BallHog’s NBA Playoffs 2019 Walkaround #14: “The Return of the 2015 Warriors”

Posted on May 11 2019 - 10:25pm by The Ball Hog
Categorized as
835
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2019 είναι εδώ και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς.

Eastern Conference

 

(3) Raptors 101 @ 112 Sixers (3)
Game 6:

H αλήθεια είναι πως δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί ο Nick Nurse κοιτούσε απαθής να συμβαίνει ό,τι έλαβε χώρα αμέσως μετά την αντικατάσταση του Marc Gasol 4:35 πριν τη λήξη της πρώτης περιόδου. Ο ομόλογός του Brett Brown με το που είδε την συγκεκριμένη κίνηση, επανέφερε αυτόματα τον Joel Embiid στο παρκέ απέναντι στον Serge Ibaka. Mε ένα σερί 10-1, οι Sixers όχι απλά πέρασαν μπροστά, αλλά και δεν ξαναέχασαν σε κανένα σημείο έκτοτε το προβάδισμα.

Και αυτό όχι μόνο γιατί κέρδισαν τα λεπτά του Embiid στο παρκέ χωρίς τον Marc απέναντί του με 19-6 (άλλωστε με το τρομακτικό +40 στο plus/minus τέλειωσε τον αγώνα ο Καμερουνέζος, το μεγαλύτερο για Sixer σε Playoffs από το 1997 που μετριέται το σχετικό στατιστικό), αλλά γιατί η συγκεκριμένη κίνηση ανέδειξε όλη τη διαφορά συγκέντρωσης και πάθους για τη νίκη των δύο ομάδων στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Ωστόσο, το ματς δεν κύλησε σε μια ευθεία γραμμή, ομαλά και όμορφα, για την ομάδα της Philadelphia.

Mόλις τρία λεπτά στην δεύτερη περίοδο και οι Sixers ήταν ήδη μπροστά με 19. Μόλις τρία λεπτά αργότερα, η διαφορά είχε πέσει στους εφτά. Kαι αυτό γιατί ο παραμένων εκτός καλής αγωνιστικής κατάστασης Embiid είχε βγει να πάρει τις απαραίτητες για αυτόν ανάσες σε αυτό το 12-0 των Raptors και ο αντικαταστάτης του εν προκειμένω, Boban Marjanovic, αποδείκνυε στο μεταξύ γιατί παραμένει unplayble στην συγκεκριμένη σειρά, τελειώνοντας τον αγώνα με το εντυπωσιακό -15 στο plus/minus σε μόλις τεσσεράμιση λεπτά συμμετοχής.

Ωστόσο, οι Sixers και ο Brown είχαν στον συγκεκριμένο αγώνα τη χαρά να δουν σε εξαιρετική αγωνιστική κατάσταση, πέρα από τον Embiid, και τον Simmons, μα πάνω από όλα τον εξαιρετικό Butler, που δείχνει σε κάθε περίπτωση που η σειρά είναι στο όριο, να αναλαμβάνει να τη σώσει. Το ίδιο έκανε και στο Game-6 με 25 πολύ μεγάλους πόντους, όπου για τρίτο σερί παιχνίδι ήταν ο πρώτος σκόρερ των Sixers, έχοντας παράλληλα και έξι rebounds μαζί με οχτώ assists και δύο κλεψίματα.

Από την άλλη, για το Toronto, τα λόγια κοντεύουν να στερέψουν, ιδίως αναφορικά με την κυκλοθυμία αυτής της ομάδας. Έτσι, μετά την εξαιρετική εμφάνιση στο Game-5, σε αυτό ήταν ξανά τραγικά άστοχοι, τελειώνοντας τον αγώνα με 9/36 τρίποντα, εκ των οποίων μόλις 3/17 στο πρώτο ημίχρονο, στο οποίο είχαν σαν κερασάκι της τραγικής παρουσίας τους, μόλις τέσσερις πόντους σε ανοιχτό γήπεδο. Αντίθετα, τα δικά τους άστοχα σουτ έδιναν διαρκείς ευκαιρίες στη Philadelphia να τρέξει, κάτι που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον, ειδικά με τον Simmons. Τα δε 16 επιθετικά rebounds που επέτρεψαν στους αντιπάλους τους, μάλλον δεν βοήθησαν ούτε αυτά ιδιαίτερα τους σκοπούς της ομάδας.

Και με την επίθεση τραγική, ο coach Nurse προσπάθησε να βρει κάποιες ενδεχόμενες λύσεις από την άμυνα, με τον Leonard να αναλαμβάνει τον Butler και τον Green, που αποτύγχανε σταθερά στο παρκάρισμα του Jimmy, πάνω στον Simmons, χωρίς ούτε εδώ όμως επιτυχία, μιας και ο Simmons έδειχνε σε κάθε φάση απέναντί του την σωματική υπεροχή του.

Γενικά πάντως δεν ήταν μια καλή βραδιά για τον Nick Nurse, με το body language του προπονητή των Raptors να “μαρτυρά” κάθε δυσκολία και πίεση που αυτός περνούσε. Χωρίς φυσικά να παίρνει τις σωστές αποφάσεις υπό τέτοιο καθεστώς πίεσης. Έτσι, ανεξήγητο ήταν και το γεγονός πως δεν πήρε time out στο τρίτο δωδεκάλεπτο όταν η διαφορά άρχιζε να μεγαλώνει, και πριν ξαναφτάσει αυτή τους 17 πόντους κοντά τέσσερα λεπτά για τη λήξη της περιόδου. Μα ιδίως, εντελώς ανεξήγητη ήταν η απόφασή του να επαναφέρει τον Leonard με τη διαφορά στους 24 και έβδομο παιχνίδι τρία βράδια μετά.

Τέλος, σημείο έντονου προβληματισμού για την ομάδα του Toronto θα πρέπει να αποτελεί η παντελής απενεργοποίηση του πάγκου τους, ενός πάγκου που μέχρι το trade deadline θεωρούταν -και ήταν- από τους βαθύτερους και παραγωγικότερους της Λίγκας. Αντίθετα, στην συγκεκριμένη σειρά ο πάγκος είναι σταθερά κακός, έχοντας συνεισφέρει, στα πρώτα τρία παιχνίδια αυτής αθροιστικά 163 λεπτά και 21 πόντους με 21% από το παρκέ. Στο Game-4 μόνο ο Ibaka σκόραρε (12 πόντους) ερχόμενος από τον πάγκο. Και ενώ στο Game-5 σκόραραν συνολικά 32 πόντους και κάποιος μπορεί να σκέφτηκε πως κάτι μπορεί να συνεισφέρουν και στη συνέχεια, στο Game-6 η εικόνα ήταν και πάλι η συνήθης απαράδεκτη, όταν και μέχρι το τέλος της τρίτης περιόδου πάλι μόνο ο Ibaka είχε σκοράρει (εννέα πόντους). Το τελικό άθροισμα των 23 πόντων είναι η στρεβλωτική εικόνα από την συνεισφορά τους στο garbage time.

Κάπως έτσι, έμεινε και πάλι μόνος του να παλεύει ο Kawhi, που είχε ένα ακόμα συγκινητικό 29/12/5, γινόμενος ο πρώτος Raptor με πάνω από ένα παιχνίδι με statline τουλάχιστον 25/10/5.

Μα ακόμα και για αυτόν, ο χτεσινός Embiid είχε τις λύσεις.

Για τον οποίον Embiid να πούμε επίσης πως υπήρξε λόγος ανησυχίας μιας και υπέπεσε σε ένα ακόμα flagrant-1 foul, το τρίτο του στην τρέχουσα post season, και με το επόμενο τέτοιο του θα αναγκαστεί να χάσει τιμωρημένος έναν αγώνα.

Κλείνοντας, μέσα στο συνολικότερο πλαίσιο παράνοιας της συγκεκριμένης σειράς, με τις ομάδας να συναγωνίζονται για την ταχύτερη και εντυπωσιακότερη μεταστροφή από Dr Jekyll σε Mr Hyde από παιχνίδι σε παιχνίδι, ενεργό ρόλο είχαν και οι οπαδοί των Sixers, οι οποίοι γιούχαραν την ομάδα όταν ήταν μπροστά με 17 στην τέταρτη περίοδο, ενώ με το τέλος του αγώνα την αποθέωναν με πάθος.

Και κάπως έτσι μόνο ένας θεός μπορεί να ξέρει τι μπορεί να μας περιμένει Κυριακή βράδυ με αυτές τις δύο κυκλοθυμικά παράλογες ομάδες…

Western Conference

(3) Nuggets 108 @ 119 Blazers (3)
Game 6:

Το τελευταίο Game-7 που έδωσαν ποτέ οι Blazers έλαβε χώρα το 2003, όταν και αντιμετώπισαν τους Mavericks. Κάτι που σημαίνει πως στην εποχή του Damian Lillard δεν είχαν δώσει ποτέ έβδομο παιχνίδι στην post season. Μετά και τη νίκη τους, όμως, στο έκτο ματς, την ερχόμενη Κυριακή, Nuggets και Blazers θα παίξουν το τελευταίο τους χαρτί για τη συμμετοχή τους στους τελικούς της Δύσης. Και πέρα από τον απόλυτο πρωταγωνιστή, τον Lillard, τον κλασικό παρτενέρ του, τον C.J. McCollum, και τον εκπληκτικό φέτος Rodney Hood, η νίκη αυτή πιστώνεται στον Terry Stotts. Στον Stotts που προέβη σε κινήσεις που δεν είχαμε ξαναδεί. Η σημαντικότερη εξ αυτών, να αφήσει για αρκετή ώρα στον πάγκο τους Al-Farouq Aminu και Moe Harkless και να βασιστεί περισσότερο στους Zach Collins και Evan Turner, οι οποίοι κατά την ταπεινή μας άποψη, αποτέλεσαν και τους x-factors στο παιχνίδι αυτό.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Στο προηγούμενο Walkaround τονίζαμε το πόσο σημαντικό ρόλο θα παίξει για τους Blazers το να επιδοθούν σε καλά box-outs, ώστε να μην χάσουν πανηγυρικά τον τομέα των rebounds, όπως έγινε στα προηγούμενα παιχνίδια. Αν μη τι άλλο, σε αυτό το παιχνίδι η διαφορά του μόλις ενός rebound τα λέει όλα: 44 έναντι 43 υπέρ του Denver. Φυσικά, υπήρξαν και πάλι κάποια κενά διαστήματα, τα οποία επέτρεψαν στους Nuggets να πάρουν κάποια επιθετικά rebounds παραπάνω, αλλά σε κάθε περίπτωση η επίδοση των παικτών του Stotts ήταν θετική.

Παράλληλα, έπαιξαν εξαιρετική άμυνα πάνω στους Paul Millsap, Jamal Murray και Gary Harris, οι οποίοι συνδυάστηκαν για 15/46 σουτ, ήτοι 32,6%. Το συνολικό ποσοστό του Denver δεν ξεπέρασε 38,5%, με τον μόνο παίκτη που τα πήγε καλά (και) στο κομμάτι αυτό να είναι -ποιος άλλος;- ο Nikola Jokic (29/12/8 – 66,7%). Για όσους παρακολούθησαν το παιχνίδι, αυτό ήταν τρόπον τινά και μια προσέγγιση τύπου “ας βάλει όσα θέλει ο Jokic, να μην χάσουμε από τους άλλους”. Στην αντίπερα όχθη, οι Blazers εμφανίστηκαν “καυτοί”. Βασικά τρεις παίκτες τους εμφανίστηκαν “καυτοί”. Οι Lillard, McCollum και Hood, με τον τελευταίο στην τρέχουσα σειρά κλείνει στόματα. Έκαστος σκόραρε τουλάχιστον από 25 πόντους, κάτι που είχε να συμβεί από το 2002, όταν οι τελευταίοι τρεις συμπαίκτες που σκόραραν στα Playoffs για την ομάδα τους πάνω τουλάχιστον 25 πόντους ο καθένας, ήταν οι Jason Kidd, Kenyon Martin και Keith Van Horn, με τους τότε Nets να αντιμετωπίζουν το φάσμα του αποκλεισμού από τους Pacers. Παρεπιμπτόντως, για να καταφέρουν κάτι τέτοιο οι τρεις παίκτες των Nets χρειάστηκαν δύο παρατάσεις.

Για να μιλήσουμε με αριθμούς και σε αυτό το παιχνίδι, ο Lillard πέτυχε 32, ο McCollum 30 και ο Hood 25. Και εδώ έχουμε μερικές επιδόσεις που συνιστούν ρεκόρ για αυτούς τους παίκτες. Οι 25 πόντοι που πέτυχε ο Hood αποτελούν προσωπικό του ρεκόρ για τα Playoffs, ενώ με αυτούς του 32 πόντους ο Dame, σημείωσε το υπ’ αριθμόν 15 παιχνίδι για τα Playoffs που σημειώνει τουλάχιστον 30 πόντους με τη φανέλα των Blazers, ξεπερνώντας τον μεγάλο Clyde Drexler.

Ωστόσο και για τον McCollum αυτή η επίδοση αποτελεί ένα milestone, καθώς αυτό ήταν το έβδομο παιχνίδι στα Playoffs που καταφέρνει να σημειώσει τουλάχιστον 30 πόντους, ανεβαίνοντας στην τρίτη θέση των παικτών που έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο στο Portland, ξεπερνώντας τους LaMarcus Aldridge και Terry Porter. Πέρα από τις σπουδαίες αυτές επιδόσεις όμως, πιο πάνω μιλήσαμε για τα tricks που έκανε ο Stotts. Και εκτός από την παραπάνω συμμετοχή των Collins και Turner, για την οποία μάλλον δεν ήταν προετοιμασμένοι οι Nuggets, ο coach των Blazers έδωσε ξεκάθαρη εντολή ώστε τα screens στον Lillard να γίνονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στο κέντρο. Με αυτόν τον τρόπο, ο Dame θα είχε όλο τον χώρο να δράσει, είτε αν επέλεγε ένα μακρινό σουτ, είτε αν επιχειρούσε ένα drive. Χαρακτηριστικό παράδειγμα:

Η δουλειά, όμως, που έκαναν οι Collins και Turner, ήταν πέρα για πέρα κρίσιμη και πολύτιμη. Ο μεν Turner δεν επιχείρησε ούτε ένα σουτ, μαζεύοντας ωστόσο επτά rebounds και μοιράζοντας επτά assists. Ο δε Collins, έγραψε ένα statline 14/4/1/1/5, κόβοντας ό,τι πλησιάζε στο καλάθι, με αποκορύφωμα αυτό:

Για να τα λέμε και όλα πάντως, μάλλον επιδόθηκε και στο flop της post season μέχρι τώρα (θα δείτε πιο κάτω το γιατί). Επιπλέον, με αυτά τα πέντε blocks, μπήκε στο top-10 της ιστορίας των Blazers με τα περισσότερα κοψίματα σε παιχνίδι της post season, όντας ο νεότερος παίκτης που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο. Και καθώς οδεύουμε στο έβδομο και τελευταίο παιχνίδι της σειράς, οι Blazers ίσως βρήκαν εκείνα τα tricks που μπορούν να αποδειχθούν πολύτιμα στη μάχη στον δρόμο για τους τελικούς της Δύσης.

Από την άλλη, το Denver έχει να κατηγορεί τον εαυτό του και το κακό του ποσοστό για την ήττα του χτεσινού παιχνιδιού. Όπως αναφέραμε πιο πάνω, οι Murray, Millsap και Harris δεν ήταν καλοί, ενώ ο συνήθως παραγωγικός πάγκος της ομάδας συνεισέφερε μόλις 13 πόντους. Και μέσα σε αυτά τα αρνητικά, ήρθε και ο Will Barton, ο οποίος παραλίγο να τινάξει το ματς στον αέρα και μαζί την συμμετοχή του στο τελευταίο παιχνίδι, όταν επιχείρησε να βάλει το δάχτυλό του στο μάτι του Curry. Και εδώ έρχεται και το flopping του Collins.

Το πως οι διαιτητές δεν αποφάσισαν την αποβολή του, κάτι που θα σήμαινε και την τιμωρία του από το επόμενο παιχνίδι, αποτέλεσε μάλλον έκπληξη για όλους. Τελικώς, οι refs μοίρασαν από μία τεχνική ποινή σε Barton, Curry και Collins και το παιχνίδι συνεχίστηκε κανονικά. Πλέον τα βλέμματα στρέφονται στο Denver και το Pepsi Center και το έβδομο παιχνίδι που θα κρίνει το ποιος θα συνεχίσει στους τελικούς της Δύσης, σε μια σειρά που να είμαστε ειλικρινείς, δεν θέλουμε να τελειώσει ποτέ.

(4) Warriors 118 @ 113 Rockets (2)
Game 6:

Όταν βλέπαμε τον Kevin Durant στο προηγούμενο ματς να τραυματίζεται, οι περισσότεροι δώσαμε το πλεονέκτημα στο Houston. Μέχρι που ακούστηκε η φωνή του Gus από τη γωνία του, λέγοντας “Steph’s gonna Steph”. Οι υπόλοιποι τον κοιτάξαμε με δυσπιστία. Στο δε πρώτο ημίχρονο, κάποιοι άμυαλοι υβριστές εξ υμών μέχρι που του στείλαμε κοροϊδευτικά μηνύματα.

Και μετά ήρθε η Νέμεσις.

Όχι μόνο για αρκετούς εξ ημών, αλλά για ένα τεράστιο κομμάτι των μπασκετικών γραφιάδων.

Steph did “stephed”.

Big time.

Ο point guard των Warriors, αυτός ο “ανύπαρκτος” στο πρώτο μέρος, των απολύτων μηδέν πόντων, στο δεύτερο μπήκε στη ζώνη του πετυχαίνοντας 33: 10 στην τρίτη και 23 στην τέταρτη. Και κάπως έτσι οδήγησε τους Warriors στο “διπλό” και εξασφάλισε τη συμμετοχή τους στους τελικούς της Δύσης για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά. Κάτι που έχουν καταφέρει μόνο οι Los Angeles Lakers στα ’80s.

Ωστόσο, πριν ο δις MVP προβεί σε αυτά τα νούμερα, αυτοί που κράτησαν τους Warriors στο παιχνίδι ήταν ο έτερος “Splash Brother”, o Klay Thompson, και ο -και πάλι υπερπολύτιμος- Andre Iguodala, o οποίος δικαιολόγησε για άλλη μια φορά στα Playoffs τα χρήματα που παίρνει. Ο Thompson από την πλευρά του σημείωσε 27 πόντους, εκ των οποίων οι 21 προήλθαν πίσω από την γραμμή των 7,25. Μα το σημαντικότερο είναι πως οι 21 από τους 27 ήρθαν στο πρώτο μέρος, όσο ο Curry ήταν άποντος. Παράλληλα, όσες φορές κλήθηκε να μαρκάρει τον James Harden τα πήγε καλά, πραγματοποίησε το πλέον κρίσιμο κλέψιμο του παιχνιδιού, ενώ ήταν αυτός που σημείωσε το τρίποντο/dagger που σκότωσε τους Rockets.

Γενικώς, τα έκτα παιχνίδια στην post season, φαίνεται πως ταιριάζουν γάντι στον shooting guard των Warriors.

Όσο για τον Iggy, τι να πούμε; Για ένα ακόμα κρισιμότατο παιχνίδι έδειξε γιατί αποφάσισαν οι Warriors να τον ανταμείψουν με μεγάλο συμβόλαιο και γιατί δίνει αυτό το κάτι παραπάνω. Οι 17 του πόντοι, με πέντε τρίποντα μάλιστα1)Όσα είχε να βάλει από το 2013 σε αγώνα post season, όταν αγωνιζόταν ακόμα στους Nuggets και δη απέναντι στους Warriors!, κράτησαν τους Πρωταθλητές μέσα στο παιχνίδι σε αρκετές περιπτώσεις, ενώ στην άμυνα αναδείχθηκε σε πρώτο κλέφτη της ομάδας του (και του παιχνιδιού), καθώς τελείωσε το ματς με πέντε τέτοια. Ο 35χρονος Iguodala, ήταν αναμφίβολα ένας εκ των x-factors για την ομάδα του στο ματς αυτό, με τον προπονητή του Steve Kerr να τονίζει πως αν ο Iggy δεν ήταν διαθέσιμος, τότε οι Warriors δεν θα έφευγαν με τη νίκη από το Texas. Κλείνοντας για τον Iguodala, αξίζει να δούμε έναν πίνακα με τους παίκτες που έχουν το μεγαλύτερο box plus/minus στην post season, έχοντας συμμετοχή τουλάχιστον 100 λεπτών.

Λίγο πιο πάνω, μιλήσαμε για x-factors. Πληθυντικός. Και δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε εκτός κατηγορίας τον εξαιρετικό Kevon Looney, ο οποίος δημιούργησε τεράστια προβλήματα για ένα ακόμα παιχνίδι στη σειρά μες στη ρακέτα των Rockets. O 23χρονος έκανε ένα τεράστιο step up ερχόμενος από τον πάγκο, σημειώνοντας 14 πόντους -τους περισσότερους που έχει πετύχει ποτέ σε εκτός έδρας παιχνίδι για τα Playoffs. Ωστόσο, αυτό που πλήγωσε περισσότερο από όλα το Houston, ήταν τα τέσσερα επιθετικά rebounds που πήρε, τα περισσότερα από κάθε άλλο παίκτη των Warriors. Mε την συγκεκριμένη επίδοση να τον φέρνει πίσω μόνο από τον Clint Capela, ο οποίος μάζεψε έξι. Και λέμε πως πλήγωσε περισσότερο απ’όλα ,γιατί κάθε ένα από τα επιθετικά rebounds του κατέληξε σε καλάθι, είτε δικό του, είτε κάποιου συμπαίκτη του. Άξιος αναφοράς, επίσης και ο Shaun Livingston, ο οποίος σημείωσε 11 πόντους, επίσης ερχόμενος από τον πάγκο. Το σημαντικότατο σχετικά; Ήταν η πρώτη φορά που πέτυχε διψήφιο αριθμό πόντων στα φετινά Playoffs, η πρώτη μετά τα μέσα Γενάρη και μόλις η πέμπτη μες στη σεζόν!

Και ερχόμαστε στον Steph Curry, για τον οποίο έχουν ακουστεί αρκετά την τρέχουσα post season. Πραγματοποίησε ιστορικά χαμηλά, όσον αφορά τα ποσοστά του, στη σειρά αυτή, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πρόκειται για έναν παίκτη που η ψυχολογία και η αυτοπεποίθησή του είναι στα ύψη, είτε έχει αστοχήσει σε 15 συνεχόμενα σουτ, είτε έχει ευστοχήσει σε 15 συνεχόμενα σουτ. Στο πρώτο ημίχρονο πήρε μόλις πέντε σουτ, αστοχώντας σε όλα, και στο δεύτερο μπήκε λες και δεν συνέβαινε απολύτως τίποτα. Με κρύο μυαλό, σωστές αποφάσεις και μία κίνηση “πιο Steph πεθαίνεις”, ανέλαβε δράση παίρνοντας την σκυτάλη από τον Thompson. Η ομορφιά αυτή, συνέβη στο δεύτερο μέρος:

Α ναι, και να μην ξεχάσουμε τις 11/11 βολές την ώρα που μπάλα “έκαιγε”. Όσο για την κίνηση “πιο Steph πεθαίνεις”; Ιδού:

Για το τέλος δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε κάποιον άλλον από τον πιο αρχιδάτο παίχτη αυτής της ομάδας, τον εκνευριστικό να-τον-σκοτώσεις, μα υπερπαίχτη, Draymond. Ηγέτης στην άμυνα, ψύχραιμος στην επίθεση, ήταν ο παρτενέρ του Curry στον χορό του side pick ‘n roll που οι Warroirs έστησαν και οι Rockets δεν κατάφεραν σε κανένα σημείο του δεύτερου ημιχρόνου να ανακόψουν. Συγκεκριμένα, φόρτωναν την αριστερή πλευρά της επίθεσής τους με τρεις παίχτες και έστηναν ένα side p’n r στις 45 μοίρες απέναντι με Green και Curry. Πρώτη επίθεση, τρίποντο Curry. Δεύτερη λόμπα Green σε Looney που έχει κόψει στην πλάτη της βοήθειας του rollάροντα Green. Τρίτη επίθεση, από τον rollάροντα Green ξεκινάει ένα Warriors 2015 ball movement και η μπάλα χάνεται. Ξαναβρίσκεται μέσα στο δυχτάκι των Rockets. Μαγεία. Οι 2015 Warriors ξαναπαρουσίαζαν χορογραφία μετά από καιρό μπροστά στα πρησμένα από την αϋπνία μάτια μας!

H αίσθηση που έδινε το παιχνίδι ήταν η κάτωθι:

με εμάς να είμαστε υποχρεωμένοι να θυμίσουμε πως οι με Steph και χωρίς KD Warriors της τελευταίας τριετίας είναι στο 30-4.

Και ερχόμαστε στην πλευρά των Rockets. Των Rockets που πέρυσι αναθεμάτιζαν την τύχη τους για τον τραυματισμό του Chris Paul και καθιστώντας σαφές πως αυτή ήταν η αιτία του αποκλεισμού τους από τους Τελικούς του NBA. Φέτος όχι μόνο ήταν άπαντες υγιείς, αλλά είχαν την τύχη να μην αντιμετωπίσουν τον DeMarcus Cousins (o οποίος σύμφωνα με τον Mark Stein της New York Times αναμένεται να είναι διαθέσιμος για τους τελικούς της Δύσης), αλλά και να μην ασχοληθούν στο παιχνίδι αυτό με το μαρκάρισμα του Kevin Durant, του οποίου η κατάσταση θα επανεξεταστεί την επόμενη βδομάδα. Το ότι o Harden πραγματοποίησε μία ακόμη εξαιρετική εμφάνιση και ο Paul το καλύτερό του φετινό παιχνίδι για τα Playoffs δεν ήταν αρκετό σε μια ήττα, που όπως περιγράφει ο Zach Lowe, μάλλον αναμένεται να στοιχίσει πολύ περισσότερο από εκείνη του έβδομου παιχνιδιού πέρυσι.

H αίσθηση που έδωσαν ωστόσο, ήταν μιας ομάδας χαμένης αγωνιστικά. Μιας ομάδας που προετοιμαζόταν για τη σειρά αυτή και για το πως θα αντιμετωπίσουν το μοντέλο των Warriors με KD και από την στιγμή που εμφανίστηκε η χωρίς αυτόν έκδοση όλα τους τα αγωνιστικά σχέδια σαν να μπλόκαραν. Δεν γίνεται ένα ολάκερο ημίχρονο να μην μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα συγκεκριμένο play σε αυτό το επίπεδο.

Εκτός και αν δεν μπορείς γιατί δεν έχεις τα κατάλληλα εργαλεία. Και αποδείχθηκε περίτρανα αυτό που όλος ο κόσμος από το καλοκαίρι φώναζε, πως δηλαδή η φυγή Ariza για οικονομικούς λόγους θα στοιχίσει σημαντικά, Όπως και στοίχισε. Μα περισσότερο από όλα στοίχισε η πολιτική του ιδιοκτήτη της ομάδας, Tilman Fertitta, που ως κύριο στόχο είχε θέσει το να μην περάσει η ομάδα το tax line και όχι την ανταγωνιστικότητα αυτής, κάτι που και μέσα από τις γραμμές του Hog ο Νίκος είχε πάμπολλες φορές τονίσει, ιδίως στην ανάλυση των κινήσεων της ομάδας στο trade deadline. Έτσι, οι δηλώσεις του μετά το τέλος του αγώνα, πως η συγκεκριμένη ήττα στην έδρα τους είναι ντροπιαστική, θα είχαν πολύ καλύτερη απόδοση αν έλεγαν πως η φετινή του πολιτική και οι φετινές του προτεραιότητες ήταν ντροπιαστικές και ήταν αυτές που στέρησαν από την ομάδα που ήταν πέρσι τόσο κοντά στο να εκθρονίσει την τρέχουσα δυναστεία, το κάτι παραπάνω για να το καταφέρουν φέτος. Πόσο δε απέναντι σε αυτούς τους λαβωμένους Warriors.

Ακόμα και καθαρά αγωνιστικά, όμως, οι Rockets δεν άξιζαν απολύτως τίποτα παραπάνω από την συγκεκριμένη σειρά, την οποία -στην κυριολεξία- προσπάθησαν απλά να κλέψουν, με τον κορυφαία εκνευριστικό (καθόλη τη διάρκεια της σεζόν, και στην συγκεκριμένη σειρά ακόμα περισσότερο) Chris Paul, να ντροπιάζει σε κάθε ευκαιρία τον εαυτό του (και τον θεσμικό του ρόλο σαν πρόεδρος της Ένωσης Παιχτών).

Και μπορεί ο James Harden να τέλειωσε τη σειρά με 34,8 πόντους μέσο όρο, τον υψηλότερο μέσο όρο ανάμεσα στους τέσσερις αποκλεισμούς του από τους Warriors από το 2015 ως και σήμερα (’15 τελικοί Δύσης 4-1, ’16 πρώτος γύρος 4-1, ’18 τελικοί Δύσης 4-3, και φέτος), μα ακόμα και έτσι η χαρακτηριστικότερη ανάμνησή μας από αυτόν στην συγκεκριμένη σειρά θα είναι το πως εξαφανίστηκε στο τελευταίο δωδεκάλεπτο του Game-5 με τον Durant τραυματία.

Είναι σαφές πως το καλοκαίρι που έχουν μπροστά τους οι Rockets είναι από τα πλέον κρίσιμα στην ιστορία της ομάδας και ενδεχομένως ο Daryl Morey να πρέπει να πάρει κάποιες σκληρές αποφάσεις. Σε κάθε περίπτωση, αποδείχθηκε για δεύτερη σερί σεζόν, πως οι Rockets δεν είχαν αυτό το κάτι παραπάνω για να ξεπεράσουν το εμπόδιο των Πρωταθλητών. Και για τον Mike D’Antoni, έκλεισε μία ακόμα χρονιά που συνδυάστηκε με αποκλεισμό.

Κλείνοντας για τους Rockets, να πούμε πως με χαρά είδαμε τον Morey να χρησιμοποιεί για το κλείσιμο της σεζόν τους ακριβώς την ίδια φράση που είχαμε χρησιμοποιήσει και εμείς στο Preview της σεζόν τους, όταν και προδικάζαμε την -εν τέλει- κατάληξη αυτής.

Tέλος, να πούμε πως για τους Warriors η νίκη αυτή είναι πολύτιμη και για τον πρόσθετο λόγο, του επιπλέον χρόνου ξεκούρασης που κέρδισαν μέχρι την έναρξη των τελικών της δυτικής περιφέρειας την επόμενη Τρίτη. Με τη συμμετοχή του KD να κρίνεται αμφίβολη τη δεδομένη στιγμή τουλάχιστον για τα πρώτα παιχνίδια των τελικών της Δύσης, καθώς όπως αναφέρθηκε πιο πάνω η κατάστασή του θα επανεξεταστεί μέσα στη βδομάδα και όλους τους εναπομείναντες superstars των Warriors να έχουν πάνω από 40 λεπτά μέσο όρο στη σειρά, οι μέρες ξεκούρασης που κέρδισαν με την συγκεκριμένη νίκη τους ίσως αποτελέσουν καθοριστικό παράγοντα για την άμεση συνέχεια της φετινής τους διαδρομής.

Γενικό σχόλιο διημέρου:

“Really James, aren’t they?”

 

References
↑1 Όσα είχε να βάλει από το 2013 σε αγώνα post season, όταν αγωνιζόταν ακόμα στους Nuggets και δη απέναντι στους Warriors!