Ελπίζουμε να είστε εξοικειωμένοι με τον όρο “roast“. Εμείς τα λατρεύουμε.
Επίσης, μια γνωστή φράση των “roasts” λέει “you only roast the ones you love”. Και η αλήθεια είναι ότι λατρεύουμε και τη φετινή σεζόν, όπως λατρεύουμε και το ΝΒΑ.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ως Έλληνες οπαδοί δεν έχουμε τη γνωστή εθνική μας εμμονή στο «κράξιμο» και προφανώς απολαμβάνουμε να είμαστε haters. Aν ταυτίζεστε, ήρθατε στο σωστό μέρος.
Διότι σας παρουσιάζουμε… The Roast of the Boston Celtics.
Περσινά, ξινά σταφύλια
Εντάξει, ας είμαστε δίκαιοι. Την περσινή σεζόν δεν την περίμεναν οι «Κέλτες». Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είχε και πάρα πολύ πλάκα βέβαια!
Τέτοια εποχή, οι Celtics προετοιμάζονταν για την μεγάλη επιστροφή των Irving, Hayward από τραυματισμούς, τον ερχομό του καλοκαιριού του ’19 με τα τέσσερα picks α’ γύρου και το φλερτ με τον Anthony Davis, καθώς και την full blown ωρίμανση των Tatum, Brown, Rozier. Τέτοια εποχή σήμερα, όλα μοιάζουν αρκετά λογικά βασικά και απορούμε πως στο, κατά τα άλλα ευφυέστατο και οξυδερκές, front office δεν το είδαν να έρχεται: αυτή τη στιγμή φαίνεται φυσιολογικό ότι ο Kyrie δεν είναι ούτε “go-to guy” ούτε “get-alongable”, ότι κάπου έχει παρακάτσει ο Tatum κάτω από τη φτερούγα του Kobe, ότι ο Rozier πλέον ευημερεί σε συνθήκες συμμετοχής 25+ λεπτών, ότι ποτέ και τίποτα από την πλευρά Davis τα τελευταία χρόνια δεν υποδήλωνε ότι ψήνεται κιόλας ο “Brow” να φορέσει τα πράσινα, ότι κάποια στιγμή η τύχη θα γυρίσει την πλάτη στον Ainge και δεν θα έχει τι να τα κάνει τα picks (ή δεν θα είναι τόσο καλά τελικά), κτλ.
Karma is a bitch.
Καλοκαίρια είδα μπετά να λιώνουν σαν παγωτά
Ξεφορτώθηκαν τον Kyrie Irving με τις ιδιότυπες ομολογουμένως «ηγετικές πρακτικές» του και έφεραν έναν πραγματικό “team-friendly” “floor general”, τον Kemba Walker. Μέχρι εδώ καλά. Να πούμε ότι, καλώς εχόντων των πραγμάτων, δεν θα τους λείψει ο Rozier; Να το πούμε – εξάλλου, είναι στοίχημα να πετύχει όλη αυτή η απόβαση των rookie guards (Carsen Edwards, Romeo Langford, Tremont Waters) που δίνει στον Brad Stevens την ευκαιρία να «πλάσει – πλάσει κουλουράκια με τα δυο του τα χεράκια». Από εκεί και πέρα, όμως, άδειασαν: Al Horford, Marcus Morris, Aron Baynes ήταν βασικά γρανάζια της frontline, της αμυντικής διάταξης και της μηχανής αναχαίτισης των Sixers (απολύτως επιτυχώς) και των Bucks (σχετικώς ανεπιτυχώς) τα προηγούμενα χρόνια. Στη θέση τους ενισχύθηκαν από έναν Τούρκο, έναν Γάλλο και άλλο ένα αμερικανάκι.
Α υπάρχει και ο Tacko Fall. Τέλεια… Λογικά θα συνταξιοδοτήθηκε αυτός που κατέβαζε τα λάβαρα των Celtics για να τα τινάζουν στο μπαλκόνι.
Η ώρα της κρίσης
Αν σκεφτεί κανείς πως τη στιγμή που γράφουμε αυτό το κείμενο, η Team USA, με τους Walker, Smart, Tatum, Brown στη σύνθεση της, τερματίζει έβδομη στο Μουντομπάσκετ και η περιφερειακή γραμμή αποτελεί το δυνατό σημείο της Βοστώνης, τότε μάλλον την έχουν πολύ άσχημα βαμμένη.
Όμως, ας μην γκρινιάζουμε – η Βοστώνη δεν έχει απλώς ένα backcourt που απογοητεύει. Διαθέτει κι ένα απογοητευτικό frontcourt. Η ελπίδα της Βοστώνης στους ψηλούς είναι ο Enes Kanter (που δεν μαρκάρει), ο Robert “Timelord” Williams (που δεν ξυπνάει), ο Daniel Theis (που δεν στρίβει), ο Vincent Poirier (που δεν τρέχει)1)Παρένθεση: εδώ ίσως είμαστε λίγο άδικοι. Δηλαδή, ας πούμε, τον αποθέωσε στο κάτω – κάτω και ο τρομακτικά αθλητικός Batum… και ο rookie Grant Williams.
Τι κακό έχει ο Grant Williams; Φαίνεται ιδιαίτερα έξυπνος.
Και στη Βοστώνη ιστορικά σιχαίνονται τους έξυπνους.
#bad_art_time
Είναι κάποιο “ensemble cast” (sic) σε σκυλάδικο των Δυτικών Προαστίων, όπου τραγουδούν 4-5 γενικά γνωστοί μεν, ξεβγαλμένοι δε 2)σα να λέμε Δημήτρης Κοντολάζος, Γιάννης Βασιλείου, Τριαντάφυλλος και Ελένη Καρουσάκη, μαζί με καμιά δεκαριά ανερχόμενους που τραγουδούν Adele, Sarbel, Shantel, “Mishale” και “Sientelo”3)παντού κολλάει το “Sientelo”.
#save_…
flat_earth_bostonian_enthusiasts. Με τον ερχομό του Grant Williams, τα κεκτημένα του Kyrie Irving στη Βοστώνη υπονομεύονται. Γιατί; Διότι η Teresa Johnson, η μαμά του rookie από το Tennessee, δουλεύει ως μηχανικός στη NASA4)Βέβαια, δεν το έχει πει η Τατιάνα Στεφανίδου ακόμα, οπότε δεν ξέρουμε τι να πιστέψουμε. Η ουσία είναι πως ο μικρός «με το καλημέρα» έβαλε στον Kyrie Irving τέτοιο γκολ που έφτασε μέχρι το χείλος του κόσμου.
"Kyrie's Earth-is-flat theory is just scientifically not true." – new #Celtic @Grant2Will 😏 pic.twitter.com/H5PT2NZFRb
— Stadium (@Stadium) June 21, 2019
Worst case scenario
Εντάξει, τι δεν καταλαβαίνετε; Ο Kemba αποκλείεται να είναι κακός, αλλά καθόλου δεν αποκλείεται να βρεθεί πάλι σε συνθήκη «Δον Κιχώτη». Ο Hayward συνεχίζει να είναι ανασφαλής και διστακτικός επιθετικά. O Tatum συνεχίζει να διαφθείρεται ως “Sith Apprentice” του Darth Mamba, ακολουθώντας τις συμβουλές του Kobe να τη σουτάρει όπου τη βρίσκει. Όσο για τον Jaylen Brown, οι απορίες που κινούνται γύρω από το γιατί είναι ο μόνος αμετακίνητος σε κάθε trade ή σενάριο trade βγάζουν επιτέλους εξήγηση: είναι πλέον αποσπασμένος συνδικαλιστής στη ΓΣΕΕ.
That’s dope. Now we just need to get my guy to cut that microphone off his head lol https://t.co/I5UsvFYwkC
— Isaiah Thomas (@isaiahthomas) February 19, 2019
Ο Stevens, πάνω στην απόγνωση του πως στο διάολο πήγαν όλα τόσο στραβά, πείθεται ότι το 31% καριέρας και το 30% στα τρίποντα στο Μουντομπάσκετ δεν σημαίνει τίποτα σε σχέση με την σταθερότητα που έδειξε ο Smart πέρυσι από το τρίποντο και ότι τέλος πάντων, τα mismatch με τον Kemba παραείναι ανυπόφορα και τον καθιστά σταθερά βασικό. Στην Τουρκία γίνεται ξανά «γκιουλενικό» πραξικόπημα, ο Kanter συλλαμβάνεται από πράκτορες του Erdoğan και περνάει το υπόλοιπο της σεζόν φυλακισμένος στο νησί İmralı. Έρχεται «η ώρα του “Timelord”»5)δεν υπάρχει έξτρα αστείο εδώ. Οι Celtics τερματίζουν έβδομοι και πέφτουν πάνω στους Sixers στα playoffs. O Horford σταματάει τη γη να γυρίζει στην άμυνα και οι θεόκαφροι 76ers fans φωνάζουν εν χορώ στο ματς του sweep «βάλτε μέσα τον Theis».
Black Mirror
Οι Lakers στο εναπομείναν της LeBron era παίρνουν δύο πρωταθλήματα και υπερσκελίζουν τους Celtics σε δαχτυλίδια στην Ιστορία της λίγκας, για πρώτη φορά μετά τη δυναστεία του Red Auerbach. Σταματάμε εκεί. Και μόνο αυτή η σκέψη αρκεί για να κάνει ροδομάγουλους Βοστωνέζους που ζουν στα προάστια να ξυπνούν κάθιδροι και να βουτάνε στο κενό από το παράθυρο. Τους αξίζει για τον τρόπο που έχουν φερθεί στον Bill Russell.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Παρένθεση: εδώ ίσως είμαστε λίγο άδικοι. Δηλαδή, ας πούμε, τον αποθέωσε στο κάτω – κάτω και ο τρομακτικά αθλητικός Batum… |
|---|---|
| ↑2 | σα να λέμε Δημήτρης Κοντολάζος, Γιάννης Βασιλείου, Τριαντάφυλλος και Ελένη Καρουσάκη |
| ↑3 | παντού κολλάει το “Sientelo” |
| ↑4 | Βέβαια, δεν το έχει πει η Τατιάνα Στεφανίδου ακόμα, οπότε δεν ξέρουμε τι να πιστέψουμε |
| ↑5 | δεν υπάρχει έξτρα αστείο εδώ |
