BallHog’s NBA Playoffs 2019 Walkaround #13: “The ‘Fucking Giants’ Teams”

Posted on May 9 2019 - 3:02pm by The Ball Hog
Categorized as
1350
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2019 είναι εδώ και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς.

Eastern Conference

(1) Celtics 91 @ 116 Bucks (4)
Game 5:

Αν θέλαμε να συνοψίσουμε την εικόνα του παιχνιδιού αυτού, αλλά και όλης της σειράς ενδεχομένως, σε ένα μόνο βιντεάκι, το παρακάτω είναι μάλλον η καλύτερη επιλογή.

Οι πολυδιαφημισμένοι Celtics, η ομάδα που ακόμα και μέσα από αυτές τις γραμμές του Ball Hog αποθεώναμε πριν την έναρξη της regular season, προδικάζοντας και εμείς μεγαλεία για αυτήν, έγιναν μια χαψιά από τους Bucks, οι οποίοι δίνουν το παρόν σε τελικό περιφέρειας για πρώτη φορά μετά το 2001, όταν οι big-3 τους ήταν οι Ray Allen, Glenn Robinson, Sam Cassell και στον πάγκο καθόταν ο George Karl.

Και όπως φάνηκε από την αρχή του παιχνιδιού, δεν θα άφηναν την ευκαιρία αυτή να πάει χαμένη. Με εξαίρεση την πρώτη περίοδο, όταν και οι Celtics βρέθηκαν να χάνουν με μόλις τρεις πόντους στη λήξη αυτής, το υπόλοιπο του παιχνιδιού αποτέλεσε έναν μονόλογο για το Milwaukee. Οι Celtics εμφανίστηκαν “λίγοι” σε έναν “do or die” παιχνίδι, καθώς σούταραν με μόλις 31,2% εντός πεδιάς, ενώ πίσω από την γραμμή των 7,25 “έγραψαν” ένα τρισάθλιο 17,9%. Κύριος υπεύθυνος γι’αυτό; Ο Kyrie Irving, ο οποίος έκανε μια εξαιρετικά κακή σειρά και επιδόθηκε σε ένα αρνητικό ρεκόρ, το οποίο είχε να συμβεί από το μακρινό 1966.

Πέρα από αυτό το στοιχείο όμως, δεν γίνεται να μην σε πιάνει μια απογοήτευση αν είσαι fan των Celtics, βλέποντας αυτήν την εικόνα.

Γενικώς, η εικόνα του “Uncle Drew” στο παιχνίδι αυτό, αλλά και στην σειρά συνολικότερα, θύμιζε περισσότερο παίκτη που αγωνίζεται σε κάποιο ανοιχτό γήπεδο και θέλει να τα κάνει όλα μόνος του. Τα ποσοστά του μιλούν από μόνα τους, ενώ και η εικόνα του στην άμυνα δεν ήταν κάτι παραπάνω από απογοητευτική, αφήνοντας συχνά τον αντίπαλό του να επιδίδεται σε ό,τι ήθελε. Ο Stevens έψαξε στον πάγκο του να βρει λύσεις, αλλά ήταν μάταιο, με την κριτική να είναι μεγάλη προς το μέρος του, ιδίως όσον αφορά τη συμμετοχή του Terry Rozier, ο οποίος πέρυσι έδειξε εξαιρετικά δείγματα. Από εκεί και πέρα, ο Tatum είχε μεν 14 πόντους, αλλά 30% ποσοστό, ο Horford επιδόθηκε σε 4/13 σουτ, ο Hayward σε 3/9, όσα και ο Jaylen Brown. Μοναδικός διασωθείς από το ναυάγιο των Celtics ήταν ο Marcus Morris, ο οποίος ήταν συγκινητικός. Ήταν ο μόνος παίκτης από την πλευρά της Βοστόνης που τελείωσε το παιχνίδι με double-double (14/11), ενώ ήταν και ο μόνος που σούταρε με καλό ποσοστό (50%).

Το πιο ανησυχητικό ωστόσο δεν ήταν τα ποσοστά. Αυτό είναι κάτι, άλλωστε, που μπορεί να συμβεί στο οποιοδήποτε παιχνίδι. Ήταν η γλώσσα του σώματος των παικτών του Stevens, οι οποίοι μάλλον είχαν το μυαλό τους στις διακοπές. Και για να επανέλθουμε στον Irving, αυτός μάλλον ήταν ο πρώτος απ’ όλους.

Ως αποτέλεσμα ήταν μια απογοητευτική εικόνα στην άμυνα, με τους παίκτες των Bucks να κάνουν ό,τι θέλουν. Επτά παίκτες τους τελείωσαν το παιχνίδι με διψήφιο αριθμό πόντων, με το μεγαλύτερο κέρδος να είναι η συμμετοχή του Malcolm Brogdon σε παιχνίδι για πρώτη φορά μετά τις 15 Μαρτίου. Ο ίδιος έδειξε να πατάει καλά στα πόδια του και στα 16 λεπτά που αγωνίστηκε σημείωσε 10 πόντους, είχε τρία rebounds και τέσσερις assists. Στις πιο σταθερές αξίες, ο Giannis τελείωσε το παιχνίδι με 20/8/8, Bledsoe και Middleton συνδυάστηκαν για 37 πόντους, ενώ οι Mirotic και Ilyasova για 20. Εξαιρετικός για ένα ακόμα παιχνίδι ήταν ο Pat Connaughton, ο οποίος αγωνίστηκε τα περισσότερα λεπτά από κάθε άλλον παίκτη του πάγκου και μαζί με τον Mirotic ήταν οι πρώτοι rebounders των Bucks με 11 έκαστος. Μοναδική “παραφωνία” η απόδοση του Brook Lopez, ο οποίος έμεινε άποντος έχοντας 0/7 σουτ, όλα τρίποντα.

Όπως αντιλαμβάνεστε, το τελευταίο παιχνίδι της σειράς αυτής δεν προσφέρεται για ιδιαίτερο σχολιασμό και αυτόματα η συζήτηση πάει στην συνέχεια των Bucks αλλά και την off season των Celtics, όπου θα τεθούν πολλά ερωτήματα, με την παραμονή του Irving να βρίσκεται -εύλογα- στην κορυφή της λίστας. Από την άλλη οι Bucks περιμένουν τους αντιπάλους τους από το ζευγάρι Raptors – Sixers. Αν η Philadelphia πάντως καταφέρει και κάνει την μεγάλη ανατροπή, τότε θα έχουμε μπροστά μας την επανάληψη των τελικών της Ανατολής του 2001.

Ωστόσο, επειδή ζούμε για τις τρολ στιγμές, οι Bucks εμφανίστηκαν ως οι πλέον large τύποι στην μονομαχία τους με τους Celtics.

Και του χρόνου!

Western Conference

(2) Rockets 99 @ 104 Warriors (3)
Game 5:

Πόσοι superstars των Warriors πρέπει να τραυματιστούν μέχρι να καταφέρει κάποιος αντίπαλος να τους υποτάξει;

Μετά τον Boogie στον πρώτο γύρο, σειρά να βγει λαβωμένος είχε ο τρομακτικός -και- στα φετινά Playoffs Kevin Durant, των οποίων είναι ο πρώτος σκόρερ μέχρι στιγμής με 35,4 πόντους ανά παιχνίδι μέσο όρο.

Συγκεκριμένα, με 2:11 για τη λήξη της -καταστροφικής- για τους Warriors τρίτης περιόδου, ο Durant ένοιωσε σαν κάποιος να του κλωτσάει τη γάμπα, βγήκε από το παιχνίδι και δεν επέστρεψε ποτέ σε αυτό. “Right calf strain” είπαν οι Warriors μετά το τέλος του αγώνα, με το ευτύχημα να είναι πως δεν είναι αχίλλειος και το δυστύχημα πως μέχρι την Κυριακή, που είναι το έβδομο παιχνίδι της σειράς -σε περίπτωση που αυτό χρειαστεί-, αποκλείεται να είναι υγιής και να ξανααγωνιστεί.

Κάπως έτσι οι Warriors ξαναέγιναν οι Warriors του 2014-2016, με την πεντάδα Curry-Klay-Igy-Draymond και έναν random πέμπτο δίπλα τους.

Και κάπως έτσι και ο Curry ξαναθυμήθηκε τον τότε εαυτό του.

Μην έχοντας σκοράρει το πρώτο του καλάθι παρά μόλις 4:22 πριν τη λήξη του ημιχρόνου, ο Steph, των 21,3 πόντων σε 19 σουτ, με τα τραγικά 39,5% ποσοστό ευστοχίας και 26,1% από το τρίποντο των φετινών Playoffs, θυμήθηκε στα 14 τελευταία λεπτά του παιχνιδιού ως δια μαγείας τον MVP εαυτό του.

Όμως το ματς θα μπορούσε να είχε καθαρίσει για τους Warriors χωρίς να χρειάζονται ηρωισμοί στο τέταρτο. Ξεκίνησαν τον αγώνα με το γκάζι πατημένο και στην πρώτη περίοδο ισοπέδωσαν τους Rockets, με τη διαφορά να μπορούσε να είναι και στους 25 μετά από μόλις 12 λεπτά αγώνα, αν δεν κάνανε τόσα λάθη και δεν έχαναν τόσα ελεύθερα layups στο τέλος αυτού. Ο Draymond δε, είχε ήδη οχτώ assists! Το 31-17 στη λήξη της πρώτης περιόδου κολακεύει τους Rockets, όπως και το 57-43 του ημιχρόνου, παρά το ισορροπημένο του παιχνιδιού στην δεύτερη.

Όπου μετά, θυμήθηκαν τον κλασσικό βαριεστημένο εαυτό τους. Τον αλαζόνα που θεωρούσε πως το ματς είχε ήδη τελειώσει. Έτσι, σε πλήρη αντίθεση με πέρσι, όπου τα τρίτα δωδεκάλεπτα ήταν αυτά στα οποία ισοπέδωναν κάθε αντίπαλό τους, σε αυτό κατάφεραν μόλις 15 πόντους, κάνοντας παράλληλα και έξι λάθη, και η έναρξη της τέταρτης περιόδου τους βρήκε στην ισοπαλία, στους 72 πόντους, και με τον Durant ανεπιστρεπτί στα αποδυτήρια.

Με δηλώσεις του Iguodala μετά τη λήξη του παιχνιδιού, αυτός που ηρέμησε τους παίχτες των Warriors πριν την τέταρτη περίοδο ήταν ο Cousins, ο οποίος φώναζε σε όσους ρωτούσαν που και πως είναι ο KD πως είναι στο παρκέ, μπείτε και παίξτε σαν να είναι δίπλα σας.

Και αν κάποιος τον άκουσε, και μάλιστα με το παραπάνω, αυτός ήταν ο Kevon Looney, που μπήκε για να αντικαταστήσει τον Durant και τελείωσε το ματς με εννέα rebounds, ρεκόρ καριέρας στα Playoffs. Η παρουσία του στο τέταρτο δωδεκάλεπτο ήταν τεράστια. Μάλιστα, όπως έχουμε ήδη πει από τα προηγούμενα Walkarounds, οι Rockets είναι καλύτεροι χωρίς τον Capela και ματσάρουν καλύτερα με αυτόν στον πάγκο απέναντι στους Warriors, όμως η κοινή παρουσία Draymond και Looney ανάγκασε τον D’Antoni να ψηλώσει κι αυτός τους Rockets, βάζοντας ξανά μέσα τον Ελβετό. Η παρουσία του τελευταίου χάλασε το αποτελεσματικό στη σειρά επιθετικό spacing των Rockets, μα και στην άλλη πλευρά του παρκέ, έδωσε στους Warriors τον παίχτη που ήθελαν για να επιτεθούν στις αλλαγές.

Και μένουμε στην παρουσία του Looney και στη συνεισφορά αυτού ιδίως στα rebounds, μιας και όπως γράφουμε σε κάθε Walkaround, αυτή είναι η μάχη που καθορίζει την συγκεκριμένη σειρά:

Συγκεκριμένα τα rebounds ήταν στο 27-18 για τους Warriors στο ημίχρονο, έχοντας ήδη από τότε οχτώ επιθετικά και έληξαν στο 42-39 υπέρ τους.

Ωστόσο, δεν γίνεται να μην σταθούμε από πλευράς Warriors σε μερικά ακόμα σημεία. Πρώτο, το πραγματικό μεγάλο παιχνίδι του Klay Thompson, από την αρχή ως το τέλος, που είχε 27 πόντους (όσους στα Game-3 και Game-4 αθροιστικά), με 11/20 σουτ, εκ των οποίων 5/10 τρίποντα και το καθοριστικό καλάθι των νικητών, σε μία εντελώς σπασμένη επίθεση (η οποία ελέγχεται και για το αν στα μέσα αυτής έχει πατήσει εκτός γραμμής).

Δεύτερο σημείο, ο εξαιρετικός και πάλι Draymond Green, ο οποίος, πιστός στον λόγο του, έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του στην post-season, όντας σταθερά ο δεύτερος καλύτερος Warrior μετά τον Durant. Και δεν είναι μόνο το +12 στο plus/minus στον συγκεκριμένο αγώνα, το μεγαλύτερο από κάθε παίχτη που συμμετείχε σε αυτόν, ή η 8/12/11 statline του. Είναι η συνολική του παρουσία play after play, η δυναμική που βγάζει μέσα στον αγώνα και, πάνω από όλα, η μαεστρία που παίζει και οργανώνει την άμυνα.

Τέλος, ενδεχομένως και το καθοριστικότερο για τους Warriors, ήταν το πόσο εξαιρετικά έκλεισαν τον Harden, ιδίως στο τέταρτο, έχοντας διαβάσει το πόσο αυτός δυσκολεύεται να ξαναπάρει την μπάλα όταν τη δώσει σε συμπαίκτη. Έτσι doublάροντάς τον μετά από κάθε πάσα του, τον απέκλεισαν ουσιαστικά από την επίθεση των Rockets.

Είναι χαρακτηριστικό πως, παρά τους 31 πόντους του “Μούσια”, που έγινε μόλις ο δεύτερος Rocket με 2.000 πόντους καριέρας στα Playoffs μαζί με τον τεράστιο Olajuwon, στα τελευταία 8:30 λεπτά του αγώνα, με τον Durant εκτός και τη σειρά στο όριο, επιχείρησε μόλις ένα (ναι, καλά διαβάσατε “ένα”) σουτ!

Και με τον Chris Paul σε τραγική μέρα, να έχει μόλις 3/14 σουτ, εκ των οποίων 0/6 πίσω από τα 7,25 (για το χαμηλότερο eFG% της playoff καριέρας του με 21,4%) και τον Eric Gordon σε μέτρια, με 5/14, οι Rockets απώλεσαν τρομακτική ευκαιρία να πάρουν σαφές προβάδισμα για πρόκριση στη σειρά.

Ακόμα και έτσι όμως, μάλλον πλέον είναι το φαβορί για να περάσουν. Γιατί μπορεί, όπως γράφαμε και στην αρχή, η πεντάδα Steph Curry, Draymond Green, Klay Thompson, Andre Iguodala και όποιος πέμπτος, εν προκειμένω ο Kevon Looney να μπορεί να υποτάξει τον οποιονδήποτε για ένα δωδεκάλεπτο, αλλά φαντάζει πολύ δύσκολο να μπορέσει να το κάνει για τέσσερα συνεχόμενα από τα επόμενα οχτώ απέναντι σε αυτούς τους Rockets.

Οι φετινοί Warriors, σε αντίθεση με τις αρχικές εκδόσεις της τρέχουσας δυναστείας του, είναι μια εντελώς (super, super) star heavy ομάδα και δεν έχουν τους Livingston, Barbosa, David West των προηγούμενων χρόνων να προσφέρουν πολύτιμες βοήθειες από τον πάγκο. Η απώλεια τόσο του Cousins, όσο και -ιδίως- του KD φαντάζει πως θα τους στοιχίσει ακριβά εν προκειμένω.

Και ο τραυματισμός του Durant στο πέμπτο παιχνίδι της σειράς, θυμίζει τρομακτικά τον αντίστοιχο περσινό, στον ίδιο αριθμό παιχνιδιού, του Chris Paul και μένει να δούμε αν θα έχουμε και την ίδια κατάληξη, με τους Rockets να είναι αυτοί που προκρίνονται φέτος στο έβδομο παιχνίδι μέσα στην έδρα του αντιπάλου.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που κατάφεραν χτες οι τραυματισμένοι και χωρίς σωρεία επιλογών πέρα του ενός super star (με αυτόν να είναι ξεκάθαρα ο Draymond) και των δύο αστέρων (Slaph Brothers – που μας κατάντησαν, να γράφουμε κάτι τέτοιο και να είναι σωστό διάολε!) είναι αξιομνημόνευτο και εντυπωσιακό. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να ξεχνάν, ειδικά ο Curry, πως οριακά μέτριος να ήταν αυτός στο τρίτο παιχνίδι της σειράς, τώρα θα είχαν ήδη περάσει. Και νομίζω πως σε περίπτωση που εν τέλει αποκλειστούν, αυτό ακριβώς θα πρέπει να είναι το στοιχείο έμφασης, πολύ περισσότερο από τους τραυματισμούς των Cousins και Durant.

Σε κάθε περίπτωση, σαν φόρο τιμής στη Liverpool, ο προπονητής της ομάδας Kerr, αναπαρήγαγε τα λόγια του Jurgen Klopp της προηγούμενης ημέρας, για να τονίσει το ηρωικό των παιχτών του στον δρόμο για την συγκεκριμένη νίκη.

Και σαν φόρο τιμής στους άρρωστους Liverpoodlians γραφιάδες μας, Gus και Νίκο1)Και όταν λέμε άρρωστους, εννοούμε true άρρωστους, από αυτούς που έχουν ζήσει -και αντέξει- εποχές Graeme Souness, Roy Evans και Roy Hodgson…, τις αναπαράγουμε και εμείς.

Γενικό σχόλιο ημέρας:

“Off we go!”

 

References
↑1 Και όταν λέμε άρρωστους, εννοούμε true άρρωστους, από αυτούς που έχουν ζήσει -και αντέξει- εποχές Graeme Souness, Roy Evans και Roy Hodgson…