Rumble In The Bubble: Day 1

Posted on Jul 31 2020 - 12:22pm by The Ball Hog

Καλώς ήλθατε στην σημερινή επισκόπηση του NBA Bubble, λιτή, απέριττη και ενδιαφέρουσα (ελπίζουμε), την οποία θα παρουσιάζουμε κάθε μέρα που θα κρατήσει αυτή η ιδιότυπη κατάσταση, με πολύ μεράκι και ακόμα μεγαλύτερη αυταρέσκεια.

Πάμε να δούμε τι είδαν τα ματάκια μας χτες, χρησιμοποιώντας ορισμένα από τα πιο κρύα λογοπαίγνια από τα άπειρα που μπορούμε να σκαρφιστούμε με τη λέξη “bubble”, περιμένοντας στα σχόλια τα δικά σας (όχι σχόλια, λογοπαίγνια).

Credits: AP Photo/Ashley Landis, Pool

Credits: AP Photo/Ashley Landis, Pool

Bubblegum (κάτι ωραίο)

Και κάτι ακόμα.

ΒubbleΤι; (κάτι που ρωτήσατε ή δεν ρωτήσατε, απαντήσαμε)

Q: Ναι, καλά αν είχε παίξει κανονικά ο Zion θα τους είχα πατήσει οι Pelicans, σωστά;

Α: Ε, όχι ακριβώς. Οι 13 πόντοι ήταν σίγουρα μια διόλου ευκαταφρόνητη συγκομιδή για 15 λεπτά συμμετοχής. Αλλά το πιο σημαντικό νούμερο είναι το -16 στο σκορ για τους Pelicans στα λεπτά συμμετοχής του νεαρού σταρ. Ο Zion αγωνίστηκε στο τέσσερα που είναι η φυσική του θέση, άλλα φάνηκε πως δεν ήταν σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Aυτό δεν φαίνεται φυσικά στο alley-οοp με τον Lonzo, όσο από το γεγονός πως δεν μάζεψε ούτε ένα rebound είναι ενδεικτικό, αλλά στην άμυνά του στην περιφέρεια όπου είχε τα πλαϊνά βήματα του Enes Kanter και την αντίληψη του Moritz Wagner.

Γενικότερα με την εξαίρεση του Holiday κανείς παίκτης των Pelicans δεν μπορούσε να μείνει σε καμία στιγμή μπροστά από τον αντίπαλο του. Οι Jazz στο δεύτερο ημίχρονο σκόραραν 60 πόντους, όχι γιατί έγιναν πολύ πιο ομαδικοί, αλλά γιατί έδειξαν περισσότερη υπομονή κι αντί να παίρνουν βιαστικά τρίποντα όπως στο πρώτο ημίχρονο, αποφάσισαν να βάλουν την μπάλα στο παρκέ και να πάνε προς την ρακέτα.

Όλοι οι παίκτες των Jazz! Μέχρι και ο Royce O’ Neale, που σαν χειριστής μπάλας μπαίνει κάπου ανάμεσα στον Jermaine, τον Shaquille και την April από τα χελωνονιντζάκια, σημάδευε τον Williamson διαρκώς δημιουργώντας κι αυτός με την σειρά του ρήγματα που οδήγησαν σε πιο εύκολα σουτ για μια ομάδα που με την απουσία του Bogdanovic θα πασχίζει να σκοράρει.

Tο λάθος του τεχνικού τμήματος των Pelicans ήταν περισσότερο ότι χρησιμοποίησαν τον Williamson για αυτά τα τετράλεπτα επηρεάζοντας το rotation και το ρυθμό της ομάδας που αναγκαζόταν να προσαρμοστεί γύρω του επιθετικά, δίχως να μπορεί να τον καλύψει πίσω στην άμυνα, εξαιτίας και μιας αναπάντεχα κακής εμφάνισης του Favors.

Αυτό παραδέχθηκε και προς τιμήν του ο Zion στην συνέντευξη μετά το παιχνίδι όπου και δήλωσε

It’s not even just conditioning; it’s just getting my flow to the game back. This is the NBA, this is the best players in the world; and you want to feel comfortable. I don’t want to hurt my team more than I helped them in a sense, if you understand me.

Με τους Pelicans να έχουν εξωφρενικά ευκολότερο πρόγραμμα από τους Blazers μετά το χθεσινό τους στραβοπάτημα το κυνήγι της ένατης θέσης αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Double Bubble Trouble (ο καλύτερος και χειρότερος της βραδιάς)
Mr. Bubblicious

Πρέπει να καταλάβετε κάτι. Για όλους εμάς που είμαστε ή αγαπάμε τους καλούς κάγκουρες και μισούμε τους κακούς κάγκουρες, το να βάζουμε σε αυτή τη θέση τον Kyle τον Kuzma, τον άνθρωπο που το γύρισε στο μπάσκετ όταν έφυγε από το βενζινάδικο που δούλευε στην Κωνσταντινουπόλεως στο Μπουρνάζι και «δεν τα βρήκε όπως τα περίμενε τα πράματα» (sic) στο χώρο του χιπ-χοπ, είναι τουλάχιστον υπέρβαση.

Κι όμως. Ο Kyle χτες δεν είναι μόνο ότι πρόσφερε +12 στο plus/minus και 16 πόντους με πολύ ώριμο shot selection από τον πάγκο αλλά κυρίως ήταν αξιοπρεπέστατος σε “one-on-one” απέναντι στον Kawhi Leonard, ακριβώς τη στιγμή που ολοκληρώθηκε στο λογισμικό του το update “Finish them” στο κρισιμότερο σημείο της τέταρτης περιόδου.

Και μπορεί ο LeBron να έκλεψε την παράσταση στο τέλος όταν έστειλε τον Kawhi και τον PG13 στη σκουληκότρυπα, αλλά με πολύ μικρό δείγμα στα χέρια μας, μήπως έχετε λίγο χρόνο να σας μιλήσουμε για τον καλό λόγο του αμυντικού Kyle Kuzma;

Be quiet, you bubbling fool!

Έχει περάσει ένα τετράμηνο κατά το οποίο ο κόσμος σε όλη την υφήλιο διψασμένος αναγκάζει να μπει στο instagram των κάθε λογής influencers για να θαυμάζει αυτά τα αθλητικά κατορθώματα που μας υπενθυμίζουν το μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης. Επιτέλους ξεκινάει το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου και το βίντεο του πρώτου επίσημου καλαθιού είναι αυτό.

Ρε Derrick είναι κατάσταση επαγγελματία αθλητού αυτή;!

Και δυο φάσεις μετά βγάζουν οι Jazz αιφνιδιασμό στον οποίο ο Favors κι ο Zion κυνηγάνε ασθμαίνοντας – και δεν προλαβαίνουν – τον Joe Ingles!

Η παρουσία του έμπειρου center των Pelicans απέναντι στην παλιά του ομάδα ήταν απογοητευτική: από την επιθετική ανυπαρξία του και τα screen που δεν έστησε ποτέ μέχρι κυρίως στη νωχελική αμυντική του συνεισφορά με κακή φυσική κατάσταση και ασυνήθιστα μειωμένη αντίληψη για το επίπεδό του. Η ρακέτα των Pelicans ήταν «μπάτε σκύλοι αλέστε» και ο Favors δεν κατόρθωσε να παίξει το ρόλο για τον οποίον πληρώνεται αδρά – δηλαδή του παίκτη που μαζεύει τα αμυντικά λάθη των συμπαικτών του.

Και κάπως έτσι έμεινε για μια ακόμη φορά στην καριέρα του στη Νέα Ορλεάνη ο Jrue Holiday να προσπαθεί να παίξει άμυνα μόνος του.
Bubblewrap (κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για κάτι)

To NBA ξεκινάει και η πρώτη παρατήρηση που οφείλουμε είναι η εξής: η φάση με τους virtual fans είναι τρομακτική! Σοβαρά, σε αυτούς τους 300 περίπου που κληρώνει να παρακολουθήσουν τους εαυτούς τους να παρακολουθούν τον αγώνα, θα θέλαμε να ρωτήσουμε «τι κερδίζετε;». Το να πας στο γήπεδο για παράδειγμα, ακόμα κι αν είναι το γήπεδο του Ακράτητου στα Λιόσια που με μια δυνατή κλωτσιά η μπάλα φτάνει στη Θηβών, είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Επίσης, δεν είμαι σίγουρος αν ένας οπαδός θα ένιωθε πολύ άνετα να τον δείχνει ένα jumbotron ή πλάγια monitors, όχι σε ένα μεμονωμένο στιγμιότυπο να χορεύει ή να δίνει φιλί στην/στον αγαπημένη/ο του, αλλά σε όλη τη διάρκεια του αγώνα – ακόμα κι όταν ξύνει τη μύτη του, χασμουριέται, κοιτάζει το κινητό του, κτλ.

Άρα, αγαπητοί fans που δέχεστε να γίνετε virtual: γήπεδο δεν πάτε, περιορίζεστε γιατί σας δείχνει η τηλεόραση στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και γίνεστε οι ίδιοι θέαμα, δέχεστε δηλαδή να κινηματογραφηθείτε στον ιδιωτικό σας χώρο. Α ναι! Και την ίδια στιγμή να μην μπορείς να γιουχάρεις/μπινελικώνεις/φτύνεις το διαιτητή/κρατάς εκείνα τα ενοχλητικά μπαλονο-stick που κάνουν θόρυβο.

Και γιατί να μην κάτσουμε στον καναπέ μας να φωνάζουμε στην τηλεόραση σαν τους γέρους, θα πούμε εμείς!;!;! Βρε, άιντε από’κει κι εσείς και το Black Mirror σας!

Εξαίρεση ο Chris Bosh, που είναι πάντα ωραίο να μαθαίνουμε νέα του.