

6/ H πρώτη φανέλα που θα αποσύρουν οι Thunder θα είναι το #4 του επί 14 χρόνια τίμιου εργάτη της ομάδας, Nick Collison. Έχοντας γίνει draft το 2003 στο #12 από τους SuperSonics, ο Collison πέρασε όλα του τα επαγγελματικά χρόνια, και τα 15, στους Sonics/Thunder3)Πονάω και μόνο που το γράφω…. Αγωνίστηκε σε 910 παιχνίδια με τις εμφανίσεις του συλλόγου, εκ των οποίων τα 177 βασικός, έχοντας μέσους όρους καριέρας 5,9 πόντους, 5,2 rebounds και μία assist σε 20,4 λεπτά.

7/ Τα Ανώτατα Μπασκετικά Ιδρύματα Jokic και Harden άρχισαν να βγάζουν τους πρώτους τους αποφοίτους:

Απόφοιτος της Σχολής Jokic, ο Kevin Huerter

και απόφοιτος της Σχολής Harden o Kevin Knox.

8/ Πολύ ωραίο post από τα παιδιά του Shake n’ Bake.

9/ Αυτός ο Saunders μας αρέσει κάθε μέρα και παραπάνω!

10/ O Woj βράδυ (ώρα US) Δευτέρας twittαρε πως οι Mavs είναι σε προχωρημένες συζητήσεις για την ανταλλαγή του Dennis Smith Jr. με τους Suns και με τους Magic. Ωστόσο, σχεδόν άμεσα ο John Gambadoro, δημοσιογράφος που καλύπτει τους Suns, διέψευσε πως υπάρχει το οποιοδήποτε ενδιαφέρον από πλευράς Suns για τον παίχτη. Ο Smith είναι μια μέσα, τρεις έξω στους φετινούς Mavericks και το σενάριο της ανταλλαγής του διαρκώς και αυξάνει τις πιθανότητές υλοποίησής του.

11/ 4-14 το ρεκόρ των Grizzles από τις 07 Δεκέμβρη, και οι φήμες πως το πάνε για διάλυση και rebuild, με πρώτη κίνηση την ανταλλαγή του Gasol που έχει δικαίωμα να βγει από το συμβόλαιό του το καλοκαίρι, έχουν αρχίσει να φουντώνουν.

12/ Χμμμ….

13/ Κάποιος μεγάλωσε αρκετά και έφτασε να γράφει 27/27 απέναντι στο εφηβικό του είδωλο.

14/ Boban είσαι μια επί Γης θεότητα.

15/ Τυπάρα είναι επίσης και ο λατρεμένος Αυστραλός Joe Ingles:

α)

β)

16/Σιγά την ομάδα που κέρδισε ο Jordan. Σκατά τους είχε στήσει ο GM τους. Για να μην πω πως χωρίς τον BB θα τον είχανε πιει. Αλλά αυτά δεν τα λέτε, δεν τα γράφετε!”

 

17/ Τέλος, εξαιρετικός ο Richard Jefferson στο Players’ Tribune, για τους Τελικούς του 2016, τα λόγια του οποίου δεν συνοψίζουμε σε κάποιο story ή σφηνάκι, αλλά σας προτείνουμε ακολούθως να τον διαβάσετε ολόκληρο, αξίζει τον κόπο/χρόνο σας.

Ένα μικρό δείγμα εδώ:

Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε
#AskTheHog

Μία σειρά από ερωτήσεις μας κατέθεσε ο Giannis Fatseas σε comment στη σελίδα μας στο facebook. Ας τις δούμε με τη σειρά:

1/ Η επιστροφή του Lonnie Walker είναι ανησυχητική για τον White;

Τα πάντα στο rotation της backcourt των Spurs είναι ανοιχτά. Για παράδειγμα βλέπουμε τον DeMar DeRozan να έχει φέτος τον ρόλο του distributor, όντας ο πρώτος παίκτης των Spurs σε assists, κάτι που δεν περιμέναμε, και ενδεχομένως να το έφερε μπροστά μας ο περονόσπορος που έπεσε στους guards. Αν μπορούμε να κρίνουμε κάτι στον Lonnie Walker, αυτό είναι πως πρόκειται για έναν εκτελεστή και όχι οργανωτή. Συνεπώς δεν βλέπουμε εν πρώτοις πως θα μπορέσει να επηρεάσει τον White τυχούσα σταθερή παρουσία του Walker στο rotation των Spurs. Εκτός αν ο Popovich αποφασίσει να βγάλει και από αυτόν το πρόσωπο του distributor και αποδειχθεί καλύτερος.

2/ Τι νέα από Thomas και Porter; Να τους περιμένουμε του χρόνου;

Αν κάνεις μια βόλτα από το rotoworld.com θα δεις πως τελευταία ενημέρωση για τον Isaiah Thomas ήταν τον Νοέμβριο και εκεί έλεγε πως έχει σαν στόχο να επιστρέψει στα παρκέ τον Δεκέμβριο (μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές). Ναι καλά κατάλαβες, τον Δεκέμβριο του 2018. Δυστυχώς, δεν υπάρχει η παραμικρή ενημέρωση για την περίπτωση του IT έκτοτε. Από πουθενά και από κανέναν. Είτε τον δούμε να επιστρέφει μέσα στην βδομάδα, είτε την επόμενη σεζόν, δεν θα μας φανεί παράξενο. Όσον αφορά τον Porter, εκτιμούμε πως αυτόν ναι, θα τον δούμε από του χρόνου. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ρισκάρουν οι Nuggets τυχούσα υποτροπή στον τραυματισμό του και η πορεία τους ως τώρα τους εξασφαλίζει την ηρεμία και την αποφυγή κάθε κίνησης πανικού.

3/ Ποιον βλέπετε να καθιερώνεται σαν αντικαταστάτης του Zeller; Biyombo ή Hernagomez; (εγώ τα λεφτά μου τα βάζω στον Ισπανό)

Συμφωνούμε με την άποψή σου. Ο Hernangomez είναι σαφώς πληρέστερη περίπτωση παίχτη και φαίνεται να έχει το προβάδισμα. Ωστόσο, πάντα είναι χρήσιμο και ένα παιδί που μπαίνει μέσα για να ρίξει λίγο ξύλο και να βάλει τα μούσκουλά του να κρατάνε κόντρα τους αντιπάλους. Όσο είναι ο Borrego προπονητής, μάλλον θα δούμε τον Ισπανό. Αν αλλάξει η ηγεσία στον πάγκο, ίσως ανοίξει η συζήτηση, ανάλογα με τα θέλω του προπονητή. Εμείς είμαστε με τον Juan πάντως.

4/ Τελικά θα πάρει προπονητή το Minnesota, όπως ακούστηκε το όνομα του Hoiberg; Ο Wiggins θα συνεχίσει να ανεβαίνει τώρα που έφυγε “ο αντιπαθέστατος”;

Διακρίνουμε μια αντιπάθεια προς τον Thibs και δεν καταλαβαίνουμε το γιατί! (lol) Σε κάθε περίπτωση, ο Saunders δείχνει πως ίσως έχει μέλλον στους πάγκους και ειδικά σε αυτόν της Minnesota. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και το background του (γιος του Flip γαρ). Προς ώρας μας φαντάζει πιο πιθανό το σενάριο να πάει ο Hoiberg εκεί με τη μορφή του General Manager, παρά του προπονητή, αλλά οποιαδήποτε κίνηση αυτού ως προς το NBA εξαρτάται από τις ρήτρες αποδέσμευσης και πληρωμής της αποζημίωσής του από τους Bulls που έχει υπογράψει και που προς ώρας δεν είναι γνωστές (σε εμάς τουλάχιστον). Μην πούμε ψέμματα, μας αρέσει που υπάρχει ξανά ένας Saunders σε αυτόν τον πάγκο. Και όπως φαίνεται, αυτό αρέσει και στους παίκτες, μιας και φαίνονται να παίζουν πιο απελευθερωμένα. Αν συνεχίσουν έτσι, δεν βλέπουμε τον λόγο να μην υπάρξει μια γενικότερη άνοδος των Timberwolves, όχι μόνο του Wiggins.

5/ Θα καθιερώσουν επιτέλους οι Suns πεντάδα με δυάρι τον Booker και -έστω- τον Melton στον άσσο, μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο;

Για να καθιερώσουν οι Suns μια τέτοια πεντάδα που περιγράφεις, θα πρέπει πρωτίστως να παραμείνει υγιής ο Booker. Γενικά η υπόθεση “άσσος” για το φετινό Phoenix έχει ξεπεράσει την σφαίρα του παραλογισμού, καθώς όλοι βλέπουν το πρόβλημα, αλλά κανείς δεν κάνει κάτι γι’αυτό. Ακόμα και να μείνει υγιής, πάντως, ο Booker εκτιμούμε πως δύσκολα θα το δούμε για μεγάλο αριθμό παιχνιδιών το σχήμα που λες. Οι Suns δεν ενδιαφέρονται να πάρουν κάτι από τη φετινή σεζόν, παρά μόνο να έχουν τις ίδιες πιθανότητες με τις άλλες δύο τελευταίες ομάδες της Λίγκας, για το #1 του draft του Ιουνίου. Και στην πορεία αυτή, τα νούμερα του Booker περισσότερο θα εμποδίσουν, παρά θα βοηθήσουν. Σε κάθε περίπτωση, το project “point Booker” πηγαίνει αρκετά καλά μέχρι στιγμής και έχει και ένα σχετικό ενδιαφέρον.

Με τις ερωτήσεις που χρειάζονται μεγαλύτερη ανάλυση να δουλεύονται από το Hog-ο-Επιτελείο4)Λουκά, τέλειωνε!το Μπασκετικό Γουρούνι περιμένουμε και τις επόμενες ερωτήσεις σας, τις οποίες μπορείτε να στείλετε μέσω των comments στα Weekly, στο mail μας, theballhogsite@gmail.com και με μήνυμα, είτε στη σελίδα μας στο facebook, The Ball Hog, είτε στον λογαριασμό μας στο twitter, @TheBallHogNet, ώστε να αρχίσουμε από το επόμενο Weekly Report την απάντηση αυτών.

References
1 Ο Ariza δεν το κάνει, αλλά οι αμυντικοί τον σέβονται και μόνο λόγω φήμης.
2 Σύμφωνα με το Ortg του stats.nba.
3 Πονάω και μόνο που το γράφω…
4 Λουκά, τέλειωνε!

9 Comments so far. Feel free to join this conversation.

  1. Nikolaos Tsakalakis January 15, 2019 at 15:21 -

    Υπάρχει εξήγηση που οι Spurs έχουν ρεκόρ μόνο 7-6 με ομάδες Ανατολής, ή είναι μόνο συγκυριακό;

    • Nicolas Radicopoulos January 16, 2019 at 11:09 -

      Θα το ψάξουμε, αλλά αρχικά δεν βλέπω πως μπορεί να υπάρχει κάτι μαγικό πίσω από αυτό.

    • @Lovethisgame10 January 16, 2019 at 14:35 -

      Με ιντρίγκαρε λίγο οπότε κοίταξα τα ματς:Έκαναν τρεις ήττες με Pacers (ok), Οrlando και Heat στην αρχή της χρονιάς όταν δεν ήταν στα καλά τους. ¨Εχασαν επίσης από Bucks (ok), μία εντελώς κουφή με Bulls ενώ ήταν μπροστά με 21 πόντους(!!), και έχασαν και από Hornets.Οπότε οι δύο αναπάντεχες στην αρχή συγκυριακές, οι δύο από Pacers και Bucks είναι από καλές ομάδες και η εντελώς αντι-Spurs ήττα που αποτελεί X-File είναι αυτή με το Chicago.

      • Nikolaos Tsakalakis January 29, 2019 at 19:05 -

        Δεκτό, αλλά και η τελευταία από Hornets δεν το λες και φυσιολογικό. Καλοί οι Χόρνετς αλλά μέσα στην Σάρλοτ, μόλις ξεμυτάνε γίνονται oμάδα tanking

  2. @Lovethisgame10 January 15, 2019 at 19:24 -

    Σε συνέχεια του Καζαμία του 2019 θέλω να δω τον Kyrie να αποκαλεί τον Τatum “kid” και τον δεύτερο να απαιτεί και να γίνεται trade.Στα πρώτα του παιχνίδια οπαδός αντίπαλης ομάδας τον ρωτάει “Hey Jason where’s Kyrie?” κι ο Tatum απαντάει “Suck my D**k”!, αποδεικνύοντας την κυκλικότητα του χρόνου και της ύπαρξης.

  3. @Lovethisgame10 January 15, 2019 at 19:54 -

    Imo, ένα από τα προβλήματα των Celtics είναι το ποιός ηγείται της ομάδας. Σωστή η κριτική στον Stevens, το πρόβλημα όμως είναι ότι την ευθύνη των αποδυτηρίων, την μοιράζεται με τον Kyrie ο οποίος αν και εξαιρετικός παίκτης, ουδέποτε έχει αποδείξει ότι έχει ηγετικό μέταλλο και χαρακτήρα, συν το ότι από τις δηλώσεις του φαίνεται ότι ο Lebron “ζει στο κεφάλι του” κι ότι τον αντιγράφει με κακό τρόπο. Θα έλεγα ότι η λύση είναι να τους μαζέψει ο Brad και να τους βάλει κανα γκάζι αλα Pops, καθώς η καλύτερη επιλογή για τους Celtics είναι να ξαναγίνουν η περσινή ‘ομάδα του προπονητή’, αλλά σε αυτό (στη διαχείριση των stars ) μάλλον υστερεί όπως φαίνεται.

    Για Lakers μου έκανε λίγο εντύπωση που δεν σχολιάσατε αντίστοιχα για Walton.Είναι αρκετό καιρό στην ομάδα και στην half-court επίθεση έχει να παρουσιάσει το σχέδιο “δεν έχουμε κανένα σχέδιο γιατί μας αρέσει να τρέχουμε”.Οκ Luke κι όταν δεν μπορεί να τρέξει η ομάδα δεν είναι και τόσο κακό να έχει κάποιο offensive set, αντί να παίρνει τη μπάλα ο x και να προσπαθεί να το φτιάξει μόνος του. Επίσης το ζήτημα με την χρησιμότητα ενός shooting coach είναι ψιλοανέκδοτο.Δεν γίνεται με τέτοια ποσοστά στις βολές για τόσο καιρό η απάντησή του να είναι “επαγγελματίες είναι δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω”. Τώρα κάπου διάβασα ότι τελικά μάλλον θα πάρουν shooting coach μετά από παρέμβαση του Magic.

    Νομίζω επίσης ότι βρίσκονται σε τρελό μπελά τελικά, γιατί δεν είναι και τόσο σίγουρο πότε θα επιστρέψει ο Lebron, ενώ το πρόγραμμά τους είναι ψιλοκόλαση για το υπόλοιπο της χρονιάς.Magic και Pelinka μάλλον σχεδίασαν την ομάδα για την σκληράδα των playoffs δίνοντας μεγάλη σημασία στην άμυνα, θεωρώντας δεδομένο ότι θα μπουν σε αυτά. Η ατυχία με τους τραυματισμούς όμως στοίχισε πολύ. Χωρίς Lebron που εκτός από θεός είναι και μπουκαδόρος και μπορεί να ανοίγει τις κλειστές άμυνες (αλεφας ναουμ καταλάβατε) ή έστω χωρίς έναν από τους δύο κανονικούς προπονητές των Lakers σε halfcourt επιθέσεις (τον Rondo εννοώ ο άλλος είναι προφανώς ο Lebron) δεν σκοράρουν ούτε με αίτηση γιατί πηγαίνουν από iso σε iso, κι αυτό βγαίνει προς τα έξω.Oπότε η υπόθεση 8αδα θα γίνει θρίλερ. Αυτά σόρυ για το σεντόνι, αλλά ζητάω να μου αναγνωριστεί το ελαφρυντικό, ότι δεν έγραψα ούτε τα μισά από αυτά που ήθελα για Lakers. :-). Α και Μπράβο σας δεν είπα, αλλά κάθε άρθρο σας το αξίζει.

    • Nicolas Radicopoulos January 16, 2019 at 11:04 -

      Tα είπες πολύ ωραία!
      Και εμείς είμαστε που σε ευχαριστούμε για αυτό! 🙂

    • Nicolas Radicopoulos January 16, 2019 at 21:46 -

      Απλά, ως προς τον Walton, μπορώ να του δώσω credit για την άμυνα και να τον δικαιολογήσω ως έναν βαθμό για την επίθεση. Με τα υλικά που του δώσανε το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να outsmart τις αντίπαλες άμυνες. Με τον Rondo να έχει παίξει μόλις σε 14 από τα 45 και τον LeBron πλέον εκτός για το μεγαλύτερο σερί αγώνων της καριέρας του, αυτό δεν μπορεί να γίνει. Εναλλακτική δεν μπορεί να υπάρξει ελλείψη σουτέρ και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε. Το μόνο που μπορώ να του χρεώσω, σε αυτόν και σε όλον τον οργανισμό των Lakers, είναι η αποτυχία ακόμα και της παραμικρής αγωνιστικής βελτιώσης των Ingram και Ball. Αλλά στα υπόλοιπα θεωρώ πως έχει κάνει το υπερβάλλον. Και μόνο το ότι έχει την άμυνα αυτής της ομάδας top-5 μετά την έλευση Chandler είναι άξιος συγχαρητηρίων.

      • @Lovethisgame10 January 18, 2019 at 13:34 -

        We jinxed it!