BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #2: “Soul Eaters”

Posted on Jun 3 2019 - 1:14pm by The Ball Hog
Categorized as
798
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Με την κορύφωση της σεζόν του NBA να έχει φτάσει με τους Τελικούς του 2019, το Ball Hog βρίσκεται πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα NBA Finals 2019. 

(1) Golden State Warriors 109 vs 104 Toronto Raptors (1)

Game 2:

Τι κι αν οι Warriors μπήκαν νωχελικοί στο παιχνίδι; Τι κι αν μέχρι πέντε λεπτά πριν το τέλος του ημιχρόνου σούταραν με 29% εντός πεδιάς; Τι κι αν ο Steph Curry είχε μέχρι εκείνο το σημείο 0/6; Τι κι αν οι Raptors έδειχναν πως είχαν βρει όλα εκείνα τα αδύνατα σημεία των Πρωταθλητών και έμοιαζαν ικανοί να κάνουν το 2-0 και να πάνε με σαφές προβάδισμα στο Oakland; Ένα 2-0, που δεν έχουν βρεθεί ποτέ με τέτοιο πίσω οι Dubs, από την στιγμή που τους ανέλαβε ο Steve Kerr. Τίποτα από αυτά δεν είχε σημασία, από την στιγμή που ο Curry ευστόχησε στο πρώτο του καλάθι, περίπου 4:30 πριν το τέλος της δεύτερης περιόδου, σημείο όπου το Golden State άρχισε σιγά – σιγά να “τρώει” την ψυχή του Toronto.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Οι Raptors ξεκίνησαν εξαιρετικά το παιχνίδι, εκμεταλλευόμενοι τη “νωθρότητα” που έβγαζαν οι Dubs. Κακές περιστροφές στην άμυνα (με εξαιρετικό ball-movement από την πλευρά των γηπεδούχων), κακό αμυντικό transition, ένας Cousins να μην μπορεί να ακολουθήσει τα αντίπαλα pick ‘n rolls, ενώ επιθετικά το καλάθι έμοιαζε να είναι κουμπότρυπα. Σε όλους πλην του Klay Thompson, ο οποίος μόνος του σχεδόν κρατούσε ζωντανή την ομάδα του, καθώς κατέληξε να έχει 11 από τους 26 πόντους των Dubs στην πρώτη περίοδο. Και δεν ήταν μόνο η αστοχία των Warriors από μακρινή και μέση απόσταση, αλλά και η καταπληκτική άμυνα που έπαιζαν οι Raptors, με τον Pascal Siakam να προκαλεί κάθε λογής προβλήματα στους αντιπάλους του.

Και αυτό που έκανε ακόμη χειρότερη την εικόνα του Golden State ήταν ένας Curry, ο οποίος φάνηκε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την όρασή του (τουλάχιστον αυτό βλέπαμε στα κοντινά πλάνα που έπεφταν πάνω του, όταν ανοιγόκλεινε τα μάτια του), ενώ στο τέλος της πρώτης περιόδου πήγε στα αποδυτήρια. Ο ίδιος επέστρεψε μεν για την δεύτερη περίοδο, αλλά άπαντες ανησυχούσαν για την κατάστασή του και πως θα επηρεαστεί από αυτή το όλο παιχνίδι των Warriors – εκτός από τον ίδιο. Τα καλά νέα για τους Warriors αχνοφάνηκαν στις αρχές της δεύτερης περιόδου, όταν τόσο ο Serge Ibaka, όσο και ο Kyle Lowry φορτώθηκαν με τα τρίτα τους φάουλ, αλλάζοντας -μακροπρόθεσμα στο παιχνίδι- τις ισορροπίες. Ο Nick Nurse πήρε την απόφαση να προφυλάξει δύο από τα βασικά του γρανάζια και να ρίξει στο παιχνίδι τη second unit του, με τον Kerr να κάνει ακριβώς το ίδιο, βάζοντας όμως και τον Cousins στο παρκέ, θεωρώντας έτσι πως θα πάρει το πλεονέκτημα έναντι των παγκιτών των Raptors. Ωστόσο, η επιλογή του αυτή δεν βγήκε, καθώς ο Boogie εξακολουθούσε να βρίσκεται στα χαμένα, όσον αφορά τα αμυντικά του καθήκοντα, μην μπορώντας να ακολουθήσει τον ρυθμό των αντιπάλων και να προσφέρει βοήθειες.

Ο Kerr κατάλαβε γρήγορα πως δεν θα του βγει αυτή η επιλογή και επέλεξε να πάει με ένα small-ball σχήμα, βάζοντας τον Jonas Jerebko στη θέση του Cousins και τοποθετώντας τον Draymond Green στο “5”. Η κατάσταση βελτιώθηκε ως ένα βαθμό, αφού πλέον οι Warriors μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό των Raptors, ωστόσο υπήρξαν στιγμές που σε έκαναν να απορείς τι διάολο έτρεχε στο μυαλό των παικτών του Kerr, όπως στη φάση αυτή που ο Jerebko αποφασίζει να αφήσει τον Kawhi Leonard (για τον όποιο θεό δηλαδή…) και να πάει σε βοήθεια στον Siakam, που πόσταρε τον Thompson. Αποτέλεσμα; Ένα ωραιότατο and-one από τον Klaw:

Παρά το γεγονός, όμως, πως τα πάντα έδειχναν πως οι Raptors ελέγχουν για τα καλά το παιχνίδι, καθώς έδειχναν ικανοί να διατηρήσουν τη διαφορά σε διψήφια επίπεδα, τότε ήταν η στιγμή που ο Curry αποφάσισε να ξυπνήσει. Ένας Curry που μέχρι και πέντε λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου είχε 0/6 σουτ, ενώ στην λήξη του είχε 16 πόντους! Μέσα σε αυτά τα πέντε λεπτά “έγραψε” 4/4 σουτ, εκ των οποίων τα δύο ήταν τρίποντα, ενώ σημείωσε και έξι πόντους από την γραμμή των βολών. Κι εκεί που το ποσοστό των Warriors βρισκόταν στο 29%, ξαφνικά στη λήξη του ημιχρόνου είχε ανέβει στο 40%, με την διαφορά να βρίσκεται μόλις στους πέντε πόντους υπέρ των Καναδών (59-54). Ε, το ότι η διαφορά, αντί για διψήφιο αριθμό, ήταν μόλις στους πέντε, έδινε μια εντύπωση για το που πηγαίναμε στο τρίτο…

Και μετά ήρθε ακριβώς αυτό το τρίτο.. Οι Warriors αποφάσισαν να ανοίξουν τις πύλες της κολάσεως, να βρουν τον ρυθμό τους, να παίξουν συγκλονιστικές άμυνες, με μπροστάρηδες Green και Iguodala, και να πραγματοποιήσουν ένα 18-0 σερί, αφήνοντας τους Raptors σύξυλους και ένα ScotiaBank Arena “παγωμένο”. Αν δε, προσθέσουμε και το γεγονός πως το τελευταίο καλάθι του ημιχρόνου ανήκε σε αυτούς, τότε το σερί ανεβαίνει στο 20-0 και είναι το μεγαλύτερο που έχει σημειωθεί ποτέ σε αγώνα Τελικών του NBA. Το σπουδαίο δε, είναι πως αυτή η επίδοση-ρεκόρ των Warriors δεν συντελέσθηκε με τον τρόπο που μας έχουν συνηθίσει, δηλαδή την back court τους να “σεληνιάζεται” και να βομβαρδίζει κατά ριπάς το αντίπαλο καλάθι. Αυτό το έκανε μόνο ο Thompson, ο οποίος τελείωσε το παιχνίδι με 25/5/5 και 10/17 σουτ, εκ των οποίων 4/6 ήταν τρίποντα.

Αντίθετα, το έκαναν με προσπάθειες κοντά στο καλάθι, ανοίγοντας διαδρόμους με το εξαιρετικό passing και spacing τους και χρησιμοποιώντας όσους περισσότερους παίκτες μπορούσαν στο εκτελεστικό κομμάτι. Μέχρι και ο Andrew Bogut σημείωσε έξι εύκολους πόντους, με ισάριθμα alley-oops, γεγονός που μπορεί να αποδοθεί όχι μόνο στην απουσία του Ibaka, αλλά και στο γεγονός πως στις αρχές της τρίτης περιόδου και ο Gasol έκανε το τρίτο του φάουλ. Και τα προβλήματα με τα φάουλ κόστισαν σε μεγάλο βαθμό στους Raptors, όπως φάνηκε, με τη συνεισφορά των βασικών παικτών των δύο ομάδων να είναι η εξής, 3:30 πριν το τέλος του τρίτου 12λέπτου.

Κι ενώ πιο πάνω αναφέραμε πως τα πάντα ξεκίνησαν από την άμυνα και τους Green και Iggy, οι οποίοι τελείωσαν το ματς με συγκλονιστικά statlines (17/10/9/2/1 και 8/8/6/1/1 αντίστοιχα), ήρθε η ώρα να αναφερθούμε σε έναν καθοριστικό Cousins, ο οποίος αποφάσισε να επιταχύνει την πορεία της αποθεραπείας του στον τραυματισμένο του τετρακέφαλο και να δώσει ό,τι μπορούσε στην ομάδα του και -κυρίως- να ξεπεράσει τα πρώτα άσχημα λεπτά συμμετοχής του στο εν λόγω παιχνίδι. Το 11/10/6/2 είναι από τις πιο “μεστές” εμφανίσεις που έχουμε δει ποτέ από τον Boogie, τηρουμένων αναλογιών και συνθηκών. Ο προπονητής του χρησιμοποίησε τη λέξη “φανταστικός”, όταν αναφέρθηκε σε αυτόν στην συνέντευξη Τύπου μετά το ματς, ενώ μαζί με τους Thompson, Green και Iguodala, “έγραψαν” μια επίδοση που είχε να συμβεί σε τελικούς από το 1970 και τους Knicks.

Όσο για το ποιος έδωσε το τελικό χτύπημα στους Raptors για να ισοφαρίσει την σειρά σε 1-1; Ναι, σωστά μαντέψατε. Ο άνθρωπος των τελικών, ο υπερπολύτιμος Iggy, όταν βρέθηκε μόνος του στην γραμμή των 7,25.

Σε ομαδικό επίπεδο, ωστόσο, θα πρέπει να εξάρουμε την δημιουργία του συνόλου του Kerr, καθώς τα 33 από τα 38 καλάθια που σημείωσε η ομάδα του στο παιχνίδι αυτό, προήλθαν όλα από assists!

Όσο για την πλευρά του Toronto, αναμφίβολα θα απορεί πως έχασε το παιχνίδι αυτό, καθώς οι συνθήκες ήταν ιδιαίτερα φιλικές για τους Καναδούς. O Kevin Durant ήταν εκτός, ο Curry ήταν εκτός ρυθμού, ο Iguodala ταλαιπωρούνταν από ενοχλήσεις στο πόδι, ο Cousins δεν έχει επανέλθει στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, ο Looney αποχώρησε (νωρίς) από το παιχνίδι λόγω τραυματισμού στο στήθος, ενώ το ίδιο συνέβη και με τον Klay Thompson, ο οποίος υπέστη τράβηγμα στο αριστερό του πόδι, μετά από άτσαλη προσγείωση (στα τελειώματα του παιχνιδιού αυτός βέβαια).

Ο ίδιος ο Klay πάντως αναφέρει πως θα είναι σε θέση να αγωνιστεί στο τρίτο παιχνίδι. Επιπλέον, είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός πως οι Warriors δεν μπόρεσαν να βρουν σκορ από το 5:30 για τη λήξη της τέταρτης περιόδου, μέχρι και το 1:08 αυτής, με τους Raptors να μην μπορούν να μειώσουν την διαφορά κάτω από τους οχτώ πόντους, στοιχείο που σαφώς έκρινε πολλά στην έκβαση του παιχνιδιού. Σε ατομικό επίπεδο παράλληλα, μπορεί ο Curry να βρήκε ρυθμό στο τέλος της δεύτερης περιόδου, ωστόσο είναι πλέον σαφές πως οι Raptors διαθέτουν έναν premium Curry-stopper στο ρόστερ τους και αυτός δεν είναι άλλος από τον Fred VanVleet, αυτός που σύμφωνα με το ελληνικό τουίτερ δεν είναι κάτι άλλο από ένας κοντόχοντρος παίκτης. Ο VanVleet, λοιπόν, μάλλον μελέτησε αρκετά τον τρόπο αντιμετώπισης του Curry από τον Matthew Dellavedova στους Τελικούς του 2016, καθώς ο τρόπος που αμύνεται μας θυμίζει τον Αυστραλό. Προσπαθεί να μείνει συνεχώς μπροστά του και το καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας των γρήγορων ποδιών του, ενώ όποτε ο Curry παίρνει κάποιο pick, λόγω του δυνατού του upper body, έχει την δυνατότητα να το “σπάει”. Όλα αυτά, έχουν σαν κατάληξη την αποτελεσματική αντιμετώπιση του Curry, όπως την καταγράφει ο γκουρού Kirk Goldsberry.

Και όλα αυτά, έχοντας έναν Leonard, να πραγματοποιεί ένα από τα καλύτερά του παιχνίδι σε post season και μακράν το καλύτερο που έχει δώσει ποτέ σε Τελικούς. Οι 16/16 βολές αποτελούν επίδοση-ρεκόρ σε παιχνίδι Τελικών1)Το προηγούμενο ανήκε στον Terry Porter, ο οποίος είχε 15/15 βολές στον δεύτερο τελικό μεταξύ Blazers και Pistons το 1990., ενώ με αυτούς του 30+ πόντους πραγματοποίησε το 12ο φετινό του παιχνίδι φέτος που φτάνει σε ανάλογη επίδοση. Στα τελευταία 10 χρόνια, μόνο δύο παίκτες έχουν καταφέρει κάτι ανάλογο.

Ωστόσο, αυτό που προξενεί εντύπωση και είναι πραγματικά αρνητικό για τον Klaw είναι το τελικό του νούμερο στο box plus/minus, καθώς δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες αρνητικές επιδόσεις. Στα σχεδόν 39 λεπτά που αγωνίστηκε, ο Leonard κατέληξε με το διόλου κολακευτικό -14 στην κατηγορία αυτή, επίδοση που είναι από τις χειρότερες της καριέρας του. Όλα τα παραπάνω συνέθεσαν την εικόνα του δεύτερου τελικού, με την γενική αίσθηση να είναι πως οι Raptors έπρεπε να έχουν πάρει το παιχνίδι. Γιατί εφόσον δεν κατάφεραν να κερδίσουν ένα κακό παιχνίδι των Warriors, τότε μάλλον δεν υπάρχει μεγάλη τύχη στους τελικούς. Επόμενο ματς ξημερώματα Πέμπτης.

Κάπως έτσι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του coach Nurse (μέχρι και box and one άμυνα επιστράτευσε σε αυτόν τον αγώνα), οι Warriors, περιορίζοντας τα λάθη τους σε μόλις έξι στo δεύτερο ημίχρονο (έχοντας 15 συνολικά) έκαναν ένα από αυτά τα μαγικά παιχνίδια τους που η μπάλα κινείται με απίστευτες ταχύτητες, περνώντας από όλα τα χέρια των παιχτών της μέχρι να καταλήξει χορογραφικά στο καλάθι των αντιπάλων. Με όλους τους τραυματισμούς που τους ταλαιπωρούν, αυτή ήταν η πλέον εμφατική και “Strength in Numbers” εμφάνισή τους εδώ και πολλά χρόνια. Χωρίς φυσικά να υποτιμούμε την παράσταση και στο αμυντικό παρκέ, όπου σε set επιθέσεις κατέβασαν την αποτελεσματικότητα των Raptors, αλλάζοντας διαρκώς σχήματα και το που έδιναν βοήθειες, κλείνοντας κατά βάση κάθε άλλον παίχτη τους αποτελεσματικότατα και προκαλώντας τον -άστοχο σε αυτό το παιχνίδι- Kawhi Leonard να τους κερδίσει μόνος του. Και παρά τα εντυπωσιακά νούμερά του τελευταίου, η συλλογική και σωρευμένη εμπειρία και σκληράδα των Πρωταθλητών ήταν εκείνη που έπαιξε σημαντικότερο ρόλο από κάθε τι άλλο σε αυτόν τον αγώνα.