Καλώς ήλθατε στην σημερινή επισκόπηση του NBA Bubble, λιτή, απέριττη και ενδιαφέρουσα (ελπίζουμε), την οποία θα παρουσιάζουμε κάθε μέρα που θα κρατήσει αυτή η ιδιότυπη κατάσταση, με πολύ μεράκι και ακόμα μεγαλύτερη αυταρέσκεια.
Πάμε να δούμε τι είδαν τα ματάκια μας χτες, χρησιμοποιώντας ορισμένα από τα πιο κρύα λογοπαίγνια από τα άπειρα που μπορούμε να σκαρφιστούμε με τη λέξη “bubble”, περιμένοντας στα σχόλια τα δικά σας (όχι σχόλια, λογοπαίγνια).
Bubblegum
O καλύτερος rim protector έφερε το παιχνίδι στην παράταση με μια κίνηση μεγάλου φουνταριστού.
Robert Covington with redemption, tipping it in to tie the game and then shut down Luka at the buzzer to force overtime. Before that, he was the protecting the paint like Clint Capela — and shooting threes like him as well.
— ClutchFans (@clutchfans) August 1, 2020
ΒubbleΤι;
Q: Πόσο σημαντικά είναι τα παιχνίδια που βλέπουμε;
Α: Χτες η αλήθεια είναι πως είχαμε ταυτόχρονα το πιο αδιάφορο και το πιο κρίσιμο παιχνίδι του NBA Bubble. Από την μία το Phoenix αντιμετώπισε τους Wizards, δύο ομάδες που πρακτικά δεν έχουν κανέναν ρόλο σε όλο αυτό το δεκαπενθήμερο που ακολουθεί, και οι οποίες χαλαρές, παίξανε όμορφο ανοιχτό μπάσκετ χωρίς άγχος και σκοπιμότητες, με τους Wizards να κατεβάζουν τα τσικό τα οποία όμως στάθηκαν μια χαρά για αυτό το επίπεδο. Από την άλλη, το Portland έπρεπε να κερδίσει οπωσδήποτε για να εξασφαλίσει ότι θα έχει ελπίδες να παίξει με το Memphis για την τελευταία προνομιούχο θέση της Δύσης, και εκεί είδαμε πράγματι να χύνεται αίμα. Από 46 λεπτά έμειναν οι Lillard και McCollum στο παρκέ, ό,τι πρέπει δηλαδή για το πρώτο παιχνίδι μετά από σχεδόν τετράμηνη απουσία από το άθλημα, ενώ μόλις οκτώ παίκτες χρησιμοποίησε ο Stotts κλείνοντας ασφυκτικά το rotation. Σε ένα παιχνίδι μάλιστα όπου το Memphis από το δευτερο ημίχρονο ειδικά και μετά αποφάσισε να δώσει έναν διαολεμένο ρυθμό στο παιχνίδι, από όπου οι Blazers δεν μπόρεσαν να συνέλθουν πολύ εύκολα. Η επικράτηση του Portland ήταν εντελώς οριακή, και αν ξαναδούμε αυτό το ζευγάρι στo play-in για την όγδοη θέση, οι Grizzlies μάλλον βρήκαν το σχέδιο πάνω στο οποίο θα πατήσουν για να πάρουν την μία νίκη που θα ψάχνουν.
Από την άλλη βέβαια, σε ένα παιχνίδι κατάταξης, όπου το πλεονέκτημα έδρας δεν συνιστά πλέον διακύβευμα, αλλά μόνο τα ματσαρίσματα με τους αντιπάλους επηρεάζονται, το Houston επέλεξε να κρατήσει τον Harden 43 λεπτά και τον Westbrook που πέρασε και την ασθένεια του στην καραντίνα, 44. Και είδαμε μετά τον Harden να δηλώνει πως δεν τους ενδιαφέρουν αυτά τα παιχνίδια, και ότι τα βλέπουν ως προετοιμασίας. Τι να πιστέψουμε;
Στην πραγματικότητα, νομίζω κανείς δεν θα θυσιαστεί ακριβώς για την νίκη σε αυτή την διαδικασία που είμαστε τώρα, ωστόσο σίγουρα παίκτες και προπονητές καίγονται να πάνε καλά για να αποκτήσουν momentum για την συνέχεια. Οι όποιες ανησυχίες για το επίπεδο ανταγωνιστικότητας στο μπάσκετ που θα παρακολουθήσουμε μοιάζουν να απομακρύνονται σιγά σιγά, τουλάχιστον μέχρι να δούμε τα πρώτα DNP- Rest.
Double Bubble Trouble
Mr. Bubblicious
Πόσες ευκαιρίες θα έχει στην ζωή του ο Trey Burke για να βρεθεί ξανά σε αυτή την θέση που από μικρός ονειρευόταν, να αναδειχθεί δηλαδή ως παίκτης της βραδιάς από το Ballhog; Πιθανότατα όχι πολλές, ωστόσο θα τον προσπεράσουμε αφενός γιατί υπήρξαν άλλοι καλύτεροι, παρά τα 8/10 τρίποντα με τα οποία σμπαράλιασε την άμυνα του Houston τελειώνοντας με 31 πόντους, αφετέρου για να του δώσουμε κίνητρο να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά. Ο James Harden έκανε ό,τι ήθελε από την άλλη, γράφοντας ένα συγκλονιστικό 49/9/8 με μόλις ένα λάθος και ασύλληπτα ποσοστά, ο Γιάννης σε μόλις 32 λεπτά διέλυσε την Βοστόνη με 36/15/7, ωστόσο mr Bubblicious για σήμερα θα ανακηρυχθεί τιμητικά ο Jusuf Nurkic, ο οποίος επέστρεψε στην μπασκετική πραγματικότητα μετά από έναν χρόνο απουσίας και ήταν ο παίκτης κλειδί σε ένα παιχνίδι, που αντίθετα με τα υπόλοιπα, το διακύβευμα ήταν τεράστιο.
Ο Bosnian Beast ήταν ακριβώς αυτό χτες, ένα τέρας στην ρακέτα του Portland που έκανε κουμάντο σε όλο το ζωγραφιστό. Με τον Whiteside να βγαίνει εκτός μάχης πολύ γρήγορα με συνεχόμενα φάουλ, ο Βόσνιος μάλλον έπαιξε περισσότερο από όσο θα περίμεναν στον σχεδιασμό του αγώνα, αλλά έκανε κάθε λεπτό να μετράει. Έχασε αρκετές μάχες στην άμυνα κόντρα στον Jaren Jackson Jr, αλλά προφανώς δεν είναι ο ιδανικός παίκτης για να μαρκάρει τον αέρινο JJJ, ωστόσο όσο έμενε κοντά στην ρακέτα, ήταν υπέροχος. Έξι τάπες, τέσσερα κλεψίματα, εννιά rebounds και γενικότερος έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας σε συνδυασμό με πολύ καλές αμυντικές τοποθετήσεις και άπειρες βοήθειες, ο Nurkic φαινόταν οριακά πιο γρήγορος και ευκίνητος από όσο τον θυμόμασταν. Αλλά και στην επίθεση, πέρα από την συνέπεια από την γραμμή των βολών, και την βοήθεια στην δημιουργία παιχνιδιού (5 ασσίστ), όταν η μπάλα έκαιγε και το Memphis έπαιρνε τον έλεγχο του αγώνα, ήταν ο Nurkic που με συνεχόμενα καλάθια κράτησε το Portland ζωντανό. Τρομερή εμφάνιση, καλώς τον δεχτήκαμε πίσω στην δράση.
Be quiet, you bubbling fool!
Ο Jayson Tatum πριν το κλείσιμο του ΝΒΑ για την καραντίνα ήταν τόσο καυτός όσο ο Channing Tatum ως άντρας. Ο Jayson Tatum μετά την καραντίνα είναι τόσο καυτός όσο ο Channing Tatum ως μπασκετμπολίστας. Κι αυτό είναι χαριστικό, γιατί ο Channing Tatum ως Jason Lyle στο Coach Carter όλο και κάτι έβαζε, παρά το γεγονός ότι ο ρόλος του ήταν περισσότερο αυτός του αμυντικού εξολοθρευτή. Ο Jayson Tatum λοιπόν χτες έχτιζε οικοδομές σουτάροντας 2/18 κόντρα στους Bucks, μένοντας πολύ μακριά από τις συνεχόμενες σαραντάρες και τριαντάρες που μας είχε συνηθίσει. Ας ελπίσουμε ότι ήταν απλά μια κακή βραδιά.
Triple Bubble (το στατιστικό της βραδιάς)
Οι υποψηφιότητες για το στατιστικό της βραδιάς ειναι πολλές.
Career high για τον D’Aaron Fox με 39 πόντους, όσους είχε και ο Kristaps Porzingis για το Dallas. Kανένας από τους δύο δεν πανηγύρισε την νίκη ωστόσο.
Για Nurkic και το 18/9/5 με δύο κλεψίματα και έξι τάπες τα είπαμε πιο πάνω. Δεν ήταν ο μόνος με έξι τάπες χτες όμως, καθώς τόσες έγραψε και ο Brook Lopez.
Ο Westbrook έφτασε τα 31 συνεχόμενα παιχνίδια με 20+ πόντους το μεγαλύτερο εν ενεργεία σερί.
Το στατιστικό της βραδιάς ωστόσο ανήκει στον Derrick White ο οποίος δαιμονίστηκε και μέσα του μπήκε το πνεύμα του Manu: 26 πόντοι, 8 rebound 5 assist 5 λάθη και 5 (Ολογράφως πέντε) ΠΕΝΤΕ κερδισμένα επιθετικά φάουλ. Με τους κινηματογράφους στις Η.Π.Α. να έχουν αδειάσει μόλις είδαμε το φαβορί για το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου.
Fun fact: Στους μεταξύ τους φετινούς αγώνες Rockets και Mavericks έχουν φέρει τα εξής σκορ: 123-137, 128- 121 και το χθεσινό 153-149 (139-139). Δεν μιλάνε ακριβώς οι άμυνες.
Bubblewrap
De’Anthony Melton loses shoe
gets switched onto Melo
forces turnover
puts shoe back on
assist pic.twitter.com/EbQoM2gRRr— James Wobden (@WorldWideWob) July 31, 2020
a. Είναι σε αναμονή να ολοκληρώσει με κάποιο «μεγάλο μπαμ» την πλήρη αντικατάσταση μιας υπέροχης περσινής ομάδας με ένα πυρήνα superstars που θα αθροίζουν τη λιγότερη υπομονή στον κόσμο.
b. Τούτου δοθέντος, είδαμε έναν Caris LeVert να έχει μπει σύμφωνα με τις δηλώσεις οποιουδήποτε ζει στο Brooklyn σε “leadership mode” και να κάνει ως επί το πλείστον δύο πράγματα για να δικαιολογήσει αυτόν τον ισχυρισμό. Η πρώτη του κίνηση είναι να κρατάει μπάλα, πράγμα λογικό μιας και η εναλλακτική είναι ο Chris Chiozza, και να μπουκάρει προς τα μέσα με half-speed, επιταχύνοντας και σταματώντας κατά βούληση, χρησιμοποιώντας κώλο για να κρατήσει τον αντίπαλο πίσω και από εκεί είτε να επιχειρήσει σουτάκι από τα 2-3 μέτρα είτε να βρει τον Jarrett Allen να περιμένει κάτω από το καλάθι. Η δεύτερη κίνηση που αποδεικνύει ότι γίνεται η -μοναδική – δημιουργική απειλή των Nets είναι η παντελής απαξίωση που δείχνει στην άμυνα, ή μάλλον για να είμαστε πιο σωστοί, η ανικανότητα του να μείνει συγκεντρωμένος και στην άμυνα, καθώς στο χτεσινό παιχνίδι έχανε τον παίκτη του κυριολεκτικά σε κάθε επίθεση, είτε λόγω προσπάθειας να βγει σε επιθετική άμυνα κυνηγώντας το κλέψιμο με αποτέλεσμα να εκτίθεται, είτε χάνοντας τον παίκτη του στις περιστροφές της επίθεσης από έλλειψη καθαρού μυαλού. Η πρώτη επίσημη audition του σε ρόλο ηγέτη πήγε μάλλον μέτρια προς κακά, αλλά έχει κι άλλα παιχνίδια μπροστά του.
c. Το καλύτερο πράγμα που συνέβη και μάλλον θα συμβεί στους Nets στα υπόλοιπα παιχνίδια αγγαρείας είναι ο ενθουσιασμός του Donta Hall, που έδινε την ψυχή του την ώρα που ήταν καμιά τριανταριά πόντους πίσω και πανηγύριζε τα καλάθια του σα να έμπαιναν σε σημείο που είχε σημασία ενός ματς που είχε σημασία. Στην τέταρτη περίοδο, η ενέργεια του Donta Hall και o TLC που μύριζε αίμα (εκεί που δεν υπήρχε), παραλίγο να κάνουν ντέρμπι ένα ματς που είχε κριθεί δεκαπέντε λεπτά πίσω.
Σε εντελώς άλλα νέα, ο Rui Hachimura περνάει καλά παίρνοντας χρόνο και προσπάθειες, και η αλήθεια είναι ότι μας ψήνει πολύ να βλέπουμε τον συνδυασμό μεγέθους, αθλητικότητας και ταλέντου που του επιτρέπει να κερδίζει συνεχόμενες προσπάθειες στο ένας εναντίον ενός. Θα είναι μια από τις ένοχες απολαύσεις μας για το επόμενο δεκαπενθήμερο. Αυτοπεποίθηση όμως κερδίζει σιγά σιγά και ο Jerome Robinson, ένας παίκτης που έχασε έναν χρόνο από την ζωή του καθαρίζοντας τον πάγκο των Clippers, αλλά μετά την ανταλλαγή του μοιάζει έτοιμος να πάρει περισσότερες ευκαιρίες και να αποδείξει ότι πρόκειται για έναν σπουδαίο σκόρερ που χρειάζεται απλά λίγο καλύτερη αίσθηση των fundamentals για κάνει καριέρα. Γενικά η χαλαρότητα που επικρατεί στην Washington με όλες τις απουσίες, η σύνθεση γεμάτη μικρούς και underachievers και η έλλειψη στόχων την κάνει να φαίνεται αρκετά συμπαθητική και την βλέπουμε πλέον με συμπάθεια, καθώς όπως περίπου και οι Nets, μοιάζουν με παραφωνία σε ένα τουρνουά γεμάτο σχεδόν αποκλειστικά με πραγματικά καλές ομάδες.
Τέλος, δυο λόγια για αυτό:
Πριν το bubble συζητούσαμε αν θα υπήρχαν παίκτες που δεν θα γονάτιζαν κατά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου. Πλέον πήραμε την απάντησή μας. Η εικόνα του Jonathan Isaac να στέκεται όρθιος τη στιγμή που άπαντες γύρω του ήταν γονατιστοί δεν έκανε και την καλύτερη εντύπωση. Για να γίνει ακόμη χειρότερη η όλη κατάσταση, δεν μπήκε καν στον κόπο να φορέσει την μπλούζα του “Black Lives Matter”. Όχι όμως, δεν τελειώνει εκεί. Στο μάθημα ζωής που χάρισε απλόχερα με τις δηλώσεις του μετά τον αγώνα, είπε να μην είμαστε ευκολόπιστοι με όσα βλέπουμε γιατί όσοι και όσες φορούν μπλουζάκια και γονατίζουν δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πιστεύουν ό,τι κάνουν. Για παράδειγμα ο ίδιος είναι κατά των διακρίσεων κι ας μην το δείχνει. Στην τελική, ο ρατσισμός δεν είναι και ό,τι χειρότερο συμβαίνει στις κοινωνίες μας. Όλα καταλήγουν στον Jesus Christ άλλωστε. Με λίγα λόγια, το φαβορί για τον τίτλο του πιο οπισθοδρομικού παίκτη στο ΝΒΑ, ουσιαστικά ακύρωσε όλη την επικοινωνιακή λογική του Bubble γύρω από το ζήτημα του ρατσισμού. Καλησπέρα και σε σας.
Λίγες ώρες μετά, από όλους τους ανθρώπους, ήταν ο Gregg Popovich που μαζί με την Becky Hammon μείνανε όρθιοι κατά την διάρκεια του ύμνου. Μεγάλος άνθρωπος βέβαια ο Gregg, πιθανόν να μην μπορεί να γονατίσει, ή να έχει σκεφτεί κάτι καλύτερο, ή οτιδήποτε, ποιοι είμαστε εμείς για να αμφισβητήσουμε τον Pop? Ο ίδιος είπε πάντως ότι δεν θέλει να μοιραστεί τον ακριβή λόγο για τον οποίο δεν γονάτισε. Θα μείνουμε με την απορία.
