Με το trade deadline της φετινής σεζόν του ΝΒΑ να έχει οριστεί στις 8 Φλεβάρη και να αναμένεται έντονο ως προς τη δραστηριότητα των ομάδων, τα προεόρτια ξεκίνησαν εντυπωσιακά το βράδυ της 29ης Γενάρη, με τον πέντε φορές All Star Blake Griffin να μετακινείται στους Detroit Pistons. Μετά από ώρες στο βαθύ ΝΒΑικό twitter, στις επιπτώσεις του trade στο -τρέχον και μελλοντικό- salary cap των δύο ομάδων, στα podcasts των εξειδικευμένων σχολιαστών της απέναντι όχθης1)Βοήθησε ιδιαίτερα το γεγονός πως είμαι κλινήρης με αναρρωτική για να τα προλάβω όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε., στο παρόν κείμενο θα γίνει μια προσπάθεια καταγραφής της “γεύσης” που μας άφησε το συγκεκριμένο trade για την κάθε ομάδα, όσο και μερικές σκέψεις που μας γέννησε για την πορεία της λίγκας γενικότερα.
To Trade Καθεαυτό
Oι Blake Griffin, Brice Johnson και Willie Reed πηγαίνουν στους Pistons για τους Tobias Harris, Avery Bradley, Boban Marjanovic, και το πρώτο pick των Pistons του 2018 κυλιόμενο, με προστασία από #1 ως #4 από το 2018 ως το 20202)Αν οι Pistons, δηλαδή, δεν μπουν playoffs και είναι lottery team και το pick τους κληρωθεί σε μία από τις τέσσερις πρώτες θέσεις το κρατάνε., χωρίς προστασία, αν δεν το έχουν λάβει ως τότε, το 2021, καθώς και ένα pick δεύτερου γύρου το 2019.
Από το trade oι Clippers λαμβάνουν δύο trade exceptions, αξίας $ 1,3 και $ 1,5 εκατ. αντίστοιχα, ενώ οι Pistons ένα trade exception αξίας $ 7,0 εκατ. Τα trade exceptions πρέπει να αξιοποιηθούν εντός ενός χρόνου από τη δημιουργία τους.
H αντίδραση του κύριου πρωταγωνιστή, η κάτωθι:
— Blake Griffin (@blakegriffin32) January 30, 2018
Η δικιά μας, όμως, ήταν κάπως διαφορετική…
Y'ALL THOUGHT I CAME HERE TO GOLF??!!?! pic.twitter.com/8W3NCIfKpx
— Daman Rangoola (@damanr) January 29, 2018
“Jerry West is the fucking NBA logo for a reason”.
To trade από την πλευρά των Clippers
H παύση του Doc Rivers από τον διπλό ρόλο του coach/GM, η εσωτερική αναβάθμιση του Lawrence Frank σαν υπεύθυνου των basketball operations του franchise αρχικά, και η στη συνέχεια έλευση των Trent Redden (πρώην Cavaliers executive) ως Assistant GM, του Michael Winger (πρώην Assistant GM των Thunder) ως νέο General Manager τους, αλλά -ιδίως- η προσέλκυση ως ειδικού συμβούλου του, κορυφαίου ενδεχομένως παράγοντα της λίγκας τα τελευταία 30 χρόνια, Jerry West, τον Αύγουστο του 2017 έθεσαν σαν κινήσεις τις βάσεις για μία καινούρια, πολύ πιο υγιή, κατάσταση στο front office των Clippers.
Tα αποτελέσματα αυτών των αλλαγών φάνηκαν ξεκάθαρα με το συγκεκριμένο trade.
Και τούτο καθώς το συμβόλαιο του Blake Griffin ήταν από την αρχή της υπογραφής του παράλογο ως καταστροφικό: $ 171,2 εκατ. για πέντε χρόνια. Για έναν παίχτη με πέντε χειρουργεία στο ιστορικό του, που έχει παίξει σε 504 από τα 695 παιχνίδια της καριέρας του. Στα 27 του. Που έχει player option στο συμβόλαιό του για $ 39 εκατ στα 33 του. Που στα 27 του, όταν θεωρητικά θα έπρεπε να μπαίνει στο peak της καριέρας του, δείχνει όλο και περισσότερο με βετεράνο που έχει χάσει την αθλητικότητά του. Αυτόν τον παίχτη, των “γυαλιστερών” στατιστικών 24/9/5 των τελευταίων εννέα παιχνιδιών, αλλά της εξαιρετικά κακής αναλογίας απόδοσης και υγείας προς συμβόλαιο, κατάφεραν να τον “αμπαλάρουν” και να τον δώσουν σε trade οι Clippers, μόλις εφτά μήνες μετά την υπογραφή του συμβολαίου του.
Ως ανταλλάγματα παίρνουν τον διαρκώς βελτιούμενο Tobias Harris και το εξαιρετικό συμβόλαιό του των $ 30,8 εκατ. για φέτος ($ 16 εκατ.) και του χρόνου ($ 14,8 εκατ.), τo expiring -αλλά και τα bird rights– του πολυεργαλείου που ακούει στο όνομα Avery Bradley, και τον παίχτη του 27,2 NBA career PER3)Και όμως!, τον Boban Marjanovic.
Διάλειμμα για διαφημίσεις. Αυτόν τον Boban Marjanovic!
Επιστρέψαμε.
Οι Clippers με το συγκεκριμένο ανοίγουν όλες τις επιλογές τους.
Χωρίς το συμβόλαιο του Griffin, μπορούν να περιμένουν να εξαντληθεί η πλειονότητα των υπάρχοντων συμβολαίων του roster τους το καλοκαίρι του 2019, όταν στην free agency θα υπάρχουν (αν δεν υπογράψουν veteran extensions από το καλοκαίρι του 2018, ως θα έχουν δικαίωμα) οι Kawhi, Irving, Butler στην αγορά και να διεκδικήσουν έναν ή δύο εξ αυτών.
Μπορούν να προχωρήσουν και σε άλλες κινήσεις -ως αναμένεται- άμεσα, για να ελευθερώσουν χώρο για το καλοκαίρι του 2018 και τον LeBron.
Mπορούν να περιμένουν ως το καλοκαίρι του 2018, απλά για να δουν τα κομμάτια που απέκτησαν, πως αλληλεπιδρούν και αποδίδουν, και να κινηθούν τότε.
Σε κάθε περίπτωση, απέκτησαν ξανά τον έλεγχο της μοίρας τους, μιας μοίρας που με την υπογραφή των συμβολαίων των Griffin και Gallinari το καλοκαίρι του 2017 είχαν δεσμεύσει ως το 2021.
Αν θέλουμε να δούμε όμως ρεαλιστικά τα πράγματα, η γνώμη μου είναι πως δεν θα σταματήσουν σε αυτό το trade πλέον. Στο τρέχον deadline θα κοιτάξουν να μετακινήσουν σίγουρα τον DeAnde Jordan. Το συμβόλαιο αυτού λήγει το καλοκαίρι του 2017, αλλά έχει player option για του χρόνου, στα $ 24,1 εκατ., option που ο Jordan αναμένεται να εξασκήσει. Και τούτο καθώς το καλοκαίρι του 2018 -με τα τωρινά δεδομένα- χώρο στο salary cap θα έχουν μόνο οι Lakers, Sixers, Hawks, Suns, Mavericks και Bulls. Mε τους Mavericks να μην θέλουν να τον δουν ζωγραφιστό μετά τα γεγονότα του 2015, τους Sixers σήμερα να δείχνουν γεμάτοι στην frontcourt τους, και τους Lakers να έχουν άλλες επιδιώξεις, φαντάζει μεγάλο ρίσκο, μικρού δυνητικού οφέλους, να αφήσει την ασφάλεια του τρέχοντος συμβολαίου του αυτό το καλοκαίρι, μιας και δύσκολα θα καταφέρει να βρει κάπου καλύτερα τον συνδυασμό οικονομικών απολαβών/ανταγωνιστικότητας ομάδας.
Τον Lou Williams, με τα όργια που κάνει, έχουν λόγο να τον δώσουν μόνο αν δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την επέκταση του συμβολαίου του το καλοκαίρι. Επειδή τον έχουν πάρει μέσω trade, το συμβόλαιό του “κουβαλάει” τα bird rights του, οπότε σε όποια ομάδα κι αν λήξει αυτό το καλοκαίρι του 2018, αυτή θα μπορεί να του προσφέρει μεγαλύτερο συμβόλαιο. Με τη σεζόν που κάνει, όμως, σίγουρα θα μαζέψει πολύ καλές προσφορές, με την επιστροφή του στους Sixers, πέρα από συγκινητική, να φαντάζει και άκρως ορθολογική αγωνιστικά. Συνεπώς, δεν μπορεί να αποκλειστεί άμεση προώθηση στην αγορά και του Lou Will, ειδικά αν δεν θεωρούν πως υπάρχει πιθανότητα να τον επαναϋπογράψουν το καλοκαίρι, ώστε να μην τον χάσουν για το τίποτα.
Συζήτηση έχει ανοίξει για το αν με το trade του Griffin οι Clippers μπαίνουν στο κυνήγι του LeBron το καλοκαίρι του 2018. Η προσωπική μου άποψη είναι πως με τα τωρινά δεδομένα αυτό φαντάζει αδύνατο. Το μετά το trade του Griffin roster των Clippers έχει (συμπεριλαμβανομένων των players’ options των DeAndre, Austin Rivers, Teodosic και Wes Johnson που θεωρώ πως όλα θα ενεργοποιηθούν) πάνω από $ 100 εκατ. δεσμευμένα για του χρόνου4)Από spotrac.com. Κι αυτό χωρίς να υπολογιστούν τα cap hits των picks του πρώτου γύρου που πλέον διαθέτουν. Και γιατί το γράφω αυτό; Γιατί είναι γνωστό πως για να πάρεις τον LeBron δεν χρειάζεσαι απλά cap space για το δικό του max, αλλά και για εκείνα των δύο stars που πάντα θέλει δίπλα του. Για αυτό πασχίζουν οι Lakers να πέσουν μισθολογικά τον Ιούλη του 2018 κάτω από τα $ 25 εκατ. σαν συνολικό salary cap, για αυτό ελπίζουν οι Sixers πως μπορεί να τον υπογράψουν, δείχνοντάς του πως ήδη διαθέτουν δύο stars στα πρόσωπα των Simmons και Embiid.
Άρα οι Clippers δεν αρκεί να δώσουν το συμβόλαιο του DeAndre για να ελπίζουν στον LeBron. Θα πρέπει να δώσουν και εκείνα των Rivers, Gallinari, Wes Johnson, και πάλι να μην είναι σίγουροι πως μπορούν να προσελκύσουν ή χωρέσουν δεύτερο star. Συνεπώς, πολύ δύσκολο ο LeBron να φοράει αυτά τα κοκκινομπλε του χρόνου.
Αντίθετα, αυτό που φαντάζει πιθανότερο, είναι η έναρξη μιας, όχι αργής, αλλά ούτε και βίαιης, διαδικασίας rebuild της ομάδας. Ένας εξορθολογισμός, αγωνιστικός και οικονομικός, χωρίς ακραίο tanking, αλλά με διατήρηση της ομάδας σε ανταγωνιστικά επίπεδα. Άλλωστε, ο ιδιοκτήτης της ομάδας, ο Steve Ballmer, είναι ένας “win now” τύπος, παθιασμένος, όπως δείχνει, με την ομάδα, που δεν θα άντεχε να περάσει ένα “Process”.
Τα κομμάτια που συνέλεξαν από αυτό το trade, τα αντίστοιχα από το trade του Paul, τους δίνουν τη δυνατότητα να έχουν ευελιξία, αγωνιστική και οικονομική, αλλά και μια συμπαθητική βάση για να χτίσουν πάνω της.
(Παρένθεση: Kαι προσωπικά θα ήθελα όσο τίποτα να δω στο παρκέ στην ίδια ομάδα την backcourt των Beverly και Bradley. Θαρρώ πως τέτοια λυσσασμένα στην άμυνα σκυλιά δεν έχουν συνυπάρξει στις θέσεις των guards στην ίδια ομάδα!)
Το pick που πήραν στο trade, μαζί με το δικό τους του 2018, δίνει μία επιπλέον δυνατότητα για να κινηθούν προς την τελευταία αναφερθείσα κατεύθυνση, ειδικά από την στιγμή που το pick τους του 2019 ανήκει στους Celtics. Kαι αυτό γιατί τους τεράστιους Warrios της τρέχουσας δυναστείας, ο West τους draftαρε, δεν τους αντάλλαξε. Ο δρόμος των picks και του draft είναι μια βάσιμη, αλλά και αποτελεσματική επιλογή για αυτόν.
Το μεγάλο ερώτημα, παρόλα αυτά, παραμένει το κατά πόσο το μέλλον της ομάδας θα εξακολουθήσει να περιλαμβάνει τον Doc Rivers σαν προπονητή της. Έναν Doc που έφυγε από το τιμόνι των Celtics γιατί δεν ήθελε να coachάρει μια rebuilding team, αλλά ανταγωνιστικές ομάδες. Σε αντίθεση, όμως, με την πορεία του στους Celtics, η αντίστοιχη στον πάγκο των Clips, παρότι συνοδεύτηκε με την πιο πετυχημένη πενταετία της ιστορίας του franchise, δεν έχει την αντίστοιχη αίγλη ή αποδοχή. Πολλά στιγμιότυπα στο top-10 κάθε μέρας, είσοδο στα playoffs κάθε σεζόν, με +50 νίκες συνεχόμενες σεζόν μάλιστα, μα χωρίς ποτέ να καταφέρει να κάνει το κάτι παραπάνω σε αυτά. Ο αποκλεισμός από τους Rockets το 20155)Με την ομάδα του μπροστά με 3-1 στη σειρά, αλλά και +20 πόντους στο τρίτο 12λεπτο του πέμπτου αγώνα. θα είναι μάλλον η χαρακτηριστικότερη στιγμή της διαδρομής του ως προπονητής των Clippers. Kαι ίσως η ώρα της αλλαγής του να μην είναι πια πολύ μακρυά.
Συνοψίζοντας, το trade από την πλευρά των Clips είναι εξαιρετικό από κάθε άποψη. Φέρει τη σφραγίδα του νέου front office, δείχνει χαρακτηριστικά την αλλαγή πλεύσης του οργανισμού, αλλά και αφήνει πολλές θετικές επιλογές στην ομάδα για την επόμενη μέρα. Είτε άμεσα, είτε για τις off seasons τόσο του 2018, όσο και εκείνη του 2019.
Είναι η πρώτη κίνηση από όσες θα ακολουθήσουν, και μόνο όταν εκείνες πραγματοποιηθούν θα έχουμε καθαρή εικόνα για (και θα μπορούμε να κρίνουμε) το μέλλον του franchise. Σε κάθε περίπτωση “το κουμπί πατήθηκε“.
To trade από την πλευρά των Pistons
Α, εξαιρετικό trade! Δείτε τι κατάφεραν οι σατανάδες μέσα σε δύο χρόνια:
The Pistons turned Caron Butler, Brandon Knight & 2nd rounder into Blake Griffin
2nd rounder ➡️Marcus Morris
Morris ➡️Avery BradleyCaron Butler ➡️Ersan Ilyasova
Brandon Knight ➡️Brandon Jennings
Illyasova & Jennings ➡️Tobias HarrisBradley & Harris ➡️Blake Griffin
— Kyle Mills (@generalmills101) January 30, 2018
Χωρίς πλάκα και μονολεκτικά τώρα;
Τραγωδία.
Αν κάτι έδειξε -και έπεισε- η Los Angeles εκδοχή της “Lob City” ήταν το χαμηλό ταβάνι αυτής. Αν κάτι έχει δείξει η καριέρα του Blake Griffin είναι πως δεν είναι ο παίχτης που θα βασιστείς. Είναι ένα “βαρύ” όνομα, χωρίς όμως την αντίστοιχη αγωνιστική βαρύτητα. Η μόνη βαρύτητα που έχει είναι η οικονομική του συμβολαίου του και εκείνη που τον κρατάει καθηλωμένο στο παρκέ, έχοντας χάσει την εκρηκτικότητα, την αλτικότητα και την αθλητικότητα που τον διέκρινε στα ξεκινήματα της καριέρας του, ήδη από τα 27 του.
“Είναι ένας κακός παίχτης δηλαδή ο Griffin;” Για τον όποιον, όχι. Αλλά επουδενί δεν είναι ο παίχτης που θα σε φτάσει στον τελικό περιφέρειας. Είτε γιατί δεν θα είναι υγιής, αλλά τραυματίας, τότε, είτε γιατί -απλά, απλούστατα-, για όποιους λόγους, δεν κατάφερε να φτάσει το maximum των δυνατοτήτων του.
Αγωνιστικά πάλι, το μοντέλο ενός δαιμόνιου, αλλά απαιτητικού PG, που θέλει πολλή ώρα την μπάλα στα χέρια του, του Blake, κι ενός βαρύ center που κινείται στη ρακέτα και τα πέριξ αυτής, έδειξε να μην μπορεί να λειτουργήσει σαν σχήμα. Κι ακόμα κι αν την σύγκριση DeAndre – Drummond την κρίνει ο καθένας βάσει γούστου, ο Reggie Jackson δεν είναι επουδενί Chris Paul. Αφήστε που δεν θα υπάρχει και Redick…
Mε όλο και περισσότερους ΝΒΑ-ο-λόγους να γράφουν από τις Η.Π.Α. πως έχει έρθει η ώρα να παίξει ο Blake stretch-5, ο Van Gundy επιλέγει να τον αφήσει στην ίδια αναποτελεσματική κατάσταση. Με το πρόσθετο μάλιστα στοιχείο, πως τον βάζει δίπλα στον Drummond τη σεζόν που ο τελευταίος έχει αυξήσει την αποτελεσματικότητά του παίζοντας στη γραμμή των βολών και κάνοντας από εκεί παιχνίδι. Στο ίδιο, δηλαδή, σημείο που παίζει κι ο Blake!
Έχει κάποιο αγωνιστικό πλάνο για το πως θα αναπτύξει συνεργασίες high-low μεταξύ των δύο ψηλών του ο Van Gundy; Περιμένω να το δω με αγωνία. Αλλά με κανέναν από τους δύο να μην είναι αξιόπιστος σουτέρ από μακριά, με τον Jackson να είναι σουτέρ καριέρας του 32% από το τρίποντο, και τα υπόλοιπα φτερά των Pistons να αποτελούνται από τους Stanley Johnson, Luke Kennard, Langston Galloway, και τον -μη στεριωμένο καν στους Clippers!- Reggie Bullock, δεν μπορώ να καταλάβω πως ακριβώς θα βρεθεί το απαραίτητο spacing για να λειτουργήσει αποτελεσματικά το συγκεκριμένο δίδυμο….
Αν οι Clippers ήταν μια αποτυχημένη μπασκετική έκφραση της Ιστορίας, οι Pistons που έστησε με αυτό το trade o Van Gundy είναι η επανάληψή τους ως φάρσα.
Αλλά και πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, που επί χάρτου δεν βγάζει καμία λογική, δεν έχει λογική και το γεγονός πως στο trade δεν περιέλαβαν καν τον -τραυματία μέχρι το τέλος της σεζόν 2017-18- Jon Leuer και τα παρά κάτι $ 30 εκατ. του συμβολαίου του ως και τη σεζόν 2019-20! Αντ’αυτού έδωσαν τον Marjanovic, που είχε μικρότερο συμβόλαιο, τόσο σε αξία ($ 7 εκατ./χρόνο), όσο και σε διάρκεια (έναν ακόμα χρόνο).
Με αυτήν την κίνηση, οι Pistons έχουν δεσμευμένα $ 67,5 εκατ. για τη σεζόν 2018-19 και $ 70 εκατ. για τη σεζόν 2019-20, σε μόλις τρεις παίχτες της frontcourt τους, που κανείς τους δεν είναι καν αξιόπιστος σουτέρ τριών πόντων!
Αλήθεια, αυτό το κατόρθωμα είναι εντυπωσιακό.
Το trade, από την σκοπιά του Detroit, μπορεί μόνο να δικαιολογηθεί από το αναχρονιστικό πλαίσιο της ύπαρξης προπονητή/GM στην διοικητική κορυφή του front office. Σαν μια κίνηση απελπισίας του GM Van Gundy, να σώσει τη δουλειά του προπονητή Van Gundy. Με την ενδεχόμενη είσοδο στα φετινά playoffs. Αλλά με κόστος τον μακροχρόνιο σχεδιασμό της ομάδας και το οικονομικό στραγγάλισμα αυτής στα χρόνια που έρχονται. Χρόνια που ο Van Gundy, έχοντας δηλώσει πως η τρέχουσα είναι η τελευταία του επαγγελματική δουλειά, θα τον βρουν κάπου να απολαμβάνει τη σύνταξή του, ενώ ο διάδοχός του θα πασχίζει να βρει λύσεις, αγωνιστικές και οικονομικές, έχοντας να διαχειριστεί τα $ 39 εκατ. του συμβολαίου του 33χρονου Blake τη σεζόν 2021-22…
Μια γενικότερη οπτική
Το καλοκαίρι του 2015 κι η ανατροπή του
Θυμάστε το καλοκαίρι του 2015 που είχαν “κλειδώσει σπίτι του” τον DeAndre, οι Chris Paul, Blake Griffin, Paul Pierce, Doc Rivers και η κόρη του τελευταίου, για να μην υπογράψει στους Mavericks, με τους οποίους είχε συμφωνήσει, αλλά να παραμείνει στους Clippers; Ε, όσοι παίχτες τον έπεισαν εκείνο το βράδυ να μείνει μαζί τους στους Clippers έχουν όλοι τους φύγει από αυτούς κι έχει μείνει μόνο ο Jordan! Η ζωή έχει πλάκα.
Loyalty
Αλλά αν η ζωή έχει πλάκα, τα front offices των ομάδων δεν έχουν καθόλου. Μόνο κρύο αίμα. Θυμάστε τα μπλουζάκια που φόραγαν οι διοικητικοί υπάλληλοι των Clippers όταν ήθελαν να ανανεώσουν το καλοκαίρι του 2017 τον Blake;
Αν όχι, να σας τα θυμίσουμε:
Clippers employees wore T-shirt after Blake Griffin's FA meeting likening him to MLK, Obama, Ali, JFK, Lincoln, Gandhi, MJ,Einstein,Mandela. pic.twitter.com/BZtXqhdrWr
— Marc J. Spears (@MarcJSpearsESPN) July 1, 2017
To βράδυ της 29ης Ιανουαρίου 2018 όλα τα μπλουζάκια με την συγκεκριμένη στάμπα ήταν μάλλον στα άπλυτα…
Στα σοβαρά τώρα. Κάθε Φλεβάρη ανακοινώνει το Forbes τη λίστα με τις αποτιμήσεις των ομάδων του ΝΒΑ, την αξία κάθε μίας από αυτές, τα οικονομικά τους στοιχεία, και μια σειρά από άλλα οικονομικά μεγέθη. Το 2017 έσπασε το φράγμα των $ 3 δισ. στην αποτίμηση, με τους Knicks και τους Lakers να αποτιμώνται άνω αυτού του τεράστιου ποσού.
Υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που πιστεύει πως υπάρχει το παραμικρό περιθώριο σε ένα οικονομικό περιβάλλον δεκάδων δισεκατομμυρίων για συναισθηματισμούς;
Κι αν όλοι/ες μας συμφωνούμε πως δεν γίνεται να υπάρξει συναισθηματισμός από την πλευρά των ιδιοκτητών και διοικούντων, και ενδεχομένως ορθά, πώς -και γιατί- ακριβώς περιμένουμε ή, ακόμα-ακόμα, μερικοί απαιτούν, να υπάρχει από την πλευρά των παιχτών; Για το μοναδικό παράδειγμα αμφίδρομου σεβασμού μεταξύ παίχτη και ομάδας, αυτό του Dirk και του Dallas, τα αντιπαραδείγματα των Celtics και του Isaiah ή των Clippers και του Blake, όλο και θα πληθαίνουν6)Και όχι, οι Spurs δεν είναι αντιπαράδειγμα. Όσο κι αν τους εκτιμώ σαν λειτουργία οργανισμού, μπασκετικά και διοικητικά, πάντα οι παίχτες ήταν που έπαιρναν λιγότερα για να διευκολυνθεί το franchise και ποτέ το αντίθετο.. Για τον λόγο αυτό θα βλέπουμε συνεχώς και περισσότερους superstars να παίρνουν τις τύχες της καριέρας τους στα χέρια τους και να επιλέγουν ό,τι θεωρούν αυτοί κάθε φορά πιο συμφέρον για αυτούς, μακριά από συναισθηματισμούς και λοιπούς βερμπαλισμούς, που σε περιβάλλοντα δισεκατομμυριών δεν έχουν χώρο ή θέση7)Το αν μας αρέσει ή όχι αυτού του τύπου ο αθλητισμός είναι διαφορετική κουβέντα. Το ανώτατο επίπεδο πρωταθλητισμού, όμως, έχει δεδομένα αυτά τα πλαίσια, της μεγιστοποίησης της αξίας και -μέσω αυτής- του κέρδους.. Για αυτό και μια πρώτη αίσθηση που έχω είναι πως στο άμεσο μέλλον θα αυξάνονται προοδευτικά τα no-trade clauses ή/και τα trade bosus clauses, ίδιως στα συμβόλαια των top-30 παιχτών της λίγκας. Ιδίως μετά από το trade του Griffin.
Coaches/GMs
Και μιας και η κουβέντα έφτασε στην ουσία της, δηλαδή τα οικονομικά μεγέθη του ΝΒΑ, ας ακουμπήσουμε και ένα από τα πλέον ακατανόητα, σε μένα τουλάχιστον, σχήματα, αυτό του Προπονητή/GM. Είμαστε στο 2018, στην εποχή της πλήρης ψηφιοποίησης των πάντων, των άπειρων δεδομένων, των data analytics, της ακραίας, αλλά απαραίτητης, επαγγελματικής εξειδίκευσης. Δεν μπορώ να φανταστώ καμία επιχείρηση στον κόσμο, αξίας ή τζίρου έστω δεκάδων εκατομμυρίων, όχι πολλών δισεκατομμυρίων, που ο Οικονομικός Διευθυντής θα είναι και ο Διευθυντής Έρευνας και Ανάπτυξης ή Εμπορίας. Είναι δύο διαφορετικές, οργανικά κρισιμότατες, για αυτό και πολύ ακριβοπληρωμένες, θέσεις, που ο όγκος των στοιχείων που πρέπει να αναλυθούν και η κρισιμότητα των αποφάσεων που πρέπει να ληφθούν επιβάλλουν να εκτελούνται από διαφορετικούς ανθρώπους.
Αντίστοιχα και εκείνες των general manager και προπονητή. Με την πρόσθετη ιδιαιτερότητα πως ο πρώτος έχει ένα μακροχρόνιο πλάνο να σχεδιάσει και εκτελέσει, το οποίο πολλές φορές μπορεί να περιλαμβάνει έναν λελογισμένο αριθμό ηττών, για το ενδεχόμενο υψηλότερων ποσοστών στο draft, ενώ ο δεύτερος πρέπει να ασχολείται με το πως θα κερδίσει το κάθε επόμενο παιχνίδι. Δεν μπορεί να υπάρξει πιο ξεκάθαρο conflict of interest! Πως διάτανο, συνεπώς, οργανισμοί κολοσσιαίοι, αξίας δισεκατομμυρίων, εξακολουθούν να προβαίνουν στο συγκεκριμένο λάθος μου φαντάζει ακατανόητο.
Για παράδειγμα, θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τον Brad Stevens να κάνει τη δουλειά του Ainge στους Celtics ή το ανάποδο, και το αποτέλεσμα να ήταν το ίδιο; Πως γίνεται όσες ομάδες έχουν ξεμείνει σε αυτό το μοντέλο να μην το αντιλαμβάνονται αυτό;
Μόνο τυχαίο δεν μπορώ να θεωρήσω, συνεπώς, πως στο συγκεκριμένο trade η ομάδα που άφησε το μη λειτουργικό μοντέλο του GM/Προπονητή και προχώρησε στον πλήρη εξορθολογισμό της δομής του front office της, καταλήστεψε την ομάδα που παράλογα εμμένει σε αυτό.
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
| ↑1 | Βοήθησε ιδιαίτερα το γεγονός πως είμαι κλινήρης με αναρρωτική για να τα προλάβω όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε. |
|---|---|
| ↑2 | Αν οι Pistons, δηλαδή, δεν μπουν playoffs και είναι lottery team και το pick τους κληρωθεί σε μία από τις τέσσερις πρώτες θέσεις το κρατάνε. |
| ↑3 | Και όμως! |
| ↑4 | Από spotrac.com |
| ↑5 | Με την ομάδα του μπροστά με 3-1 στη σειρά, αλλά και +20 πόντους στο τρίτο 12λεπτο του πέμπτου αγώνα. |
| ↑6 | Και όχι, οι Spurs δεν είναι αντιπαράδειγμα. Όσο κι αν τους εκτιμώ σαν λειτουργία οργανισμού, μπασκετικά και διοικητικά, πάντα οι παίχτες ήταν που έπαιρναν λιγότερα για να διευκολυνθεί το franchise και ποτέ το αντίθετο. |
| ↑7 | Το αν μας αρέσει ή όχι αυτού του τύπου ο αθλητισμός είναι διαφορετική κουβέντα. Το ανώτατο επίπεδο πρωταθλητισμού, όμως, έχει δεδομένα αυτά τα πλαίσια, της μεγιστοποίησης της αξίας και -μέσω αυτής- του κέρδους. |
αυτη η σειρα του 15 ηταν οτι πιο ακυρο εχω δει οσα χρονια βλεπω μπασκετ..εχω δει ομαδες να κλεβουν απ το πουθενα παιχνιδια αλλα οχι ολοκληρη σειρα playoff..η σειρα ηταν σαν να ειχε τελειωσει απ τα πρωτα 4 παιχνιδια..με το ζορι πηραν ενα παιχνιδι οι ροκετς.. στο 5ο παιχνιδι παλι οι κλιπερς ηταν φανερα ανωτεροι αλλα ηταν σαν να ειπαν ελα μωρε το τελειωνουμε στο 6ο και στο 6ο απλα αυτοκτονησαν με εναν γκριφιν για μενα στο πικ του να παιζει καλυτερα απ τον chris paul και να σου δινει την εντυπωση οτι ειναι το καλυτερο 4αρι του πρωταθληματος..μη ρωτατε πως θυμαμαι τετοιες λεπτομερειες, αμα ειχες πονταρει τους ανωμαλους θυμασαι τα παντα, κακως μου το θυμισατε..
Κρίμα γιατί δεν θα δούμε την συνέχεια της κόντρας με τους ροκετς !
Παντα θεωρουσα τον Γκριφιν υπερτιμημενο και αντιπαθητικο και αυτος ηταν ο λογος που ειχα σκασει οταν οι Σπερς αποκλειστηκαν στα πλει οφς ετσι οπως αποκλειστηκαν απο αυτην την ομαδα. Και τωρα που το ξανασκεφτομαι ακομα σκαω… απο αυτη την ομαδα ….