Καλώς ήλθατε στην σημερινή επισκόπηση του NBA Bubble, λιτή, απέριττη και ενδιαφέρουσα (ελπίζουμε), την οποία θα παρουσιάζουμε κάθε μέρα που θα κρατήσει αυτή η ιδιότυπη κατάσταση, με πολύ μεράκι και ακόμα μεγαλύτερη αυταρέσκεια.
Πάμε να δούμε τι είδαν τα ματάκια μας χτες, χρησιμοποιώντας ορισμένα από τα πιο κρύα λογοπαίγνια από τα άπειρα που μπορούμε να σκαρφιστούμε με τη λέξη “bubble”, περιμένοντας στα σχόλια τα δικά σας (όχι σχόλια, λογοπαίγνια).
Bubblegum
You only roast the ones you love, λένε οι κωμικοί στα roasts προτού (ή αφότου) χιμήξουν να ξεσκίσουν το τιμώμενο πρόσωπο.
Αν είναι έτσι τα πράγματα, ο Steph και ο Draymond πρέπει να λατρεύουν τον Joel Embiid.
Trust the process! Welcome to the signature shoe family, @JoelEmbiid! #embiid1 @UAbasketball pic.twitter.com/PJoyimqLqT
— Stephen Curry (@StephenCurry30) August 8, 2020
Kάλτσουραλ ρέφερενς. Όποιος το πιάσει, να γράψει στα σχόλια «είμαι μάγκας». Θα είναι.
ΒubbleΤι;
Q: Κάποια στιγμή θα καθίσουμε να σκεφτούμε τι τρέχει με τον Lonzo Ball;
Α: Όταν άνοιξε τα φτερά του μακριά από τον εξανδραποδισμό του από τον LeBron, άρχισε να παίζει πραγματικά καλά, ειδικά πριν τη διακοπή. Στη Νέα Ορλεάνη, σούταρε καλύτερα και σκόραρε περισσότερο από ποτέ. Ωστόσο, σε πέντε ματς έχει βάλει όλους κι όλους 29 πόντους, με 11/40 σουτ και 5/22 τρίποντα. Θα λέγαμε ότι είναι ο αρνητικός καταλύτης της κακής πορείας των Pelicans στην επανεκκίνηση της λίγκας, αλλά υπάρχουν και άλλοι εξίσου ή περισσότερο κρίσιμα κακοί συμπαίκτες του που θα αδικήσουμε.
Ερώτηση στην απάντηση μας: πόσο πολύ εξαρτάται σε αυτούς τους Pelicans η καλή/κακή επίδοση του Lonzo από την αντίστοιχη του Zion Williamson;
Double Bubble Trouble
Mr. Bubblicious
O Jrue Holiday έκανε το καλύτερο παιχνίδι του στο Bubble την κατάλληλη στιγμή. Δεν θα το πιστέψετε: οι Pelicans έχουν ακόμα (μαθηματικές) ελπίδες. Τέλος πάντων, κάπως μίζερη ήταν η χτεσινή μέρα, πάμε παρακάτω.
Be quiet, you bubbling fool!
O Shai Gilgeous-Alexander έχει κερδίσει το δικαίωμα να έχει μια κακή εμφάνιση δίχως να τον αμφισβητήσουμε, οπότε μπορούμε να πούμε πως το πόσο υπέφερε στις δαγκάνες της άμυνας των Grizzlies είναι μια ακόμη αφορμή για να θυμηθούμε τον first team all defense DeAnthony Melton παρά λόγος για να ψέξουμε τον SGA. O Καναδός σταρ των Thunder είχε 3/13 σουτ και τρία λάθη και μην έχοντας τον CP3 δίπλα του δεν μπορούσε να δημιουργήσει φάσεις για αυτόν ή τους συμπαίκτες του οδηγώντας στην κατάρρευση και το σερί 17-3 των Grizzlies στη δεύτερη περίοδο.
Η πιο χαρακτηριστική φάση όμως για τον SGA ήρθε πριν το τέλος του αγώνα, όταν τον γράπωσαν οι Αρκούδες στα νύχια του κι έπαιξαν μαζί του λίγο βάναυσα λες και βλέπαμε το The Revenant.
Mr. Do Something @DeAnthonyMelton at your service!#MemphisVsErrbody pic.twitter.com/ke4EaCmfUp
— FOX Sports Grizzlies (@GrizzliesOnFSSE) August 7, 2020
Triple Bubble
– Οι Nets έχουν σκοράρει τουλάχιστον 115 πόντους στα τελευταία πέντε παιχνίδια τους. Έτσι, ισοφάρισαν το ρεκόρ τους που κρατούσε από το 1992.
– Οι περισσότεροι ειδικοί υποστήριζαν ότι το Brooklyn με τις απουσίες είναι μακράν η χειρότερη ομάδα του Bubble. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, έχουν καλύτερο ρεκόρ (3-2) από τους Bucks, τους Lakers, τους Clippers, τους Heat, τους Mavs, τους Celtics, τους Thunder, τους Nuggets και τους Jazz.
– Oι Raptors έδωσαν στο ματς με το Orlando κάτω από 100 πόντους για 21ο παιχνίδι αυτή τη σεζόν (17-4 οι νίκες σε αυτά). Την εξέλιξη αυτού του ρεκόρ σταμάτησαν χτες οι Celtics.
– Οι Celtics, επίσης, είχαν επτά διαφορετικούς παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων. Επίσης, πέτυχαν το πρώτο καλάθι του αγώνα και δεν απώλεσαν προβάδισμα σε καμία απολύτως στιγμή.
– Μετά την συγχώνευση ΝΒΑ-ΑΒΑ το 1975, το ζευγάρι που είχε τον υψηλότερο μέσο όρο πόντων σε regular season ήταν οι Shaqobe το 2002-03 (57,5 ppg). Βασικά, όχι πλέον, αφού επίσημα οι James Harden – Russell Westbrook βρίσκονται οριστικά πάνω τους, ακόμα κι αν δεν σταυρώσουν καλάθι στους εναπομείναντες τέσσερις αγώνες. Ο μέσος όρος τους; 61,7 ppg!
– Στον αγώνα του Orlando με τη Philadelphia οι 9 από τους 10 βασικούς (με μίνιμουμ 25 λεπτά συμμετοχής έκαστος) είχαν θετική τιμή στον δείκτη +/-. Μοναδική εξαίρεση ο Gary Clark.
– Επίσης, παρά τις συμπαθητικές επιδόσεις του Terrence Ross στο Bubble (14 πόντους με 40% στα τρίποντα), χτες έγραψε 0/10 σουτ και 0/4 τρίποντα. Classic.
– Τέλος, αν τυχόν παίζετε σε κάποια Disney, Bubble, κτλ λίγκα στο fantasy και αν τυχόν μετράτε rebounds, μην πάρετε τον Josh Richardson. Σε 133′ στο Bubble έχει να θυμάται μόνο ένα που άρπαξε με τους Spurs.
Bubblewrap
Το αργεντίνικο ποδόσφαιρο έχει βγάλει μια σειρά από μύθους διαχρονικά. Άλλοι ξεχώρισαν γιατί ήταν μέγιστοι μπαλαδόροι κι άλλοι γιατί ήταν απίστευτα cult τυπάκια που μοιραία θεοποιήθηκαν. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκει και Juan Pablo Sorin, ένας σχετικά σύγχρονος μύθος των late 90s-mid 00s. Πέραν των πολλών εξωαγωνιστικών συμπεριφορών του που τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό, υπήρχε κι ένα αγωνιστικό χαρακτηριστικό που τον ξεχώριζε από τη μάζα: σε όποια θέση κι αν τον είχε προσπαθούσε να τον βάλει ο άμοιρος προπονητής, ο τεράστιος Juan Pablo κατέληγε ουσιαστικά να παίζει πάντα αριστερό χαφ. Θα μπορούσε άραγε κάποιος παίκτης του ΝΒΑ να διαθέτει αντίστοιχο χαρακτηριστικό;
Στην θεωρία ο DeMar DeRozan αγωνιζόταν όλα αυτά τα χρόνια ως shooting guard στους Raptors, ως shooting guard αρχικά και στη συνέχεια ως small forward στους Spurs και πλέον, μετά τον τραυματισμό του Aldridge, “ανέβηκε” μία θέση και αγωνίζεται ως power forward. Στην πράξη, την τελευταία 5ετία περισσότερο αλλάζει η θέση που αναγράφεται δίπλα στο όνομά του, παρά ο τρόπος που αγωνίζεται. O DeRozan παραμένει ένας εξαιρετικά δημιουργικός παίκτης και πέραν του να σκοράρει, έχει στο μυαλό του και να δημιουργήσει, ανεξαρτήτως του σημείου του γηπέδου στο οποίο βρίσκεται. Αυτή η δημιουργική ικανότητα ως δεύτερος δημιουργός, άλλωστε, είναι κι ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα που προσφέρει στην εκάστοτε ομάδα του. Ο χώρος στον οποίο κινείται στο γήπεδο είναι πάντα περίπου ο ίδιος, απλώς πλέον περνάει λίγο περισσότερο χρόνο στις γωνίες σε ορισμένες επιθέσεις.
Με αυτά και με αυτά οι Spurs παίζουν πλέον την δική τους εκδοχή του small ball σε αυτό το bubble, με έναν point guard που δεν σουτάρει (Murray), έναν shooting guard που δεν σουτάρει (DeMar), άλλους δύο shooting guard που σουτάρουν (White, Lonnie Walker) κι έναν πιο γεροδεμένο ψηλό στην ρακέτα (Poetl, Eubanks). Υψομετρικά μοιάζει με ένα μικρό Houston, αλλά με περιφερειακούς που δεν σουτάρουν κι έναν κανονικό ψηλό. Κάτι σαν την εποχή με τον Καπέλα. Προφανώς πέραν του οπτικού, δεν υπάρχει καμία άλλη σύγκριση ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Μπορεί μεν ο χθεσινός αγώνας με τους τρίτους αναπληρωματικούς των Jazz και τον Jordan Clarkson να μην προσφέρεται για σημαντικά συμπεράσματα, όμως συνολικά αυτό το πιο “γρήγορο” και περιφερειακό σχήμα φαίνεται να δουλεύει καλύτερα (συγκριτικά με το παλαιότερο των DeRozan στο 3, Lyles/Gay στο 4, Aldridge στο 5), με τους Spurs να αποτελούν μία από τις θετικές εκπλήξεις του bubble. Λογικά δύσκολα θα προλάβουν την 9η θέση, όμως ας μην ξεχνάμε πως πριν την έναρξη του τουρνουά άπαντες τους είχαν ξεγραμμένους. Σε κάθε περίπτωση, ίσως το πλέον σημαντικό στοιχείο να είναι πως το σχήμα που βλέπουμε αυτή τη στιγμή ενδεχομένως δεν αποτελεί απλά ένα σχήμα ανάγκης, αλλά μια βάση για αλλαγές εν όψει της επόμενης περιόδου.
